Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.185.2017.2.MAZ
z 23 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 września 2017 r. (data wpływu –19 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z 6 listopada 2017 r. (data wpływu – 8 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązku recyklingu odpadów poprodukcyjnych w składzie podatkowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązku recyklingu odpadów poprodukcyjnych w składzie podatkowym. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 listopada 2017 r. (data wpływu – 8 listopada 2017 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z 26 października 2017 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.185.2017.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) posiada odpowiednie instalacje, których wykorzystanie pozwala na recykling różnego rodzaju zużytych produktów, zawierających produkty energetyczne. W najbliższym czasie Spółka zamierza rozpocząć na szerszą skalę recykling odpadów poprodukcyjnych z różnych branż: przemysłu chemicznego, spożywczego, poligraficznego, farmaceutycznego. W odpadach tych zawarte są różne związki chemiczne, które Wnioskodawca zamierza oczyszczać i uzyskiwać w ten sposób niezanieczyszczone związki chemiczne. Spółka posiada również stosowne zezwolenie na prowadzenie recyklingu tych odpadów.

W procesie recyklingu zamierza Spółka odzyskiwać następujące czyste związki chemiczne: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen, metanol. Wszystkie te związki chemiczne są produktami energetycznymi, w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Są one również objęte poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, w którym wymienione są wyroby akcyzowe, których produkcja odbywa się w składzie podatkowym.

Odpad, który będzie poddawany recyclingowi, powstaje wskutek zużycia w procesach gospodarczych czystych związków chemicznych: benzenu, toluenu, heksanu, cykloheksanu, ksylenu, etylobenzenu, metanolu, o kodach CN, jakie tym związkom chemicznym przypisano w nomenklaturze celnej oraz w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, tj. odpowiednio: CN 2902 20 00, CN 2902 30 00, CN 2902 41 00, CN 2902 42 00, CN 2902 43 00, CN 2902 44 00, oraz CN 2905 11 00. Owo zużycie polega na zanieczyszczeniu wskazanych związków chemicznych różnego rodzaju związkami o charakterze zarówno organicznym, jak też nieorganicznym, takimi jak farby drukarskie, drobiny szmat czy papieru używane do czyszczenia maszyn, itp. Tym niemniej, punktem wyjścia dla powstania odpadu będą zawsze związki chemiczne o wskazanych wyżej kodach.

Odpady, które będą poddawane recyclingowi, będą nabywane od przedsiębiorców, którzy używali wskazane związki chemiczne w procesach gospodarczych, niepolegających na ich przetwarzaniu chemicznym. Nabywanym odpadom będą towarzyszyły karty odpadu, na których będzie wskazany kod odpadu oraz faktura sprzedaży, w której będzie wskazane, iż nabywany odpad jest związkiem chemicznym powstałym wskutek zużycia związków chemicznych o przywołanych wyżej kodach CN. W procesie recyclingu z odpadu będą usuwane zanieczyszczenia i w ten sposób zużyty odpad będzie przywracany do stanu sprzed zanieczyszczenia go w procesach gospodarczych.

Proces oczyszczania będzie polegał na poddaniu odpadu odparowaniu, wskutek czego czysty związek chemiczny zostanie oddzielony od zanieczyszczeń. Proces odzyskiwania będzie miał zatem charakter fizyczny. W trakcie tego procesu nie będzie dochodziło do reakcji chemicznych, powodujących zmiany chemiczne w odzyskiwanych związkach.

Oczyszczone w procesie recyklingu związki chemiczne, o wskazanych wyżej kodach CN, będą zbywane podmiotom w opakowaniach nie większych, niż 5 litrów.

W uzupełnieniu wniosku z 6 listopada 2017 r. Wnioskodawca wskazał co następuje:

1. Odpady poprodukcyjne, które będą poddawane recyklingowi, będą następującymi związkami chemicznymi: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen, metanol, które w procesie zużywania ulegają zanieczyszczeniu różnego rodzaju związkami o charakterze organicznym lub nieorganicznym. Samo zanieczyszczenie tych związków, w procesie zużywania, nie będzie powodowało ich przemiany w inny związek chemiczny, gdyż będą one zużywane w procesach gospodarczych niepolegających na ich przetwarzaniu chemicznym. Zatem przedmiotem recyklingu będą nadal następujące związki chemiczne: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen, metanol. Wszystkie te związki są zaś wyrobami akcyzowymi. Jednocześnie, w myśl art. 86 ust. 1 pkt 3, benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen są produktami energetycznymi. Jednak te produkty nie będą ani oferowane, ani zbywane, ani też używane do napędu pojazdów lub do ogrzewania. Także poddawany recyklingowi metanol, nie będzie w Spółce mógł być kwalifikowany jako produkt energetyczny, gdyż zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 4, metanol oznaczony kodem CN 2905 11 00 jest wyrobem energetycznym, jeśli jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych. Tymczasem Wnioskodawca nie będzie przeznaczał go na te cele, nie będzie go również ani zbywał, ani też oferował do sprzedaży na te cele.
2. W procesie recyklingu będzie uzyskiwany wyłącznie jeden wyrób energetyczny. Recyklingowi będzie poddawany konkretny wyrób, taki jak: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen, metanol, które będą jedynie zanieczyszczone różnymi związkami organicznymi i nieorganicznymi. W procesie recyklingu owe zanieczyszczenia będą oddzielane od związku chemicznego, co będzie powodowało, że wynikiem recyklingu będzie uzyskanie czystego związku chemicznego, pozbawionego zanieczyszczeń.
3. Odpady poprodukcyjne nie mają swoich kodów CN. Punktem wyjścia dla powstania odpadów są czyste związki chemiczne: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen, metanol, które mają następujące kody: CN 2902 20 00, CN 2902 30 00, CN 2902 41 00, CN 2902 42 00, CN 2902 43 00, CN 2902 44 00, oraz CN 2905 11 00. W procesie zużycia te związki chemiczne podlegają jedynie zanieczyszczeniu poprzez przedostanie się do nich różnych związków organicznych lub nieorganicznych. To zanieczyszczenie nie prowadzi jednak do powstania jakiegoś nowego związku chemicznego, który można byłoby kwalifikować do innej pozycji Nomenklatury Scalonej, niż pozycja do której był zaliczany związek przed zanieczyszczeniem. W konsekwencji należy stwierdzić, że odpady, które będą poddawane recyklingowi, tj. następujące zanieczyszczone związki chemiczne: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen, metanol, będą miały odpowiednio następujące kody: CN 2902 20 00, CN 2902 30 00, CN 2902 41 00, CN 2902 42 00, CN 2902 43 00, CN 2902 44 00 oraz CN 2905 11 00.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy recykling odpadów, prowadzący do odzyskania czystych związków chemicznych w postaci benzenu, heksanu, cykloheksanu, toluenu, ksylenu, etylobenzenu i metanolu z mieszanin stanowiących odpady poprodukcyjne, powinien odbywać się w składzie podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, odzyskiwanie czystych związków chemicznych w postaci benzenu, heksanu, cykloheksanu, toluenu, ksylenu, etylobenzenu i metanolu z mieszanin stanowiących odpady poprodukcyjne, nie powinno odbywać się w składzie podatkowym, gdyż ich odzyskiwanie nie stanowi produkcji wyrobów energetycznych w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. W myśl tego przepisu, produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

W opinii Wnioskodawcy, odzyskiwanie przez Spółkę wskazanych wyżej związków chemicznych, będących produktami energetycznymi, nie spełnia definicji produkcji. Związki te zostały bowiem już uprzednio wyprodukowane i wykorzystane w procesach produkcyjnych i chemicznych. Natomiast w procesie recyklingu zostanie odzyskany jedynie ten związek chemiczny, który już uprzednio został wyprodukowany, a który jedynie został zanieczyszczony różnego rodzaju związkami o charakterze organicznym i nieorganicznym, zaś skutkiem tego zanieczyszczenia nie było powstanie związku chemicznego innego, niż ten który był używany w procesach gospodarczych. Również kody CN związków chemicznych nie ulegną zmianie w stosunku do stanu sprzed ich zużycia w tych procesach. Zatem w procesie recyklingu związki te nie będą w żadnym wypadku produkowane w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Nie powstaną bowiem żadne nowe wyroby energetyczne, o innych kodach, niż te, które związki te miały w momencie ich pierwotnego wytworzenia. Nie ulega zatem wątpliwości, że nie będzie można w tym wypadku mówić o wytworzeniu wyrobu akcyzowego, bowiem nie powstanie żaden wyrób, który by nie istniał wcześniej.

Wnioskodawca nie będzie również mógł zostać uznany za przetwarzającego wyrób akcyzowy, gdyż jak wskazał Minister Finansów w interpretacji o nr PA-VI-03/109.2/04/1640, przez przetwarzanie należy rozumieć ogół procesów technologicznych, jakim poddano ten wyrób, w wyniku których otrzymano inny wyrób akcyzowy. Taki sposób rozumienia pojęcia przetwarzanie został również przyjęty przez Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji o sygn. IPPP3/443-432/10-4/KB.

Skoro zaś wyroby pierwotnie wytworzone będą miały określone kody CN, a następnie po oczyszczeniu ich przez wnioskodawcę z zanieczyszczeń związkami organicznymi i nieorganicznymi, nadal będzie on miał te same kody CN, to nie można mówić o powstaniu nowego produktu, a tym samym o produkcji wyrobu w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Samo oczyszczanie wyżej wymienionych produktów energetycznych z różnego rodzaju zanieczyszczeń, [powstałych w trakcie] procesów gospodarczych, nie zostało uznane za produkcję wyrobów energetycznych w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Należy też wskazać, że proces oczyszczania wyrobów akcyzowych ustawodawca uznał za produkcję dla celów ustawy akcyzowej jedynie w odniesieniu do wyrobów alkoholowych, a nie wyrobów energetycznych. Art. 93 ust. 2 ustawy akcyzowej stanowi m in. że produkcją alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy jest oczyszczanie. Natomiast art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, definiujący pojęcie produkcji wyrobów energetycznych, podobnego wskazania nie zawiera, co oznacza, że ustawodawca nie chciał uznać oczyszczania produktów energetycznych i odzyskiwania ich z różnych mieszanin za produkcję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod pozycją 35 załącznika nr 1 do ustawy, zostały wymienione węglowodory cykliczne o kodzie CN 2902, natomiast w poz. 36, pod kodem CN ex 2905 11 00, wymieniono metanol (alkohol metylowy) - niebędący pochodzenia syntetycznego - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych.

W załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie rady 92/12/EWG, w poz. 23, pod kodem CN ex 2902, wymieniono węglowodory cykliczne, wyłącznie:

1. Benzen – CN 2902 20 00
2. Toluen – CN 2902 30 00
3. o-Ksylen – CN 2902 41 00
4. m-Ksylen – CN 2902 42 00
5. p-Ksylen – CN 2902 43 00
6. Mieszaniny izomerów ksylen – CN 2902 44 00.
   
   

Natomiast w poz. 24 załącznika nr 2 do ustawy wymieniono, pod kodem ex 2905 11 00, metanol (alkohol metylowy) - niebędący pochodzenia syntetycznego - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się m.in. wyroby objęte pozycją CN 2902 oraz oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych.

Tym samym wyroby wymienione w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy stanowią wyroby energetyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych.

W myśl art. 47 ust. 1 ustawy, produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, w tym opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji:

1. wyrobów akcyzowych, z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona w wysokości równej lub wyższej od kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty od wyprodukowanych wyrobów akcyzowych, albo z wykorzystaniem wyłącznie wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, pod warunkiem że wyprodukowany wyrób jest również wyrobem akcyzowym zwolnionym od akcyzy ze względu na przeznaczenie;
   
2. mniej niż 1000 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, win uzyskanych z winogron pochodzących z upraw własnych, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2016 r. poz. 859);
   
3. piwa, wina i napojów fermentowanych, wytwarzanych domowym sposobem przez osoby fizyczne na własny użytek i nieprzeznaczonych do sprzedaży;
   
4. mniej niż 10 hektolitrów w ciągu roku kalendarzowego, alkoholu etylowego, dokonywanej przez gorzelnie prawnie i ekonomicznie niezależne od wszelkich innych gorzelni oraz niedziałające na podstawie licencji uzyskanej od innego podmiotu;
   
5. wyrobów akcyzowych, od których została zapłacona przedpłata akcyzy;
   
6. energii elektrycznej;
   
7. wyrobów węglowych;
   
8. suszu tytoniowego;
   
9. wyrobów gazowych.
   
   

Produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych – art. 87 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, posiadający stosowne zezwolenie, zamierza w procesie recyklingu odzyskiwać następujące czyste związki chemiczne, będące wyrobami energetycznymi wymienionymi w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen, metanol, o kodach Nomenklatury Scalonej (CN) odpowiednio: CN 2902 20 00, CN 2902 30 00, CN 2902 41 00, CN 2902 42 00, CN 2902 43 00, CN 2902 44 00 oraz CN 2905 11 00. Przedmiotem recyklingu będą odpady poprodukcyjne z różnych branż, mieszaniny związków chemicznych, zanieczyszczone przez związki organiczne i nieorganiczne (farby drukarskie, drobiny szmat i papieru), będące wyrobami akcyzowymi i zarazem wyrobami energetycznymi: benzen, toluen, heksan, cykloheksan, ksylen, etylobenzen (Wnioskodawca wskazał dla nich odpowiednio następujące kody Nomenklatury Scalonej: CN 2902 20 00, CN 2902 30 00, CN 2902 41 00, CN 2902 42 00, CN 2902 43 00 oraz CN 2902 44 00). Recyklingowi będzie poddawana także mieszanina związku chemicznego – metanolu o kodzie CN 2905 11 00, zanieczyszczonego przez związki organiczne i nieorganiczne, niebędącego wyrobem energetycznym, ponieważ nie będzie przeznaczony do celów opałowych i napędowych. W procesie recyklingu z jednego związku chemicznego będzie odzyskiwany jeden wyrób energetyczny. Proces oczyszczania będzie polegał na poddaniu odpadów odparowaniu, skutkiem czego czysty związek chemiczny zostanie oddzielony od zanieczyszczeń. W trakcie tego procesu nie będzie dochodziło do reakcji chemicznych, powodujących zmiany chemiczne w odzyskiwanych związkach.

Wątpliwość Spółki dotyczy obowiązku prowadzenia w składzie podatkowym recyklingu odpadów poprodukcyjnych (wyrobów energetycznych i niebędącego wyrobem energetycznym metanolu), w wyniku czego uzyskane zostaną wyroby energetyczne - czyste związki chemiczne, w postaci benzenu, heksanu, cykloheksanu, toluenu, ksylenu, etylobenzenu i metanolu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wymienione w opisie zdarzenia przyszłego produkty uzyskiwane w wyniku recyklingu, będą wyrobami akcyzowymi, wskazanymi w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy, a zarazem wyrobami energetycznymi i ich produkcja może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

Obowiązek produkcji wyrobów energetycznych w składzie podatkowym wynika z faktu, że wyroby akcyzowe, które zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, podlegają wspólnotowemu systemowi monitorowania produkcji i przemieszczania wyrobów akcyzowych, zgodnie z dyrektywą Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania.

Skład podatkowy jest najważniejszym elementem systemu zawieszenia poboru akcyzy. System ten umożliwia swobodny przepływ wyrobów akcyzowych w ramach Unii Europejskiej, zabezpiecza interes fiskalny państw członkowskich, w związku ciążącym na wyrobach akcyzowych podatkiem akcyzowym oraz faktycznym przesunięciem momentu poboru tego podatku. Właśnie przesunięciu momentu poboru podatku musi towarzyszyć zachowanie pełnej kontroli, w ramach instytucji składu podatkowego, nad produkcją wyrobów akcyzowych (por. Krzysztof Lasiński-Sulecki, Prawna regulacja akcyzy w europejskim prawie wspólnotowym na tle teorii opodatkowania konsumpcji, Toruń 2007, s. 274-275).

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazuje, że odpady poprodukcyjne, mające być przedmiotem recyklingu, o kodach Nomenklatury Scalonej CN 2902 20 00, CN 2902 30 00, CN 2902 41 00, CN 2902 42 00, CN 2902 43 00 oraz CN 2902 44 00, są wyrobami akcyzowymi, – związkami chemicznymi zanieczyszczonymi związkami organicznymi i nieorganicznymi. Natomiast odpad poprodukcyjny – związek chemiczny metanolu o kodzie CN 2905 11 00, nieprzeznaczony do celów opałowych lub napędowych, nie będzie wyrobem akcyzowym. Wobec powyższego rozważyć należy, czy odzyskiwanie przez Wnioskodawcę wyrobów akcyzowych z odpadów poprodukcyjnych, stanowić będzie produkcję wyrobów energetycznych, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, tj. czy będzie jedną z czynności zakwalifikowanych jako produkcja, która winna odbywać się, zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy, w składzie podatkowym.

Definicja zawarta w art. 87 ust. 1 ustawy wskazuje, iż produkcją wyrobów energetycznych jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Według Słownika Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl), wytworzyć - wytwarzać oznacza zrobić, wyprodukować coś. Wyprodukować z kolei oznacza: produkując, wytworzyć jakieś dobra materialne. Produkcja oznacza natomiast zorganizowaną działalność mającą na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone.

Natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (wsjp.pl) wyjaśnia: wytwarzać produkt - wykonywać jakiś przedmiot lub produkt. Produkcja natomiast oznacza wytwarzanie jakichś towarów.

Użyte przez Wnioskodawcę określenie „recykling”, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl), oznacza wykorzystanie odpadów technologicznych i surowców wtórnych w przemyśle. Z kolei internetowa wersja Encyklopedii PWN (encyklopedia.pwn.pl) podaje, że recykling to wykorzystywanie odpadów jako materiału wyjściowego (jako surowca wtórnego) w procesach przemysłowych lub szeroko pojęte przyrodnicze ich zagospodarowanie. Encyklopedia PWN odsyła również do definicji prawnej, zawartej w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2016 r., poz. 1987, ze zm.). Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 23 ustawy o odpadach, recykling jest rozumiany jako odzysk, w ramach którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk.

W świetle powyższego wszelkie zamierzone czynności, których efektem będzie wytworzenie wyrobów energetycznych z wyrobów akcyzowych i nieakcyzowych, tj. z odpadów poprodukcyjnych, uznać należy za produkcję wyrobów energetycznych. Organ nie podziela tym samym stanowiska Wnioskodawcy, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, w procesie recyklingu, nie są produkowane nowe wyroby energetyczne, ponieważ odzyskiwanie wskazanych we wniosku, czystych związków chemicznych następuje w wyniku ponownego przetworzenia odpadów na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub do innych celów. W następstwie przetworzenia (np. w wyniku usunięcia zanieczyszczeń, jak zostało wskazane w opisie niniejszej sprawy) wyrób ulega zmianie, zmieniają się bowiem właściwości tego wyrobu. W konsekwencji uzyskane wyroby energetyczne po oczyszczeniu mogą być wykorzystywane do różnych innych celów niż przed oczyszczeniem. Z kolei przetwarzanie jest jednym z elementów definicji legalnej produkcji wyrobów energetycznych, zawartej w art. 87 ust. 1 ustawy.

Zauważyć bowiem należy, że Wnioskodawca zamierza poddawać recyklingowi odpady poprodukcyjne, tj. pozostałości po procesie produkcyjnym, a więc wyroby nie mogące posłużyć celom produkcyjnym, w efekcie których powstały. Jak stwierdził Wnioskodawca w treści wniosku, odpady poprodukcyjne będą - zanieczyszczonymi przez związki organiczne i nieorganiczne (farby drukarskie, drobiny szmat lub papieru) - związkami chemicznymi w postaci: benzenu, heksanu, cykloheksanu, toluenu, ksylenu, etylobenzenu i metanolu. Tym samym zawarte w ich składzie wyroby energetyczne również stanowią zużyte – definitywne wykorzystane w procesie produkcji - wyroby energetyczne, nie mogące posłużyć już celom, do których były pierwotnie wykorzystane.

Jak przedstawił w opisie sprawy Wnioskodawca, proces oczyszczania/odzyskiwania będzie polegał na poddaniu odpadów odparowaniu, skutkiem czego czysty związek chemiczny zostanie oddzielony od zanieczyszczeń. Wskazanie przez Spółkę, że kody Nomenklatury Scalonej dla odpadów poprodukcyjnych oraz uzyskanych w procesie recyklingu czystych związków chemicznych są analogiczne, nie przesądza, iż nie będziemy mieli do czynienia z procesem produkcji wyrobów energetycznych. Definicja produkcji wyrobów energetycznych zawiera m.in. takie czynności jak barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych. Zatem nie może budzić wątpliwości fakt, że wyroby energetyczne poddane barwieniu i znakowaniu, nie zmieniają kodu Nomenklatury Scalonej i w wyniku produkcji uzyskiwany jest wyrób o tym samym kodzie. Wnioskodawca sam, dla rozróżnienia wyrobów poddawanych recyklingowi oraz uzyskiwanych w tym procesie, stosuje odrębne nazewnictwo – odpady poprodukcyjne i czyste związki chemiczne. Bezspornym pozostaje również fakt, że odpady poprodukcyjne nie mogą zastąpić w procesach wytwórczych czystych związków chemicznych, w przeciwnym bowiem razie proces recyklingu byłby zbędny. Jak mianowicie stwierdził Wnioskodawca, odpady poprodukcyjne będą w różnym stopniu zanieczyszczone, a to oznacza, że nie posiadają właściwości identycznych jak czyste związki chemiczne. Zatem identyczne kody CN dla odpadów poprodukcyjnych oraz czystych związków chemicznych nie świadczą, że proces produkcji nie miał miejsca i mamy do czynienia z identycznymi wyrobami.

Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że oczyszczanie wyrobów akcyzowych odnosi się jedynie do produkcji alkoholu etylowego, zdefiniowanej w art. 93 ust. 2 ustawy. Obie definicje, produkcji wyrobów energetycznych i produkcji alkoholu etylowego, różnią się bowiem w wielu elementach (odmienne są również od ustawowych definicji produkcji piwa, gdzie nie ma mowy o oczyszczaniu oraz wyrobów tytoniowych, co wynika ze specyfiki każdej z tych grup wyrobów akcyzowych), a tylko jednym z nich jest pojęcie „oczyszczania”. W tym miejscu ponownie wskazać należy, że w definicji produkcji wyrobów energetycznych zawierają się tak specyficzne czynności jak barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych. Tym samym nieuprawnione jest twierdzenie Wnioskodawcy, że oczyszczanie nie zawiera się w pojęciach wytwarzania lub przetwarzania, czyli produkcji wyrobów energetycznych. Zauważyć przy tym należy, że Wnioskodawca w opisie sprawy używa zamiennie z „oczyszczaniem” również pojęć „odzyskiwanie” i „recykling”, które odpowiadają przetwarzaniu, jak już powyżej wykazano.

Reasumując należy stwierdzić, że recykling odpadów poprodukcyjnych, prowadzący do uzyskania (wytworzenia) przez Wnioskodawcę czystych związków chemicznych w postaci benzenu, heksanu, cykloheksanu, toluenu, ksylenu, etylobenzenu i metanolu (oznaczonych kodami Nomenklatury Scalonej odpowiednio: CN 2902 20 00, CN 2902 30 00, CN 2902 41 00, CN 2902 42 00, CN 2902 43 00, CN 2902 44 00 oraz CN 2905 11 00), tj. wyrobów energetycznych wymienionych, jak wskazała Spółka w opisie zdarzenia przyszłego, w poz. 23 i 24 załącznika nr 2 do ustawy, jest produkcją w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy, która powinna, zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy, odbywać się w składzie podatkowym.

Wyjątkiem od powyższego może być jedynie sytuacja, w której poddawany recyklingowi metanol – niebędący pochodzenia syntetycznego – o kodzie CN 2905 11 00 i uzyskany po tym procesie metanol – niebędący pochodzenia syntetycznego – o tym samym kodzie CN, nie jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych. W takim bowiem przypadku wyrób ten nie jest objęty ani poz. 24 załącznika nr 2 do ustawy, stanowiącego wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, ani też załącznika nr 1 do ustawy, stanowiącego wykaz wyrób akcyzowych. Tym samym w sprawie objętej wnioskiem jedynie w takim przypadku recykling ww. wyrobu nie musi odbywać się w składzie podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy całościowo uznać za nieprawidłowe.

Ponadto końcowo odnosząc się do powołanej interpretacji IPPP3/443-432/10-4/KB wskazać należy, że dotyczyła innego stanu prawnego niż przedstawiony w niniejszej sprawie. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidulane nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.