Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.203.2017.1.JKT
z 1 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia sposobu alokowania kosztów związanych z opłatami za wynajem oraz obsługę magazynową w przypadku składowania surowców poza zakładem produkcyjnym Spółki zlokalizowanym w SSE (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu alokowania kosztów związanych z opłatami za wynajem oraz obsługę magazynową w przypadku składowania surowców poza zakładem produkcyjnym Spółki zlokalizowanym w SSE.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, której
przedmiotem jest w szczególności produkcja wyrobów na bazie kakao i czekolady.

Spółka posiada zezwolenie z czerwca 2014 r. (dalej: „Zezwolenie”) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej także: „Strefa”, „SSE”). Zezwolenie zostało Spółce wydane na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy określona według kodu PKWiU (dalej: „Wyroby strefowe”), oraz w zakresie sprzedaży odpadów (również określonych według kodów PKWiU) powstałych w wyniku prowadzenia przez Spółkę na terenie SSE działalności gospodarczej.

Aktualnie, działalność Spółki wykonywana jest w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym na terenie SSE. Spółka jest przedsiębiorcą, którego przedsiębiorstwo zostało objęte granicami SSE w związku z realizacją nowej inwestycji (tzw. inwestycja brownfield).

Działalność gospodarcza, jaka jest prowadzona przez Spółkę na terenie SSE, mieści się w ramach posiadanego przez Spółkę Zezwolenia, a zatem korzysta ze zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w ramach limitu dostępnej pomocy publicznej (dalej: „działalność zwolniona”). Spółka będzie również osiągać na terenie SSE dochody z działalności, która nie będzie się mieścić w zakresie Zezwolenia i w związku z tym będzie podlegać opodatkowaniu.

Proces produkcji w ramach działalności zwolnionej (tj. obejmujący produkcję wyrobów strefowych) prowadzony jest przez Spółkę w całości na terenie zakładu położonego na terenie SSE.

Na terenie SSE gdzie zlokalizowany jest zakład produkcyjny Spółki, Spółka przechowuje część wyrobów gotowych, a także posiada tzw. magazyn fabryczny, w którym składowane są surowce w ilościach pozwalających na zabezpieczenie produkcji oraz wyroby gotowe bezpośrednio po procesie produkcyjnym.

Niemniej ze względów biznesowych, w szczególności przyjętej strategii gospodarczej polegającej na skoncentrowaniu się przez Wnioskodawcę na procesach produkcyjnych, przy jednoczesnym założeniu dedykowania obsługi procesów i czynności magazynowych (jako pomocniczych w stosunku do podstawowej działalności Spółki) do zewnętrznych podmiotów, w pozostałym zakresie Spółka składuje:

i) surowce (w szczególności: produkty mleczne, pochodzenia kakaowego, tłuszcze, lecytyny); oraz

ii) wyroby gotowe stanowiące wyroby strefowe Spółki (w szczególności produkty czekoladowe, produkty pochodzenia kakaowego);

-w wynajmowanych magazynach zlokalizowanych poza zakładem produkcyjnym Spółki znajdującym się na terytorium SSE.

Wnioskodawca podkreśla, że na terenie wynajmowanych magazynów nie jest realizowany żaden etap procesu produkcyjnego (proces produkcyjny jak wskazano powyżej jest w całości prowadzony w zakładzie Spółki na terenie SSE). W szczególności surowce oraz wyroby gotowe składowane w wynajmowanych magazynach nie są w trakcie składowania w żaden sposób modyfikowane ani ulepszane.

W odniesieniu do surowców w magazynach mogą być realizowane jednak takie czynności jak: przygotowanie do transportu/wysyłki, sprawdzanie zgodności z dokumentami transportowymi, pobieranie prób jakościowych.

W odniesieniu do wyrobów gotowych w magazynach mogą być realizowane takie czynności jak: przełożenie na inny typ palety, przygotowanie do odbioru, przygotowanie dokumentów, sprawdzenie zgodności, przepakowanie, etykietowanie, konfekcjonowanie.

Bieżące czynności w zakresie usług magazynowych (wskazane powyżej), są wykonywane przez pracowników zewnętrznych podmiotów obsługujących wynajmowane przez Spółkę magazyny.

Pracownicy Spółki nie wykonują prac w wynajmowanych przez Spółkę magazynach, a ich zaangażowanie może obejmować jedynie sporadyczne wizyty w magazynach zewnętrznych w celu np. odbycia wizyty okresowej, oględzin towaru, audytu, itp.

Spółka nie uzyskuje przychodów z tytułu działalności w zakresie składowania/magazynowej prowadzonej poza terenem SSE. Jednocześnie, faktury z tytułu dokonywanej sprzedaży wyrobów gotowych oraz transakcji sprzedaży surowców nie są wystawiane na terenie wynajmowanych magazynów.

W związku z korzystaniem z wynajętych powierzchni magazynowych, Spółka ponosi koszty w postaci opłat m.in. za usługi magazynowe, opłaty „handlingowe”, koszty pobierania prób jakościowych surowców, itp.

Surowce przechowywane w wynajmowanych magazynach wykorzystywane są do produkcji Wyrobów strefowych na terenie SSE (czyli do działalności zwolnionej), zdarzają się jednak również transakcje odprzedaży surowców (na rzecz innych podmiotów produkcyjnych z grupy). Sprzedaż surowców jako nieobjęta zakresem Zezwolenia, będzie przez Spółkę uznawana za działalność pozastrefową, i w konsekwencji, dla celów podatkowych wynik na transakcji sprzedaży takich surowców (odpowiednio dochód lub strata) będzie uwzględniany w wyniku z działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych.

Z uwagi na sporadyczny charakter transakcji sprzedaży surowców Spółka nie jest w stanie precyzyjnie ustalić, jaka część kosztów związana z korzystaniem z powierzchni magazynowej oraz obsługą magazynową dotyczy surowców odprzedawanych.

Sprzedane wyroby gotowe są transportowane z wynajmowanych przez Spółkę magazynów do lokalizacji wskazanych przez finalnych kontrahentów/odbiorców.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy koszty związane z opłatami za wynajem oraz obsługę magazynową, w przypadku składowania surowców poza zakładem produkcyjnym Spółki zlokalizowanym w SSE, powinny zostać alokowane odpowiednio do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania oraz do wyniku z działalności opodatkowanej według klucza alokacji określonego w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z opłatami za wynajem oraz obsługę magazynową, w przypadku składowania surowców poza zakładem produkcyjnym Spółki zlokalizowanym w SSE, powinny zostać alokowane odpowiednio do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania oraz do wyniku z działalności opodatkowanej według klucza alokacji określonego w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ustawy o PDOP. 

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o PDOP, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Powyższy przepis reguluje tzw. klucz przychodowy mający zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik ponosi koszty związane z osiąganiem przychodów z kilku źródeł oraz nie ma możliwości precyzyjnego ustalenia stosunku kosztów z poszczególnych źródeł. Takie koszty uzyskania przychodów w praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych noszą miano „kosztów wspólnych”.

Jednocześnie zasadę, o której mowa powyżej, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio (art. 15 ust. 2a ustawy o PDOP).

Mając na uwadze powyższe regulacje, klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 ustawy o PDOP można stosować również w przypadkach, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniony z tego opodatkowania.

Zatem, w ocenie Spółki w przypadku, gdy w magazynach wynajmowanych przez Spółkę od zewnętrznych podmiotów będą przechowywane oprócz surowców przeznaczonych do wytwarzania Wyrobów strefowych (tj. wykorzystywanych przez Spółkę do prowadzenia działalności zwolnionej) również surowce, które zostaną odprzedane (tj. efektywnie wykorzystane do działalności opodatkowanej), a Spółka nie będzie w stanie dokonać precyzyjnego przyporządkowania kosztów korzystania z tych magazynów (usług magazynowych) odpowiednio do źródeł przychodów działalności zwolnionej albo źródeł przychodów działalności opodatkowanej, zastosowanie znajdzie wskazany wyżej klucz przychodowy uregulowany w art. 15 ust. 2 oraz ust. 2a ustawy o PDOP.

W związku z powyższym, w przypadku wykorzystywania magazynów wynajmowanych od podmiotów zewnętrznych (w związku ze składowaniem surowców), do wskazanych powyżej rodzajów działalności (tj. zarówno zwolnionej jak i opodatkowanej), Spółka zobowiązana będzie alokować koszty związane z korzystaniem z magazynów wynajmowanych od podmiotów zewnętrznych do działalności zwolnionej oraz działalności opodatkowanej w proporcji do wartości przychodów osiąganych odpowiednio z działalności zwolnionej oraz z działalności opodatkowanej.

Stanowisko takie potwierdzane jest w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 czerwca 2017 r.; sygn. 0111-KDIB1-3.4010.134.2017.l.JKT, w której organ stwierdził: (...) stanowisko Spółki dotyczące metody rozliczenia tzw. kosztów wspólnych zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a (których nie można jednoznacznie przypisać do przychodów z działalności opodatkowanej i zwolnionej), jest prawidłowe (...);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 listopada 2014 r.; sygn. IBPBI/2/423-951/14/KP, w której organ stwierdził: W niniejszej sprawie Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania magazynu, w którym przechowywane są zarówno towary wyprodukowane na terenie specjalnej sfery ekonomicznej, czyli takie które w przypadku ich sprzedaży generują dochody zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak i wyprodukowane poza strefą (ich sprzedaż generuje dochody podlegające opodatkowaniu). Zatem koszty te związane są równocześnie z dochodami opodatkowanymi i zwolnionymi od podatku i nie ma możliwości przyporządkowania dochodów strefowych/pozastrefowych. W związku z czym Wnioskodawca ma obowiązek dokonania przyporządkowania wysokości tych kosztów do poszczególnych przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop, czyli w takim stosunku, w jakim przychody zwolnione z opodatkowania pozostają w ogólnej kwocie przychodów;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 czerwca 2014 r.; sygn. ILPB3/423-120/14-2/KS, w której organ odstępując od uzasadnienia, uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika: Reasumując, z uwagi na brak możliwości przypisania Kosztów Magazynu do działalność strefowej i pozastrefowej Spółka, pomimo tego, że Magazyn znajduje się poza jej siedzibą, powinna przypisać Koszty Magazynu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w części do przychodów z działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania na podstawie Zezwolenia, a w części do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w stosunku w jakim przychody z działalności strefowej oraz pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z opłatami za wynajem oraz obsługę magazynową, w przypadku składowania surowców poza zakładem produkcyjnym Spółki, powinny zostać alokowane odpowiednio do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania oraz do wyniku z działalności opodatkowanej według klucza alokacji określonego w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1010). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas dochód z takiej działalności również nie będzie podlegał zwolnieniu.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Natomiast z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy. Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 2a updop, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania, w takim przypadku art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołaną zasadą ma więc zastosowanie jedynie w stosunku do niektórych kosztów Spółki dotyczących zarówno działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalności poza strefą, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku i dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki dotyczące metody rozliczenia tzw. kosztów wspólnych zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a (których nie można jednoznacznie przypisać do przychodów z działalności opodatkowanej i zwolnionej), jest prawidłowe, o ile Spółka będzie mogła wykazać, że poniesionych wydatków obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku oraz podlegających opodatkowaniu. Natomiast, pozostałe koszty, należy przypisać do przychodów podlegających opodatkowaniu, lub przychodów zwolnionych z opodatkowania.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.