Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.373.2017.1.HD
z 5 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 20 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem menedżera w kongresie, konferencji, seminarium i szkoleniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem menedżera w kongresie, konferencji, seminarium i szkoleniu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy.

W dniu 31 maja 2017 r., wdrażając zasady wynagradzania członków zarządu wynikające z ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, podpisało z członkiem zarządu Spółki, zwanym dalej Zarządzającym (pełniącym swoją funkcję jednoosobowo), umowę o świadczenie usług zarządzania (kontrakt menedżerski).

Zgodnie z postanowieniami umowy:

1. Zarządzający zobowiązuje się osobiście świadczyć usługi zarządzania na warunkach określonych w Kodeksie spółek handlowych, umowie Spółki, aktach prawa wewnętrznego Spółki.

2. Zarządzający zobowiązany jest do świadczenia usług w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację wszystkich obowiązków wynikających z umowy.

3. Zarządzający będzie wykonywał obowiązki wynikające z umowy przede wszystkim w siedzibie Spółki, a także w każdym innym miejscu, które będzie wymagane dla należytego wykonywania Umowy.

4. Do obowiązków Zarządzającego należy także odbywanie podróży służbowych związanych z wykonywaniem funkcji na zasadach określonych w Umowie.

5. Zarządzający zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki z należytą starannością, uwzględniając zawodowy charakter świadczonych usług zarządzania, a także interes Spółki, co obejmuje w szczególności:


1) racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony;

2) przygotowanie i wdrożenie strategii rozwoju Spółki;

3) zarządzanie zasobami ludzkimi i prowadzenie racjonalnej i zgodnej z założeniami polityki personalnej;

4) wprowadzenie jednolitych procedur działania, wzorców postępowania, jednolitego sposobu zarządzania w obrębie całej Spółki;

5) reprezentowania Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych, zgodnie z zasadami reprezentacji;

6) podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki;

7) dbanie o terminowe regulowanie przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki;

8) kierowanie i nadzorowanie, a także bieżąca analiza działalności Spółki;

9) rzetelne prowadzenie dokumentacji Spółki, w tym rejestru spraw, umów, porozumień, uchwał, protokołów z posiedzeń organów Spółki i ich archiwizowanie;

10) zasięganie w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych ekspertyz, opinii i analiz konsultingowych, prawnych, programowych, ekonomicznych, technicznych, technologicznych i organizacyjnych w dziedzinach wchodzących w zakres działalności Spółki.


6. Spółka zobowiązuje się udostępnić Zarządzającemu, jako członkowi Zarządu, odpowiednie środki i infrastrukturę biurową, sprzętową i organizacyjną wraz z obsługą według standardów i regulacji obowiązujących w Spółce, a Zarządzający zobowiązuje się korzystać z powierzonych mu środków i udostępnionej infrastruktury zgodnie z wymaganiami Spółki. Obowiązki Spółki obejmują w szczególności zapewnienie na koszt Spółki:


1) biura wraz z wyposażeniem;

2) środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość, w tym telefon stacjonarny, telefon komórkowy, przenośny komputer, a także inne przenośne urządzenia elektroniczne;

3) ponoszenia kosztów niezbędnych do wykonywania Umowy poza siedzibą Spółki, takich jak: koszty podróży służbowych i zakwaterowania;

4) zwrotu wydatków poniesionych przez Zarządzającego, a niezbędnych do należytego świadczenia usług zarządzania, po ich należytym udokumentowaniu, uzasadnieniu ich poniesienia, w tym wskazaniu związku i niezbędności do należytego świadczenia usług po ich zaakceptowaniu przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej;

5) zasobów ludzkich (pracowników i innych osób współpracujących) w celu obsługi Zarządu.

Umowa zawiera zapisy o zakazie podejmowania działalności konkurencyjnej.

W okresie trwania powyższej umowy Spółka poniosła udokumentowane fakturami koszty za uczestnictwo w Kongresie, Konferencji, seminarium WOD-KAN oraz szkoleniu na temat taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, w których uczestniczył Zarządzający.

Na Kongresie, połączonym z obchodami jubileuszu istnienia Izby Gospodarczej, której Wnioskodawca jest członkiem, omawiane były dotychczasowe dokonania branży wod-kan i reprezentującej ją Izby, omawiano problematykę legislacyjną najważniejszych dla wodociągowców aktów prawnych, prezentowano tematy związane z przyszłością branży wod-kan, jak między innymi: „Miasto-Idea – w kierunku rozwojowej okrężności”, „Uwarunkowania efektywności modeli zarządzania nowoczesną firmą wodociągowo-kanalizacyjną”, „Kierunki rozwoju technologicznego firm wodociągowo-kanalizacyjnych”, „Centralny regulator – czego mogą się spodziewać przedsiębiorstwa wod-kan?”. Spotkanie z osobami reprezentującymi firmy z branży wodociągowo-kanalizacyjnej wiązało się z wymianą opinii, doświadczeń i dyskusją nad przyszłością branży. Zarządzający pełnił rolę reprezentanta Spółki, czyli jednej z firm z branży wodociągowo-kanalizacyjnej.

Konferencja połączona była natomiast z obchodami jubileuszu 10-lecia Regionalnego Stowarzyszenia, które odbyły się po części wykładowej na temat jakości w branży wod-kan. Spotkanie z osobami reprezentującymi firmy z branży wodociągowo-kanalizacyjnej było okazją do wymiany opinii, doświadczeń i dyskusji nad przyszłością branży. Zarządzający pełnił rolę reprezentanta Spółki, czyli jednej z firm z branży wodociągowo-kanalizacyjnej.

Seminarium WOD-KAN dotyczyło zaś tematu wpływu technologii na jakość zarządzania gospodarką wodno-ściekową w przedsiębiorstwach komunalnych. Na seminarium dyskutowano na temat nowego prawa wodnego, dzielono się doświadczeniami i opiniami dotyczącymi działalności wodociągowo-kanalizacyjnej. Zarządzający pełnił rolę reprezentanta Spółki, czyli jednej z firm z branży wodociągowo-kanalizacyjnej.

Na szkoleniu na temat taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków omawiane było rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie taryf, nowe prawo wodne, właściwa konstrukcja ceny za wodę, ścieki, opłaty abonamentowej. Przestawiono temat weryfikacji taryf, zasady kalkulacji cen za hurtowe zaopatrzenie w wodę oraz orzecznictwo dotyczące ustalania, zatwierdzania i weryfikacji taryf. W chwili, gdy przeprowadzane było szkolenie nie było jeszcze wiadomo czy zostanie zmieniona ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Obecnie wiadomo, że została ona zmieniona i nowe przepisy weszły w życie 12 grudnia 2017 r. Rozporządzenie dotyczące taryf, które było omawiane na szkoleniu, dotyczyło ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu przed zmianą i obecnie tematyka omawiana na szkoleniu w dużej mierze jest już nieaktualna. Koszt szkolenia został poniesiony w interesie Spółki, by prawidłowo realizowała swoje zadania i nawet pomijając fakt, że omawiane na szkoleniu przepisy są już częściowo nieaktualne to Zarządzający nie mógłby, ze względu na obowiązujący go zakaz działalności konkurencyjnej, wykorzystać zdobytej wiedzy do celów osobistych.

Zakaz konkurencji obowiązuje Zarządzającego jeszcze 6 miesięcy od daty rozwiązania kontraktu menedżerskiego. Ponadto nie pracując w Spółce Zarządzający nie widziałby konieczności brania udziału w wyżej wymienionych konferencjach, seminarium czy szkoleniu. Zarządzający nie uczestniczył w nich w celu podniesienia swoich umiejętności, a w przypadku konferencji i seminarium reprezentował Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione przez Spółkę wynikające z faktur za uczestnictwo Zarządzającego w Kongresie, Konferencji, seminarium WOD-KAN oraz szkoleniu na temat taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków stanowią dla niego przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka powinna pobrać i odprowadzić do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udokumentowane fakturami koszty poniesione przez Spółkę za uczestnictwo Zarządzającego w – Kongresie, Konferencji, seminarium WOD-KAN oraz szkoleniu na temat taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków – nie stanowią dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka powinna pobrać i odprowadzić do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy, aby móc mówić o powstaniu przychodu z tytułu kontraktu menedżerskiego dla Zarządzającego powinno się to wiązać dla niego z wpływem wartości, korzyści materialnych. Zarówno w przypadku udziału w kongresie i konferencji, których głównym celem jest wymiana opinii, doświadczeń, dyskusje nad przyszłością branży, jak i udziału w seminarium WOD-KAN oraz szkoleniu z zakresu taryf trudno jest mówić o jakimś przysporzeniu, gdyż koszty z nimi związane zostały poniesione w interesie Spółki, a nie Zarządzającego. Zarządzający, z uwagi na zapisy o zakazie konkurencji, nie mógłby zdobytej wiedzy wykorzystać do swoich prywatnych celów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Kwestia rozumienia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie. Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób będących członkami zarządu (menedżerów).

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 9 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wyłączenie, o którym mowa w cytowanym przepisie, odnosi się do przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ww. ustawy).

Przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu) stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w powołanym art. 13 pkt 9 tej ustawy). W spółkach kapitałowych zawarcie kontraktu menedżerskiego z członkiem zarządu kreuje wtórną podstawę powiązania menedżera ze spółką, bowiem podstawowe znaczenie ma powołanie go na członka zarządu tworzące stosunek członkostwa w zarządzie spółki regulowany przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi przepisami wewnętrznymi spółki.

Konsekwencją zakwalifikowania przychodów z tytułu świadczenia usług zarządzania jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika – na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z członkiem zarządu Spółki – Zarządzającym umowę o świadczenie usług zarządzania (kontrakt menedżerski). W okresie trwania powyższej umowy Spółka poniosła koszty z tytułu uczestnictwa Zarządzającego w Kongresie, Konferencji, seminarium WOD-KAN oraz szkoleniu na temat taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.

Ponadto z wniosku wynika, że zgodnie z postanowieniami umowy o świadczenie usług zarządzania, Zarządzający zobowiązany jest do reprezentowania Spółki m.in. w stosunkach zewnętrznych oraz wprowadzania jednolitych procedur działania, wzorców postępowania i jednolitego sposobu zarządzania. Kongres, Konferencja oraz seminarium WOD-KAN były spotkaniami osób reprezentujących firmy z branży wodociągowo-kanalizacyjnej, które wiązały się z wymianą opinii i doświadczeń oraz dyskusją nad przyszłością branży. Zarządzający, uczestnicząc w ww. wydarzeniach, w szczególności pełnił rolę reprezentanta Spółki branży wodno-kanalizacyjnej, podczas których omawiane były dotychczasowe dokonania branży wod-kan, poruszana była problematyka legislacyjna najważniejszych dla wodociągowców aktów prawnych, prezentowane były tematy związane z przyszłością branży wod-kan oraz omawiane były wpływy technologii na jakość zarządzania gospodarką wodno-ściekową w przedsiębiorstwach komunalnych. Natomiast uczestnictwo Zarządzającego w szkoleniu na temat taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków – stanowiło koszt Spółki, który został poniesiony w jej interesie, tj. w celu prawidłowego realizowania zadań. Na szkoleniu tym omawiane były bowiem: rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie taryf, nowe prawo wodne, właściwa konstrukcja ceny za wodę i ścieki oraz opłaty abonamentowej. Zakresem szkolenia była również weryfikacja taryf, zasad kalkulacji cen za hurtowe zaopatrzenie w wodę oraz orzecznictwo dotyczące ustalania, zatwierdzania i weryfikacji taryf.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że w związku uczestnictwem Zarządzającego na koszt Spółki w opisanych we wniosku Kongresie, Konferencji, seminarium i szkoleniu u Zarządzającego nie powstał przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 13 pkt 7 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym u Zarządzającego nie powstał przychód w związku z jego uczestnictwem w kongresie, konferencji, seminarium i szkoleniu należało uznać za prawidłowe.

Jednakże mając na uwadze treść zdanego pytania, a szczególności powołanie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych wskazać należy, że kwestię rozpatrywania ewentualnego przychodu członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu) – jak już wyjaśniono powyżej – należy rozpatrywać w kontekście art. 13 pkt 7 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.