2016.06.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-183/16/AL
z 14 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 4 marca 2016 r. (data wpływu 8 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 18 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości tj. działki nr 21/213, udokumentowania transakcji sprzedaży fakturą VAT oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę tej nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości jej udokumentowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 18 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

R.B - Zainteresowany nr 1 (dalej jako „Sprzedający”) był właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w K., obręb xxx, dla której prowadzona jest Księga Wieczysta o numerze xxx (dalej jako „Nieruchomość”).

W Księdze Wieczystej (w Dziale I-O zatytułowanym „Oznaczenie nieruchomości”) jako sposób korzystania z Nieruchomości wpisano: „R - grunty orne”. W ewidencji gruntów i budynków Nieruchomość jest sklasyfikowana jako grunt orny o klasie RIIIb.

Nieruchomość nie jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, jak również nie wydano wobec niej Decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nieruchomość jest objęta studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta, zatwierdzonym uchwałą nr xxx Rady Miasta z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie uchwalenia zmiany „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta”. Na obszarze Nieruchomości nie znajdują się jakiekolwiek budynki ani budowle, znajduje się natomiast sieć elektroenergetyczna niskiego napięcia (w ziemi, bez słupów) oraz sieć wodociągowa wA300. Sprzedający nabył własność Nieruchomości z dniem 1 czerwca 2012 r. w drodze zasiedzenia, na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego, Wydział xxx, z dnia 30 lipca 2012 r. (sygn. akt: xxx).

Nieruchomość wchodziła w skład gospodarstwa rolnego Sprzedającego, które prowadzi od 1997 r. Sprzedający opłacał podatek rolny od Nieruchomości. Nieruchomość nigdy nie była środkiem trwałym w działalności gospodarczej Sprzedającego i nigdy nie była wykorzystywana dla potrzeb tej działalności. Nieruchomość była wykorzystywana przez Sprzedającego wyłącznie na potrzeby działalności rolniczej. Nie była oddawana podmiotom trzecim do korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub podobnych.

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą oraz działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy. W związku z wykonywaniem działalności rolniczej korzysta on ze zwolnienia z podatku VAT (korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT, tj. zwolnienia przewidzianego dla rolników ryczałtowych), a tym samym nie wystawia faktur ani nie prowadzi ewidencji sprzedaży. Jednakże - poza działalnością wykonywaną jako rolnik ryczałtowy Sprzedający prowadzi również działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG głównie w zakresie przetwórstwa oraz konserwacji owoców i warzyw. Z tytułu prowadzenia tej działalności Sprzedający podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

W przeszłości ojciec Sprzedającego (co najmniej od 1982 r.), a po nim sam Sprzedający (od 1997 r.), użytkowali Nieruchomość w ramach własnej działalności rolniczej poprzez uprawę na niej roślin. Początkowo rośliny pochodzące z uprawy na Nieruchomości przekazywane były przez Sprzedającego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych (tj. na potrzeby przetwórstwa owoców i warzyw), a w ostatnim okresie były sprzedawane podmiotom trzecim. Jednakże w drugiej połowie roku 2012 Sprzedający zaprzestał uprawy roślin na Nieruchomości, ze względu na utrudnienia w dostępie do niej (utrata możliwości dojazdu do Nieruchomości samochodami i maszynami rolniczymi). W związku ze wspomnianymi utrudnieniami w dostępie do Nieruchomości, w dniu 31 maja 2012 r. Sprzedający wystąpił z pozwem o ochronę posiadania przeciwko właścicielom działek sąsiednich, tj. przeciwko P. oraz przeciwko M. domagając się zakazania pozwanym czynienia mu przeszkód w zakresie dostępu (dojazdu) do Nieruchomości. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 3 lipca 2015 r., powództwo w całości uwzględnił (sygnatura akt sądowych: xxx). Na dzień złożenia niniejszego wniosku toczy się postępowanie apelacyjne w tej sprawie, które ostatnio zostało zawieszone na zgodny wniosek stron. Sprzedający złożył ponadto wniosek o ustanowienie służebności drogi koniecznej mającej zapewnić dojazd do Nieruchomości. Postępowanie w tej sprawie zawisło przed Sądem Rejonowym (sygnatura akt sądowych : xxx), a ostatnio zostało zawieszone na zgodny wniosek stron. Pomimo złożenia ww. pozwu, wniosku oraz pomimo korzystnego wyroku Sądu I instancji Sprzedający nie kontynuował rolniczego wykorzystywania Nieruchomości. Od drugiej połowy roku 2012 do dnia dzisiejszego nie była ona wykorzystywana dla potrzeb produkcji rolnej.

Zainteresowany nr 2, tj. Spółka C. z siedzibą w X (dalej jako „Spółka” bądź „Kupujący”) zainteresował się nabyciem Nieruchomości od Sprzedającego. Jednakże innej spółce, tj. spółce działającej pod firmą K. (dalej jako: „spółka K”) przysługiwało na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. 2015 poz. 282) ustawowe prawo pierwokupu Nieruchomości, związane z tym, iż znajduje się ona na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W związku z powyższym Sprzedający oraz Kupujący zawarli - w formie aktu notarialnego - warunkową umowę sprzedaży Nieruchomości, na podstawie której Sprzedający sprzedał Nieruchomość Kupującemu pod warunkiem, że spółka K nie skorzysta z ustawowego prawa pierwokupu. Jednakże przy sporządzaniu ww. aktu notarialnego osoby prawomocnie reprezentujące spółkę K złożyły wobec notariusza oświadczenie, że spółka K w której imieniu działają, nie korzysta z ustawowego prawa pierwokupu. W związku z powyższym, wobec braku przeszkód co do zbycia Nieruchomości, na podstawie tego samego aktu notarialnego Sprzedający oraz Kupujący dokonali przeniesienia własności Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Kupującego. Przeniesienie własności Nieruchomości, dokonane w formie ww. aktu notarialnego, nastąpiło w tym samym dniu, co dzień sporządzenia niniejszego Wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku ze sprzedażą Nieruchomości, notariusz pobrał (przelewem) należny podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości ustalonej zgodnie z przepisami ustawy o tym podatku.

Tytułem uzupełnienia przedstawionego powyżej stanu faktycznego wskazuje się, iż w zakresie działalności gospodarczej Sprzedającego zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) nie jest wymieniony obrót nieruchomościami, ani żaden inny rodzaj działalności, który wiązałby się z nabywaniem bądź zbywaniem nieruchomości. Sprzedający nie czynił na działce inwestycji, w szczególności nie podejmował czynności w celu jej uzbrojenia i zapewnienia dostępu do mediów. W związku z opisaną powyżej transakcją sprzedaży, Sprzedający nie dokonywał jakichkolwiek czynności reklamujących Nieruchomość (tj. zachęcających do jej nabycia), nie zamieszczał ogłoszeń sprzedaży, nie dokonywał jej podziału ani jakichkolwiek innych podobnych czynności. W poszukiwaniu nabywcy Nieruchomości, Sprzedający zawarł umowę pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, dzięki któremu doszło do zawarcia umów warunkowej sprzedaży Nieruchomości i przeniesienia własności Nieruchomości pomiędzy Sprzedającym a Kupującym. W związku z opisaną transakcją, jak i opisanymi powyżej postępowaniami sądowymi, Sprzedający skorzystał z usług prawnych podmiotu zajmującego się profesjonalnym świadczeniem usług prawnych (kancelarii prawnej).

W przeszłości (2013 r.) Sprzedający sprzedał dwie niezabudowane działki gruntu w ramach jednej umowy sprzedaży. Jedna z tych działek powstała w wyniku podziału działki wykorzystywanej przez Sprzedającego do produkcji rolnej, nabytej przez Sprzedającego w drodze darowizny. Drugą sprzedaną działkę Sprzedający nabył w drodze zamiany niedługo przed jej sprzedażą. Działki nie były związane z działalnością gospodarczą Sprzedającego. Umowa zamiany działek została zawarta przez Sprzedającego w celu uzyskania dostępu do drogi publicznej dla działki wydzielonej z działki nabytej w drodze darowizny, od czego nabywca uzależniał kupno działki wydzielonej z działki nabytej przez Sprzedającego w drodze darowizny. Sprzedający, uznał przedmiotową transakcję za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pismem z 18 maja 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek, wskazując, iż:

Na pytanie I. tut. organu zawarte w wezwaniu tut. organu cyt.: „Jakie konkretnie skutki podatkowe w podatku od towarów i usług dla Zainteresowanego będącego stroną postępowania, tj. C. wywołuje przedstawiony we wniosku stan faktyczny” wskazano: cyt.: „W nawiązaniu do powyższego, Spółka pragnie wskazać, iż stan faktyczny przedstawiony we wniosku związany z transakcją sprzedaży nieruchomości, wywołuje po stronie Spółki C. skutki podatkowe w podatku od towarów i usług, ponieważ sposób opodatkowania sprzedaży wspomnianej nieruchomości wpływa bezpośrednio na prawa i obowiązki Spółki wynikające z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W zależności od tego czy sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości będzie, bądź nie będzie, podlegać pod regulacje przepisów ustawy VAT (a jeśli będzie podlegać, to wedle jakiej stawki), po stronie Spółki powinny zostać rozpoznane zupełnie odmienne prawa i obowiązki na gruncie ustawy VAT. Istotne znaczenie dla Spółki w zakresie oceny jak przedmiotowa transakcja sprzedaży nieruchomości powinna zostać opodatkowana, ma otrzymanie interpretacji indywidualnej i zawarta w niej ocena organu podatkowego co do prawidłowości bądź nieprawidłowości stanowiska w tej sprawie przedstawionego przez Wnioskodawców.

Należy zauważyć, iż stan faktyczny wniosku dotyczy transakcji sprzedaży nieruchomości, w której to transakcji Spółka występuje w roli nabywcy (kupującego). W związku z przedstawionym stanem faktycznym we wniosku wspólnym zadano dwa pytania. Pierwsze jest pytaniem „czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż Nieruchomości podlega pod regulacje przepisów ustawy VAT (jest czynnością opodatkowaną lub zwolnioną)?”. Drugie pytanie zadane we wniosku wspólnym brzmi: „czy - w przypadku uznania, iż przedmiotowa Nieruchomość podlega pod regulacje ustawy VAT - sprzedaż Nieruchomości będzie opodatkowana zgodnie z ustawą VAT na zasadach ogólnych, według stawki 23%, czy korzystać będzie ze zwolnienia spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub pkt 9 tej ustawy.”

Uzyskanie interpretacji indywidualnej - zawierającej odpowiedź na powyższe pytania odnoszące się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego - ma istotne znaczenie dla Spółki jako nabywcy nieruchomości ponieważ skutki podatkowe po jej stronie są zupełnie inne w zależności od tego jak przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy ocenić i opodatkować na gruncie przepisów ustawy VAT. Dla Spółki istotne jest rozstrzygnięcie czy sprzedaż nieruchomości na jej rzecz została dokonana od podmiotu występującego w tej transakcji jako podatnik podatku od towarów i usług czy od podmiotu nie występującego w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik tego podatku.

Jeśli bowiem okazałoby się, iż opisana w stanie faktycznym wniosku nieruchomość została nabyta od podmiotu występującego w stosunku do transakcji sprzedaży jako podatnik podatku VAT (a tym samym transakcja podlega ona pod regulacje przepisów ustawy VAT) oraz powinna zostać opodatkowana stawką podstawową, tj. 23% to wówczas dla Spółki powstają prawa i obowiązki wynikające z przepisów ustawy o podatku VAT. W takim przypadku po stronie Spółki powstałoby uprawnienie do żądania od sprzedającego wydania faktury VAT dokumentującej sprzedaż i zawierającej wszystkie formalne elementy przewidziane przepisami ustawy o podatku VAT; Spółka zobowiązana byłaby do prawidłowego uwzględnienia tej transakcji w rejestrze zakupów VAT; Spółka zobowiązana byłaby również do wykazania kwot przedstawionych na fakturze w odpowiednich deklaracjach na podatek VAT (w przypadku Spółki deklaracją taką jest, składana kwartalnie, deklaracja VAT-7D); wpłynęło by to również na obowiązek Spółki do wykazania w prawidłowej wysokości podstawy opodatkowania i zapłaty podatku VAT w prawidłowej wysokości za okres rozliczeniowy, w którym miało miejsce nabycie nieruchomości; ponadto po Stronie Spółki powstałoby uprawnienie - przy spełnieniu przesłanek zawartych w ustawie VAT - do odliczenia kwoty podatku naliczonego z otrzymanej od sprzedającego faktury VAT. Również gdyby okazało się, iż transakcja sprzedaży nieruchomość podlega pod regulacje ustawy o podatku VAT, lecz byłaby zwolniona od tego podatku na podstawie zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 bądź art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT (o co również pytano we wniosku) to wówczas po stronie Spółki powstałyby określone uprawnienia i obowiązki związane z ustawą o podatku VAT, jak na przykład, uprawnienie, o którym mowa w art. 106b ust. 3 tej ustawy, tj. uprawnienie do otrzymania faktury.

Wobec powyższego - w ocenie Spółki - zauważalne są konkretne skutki podatkowe w podatku VAT w związku z nabyciem przez nią nieruchomości w opisanym we wniosku stanie faktycznym. Jakkolwiek organ podatkowy zwrócił się o wykazanie jakie konkretnie skutki podatkowe wystąpią po stronie Spółki w podatku VAT (co wykazano powyżej), to Spółka -uzupełniająco - pragnie wskazać, iż okoliczność, czy opisana transakcja sprzedaży podlega pod regulacje ustawy o podatku VAT ma również znaczenie dla prawidłowości rozpoznania obowiązków podatkowych wynikających z innych ustaw podatkowych. Okoliczność czy transakcja jest opodatkowana VAT wedle stawki 23% czy jest zwolniona, ma przesądzające znaczenie dla uznania czy transakcja podlega pod opodatkowanie na podstawie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podobnie również ma wpływ na prawidłowe określenie okoliczności nabycia nieruchomości w księgach rachunkowych, wedle których rozpoznawany i określany jest podatek dochodowy od osób prawnych.

Na pytanie Nr III.1 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy Nieruchomość (objęta księgą wieczystą nr xxx) na moment sprzedaży stanowiła jedną geodezyjnie wyodrębnioną działkę czy też więcej geodezyjnie wyodrębnionych działek, jeżeli tak to należy wskazać ile i jakie to działki (proszę podać numery)” wskazano cyt.: „Nieruchomość objęta księgą wieczystą xxx stanowi oraz w chwili sprzedaży stanowiła, tylko jedną geodezyjnie wyodrębnioną działkę. Numer tej działki to 21/213.”

Na pytanie nr III. 2 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Należy dokładnie wskazać w jakim konkretnie okresie (należy wskazać daty od-do) rośliny pochodzące z uprawy na Nieruchomości przekazywane były przez Sprzedającego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych (tj. na potrzeby przetwórstwa warzyw i owoców)?” wskazano cyt.: „W okresie od 1997 r. do drugiej połowy 2012 r. (tj. do chwili utraty dojazdu do Nieruchomości) rośliny pochodzące z uprawy na Nieruchomości przekazywane były przez Sprzedającego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych.”

Na pytanie nr III.3. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Należy wyjaśnić twierdzenie, iż cyt: „(...) a w ostatnim okresie były sprzedawane podmiotom trzecim?” Co należy rozumieć pod pojęciem podmiotu trzeciego i w jakim konkretnie okresie (należy wskazać od-do) rośliny pochodzące z uprawy na ww. Nieruchomości były sprzedawane podmiotom trzecim? Jakie konkretnie rośliny stanowiły przedmiot sprzedaży? Czy sprzedaż była dokonywana przez Sprzedającego wyłącznie w ramach działalności rolniczej prowadzonej jako rolnik ryczałtowy?” wskazano, iż cyt.: „Rośliny pochodzące z uprawy Nieruchomości sprzedanej spółce C. nie były sprzedawane podmiotom trzecim. Okoliczność ta dotyczyła innych nieruchomości Sprzedającego wykorzystywanych w ramach gospodarstwa rolnego. Wszelka sprzedaż upraw dokonywana była przez Sprzedającego w ramach działalności rolniczej prowadzonej jako rolnik ryczałtowy.”

Na pytanie nr III.4. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „We wniosku podano, iż na obszarze Nieruchomości nie znajdują się jakiekolwiek budynki ani budowlane, znajduje się natomiast sieć elektroenergetyczna niskiego napięcia (w ziemi bez słupów) oraz sieć wodociągowa wA300.

Należy jednoznacznie wskazać czy sieć elektroenergetyczna i sieć wodociągowa stanowiły w momencie dostawy własność Sprzedającego, tj. przedmiotem dostawy były działki zabudowane, jeśli tak to należy podać odrębnie dla każdej działki i każdego obiektu;

na której konkretnie działce jakie konkretnie sieci były posadowione
czy na moment dostawy sieci stanowiły budowle lub ich części w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca Prawo budowlane (...)
czy budowle były trwale związane z gruntem”

wskazano, iż cyt.: „w momencie dostawy sieć wodociągowa i sieć elektroenergetyczna były środkami trwałymi MPWiK, w związku z czym Spółka nie udziela odpowiedzi na pytania z pkt a), pkt b) i pkt c). (…).”

Na pytanie nr III.5. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Jeśli ww. sieci były własnością Sprzedającego i stanowiły budowle to należy podać odrębnie dla każdej działki i każdej budowli: (…)” wskazano, iż cyt.: „sieci, o których mowa w pytaniu stanowiły środki trwałe MPWiK, w związku z czym Spółka nie przedstawia odpowiedzi na poszczególne pytania cząstkowe zawarte w pytaniu 5.”

Na pytanie nr III.6. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy też ww. sieć elektroenergetyczna i sieć wodociągowa stanowiły własność innego podmiotu, np. podmiotów zajmujących się przesyłem prądu i dostawą wody, i nie były one przedmiotem dostawy dokonanej przez Sprzedającego, tj. faktycznie sprzedaż dotyczyła samego gruntu?” wskazano, iż cyt.: „Odpowiedź na pytanie czy sprzedaż dotyczyła samego gruntu nie dotyczy opisu zaistniałego stanu faktycznego, lecz odnosi się do stanowiska własnego Sprzedającego i Kupującego w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego. We Wniosku Strona i Zainteresowany wnieśli o ocenę, czy przeprowadzona transakcja jest objęta zwolnieniem z opodatkowania VAT stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, to zaś wymaga dokonania oceny przez tut. Organ czy w ramach opisywanej transakcji dokonano dostawy samego gruntu. W ocenie Sprzedającego i Kupującego przedmiotem dostawy był sam grunt.

Na pytanie nr III.7. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „ Jeżeli ww. sieć elektroenergetyczna i sieć wodociągowa nie były własnością Sprzedającego i nie były przedmiotem dostawy przez niego dokonanej, to należy wskazać czy w celu budowy ww. sieci na nieruchomości była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwolenie na budowę?” wskazano cyt.: „Sprzedający i Kupujący nie posiadają informacji czy w celu budowy ww. sieci była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ani czy było wydane pozwolenie na budowę.”

Na pytanie nr III.8. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Kiedy dokładnie nastąpiła sprzedaż Nieruchomości - proszę wskazać datę?” wskazano cyt.: „Sprzedaż Nieruchomości nastąpiła 4 marca 2016 r. (data podpisania aktu notarialnego).”

Na pytanie nr III.9. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „W jakim celu i z jakim zamiarem Sprzedający wszedł w posiadanie nieruchomości, w jaki sposób zamierzał ją wykorzystać?” wskazano cyt.: „Sprzedający wszedł w posiadanie nieruchomości z zamiarem prowadzenia na niej działalności rolniczej jako rolnik ryczałtowy.”

Na pytanie nr III.10. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „ Czy w całym okresie posiadania (użytkowania) przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku?” wskazano cyt.: „W całym okresie posiadania (użytkowania) przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez Sprzedającego wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku.”

Na pytanie nr III.11. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „W jaki sposób Sprzedający pozyskał nabywcę przedmiotowej nieruchomości, czy do tej transakcji doszło z inicjatywy Sprzedającego czy Zainteresowanego będącego stroną?” wskazano cyt.: „Spółka C. informację o możliwości nabycia działki od Sprzedającego uzyskała za pośrednictwem innego podmiotu, tj. spółki K. Natomiast do Spółki K. zwrócił się wcześniej bezpośrednio Sprzedający z ofertą sprzedaży działki potencjalnie zainteresowanym podmiotom, działającym na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej K. Sprzedający i Spółka K. zawarli w czerwcu 2015 r. umowę pośrednictwa w sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.”

Na pytanie nr III.12. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Od kiedy (proszę wskazać datę) Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą, o której mowa we wniosku?” wskazano cyt.: „Działalność gospodarczą, o której mowa we Wniosku Sprzedający prowadzi od 1 września 1997 r.”

Na pytanie nr III.13. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Od kiedy (proszę wskazać datę) Sprzedający jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej?” wskazano cyt.: „Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Sprzedający jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT od 24 września 1997 r.”

Na pytanie nr III.14. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Od kiedy (proszę wskazać datę) Sprzedający jest rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 3 ustawy o VAT?” wskazano cyt.: „Sprzedający jest rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 o VAT od początku obowiązywania tej ustawy.”

Na pytanie nr III.15. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy w stosunku do każdej z działek wchodzących w skład Nieruchomości Sprzedający podejmował takie działania jak np.: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zmiana przeznaczenia terenu, wydanie decyzji o wyłączeniu z produkcji rolnej, lub jakiekolwiek inne działania, jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu?” wskazano cyt.: „Sprzedający nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie występował o zmianę przeznaczenia terenu, nie występował o wydanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. W 2007 r., jeszcze przed nabyciem własności nieruchomości (działek) w drodze zasiedzenia, Sprzedający złożył uwagi do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie odnoszącym się do obszaru tych działek. Uwagi te zostały uwzględnione przez gminę.”

Na pytanie nr III.16. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Na co Sprzedający przeznaczy środki uzyskane ze sprzedaży działek wchodzących w skład Nieruchomości?” wskazano cyt.: „Środki uzyskane ze sprzedaży Nieruchomości Sprzedający przeznaczył na spłatę zadłużenia kredytowego, uregulowanie wynagrodzenia kancelarii świadczącej na rzecz Sprzedającego usługi prawne dotyczące sprzedaży Nieruchomości, uregulowanie wynagrodzenia Spółki K., która pośredniczyła w znalezieniu nabywcy Nieruchomości (wynagrodzenie pośrednika nieruchomości). Pozostałe środki Sprzedający zamierza wydatkować na wydzierżawienie gruntu rolnego na potrzeby gospodarstwa rolnego, rozsady upraw rolnych (rabarbaru), przygotowanie wydzierżawionego pola pod uprawy, zakup nieruchomości rolnej na potrzeby gospodarstwa rolnego, opłacenie podatków związanych ze sprzedażą Nieruchomości, a także na oszczędności.

Na pytanie nr III.17. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Co było przyczyną sprzedaży nieruchomości przez Sprzedającego?’ wskazano cyt.: „Przyczynami sprzedaży nieruchomości przez Sprzedającego były głównie: utrata możliwości prowadzenia upraw na Nieruchomości na skutek utraty dojazdu do Nieruchomości w drugiej połowie 2012 r. (proces o naruszenie posiadania został opisany we wniosku); chęć pozyskania środków na wydzierżawienie od Skarbu Państwa gruntu rolnego na potrzeby gospodarstwa rolnego; chęć pozyskania środków na prowadzenie upraw na wydzierżawionym gruncie rolnym; zamiar spłaty zadłużenia kredytowego.”

Na pytanie nr III.18. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy Sprzedający posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone do sprzedaży?” wskazano cyt.: „W czerwcu 2015 r. Sprzedający zawarł ze Spółką K. umowę pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze zasiedzenia, w tym Nieruchomości sprzedanej Spółce C. Niezależnie od przedmiotowej umowy pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, w ostatnim czasie do Sprzedającego zwrócił się Marszałek Województwa z propozycją odkupienia od Sprzedającego nieruchomości nabytych w drodze zasiedzenia, o których mowa powyżej, a Sprzedający propozycję tę rozważa. Sprzedający nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.”

Na pytanie nr III.19. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy Zainteresowany będący stroną jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, jeśli tak to od kiedy i z jakiego tytułu?” wskazano cyt.: „Spółka C. tj. Zainteresowany będący stroną, jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu świadczenia usług informatycznych, w szczególności usług związanych z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usług powiązanych. Spółka zajmuje się również dostawą towarów, przede wszystkim maszyn do automatycznego przetwarzania danych. Spółka nie prowadzi działalności rolniczej, ani nie prowadzi działalności polegającej na obrocie nieruchomościami.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT w powyższym zakresie od czasu rozpoczęcia swojej działalności gospodarczej, tj. od grudnia 1994 r.”

Na pytanie nr III.20. tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy nabyta Nieruchomość (poszczególne działki) jest wykorzystywana przez Zainteresowanego będącego stroną do czynności opodatkowanych czy też zwolnionych od podatku VAT?” wskazano cyt.: „Po dokonaniu nabycia działki przez Spółkę C., nieruchomość nie była, ani na chwilę obecna nie jest wykorzystywania do prowadzenia działalności, tj. nie jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych ani do czynności zwolnionych. Zamiarem Spółki jest wykorzystywanie w przyszłości tej nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.”

W związku z powyższym zadano następujące pytania (w tym pytanie nr 3 i 4 dodano pismem z 18 maja 2016 r.):

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż przedstawionej powyżej Nieruchomości, podlega pod regulacje ustawy VAT (jest czynnością opodatkowaną lub zwolnioną)?
Czy - w przypadku uznania, iż przedmiotowa sprzedaż Nieruchomości podlega pod regulacje ustawy VAT - sprzedaż Nieruchomości będzie opodatkowana zgodnie z ustawą VAT na zasadach ogólnych, według stawki 23%, czy korzystać będzie ze zwolnienia spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub pkt 9 tej ustawy?
Czy należy uznać, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji, transakcja sprzedaży nieruchomości jest transakcją, która powinna podlegać pod regulacje ustawy o podatku VAT i tym samym czy po stronie Spółki jako nabywcy powstaną określone ustawą VAT prawa i obowiązki związane z nabyciem towaru (nieruchomości) od podatnika podatku VAT (takie jak np. prawo do żądania otrzymania od sprzedawcy faktury dokumentującej sprzedaż, prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturze (przy spełnieniu pozostałych przesłanek)?
Czy - w razie uznania, iż przedstawiona we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej transakcja sprzedaży nieruchomości podlega pod regulacje ustawy VAT - powinna ona zostać uznana za sprzedaż podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych (tj. wedle stawki 23%) czy powinna ona korzystać będzie ze zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 bądź art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, a tym samym czy po stronie Spółki będącej nabywcą przedmiotowej nieruchomości powstaną prawa i obowiązki związane z nabyciem towaru (nieruchomości) na zasadach ogólnych, czy prawa i obowiązki związane z nabycie towaru (nieruchomości) podlegającego zwolnieniu spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy opisana powyżej sprzedaż Nieruchomości nie podlega pod regulacje ustawy od podatku od towarów i usług ponieważ nie ma charakteru sprzedaży profesjonalnej, tj. nie ma charakteru sprzedaży dokonywanej przez podmiot zajmujący się zawodowo sprzedażą nieruchomości, lecz ma charakter zbycia składnika majątku prywatnego niezwiązanego z wykonywaną działalnością gospodarczą. W związku z tym, sprzedaż ta nie powinna podlegać opodatkowaniu wynikającemu z regulacji ustawy VAT, lecz opodatkowaniu wynikającemu z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Należy bowiem zauważyć, iż - w przedstawionym stanie faktycznym - nie ma podstaw, by uznać sprzedaż Nieruchomości za czynność dokonaną w wykonywaniu prowadzonej przez Sprzedającego zawodowej działalności, co jest niezbędne do uznania jej za podlegającą pod regulacje ustawy VAT. Jak wspomniano powyżej Sprzedający prowadzi dwa rodzaje działalności - działalność rolnika ryczałtowego (zwolnioną z VAT) oraz działalność gospodarczą, opodatkowaną VAT na zasadach ogólnych. W zakresie jego działalności nie mieści się obrót nieruchomości, ani jakiekolwiek inne czynności związane z nabywaniem bądź zbywaniem nieruchomości. W związku z tym nie można uznać, że opisana sprzedaż Nieruchomości została dokonana w wykonywaniu działalności gospodarczej Sprzedającego, ponieważ nie prowadzi (ani nigdy nie prowadził) on działalności zawodowej (profesjonalnej) polegającej na zbywaniu nieruchomości. Brak zatem związku sprzedaży Nieruchomości z działalnością gospodarczą wykonywaną przez Sprzedającego.

Ponadto również w przyszłości Sprzedający nie zamierza rozpoczynać działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Sprzedaż Nieruchomości miała charakter incydentalny. Sprzedający nie poczynił bowiem żadnych działań, których charakter byłby zbliżony do działań podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się zbywaniem nieruchomości - tzn. nie reklamował Nieruchomości zachęcając do jej nabycia, nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości, również nie dokonywał podziału nieruchomości, ani nie podejmował działań w celu uzbrojenia terenu, czy doprowadzenia do niego mediów w celu uzyskania wzrostu jej wartości. Tak jak wskazano powyżej, od dnia zaprzestania rolniczego wykorzystywania Nieruchomości, tj. od 2012 r. Sprzedający nie dokonywał na niej jakichkolwiek działań, ani nie wykorzystywał jej gospodarczo. Nie można zatem twierdzić, że Sprzedający ma zamiar rozpocząć działalność polegającą na dokonywaniu sprzedaży nieruchomości, a wszystkie powyższe okoliczności wskazują, iż sprzedaż Nieruchomości miała charakter incydentalny, tj. charakter zbycia składnika prywatnego majątku, która podlega pod przepisy podatku od czynności cywilnoprawnych.

Należy również zauważyć, iż Sprzedający nabył własność nieruchomości w sposób, który w żaden sposób nie łączył się z opodatkowaniem podatkiem VAT. Jak wskazano powyżej Sprzedający nabył własność Nieruchomości w drodze zasiedzenia na podstawie prawomocnego wyroku Sądu. Nabycie to w żaden sposób nie wiązało się z regulacjami podatku VAT, tj. nie nastąpiło w związku z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT, nie podlegało opodatkowaniu VAT, nabywającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT (ponieważ w ogóle nie było VAT przy nabyciu własności w drodze zasiedzenia). Ponadto Nieruchomość nie została nabyta w celu odsprzedaży, bowiem została ona nabyta jako efekt zasiedzenia, a więc kilkudziesięcioletniego faktycznego użytkowania. W związku z tym, brak argumentów, aby w chwili obecnej, aktualna sprzedaż Nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Końcowo, Zainteresowani wskazują, iż przedstawione powyżej stanowisko znajduje oparcie w szeregu interpretacji indywidualnych, wydanych w zbliżonym stanie faktycznym. Tytułem przykładu wskazać można interpretację indywidualną z dnia 18 stycznia 2016 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (oznaczoną ILPP3/4512-1-190/15-4/JO), interpretację indywidualną z dnia 23 września 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (oznaczoną IBPP1/4512-541/15/MG), czy interpretację indywidualną z dnia 12 maja 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (oznaczoną ILPP4/4512-1-72/15-4/EWW).

Ad.2.

W przypadku, gdyby jednak organ podatkowy nie zgodził się z przedstawionym powyżej stanowiskiem - tj. gdyby uznał, iż opisana powyżej sprzedaż Nieruchomości podlega regulacjom ustawy VAT - Zainteresowani zwracają się z prośbą o wskazanie czy sprzedaż powinna zostać opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych, według stawki 23%, czy zwolniona spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub pkt 9 ustawy o tym podatku. W ocenie Zainteresowani - gdyby uznać, iż sprzedaż ta podlega regulacjom ustawy VAT - to powinna być ona zwolniona spod opodatkowania na podstawie jej art. 43 ust. 1 pkt 2 lub pkt 9. Należy zauważyć, iż w świetle tych przepisów: „Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego” oraz „zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”. Definicja terenów budowlanych znajduje się w art. 2 pkt 33 ustawy VAT. Zgodnie z tą definicją „terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”. Definicja ta ma przede wszystkim znaczenie właśnie dla określenia zakresu omawianego zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU.

Odnośnie sposobu interpretowania powyższych przepisów, dnia 14 czerwca 2013 r., wydana została interpretacja ogólna Ministra Finansów Nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD. W interpretacji tej wyjaśniono, iż: „(...) od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług.”

W związku z powyższym, dla zastosowania zwolnienia spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT istotne są trzy czynniki - tj. dostawa terenu niezabudowanego, brak „objęcia” tego terenu Miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz brak wydania wobec takiego terenu decyzji o warunkach zabudowy. Powyższe czynniki są niezbędne oraz wystarczające do uznania, iż sprzedaż nieruchomości zwolniona jest spod opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z kolei, dla zastosowania zwolnienia spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT istotne są dwa czynniki - tj. wykorzystywanie towaru wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej od opodatkowania oraz nieodliczanie podatku naliczonego VAT przy nabyciu tego towaru. Powyższe czynniki są niezbędne oraz wystarczające do uznania, iż sprzedaż nieruchomości zwolniona jest spod opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Odnosząc powyższe okoliczności do stanu faktycznego sprawy, której dotyczy niniejszy Wniosek, należy zauważyć - tak jak wskazano na wstępie - iż przedmiotem sprzedaży była Nieruchomość, która jest niezabudowana, nie objęta Miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz wobec której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nieruchomość ta była wykorzystywana przez Sprzedającego wyłącznie do działalności rolniczej (produkcja rolna) zwolnionej z VAT. W związku z powyższym - w sytuacji, gdyby Organ podatkowy uznał, iż przedmiotowa sprzedaż Nieruchomości podlega jednak pod regulacje ustawy VAT - to należałoby uznać ją za zwolnioną spod opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub pkt 9 tej ustawy.

Ad. 3.

W ocenie Spółki opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej sprzedaż Nieruchomości nie podlega pod regulacje ustawy od podatku od towarów i usług ponieważ nie ma charakteru sprzedaży profesjonalnej, tj. nie ma charakteru sprzedaży dokonywanej przez podmiot zajmujący się zawodowo sprzedażą nieruchomości, lecz ma charakter zbycia składnika majątku prywatnego niezwiązanego z wykonywaną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym po stronie Spółki jako nabywcy nie powstaną prawa i obowiązki przewidziane regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług (takie jak np. prawo do żądania otrzymania od sprzedawcy faktury dokumentującej sprzedaż, prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturze przy spełnieniu pozostałych przesłanek) ponieważ w stosunku do przedmiotowej transakcji sprzedaży w ogóle nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym wobec określenia praw i obowiązków Spółki związanych ze sprzedażą nie znajdą zastosowania przepisy ustawy VAT.

Na uzasadnienie stanowiska przedstawionego powyżej, Spółka pragnie powołać analogiczne argumenty, jak te powołane w stanowisku wnioskodawców we wniosku o wydanie interpretacji w odniesieniu do pytania nr 1 wniosku (tj. uzasadnienie przedstawione na str. 6-stej wniosku).

Ad. 4.

W przypadku gdyby jednak organ podatkowy nie zgodził się z przedstawionym powyżej stanowiskiem - tj. gdyby uznał, iż opisana powyżej sprzedaż Nieruchomości podlega regulacjom ustawy VAT - to w ocenie Spółki sprzedaż powinna być zwolniona spod opodatkowania tym podatkiem na podstawie jej art. 43 ust. 1 pkt 2 bądź art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT. Tym samym - w takim przypadku - po stronie Spółki powstałyby konsekwencje podatkowe właściwe dla transakcji, w których występuje nabycie towaru (nieruchomości) zwolnionego spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 tej ustawy.

Należy bowiem zauważyć, iż dla zastosowania zwolnienia spod opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT istotne są trzy czynniki - tj. dostawa terenu niezabudowanego, brak „objęcia” tego terenu Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego oraz brak wydania wobec takiego terenu decyzji o warunkach zabudowy. Powyższe czynniki są niezbędne oraz wystarczające do uznania, iż sprzedaż nieruchomości zwolniona jest spod opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Warunki zastosowania tego zwolnienia są spełnione w odniesieniu do przedmiotowej sprawy.

Jako szczegółowe uzasadnienie powyższego stanowisko Spółka pragnie powołać te same argumenty, które powołano w uzasadnieniu wniosku o wydanie interpretacji w odniesieniu do pytania nr 2 przedstawionego we wniosku (str. 7-na wniosku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zatem nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Sprzedający od 24 września 1997 r. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie działalności gospodarczej (opodatkowanej na zasadach ogólnych) dotyczącej przetwórstwa oraz konserwacji owoców i warzyw. Sprzedający prowadzi również działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy. Sprzedający nabył 1 czerwca 2012 r. w drodze zasiedzenia, na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu nieruchomość gruntową stanowiącą działkę nr 21/213. Nieruchomość wchodziła w skład gospodarstwa rolnego Sprzedającego, które prowadzi od 1997 r.

Działka ta była w okresie od 1997 r. do drugiej połowy 2012 r. użytkowana przez Sprzedającego poprzez uprawę na niej roślin. Rośliny pochodzące z uprawy na przedmiotowej działce były przekazywane przez Sprzedającego na potrzeby jego działalności gospodarczej opodatkowanej VAT na zasadach ogólnych. Od 2012 r. Sprzedający zaprzestał uprawy roślin na ww. działce ze względu na utrudnienia w dostępie do niej (utrata możliwości dojazdu do nieruchomości samochodami i maszynami rolniczymi).

Jednocześnie z wniosku wynika, iż rośliny pochodzące z uprawy na działce nr 21/213 nie były sprzedawane podmiotom trzecim, a okoliczność ta dotyczyła innych nieruchomości Sprzedającego wykorzystywanych w ramach gospodarstwa rolnego. Wszelka sprzedaż upraw dokonywana była przez Sprzedającego w ramach działalności rolniczej prowadzonej jako rolnik ryczałtowy. W całym okresie posiadania (użytkowania) przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez Sprzedającego wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku.

Działka została sprzedana 4 marca 2016 r.

W tym miejscu tut. organ pragnie podkreślić, iż przepisy dotyczące kwestii rozliczania podatku VAT od sprzedaży pochodzącej z działalności rolniczej weszły w życie z dniem 4 września 2000r.

W myśl bowiem art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 4 września 2000 r. do 30 listopada 2000 r. – przez działalność rolniczą - rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz hodowlę ryb słodkowodnych i pozostałych zwierząt wodnych żywych, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowlę dżdżownic, hodowlę entomofagów, hodowlę jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowlę i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna liściastego, iglastego i egzotycznego (SWW: 4311, 4312 i 4319).

Natomiast w myśl art. 4 ust. 16 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 4 września 2000 r. – pod pojęciem rolnika ryczałtowego - rozumie się podatnika korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 17 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od 4 września 2000 r. - rozumie się przez to towary wymienione w załączniku nr 8.

Dokonując analizy przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz przedstawione przepisy prawa stwierdzić należy, iż dopiero od dnia 4 września 2000 r. dany podmiot mógłby dokonywać dostawy określonych ustawą towarów jako rolnik ryczałtowy. Jednakże należy podkreślić, iż chodzi tu o dostawę towarów będących co do zasady w stanie nieprzetworzonym. A zatem działalnością rolniczą dokonywaną przez rolnika ryczałtowego jest działalność polegająca na wytworzeniu oraz sprzedaży towarów w stanie nieprzetworzonym.

A zatem od 1997 r. do 3 września 2000 r. tj. do dnia wejścia w życie ww. przepisów dotyczących rozliczania podatku VAT Sprzedający nie mógł dokonywać sprzedaży roślin pochodzących z upraw jako rolnik ryczałtowy bowiem przepisy dotyczące sprzedaży dokonywanej przez rolnika ryczałtowego jeszcze nie obowiązywały.

W tym okresie sprzedaż produktów rolnych z własnej działalności rolniczej nie była objęta opodatkowaniem podatkiem VAT.

Natomiast od 4 września 2000 r. Sprzedaż produktów rolnych przez rolnika ryczałtowego jest co do zasady objęta zwolnieniem od podatku.

Jednakże do połowy 2012 r. Sprzedający również nie mógł dokonywać sprzedaży roślin jako rolnik ryczałtowy, bowiem jak wskazano powyżej sprzedaż taka mogłaby zaistnieć wyłącznie w sytuacji gdyby towary dostarczane przez Sprzedającego przed ich sprzedażą nie uległyby przetworzeniu.

W przedmiotowej jednak sprawie nie może być mowy o wykorzystywaniu przez Sprzedającego działki będącej przedmiotem sprzedaży do czynności zwolnionych z VAT, gdyż z wniosku wprost wynika, że rośliny pochodzące z upraw na działce nr 21/213 były przekazywane przez Sprzedającego na potrzeby jego działalności opodatkowanej podatkiem VAT tj. w zakresie przetwórstwa warzyw i owoców, a zatem w żadnej mierze nie może być w tym momencie mowy o sprzedaży tychże roślin w stanie nieprzetworzonym.

Wnioskodawca podał, że sprzedaż podmiotom trzecim dotyczyła innych nieruchomości sprzedającego wykorzystywanych w ramach gospodarstwa rolnego.

Jeżeli zatem Sprzedający nie sprzedawał w stanie nieprzetworzonym owoców i warzyw pochodzących z jego działalności rolniczej, lecz wytworzone na tej działce owoce i warzywa przekazywał do swojej działalności gospodarczej przetwórczej to oznacza, że w efekcie przedmiotem sprzedaży nie były już produkty rolne.

Jeżeli bowiem Sprzedający przetwarzał rośliny (owoce i warzywa) pochodzące z upraw na przedmiotowej działce i dokonywał ich sprzedaży w stanie przetworzonym, nie można uznać, że Sprzedający działał w tym zakresie jako rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy towarów pochodzących z jego działalności rolniczej.

Zatem faktycznie w okresie od 1997 r. do połowy 2012 r. Sprzedający wykorzystywał przedmiotową działkę nr 21/213 wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Fakt, iż Sprzedający nie czynił na działce inwestycji w szczególności nie dzielił działki, nie podejmował czynności w celu jej uzbrojenia i zapewnienia dostępu mediów, nie dokonywał jakichkolwiek czynności reklamujących nieruchomość, nie zamieszczał ogłoszeń, nie wynajmował jej ani nie dzierżawił pozostaje bez wpływu dla uznania, iż działania Sprzedającego czynione w odniesieniu do działki nie mieściły się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Sprzedający wykorzystywał przedmiotową działkę wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Tym samym przedmiotem sprzedaży będzie składnik majątku wykorzystywany przez cały czas do działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie nie będziemy mieć zatem do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, niemającymi cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego uznać należy, że dokonana w dniu 4 marca 2016 r. sprzedaż działki nr 21/213 stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że z tytułu sprzedaży działki nr 21/213 Sprzedający działał w charakterze podatnika VAT, zatem dokonaną sprzedaż należało opodatkować na zasadach wynikających z ustawy o VAT.

Koniecznym jest zatem ustalenie czy dostawa działki nr 21/213 będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntów, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego działka nr 21/213 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie wydano wobec niej decyzji o warunkach zabudowy. Na działce nie znajdowały się jakiekolwiek budynki ani budowle, znajdowała się sieć elektroenergetyczna niskiego napięcia (w ziemi bez słupów) oraz sieć wodociągowa wA300. Sieci te stanowiły środki trwałe MPWiK.

Ponieważ Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „ (…) czy sieć elektroenergetyczna i sieć wodociągowa stanowiły w momencie dostawy własność Sprzedającego (…), jeśli tak to należy podać (…)?” Wnioskodawca odpowiedział, że w momencie dostawy sieć wodociągowa i sieć elektroenergetyczna były środkami trwałymi MPWiK (…), w związku z czym Wnioskodawca nie udziela odpowiedzi na następne pytania, na które należało odpowiedzieć w przypadku gdyby sieci te były własnością sprzedającego, tut. organ rozumie, że na moment sprzedaży sieci te nie były własnością sprzedającego i nie były przedmiotem sprzedaży. Tym samym przedmiotem dostawy w rozumieniu ustawy o VAT był wyłącznie grunt.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Przez budowlę, stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy prawo budowlane - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Na mocy art. 3 pkt 3a ustawy prawo budowlane przez obiekt liniowy - należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2016r., poz. 380 ze zm.), zwanej dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Według art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 k.c. wyrażającym zasadę, według której własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Jednak stosownie do art. 49 § 1 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Opisane we wniosku sieci: elektroenergetyczna oraz wodociągowa, będące obiektami liniowymi w rozumieniu art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, stanowiące budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane - jak wskazał Wnioskodawca – stanowią własność MPWiK.

Zatem, jak wskazano powyżej ww. budowle na moment sprzedaży wchodziły w skład MPWiK tym samym nie stanowiły własności Sprzedającego. W rezultacie ww. obiektów nie można traktować jako części składowej nieruchomości będących przedmiotem zbycia przez Sprzedającego.

W konsekwencji powyższego uznając, że opisane we wniosku sieci, stanowiące budowle, są własnością MPWiK, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie – w myśl ustawy o podatku od towarów i usług – przedmiotem transakcji sprzedaży będzie wyłącznie grunt.

W konsekwencji, o tym czy dostawa ww. nieruchomości gruntowej będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy też będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, decydować będzie przeznaczenie tego gruntu. A zatem konieczne jest ustalenie, czy ww. niezabudowana nieruchomość gruntowa jest gruntem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę, czy też nie.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca podał, że działka nr 21/213 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie wydano wobec niej decyzji o warunkach zabudowy. Na działce nie znajdowały się jakiekolwiek budynki ani budowle, znajdowała się sieć elektroenergetyczna niskiego napięcia (w ziemi bez słupów) oraz sieć wodociągowa wA300 stanowiące środki trwałe MPWiK. Wnioskodawca podał też, że nie wie czy w celu budowy sieci była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ani czy było wydane pozwolenie na budowę.

Stosownie do przepisu art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez „inwestycje celu publicznego” należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 i 1777);

Stosownie do art. 6 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami celami publicznymi w rozumieniu ustawy są:

1. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji;

1a. wydzielenie gruntów pod linie kolejowe oraz ich budowa i utrzymanie;

1b. wydzielanie gruntów pod lotniska, urządzenia i obiekty do obsługi ruchu lotniczego, w tym rejonów podejść, oraz budowa i eksploatacja tych lotnisk i urządzeń;

2. budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń;

2a. budowa i utrzymywanie sieci transportowej dwutlenku węgla;

3. budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania;

4. budowa oraz utrzymywanie obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska, zbiorników i innych urządzeń wodnych służących zaopatrzeniu w wodę, regulacji przepływów i ochronie przed powodzią, a także regulacja i utrzymywanie wód oraz urządzeń melioracji wodnych, będących własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego;

5. opieka nad nieruchomościami stanowiącymi zabytki w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;

5a. ochrona Pomników Zagłady w rozumieniu przepisów o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady oraz miejsc i pomników upamiętniających ofiary terroru komunistycznego;

6. budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy, administracji, sądów i prokuratur, państwowych szkół wyższych, szkół publicznych, państwowych lub samorządowych instytucji kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a także publicznych: obiektów ochrony zdrowia, przedszkoli, domów opieki społecznej, placówek opiekuńczo-wychowawczych, obiektów sportowych;

6a. budowa i utrzymywanie obiektów oraz pomieszczeń niezbędnych do realizacji obowiązków w zakresie świadczenia usług powszechnych przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. poz. 1529), a także innych obiektów i pomieszczeń związanych ze świadczeniem tych usług;

7. budowa i utrzymywanie obiektów oraz urządzeń niezbędnych na potrzeby obronności państwa i ochrony granicy państwowej, a także do zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, w tym budowa i utrzymywanie aresztów śledczych, zakładów karnych oraz zakładów dla nieletnich;

8. poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie złóż kopalin objętych własnością górniczą;

8a. poszukiwanie lub rozpoznawanie kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla oraz podziemne składowanie dwutlenku węgla;

9. zakładanie i utrzymywanie cmentarzy;

9a. ustanawianie i ochrona miejsc pamięci narodowej;

9b. ochrona zagrożonych wyginięciem gatunków roślin i zwierząt lub siedlisk przyrody;

9c. wydzielanie gruntów pod publicznie dostępne samorządowe: ciągi piesze, place, parki, promenady lub bulwary, a także ich urządzanie, w tym budowa lub przebudowa.

W świetle art. 50 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku – w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. (…).

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego – zgodnie z art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określa:

rodzaj inwestycji;
warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
1. warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
2. ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
3. obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
4. wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
5. ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, powyższy przepis stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji, dla celów podatku VAT, należy traktować na równi z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

W niniejszej sprawie, na działce nr 21/213 znajdowały się istniejące sieci uzbrojenia technicznego tj. sieć elektroenergetyczna oraz wodociągowa.

Budowa powyżej wymienionych sieci uzbrojenia technicznego niewątpliwie stanowi inwestycję celu publicznego. Zatem dla zrealizowania inwestycji celu publicznego na ww. działce niezbędnym było wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, którą należy traktować na równi z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Na wskazanym gruncie inwestycje celu publicznego zostały już zrealizowane, zatem decyzja/decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego zostały „skonsumowane”.

W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie należy przyjąć, że dla działki gruntu nr 21/213 zostały wydane decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla budowy obiektów liniowych, stanowiących budowle w rozumieniu prawa budowlanego.

Zatem powyższą działkę należy, w świetle art. 2 pkt 33 ustawy, uznać za grunt przeznaczony pod zabudowę.

Tym samym dokonana przez Sprzedającego dostawa działki nr 21/213, dla której została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy co VAT.

Dostawa działki nr 21/213 nie będzie objęta również zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, który stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby dostawa mogła korzystać z ww. zwolnienia od podatku, grunty te winny być wykorzystywane przez dokonującego dostawy wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a przy nabyciu sprzedającemu nie mogło przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z wniosku nie wynika aby działka była przez Sprzedającego wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Jak wynika z wniosku przedmiotowa działka była wykorzystywana przez Sprzedającego do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Zatem dla dostawy ww. działki nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz cytowane przepisy prawa stwierdzić należy, iż dokonana w dniu 4 marca 2016 r. przez Sprzedającego dostawa działki nr 21/213 podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT.

Kwestie dokumentowania sprzedaży fakturą regulują przepisy od art. 106a do art. 108 ustawy o VAT.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Elementy jakie powinna zawierać faktura określa art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego Sprzedający, z racji uznania go za podatnika VAT, był zobowiązany do udokumentowania transakcji dostawy działki nr 21/213 fakturą.

Wątpliwości budzi również kwestia prawa do odliczenia przez C. kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od Sprzedającego tytułu dostawy działki nr 21/213.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Jak wynika z przedstawionego opisu C. planuje wykorzystywać zakupioną działkę nr 23/213 do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od grudnia 1994 r.

Biorąc pod uwagę cytowane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy w sytuacji otrzymania przez C. od Sprzedającego faktury VAT dokumentującej dostawę przedmiotowej działki nr 21/213, C. będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, z uwagi z zamiar wykorzystania przedmiotowej działki do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem stanowisko odnośnie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości tj. działki nr 21/213, udokumentowania transakcji sprzedaży fakturą VAT oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę tej nieruchomości - należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem tj. w podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin