2017.12.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.598.2017.2.EK
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 27 października 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 22 listopada 2017 r. ) na wezwanie Organu z dnia 14 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone 14 listopada 2017 r.) oraz pismem z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku wykonywanych przez Wnioskodawcę Usług na rzecz Funduszy
importu usług
zwolnienia od podatku nabywanych przez Wnioskodawcę Usług

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wykonywanych przez Wnioskodawcę Usług na rzecz Funduszy, importu usług oraz zwolnienia od podatku nabywanych Usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 22 listopada 2017 r. ) na wezwanie Organu z dnia 14 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone 14 listopada 2017 r.) oraz pismem z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka pod firmą Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (zwana dalej Wnioskodawcą) jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca posiada aktualnie zawartą z Towarzystwem Funduszy Inwestycyjnych (zwane dalej: „TFI” lub „Towarzystwo”), umowę o świadczenie wyspecjalizowanych usług w zakresie rachunkowości, księgowości i wyceny aktywów oraz administrowania funduszami inwestycyjnymi dla Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych oraz funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez Towarzystwo (zwanych dalej Funduszami) utworzonych i działających na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych.

Na świadczone usługi na rzecz Funduszy składają się wykonywane w ramach zawartych umów czynności:

prowadzenie ksiąg rachunkowych Funduszy,
sporządzanie raportów i okresowych sprawozdań finansowych, wymaganych przepisami o rachunkowości funduszy i przepisami regulującymi rynek funduszy inwestycyjnych, w tym w szczególności na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego, NBP i Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych;
przygotowywanie raportów i informacji finansowych na potrzeby funduszy lub towarzystwa, współpraca z biegłym rewidentem przy badaniu ksiąg rachunkowych funduszy;
działania w zakresie wyceny aktywów: ustalanie zobowiązań, wartości aktywów, wartości aktywów netto;
bieżąca aktualizacja polityki rachunkowości,
prowadzenie rejestru transakcji,
rozliczanie przydziałów certyfikatów,
doradztwo w zakresie realizacji inwestycji oraz wykonywania i czynności zachowawczych podejmowanych w związku z nabytymi aktywami Funduszy, w tym w zakresie wykonywania uprawnień korporacyjnych,
usługi związane z obsługą zapytań klientów,
monitorowanie przestrzegania uregulowań,

zwane dalej „Usługami”.

Usługi w tym zakresie są świadczone i będą w przyszłości świadczone przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca planuje, za zgodą Towarzystwa, część czynności wchodzących w skład Usług, zlecić wykonanie przez spółkę będącą rezydentem podatkowym Estonii (zwanej dalej „Zleceniobiorcą”). Przed rozpoczęciem współpracy, Wnioskodawca zarejestruje się na potrzeby rozliczeń wewnątrzwspólnotowych podatku VAT. Zleceniobiorca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Estonii, w tym dla celów rozliczeń wewnątrzwspólnotowych. Zleceniobiorca nie będzie posiadać stałej placówki na terenie Polski, za pośrednictwem której będzie świadczyć Usługi. Współpraca między Wnioskodawcą a Zleceniobiorcą będzie polegała, na podzleceniu przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniobiorcy realizacji części czynności wchodzących w skład Usług. Usługi będą wykonywane wyłącznie w celu dalszej ich odsprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz Towarzystwa i będą związane z zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi. Wnioskodawca część Usług będzie wykonywał bezpośrednio na rzecz Towarzystwa. Z tytułu wykonania przez Zleceniobiorcę tych świadczeń, Wnioskodawca będzie obciążany przez Zleceniobiorcę fakturą. Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług od Zleceniobiorcy. Następnie Wnioskodawca będzie obciążał Towarzystwo fakturą z tytułu sprzedaży Usług uprzednio zakupionych od Zleceniobiorcy jak i Usług wykonanych bezpośrednio przez siebie.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka z siedzibą w Estonii (zleceniobiorca) będzie świadczyć następujące usługi:

prowadzenie ksiąg rachunkowych Funduszy,
sporządzanie raportów i okresowych sprawozdań finansowych, wymaganych przepisami o rachunkowości funduszy i przepisami regulującymi rynek funduszy inwestycyjnych, w tym w szczególności na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego, NBP i Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych;
przygotowanie raportów i informacji finansowych na potrzeby funduszy lub towarzystwa;
działania w zakresie wyceny aktywów: ustalanie zobowiązań, wartości aktywów, wartości aktywów netto;
prowadzenie rejestru transakcji,
rozliczanie przydziałów certyfikatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wykonywane przez Wnioskodawcę Usługi na rzecz Funduszy są objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT w związku z art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.? (pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego)
Czy nabywane przez Wnioskodawcę Usługi od Zleceniobiorcy, stanowią import usług? (pytanie dotyczy przyszłego stanu faktycznego)
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, czy nabywane usługi przez Wnioskodawcę, w celu późniejszej ich odsprzedaży na rzecz Towarzystwa, są objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT w związku z art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.? (pytanie dotyczy przyszłego stanu faktycznego)

Stanowisko do pytania nr 1 sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 5 grudnia 2017 r.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT, zwolnieniu z opodatkowania podatkiem podlegają usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych;
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią;
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej;
otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów;
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych;
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (...).

Ponadto na mocy art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 12 nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT znajdzie zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy usługi zarządzania dotyczą portfeli inwestycyjnych, lub ich części, funduszy inwestycyjnych, o których mowa w Ustawie o funduszach inwestycyjnych.

Na gruncie obowiązujących przepisów katalog czynności zarządzania funduszem ma charakter otwarty.

Fundusze inwestycyjne są osobami prawnymi, których działalność regulowana jest Ustawą o funduszach inwestycyjnych. Zgodnie z Ustawą o funduszach inwestycyjnych fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez Towarzystwo. Towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi. Towarzystwo może utworzyć więcej niż jeden fundusz inwestycyjny. Fundusz inwestycyjny może być utworzony jako:

fundusz inwestycyjny otwarty;
specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty;
fundusz inwestycyjny zamknięty.

Przedmiotem działalności towarzystwa jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych lub funduszy zagranicznych i zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych. Towarzystwo może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez to towarzystwo.

W myśl art. 46 ust. 3 Ustawy o funduszach inwestycyjnych, Towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym, o którym mowa w art. 196, może również, na podstawie umowy, zlecić zarządzanie portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią wyspecjalizowanym podmiotom innym niż podmioty, o których mowa w ust. 1, o ile podmioty te lub osoby kierujące ich działalnością posiadają doświadczenie w tym zakresie. Z powyższych przepisów wynika, że Towarzystwo zarządzające funduszem inwestycyjnym może zlecić zarządzanie portfelem inwestycyjnym funduszu lub jego częścią podmiotom działającym bez odpowiedniego zezwolenia, ale które jednocześnie dają gwarancję pełnego profesjonalizmu i bezpieczeństwa w zarządzaniu powierzonymi portfelami.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca na mocy Ustawy o funduszach inwestycyjnych jest uprawniony do zawarcia umowy z Towarzystwem oraz do zarządzania portfelem inwestycyjnym Funduszu, zarządzania Funduszem.

Zakres zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 VATU, oparty jest na przepisach art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE, "Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie".

Należy zauważyć, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE - "transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie".

Dyrektywa VAT nie definiuje pojęcia "zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi". W powyższym zakresie zasadnym jest więc odniesienie się do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), która reguluje funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem:

zarządzanie inwestycjami
administracja:
obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
zapytania klientów;
wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
monitorowanie przestrzegania uregulowań;
prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
wypłata zysków;
emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
prowadzenie ksiąg,
wprowadzanie do obrotu.

W artykule 6 ust. 2 zdanie ostatnie Dyrektywy 2009/65/WE określono: "Działalność związana z zarządzaniem UCITS obejmuje, do celów niniejszej dyrektywy, obowiązki, o których mowa w załączniku II". Przy dokonywaniu wykładni pojęcia zarządzania należy posiłkować się katalogiem czynności wymienionym w załączniku nr II do dyrektywy UCITS.

W celu określenia zakresu zwolnienia usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi należy odnieść się do pojęć prawa wspólnotowego.

Trybunał potwierdził więc, że kluczowym dla zwolnienia jest charakter usługi wskazuje się, że : „Od 1 kwietnia 2013 r. brak jest jednak wyraźnych wskazówek w ustawie o VAT dotyczących zakresu czynności wchodzących w zakres zwolnionego z VAT zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Zmiana ta wynika z wyr. ETS z 4 maja 2006 r., C-169/04, Abbey National, Zb. Orz. 2006, s. I-04027, w której Trybunał stwierdził, że pojęcie "zarządzania funduszami" w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt g dyrektywy VAT jest pojęciem prawa unijnego, którego treść nie może być zmieniana przez państwa członkowskie < art. 42 VAT Martini 2014, wyd. 1/J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, Legalis>.

W wyroku z dnia 17 stycznia 2013 r. (III SA/Wa 1466/12) WSA w Warszawie zauważył, że "skoro pojęcie „zarządzania” specjalnymi funduszami inwestycyjnymi przewidziane w art. 135 Dyrektywy 112 stanowi autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, powinno być zdefiniowane, również w prawie krajowym, z punktu widzenia prawa wspólnotowego, a jego treści nie można zmienić w wewnętrznych aktach prawodawczych poszczególnych państw członkowskich".

Należy podkreślić, że do 1 kwietnia 2013 roku usługa zarządzania była zdefiniowana w art. 43 ust. 8 Ustawy o VAT. Intencję ustawodawcy wprost potwierdza uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 805) przewidującego uchylenie art. 43 ust. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z uzasadnieniem:

"Celem zaproponowanej zmiany jest dostosowanie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do orzecznictwa TSUE".
"W wyroku w sprawie C-169/04 Abbey National Trybunał wskazał, że art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy nie zawiera żadnej definicji pojęcia zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. Wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje pkt 59 tego wyroku".
"Trybunał w ww. wyroku orzekł, że pojęcie "zarządzania" funduszami (powierniczymi), o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie".
"W świetle powyższego państwa członkowskie nie są uprawnione do definiowania w prawie krajowym pojęcia "zarządzania funduszami inwestycyjnymi" dlatego też uzasadnione jest usunięcie przepisu art. 43 ust. 8 z ustawy o VAT".

W związku z powyższym pojęcie zarządzanie funduszami jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonało wykładni pojęcia zarządzanie funduszami inwestycyjnymi na gruncie Dyrektywy VAT:

TSUE w orzeczeniu z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abbey National plc Inscape Investment Fund v. Commissioners of Customs Excise) podkreślił, że jest to autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, które nie może być zmienione przez państwa członkowskie. Dalej wskazał, że pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w tym przepisie obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami;
w orzeczeniu z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH (Legalis) TSUE zajmował się kwestią możliwości zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 13 część B lit. d) VI dyrektywy (odpowiadającego obecnie obowiązującemu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE w stosunku do usług doradztwa inwestycyjnego świadczonych przez GfBk spółce inwestycyjnej. GfBk jest spółką świadczącą usługi m.in. w zakresie doradztwa giełdowego i inwestycyjnego. GfBk świadczyła na rzecz specjalnego otwartego funduszu inwestycyjnego usługi w zakresie doradztwa "w zarządzaniu majątkiem funduszu" oraz udzielania zaleceń odnośnie do kupna lub sprzedaży aktywów. Spór z organami podatkowymi dotyczył tego, czy do takich usług GfBk może zastosować zwolnienie na podstawie art. 13 część B lit. d) VI dyrektywy. TSUE zauważył przede wszystkim, że "aby usługi zarządzania świadczone przez osobę trzecią można było zakwalifikować jako transakcje podlegające zwolnieniu w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 6 VI dyrektywy, muszą one stanowić w globalnej ocenie odrębną całość oraz spełniać szczególne i istotne funkcje z zakresu zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi". Trybunał potwierdził natomiast możliwość stosowania zwolnienia dla doradztwa inwestycyjnego w zakresie inwestowania w zbywalne papiery wartościowe świadczone przez osobę trzecią na rzecz TFI zarządzającego specjalnym funduszem inwestycyjnym.

Z powołanego orzecznictwa TSUE wynika więc, że państwa członkowskie nie mogą samodzielnie tworzyć definicji zarządzania na potrzeby omawianego zwolnienia z VAT. Na pojęcie "zarządzania funduszami" składa się zatem szereg czynności wykonywanych również przez podmioty inne niż podmioty zarządzające funduszami. TSUE uznał usługi m.in. w zakresie zarządzania inwestycjami, prowadzenia rachunkowości funduszy, wyceny, administracji, a także doradztwa inwestycyjnego świadczone przez podmiot zarządzający (osobę trzecią) za zwolnione z opodatkowania VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane w przedmiotowym Wniosku dotyczące wykładni przepisów wspólnotowych oraz zakresu zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT potwierdza, także:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2014 roku o numerze IPPP1/443-1212/14-3/AS (w przedmiocie zwolnienia z podatku od towarów i usług, usług zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego, usługi doradztwa w zakresie zarządzania portfelem funduszu inwestycyjnego oraz usługi administrowania funduszem inwestycyjnym);
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2015 roku o numerze IPPP1 /4512-138/15-2/MPe (w przedmiocie zwolnienia z podatku od towarów i usług usługi w zakresie obsługi prawnej zarządzania inwestycjami oraz administracji Funduszami);
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2014 roku o numerze IPPP2/443-773/14-2/BH (w przedmiocie zwolnienia z podatku od towarów i usług usługi wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych zgodnie z Ustawą o funduszach inwestycyjnych);
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2014 roku o numerze IPPP1/443-30/14-2/MP (w przedmiocie zwolnienia z podatku od towarów i usług nabywania akcji lub udziałów w spółkach niepublicznych, opracowania i wdrażania programów mających na celu podniesienie wartości nabytych aktywów, zarządzania aktywami funduszu, administracja w zakresie posiadanych aktywów, zbycie akcji lub udziałów stanowiących aktywa funduszu)”

Pojęcie "zarządzania" funduszami inwestycyjnymi przewidziane w art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, powinno więc być zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego.

Treść zwolnienia wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT nie może być interpretowana w oderwaniu od uregulowań zawartych w Dyrektywie 112/2006 Rady.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 Ustawy o VAT winny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres opisanych przez Wnioskodawcę czynności, składających się na Usługi wypełnia definicję "zarządzania" w świetle wniosków wynikających z orzecznictwa TSUE i podlega zwolnieniu na gruncie Ustawy o VAT. ”

Stanowisko do pytania nr 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej „ustawą VAT’’), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy VAT) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy VAT - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a ustawy VAT).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia usługi zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy VAT. Stosownie do art. 28a ustawy VAT, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej,
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy VAT. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1 a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy VAT w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy VAT).

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższych przepisach, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy VAT, ustala się w sposób szczególny (art. 28e-28n ustawy VAT).

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca rozważa zlecić wykonanie, części czynności wchodzących w skład Usług, przez Zleceniobiorcę. Zleceniobiorca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Estonii, w tym dla celów rozliczeń wewnątrzwspólnotowych. Zleceniobiorca nie będzie posiadać stałej placówki na terenie Polski, za pośrednictwem której będzie świadczyć Usługi.

Wobec powyższego, dla ustalenia miejsca świadczenia (i opodatkowania) Usług nabywanych przez Wnioskodawcę od Zleceniobiorcy, zastosowanie znajdzie ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy VAT.

Usługi świadczone przez Zleceniobiorcę (będącej podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT) na rzecz Wnioskodawcy nie są objęte wyjątkami od ogólnej zasady, zawartymi w przepisach art. 28b ust. 2-4 i art. 28c-28n ustawy VAT. Zatem miejscem świadczenia ww. usług wykonywanych przez Zleceniobiorcę na rzecz Wnioskodawcy będzie terytorium kraju, w którym usługobiorca (tj. Wnioskodawca) posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli w tym wypadku Polska. W konsekwencji powyższego, usługi świadczone przez Zleceniobiorcę na rzecz Wnioskodawcy będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Usługi te będą rozliczane i opodatkowane w zakresie VAT przez usługobiorcę (tj. Wnioskodawcę).

Stanowisko do pytania nr 3

W odpowiedzi na pytanie nr 1 szczegółowo przedstawiono argumentację dotycząca definicji usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, w szczególności posiłkując się dorobkiem unijnego orzecznictwa. Szczególnie ważne w tym zakresie są wyroki:

wyrok z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abbey National plc Inscape lnvestment Fund v. Commissioners of Customs Excise) podkreślił, że jest to autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, które nie może być zmienione przez państwa członkowskie. Dalej wskazał, że pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w tym przepisie obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami;

wyrok z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Borsenkommunikation mbH (Legalis) TSUE zajmował się kwestią możliwości zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 13 część B lit. d) VI dyrektywy (odpowiadającego obecnie obowiązującemu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE w stosunku do usług doradztwa inwestycyjnego świadczonych przez GfBk spółce inwestycyjnej. GfBk jest spółką świadczącą usługi m in. w zakresie doradztwa giełdowego i inwestycyjnego. GfBk świadczyła na rzecz specjalnego otwartego funduszu inwestycyjnego usługi w zakresie doradztwa "w zarządzaniu majątkiem funduszu" oraz udzielania zaleceń odnośnie do kupna lub sprzedaży aktywów. Spór z organami podatkowymi dotyczył tego, czy do takich usług GfBk może zastosować zwolnienie na podstawie art. 13 część B lit. d) VI dyrektywy. TSUE zauważył przede wszystkim, że "aby usługi zarządzania świadczone przez osobę trzecią można było zakwalifikować jako transakcje podlegające zwolnieniu w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 6 VI dyrektywy, muszą one stanowić w globalnej ocenie odrębną całość oraz spełniać szczególne i istotne funkcje z zakresu zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi". Trybunał potwierdził natomiast możliwość stosowania zwolnienia dla doradztwa inwestycyjnego w zakresie inwestowania w zbywalne papiery wartościowe świadczone przez osobę trzecią na rzecz TFI zarządzającego specjalnym funduszem inwestycyjnym.

W przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie zlecał wykonanie części Usług przez Zleceniobiorcę. Wykonanie tych Usług będzie dokonywane w interesie funduszu i będzie stricte związane z wykonywaniem usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Wnioskodawca będzie z jednej strony zlecał wykonanie części Usług, na rzecz Zleceniobiorcy, który zostanie uprzednio zaakceptowany przez Towarzystwo. Z drugiej strony Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od Zleceniobiorcy, będą służyły wyłącznie w celu dalszej ich odsprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz Towarzystwa (a nie na rzecz innych podmiotów). Z uwagi na naturę nabywanych usług, nie będą one mogły być spożytkowane przez Wnioskodawcę w inny sposób. Nabycie tych Usług będzie dokonane wyłącznie w celu realizacji przez Wnioskodawcę Usług zarządzania funduszami.

Trybunał potwierdził więc, że kluczowym dla zwolnienia jest charakter usługi a nie podmiot świadczący usługę. Skoro więc Wnioskodawca nabywa usługi od Zleceniobiorcy, których przedmiotem jest zarządzanie funduszami inwestycyjnymi, w celu dalszej ich sprzedaży na rzecz Towarzystwa, to rozliczany z tego tytułu import usług jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy VAT.

W ocenie Wnioskodawcy nabywane Usługi od Zleceniobiorcy będą podlegały zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT w związku z art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin