Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.273.2017.2.KC
z 22 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 20 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 października (data wpływu 23 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości będącej środkiem trwałym na potrzeby osobiste – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 9 października 2017 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.617.2017.1.AK i nr 0113-KDIPT3.4011.273.2017.1.KC, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 9 października 2017 r. (data doręczenia 13 października 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 19 października 2017 r. (data wpływu 23 października 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 19 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal użytkowy na fakturę i dokonała odliczenia podatku VAT. Kwota netto lokalu zakupionego została odliczona na przestrzeni dziesięciu lat (był amortyzowany do dnia 31 stycznia 2017 r.) Przez cały ten okres, Wnioskodawczyni wykonywała drobne remonty w lokalu, które nie spowodowały podwyższenia wartości lokalu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 października 2017 r. Wnioskodawczyni w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wskazała, że:

1. działalność gospodarczą prowadzi od dnia 1 września 1998 r., natomiast przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna odzieży, obuwia, zabawek, artykułów szkolnych;
2. rozlicza się na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów;
3. księguje koszty uzyskania przychodów za pomocą metody memoriałowej;
4. zamierza zlikwidować działalność gospodarczą dnia 15 listopada 2017 r.;
5. nabyty lokal użytkowy w całości wykorzystywany jest i był na potrzeby działalności gospodarczej;
6. lokal wprowadzony został do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej, i użytkowany jest od dnia 1 lutego 2007 r. (dokonywane były odpisy amortyzacyjne);
7. zamierza wycofać przedmiotowy lokal z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w związku z zakończeniem działalności gospodarczej;
8. nie zamierza sprzedać lokalu przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności.
   
   

Ponadto, Wnioskodawczyni w zakresie podatku od towarów i usług wskazała również, że:

1. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. zamierza wynajmować lokal od dnia 16 listopada 2017 r.;
4. lokal był i jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług;
5. nie poniosła wydatków na ulepszenie lokalu w rozumieniu podatku dochodowego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych po zamknięciu działalności gospodarczej od lokalu użytkowego zakupionego dnia 1 lutego 2007 r.?
2. Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od towarów i usług po zamknięciu działalności gospodarczej od lokal użytkowego zakupionego dnia 1 lutego 2007 r.?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast, w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1a i art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lokal użytkowy będzie przychodem z działalności, za który trzeba zapłacić podatek dochodowy, jeżeli dokona Ona odpłatnego zbycia w czasie prowadzenia działalności lub w okresie krótszym niż 6 lat dokona sprzedaży od momentu wycofania z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c tej ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 1 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal użytkowy. Przez cały ten okres, Wnioskodawczyni wykonywała drobne remonty w lokalu, które nie spowodowały podwyższenia jego wartości. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od dnia 1 września 1998 r., której przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna odzieży, obuwia, zabawek, artykułów szkolnych. Wnioskodawczyni zamierza zlikwidować działalność gospodarczą w dniu 15 listopada 2017 r. Nabyty lokal użytkowy w całości wykorzystywany jest i był na potrzeby działalności gospodarczej. Wprowadzony został do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej i użytkowany jest od dnia 1 lutego 2007 r. (dokonywane były odpisy amortyzacyjne). Wnioskodawczyni zamierza wycofać przedmiotowy lokal z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w związku z zakończeniem działalności gospodarczej i nie zamierza sprzedać lokalu przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie czynność wycofania składnika majątku (lokalu użytkowego) z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawczyni. Poprzez tą czynność nie uzyska Ona żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

W odniesieniu zaś do kwestii ewentualnego odpłatnego zbycia ww. nieruchomości przez Wnioskodawczynię, stwierdzić należy, że jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności i dniem jego odpłatnego zbycia upłynie 6 lat, to przychód ze sprzedaży tego składnika majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie lokalu użytkowego nastąpi przed upływem ww. okresu, to przychód ze sprzedaży tego składnika majątku stanowić będzie dla Wnioskodawczyni przychód z działalności gospodarczej w myśl ww. przepisu.

W związku z powyższym, ewentualna sprzedaż ww. nieruchomości (tj. lokalu użytkowego) przez Wnioskodawczynię, po upływie 6 lat od jej wycofania z działalności – w okolicznościach przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – liczony od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności nie spowoduje w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawczyni powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.