2017.11.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.497.2017.2.KO
z 29 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 22 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

czy usługa sprzedaży biletów świadczona przez Wnioskodawcę ma charakter usługi kompleksowej podlegającej w całości opodatkowaniu stawką 8% podatku VAT – jest prawidłowe,
w którym momencie Wnioskodawca powinien skorygować (zmniejszać) podstawę opodatkowania podatku od towarów i usług w przypadku zwrotu biletów przez klientów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

czy usługa sprzedaży biletów świadczona przez Wnioskodawcę ma charakter usługi kompleksowej podlegającej w całości opodatkowaniu stawką 8% podatku VAT,
w którym momencie Wnioskodawca powinien skorygować (zmniejszać) podstawę opodatkowania podatku od towarów i usług w przypadku zwrotu biletów przez klientów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 października 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.497.2017.1.KO, 0111-KDIB1-3.4010.258.2017.2.PC.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej „B”) prowadzi za pośrednictwem własnego sklepu internetowego sprzedaż biletów (eTicket i smsTicket - bilety w formie elektronicznej, bilet tradycyjny - bilet papierowy) na wydarzenia muzyczne, kulturalne, sportowe i inne (dalej „Wydarzenie”) odbywające się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej granicami. Nabywcami biletów są konsumenci i inne podmioty. Usługa i wynagrodzenie B ze sprzedaży biletów za pośrednictwem sklepu internetowego składa się z szeregu elementów składowych, a mianowicie klient ponosi koszty: ceny biletów, koszty płatności (opłata za korzystanie z płatności elektronicznych lub płatności kartą płatniczą), koszty opłaty serwisowej (opłata za korzystanie przez klienta z zakupu biletów przez sklep internetowy i kosztów przesłania tych biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej, jeśli klient zamówił dostawę biletu zwykła pocztą a nie pocztą elektroniczną).

Całość wynagrodzenia należnego B od klienta za sprzedaż biletów (która obejmuje wynagrodzenie za poszczególne ww. elementy składowe tej usługi) jest opodatkowana różnymi stawkami podatku od towarów i usług, a mianowicie:

koszt sprzedaży biletów jest opodatkowany stawką 8% podatku VAT;
koszt opłaty serwisowej, koszty płatności i koszty przesyłki biletów w sposób tradycyjny (np. Pocztą Polską) klientom są opodatkowane stawką 23% podatku VAT.

Warto dodać, że bilety są wysyłane klientom za pośrednictwem poczty elektronicznej lub listownie za pośrednictwem Poczty Polskiej.

Ponadto, zgodnie z regulaminem sklepu internetowego:

w przypadku odwołania wydarzenia przez organizatora, klient uprawniony jest kierować do organizatora wydarzenia wszelkie swoje roszczenia powstałe w związku z odwołaniem wydarzenia, w tym roszczenia związane ze zwrotem poniesionych przez siebie kosztów na zakup biletów. B może w przypadku zawarcia z organizatorem stosownej umowy - realizować na zlecenie organizatora i w jego imieniu obsługę zwrotu kosztów zakupu biletów. W przypadku zwrotu realizowanego przez B żądanie zwrotu klienta może zostać złożone przez klienta na przykład: (1) w formie elektronicznej za pośrednictwem poczty elektronicznej na adres: … lub (2) pisemnie na adres: ... Zwroty realizowane przez B obejmują wyłącznie cenę biletu, bez dodatkowych opłat wskazanych klientowi przed zawarciem umowy sprzedaży, takich jak opłata za korzystanie z płatności elektronicznych lub płatności kartą płatniczą, koszt dostawy (w przypadku biletu tradycyjnego), opłata serwisowa oraz bez dodatkowych kosztów poniesionych przez klienta. Procedura realizacji zwrotów trwa do 30 dni od daty dostarczenia na adres poczty elektronicznej: … poprawnie wypełnionego formularza zwrotów wysłanego przez użytkownika (klienta).
konsument, który zawarł umowę na odległość, może w terminie 14 dni kalendarzowych odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem bezpośrednich kosztów zwrotu rzeczy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy może zostać złożone na przykład: pisemnie na adres: … lub w formie elektronicznej za pośrednictwem poczty elektronicznej na adres:….

Warto dodać, że B prowadząc sprzedaż usług (sprzedaż biletów) zasadniczo korzysta ze zwolnienia ze stosowania kasy fiskalnej na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. 2016, poz. 2177).

Pismem z 22 października 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

Czynności wymienione jako:
1. koszty płatności (opłata za korzystanie z płatności elektronicznych lub płatności kartą płatniczą),
2. koszty opłaty serwisowej (opłata za korzystanie przez klienta z zakupu biletów przez sklep internetowy);
3. koszty przesłania biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej, jeśli klient zamówi dostawę biletu zwykłą pocztą,
- świadczone przez B są ściśle związane ze sprzedażą biletów i niezbędne do wykonania ich sprzedaży klientom.
Niezbędność ta polega na tym, że klient nie kupi i nie otrzyma od B biletu, jeśli nie poniesie ww. kosztów. Jeśli zatem klient kupuje bilet za pośrednictwem sklepu internetowego, to w przypadku:
1. zakupu biletu i płatności elektronicznej - musi ponieść koszty płatności i koszty opłaty serwisowej. W tym przypadku bilet jest przesyłany pocztą elektroniczną (emailem) do klienta.
2. zakupu biletu, jego płatności elektronicznej oraz jego wysyłki Pocztą Polską - musi ponieść koszty płatności, koszty opłaty serwisowej oraz koszty jego wysyłki za pośrednictwem Poczty Polskiej.
Przedmiotem świadczenia na rzecz klienta jest kompleksowa czynność w ramach której nieodłącznym elementem sprzedaży biletów są ww. koszty. B nie dokonuje zatem sprzedaży biletów klientów w ramach odrębnej umowy. B nie świadczy także klientom w ramach odrębnej umowy innych usług związanych ze sprzedażą biletów np. usług transportu biletów.
Klient nie udziela B pełnomocnictwa do zawarcia umowy na wykonanie usługi transportowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy usługa sprzedaży biletów świadczona przez B ma charakter usługi kompleksowej podlegającej w całości opodatkowaniu stawką 8% podatku od towarów i usług ?
W którym momencie B powinno skorygować (zmniejszać) podstawę opodatkowania podatku od towarów i usług w przypadku zwrotu biletów przez klientów ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Tezę tę potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 2 lutego 2017 r., nr 1462-IPPP1.4512.1083.2016.2.MP. Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił uwagę, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zdaniem organu podatkowego pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedna lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, które obejmuje różne świadczenia pomocnicze. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej.

Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny więc być dzielone dla celów podatkowych, kiedy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Jak podkreślił organ podatkowy, zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości jak i przez sądy administracyjne (wyroki TSUE zapadły w sprawach C-111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket i C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV; jednoznacznie z nich wynika, że w sytuacji gdy (...) dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Podobnie w wyroku ETS z dnia 25 lutego 1999r. (C-349/96) w którym to ETS wskazał, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”. Odnosząc się zatem do stanu faktycznego, usługą zasadniczą jest sprzedaż biletów klientom przez B za pośrednictwem sklepu internetowego na różnego rodzaju Wydarzenia, która to mieści się w załączniku nr 3 do Ustawy VAT, (pozycje od 182 do 186). Skutkiem temu usługa sprzedaży biletów jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług 8%.

Natomiast, czynności wymienione jako:

koszty płatności (opłata za korzystanie z płatności elektronicznych lub płatności kartą płatniczą),
koszty opłaty serwisowej (opłata za korzystanie przez klienta z zakupu biletów przez sklep internetowy,
koszty przesłania tych biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej, jeśli klient zamówił dostawę biletu zwykłą pocztą a nie pocztą elektroniczną,

-stanowią w tym przypadku usługi pomocnicze, nierozerwalnie związane z usługą zasadniczą, jaką jest sprzedaż biletów za pośrednictwem sklepu internetowego. Usługi te służą bowiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej, zatem nie stanowią dla klienta celu samego w sobie. W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że podatek od towarów i usług od opłat należnych od nabywcy biletu (za usługę korzystania z płatności elektronicznych lub płatności kartą płatniczą; za korzystanie przez klienta z możliwości zakupu biletów przez sklep internetowy; za przesłanie biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej) należy naliczać według takiej samej stawki, jaka naliczana jest w przypadku sprzedaży biletów za pośrednictwem sklepu internetowego B, tj. stawki 8% podatku VAT.

Ad. 2

W rozważanej sytuacji B dokonuje sprzedaży biletów zarówno konsumentom (tj. osobom nie prowadzącym działalności gospodarczej) jak i innym podmiotom. W sytuacji odstąpienia od umowy przez konsumenta lub inny podmiot, któremu sprzedano bilety albo w sytuacji odwołania Wydarzenia, konsumentom i tym podmiotom przysługuje zwrot poniesionych kosztów biletów. W ocenie B w takiej sytuacji B przysługuje prawo do zmniejszenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług.

Podatek od towarów i usług

Biorąc pod uwagę przepisy Ustawy VAT oraz Rozporządzenia, należy zauważyć, że jeżeli przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia z prowadzenia kasy fiskalnej, Minister Finansów nie nałożył na niego szczególnych przepisów określających zasady ewidencjonowania zwrotów związanych ze sprzedanymi usługami (w tym przypadku usługami sprzedaży biletów na Wydarzenie).

Zatem, zdaniem B w przypadku sprzedaży biletów konsumentowi nieudokumentowanej paragonem fiskalnym podstawowym dokumentem księgowania zwrotu kosztów biletów konsumentom będzie co do zasady wyciąg bankowy. Zatem w tym przypadku, zdaniem B zmniejszenie podstawy opodatkowania podatku od towarów i usług powinno nastąpić w okresie, w którym dokonano zwrotu klientom kosztów biletów na podstawie wyciągu bankowego.

Natomiast, w przypadku sprzedaży przez B biletów innym konsumentom (którzy zażądali wystawienia faktury) oraz innym podmiotom (firmom), gdzie wystawiono fakturę VAT, w sytuacji odstąpienia od umowy albo odwołania Wydarzenia i obowiązku zwrotu kosztów biletów tym konsumentom i podmiotom, B jest zobowiązana do wystawienia faktury korygującej VAT. W takim przypadku, zgodnie z art. 29a ust. 13 Ustawy VAT, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez B, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia B do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Tu warto dodać, że zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 4 Ustawy VAT warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej. Zgodnie z art. 29a ust. 16 Ustawy VAT w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy.

Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Art. 29a ust. 6 ustawy stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Wskazany wyżej artykuł przykładowo wskazuje na koszty dodatkowe, które nawet jeśli są odrębnie pobierane (odrębnie rozliczane) między stronami czynności podstawowej (dostawy towarów czy też świadczenia usług), wchodzą do podstawy opodatkowania dla czynności podstawowej (i powinny być łącznie z nią opodatkowane). W myśl tych przepisów koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy wchodzą do podstawy opodatkowania dla danej czynności podstawowej. Przepis ten jako regułę (a nie wyjątek) uznaje więc doliczanie kosztów dodatkowych do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Tylko przykładowo wskazuje on na rodzaje kosztów, jakie są wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z jednej strony oznacza to, że także inne koszty dodatkowe mogą być wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z drugiej natomiast strony trzeba przyjąć, że powyższe świadczenia - o kosztach których przykładowo stanowi przepis - w niektórych sytuacjach mogą być potraktowane jako odrębne świadczenia.

Z kolei za koszty dodatkowe należy uznać wszelkie opłaty i należności, formalnie odrębne od ceny świadczenia głównego (podstawowego), jednakże w istocie składające się na zapłatę za świadczenie zapewniane w ramach wykonywania świadczenia podstawowego. Koszty dodatkowe będą wartością tych wszystkich świadczeń dodatkowych, które nie stanowią samoistnego świadczenia (przedmiotu opodatkowania), lecz są elementami świadczenia złożonego (kompleksowego).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi za pośrednictwem własnego sklepu internetowego sprzedaż biletów (eTicket i smsTicket - bilety w formie elektronicznej, bilet tradycyjny - bilet papierowy) na wydarzenia muzyczne, kulturalne, sportowe i inne odbywające się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej granicami. Usługa i wynagrodzenie Wnioskodawcy ze sprzedaży biletów za pośrednictwem sklepu internetowego składa się z szeregu elementów składowych, a mianowicie klient ponosi koszty: ceny biletów, koszty płatności (opłata za korzystanie z płatności elektronicznych lub płatności kartą płatniczą), koszty opłaty serwisowej (opłata za korzystanie przez klienta z zakupu biletów przez sklep internetowy) i kosztów przesłania tych biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej, jeśli klient zamówił dostawę biletu zwykła pocztą a nie pocztą elektroniczną). Wyżej wymienione czynności świadczone przez Wnioskodawcę są ściśle związane ze sprzedażą biletów i niezbędne do wykonania ich sprzedaży klientom. Niezbędność ta polega na tym, że klient nie kupi i nie otrzyma od Wnioskodawcy biletu, jeśli nie poniesie ww. kosztów.

Jeśli zatem klient kupuje bilet za pośrednictwem sklepu internetowego, to w przypadku:

zakupu biletu i płatności elektronicznej - musi ponieść koszty płatności i koszty opłaty serwisowej. W tym przypadku bilet jest przesyłany pocztą elektroniczną (emailem) do klienta.
zakupu biletu, jego płatności elektronicznej oraz jego wysyłki Pocztą Polską - musi ponieść koszty płatności, koszty opłaty serwisowej oraz koszty jego wysyłki za pośrednictwem Poczty Polskiej.

Przedmiotem świadczenia na rzecz klienta jest kompleksowa czynność w ramach której nieodłącznym elementem sprzedaży biletów są ww. koszty. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży biletów klientów w ramach odrębnej umowy. Wnioskodawca nie świadczy klientom w ramach odrębnej umowy innych usług związanych ze sprzedażą biletów np. usług transportu biletów. Klient nie udziela Wnioskodawcy pełnomocnictwa do zawarcia umowy na wykonanie usługi transportowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy kwestii ustalenia czy usługa sprzedaży biletów świadczona przez Wnioskodawcę ma charakter usługi kompleksowej podlegającej opodatkowaniu stawką 8% podatku VAT.

W zaistniałej sytuacji w pierwszej kolejności konieczne jest rozstrzygnięcie czy podstawa opodatkowania w przypadku sprzedaży biletów na wydarzenia muzyczne, kulturalne, sportowe i inne w sklepie internetowym obejmuje również koszty płatności, koszty opłaty serwisowej i koszty przesłania biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej. Następnie, w konsekwencji dokonanego ustalenia, możliwe będzie rozstrzygnięcie stawki podatku dla tej sprzedaży.

W tym miejscu należy odwołać się do kwestii świadczeń złożonych zdefiniowanych w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), całe świadczenie kompleksowe podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie kompleksowe, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne. Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), w którym TSUE stwierdził, że w celu ustalenia dla potrzeb VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2(1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Jednocześnie TSUE stwierdził, że pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Podobnie TSUE wypowiedział się w orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV. Z ww. wyroku wynika, że jeżeli czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej. Jest tak właśnie w przypadku transakcji, w ramach której podatnik dostarcza konsumentowi standardowe oprogramowanie wcześniej opracowane i oferowane do sprzedaży zarejestrowane na nośniku, jak również zapewnia następnie przystosowanie tego oprogramowania do specyficznych potrzeb tego nabywcy, nawet jeśli następuje to za zapłatą dwóch odrębnych cen.

Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast, czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej. Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenia nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE „chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału”.

Tak więc orzecznictwo TSUE, które oparte jest na przepisach prawa UE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, że każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach ww. wyroku TSUE podkreślił, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenia dla celów podatkowych. Zatem TSUE przedstawia jedynie wskazówki, jak należy interpretować przepisy Dyrektywy, nie wypowiadając się co do tego, która z powyższych wykluczających się zasad powinna mieć zastosowanie w sprawie.

Zgodnie z podejściem zaprezentowanym przez Trybunał m.in. w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse, za pomocniczą należy uznać czynność, która nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej, a jej cel jest zdeterminowany przez czynność główną.

Na podstawie ww. tez wypracowanych przez TSUE, w okolicznościach przedstawionych przez Spółkę, za kompleksowe świadczenie - którego rozdzielenie na poszczególne elementy byłoby nieuzasadnione i sztuczne - należy uznać usługę wstępu na imprezę muzyczną, kulturalną, sportową i inną w postaci biletu wraz z usługą: płatności, serwisową i przesłania biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej.

Należy wskazać, że ww. koszty są nierozerwalnie związane ze świadczeniem głównym jakim jest sprzedaż biletu na wydarzenie muzyczne, kulturalne, sportowe lub i inne. Celem klienta nie jest nabycie usługi płatności, serwisowej lub przesyłki, lecz nabycie biletu wstępu na ww. wydarzenie. Wobec tego dzielenie omawianej transakcji na poszczególne elementy, tj. na sprzedaż biletu oraz usługę płatności, serwisową lub przesłania, miałoby sztuczny charakter. Głównym przedmiotem transakcji, o której mowa we wniosku, jest sprzedaż biletu wstępu na wydarzenie, którego świadczeniem pobocznym – uzupełniającym – jest usługa płatności, serwisowa lub dostarczenia biletów.

W rozpatrywanej sprawie koszty płatności, serwisowe i przesłania biletów powinny być doliczone do sprzedaży biletów, gdyż nie stanowią samodzielnej usługi, lecz są to koszty dodatkowe podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż biletów. Koszty dodatkowe są poniesionymi kosztami związanymi ze świadczeniem głównym, które w efekcie kształtuje kwotę ostateczną żądaną od nabywcy. Wynika z tego, że ww. koszty ponoszone w związku ze sprzedażą biletów, jako element świadczenia zasadniczego, powinny zwiększać podstawę opodatkowania z tytułu sprzedaży biletów i być opodatkowane według stawki właściwej dla usług wstępu na imprezy muzyczne, kulturalne, sportowe i inne.

W świetle powyższych okoliczności należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie opisane koszty ponoszone w związku ze sprzedażą ww. biletów zwiększają podstawę opodatkowania z tytułu ich sprzedaży stosownie do art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy, zatem powinny być opodatkowane według stawki podatku właściwej dla realizowanej sprzedaży usług wstępu na imprezy muzyczne, kulturalne, sportowe i inne.

Zatem sprzedaż biletów na ww. wydarzenia będzie stanowić kompleksowe świadczenie usług. W konsekwencji:

koszty płatności (opłaty za korzystanie z płatności elektronicznych lub płatności kartą płatniczą),
koszty opłaty serwisowej (opłaty za korzystanie przez klienta z zakupu biletów przez sklep internetowy,
koszty przesłania tych biletów za pośrednictwem Poczty Polskiej, jeśli klient zamówił dostawę biletu zwykłą pocztą a nie pocztą elektroniczną,

powinny być opodatkowane jako element usługi kompleksowej według stawki właściwej dla realizowanej sprzedaży usług wstępu na wydarzenia muzyczne, kulturalne i sportowe tj. zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, według stawki VAT w wysokości 8%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii skorygowania (zmniejszenia) podstawy opodatkowania podatku od towarów i usług w przypadku zwrotu biletów przez klienta stwierdza się co następuje.

Wnioskodawca w opisie wskazał, że w przypadku odwołania wydarzenia przez organizatora, klient uprawniony jest kierować do organizatora wydarzenia wszelkie swoje roszczenia powstałe w związku z odwołaniem wydarzenia, w tym roszczenia związane ze zwrotem poniesionych przez siebie kosztów na zakup biletów. Wnioskodawca może w przypadku zawarcia z organizatorem stosownej umowy - realizować na zlecenie organizatora i w jego imieniu obsługę zwrotu kosztów zakupu biletów. W przypadku zwrotu realizowanego przez Wnioskodawcę żądanie zwrotu klienta może zostać złożone przez klienta na przykład: w formie elektronicznej za pośrednictwem poczty elektronicznej lub pisemnie na adres. Procedura realizacji zwrotów trwa do 30 dni od daty dostarczenia na adres poczty elektronicznej: formularza zwrotów wysłanego przez użytkownika.

Konsument, który zawarł umowę na odległość, może w terminie 14 dni kalendarzowych odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem bezpośrednich kosztów zwrotu rzeczy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy może zostać złożone na przykład: pisemnie na w formie elektronicznej za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów zarówno konsumentom (osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej) jak i innym podmiotom (firmom).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia momentu skorygowania (zmniejszenia) podstawy opodatkowania podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Stosownie do art. 29a ust. 15 ustawy warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4 (art. 29a ust. 16 ustawy).

Należy zauważyć, że ww. przytoczone regulacje prawne stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Foods Polska S.A. W wyroku tym TSUE wskazał, że „(…) posiadanie przez dostawcę towarów lub usług potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług nadaje się do tego, by wykazać, że ów nabywca został poinformowany o fakcie, że powinien on obliczyć zakres swego ewentualnego prawa do odliczenia podatku VAT na podstawie wskazanej korekty faktury. (…) Ponadto, mając na uwadze, że posiadanie omawianego potwierdzenia odbioru umożliwia dostawcom towarów i usług obliczenie należnego podatku VAT na podstawie kwot wskazanych na korekcie faktury lub uzyskanie zwrotu całości nadwyżki podatku VAT uiszczonej na rzecz organów podatkowych, wymóg ów co do zasady nie podważa neutralności podatku VAT. (…) Jeżeli uzyskanie – w rozsądnym terminie – przez dostawcę towarów lub usług zwrotu nadwyżki podatku VAT uiszczonej na rzecz organów podatkowych na podstawie pierwotnej faktury jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione ze względu na warunek sporny w postępowaniu krajowym, to zasady neutralności podatku VAT i proporcjonalności wymagają, by dane państwo członkowskie umożliwiło podatnikowi wykazanie przed organami podatkowymi przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury. W tym celu mogą posłużyć kopie korekty faktury i pisma z przypomnieniem skierowane do nabywcy towarów lub usług celem wysłania potwierdzenia odbioru oraz, jak podniosła KFP na rozprawie – co nie zostało w tym aspekcie zakwestionowane – dowody zapłaty lub przedłożenie dokumentów księgowych umożliwiających określenie kwoty rzeczywiście zapłaconej na rzecz podatnika z tytułu danej transakcji przez nabywcę towarów lub usług”.

Podsumowując powyższe rozważania TSUE stwierdził, że „Wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy VAT. Zasady neutralności podatku VAT oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi. Jednakże, jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed krajowymi organami podatkowymi przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury”.

Z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wynika zatem, że podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi posiadać dokumentację potwierdzającą próbę doręczenia faktury korygującej oraz wykazać, że rzeczywiście doszło do obniżenia podstawy opodatkowania oraz, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał.

W powołanym wyżej wyroku Trybunał stanął na stanowisku, że o ile samo zawarcie przez przepis prawa krajowego obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury nie narusza reguł wspólnotowych podatku od wartości dodanej, to jednak w praktyce mogłoby do takiego naruszenia dochodzić, poprzez zawężanie w niektórych sytuacjach możliwości dowodzenia przez podatnika, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią. Stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrażone w przywołanym wyroku jest zatem warunkowe w tym znaczeniu, że Sąd ten uzależnił znaczenie uzyskania potwierdzenia otrzymania korekty faktury dla obniżenia podstawy opodatkowania od wystąpienia szczególnych okoliczności w postaci braku możliwości lub nadmiernych trudności w uzyskaniu przez podatnika tego potwierdzenia w rozsądnym terminie, dopuszczając w szczególnych przypadkach substytuty tego potwierdzenia.

Należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają żadnego wymogu dotyczącego formy takiego potwierdzenia. Organy podatkowe akceptują każdy rodzaj potwierdzenia, który pozwala bez żadnych wątpliwości ustalić, czy i kiedy faktura korygująca dotarła do nabywcy. Czyni zadość warunkowi legitymowania się potwierdzeniem odbioru korekty faktury przez nabywcę np. potwierdzenie przez adresata przyjęcia przesyłki poleconej (za zwrotnym poświadczeniem odbioru), pisemne odrębne potwierdzenie faktu otrzymania faktury korygującej, zwrotnie przesłana kopia podpisanej faktury korygującej, fax potwierdzający odbiór faktury korygującej, potwierdzenie przesłane drogą elektroniczną, potwierdzony odbiór faktury korygującej przesłany drogą elektroniczną, czy też posiadanie dowodów zapłaty lub dokumentów księgowych umożliwiających określenie kwoty rzeczywiście zapłaconej na rzecz podatnika z tytułu danej transakcji przez nabywcę towarów lub usług.

Przy ocenie zgodności zapisów ustawy o VAT z prawem wspólnotowym ten wachlarz potencjalnie akceptowalnych form potwierdzenia otrzymania korekty faktury stwarza pole i możliwości do rozróżnienia konkretnych sytuacji, w których z punktu widzenia zasad prawa wspólnotowego należałoby uznać, że podatnik zachował prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i należnego podatku, bądź też prawa tego nie ma.

Nie oznacza to jednak, że podatnik może w ogóle zrezygnować z otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej uzasadniając tę rezygnację niedogodnościami natury technicznej bądź z góry zakładanym brakiem współpracy występującym po stronie kontrahenta.

Podkreślić raz jeszcze należy, że ustawodawca w analizowanych przepisach nie wskazał na konkretne formy potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Ani powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług ani ww. orzeczenie TSUE nie wskazują, jaką dokumentację należy posiadać, aby potwierdzała ona dochowanie należytej staranności w celu upewnienia się, że nabywca posiada wiedzę w zakresie wystawionej faktury korygującej. Dopuszczalne są zatem wszelkie formy, które jednoznacznie będą potwierdzały powyższe okoliczności.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia podstawy opodatkowania pod warunkiem posiadania przez niego potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez usługobiorcę, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym usługobiorca otrzymał fakturę korygującą. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia Wnioskodawcę do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Natomiast w przypadku braku potwierdzenia odbioru faktury korygującej wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania może być w przypadku odwołania wydarzenia przez organizatora roszczenie klienta złożone w formie elektronicznej lub pisemnej z żądaniem zwrotu poniesionych kosztów na zakup biletu oraz zwrot ceny biletu na rachunek bankowy klienta np. (na rachunek bankowy, z którego nastąpiła zapłata). Natomiast w przypadku odstąpienia od umowy, przesłane oświadczenie przez klienta w formie pisemnej lub elektronicznej oraz zwrot ceny biletu na rachunek bankowy klienta.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że sprzedaż usług (biletów) korzysta ze zwolnienia ze stosowania kasy fiskalnej na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W przypadku sprzedaży biletów konsumentom, która to sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT, jak i również paragonem fiskalnym (jak wskazał Wnioskodawca w związku z korzystaniem ze zwolnienia ze stosowania kasy fiskalnej) nastąpi zwrot biletów przez konsumentów, dokumentem księgowania zwrotu kosztów biletów konsumentom będzie wyciąg bankowy. Wnioskodawca będzie mógł zmniejszyć podstawę opodatkowania podatku od towarów i usług na podstawie wyciągu bankowego dopiero za okres, w którym dokona zwrotu klientom kosztów biletów.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 w części dotyczącej podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania i stanowiska, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku nie objęte pytaniem i stanowiskiem nie były przedmiotem interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin