Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.79.2017.3.JNA
z 26 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismami z dnia 2 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.) oraz z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usługi montażu stoiska targowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usługi montażu stoiska targowego. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 2 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.) oraz z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i wskazanie adresu ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w branży budowlanej, wykonując montaż stolarki otworowej, jako uzupełnienie przyjmuje zlecenia na montaż stoisk targowych.

Usługa polega na wykonaniu stoiska targowego zgodnie z projektem, wykorzystując materiały przygotowane przez zlecające przedsiębiorstwo. Usługa polega na obróbce przygotowanych materiałów, łączeniu celem osiągnięcia zaprojektowanego kształtu stoiska, montażu stelaży, na których montowane są pozostałe elementy drewniane, szklane, metalowe lub z tworzyw sztucznych. Ponieważ zlecające przedsiębiorstwu Wnioskodawcy przedsiębiorstwo nie jest odbiorcą stoiska, w związku z tym pomiędzy nimi powstaje zależność podwykonawstwa, gdzie przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jest podwykonawcą.

Ponieważ od 1 stycznia 2017 r. zmianie uległy przepisy podatku od towarów i usług dlatego odbiorca usług Wnioskodawcy uważa, że jest to sytuacja wymieniona w art. 17 ust. 1 h i z tego powodu transakcja powinna zostać opodatkowana przez nabywcę, gdyż spełnia ona wszystkie warunki wymienione w art. 17 ust.1 pkt 8.

Po zakończeniu wystawy (targów) stoisko zostaje rozebrane, obowiązek rozbiórki często jest cedowany na przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jako część umówionej usługi.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że usługi wykonuje poza granicami kraju, na terenie Unii, a odbiorcą jego usługi jest podatnik VAT zarejestrowany dla tego podatku w Polsce. To on wykonuje całą usługę właścicielowi stoiska targowego.

Wśród wykonywanych usług są:

• 31.01.99.0 – prace stolarskie (usługi podwykonawców związane z produkcją mebli biurowych i sklepowych),
• 43.99.70.0 – roboty związane z montażem i wznoszeniem konstrukcji z elementów prefabrykowanych,
• 43.21.10.2 – rozprowadzanie instalacji elektrycznej i oświetleniowej,
• 43.34.10.0 – roboty malarskie.
  
  

Całość jednak związana z montażem stoiska targowego ujęta jest w 82.30.12.0 – usługi związane z organizacją targów i wystaw.

Przedsiębiorstwo zlecające wykonanie przez Wnioskodawcę usługi montażu stoiska siedzibę działalności ma w Polsce. Usługa nie jest wykonywana na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zlecającego w innym kraju niż siedziba zleceniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisana wcześniej usługa zmontowania stoiska targowego powinna zostać opodatkowana stawką podstawową przez wykonawcę usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisywana usługa nie jest usługą budowlaną, dlatego nie podlega regulacjom wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wprowadziła własnej definicji usług budowlanych, dlatego dla wyjaśnienia tego pojęcia należy przyjąć definicję zewnętrzną, najlepsze będzie posiłkowanie się prawem budowlanym, które usługi budowlane (budowę, remont, przebudowę i ogólne roboty budowlane) wiąże z obiektem budowlanym, przez który należy rozumieć budynek, budowlę lub obiekt małej architektury wraz z instalacjami umożliwiającymi użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

W ocenie Wnioskodawcy, czasowe istnienie stoiska targowego dyskwalifikuje je jako obiekt budowlany, oprócz tego często stoisko takie występuje wewnątrz hali targowej co uniemożliwia traktowanie stoiska jako samodzielnego obiektu budowlanego.

Ponieważ Wnioskodawca uważa, że wykonywanie stoiska targowego nie jest usługą budowlaną, dlatego nie powinno stosować się do tej usługi mechanizmów wyrażonych w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, dlatego prawidłowa jest stawka wymieniona w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zmieniona art. 146a pkt 1 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy identyfikacji usług należy mieć na uwadze, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) oraz wytyczne metodologiczne do tej klasyfikacji.

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży budowlanej, wykonuje montaż stolarki otworowej. Jako uzupełnienie przyjmuje on zlecenia na montaż stoisk targowych. Usługa polega na wykonaniu stoiska targowego zgodnie z projektem, przy wykorzystaniu materiałów przygotowanych przez zlecające przedsiębiorstwo. Wnioskodawca dokonuje obróbki przygotowanych materiałów, łączy je celem osiągnięcia zaprojektowanego kształtu stoiska, montuje stelaże, na których montowane są pozostałe elementy drewniane, szklane, metalowe lub z tworzyw sztucznych. Ponieważ przedsiębiorstwo zlecające Wnioskodawcy wykonanie usługi nie jest odbiorcą stoiska, w związku z tym pomiędzy nimi powstaje zależność podwykonawstwa, gdzie Wnioskodawca jest podwykonawcą. Po zakończeniu wystawy (targów) stoisko zostaje rozebrane, obowiązek rozbiórki często jest cedowany na Wnioskodawcę, jako część umówionej usługi.

Wśród wykonywanych usług są: prace stolarskie (usługi podwykonawców związane z produkcją mebli biurowych i sklepowych), roboty związane z montażem i wznoszeniem konstrukcji z elementów prefabrykowanych, rozprowadzanie instalacji elektrycznej i oświetleniowej, roboty malarskie.

Całość usługi związana z montażem stoiska targowego ujęta jest w PKWiU 82.30.12.0 – usługi związane z organizacją targów i wystaw.

Wnioskodawca wskazał, że usługi wykonuje poza granicami kraju, na terenie Unii Europejskiej, a odbiorcą jego usługi jest podatnik VAT zarejestrowany dla tego podatku w Polsce.

Podatnik ten – zlecający wykonanie przez Wnioskodawcę usługi montażu stoiska – siedzibę działalności ma w Polsce, a usługa nie jest wykonywana na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zlecającego w innym kraju niż siedziba zleceniodawcy.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ważne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca wykonuje usługę poza granicami kraju, na terenie Unii Europejskiej, a jej odbiorcą jest podatnik VAT zarejestrowany dla tego podatku i posiadający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Usługa ta nie jest wykonywana na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zlecającego w innym kraju niż siedziba zleceniodawcy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy – w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednym z zastrzeżeniem określonych w art. 28b ust. 1 ustawy jest art. 28e ustawy.

I tak, stosownie do art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Biorąc pod uwagę wykonywany przez Wnioskodawcę zakres prac należy stwierdzić, że usługa ta nie stanowi usługi związanej z nieruchomościami, w związku z tym nie ma do niej zastosowania wyłączenie określone w art. 28e ustawy.

Należy także wskazać, że pozostałe wymienione w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia również nie mają zastosowania dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy w miejscu, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w przedmiotowej sprawie na terytorium Polski.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Zwrócić należy uwagę, że jeden z warunków do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dotyczy usług zawartych w załączniku nr 14 do ustawy. Jak już wskazano, usługi zawarte w ww. wykazie identyfikowane są przy pomocy symboli statystycznych PKWiU, które nie ograniczają się jedynie do usług potocznie nazywanych usługami budowlanymi, lecz obejmują znacznie szerszy zakres czynności. O konieczności zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do ww. usług przesądza ich klasyfikacja statystyczna.

Wnioskodawca wskazał, że świadczona usługa montażu stoisk targowych sklasyfikowana jest pod symbolem PKWiU 82.30.12.0 – usługi związane z organizacją targów i wystaw. Natomiast w załączniku nr 14 do ustawy nie zostały wymienione ww. usługi związane z organizacją targów i wystaw.

Zatem skoro świadczona przez Wnioskodawcę usługa nie stanowi żadnej z usług wymienionych przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy świadczonych przez podwykonawcę. W związku z powyższym, świadczona usługa montażu i demontażu stoisk targowych na targach i wystawach nie wpisuje się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa (zleceniodawca). Zatem usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych przez Wnioskodawcę.

Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f – stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca nie przewidział obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia od podatku dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi sklasyfikowanej w PKWiU 82.30.12.0. Zatem usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Z uwagi na przywołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że usługa polegająca na montażu stoisk targowych, sklasyfikowana przez Wnioskodawcę w grupowaniu 82.30.12.0 – usługi związane z organizacją targów i wystaw, podlega opodatkowaniu – stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy – według podstawowej stawki podatku VAT, w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W szczególności, niniejszą interpretację indywidualną wydano w oparciu o wskazanie, że Wnioskodawca wykonuje usługę sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 82.30.12.0 – usługi związane z organizacją targów i wystaw oraz że świadczy tę usługę jako podwykonawca. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.