2017.11.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.508.2017.2.KBR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.508.2017.2.KBR
z 20 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 26 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 października 2017 r. znak KDIP1-1.4012.508.2017.1.KBR (doręczone w dniu 23 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zbywany majątek stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia z opodatkowania przedmiotowej transakcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zbywany majątek stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT oraz wyłączenia z opodatkowania przedmiotowej transakcji.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 października 2017 r. znak KDIP1-1.4012.508.2017.1.KBR (doręczone w dniu 23 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w Polsce, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Główną działalnością Spółki jest zarządzanie i administracja nieruchomościami, które stanowią jej strategiczne aktywa.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości dokonać wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do innej spółki kapitałowej z siedzibą w Polsce i podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (Otrzymujący). W zamian za wniesiony wkład Otrzymujący wyemituje dla Spółki swoje udziały/akcje.

W skład podlegającej aportowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa wejdą składniki majątkowe funkcjonalnie związane z tą jednostką, tj. m.in. część środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych niepodlegających amortyzacji podatkowej w rozumieniu art. 16c pkt 1 ustawy o CIT - tj. grunty lub prawa użytkowania wieczystego gruntów, jak również część środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej w rozumieniu art. 16a oraz 16b ww. ustawy.

Wśród posiadanych przez Spółkę składników majątkowych znajduje się m.in. nieruchomość, która została ujęta w ewidencji księgowej Spółki jako środki trwałe w budowie (w części na której trwają prace budowlane i modernizacyjne) oraz jako Nieruchomości - w wypadku budynków wynajmowanych (dalej: „Nieruchomość Inwestycyjna”).

W tym zakresie Spółka pragnie podkreślić, że na chwilę obecną przedmiotowa Nieruchomość Inwestycyjna stanowi w praktyce jeden z elementów wyodrębnionej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie jednostki organizacyjnej (dalej: „Dział Nieruchomości”), w ramach której Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu i administrowaniu posiadanymi nieruchomościami (m.in. prowadzeniu wynajmu części nieruchomości oraz na prowadzeniu działalności inwestycyjnej na nieruchomościach. Po zakończeniu działalności inwestycyjnej, planowana jest komercjalizacja nowo wybudowanych (lub zmodernizowanych) budynków. W rezultacie planowane jest przeniesienie do Otrzymującego całego Działu Nieruchomości jako samodzielnej jednostki organizacyjnej, w skład której wchodzą m.in. materialne i niematerialne składniki niemajątkowe oraz zobowiązania. Po dokonaniu aportu Działu Nieruchomości do spółki zależnej, w Spółce pozostanie zaś majątek związany z pozostałą działalnością Spółki, tj. zarządzaniem i administracją innego rodzaju nieruchomości nie stanowiących własności Spółki, m.in. kamienicami.

Wyodrębnienie w Spółce jednostki organizacyjnej w postaci Działu Nieruchomości uwzględnia następujące aspekty:

Wyodrębnienie organizacyjne.

Należy podkreślić, że Działowi Nieruchomości zostaną przyporządkowane określone składniki majątku, tj. Nieruchomość Inwestycyjna, należności, zobowiązania, środki pieniężne, itp., bezpośrednio związane z działalnością Działu, które umożliwiają prowadzenie działalności samodzielnie i w sposób niezależny od pozostałej części przedsiębiorstwa, tj.:

umowy najmu wraz ze wszelkimi wynikającymi z nich roszczeniami oraz zobowiązaniami;
pozostałe umowy gospodarcze, w tym umowy na wykonanie określonych prac w zakresie Nieruchomości Inwestycyjnej wraz ze wszelkimi wynikającymi z nich rozliczeniami - w zakresie w jakim ich przeniesienie będzie możliwe na podstawie przepisów prawa oraz przepisów przedmiotowych umów (w tym wyrażenia dodatkowej zgody przez kontrahentów, jeśli jest ona konieczna);
pozwolenia na budowę dotyczące Nieruchomości Inwestycyjnej;
niskocenne elementy wyposażenia - związane z Nieruchomością Inwestycyjną;
dedykowany rachunek bankowy wraz ze znajdującymi się na nim środkami pieniężnymi;
zobowiązania dotyczące pożyczek grupowych oraz związane z pracami na Nieruchomości Inwestycyjnej.

Jednocześnie do Działu Nieruchomości zostanie przypisany pracownik Spółki, bezpośrednio związany z prowadzoną przez ten Dział działalnością i odpowiedzialny wyłącznie za realizację jego zadań. Ponadto, działalność i zakres funkcji pełnionych przez Dział Nieruchomości jest opisana w regulaminie organizacyjnym, w świetle którego Dział ten stanowi samodzielną jednostkę organizacyjną.

Wyodrębnienie finansowe.

Spółka jest w stanie wyodrębnić w swojej ewidencji księgowej przychody uzyskiwane w związku z funkcjonowaniem Działu Nieruchomości m.in. w związku z odpłatnym najmem powierzchni w Nieruchomości Inwestycyjnej oraz koszty związane z funkcjonowaniem Działu Nieruchomości m.in. koszty eksploatacji i zarządzania nieruchomościami, które są oznaczone w ewidencji jako dotyczące Nieruchomości Inwestycyjnej. W prowadzonej ewidencji Spółka identyfikuje również należności związane z Działem Nieruchomości (m.in. należności od najemców Nieruchomości Inwestycyjnej z tytułu wynajmu) a także zobowiązania związane z funkcjonowaniem Działu Nieruchomości (m. in. zobowiązania wobec dostawców mediów czy wykonawców prac inwestycyjnych).

Wyodrębnienie ewidencji rachunkowej realizowane jest w systemie finansowo księgowym poprzez odpowiedni podział kont księgowych w zakresie aktywów i zobowiązań oraz przychodów i kosztów przyporządkowanych do działalności Działu Nieruchomości. Przypisanie kosztów i przychodów do Działu Nieruchomości odbywa się w oparciu o podział funkcjonalny, zaliczając do jednostki koszty i przychody związane bezpośrednio z daną działalnością, z umowami gospodarczymi z których prawa i obowiązki są wykonywane przez Dział Nieruchomości, ze składnikami majątku przedsiębiorstwa przypisanymi do Działu, kosztami pracowników przypisanych do Działu, itp.

Dział Nieruchomości posiada również odrębny rachunek bankowy przeznaczony do realizacji przepływów pieniężnych związanych z prowadzoną przez niego działalnością. Za pośrednictwem tego rachunku Dział Nieruchomości będzie dokonywać wszelkich rozliczeń finansowych związanych z uzyskiwanymi przychodami i ponoszonymi kosztami prowadzenia działalności.

Wyodrębnienie funkcjonalne.

Należy podkreślić, iż wydzielenie w Spółce Działu Nieruchomości ma również charakter funkcjonalny, gdyż do działu tego można przypisać dedykowany zakres pełnionych zadań i obowiązków. Zadania gospodarcze wykonywane przez Dział Nieruchomości koncentrują się wokół zarządzania przypisanymi tej jednostce składnikami majątkowymi. W szczególności w zakres działalności Działu Nieruchomości w tym zakresie wchodzi:

prowadzenie działalności inwestycyjnej na Nieruchomości Inwestycyjnej (prace budowlane - w szczególności modernizacja i adaptacja budynków),
zawieranie i rozwiązywanie umów z wykonawcami prac inwestycyjnych, monitoring i kontrola ich realizacji,
bieżące administrowanie Nieruchomością Inwestycyjną Spółki,
utrzymywanie Nieruchomości Inwestycyjnej w sposób zgodny z ich przeznaczeniem,
zawieranie i rozwiązywanie umów z najemcami/dzierżawcami, monitoring i kontrola ich realizacji,
pobieranie czynszów i opłat eksploatacyjnych,
regulowanie zobowiązań z tytułu umów zawartych z dostawcami mediów oraz odbiorcami nieczystości oraz odpadów,
wybór optymalnych dostawców mediów, energii i materiałów do Nieruchomości Inwestycyjnej,
prowadzenie niezbędnych remontów i konserwacji Nieruchomości Inwestycyjnej,
zapewnienie przeprowadzania okresowych przeglądów Nieruchomości Inwestycyjnej zgodnie z obowiązującymi przepisami,
zapewnianie i/lub monitoring przestrzegania porządku i czystości, a także bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji Nieruchomości Inwestycyjnej,
prowadzenie i archiwizacja dokumentacji związanej z Nieruchomością Inwestycyjną.

Należy podkreślić, że dysponując własnymi składnikami majątkowymi, w tym Nieruchomością Inwestycyjną, umowami, własnymi należnościami i zobowiązaniami, etc. jednostka organizacyjna w postaci Działu Nieruchomości będzie mogła samodzielnie realizować swoje własne zadania. Ponadto, działalność prowadzona przez Dział Nieruchomości charakteryzuje się odmienną strategią działania w odniesieniu do działalności pozostałej w Spółce (koncentracja na prowadzeniu działalności inwestycyjnej, która obecnie nie występuje w innej działalności Spółki polegającej jedynie na bieżącym zarządzaniu kamienicami).

Dodatkowo, w związku z tym, że w chwili obecnej funkcje pomocnicze (księgowość, płatności, dział kadr, itp.) realizowane są przez inny podmiot, w tym również na rzecz działalności koncentrującej się wokół Działu Nieruchomości, po dokonaniu aportu tego Działu, Otrzymujący utrzyma dostęp do wskazanych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w kształcie opisanym w niniejszym wniosku, Dział Nieruchomości, który Wnioskodawca zamierza wnieść w drodze wkładu niepieniężnego do innej spółki, będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, zbycie Działu Nieruchomości w ramach aportu, będzie podlegało opodatkowaniu opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Dział Nieruchomości, który Wnioskodawca zamierza wnieść w drodze wkładu niepieniężnego do innej spółki, będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że Dział Nieruchomości, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zbycie Działu Nieruchomości w ramach aportu, zgodnie z art. 6 pkt 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Analogicznie ZCP zostało zdefiniowane na potrzeby ustawy o VAT (art. 2 ust. 27e ustawy o VAT).

Podstawowym warunkiem uznania, że zbywane składniki przedsiębiorstwa stanowią ZCP jest istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, które są przyporządkowane do realizowanej funkcji gospodarczej. W szczególności, w orzecznictwie sądów administracyjnych i interpretacjach organów podatkowych wskazuje się, że:

„Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). W sytuacji, gdy możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o wyodrębniony majątek, można uznać, że całość tego majątku wraz ze wszystkimi obciążeniami i przychodami związanymi z tym majątkiem stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa” (tak: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 maja 2013 r., sygn. ILPB1/415-159/13-4/AP za wyrokiem WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 stycznia 2011 r. sygn. I SA/Go 1133/10).

Mając na uwadze brzmienie wskazanych wyżej przepisów ustawy o CIT i ustawy o VAT, a także wnioski płynące z konkluzji przedstawionych w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego oraz orzecznictwa sądów administracyjnych należy stwierdzić, że o zorganizowanej części przedsiębiorstwa mówić można w sytuacji, gdy zespół składników majątkowych i niemajątkowych posiada następujące cechy:

stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, które pozostają w funkcjonalnym związku i są przeznaczone do wykonywania określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne);
posiada określone, wydzielone miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa podatnika (wyodrębnienie organizacyjne);
został finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie podatnika (wyodrębnienie finansowe);
przedmiotowy zespół składników niematerialnych i materialnych mógłby stanowić odrębne przedsiębiorstwo, w sposób samodzielny realizujące określone zdania gospodarcze.

Należy przy tym podkreślić, że wyodrębniane składniki nie mogą jedynie stanowić zbioru poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, a stanowić powinny zespół, który powinien umożliwić spółce nabywającej ZCP podjęcie samodzielnej działalności w dodatkowym zakresie.

Odnosząc się do wskazanych wyżej kryteriów pozwalających na stwierdzenie występowania w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa mającej podlegać przeniesieniu, Wnioskodawca na podstawie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wskazuje, że wszystkie składniki majątku Wnioskodawcy (materialne i niematerialne), przypisane do Działu Nieruchomości, oraz zobowiązania, będą pozostawać w ścisłym funkcjonalnym związku służąc prowadzeniu odrębnej działalności tego Działu.

Mając na względzie powyższe, dla uznania wyodrębnionego Działu Nieruchomości za ZCP konieczne jest wyodrębnienie składników majątkowych zarówno na płaszczyznach organizacyjnej, finansowej, jak i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne.

Przepisy ustawy o CIT i ustawy o VAT nie wymieniają warunków, które muszą być spełnione, aby zespół składników materialnych i niematerialnych można było uznać za wyodrębniony organizacyjnie. Organy podatkowe powszechnie prezentują stanowisko, zgodnie z którym wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne i niematerialne, w tym zobowiązania, odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość) - tak m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2017 roku (sygn. 0112-KDIL5.4010.55.2017.2.EK).

Co do zasady, powyższy warunek uznaje się za spełniony, jeżeli w skład ZCP wchodzą zarówno składniki majątkowe i niemajątkowe, zobowiązania, jak i pracownicy przypisani funkcjonalnie do tej części przedsiębiorstwa. W interpretacji z dnia 2 sierpnia 2017 roku Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.264.2017.2.SR) potwierdził również szeroko prezentowane stanowisko organów, w myśl którego: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach działalności prowadzonej przez podatnika i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa”.

Dodatkowo, zgodnie z poglądem NSA wyrażonym w wyroku z dnia 27 września 2011 r. (sygn. I FSK 1383/10), elementem ZCP nie muszą być tzw. działy wewnętrzne, czyli komórki organizacyjne odpowiedzialne na obsługę kadrową, rachunkową i informatyczną przedsiębiorstwa. W powyższym zakresie w sposób bardziej precyzyjny wypowiedział się m.in. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 29 czerwca 2010 r. (sygn. III SA/Gl 117/10), który stwierdził, że nie są one konieczne do realizacji głównej (operacyjnej) funkcji przedsiębiorstwa: „Nie ma znaczenia, w ocenie Sądu, że strona skarżąca w zakresie: kadr, usług informatycznych i finansowych będzie korzystać z usług zewnętrznych świadczonych przez spółkę na podstawie umowy. Obecnie coraz więcej podmiotów gospodarczych, zwłaszcza w celu redukcji kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników, bądź ze względów organizacyjnych, decyduje się na korzystanie w pewnych obszarach działalności z usług świadczonych przez podmioty zewnętrzne, co bynajmniej nie odbiera takim podmiotom charakteru samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym”.

W ten sposób wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 września 2011 r. (sygn. I FSK 1383/10): „Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych. Istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowania jako podmiotu gospodarczego”.

W świetle powyższego, o wyodrębnieniu organizacyjnym Działu Nieruchomości w momencie planowanego przeniesienia świadczyć będzie jego wyodrębnienie jako osobnej jednostki organizacyjnej w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, w skład której wchodzić będą przyporządkowane realizowanym przez ten Dział funkcjom składniki majątkowe oraz stanowiska pracownicze. Wyrazem wyodrębnienia organizacyjnego jest w szczególności regulamin organizacyjny określający sposób funkcjonowania Działu Nieruchomości.

Wyodrębnienie finansowe.

Wyodrębnienie finansowe, najpełniej realizowane w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej, nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP - tak m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacjach indywidualnych z dnia 27 lipca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.182.2017.2.EW) oraz z dnia 17 lipca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.74.2017.3.MD).

W praktyce podkreśla się, że w sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części, natomiast ZCP nie musi przybrać postaci oddziału samobilansującego. Przenoszone zobowiązania i należności powinny być wyodrębnione, oraz przyporządkowane organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku tak, aby można było przejąć funkcje wyodrębnionego majątku w sposób umożliwiający przejęcie funkcji gospodarczych, tak: Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacjach indywidualnych z dnia 2 sierpnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010-157.2017.1.AL) oraz z dnia 27 lipca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.182.2017.2.EW).

W zakresie kryterium wyodrębnienia finansowego, Wnioskodawca podkreśla, że zarówno przepis art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, jak i przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT nie przewidują wymogu prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa w czasie, gdy wchodzi ono w skład przedsiębiorstwa podatnika. Potwierdził to Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 3 marca 2016 r. (sygn. IBPP3/4512-946/15/JP), stwierdzając, że wyodrębnienie finansowe: „nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Niemniej, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, ewidencja księgowa prowadzona dla Wnioskodawcy umożliwia identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz aktywów i pasywów związanych z prowadzeniem działalności w ramach Działu Nieruchomości. Koszty i przychody związane z działalnością tej jednostki przyporządkowane będą przez Spółkę na podstawie prowadzonych ewidencji. Za wyodrębnieniem finansowym Działu Nieruchomości przemawia także przyporządkowanie temu Działowi części środków pieniężnych Wnioskodawcy, a także założenie osobnego rachunku bankowego.

