2017.12.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.470.2017.1.JG
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2017 r. (data wpływu 17 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego Budynkiem (pyt. nr 1 i pyt. nr 2 wniosku) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego Budynkiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółdzielnia”, bądź „Wnioskodawca”) ma zamiar zawrzeć z Miastem („Miasto”) umowę („Umowa”), na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 1172 m², opisanego w ewidencji gruntów jako działka nr 60/1, wchodząca w skład nieruchomości, dla której prowadzona jest księgą wieczystą (dalej również jako „Grunt”) oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Spółdzielni własność budynku pawilonu handlowo - usługowego, który posadowiony jest na tym gruncie (dalej również jako „Budynek”), stosownie do prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego wydanego w dniu 14 kwietnia 2008 r., zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 stycznia 2017 r. (dalej również jako „Wyrok”).

Budynek został wybudowany w systemie powiernictwa inwestycyjnego przez Spółdzielnię Mieszkaniową - poprzednika prawnego Wnioskodawcy. Budynek był budowany w latach 60 XX wieku, a po wybudowaniu, tj. w 1966 roku Budynek został przekazany poprzednikowi prawnemu Wnioskodawcy - Spółdzielni Mieszkaniowej i od tamtego czasu znajduje się w zasobach Spółdzielni.

Z uwagi na fakt wybudowania Budynku na przedmiotowym Gruncie, a także z uwagi na fakt, iż Spółdzielnia znajduje się w nieprzerwanym posiadaniu Gruntu od 1966 r., Spółdzielni przysługiwało roszczenie wynikające z art. 208 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami („Ustawa o gospodarce nieruchomościami”), zgodnie z którym: „Spółdzielniom, ich związkom oraz Krajowej Radzie Spółdzielczej i innym osobom prawnym, które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy do dnia 5 grudnia 1990 r. wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego budynki, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków. Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 i obejmuje grunty niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku.”

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 208 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi podstawę wydania przez Sąd ww. Wyroku.

Należy również podkreślić, że stosownie do art. 208 ust. 3 zawarcie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz o przeniesienie własności budynków, o której mowa powyżej nastąpi bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta.

Z tytułu ustanowienia ww. prawa użytkowania wieczystego Gruntu Spółdzielnia będzie natomiast płaciła na rzecz Miasta opłaty roczne, których wysokość została przez Sąd określona w ww. Wyroku.

Od tamtego czasu Budynek był modernizowany oraz remontowany. Podkreślić należy, że koszty ww. remontów bądź modernizacji nie przekroczyły 30% wartości początkowej Budynku. Podkreślenia wymaga ponadto to, że Budynek nie był modernizowany, bądź remontowany w okresie ostatnich dwóch lat.

Spółdzielni (w tym także jej poprzednikowi prawnemu) nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o naliczony przy wybudowaniu Budynku.

Wnioskodawca od lat 60 XX wieku wynajmuje części Budynku najemcom i z tego tytułu pobiera czynsz od Najemców. Niezabudowana część Nieruchomości wykorzystywana jest jako parking.

Grunt objęty jest postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego („MPZP”). Zgodnie z zapisami MPZP Grunt jest przeznaczony pod usługi biurowe, bankowe, handlowe, gastronomiczne oraz zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z garażami podziemnymi. Ponadto MPZP nakazuje wyburzenie Budynku.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pyt. nr 1 i nr 2 wniosku).

Czy przyszła dostawa Budynku winna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak, to czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od należnego?
Czy przyszła dostawa Gruntu winna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jeśli tak, to czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Problem, który został poruszony w przedstawionych wyżej pytaniach ma istotne znaczenie dla Wnioskodawcy. Z uwagi na zasadę neutralności podatku VAT Wnioskodawca winien mieć zagwarantowane prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, poprzez prawidłowe rozpoznanie podatku VAT należnego z tytułu opisanej wyżej dostawy Gruntu wraz z Budynkiem jako podatku naliczonego, a także winien mieć prawo do właściwego rozpoznania i zastosowania obowiązku podatkowego dla takiej dostawy. Wnioskodawca winien mieć również zagwarantowane prawo do prawidłowego rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Na potrzeby przedmiotowego postępowania Wnioskodawcę uznać należy za zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawcy z mocy ustawy o podatku VAT przysługuje (jako czynnemu podatnikowi podatku VAT) uprawnienie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, co ma niewątpliwie wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego (wspomniana wyżej zasada neutralności podatku VAT).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca winien mieć zagwarantowaną możliwość zadawania pytań dotyczących podatku naliczonego oraz powstania obowiązku podatkowego, albowiem otrzymaną w tym zakresie informację Wnioskodawca będzie mógł wykorzystać dokonując rozliczenia podatku VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy, co do jego statusu jako zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym np. wyrok NSA z dnia 1 sierpnia 2013 r. w sprawie I FSK 1572/12.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym:

w świetle ustawy o podatku VAT:

Ad 1) przyszła dostawa Budynku nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług;

Ad 2) przyszła dostawa Gruntu będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z opłat rocznych w przypadku ustanowienia na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego Gruntu;

Zagadnienie dot. braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy Budynku.

Miasto realizując postanowienia opisanego wyżej Wyroku oraz realizując postanowienia art. 208 ust 2 oraz ust. 3 Ustawy o gospodarce nieruchomości zawrze z Wnioskodawcą umowę, na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego Gruntu oraz przeniesie nieodpłatnie na rzecz Spółdzielni własność Budynku.

Z tytułu nieodpłatnego ustanowienia na rzecz Spółdzielni własność Budynku Spółdzielnia nie będzie zobowiązana do świadczenia wzajemnego na rzecz Miasta.

Ponadto Miastu jako podatnikowi podatku VAT nie przysługiwało prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty podatku naliczonego od wzniesienia Budynku z uwagi na to, że: (i) Budynek został wybudowany (lata 60-te XX wieku) w okresie, w którym nie obowiązywała ustawa o podatku VAT, (ii) Budynek został wzniesiony przez Spółdzielnię ze środków własnych poprzedników prawnych Spółdzielni.

Z art. 2 ust. 6 ustawy o podatku VAT wynika, że przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT, podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W niniejszej sprawie Miasto nie wybudowało Budynku z uwagi na to, że Budynek został wybudowany przez poprzedników prawnych Wnioskodawcy w latach 60-tych XX wieku za środki tych poprzedników.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, rozumie się przeniesie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

W myśl art. 7 ust. 2 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych członków stowarzyszenia,
wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Wnioskodawca między innymi wystąpił o nieodpłatne przekazanie Budynku w trybie art. 208 ust. 2 Ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Z art. 7 ust. 2 Ustawy o podatku VAT wynika, że nieodpłatne czynności, o których mowa w tym przepisie, tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z art. 208 ust. 2 Ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz postanowień Wyroku wynika, że Miasto jest zobowiązane do nieodpłatnego przeniesienia na rzecz Spółdzielni prawa własności Budynku.

Przeniesienie własności Budynku ze względu na nieodpłatny charakter czynności mogłoby podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz jedynie przy spełnieniu przesłanki określonej w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku VAT, tj. w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało przy jego nabyciu prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy wybudowaniu przedmiotowego Budynku.

Zatem, należy stwierdzić, że stosownie do postanowień art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazanie Budynku bez wynagrodzenia, do którego jest zobowiązane Miasto nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

zagadnienie dotyczące opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu.

Dla celów podatku VAT oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste uznawane jest za dostawę towaru, bowiem w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego.

Podkreślić przy tym należy, że sposób opodatkowania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego różni się od sposobu opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości.

Ww. odmienny sposób opodatkowania podatkiem VAT ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego został uregulowany w art. 29 ust. 5 w zw. z art. 29 ust. 5a ustawy o VAT.

W myśl przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Natomiast z art. 29 ust. 5a ustawy o VAT wynika, że przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o VAT nie stosuje się w przypadku, w którym dochodzi do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu z równoczesną dostawą budynku.

W przedstawionym stanie faktycznym, mając na uwadze to, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu nastąpi wraz z nieodpłatnym przeniesieniem własności budynku znajdującego się na tym gruncie, koniecznym będzie wyodrębnienie wartości gruntu oddawanego w użytkowanie wieczyste od wartości budynku.

Ponadto w przedstawionym stanie faktycznym, z uwagi na specyfikę ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu, niezmiernie istotnym dla Wnioskodawcy jest prawidłowe ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego dotyczące opłat, jakie Wnioskodawca będzie ponosił w związku z ustanowieniem na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego Gruntu.

Podkreślić należy, że w przedmiotowym stanie faktycznym ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nastąpi bez konieczności poniesienia tzw. pierwszej opłaty. Powyższe wynika z treści Wyroku oraz z treści art. 208 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Należy mieć jednak na uwadze, że z tytułu ustanowienia ww. prawa użytkowania wieczystego gruntu Wnioskodawca będzie płacił na rzecz Miasta opłaty roczne, których wysokość została przez Sąd określona w ww. Wyroku.

Mając na uwadze powyższe, a także z uwagi na to, iż opłaty roczne, których wysokość została określona przez Sąd w Wyroku, uwzględniają podatek VAT koniecznym jest ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla opłat rocznych jakie będzie regulował Wnioskodawca z tytułu użytkowania wieczystego na rzecz Miasta.

Podkreślić należy, że powyższe Stanowisko zostało potwierdzone m.in. indywidualnej w interpretacji Ministra Finansów z dnia 10 września 2015 r., nr PT8.8101.406.2015.BLI.

Mając na uwadze przedstawione powyżej rozważania dostawa Gruntu będzie opodatkowana podatkiem VAT, albowiem wysokość opłat rocznych określona przez Sąd uwzględnia ten podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ustanowienie użytkowania wieczystego odbywa się na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 208 ust. 2 powołanej ustawy, Spółdzielniom, ich związkom oraz Krajowej Radzie Spółdzielczej i innym osobom prawnym, które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy do dnia 5 grudnia 1990 r. wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego budynki, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków. Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 zabudowanie nieruchomości, i obejmuje grunty niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W nawiązaniu do art. 29a ust. 9 ustawy, przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesna dostawa budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć z Miastem umowę, na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 1172 m², opisanego w ewidencji gruntów jako działka nr 60/1, wchodząca w skład nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Spółdzielni własność budynku pawilonu handlowo - usługowego, który posadowiony jest na tym gruncie, stosownie do prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego wydanego w dniu 14 kwietnia 2008 r., zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 stycznia 2017 r.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 208 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi podstawę wydania przez Sąd ww. Wyroku.

Od tamtego czasu Budynek był modernizowany oraz remontowany. Podkreślić należy, że koszty ww. remontów bądź modernizacji nie przekroczyły 30% wartości początkowej Budynku. Budynek nie był modernizowany, bądź remontowany w okresie ostatnich dwóch lat. Spółdzielni (w tym także jej poprzednikowi prawnemu) nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o naliczony przy wybudowaniu Budynku.

Wnioskodawca od lat 60 XX wieku wynajmuje części Budynku najemcom i z tego tytułu pobiera czynsz od Najemców. Niezabudowana część Nieruchomości wykorzystywana jest jako parking. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy przyszła dostawa Budynku będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów ” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. ”

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że Budynek został wybudowany w systemie powiernictwa inwestycyjnego przez Spółdzielnię Mieszkaniową - poprzednika prawnego Wnioskodawcy. Budynek był budowany w latach 60 - tych, a po wybudowaniu, tj. w 1966 roku Budynek został przekazany poprzednikowi prawnemu Wnioskodawcy - Spółdzielni Mieszkaniowej i od tamtego czasu znajduje się w zasobach Spółdzielni. Spółdzielnia ponosząc wydatki na budowę Budynku, działała w sensie ekonomicznym we własnym imieniu oraz na własną rzecz. Działania Spółdzielni były bowiem nakierowane na zamiar jego wykorzystania w toku prowadzonej przez siebie działalności, nie zaś na realizację zlecenia podmiotu ustanawiającego na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania, czyli Miasta. W konsekwencji czego to Spółdzielnia z punktu widzenia władztwa ekonomicznego nad tym Budynkiem pozostaje jego właścicielem od początku jego wybudowania.

Zatem mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy prawa oraz okoliczności towarzyszące planowanej przez Miasto transakcji nieodpłatnej dostawy Budynku na rzecz Spółdzielni, przedmiotowa transakcja nie spełnia warunków pozwalających na uznanie jej za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czego bez znaczenia dla opodatkowania wspomnianej transakcji pozostaje analiza ust. 2 rzeczonego przepisu, pozwalającego w określonych w tymże przepisie okolicznościach uznać nieodpłatną dostawę towarów za mieszczącą się w zakresie przedmiotowym ustawy. Bowiem nie do zaakceptowania byłoby stwierdzenie, iż możliwe jest przeniesienie faktycznego władztwa nad rzeczą na rzecz podmiotu, który już takowe władztwo posiada.

Podsumowując, nieodpłatna dostawa na rzecz Spółdzielni Budynku nie będzie stanowiła dla celów podatku VAT dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego, czy dostawa Gruntu, tj. w tym przypadku ustanowienie prawa użytkowania wieczystego Gruntu powinna być opodatkowana podatkiem VAT i czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury otrzymanej od Miasta.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania gruntu uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Z regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym – m.in. art. 233 i nast. – wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela (oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel).

W świetle powołanych powyżej przepisów ustanowienie wieczystego użytkowania gruntu, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Jednakże obniżona stawka lub zwolnienie od podatku nie może mieć zastosowania do ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu. Oznacza to, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W odniesieniu do prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze wystawionej przez Miasto należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zainteresowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, od lat 60 - tych wynajmuje część Budynku (pawilonu handlowo - usługowego) najemcom i z tego tytułu pobiera czynsz, niezabudowana część Nieruchomości natomiast, wykorzystywana jest jako parking. A zatem z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotową Nieruchomość do czynności opodatkowanych.

W konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze otrzymanej od Miasta.

Reasumując, w odpowiedzi na pytanie nr 2 należy wskazać, że ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu na rzecz Wnioskodawcy będzie opodatkowane podatkiem VAT i Wnioskodawcy, w sytuacji wykorzystywania Nieruchomości na cele działalności opodatkowanej, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w otrzymanej fakturze.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że do pozostałej części wniosku (pyt. nr 3) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin