Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.346.2017.1.JK
z 20 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2013 r. wystąpił wspólnie z rodzicami z wnioskiem do banku, o udzielenie kredytu na cele mieszkaniowe, na dokończenie budowy domu, którą rozpoczęli rodzice.

Decyzja ta była spowodowana faktem, że rodzice nie posiadali stałego źródła dochodu, a Wnioskodawca jako osoba zatrudniona na umowę o pracę mógł im pomóc, aby dokończyli budowę domu.

Ponieważ Zainteresowany mieszkał wtedy wspólnie z rodzicami uznał, że jeśli bank się zgodzi, to Wnioskodawca ze swojej strony również taką zgodę wyrazi i przystąpi do kredytu wspólnie z rodzicami.

Od momentu podpisania umów kredytowych i przelania środków na konto rodziców do chwili obecnej, Wnioskodawca nie uczestniczył i nie uczestniczy w spłacie zobowiązania rodziców. Sami regularnie dokonują spłat rat zaciągniętych kredytów.

Rola Zainteresowanego w całym przedsięwzięciu sprowadziła się jedynie do przedstawienia umowy o pracę i podpisaniu umów kredytowych wspólnie z rodzicami.

W związku z zaistniałym faktem, Wnioskodawca nie osiągnął żadnego dochodu, ani nie stał się właścicielem, czy współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości.

W chwili obecnej Zainteresowany rozpoczął życie na własny rachunek, chce założyć rodzinę i planuje w związku z tym starać się o kredyt na budowę własnego domu.

W związku z tym rodzice Wnioskodawcy wystąpili z wnioskiem do banku o zwolnienie Zainteresowanego z kredytu, którego Wnioskodawca nie wykorzystał na własne cele.

Bank podjął decyzję, że w związku z tym, iż w chwili obecnej rodzice Wnioskodawcy posiadają stałe zatrudnienie, dokona zwolnienia Zainteresowanego z ich zobowiązań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z faktem, że bank dokona zwolnienia Wnioskodawcy z zobowiązania kredytowego, czynność ta będzie skutkowała obowiązkiem podatkowym wynikającym z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o przepisy prawa podatkowego i przedstawione fakty, w związku z sytuacją, która miała miejsce w 2013 r. nie wystąpił u Zainteresowanego z tego tytułu dochód. Wnioskodawca nie stał się też właścicielem, ani współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości. Ponadto Zainteresowany podkreśla, że pragnie założyć rodzinę i ubiegać się o kredyt na realizację własnych celów mieszkaniowych.

W oparciu o przepisy prawa podatkowego i przedstawione fakty Wnioskodawca oświadcza, że przystępując wraz z rodzicami do kredytów na cele mieszkaniowe nie osiągnął z tego tytułu żadnej korzyści materialnej. Fakt ten nie sprawił również, że Zainteresowany stał się właścicielem, czy współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości. Decyzja Wnioskodawcy wynikała jedynie z potrzeby pomocy rodzicom. Obecnie Zainteresowany rozpoczął życie na własny rachunek, chce założyć rodzinę i rozpocząć budowę własnego domu. W związku z tym Wnioskodawca zamierza ubiegać się o kredyt na ten cel. Dlatego Wnioskodawca oświadcza, że nie powinien być obciążony podatkiem od pozostałego kredytu rodziców. Zainteresowany wskazuje, że jedyne dochody, które osiąga, to te wynikające ze stosunku pracy, od których podatek dochodowy odprowadzany jest zgodnie z przepisami prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2032, z późn. zm.) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Równocześnie przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby, do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2013 r. wystąpił wspólnie z rodzicami z wnioskiem do banku, o udzielenie kredytu na cele mieszkaniowe, na dokończenie budowy domu, którą rozpoczęli rodzice. Od momentu podpisania umów kredytowych i przelania środków na konto rodziców do chwili obecnej, Wnioskodawca nie uczestniczył i nie uczestniczy w spłacie zobowiązania rodziców. Sami regularnie dokonują spłat rat zaciągniętych kredytów. Rola Zainteresowanego w całym przedsięwzięciu sprowadziła się jedynie do przedstawienia umowy o pracę i podpisaniu umów kredytowych wspólnie z rodzicami. Wnioskodawca nie stał się właścicielem, czy współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości. Obecnie rodzice Wnioskodawcy wystąpili z wnioskiem do banku o zwolnienie Zainteresowanego z kredytu, którego Wnioskodawca nie wykorzystał na własne cele. Bank podjął decyzję, że dokona zwolnienia Zainteresowanego z ich zobowiązań.

W świetle tak opisanego zdarzenia wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami prawa bankowego. Przez umowę kredytu, zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 128, z późn. zm.), bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Instytucja zwolnienia z długu uregulowana została w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Z art. 373 ww. Kodeksu wynika, że zwolnienie z długu lub zrzeczenie się solidarności przez wierzyciela względem jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników.

Z zacytowanych przepisów wynika, że w przypadku zobowiązań solidarnych zwolnienie z długu jednego z dłużników nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania. Zwolnienie z długu lub zrzeczenie się solidarności przez wierzyciela względem jednego z dłużników solidarnych nie ma więc skutku względem współdłużników. Regulacja ta oznacza, że mimo iż zwolnienie z długu lub zrzeczenie się solidarności odnoszą skutek wobec dłużnika, którego dotyczą, współdłużnicy ponoszą nadal solidarną odpowiedzialność wobec wierzyciela za cały dług, a dłużnik zwolniony z długu lub wobec którego wierzyciel zrzekł się solidarności jest nadal zobowiązany do pokrycia przypadającego nań udziału w długu wobec współdłużnika, który spełnił świadczenie.

Z powyższego wynika więc, że zobowiązanie solidarne trwa nadal, z tą tylko różnicą, że wierzyciel nie może domagać się jego wykonania od podmiotu, który został z tego zobowiązania zwolniony. Nie oznacza to jednak, że zobowiązanie takie nie może zostać wykonane. Stosunek zobowiązaniowy trwa bowiem nadal. Co więcej dłużnikom, którzy takie zobowiązanie spełnili przysługuje roszczenie o zwrot stosownej jego części od pozostałych współdłużników, w tym od tego, który został z zobowiązania takiego przez wierzyciela zwolniony. Tzw. roszczenie regresowe posiada bowiem odrębną, samodzielną podstawę prawną, tj. art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że w sytuacji takiej, jak przedstawiona we wniosku, Wnioskodawca jako osoba zwolniona przez wierzyciela z zobowiązania solidarnego (wynikającego z umowy kredytu) nie uzyska faktycznie korzyści majątkowej kosztem banku, która mogłaby zostać potraktowana jak trwałe przysporzenie w jego majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jakkolwiek bowiem od Wnioskodawcy nie można domagać się wykonania zobowiązania, to jednak zobowiązanie takie trwa nadal i może zostać wykonane przez pozostałych ze współdłużników solidarnych. Co więcej, Wnioskodawca jako osoba zwolniona z długu pozostaje nadal zobowiązana wobec pozostałych współdłużników z tytułu przysługującego im prawa regresu, tj. zwrotu przypadającej na te osoby części długu. Innymi słowy, zwolnienie Wnioskodawcy z zobowiązania kredytowego nie będzie skutkowało po jego stronie powstaniem obowiązku podatkowego z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.