Tym samym, mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy opisywany powyżej Pion Logistyki Operacyjnej będzie również spełniać kryterium wyodrębnienia finansowego.

Wyodrębnienie funkcjonalne.

Wyodrębnienie funkcjonalne stanowi w istocie zdolność zespołu składników materialnych i niematerialnych do samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych. Zgodnie z definicją ZCP zawartą w przepisach ustawy o CIT i ustawy o VAT, zespół składników ZCP - materialnych i niematerialnych - powinien być na tyle wyodrębniony, aby mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. Jak wskazuje się w praktyce organów podatkowych, kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się do kwestii, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Żeby wydzielona część majątku przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot (tak: WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 stycznia 2016 r. (sygn. I SA/Wr 1823/15) oraz Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.112.2017.1.MM).

Jak wynika ze stanowiska przedstawionego w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 sierpnia 2014 r. (sygn. IBPP1/443-509/14/LSz): „ (...) aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)”.

Z kolei w orzecznictwie sądowym podkreśla się, że istotą wyodrębnienia funkcjonalnego jest przydatność do realizacji działań gospodarczych bez względu na organizacyjne wyodrębnienie. Powyższa teza została zaprezentowana przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1929/13: „dla zakwalifikowania zespołu składników materialnych i niematerialnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest konieczne, aby stanowiły (funkcjonowały) one w strukturze przedsiębiorstwa odrębną jednostkę organizacyjną jako np. dział, wydział, oddział. Wymóg taki nie wynika z art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. Każdy bowiem zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego - bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci oddziału, działu itp. - może stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa”.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla oceny odrębności funkcjonalnej istotny jest fakt, że przedmiot Działu Nieruchomości stanowi wydzielony obszar działalności Spółki. Transferowi Działu Nieruchomości towarzyszyć będzie przejście wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego składników przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, zarówno materialnych, jak i niematerialnych, w tym należności i zobowiązań, ściśle związanych z realizowanymi funkcjami i które będą pozwalać na samodzielną realizację zadań w zakresie zarządzania i administrowania nieruchomościami. Ponadto, jak zostało wskazane, działalność Działu Nieruchomości będzie prowadzona m.in. poprzez pracownika zatrudnionego w Spółce i przypisanego do działalności tego Działu, posiadającego odpowiednie doświadczenie i wiedzę konieczną do realizacji jego zadań.

Na bazie tak sformowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych, Otrzymujący będzie następnie kontynuować działalność prowadzoną przez Dział Nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy, kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego, tj. przeznaczenia do realizacji określonych zadań gospodarczych, w odniesieniu do Działu Nieruchomości należy uznać za spełnione.

Podsumowanie.

W świetle przedstawionych powyżej argumentów, nie ulega wątpliwości, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzących Dział Nieruchomości stanowi w obecnej strukturze Wnioskodawcy potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Wchodzące w skład ZCP materialne i niematerialne składniki majątkowe odznaczają się bowiem pełną odrębnością organizacyjną, finansową i funkcjonalną niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym, a zatem umożliwiają podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, zespół składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz zobowiązania związane z działalnością prowadzoną przez wyodrębniony Dział Nieruchomości mający podlegać wniesieniu w drodze wkładu niepieniężnego do spółki zależnej będzie stanowić ZCP w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, w przypadku uznania Działu Nieruchomości za ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, transakcja związana z jego przeniesieniem nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Mając na uwadze, że w ocenie Wnioskodawcy Dział Nieruchomości stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zbycie Działu Nieruchomości w ramach aportu, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e) ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik zobowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do innej spółki kapitałowej z siedzibą w Polsce. W zamian za wniesiony wkład Otrzymujący wyemituje dla Spółki swoje udziały/akcje. Planowanym aportem zostaną objęte składniki majątkowe związane z tą jednostką, tj. część środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych - nieruchomość, która została ujęta w ewidencji księgowej Spółki jako środki trwałe w budowie (w części na której trwają prace budowlane i modernizacyjne) oraz jako Nieruchomości - w wypadku budynków wynajmowanych (Nieruchomość Inwestycyjna).

Na chwilę obecną przedmiotowa Nieruchomość Inwestycyjna stanowi jeden z elementów wyodrębnionej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie jednostki organizacyjnej („Dział Nieruchomości”), w ramach której Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu i administrowaniu posiadanymi nieruchomościami (m.in. prowadzeniu wynajmu nieruchomości) oraz na prowadzeniu działalności inwestycyjnej na nieruchomościach. Po zakończeniu działalności inwestycyjnej, planowana jest komercjalizacja nowo wybudowanych (lub zmodernizowanych) budynków. W rezultacie planowane jest przeniesienie do Otrzymującego całego Działu Nieruchomości jako samodzielnej jednostki organizacyjnej, w skład której wchodzą m.in. materialne i niematerialne składniki niemajątkowe oraz zobowiązania. Po dokonaniu aportu Działu Nieruchomości do spółki zależnej, w Spółce pozostanie zaś majątek związany z pozostałą działalnością Spółki, tj. zarządzaniem i administracją innego rodzaju nieruchomości niestanowiącymi własności Spółki, m.in. kamienicami.

Działowi Nieruchomości zostaną przyporządkowane określone składniki majątku, tj. Nieruchomość Inwestycyjna, należności, zobowiązania, środki pieniężne, itp., bezpośrednio związane z działalnością Działu, które umożliwiają prowadzenie działalności samodzielnie i w sposób niezależny od pozostałej części przedsiębiorstwa, tj.:

umowy najmu wraz ze wszelkimi wynikającymi z nich roszczeniami oraz zobowiązaniami;
pozostałe umowy gospodarcze, w tym umowy na wykonanie określonych prac w zakresie Nieruchomości Inwestycyjnej wraz ze wszelkimi wynikającymi z nich rozliczeniami - w zakresie w jakim ich przeniesienie będzie możliwe na podstawie przepisów prawa oraz przepisów przedmiotowych umów (w tym wyrażenia dodatkowej zgody przez kontrahentów, jeśli jest ona konieczna);
pozwolenie na budowę dotyczące Nieruchomości Inwestycyjnej,
niskocenne elementy wyposażenia - związane z Nieruchomością Inwestycyjną;
dedykowany rachunek bankowy wraz ze znajdującymi się na nim środkami pieniężnymi;
zobowiązania dotyczące pożyczek grupowych oraz związane z pracami na Nieruchomości Inwestycyjnej.

Spółka jest w stanie wyodrębnić w swojej ewidencji księgowej przychody uzyskiwane w związku z funkcjonowaniem Działu Nieruchomości m.in. w związku z odpłatnym najmem powierzchni w Nieruchomości Inwestycyjnej oraz koszty związane z funkcjonowaniem Działu Nieruchomości m.in. koszty eksploatacji i zarządzania nieruchomościami, które są oznaczone w ewidencji jako dotyczące Nieruchomości Inwestycyjnej. W prowadzonej ewidencji Spółka identyfikuje również należności związane z Działem Nieruchomości (m.in. należności od najemców Nieruchomości Inwestycyjnej z tytułu wynajmu), a także zobowiązania związane z funkcjonowaniem Działu Nieruchomości (m.in. zobowiązania wobec dostawców mediów czy wykonawców prac inwestycyjnych).

Wyodrębnienie ewidencji rachunkowej realizowane jest w systemie finansowo księgowym poprzez odpowiedni podział kont księgowych w zakresie aktywów i zobowiązań oraz przychodów i kosztów przyporządkowanych do działalności Działu Nieruchomości. Przypisanie kosztów i przychodów do Działu Nieruchomości odbywa się w oparciu o podział funkcjonalny, zaliczając do jednostki koszty i przychody związane bezpośrednio z daną działalnością, z umowami gospodarczymi, z których prawa i obowiązki są wykonywane przez Dział Nieruchomości, ze składnikami majątku przedsiębiorstwa przypisanymi do Działu, kosztami pracowników przypisanych do Działu, itp.

Ponadto jak wynika z wniosku do Działu Nieruchomości można przypisać dedykowany zakres pełnionych zadań i obowiązków. Zadania gospodarcze wykonywane przez Dział Nieruchomości koncentrują się wokół zarządzania przypisanymi tej jednostce składnikami majątkowymi. W szczególności w zakres działalności Działu Nieruchomości w tym zakresie wchodzi:

prowadzenie działalności inwestycyjnej na Nieruchomości Inwestycyjnej (prace budowlane - w szczególności modernizacja i adaptacja budynków),
zawieranie i rozwiązywanie umów z wykonawcami prac inwestycyjnych, monitoring i kontrola ich realizacji,
bieżące administrowanie Nieruchomością Inwestycyjną Spółki,
utrzymywanie Nieruchomości Inwestycyjnej w sposób zgodny z ich przeznaczeniem,
zawieranie i rozwiązywanie umów z najemcami/dzierżawcami, monitoring i kontrola ich realizacji,
pobieranie czynszów i opłat eksploatacyjnych,
regulowanie zobowiązań z tytułu umów zawartych z dostawcami mediów oraz odbiorcami nieczystości oraz odpadów,
wybór optymalnych dostawców mediów, energii i materiałów do Nieruchomości Inwestycyjnej,
prowadzenie niezbędnych remontów i konserwacji Nieruchomości Inwestycyjnej,
zapewnienie przeprowadzania okresowych przeglądów Nieruchomości Inwestycyjnej zgodnie z obowiązującymi przepisami,
zapewnianie i/lub monitoring przestrzegania porządku i czystości, a także bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji Nieruchomości Inwestycyjnej,
prowadzenie i archiwizacja dokumentacji związanej z Nieruchomością Inwestycyjną.

Jak wynika z przedstawionych powyżej okoliczności, wyodrębniony przez Spółkę zespół składników materialnych i niematerialnych obejmujący funkcjonujący w strukturze Spółki Dział Nieruchomości jest w stanie realizować samodzielnie zadania przypisane do tego segmentu działalności Spółki. Jak wskazuje Spółka, składniki majątku przypisane do przedmiotu aportu są w stanie funkcjonować niezależnie od Spółki. Do przedmiotu aportu przyporządkowane są m.in. należności, zobowiązania, środki pieniężne bezpośrednio związane z działalnością Działu, a także umowy najmu, inne umowy gospodarcze, elementy wyposażenia oraz rachunek bankowy. Ponadto do Działu będzie przypisany pracownik odpowiedzialny za realizację jego zadań. Tym samym należy uznać, że warunek wyodrębnienia organizacyjnego został spełniony.

Ponadto, jak wynika z wniosku wyodrębnienie ewidencji rachunkowej realizowane jest w systemie finansowo księgowym poprzez odpowiedni podział kont księgowych w zakresie aktywów i zobowiązań oraz przychodów i kosztów przyporządkowanych do działalności Działu Nieruchomości. Przypisanie kosztów i przychodów do Działu Nieruchomości odbywa się w oparciu o podział funkcjonalny, zaliczając do jednostki koszty i przychody związane bezpośrednio z daną działalnością, z umowami gospodarczymi, z których prawa i obowiązki są wykonywane przez Dział Nieruchomości, ze składnikami majątku przedsiębiorstwa przypisanymi do Działu, kosztami pracowników przypisanych do Działu, itp. Ponadto Dział Nieruchomości posiada również odrębny rachunek bankowy przeznaczony do realizacji przepływów pieniężnych związanych z prowadzoną przez niego działalnością.

Zatem przechodząc do rozpatrywania kolejnego z warunków niezbędnych dla uznania przenoszonego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. wyodrębnienia finansowego należy uznać warunek ten za spełniony, gdyż Spółka jest w stanie poprzez ewidencję zdarzeń gospodarczych przyporządkować przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do Działu Nieruchomości.

Jak wynika z opisu sprawy, nabywca składników majątkowych określanych mianem Działu Nieruchomości wraz z dotyczącymi go umowami, własnymi należnościami i zobowiązaniami, etc. będzie mógł samodzielnie realizować zadania gospodarcze. Tym samym należy uznać, że zbywany zespół składników spełnia kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego ze struktur Zbywcy.

W konsekwencji w okolicznościach sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że zespół składników materialnych i niematerialnych dotyczących Działu Nieruchomości stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. W efekcie czego planowana czynność aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa funkcjonującej w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wniosku w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin