2017.07.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.165.2017.2.KO
z 27 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

czy sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, podlega pod regulacje ustawy VAT – jest prawidłowe,
czy sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji Nieruchomości 1 i 2.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 czerwca 2017 r. znak: KDIB3-1.4012.165.2017.1.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem 2 (dwóch) nieruchomości gruntowych położonych w K, (dalej łącznie: Nieruchomości). Jedna nieruchomość obejmuje działkę ewidencyjną nr 21/211 (dalej: Nieruchomość 1), druga - działkę ewidencyjną nr 21/210 (dalej: Nieruchomość 2). Obie Nieruchomości są położone na terenie Strefy Ekonomicznej.

Dla działki nr 21/211 (Nieruchomości 1) prowadzona jest księga wieczysta o numerze K. W prowadzonej dla tej nieruchomości księdze wieczystej (w Dziale I-O zatytułowanym „Oznaczenie nieruchomości”) jako sposób korzystania z Nieruchomości 1 wpisano: „R - grunty orne”.

W ewidencji gruntów i budynków Nieruchomość 1 jest sklasyfikowana jako grunty orne o klasie RUIa.

Dla działki ewidencyjnej nr 21/210 (Nieruchomość 2) prowadzona jest Księga Wieczysta o numerze K. W prowadzonej dla tej nieruchomości księdze wieczystej (w Dziale I-O zatytułowanym „Oznaczenie nieruchomości") jako sposób korzystania z Nieruchomości 2 wpisano:

„R - grunty orne” W ewidencji gruntów i budynków Nieruchomość 2 jest sklasyfikowana jako grunty orne o klasie RUIa.

Nieruchomości nie są objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, nie wydano wobec żadnej z nich Decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jak i Decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Nieruchomości są objęte studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta, zatwierdzonym uchwalą Rady Miasta z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie uchwalenia zmiany „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta a”. W stosunku do dawnej działki ewidencyjnej nr 21/77, z której powstały działki nr 21/210 i nr 21/211, toczyło się postępowanie w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia inwestycyjnego pn. „Budowa linii kablowych (…) na działkach numer 21/9, 21/120, 21/86, 21/84, 21/78, 21/77, 21/4, 16/9, 25/8, 24/3, 25/4”, które zakończyło się wydaniem decyzji o umorzeniu postępowania w dniu 16 maja 2008 r.

Na obszarze obu Nieruchomości nie znajdują się jakiekolwiek budynki, ani budowle. Nie przebiegają przez nie żadne urządzenia wchodzące w skład sieci elektroenergetycznej, gazowej, wodociągowej i telekomunikacyjnej, ani inne urządzenia wschodzące w skład sieci służącej dostarczeniu i dystrybucji mediów. Dotyczy to również obszaru pod powierzchnią gruntu.

Wnioskodawca nabył własność obu Nieruchomości z dniem 1 czerwca 2012 r. w drodze zasiedzenia, na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 30 lipca 2012 r.. Wnioskodawca wszedł w posiadanie obu Nieruchomości z zamiarem prowadzenia na nich działalności rolniczej (jako rolnik ryczałtowy).

Nieruchomości 1 i 2 wchodzą w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, które prowadzi od 1997 r. Wnioskodawca opłaca podatek rolny od obu Nieruchomości. Nieruchomości te nigdy nie były środkiem trwałym w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i nigdy nie były wykorzystywane dla potrzeb tej działalności. Obie Nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na potrzeby działalności rolniczej. Nie były oddawane podmiotom trzecim do korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub podobnych.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą oraz działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy.

W związku z wykonywaniem działalności rolniczej Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku VAT (korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT, tj. zwolnienia przewidzianego dla rolników ryczałtowych), a tym samym nie wystawna faktur, ani nie prowadzi ewidencji sprzedaży. Wnioskodawca korzysta z tego zwolnienia od początku obowiązywania ustawy VAT.

Poza działalnością wykonywaną jako rolnik ryczałtowy, Wnioskodawca prowadzi od dnia 1 września 1997 r. również działalność gospodarczą wpisaną do CE1DG głównie w zakresie przetwórstwa oraz konserwacji owoców i warzyw. Z tytułu prowadzenia tej działalności Wnioskodawca podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych. W tym zakresie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT od dnia 24 września 1997 r.

W przeszłości ojciec Wnioskodawcy (co najmniej od 1982 r.), a po nim sam Wnioskodawca (od 1997 r.). użytkowali obie Nieruchomości w ramach własnej działalności rolniczej poprzez uprawę na nich roślin.

Początkowo rośliny pochodzące z upraw na obu Nieruchomościach przekazywane były przez Wnioskodawcę jako rolnika ryczałtowego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych (tj. na potrzeby przetwórstwa owoców i warzyw). Miało to miejsce w okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. i dotyczyło uprawy rabarbaru. Począwszy od drugiej połowy 2012 r. na obu Nieruchomościach uprawiano zboże, które po zbiorach sprzedawano osobom trzecim. Wnioskodawca sprzedawał je jako rolnik ryczałtowy. Taki stan rzeczy trwał do końca 2015 r. W 2016 r. obie Nieruchomości zostały skoszone i spryskane środkami chwastobójczymi w celu przygotowania pod tegoroczne zasiewy. W 2017 r. Wnioskodawca planuje na nich zasiewy kukurydzy. Nie wiadomo jeszcze, czy wobec planowanej sprzedaży obu Nieruchomości uda się zebrać plony. Jest to jednak prawdopodobne. Wnioskodawca planuje sprzedać zbiory kukurydzy podmiotom trzecim jako rolnik ryczałtowy. W drugiej połowie roku 2012 Wnioskodawcę spotkały utrudnienia w dostępie do obu Nieruchomości (utrata możliwości dojazdu do tych Nieruchomości samochodami i maszynami rolniczymi). Nadal prowadził jednak działalność rolniczą na obu Nieruchomościach, pomimo, że nie mógł na nie wjechać ciężkim sprzętem rolniczym.

W związku ze wspomnianymi utrudnieniami w dostępie do Nieruchomości w dniu 31 maja 2012 r. Wnioskodawca wystąpił z pozwem o ochronę posiadania przeciwko właścicielom działek sąsiednich, tj. przeciwko P oraz przeciwko M domagając się zakazania pozwanym czynienia mu przeszkód w zakresie dostępu (dojazdu) do Nieruchomości. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 3 lipca 2015 r. powództwo w całości uwzględnił. Pozwani złożyli apelację od powyższego postanowienia. Postępowanie odwoławcze w sprawie zawieszono na zgodny wniosek stron. W dniu 25 stycznia 2017 r. Sąd Okręgowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania odwoławczego w sprawie. Powodem umorzenia postępowania było niezłożenie przez strony wniosku o podjęcie postępowania w terminie roku od jego zawieszenia.

Wnioskodawca złożył ponadto wniosek o ustanowienie służebności drogi koniecznej mającej zapewnić dojazd do Nieruchomości. Postępowanie w tej sprawie zawisło przed Sądem Rejonowym, a następnie zostało zawieszone na zgodny wniosek stron. Postępowanie to zostało umorzone postanowieniem z dnia 27 marca 2017 r. na podstawie art. 182 § 2 k.p.c., z powodu niezgłoszenia wniosku o podjęcie postępowania w terminie roku od daty wydania postanowienia o jego zawieszeniu.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać Nieruchomość 1 i 2 na rzecz Województwa. W tym celu zawarł z Województwem w dniu 13 kwietnia 2017 r. umowę przedwstępną sprzedaży obu Nieruchomości. Warunkowa umowa sprzedaży obu Nieruchomości ma być zawarta nie później niż 31 stycznia 2018 r.

Do zaaranżowania planowanej transakcji i znalezienia Nabywcy doszło w następujących okolicznościach.

Do Wnioskodawcy zwrócił się Marszałek Województwa z propozycją odkupienia Nieruchomości 1 i 2. Województwo zamierza zrealizować na nich inwestycję (Inwestycja).

W umowie przedwstępnej Wnioskodawca udzielił Województwu pełnomocnictwa i upoważnił je do dokonywania wszelkich działań faktycznych i prawnych oraz działań niezbędnych do przygotowania Inwestycji, w szczególności do:

wystąpienia do właściwych organów o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (uzyskania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane) oraz o wydanie decyzji w sprawie oceny oddziaływania na środowisko,
wystąpienia do właściwych organów o warunki przyłączenia do sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej, deszczowej, gazowej, MPEG,
wystąpienia do Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu o warunki przyłączenia działek inwestycyjnych do dróg lądowych oraz możliwości połączenia z drogą publiczną,
wystąpienia do Miejskiego Architekta Krajobrazu oraz Głównego Architekta Miasta o wydanie wytycznych do projektu architektoniczno-urbanistycznego,
prowadzenia wszelkiej korespondencji niezbędnej do prowadzenia procesu inwestycyjnego na Nieruchomościach, oraz
wyraził zgodę na fizyczne wejście na Nieruchomości przez Województwo lub podmioty działające na jego zlecenie, przy czym Województwo zapewniło, że dokona wszelkich starań, aby nie zniszczyć zasiewów Wnioskodawcy przed ich zebraniem, choć Wnioskodawca nie odmówi Województwu prawa do wejścia na teren Nieruchomości pomimo zasiewów.

W umowie przedwstępnej Województwo zobowiązało się do czasu zakupu Nieruchomości nie podejmować działań inwestycyjnych mogących narazić Wnioskodawcę na nałożenie na niego opłaty adiacenckiej, a także nie występować do dnia zawarcia umowy przeniesienia własności Nieruchomości z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego Nieruchomości.

W umowie przedwstępnej Wnioskodawca wyraził także zgodę na udostępnienie Województwu obu Nieruchomości w celu dokonania czynności niezbędnych do sporządzenia mapy sytuacyjno-wysokościowej dla celów projektowych Inwestycji, inwentaryzacji zieleni znajdujących się na obszarze obu Nieruchomości na potrzeby Inwestycji, opinii geotechnicznej wraz z dokumentacją badania podłoża gruntowego dla ustalenia geotechnicznych warunków posadowienia Inwestycji oraz analizy ruchu wraz z opracowaniem koncepcji układu drogowego i obsługi komunikacyjnej dla komunikacji zbiorowej i indywidualnej.

Na potrzeby sporządzenia opracowania zawierającego opinię geotechniczną i dokumentację badań podłoża gruntowego zostanie wykonane od 9 do 12 małośrednicowych otworów badawczych (pionowych wierceń geotechnicznych o średnicy do 200 mm) do głębokości od 9 do 12 metrów oraz 3 sondowania sondą dynamiczną, a także badania georadarowe w rejonie lokalizacji wierceń geotechnicznych. Dojdzie także do pobrania próbek gruntu i wody gruntowej. Dokładna lokalizacja i liczba otworów badawczych na Nieruchomościach 1 i 2 nie jest jeszcze znana. Przedmiotowe badania zostaną wykonane jednorazowo w celu wstępnej analizy budowy geologicznej Nieruchomości 1 i 2 nie wymagają zabudowy na stałe urządzeń badawczych, a jedynie na czas prowadzenia badań, a potem zostaną w całości usunięte.

Celem uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podaje, że w dniu 4 marca 2016 r. sprzedał spółce akcyjnej nieruchomość (dalej: Nieruchomość 3), którą nabył przez zasiedzenie razem z Nieruchomościami 1 i 2. Nastąpiło to w następujących okolicznościach. W poszukiwaniu nabywcy Nieruchomości 1, 2 i 3 w dniu 3 czerwca 2015 r. Wnioskodawca zawarł z sp. z o.o. umowę pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, dzięki której doszło do zawarcia umów warunkowej sprzedaży Nieruchomości 3 i przeniesienia własności Nieruchomości 3 pomiędzy Wnioskodawcą a spółką akcyjną. W związku z transakcją sprzedaży Nieruchomości 3 w 2016 r„ opisanymi powyżej postępowaniami sądowymi, jak i obecnie planowaną sprzedażą Nieruchomości 1 i 2, Wnioskodawca korzystał i korzysta z usług prawnych podmiotu zajmującego się profesjonalnym świadczeniem usług prawnych (kancelarii prawnej).

Ponadto wskazuje się, iż w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) nie jest wymieniony obrót nieruchomościami, ani żaden inny rodzaj działalności, który wiązałby się z nabywaniem, bądź zbywaniem nieruchomości. Wnioskodawca nie czynił na Nieruchomościach 1, 2 i 3 żadnych inwestycji, w szczególności nie podejmował czynności w celu jej uzbrojenia i zapewnienia dostępu do mediów.

Sprzedający nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla nabytych przez zasiedzenie działek (w tym Nieruchomości 1 i 2), ani nie występował o wydanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. W 2007 r. jeszcze przed nabyciem własności działek w drodze zasiedzenia, Wnioskodawca złożył uwagi do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie odnoszącym się do obszaru tych działek. Uwagi te zostały uwzględnione przez Gminę.

W związku z planowaną opisaną powyżej transakcją sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek czynności reklamujących Nieruchomości 1 i 2 (tj. zachęcających do jej nabycia), nie zamieszczał ogłoszeń sprzedaży, nie dokonywał jej podziału, ani jakichkolwiek innych podobnych czynności. To samo dotyczy wcześniejszej transakcji zbycia Nieruchomości 3.

W przeszłości (2013 r.) Wnioskodawca sprzedał dwie niezabudowane działki gruntu w ramach jednej umowy sprzedaży. Jedna z tych działek powstała w wyniku podziału działki wykorzystywanej przez Wnioskodawcę do produkcji rolnej, nabytej przez Wnioskodawcę w drodze darowizny. Drugą sprzedaną działkę Wnioskodawca nabył w drodze zamiany niedługo przed jej sprzedażą. Działki nie były związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Umowa zamiany działek została zawarta przez Wnioskodawcę w celu uzyskania dostępu do drogi publicznej dla działki wydzielonej z działki nabytej w drodze darowizny, od czego nabywca uzależniał kupno działki wydzielonej z działki nabytej przez Wnioskodawcę w drodze darowizny. Wnioskodawca, uznał przedmiotową transakcję za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca wyjaśnia, że w 2016 r wystąpił o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 3. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, jako organ upoważniony, w dniu 14 czerwca 2016 r. wydał interpretację indywidualną nr IBPP1/4512-183/16/AL. Uznano w niej, że transakcja sprzedaży Nieruchomości 3 podlega pod regulację ustawy VAT oraz jest czynnością opodatkowaną stawką 23%. W uzasadnieniu organ upoważniony do wydawania interpretacji zwrócił uwagę, że Wnioskodawca nie sprzedawał w stanie nieprzetworzonym owoców i warzyw pochodzących z jego działalności rolniczej, lecz wytworzone na tej działce owoce i warzywa przekazywał do własnej działalności gospodarczej przetwórczej. W efekcie przedmiotem sprzedaży nie były już produkty rolne.

Stwierdzono, że skoro Wnioskodawca sprzedawał rośliny (owoce i warzywa) pochodzące z upraw na przedmiotowej działce i dokonywał ich sprzedaży w stanie przetworzonym, nie można uznać, że działał w tym zakresie jako rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy towarów z działalności rolniczej. Uznano, że w okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. Wnioskodawca wykorzystywał Nieruchomość 3 wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, zatem przedmiotem sprzedaży był składnik majątku wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej. Sprzedaż Nieruchomości 3 dokonaną w dniu 4 marca 2016 r. zakwalifikowano jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustaw) o VAT podlegającą opodatkowaniu.

Podkreślenia wymaga, że na Nieruchomości 3 nie było ani budynków, ani budowli, ale znajdowała się tam sieć elektroenergetyczna niskiego napięcia (w ziemi bez słupów) oraz sieć wodociągowa. Urządzenia te stanowiły środki trwale Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji, jako, że sieci były własnością PWiK, to przedmiotem transakcji sprzedaży był wyłącznie grunt. Zdaniem organu upoważnionego do wydawania interpretacji, istnienie elementów sieci wodociągowej i energetycznej na Nieruchomości 3 miało świadczyć o tym, że dla Nieruchomości 3 została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla budowy obiektów liniowych, stanowiących budowle w rozumieniu prawa budowlanego.

Należy jednak podkreślić, że opisana powyżej interpretacja indywidualna została wydana na gruncie innego stanu faktycznego, niż ma to miejsce w przypadku planowanej sprzedaży Nieruchomości 1 i 2. Uprawy z Nieruchomości 1 i 2 przez pewien okres były przekazywane przez Wnioskodawcę jako rolnika ryczałtowego na potrzeby działalności gospodarczej (przetwórczej) Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu VAT. Jednak później uprawiano na nich zboże, które było sprzedawane podmiotom trzecim, a w zakresie jego sprzedaży Wnioskodawca działał jako rolnik ryczałtowy. Ponadto Nieruchomości 1 i 2 są niezabudowane. Nie przebiegają przez nie żadne urządzenia sieci służących do rozprowadzenia mediów, nie ma budynków i budowli. Nie wydano w stosunku do nich żadnych decyzji o warunkach zabudowy, ani ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Pismem z 26 czerwca 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Na dzień sprzedaży działek nr 21/211 i 21/210 nie będzie wydana dla żadnej z działek ani decyzja o warunkach zabudowy, ani decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż przedstawionych powyżej Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, podlega pod regulacje ustawy VAT (jest czynnością opodatkowaną lub zwolnioną)?
Czy w przypadku uznania, iż przedmiotowa sprzedaż Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 podlega pod regulacje ustawy VAT - sprzedaż tych Nieruchomości będzie opodatkowana zgodnie z ustawą VAT na zasadach ogólnych, według stawki 23%, czy korzystać będzie ze zwolnienia spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub pkt 9 tej ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedstawionych powyżej Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, podlega pod regulacje ustawy VAT. Jest czynnością zwolnioną od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Odnośnie pytania 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 ustawy VAT. W myśl tego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem towarów rozumie się natomiast rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy VAT). Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy VAT. Przepis ten stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotów (tj. czynności wymienione w art. 5 ustawy VAT), ale również czynnik podmiotowy. Dana czynność podlega opodatkowaniu, jeśli jest dokonana przez, podmiot, który w związku z jej wykonywaniem działa jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT jest więc ograniczony przez dwie przesłanki - podmiotową (osoba dokonująca transakcji musi być podatnikiem podatku od towarów i usług przy dokonywaniu czynności opodatkowanej) oraz przedmiotową (dokonana czynność musi stanowić dostawy towarów, albo świadczenie usług). Tylko jednoczesne spełnienie obu przesłanek skutkuje powstaniem obowiązku podatkowanego w podatku od towarów i usług. Czynności podatnika VAT realizowane w zakresie przedmiotowym VAT (dostawa towarów, świadczenie usług), lecz odnoszące się do sfery aktywności prywatnej podatnika VAT, nie podlegają opodatkowaniu, gdyż w zakresie tych czynności nic działa on w charakterze podatnika.

Podmiot wykonujący czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT powinien być uznany za podatnika tego podatku. Oznacza to, że wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od dnia 24 września 1997 roku jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie działalności gospodarczej (opodatkowanie na zasadach ogólnych). Działalność ta dotyczy przetwórstwa oraz konserwacji owoców i warzyw.

Wnioskodawca prowadzi również działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy. Wnioskodawca z dniem 1 czerwca 2012 r. nabył w drodze zasiedzenia trzy działki ewidencyjne Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 i Nieruchomość 3. Nabyte w ten sposób działki wchodziły w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, które prowadzi od 1997 r.

Nieruchomości 1 i 2 począwszy od 1997 były użytkowane przez Wnioskodawcę poprzez uprawę na nich roślin. W okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. rośliny pochodzące z upraw na obu Nieruchomościach były przekazywane przez Wnioskodawcę jako rolnika ryczałtowego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych. Następnie począwszy od drugiej połowy 2012 r. rośliny pochodzące z upraw na Nieruchomościach 1 i 2 były sprzedawane podmiotom trzecim w ramach działalności rolniczej Wnioskodawcy prowadzonej jako rolnik ryczałtowy. Taki stan rzeczy trwa do chwili obecnej. W zeszłym roku poczyniono przygotowania pod tegoroczne uprawy.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż przedstawionych powyżej Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, podlega pod regulacje ustawy VAT. Dokonując transakcji będzie on działał w charakterze podatnika VAT.

Jak już wspomniano, w okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. rośliny pochodzące z upraw na Nieruchomościach 1 i 2 były przekazywane przez Wnioskodawcę jako rolnika ryczałtowego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT tj. działalności w zakresie przetwórstwa warzyw i owoców. Oznacza to, że we wspomnianym okresie Wnioskodawca wykorzystywał plony pochodzące z Nieruchomości 1 i 2 do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym należy uznać, że planowana sprzedaż Nieruchomości 1 i 2 będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, czyli czynność objętą zakresem obowiązywania tej ustawy. W konsekwencji z tytułu sprzedaży wspomnianych Nieruchomości Wnioskodawca będzie działać w charakterze podatnika VAT.

Odnośnie pytania 2

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3. art. 122 i art. 129 ust. 1 tej ustawy. Art. 146a pkt 1 ustawy VAT stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W art. 43 ustawy VAT zawarto katalog przedmiotowych zwolnień od opodatkowania.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, zwalnia się od podatku „dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 2 ustawy VAT istotne są dwa czynniki wykorzystywanie towaru wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej od opodatkowania oraz brak prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT przy nabyciu tego prawa. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Zdaniem Wnioskodawcy w sprawie spełniony jest drugi warunek skorzystania ze zwolnienia, dotyczący nieodliczenia podatku naliczonego VAT przy nabyciu prawa własności zbywanych działek. Wnioskodawca nabył bowiem własność przedmiotowych działek przez zasiedzenie, czyli w sposób, który w żaden sposób nie łączył się z opodatkowaniem podatkiem VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, ponieważ w ogóle nie było VAT przy nabyciu własności w drodze zasiedzenia.

Nie został jednak spełniony pierwszy warunek skorzystania ze wspomnianego zwolnienia, dotyczący wykorzystywania towaru wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej od opodatkowania. Jak już wcześniej wspomniano, w okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. rośliny pochodzące z uprawy na Nieruchomościach 1 i 2 były przekazywane przez Wnioskodawcę jako rolnika ryczałtowego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT w zakresie przetwórstwa warzyw i owoców. W takiej sytuacji nie można uznać, że Nieruchomości 1 i 2 były wykorzystywane wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej z opodatkowania.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie będzie mieć zastosowania zwolnienie od opodatkowania określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT „zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż. tereny budowlane”. Definicja terenów budowlanych znajduje się w art. 2 pkt 33 ustawy VAT. Zgodnie z tą definicją terenami budowlanymi są „grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.

Odnośnie sposobu interpretowania powyższych przepisów, dnia 14 czerwca 2013 r. wydana została interpretacja ogólna Ministra Finansów nr PT10/033/12/207/WI.I/I3/RD. W interpretacji tej wyjaśniono, iż:

„(.. .) od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług.”

W związku z powyższym, dla zastosowania zwolnienia spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT istotne są trzy czynniki - tj. dostawa terenu niezabudowanego, brak „objęcia” tego terenu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz brak wydania wobec takiego terenu decyzji o warunkach zabudowy. Powyższe czynniki są niezbędne oraz wystarczające do uznania, iż sprzedaż nieruchomości zwolniona jest spod opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Nieruchomości 1 i 2 są nieruchomościami niezabudowanymi. Nie ma na nich żadnych budynków, ani budowli w rozumieniu prawa budowlanego. Nie przebiegają przez nie urządzenia sieci służących do rozprowadzania mediów. W sprawie będziemy mieć więc do czynienia z dostawą terenów niezabudowanych. Nieruchomości nie są objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego. Nie zostały w stosunku do nich wydane decyzje o warunkach zabudowy lub ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Na Nieruchomościach 1 i 2 nie ma obiektów, których wzniesienie (realizacja) świadczyłaby o wydaniu takich decyzji w przeszłości.

Planowaną transakcję sprzedaży Nieruchomości 1 i 2. należy więc uznać za zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zatem nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanych działek: nr 21/211 (Nieruchomość 1) i 21/210 (Nieruchomość 2). Nieruchomości nie są objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, nie wydano wobec żadnej z nich Decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jak i Decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Na dzień sprzedaży działek nr 21/211 i 21/210 nie będzie wydana dla żadnej z działek ani decyzja o warunkach zabudowy, ani decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Wnioskodawca nabył własność obu Nieruchomości z dniem 1 czerwca 2012 r. w drodze zasiedzenia. Wnioskodawca wszedł w posiadanie obu Nieruchomości z zamiarem prowadzenia na nich działalności rolniczej (jako rolnik ryczałtowy). Nieruchomości 1 i 2 wchodzą w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, które prowadzi od 1997 r. Obie Nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na potrzeby działalności rolniczej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą oraz działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy.

Początkowo rośliny pochodzące z upraw na obu Nieruchomościach przekazywane były przez Wnioskodawcę jako rolnika ryczałtowego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych (tj. na potrzeby przetwórstwa owoców i warzyw). Miało to miejsce w okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. i dotyczyło uprawy rabarbaru. Począwszy od drugiej połowy 2012 r. na obu Nieruchomościach uprawiano zboże, które po zbiorach sprzedawano osobom trzecim. Wnioskodawca sprzedawał je jako rolnik ryczałtowy. Taki stan rzeczy trwał do końca 2015 r. W 2016 r. obie Nieruchomości zostały skoszone i spryskane środkami chwastobójczymi w celu przygotowania pod tegoroczne zasiewy. W 2017 r. Wnioskodawca planuje na nich zasiewy kukurydzy. Nie wiadomo jeszcze, czy wobec planowanej sprzedaży obu Nieruchomości uda się zebrać plony. Jest to jednak prawdopodobne. Wnioskodawca planuje sprzedać zbiory kukurydzy podmiotom trzecim jako rolnik ryczałtowy. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać Nieruchomość 1 i 2 na rzecz Województwa Małopolskiego. W tym celu zawarł z Województwem Małopolskim w dniu 13 kwietnia 2017 r. umowę przedwstępną sprzedaży obu Nieruchomości.

W tym miejscu tut. organ pragnie podkreślić, iż przepisy dotyczące kwestii rozliczania podatku VAT od sprzedaży pochodzącej z działalności rolniczej weszły w życie z dniem 4 września 2000r.

W myśl bowiem art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 4 września 2000 r. do 30 listopada 2000 r. – przez działalność rolniczą - rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz hodowlę ryb słodkowodnych i pozostałych zwierząt wodnych żywych, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowlę dżdżownic, hodowlę entomofagów, hodowlę jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowlę i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna liściastego, iglastego i egzotycznego (SWW: 4311, 4312 i 4319).

Natomiast w myśl art. 4 ust. 16 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 4 września 2000 r. – pod pojęciem rolnika ryczałtowego - rozumie się podatnika korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 17 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od 4 września 2000 r. - rozumie się przez to towary wymienione w załączniku nr 8.

Dokonując analizy przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz przedstawione przepisy prawa stwierdzić należy, iż dopiero od dnia 4 września 2000 r. dany podmiot mógłby dokonywać dostawy określonych ustawą towarów jako rolnik ryczałtowy. Jednakże należy podkreślić, iż chodzi tu o dostawę towarów będących co do zasady w stanie nieprzetworzonym. A zatem działalnością rolniczą dokonywaną przez rolnika ryczałtowego jest działalność polegająca na wytworzeniu oraz sprzedaży towarów w stanie nieprzetworzonym.

A zatem od 1997 r. do 3 września 2000 r. tj. do dnia wejścia w życie ww. przepisów dotyczących rozliczania podatku VAT Sprzedający nie mógł dokonywać sprzedaży roślin pochodzących z upraw jako rolnik ryczałtowy bowiem przepisy dotyczące sprzedaży dokonywanej przez rolnika ryczałtowego jeszcze nie obowiązywały.

W tym okresie sprzedaż produktów rolnych z własnej działalności rolniczej nie była objęta opodatkowaniem podatkiem VAT.

Natomiast od 4 września 2000 r. sprzedaż produktów rolnych przez rolnika ryczałtowego jest co do zasady objęta zwolnieniem od podatku.

W przedmiotowej jednak sprawie nie może być mowy o wykorzystywaniu przez Wnioskodawcę działek będących przedmiotem sprzedaży do czynności zwolnionych z VAT, gdyż z wniosku wprost wynika, że rośliny pochodzące z upraw na działkach nr 21/211 i 21/210 były przekazywane przez Wnioskodawcę na potrzeby jego działalności opodatkowanej podatkiem VAT tj. w zakresie przetwórstwa warzyw i owoców, a zatem w żadnej mierze nie może być w tym momencie mowy o sprzedaży tychże roślin w stanie nieprzetworzonym.

Jeżeli zatem Wnioskodawca nie sprzedawał w stanie nieprzetworzonym owoców i warzyw pochodzących z jego działalności rolniczej, lecz wytworzone na tej działce owoce i warzywa przekazywał do swojej działalności gospodarczej przetwórczej to oznacza, że w efekcie przedmiotem sprzedaży nie były już produkty rolne.

Jeżeli bowiem Wnioskodawca przetwarzał rośliny (owoce i warzywa) pochodzące z upraw na przedmiotowej działce i dokonywał ich sprzedaży w stanie przetworzonym, nie można uznać, że Wnioskodawca działał w tym zakresie jako rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy towarów pochodzących z jego działalności rolniczej.

Zatem faktycznie w okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe działki: nr 21/211 i 21/210 wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe działki wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Tym samym przedmiotem sprzedaży będzie składnik majątku wykorzystywany przez cały czas do działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie nie będziemy mieć zatem do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, niemającymi cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego uznać należy, że sprzedaż działek nr 21/211 i 21/210 stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o VAT, zaś Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. działek będzie występował w charakterze podatnika. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy należy stwierdzić:

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania ww. zwolnienia koniecznym jest spełnienie łącznie dwóch warunków. Mianowicie przy nabyciu towaru nie przysługiwało prawo do odliczenia oraz towar musi być wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych.

Z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że co prawda Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednakże nie został spełniony drugi warunek dotyczący wykorzystywania gruntu wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku.

Tym samym sprzedaż gruntu nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zastosowania do transakcji sprzedaży działek zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy została zawarta w odrębnym postanowieniu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin