2017.11.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.490.2017.2.MGO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.490.2017.2.MGO
z 8 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 13 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

– wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zbycia zespołu składników majątkowych tzw. Hotelu w ramach umowy zawartej na podstawie art. 392 Kodeksu cywilnego,
– braku obowiązku korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z budową Hotelu oraz zakupem środków trwałych stanowiących jego wyposażenie

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zbycia zespołu składników majątkowych tzw. Hotelu w ramach umowy zawartej na podstawie art. 392 Kodeksu cywilnego oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z budową Hotelu oraz zakupem środków trwałych stanowiących jego wyposażenie.

Wniosek został uzupełniony pismem z 13 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 października 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.490.2017.1.MGO, KDIB1-3.4010.267.2017.2.BM, 0111-KDIB4.4014.254.2017.2.JKU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest właścicielem nieruchomości składającej się z dwóch lokali użytkowych, dla których prowadzone są osobne księgi wieczyste. W jednym z lokali znajduje się galeria handlowa, (dalej: „Galeria”) w drugim natomiast (dobudowa i nadbudowa nad Galerią) zlokalizowany jest hotel. Łączna powierzchnia Hotelu wynosi ok. 3.600 m². Hotel mieści ponad 50 pokojów 2 osobowych, w pełni wyposażone sanitariaty, bar i restaurację, pomieszczenia ochrony, sale konferencyjne, wyposażoną salę fitness, kuchnię, saunę, magazyny.

Budowa Hotelu sfinansowana została ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Jego budowa zakończyła się w 2015 r. (budowa polegała na dobudowie i nadbudowie istniejącego budynku, w którym mieści się Galeria użytkowana od grudnia 2012 r.). Hotel został oddany do użytkowania w marcu 2015 r., a w kwietniu przyjął pierwszego gościa. Dla lokalów, w których znajduje się Galeria i Hotel założono w październiku 2015 r. dwie osobne księgi wieczyste. Każdy z lokali stanowi zatem przedmiot odrębnej własności.

Spółka oprócz samej nieruchomości jest również właścicielem wyposażenia Hotelu (meble w pokojach, infrastruktura sieciowa, wyposażenie recepcji, windy itp.). W tym Spółka jest właścicielem:

Wyposażenia (sprzętu) do sali fitness;
Mebli w salach konferencyjnych;
Wyposażenia kuchni (szkło, talerze, sztućce);
Wyposażenia baru;
Systemów przeciwpożarowych zainstalowanych w Hotelu.

Spółka ma również zawartą umowę licencyjną na system komputerowy do zarządzania Hotelem (F.) jak również umowę franczyzową z siecią B. (Hotel działa aktualnie pod marką B. Planowane jest jednak zakończenie współpracy z ww. siecią i dalsze prowadzenie działalności pod własną marką. Spółka planuje zlecić opracowanie znaku towarowego – logo i nazwy Hotelu – i jego zarejestrowanie w rejestrze znaków towarowych).

Zatrudnia ponadto (na umowę cywilnoprawną) osobę, która pełni funkcje menadżera Hotelu.

Aktualnie Spółka wynajmuje cały Hotel innej spółce powiązanej, która prowadzi w nim działalność hotelową (dalej: „spółka operacyjna”). Spółka refakturuje na spółkę operacyjną koszty zatrudnienia menadżera Hotelu. Pozostali pracownicy Hotelu (recepcjoniści, pokojówki, kucharze itd.) zatrudnieni są bezpośrednio przez spółkę operacyjną. Spółka operacyjna dokonuje również samodzielnie zakupu materiałów eksploatacyjnych służących działalności hotelowej (ręczniki, artykuły spożywcze, materiały reklamowe i informacyjne itp.). Spółka operacyjna jest również właścicielem systemu TV i audio w pokojach i związanego z nim okablowania jak również części sprzętów kuchennych (kuchenki, zmywarki, lodówki). Umowy o dostawę części mediów zawarte są bezpośrednio przez spółkę operacyjną. Umowa na dostawę energii cieplnej zawarta jest ze Spółką, która refakturuje jej koszty na spółkę operacyjną.

W celach zarządczych Spółka planuje wydzielenie działalności hotelowej do osobnego samobilansującego się oddziału wpisanego do Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „Oddział”).

Ponieważ aktualnie Spółka ma trudności ze spłatą kredytu nie wyklucza, że w przyszłości dokona zbycia Hotelu w celu uwolnienia się od ciążących na niej zobowiązań kredytowych. Ponieważ bank nie godzi się na zastosowanie konstrukcji przejęcia zobowiązania (zmiana dłużnika na podstawie art. 519 k.c.) w efekcie rozważane jest zawarcie między Spółką a spółką operacyjną (nabywca) umowy na podstawie art. 392 k.c. Zgodnie z tym przepisem jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia, jest ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia. Zawarta umowa byłaby umową odpłatną. W zamian za zobowiązanie się do spłaty kredytu nabywca nabyłby własność Hotelu.

Przedmiotem transakcji byłby majątek przypisany do Oddziału:

Lokal użytkowy w którym prowadzony jest Hotel;
Wyposażenie Hotelu w postaci m.in.: mebli w pokojach, mebli w salach konferencyjnych, wyposażenia recepcji, wind, infrastruktury sieciowej, wyposażenia kuchni – talerze, szkło, sztućce, wyposażenia sali fitness itp.);
Prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych z dostawcą energii cieplnej;
Prawa i obowiązki wynikające z umowy licencyjnej na system komputerowy do zarządzania Hotelem;
Prawa i obowiązki wynikające z umowy zawartej z menadżerem Hotelu;
Prawa i obowiązki wynikające z umowy franczyzowej zawartej z siecią B. lub (w razie jej wypowiedzenia) – prawa ochronne do znaku towarowego (logo i nazwa Hotelu).

Jednocześnie Spółka nadal pozostawałaby stroną umowy kredytowej z bankiem. Bank będzie mógł żądać spłaty kredytu wyłącznie od Spółki, jednakże będzie ona miała roszczenie do nabywcy o dokonanie zapłaty. W praktyce strony planują ustalić między sobą, że nabywca będzie spłacał kredyt bezpośrednio na rachunek banku. W dalszej kolejności prawdopodobnie bank udzieli zgody na przepisanie kredytu na nabywcę tj. rozwiąże umowę ze Spółką zwalniając ją z długu i podpisze nową umowę kredytową z nabywcą.

Prawdopodobnie na dzień zawarcia ww. umowy Hotel będzie operował pod własną marką, której właścicielem będzie Spółka (tj. umowa z siecią B. będzie rozwiązana). Może też mieć miejsce sytuacja, gdy na nabywcę przejdą prawa i obowiązki wynikające z ww. umowy franczyzowej (gdyby nie została ona rozwiązana). Spółka zakłada ponadto, że aktualna wartość rynkowa Hotelu będzie zbliżona do wartości obecnego zadłużenia z tytułu kredytu zaciągniętego w banku.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny od 8 lipca 2008 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiot działalności Spółki podlega opodatkowaniu VAT – obecnie jest to działalność polegająca na wynajmie Hotelu na rzecz osobnej spółki – operatora Hotelu.

Jak wyjaśniono we wniosku Spółka zamierza zawrzeć z nabywcą Hotelu umowę na podstawie art. 392 k.c. Rację ma organ, że umowa tego typu nie normuje kwestii przeniesienia własności. Niemniej jednak może ona być umową odpłatną. Z kolei przeniesienie własności wynikać może z dodatkowych zapisów takiej umowy. Skutek w postaci przeniesienia własności wynika wówczas nie z umowy sprzedaży, zamiany lub innej umowy nazwanej wskazanej w kodeksie cywilnym, ale z zapisów tej umowy właśnie. Zostało to wyjaśnione przez Sąd Najwyższy w powołanym w treści wniosku postanowieniu z 19 listopada 2015 r., sygn. akt IV CSK 9/15.

Czytamy w nim:

„Zobowiązanie do przeniesienia własności nieruchomości może wynikać z dodatkowego porozumienia stron zawartego w umowie, do których elementów prawnie istotnych nie należy przeniesienie własności rzeczy. Może być świadczeniem, którego celem jest opłatność w zamian za uzyskanie innego świadczenia drugiej strony umowy. Nie ma więc przeszkód, aby zobowiązanie do przeniesienia własności nieruchomości mogło stanowić formę odpłatności dłużnika w zamian za zobowiązanie gwarancyjne przejemcy długu na podstawie umowy, o której mowa w art. 392 k.c., która może mieć charakter odpłatny [...]

W odniesieniu do umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej, wywołujących skutki zobowiązująco-rozporządzające, nie istnieje potrzeba badania jako przesłanki ważności tych umów istnienia przyczyny wynikającego z nich przysporzenia (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 16 września 2004 r., IV CK 712/03, OSNC 2005, nr 7-8, poz. 143). Przyczyna (causa) przysporzenia, które jest skutkiem tych umów, wynika zawsze z ich treści, jeżeli więc dana umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy jest ważna, istnieje tym samym także określona jej treścią przyczyna wynikającego z niej przysporzenia. Innymi słowy, przysporzenie w postaci uzyskania własności rzeczy ma swą przyczynę w umowie zobowiązująco-rozporządzającej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2007 r., IV CSK 193/07 (OSNC-ZD 2008, nr 3, poz. 78). Ponieważ, jak zasadnie przyjął Sąd drugiej instancji, do istoty umowy przewidzianej w art. 392 k.c. nie należy zobowiązanie do przeniesienia własności rzeczy, w tym nieruchomości, nie może być ona przyczyną – według art. 156 k.c. – przeniesienia własności nieruchomości (zawarcia umowy rozporządzającej), chyba że zawiera ona dodatkowe porozumienie stron zobowiązujące dłużnika do przeniesienia własności nieruchomości na rzecz przejemcy długu tytułem odpłatności w zamian za zobowiązanie przejemcy długu, iż zwolni dłużnika od obowiązku świadczenia wobec wierzyciela. Dopiero wówczas może ona wywrzeć skutki określone w art. 155 § 1 k.c.”

Należy podkreślić, że umowa, którą Spółka zamierza zawrzeć będzie spełniała ww. kryteria wskazane przez Sąd Najwyższy tj. będzie zawierać dodatkowe porozumienie stron zobowiązujące Spółkę do przeniesienia własności nieruchomości na rzecz przejemcy długu tytułem odpłatności w zamian za zobowiązanie przejemcy długu, iż zwolni Spółkę od obowiązku świadczenia wobec wierzyciela.

Spółka oraz nabywca Hotelu pozostają ze sobą w związku kapitałowym, o którym mowa w art. 32 ustawy VAT. Spółka posiada 100% udziałów w spółce zamierzającej nabyć Hotel.

Działalność hotelowa w momencie zbycia

Będzie funkcjonalnie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie. Wyodrębnienie to polegać będzie na przypisaniu tej działalności (i związanemu z nim przyporządkowaniu szeregu aktywów i pasywów) do osobnego oddziału wpisanego do rejestru przedsiębiorców KRS. Jest to najwyższa możliwa forma funkcjonalnego wyodrębnienia majątku (działalności) w ramach tego samego podmiotu. Potwierdzeniem formalnym wyodrębnienia będzie wpis w rejestrze przedsiębiorców jak również uchwała Zarządu Spółki o wyposażeniu ww. Oddziału w odpowiednie aktywa i pasywa niezbędne do prowadzenia działalności hotelowej.
Będzie wyodrębniona finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie. Oddział będzie oddziałem samobilansującym tj. będzie prowadził odrębne zapisy księgowe, zostaną mu przypisane określone aktywa i pasywa jak również przychody i koszty. Tym samym Oddział będzie zdolny do sporządzenia osobnego bilansu oraz rachunku wyników dla prowadzonej działalności.
Zespół składników materialnych i niematerialnych w które wyposażony zostanie Oddział pozwoli mu na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej – hotelu.

Na pytanie Organu „Czy zbycie przedmiotowej części przedsiębiorstwa będzie wiązało się z tzw. „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1502 z późn. zm.)?”, Wnioskodawca odpowiedział „Tak. Zbycie Hotelu wiązać się będzie z przejściem zakładu pracy lub jego części na innego przedsiębiorcę w rozumieniu art. 231 kodeksu pracy.”

Jak wyjaśniono w treści pisma Spółka prowadzi działalność polegającą na wynajmie – część budynku stanowiącego jej własność (wyodrębniona jako osobny lokal) jest wynajmowana na cele działalności handlowej (Galeria), część zaś na potrzeby działalności hotelowej (Hotel). Nabywca Hotelu będzie mógł na bazie nabytego zespołu składników majątkowych bez żadnych zakłóceń prowadzić działalność hotelową. Będzie mógł również wynająć Hotel (aktualny przedmiot działalności Spółki) innemu podmiotowi na podobnych zasadach jak Spółka (co oznacza, że będzie mógł kontynuować działalność Spółki w takim samym zakresie jak Spółka tj. wynajmu Hotelu, a ponadto będzie mógł samodzielnie prowadzić działalność hotelową).

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy w części składników majątku zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby nabywca tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki mógł prowadzić działalność gospodarczą?”, Wnioskodawca odpowiedział „Tak. Zbywane składniki majątkowe wymienione we wniosku będą pozostawały ze sobą w funkcjonalnym związku. Składniki te będą wystarczające do umożliwienia nabywcy prowadzenia działalności gospodarczej w niezakłócony sposób (czy to poprzez dalszy wynajem Hotelu, czy to poprzez samodzielne prowadzenie działalności hotelowej).”

Na pytanie Organu „Czy z częścią składników majątku będącą przedmiotem zbycia będą wiązały się zobowiązania? Czy zbycie będzie obejmowało również te zobowiązania?”, Wnioskodawca odpowiedział „Tak. Będą to zobowiązania wynikające z umowy o dostawę energii cieplnej do budynku Hotelu.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana w stanie faktycznym transakcja zbycia Hotelu w ramach umowy zawartej na podstawie art. 392 k.c. podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT i czy w związku z nią Spółka zobowiązana będzie dokonywać korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z budową Hotelu oraz zakupem środków trwałych stanowiących jego wyposażenie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, opisana transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jej przedmiotem będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa. Ponadto Spółka nie będzie miała obowiązku korygowania podatku naliczonego odliczonego przy zakupie usług budowlanych oraz zakupie środków trwałych podlegających amortyzacji stanowiących wyposażenie Hotelu.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie odpłatności jest na gruncie ustawy VAT pojęciem szerokim. Obejmuje ono również odpłatność polegającą na przejęciu czyjegoś obowiązku do zapłaty. Co do zasady zatem transakcja zbycia Hotelu stanowić będzie odpłatną dostawę towarów.

Jednakże zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”).

Zgodnie z art. 2 pkt 27e) ustawy VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Warunkiem niezbędnym do uznania określonego zespołu składników majątkowych za ZCP jest:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej,
uznanie, że wydzielana cześć może potencjalnie stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze (do realizacji których służy w istniejącym przedsiębiorstwie).

a. Wydzielenie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma określone miejsce w strukturze organizacyjnej danego przedsiębiorstwa. Przyjmuje się, że dany zespół składników majątkowych jest wyodrębniony organizacyjnie, jeśli w strukturze danego przedsiębiorstwa utworzony został na przykład wydział, zakład, czy dział. Wyodrębnienie organizacyjne musi wynikać z umowy spółki, regulaminu, uchwały zarządu lub innego aktu o podobnym charakterze (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 5 stycznia 2012 r., znak IBPP3/443-1122/11/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 10 kwietnia 2009 r., znak ILPP2/443-67/09-4/EN, podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 7 kwietnia 2009 r., znak IPPP3/443-29/09-4/SM). O najwyższym stopniu wyodrębnienia organizacyjnego można mówić w sytuacji, gdy w ramach przedsiębiorstwa dochodzi do wyodrębnienia oddziału zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym.

b. Wydzielenie finansowe

Część majątku jest wyodrębniona finansowo, jeśli możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części majątku. O najwyższym stopniu wydzielenia finansowego można mówić w sytuacji, w której ZCP jest samobilansującym się oddziałem.

c. Wydzielenie funkcjonalne

Aby dany zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP musi być również wyodrębniony pod względem funkcjonalnym. Innymi słowy składniki majątkowe zaliczane do ZCP muszą umożliwiać prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, przedmiot transakcji tj. Hotel będzie wypełniał definicję ZCP. Będzie to bowiem zespół składników majątkowych składający się nie tylko z samego lokalu (mieszczącego kilkadziesiąt w pełni wyposażonych pokojów hotelowych), ale również wyposażenia (meble typu łóżka, szafki, lustra, urządzenia klimatyzacyjne, infrastruktura sieciowa i telekomunikacyjna, windy, wyposażenie kuchni, wyposażenie baru, sprzęt w sali fitness itp.), a także znaku towarowego (nazwa i logo Hotelu), oraz praw i obowiązków wynikających z umów o dostawę mediów (energia cieplna), praw i obowiązków wynikających z umowy licencyjnej dotyczącej programu do zarządzania Hotelem, a także praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej z menadżerem Hotelu. Ponadto majątek ten będzie przyporządkowany do Oddziału wpisanego do KRS (wyodrębnienie organizacyjne i finansowe). W ramach transakcji nie dojdzie wprawdzie do przeniesienia artykułów eksploatacyjnych (typu ręczniki, środki czystości, artykuły spożywcze do kuchni) niemniej jednak zdaniem Spółki nie można uznać, żeby fakt ten pozbawiał zespołu zbywanych składników majątkowych przymiotu zdolności do samodzielnej realizacji działań gospodarczych. Wspomniane materiały eksploatacyjne mają bowiem krótki czas użytkowania i podlegają na bieżąco wymianie na nowe (np. środki czystości, czy też artykułu spożywcze do kuchni mają na ogół cykl zużycia nie przekraczający tygodnia. Są one dokupywane w toku działalności na bieżąco). Również fakt, że Spółka nie zatrudnia (za wyjątkiem menadżera Hotelu) pozostałego personelu nie jest jej zdaniem istotny dla kwalifikacji przedmiotu transakcji jako ZCP. W działalności hotelowej personel podlega częstej rotacji, część osób zatrudniana jest ponadto wyłącznie na okres wzmożonego sezonu turystycznego. Każdy przedsiębiorca, który nabyłby Hotel mógłby prowadzić w nim w sposób ciągły i niezakłócony działalność hotelową. W konsekwencji, zdaniem Spółki, transakcja opisana w stanie faktycznym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie Spółka nie będzie zobowiązana do dokonywania korekty podatku naliczonego poniesionego w związku z zakupem usług budowlanych (budowa Hotelu) oraz środków trwałych stanowiących wyposażenie Hotelu. Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 9 ustawy VAT w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości budzi kwestia czy zbycie Hotelu na podstawie art. 392 Kodeksu cywilnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości składającej się z dwóch lokali użytkowych, dla których prowadzone są osobne księgi wieczyste. W jednym z lokali znajduje się galeria handlowa, w drugim natomiast zlokalizowany jest hotel. Hotel mieści ponad 50 pokojów 2 osobowych, w pełni wyposażone sanitariaty, bar i restaurację, pomieszczenia ochrony, sale konferencyjne, wyposażoną salę fitness, kuchnię, saunę, magazyny. Spółka oprócz samej nieruchomości jest również właścicielem wyposażenia Hotelu (meble w pokojach, infrastruktura sieciowa, wyposażenie recepcji, windy itp.).

Aktualnie Spółka wynajmuje cały Hotel innej spółce powiązanej, która prowadzi w nim działalność hotelową (dalej: „spółka operacyjna”).

W celach zarządczych Spółka planuje wydzielenie działalności hotelowej do osobnego samobilansującego się oddziału wpisanego do Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „Oddział”).

Ponieważ Spółka ma trudności ze spłatą kredytu nie wyklucza, że w przyszłości dokona zbycia Hotelu w celu uwolnienia się od ciążących na niej zobowiązań kredytowych. Rozważane jest zawarcie między Spółką a spółką operacyjną (nabywca) umowy na podstawie art. 392 k.c. Zawarta umowa byłaby umową odpłatną. W zamian za zobowiązanie się do spłaty kredytu nabywca nabyłby własność Hotelu. Umowa, którą Spółka zamierza zawrzeć, będzie zawierać dodatkowe porozumienie stron zobowiązujące Spółkę do przeniesienia własności nieruchomości na rzecz przejemcy długu tytułem odpłatności w zamian za zobowiązanie przejemcy długu, iż zwolni Spółkę od obowiązku świadczenia wobec wierzyciela.

Działalność hotelowa w momencie zbycia będzie funkcjonalnie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie. Wyodrębnienie to polegać będzie na przypisaniu tej działalności (i związanemu z nim przyporządkowaniu szeregu aktywów i pasywów) do osobnego oddziału wpisanego do rejestru przedsiębiorców KRS. Jest to najwyższa możliwa forma funkcjonalnego wyodrębnienia majątku (działalności) w ramach tego samego podmiotu. Potwierdzeniem formalnym wyodrębnienia będzie wpis w rejestrze przedsiębiorców jak również uchwała Zarządu Spółki o wyposażeniu ww. Oddziału w odpowiednie aktywa i pasywa niezbędne do prowadzenia działalności hotelowej. Działalność hotelowa będzie wyodrębniona finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie. Oddział będzie oddziałem samobilansującym tj. będzie prowadził odrębne zapisy księgowe, zostaną mu przypisane określone aktywa i pasywa jak również przychody i koszty. Tym samym Oddział będzie zdolny do sporządzenia osobnego bilansu oraz rachunku wyników dla prowadzonej działalności. Zespół składników materialnych i niematerialnych w które wyposażony zostanie Oddział pozwoli mu na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej – hotelu. Nabywca Hotelu będzie mógł na bazie nabytego zespołu składników majątkowych bez żadnych zakłóceń prowadzić działalność hotelową. Będzie mógł również wynająć Hotel (aktualny przedmiot działalności Spółki) innemu podmiotowi na podobnych zasadach jak Spółka (co oznacza, że będzie mógł kontynuować działalność Spółki w takim samym zakresie jak Spółka tj. wynajmu Hotelu, a ponadto będzie mógł samodzielnie prowadzić działalność hotelową). Zbycie Hotelu wiązać się będzie z przejściem zakładu pracy lub jego części na innego przedsiębiorcę w rozumieniu art. 231 kodeksu pracy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 392 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia, jest ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.

Umowa, którą Spółka zamierza zawrzeć będzie zawierać dodatkowe porozumienie stron zobowiązujące Spółkę do przeniesienia własności nieruchomości na rzecz przejemcy długu tytułem odpłatności w zamian za zobowiązanie przejemcy długu, iż zwolni Spółkę od obowiązku świadczenia wobec wierzyciela.

Jak już wyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują, że opisany zespół składników majątkowych cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wydzielenie działalności hotelowej do osobnego samobilansującego się oddziału wpisanego do Krajowego Rejestru Sądowego. Potwierdzeniem formalnym wyodrębnienia będzie wpis w rejestrze przedsiębiorców jak również uchwała Zarządu Spółki o wyposażeniu ww. Oddziału w odpowiednie aktywa i pasywa niezbędne do prowadzenia działalności hotelowej.

O wyodrębnieniu finansowym świadczy natomiast fakt, że Oddział będzie oddziałem samobilansującym tj. będzie prowadził odrębne zapisy księgowe, zostaną mu przypisane określone aktywa i pasywa jak również przychody i koszty. Tym samym Oddział będzie zdolny do sporządzenia osobnego bilansu oraz rachunku wyników dla prowadzonej działalności

O wyodrębnieniu funkcjonalnym będzie decydował natomiast fakt, że zespół składników materialnych i niematerialnych, w które wyposażony zostanie Oddział pozwoli mu na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej – hotelu. Ponadto nabywca będzie mógł również wynająć Hotel innemu podmiotowi na podobnych zasadach jak Wnioskodawca, co oznacza, że będzie mógł kontynuować działalność Wnioskodawcy w takim samym zakresie, jak również będzie mógł samodzielnie prowadzić działalność hotelową.

Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przywołanych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zbytych składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W związku z powyższym transakcja zbycia hotelu na podstawie art. 392 Kodeksu cywilnego w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że opisana transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jej przedmiotem będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z budową hotelu oraz zakupem środków trwałych stanowiących jego wyposażenie.

Ustawodawca na gruncie podatku od towarów i usług wprowadził regulacje szczególne związane z przypadkiem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT – po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a ustawy o VAT).

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy o VAT – korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy o VAT – w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy o VAT – w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy o VAT – w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy o VAT).

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy VAT).

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Konsekwencją takiej konstrukcji jest realizacja możliwości stworzonej przez art. 19 Dyrektywy 2006/112, stanowiącej, że nabywca przedsiębiorstwa jest następcą prawnym (w odniesieniu do rozliczeń podatku VAT) zbywcy. Konstrukcja ta wprowadza zasadę sukcesji nabywcy przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Skutkiem tego następstwa jest przeniesienie na nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa zasad dotyczących opodatkowania VAT, na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zatem w stosunku do Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie przepis art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z budową hotelu oraz zakupem środków trwałych stanowiących jego wyposażenie, które staną się przedmiotem zbycia na rzecz nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, kontynuującego działalność gospodarczą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że Spółka nie będzie miała obowiązku korygowania podatku naliczonego odliczonego przy zakupie usług budowlanych oraz środków trwałych podlegających amortyzacji stanowiących wyposażenie Hotelu, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo informuje się, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin