2017.08.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-2.4012.178.2017.2.JŻ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.178.2017.2.JŻ
z 1 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 5 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 26 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone 29 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług budowlanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług budowlanych. Wniosek został uzupełniony w dniu 5 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 26 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone 29 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (Spółka nie korzysta ze zwolnienia dla drobnych przedsiębiorców określonego w art. 113 ustawy o VAT). Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług fitness oraz doradztwa dotyczącego efektywnego sposobu zarządzania klubami fitness. Elementem prowadzonej działalności jest również wspieranie podmiotów zarządzających klubami fitness w zakresie urządzenia i wykończenia pomieszczeń, w których takie kluby są prowadzone.

Relacja pomiędzy Spółką a Kontrahentem

Spółka jest stroną umowy z kontrahentem, polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług fitness (dalej: Kontrahent). Kontrahent jest na etapie inwestycji w sieć klubów fitness, w związku z czym korzysta ze świadczeń Spółki m.in. w zakresie wsparcia w realizacji tych inwestycji, w szczególności urządzenia i wykończenia pomieszczeń zajętych pod kluby fitness.

W tym zakresie, Spółka realizuje na rzecz Kontrahenta świadczenia polegające m.in. na wykonaniu prac budowlanych i wykończeniowych zmierzających do umożliwienia Kontrahentowi prowadzenia klubu fitness. Spółka zakłada, że świadczenia te mogą być klasyfikowane w grupowaniach PKWiU określonych w załączniku 14 do ustawy o VAT, a w szczególności PKWiU 41.00.40 (prace budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych), a więc świadczeń do których może być stosowany mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

W zamian za przedmiotowe świadczenia, Spółka otrzymuje od Kontrahenta wynagrodzenie. Wynagrodzenie jest należne na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta.

Relacja pomiędzy Kontrahentem a Wynajmującym.

Kontrahent korzysta z opisanych powyżej świadczeń Spółki, tj. świadczeń które mogą być klasyfikowane do grupowań PKWiU określonych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT (w szczególności PKWiU 41.00.40, prace budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych), w związku z zawarciem umów najmu z polskim kontrahentem, będącym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie komercjalizacji nieruchomości, w tym najmu tych nieruchomości dla celów komercyjnych (dalej: Wynajmujący). Innymi słowy, Kontrahent zawiera umowy z Wynajmującym umowy najmu powierzchni pod klub fitness (umowy najmu nie przewidują, że Wynajmujący ma dokonywać akceptacji projektów architektonicznych wdrażanych przez Spółkę, co najwyżej możliwe są sytuacje, w których Wynajmujący będzie akceptował poszczególne elementy wykończenia, typu wentylacja, które są istotne dla bezpieczeństwa całego obiektu budowlanego i pozostałych najemców), a Spółka świadczy na rzecz Kontrahenta usługi związane z przebudową i wykończeniem tych obiektów.

Na podstawie umów zawieranych przez Kontrahenta z Wynajmującym, Wynajmujący zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Kontrahenta kontrybucji, odpowiadającej wartości części wydatków poniesionych przez Kontrahenta na przystosowanie wynajmowanych powierzchni (lokali) dla potrzeb realizacji najmu i prowadzenia działalności w zakresie fitness. Jednym z elementów puli wydatków, do której będzie odnosić się kontrybucja (a więc, która zostanie pokryta z kontrybucji) jest wynagrodzenie, jakie Kontrahent zapłaci Spółce za wykonanie usług związanych z przebudową i wykończeniem obiektu pod klub fitness (a więc świadczeń określonych w załączniku 14 do ustawy o VAT). Innymi słowy, Wynajmujący zostanie obciążony pewną cześć kwoty z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu przebudowy i wykończenia powierzchni pod klub fitness.

Opisana powyżej sytuacja jest raczej standardem na rynku wynajmu nieruchomości, tj. powszechne są przypadki kiedy wynajmujący kontrybuują w kosztach przystosowania powierzchni dla celów działalności, jakie ponoszą najemcy.

Podmioty dokonujące przebudowy i wykończenia powierzchni na rzecz najemców, często mają wiedzę i świadomość, iż część ich wynagrodzenia zostanie „pokryta” ze środków pochodzących od wynajmujących (w ramach tzw. kontrybucji). W związku z wprowadzeniem tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia na usługi budowlane i okołobudowlane świadczone pomiędzy podatnikami, Spółka powzięła wątpliwość, czy takie sytuacje również kreują konieczność rozliczenia wynagrodzenia (w tym VAT należnego) od najemców z wykorzystaniem tego mechanizmu.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu Wnioskodawca poinformował, że zgodnie z postanowieniami umowy najmu, Wynajmujący (zgodnie z definicją wskazaną we wniosku o interpretację) pokryje część wydatków inwestycyjnych najemcy (Kontrahenta, zgodnie z definicją wskazaną we wniosku o interpretację) poniesionych w celu wykonania prac wykończeniowych na terenie lokalu (kontrybucja). Elementy sfinansowane w ramach kontrybucji zostaną opisane w protokole i będą stanowić własność Wynajmującego. Kwoty kontrybucji zostaną zapłacone przez Wynajmującego na podstawie faktur wystawionych przez Kontrahenta.

Pracami wykończeniowymi mogą być usługi określone w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, które będzie realizować Wnioskodawca.

Powyższe postanowienia i rzeczywistość gospodarczą wskazują więc, iż prace wykonywane przez Wnioskodawcę zostaną następnie „zafakturowane” przez Kontrahenta na Wynajmującego (a więc kosztem usług wykonanych przez Wnioskodawcę może zostać obciążony Wynajmujący).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu świadczeń Spółki (określonych w poz. 2 - 48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT) realizowanych na rzecz Kontrahenta, jeśli świadczenia te zostaną częściowo pokryte z kontrybucji rozliczanej pomiędzy Wynajmującym i Kontrahentem, będzie Spółka, a nie Kontrahent?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu świadczeń Spółki (określonych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT) realizowanych na rzecz Kontrahenta, jeśli świadczenia te zostaną częściowo pokryte z kontrybucji rozliczanej pomiędzy Wynajmującym i Kontrahentem, będzie Spółka, a nie Kontrahent.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami (osobami zobowiązanymi do rozliczenia VAT) są również podmioty nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy od VAT, jeżeli spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
usługobiorcą jest podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Z powyższego wynika więc, iż zastosowanie odwrotnego obciążenia (zobowiązanie nabywcy / usługobiorcy do rozliczenia VAT) może nastąpić jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego,
usługobiorcą jest podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
przedmiotem transakcji są usługi określone w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT,
usługodawca działa - świadcząc wskazane usługi - jako podwykonawca.

W ocenie Spółki, rozważając sytuację, w której Spółka świadczy na rzecz Kontrahenta usługi określone w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, jeśli usługi te są częściowo finansowane (pokrywane) z kontrybucji rozliczanej pomiędzy Wynajmującym a Kontrahentem, to przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT nie będzie mieć zastosowania, gdyż nie są spełnione wszystkie powyższe warunki.

W szczególności, nie jest spełniony warunek, aby usługodawca świadczący usługi określone w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT (a więc w tym przypadku Spółka), działał jako podwykonawca usługobiorcy (w tym przypadku Kontrahenta). Działania Spółki nie spełniają bowiem definicji działań podwykonawcy.

Jak wskazał Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z dnia 17 marca 2017 r. w sprawie stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych, podwykonawca to firma lub osoba realizująca prace na zlecenie głównego wykonawcy. Jeśli inwestor (np. deweloper) zleca wykonanie określonych prac danej firmie lub osobie, a ta osoba wykorzystuje zewnętrzne firmy, to te zewnętrzne firmy należy traktować jako podwykonawców, a podmiot otrzymujący zlecenie od inwestora (dewelopera) jako głównego wykonawcę.

W przedmiotowej sytuacji, Kontrahenta nie można postrzegać w kategorii głównego wykonawcy, lecz raczej inwestora czy dewelopera, który wynajmuje Spółkę do przeprowadzenia określonych prac budowlanych. To Kontrahent bowiem jest tym podmiotem, który chce osiągnąć konkretny efekt w postaci wykończenia jego lokali dla potrzeb prowadzenia klubu fitness. Kontrahent nie jest zobowiązany do wykonania wykończenia zgodnie z projektem wskazanym czy zatwierdzonym przez Wynajmującego. Kontrahent ma praktycznie dowolność, żeby dostosować lokal dla swoich własnych potrzeb. Co więcej, to Kontrahent jest podmiotem, który zawiera ze Spółką umowę o wykonanie określonych robót o charakterze ogólnobudowlanym i wykończeniowym. Z tej przyczyny, nie można przyjąć, iż Kontrahent występuje w roli wykonawcy. W takiej roli natomiast występuje Spółka, która zobowiązuje się wobec Kontrahenta do wykonania określonych prac o charakterze ogólnobudowlanym i wykończeniowym.

Nie powinno również traktować się Wynajmującego jako inwestora czy dewelopera, gdyż nie realizuje on celów biznesowych (w związku z najmem) zbliżonych do celów inwestora czy dewelopera. Wynajmujący nie proponuje, ani nie akceptuje projektów według których będą prowadzone prace ogólnobudowlane i wykończeniowe realizowane przez Spółkę na zlecenie Kontrahenta. Wynajmujący, jako element zachęty do wynajmu, zobowiązuje się wyłącznie w kontrybuowaniu w części kosztów przystosowania lokalu. Nie można więc uznać, iż działa on w tym przypadku jako inwestor czy deweloper. Wynajmujący nie chce wybudować lokalu, wynajmujący dąży do tego, aby lokal był w maksymalnym stopniu zapełniony przez Kontrahenta (najemcę).

Z powyższych przyczyn, należy uznać, że Spółka świadcząc na rzecz Kontrahenta usługi określone w poz. 2-48 załącznika nr 48 do ustawy o VAT, nie występuje w roli podwykonawcy, a tym samym nie mają zastosowania przepisy wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT. W rezultacie, skoro przepisy dotyczące odwrotnego obciążenia nie będą mieć zastosowania, obowiązek rozliczenia VAT z tytułu świadczenia tych usług powinien być po stronie Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008) podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług fitness oraz doradztwa dotyczącego efektywnego sposobu zarządzania klubami fitness. Elementem prowadzonej działalności jest również wspieranie podmiotów zarządzających klubami fitness w zakresie urządzenia i wykończenia pomieszczeń, w których takie kluby są prowadzone.

Spółka jest stroną umowy z kontrahentem prowadzącym działalność w zakresie świadczenia usług fitness. Kontrahent jest na etapie inwestycji w sieć klubów fitness, w związku z czym korzysta ze świadczeń Spółki m.in. w zakresie wsparcia w realizacji tych inwestycji, w szczególności urządzenia i wykończenia pomieszczeń zajętych pod kluby fitness.

W zamian za przedmiotowe świadczenia, Spółka otrzymuje od Kontrahenta wynagrodzenie. Wynagrodzenie jest należne na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta.

Kontrahent korzysta z opisanych powyżej świadczeń Spółki, w związku z zawarciem umów najmu z polskim kontrahentem, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie komercjalizacji nieruchomości, w tym najmu tych nieruchomości dla celów komercyjnych. Innymi słowy, Kontrahent zawiera z Wynajmującym umowy najmu powierzchni pod klub fitness (umowy najmu nie przewidują, że Wynajmujący ma dokonywać akceptacji projektów architektonicznych wdrażanych przez Spółkę, co najwyżej możliwe są sytuacje, w których Wynajmujący będzie akceptował poszczególne elementy wykończenia, typu wentylacja, które są istotne dla bezpieczeństwa całego obiektu budowlanego i pozostałych najemców), a Spółka świadczy na rzecz Kontrahenta usługi związane z przebudową i wykończeniem tych obiektów.

Zgodnie z postanowieniami umowy najmu, Wynajmujący pokryje część wydatków inwestycyjnych najemcy poniesionych w celu wykonania prac wykończeniowych na terenie lokalu (kontrybucja). Elementy sfinansowane w ramach kontrybucji zostaną opisane w protokole i będą stanowić własność Wynajmującego. Kwoty kontrybucji zostaną zapłacone przez Wynajmującego na podstawie faktur wystawionych przez Kontrahenta.

Pracami wykończeniowymi mogą być usługi określone w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, które będzie realizować Wnioskodawca.

Wątpliwości dotyczą tego, czy podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu świadczeń (określonych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy) Spółki realizowanych na rzecz Kontrahenta, jeśli świadczenia te zostaną częściowo pokryte z kontrybucji rozliczanej pomiędzy Wynajmującym i Kontrahentem, będzie Spółka, a nie Kontrahent.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę.

Przenosząc obowiązujące przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawca jest zobowiązany do urządzenia i wykończenia pomieszczeń zajętych pod kluby fitness na rzecz Kontrahenta, który obciąży kosztami tych prac (w ramach tzw. kontrybucji) Wynajmującego wystawiając faktury, Wnioskodawca będzie działał względem Kontrahenta jako podwykonawca. Kontrahent bowiem w tej konkretnej sytuacji działa na rzecz Wynajmującego jako wykonawca usługi. W konsekwencji skoro świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta stanowią usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, w tym przypadku znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Zatem, Kontrahent będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia od Wnioskodawcy usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin