Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.161.2017.3.MAZ
z 13 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu –30 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 20 września 2017 r. (data wpływu –22 września 2017 r.) oraz pismem z 7 listopada 2017 r. (data wpływu – 8 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy w oparciu o przepis art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy w oparciu o przepis art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 września 2017 r. (data wpływu – 22 września 2017 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z 13 września 2017 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.161.2017.1.MAZ oraz pismem z 7 listopada 2017 r. (data wpływu – 8 listopada 2017 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z 27października 2017 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.161.2017.2.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. z siedzibą w … (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) zajmuje się wytwarzaniem i przesyłaniem ciepła, wykorzystując w działalności wyroby węglowe o kodzie CN2701. Wnioskodawca zużywa w ciepłowni miał węglowy, którego wartość zakupu stanowi więcej niż 10 % wartości produkcji sprzedanego ciepła. Udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej ciepła w Spółce w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego ustalany procentowy udział, tj. 2016, wynosi 14,84%.

Zadaniem Wnioskodawcy, Spółka spełnia zatem przesłanki uznania za zakład energochłonny w rozumieniu art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43) i z tego powodu zamierza skorzystać ze zwolnienia od akcyzy dla wyrobów węglowych określonych w w/w przepisie prawa.

Ze względu na fakt, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym sprzedającym ciepło odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium kraju, jest objęty obowiązkiem uzyskania i umarzania świadectwa efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 831). Spółka uzyskała umorzenie przez Prezesa URE świadectw efektywności energetycznej zakupionych na Towarowej Giełdzie Energii.

W uzupełnieniu wniosku z 20 września 2017 r. Wnioskodawca podał, że poza produkcją ciepła nie wykazuje innej produkcji. Poza produkcją ciepła Spółka świadczy usługi komunalne. Zgodnie z przytoczonym we wniosku wyrokiem WSA w Bydgoszczy z 14 stycznia 2014 r., skierowanym w bezpośredniej sprawie do Wnioskodawcy, pozostałych wyodrębnionych usług nie wlicza się do wartości pozostałej produkcji sprzedanej.

W zakresie udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej, w roku poprzedzającym, w odniesieniu do którego jest ustalony, procentowy udział wynosi 14,84%. Sposób obliczenia ww. udziału jest zgodny z przytoczonym rozporządzeniem [Rady Ministrów z dnia 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016], ujętym w piśmie [organu] z 13 września 2017 r. oraz uzasadnieniem do wyroku WSA w Bydgoszczy z 14 stycznia 2014 r., skierowanym bezpośrednio do Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z 7 listopada 2017 r. Wnioskodawca wykazuje, iż przyjęta do obliczeń wartość produkcji sprzedanej Spółki nie obejmuje przychodu ze sprzedaży pozostałych usług komunalnych i ze sprzedaży wszystkich własnych wyrobów, robót i usług, bez podatku od towarów i usług pomniejszonego o podatek akcyzowy, a powiększonego o dotacje otrzymane do produktu. Jest on wyodrębniony poza produkcję ciepła. Zgodnie z przytoczonym wyrokiem WSA w Bydgoszczy z dnia 14.01.2014 r., ujętym we wniosku, skierowanym w bezpośredniej sprawie do wnioskodawcy, wyodrębnionych pozostałych usług nie wlicza się do wartości pozostałej produkcji sprzedanej. Wartość udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Spółki obliczona we wskazany sposób wynosi 14,84%. W zakresie pomniejszonego o podatek akcyzowy, a powiększonego o dotacje otrzymane do produktu w roku poprzedzającym [rok], w odniesieniu do którego jest ustalony procentowy udział wynosi 4,53%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka spełniając warunek uznania za zakład energochłonny, w rozumieniu art. 31a ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym oraz będąc zobowiązana do nabycia i umorzenia świadectw pochodzenia - efektywności energetycznej, na podstawie art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej, będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia z akcyzy, określonego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka spełnia warunki określone w art. 31a ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym jako zakład energochłonny, gdyż jak wykazano w stanie faktycznym, udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. W stanie faktycznym Spółka precyzyjnie przedstawia procentowy udział zakupów w stosunku do wartości produkcji sprzedanej w 2016 r. w wysokości 14,84%, co tym samym spełnia kryteria zakładu energochłonnego.

W zakresie sposobu obliczenia ww. współczynnika, ujętego w art. 31a ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym, Wnioskodawca zastosował sposób obliczenia współczynnika w prezentowanym prawomocnym wyroku WSA z Bydgoszczy z 14 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 936/13, który to był orzeczeniem wydanym na złożoną przez Spółkę skargę w tożsamej sprawie, odnoszącej się do innego okresu rozliczeniowego w zakresie spełniania kryteriów zakładu energochłonnego.

Ponadto z uwagi na fakt, iż Spółka uzyskała umorzenie przez Prezesa URE świadectw efektywności energetycznej zakupionych na Towarowej Giełdzie Energii, tym samym spełnia kryteria wynikające z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym jako podmiot zwolniony z podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy – art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy.

I tak w załączniku nr 1 do ustawy umieszczono w pozycji:

1. 19 - ex 2701 - węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. 20 - ex 2702 - węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;
3. 21 - ex 2704 00 - koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
   
   

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy wynika, iż oznaczenie „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala je zaliczyć do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   
2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   
3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych – art. 10 ust. 1b ustawy.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2017 r., zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.
   
   

Natomiast w myśl art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.
   
   

W myśl art. 31a ust. 7 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Stosownie natomiast do art. 31c ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r. (na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej), za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

1. Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542, 1579 i 1948) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
2. system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. poz. 1060);
3. uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.
4. system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001:2004;
5. system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001:2011.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
   
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe
   

• niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.
  
  

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 831; dalej jako: „ustawa o efektywności energetycznej”), podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
   
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1
   

• z zastrzeżeniem art. 11.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizuje przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komunalną, która zajmuje się wytwarzaniem i przesyłaniem ciepła, wykorzystując do jego produkcji wyroby węglowe o kodzie CN 2701, tj. miał węglowy. Wnioskodawca stwierdził, że w Spółce udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej ciepła przekracza 10% i w roku 2016 wyniósł 14,84%. Ponadto Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym, sprzedającym ciepło odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium kraju i wobec tego uzyskuje i przedstawia do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej. Wobec powyższego Wnioskodawca wskazał, że Spółka wypełnia warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych, określonego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy.

Wnioskodawca podał w opisie zdarzenia przyszłego udział zakupu wyrobów węglowych w produkcji sprzedanej ciepła dla roku 2016 w wysokości 14,84%. Następnie przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka wskazała, że udział jest liczony dla produkcji sprzedanej i takie stanowisko podtrzymała w przesłanym uzupełnieniu z 20 września 2017 r., podkreślając ponadto, że sposób obliczania wskaźnika jest zgodny z przywołanym wyrokiem WSA w Bydgoszczy z 14 stycznia 2014 r. Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Spółka stwierdziła, że poza produkcją ciepła nie wykazuje innej produkcji, natomiast świadczy usługi komunalne, których nie wliczała do wartości produkcji sprzedanej, ponownie wskazując, że postąpiła zgodnie z cytowanym wyrokiem WSA.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z 7 listopada 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że przyjęta do obliczeń wartość produkcji sprzedanej Spółki nie obejmuje przychodu ze sprzedaży pozostałych usług komunalnych i sprzedaży wszystkich własnych wyrobów, robót i usług, bez podatku od towarów i usług pomniejszonego o podatek akcyzowy, a powiększonego o dotacje otrzymane do produktu. Ponadto Spółka stwierdziła, że w zakresie pomniejszonego o podatek akcyzowy, a powiększonego o dotacje otrzymane do produktu w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalony, procentowy udział wynosi 4,53%.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, przy spełnieniu warunków, że Spółka jest zakładem energochłonnym oraz nabywa i umarza świadectwa efektywności energetycznej.

Mając na uwadze przytoczone przepisy ustawy wskazać należy, że podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, obok zużywania wyrobów węglowych do celów opałowych, których nabycie i dokumentowanie tego faktu nastąpiło zgodnie z art. 31a ust. 3-4 ustawy, powinien spełniać również kumulatywnie następujące przesłanki:

1. wypełniać definicję zakładu energochłonnego w rozumieniu zapisów art. 31b ust. 7 ustawy,
2. wprowadzić w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej – stosownie do zapisów art. 31c ustawy.
   
   

Stosownie do powyższego, odpowiadając na pytanie Spółki należy ocenić, czy dla uznania za zakład energochłonny, Wnioskodawca prawidłowo dokonał określenia udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej. Ustawa nie zawiera definicji, jak również sposobu obliczania wartości produkcji sprzedanej. W tym wypadku posiłkować się należy przepisami z zakresu statystyki publicznej.

Wartość produkcji sprzedanej w roku 2016 oblicza się w sposób określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016 (Dz.U. z 2015 r., poz. 1304, ze zm.), gdzie w dziale 1.46 „Działalność przemysłowa” pkt 6 i 7 określają, w odniesieniu do produkcji sprzedanej przemysłu:

• zakres podmiotowy - podmioty prowadzące działalność gospodarczą zaklasyfikowaną według PKD do działalności w zakresie górnictwa i wydobywania (sekcja B), przetwórstwa przemysłowego (sekcja C), wytwarzania i zaopatrywania w energię elektryczną, gaz, parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych (sekcja D), dostawy wody; gospodarowania ściekami i odpadami oraz działalności związanej z rekultywacją (sekcja E);
• zakres przedmiotowy - wartość produkcji sprzedanej w bieżących cenach bazowych, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług), pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu.
  
  

Natomiast wartość produkcji sprzedanej w roku 2017 oblicza się w sposób określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lipca 2016 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2017 (Dz.U. z 2016 r., poz. 1426, ze zm.). Zawarte w tym rozporządzeniu zakresy podmiotowy i przedmiotowy, w odniesieniu do produkcji sprzedanej przemysłu, są tożsame z zapisami ww. rozporządzenia dotyczącego programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016.

Jak z powyższego wynika, wartość produkcji sprzedanej stanowi przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług, bez uwzględniania przychodów z działalności handlowej. Prawidłowość stosowania takiej metody obliczania wartości produkcji sprzedanej, z zastosowaniem przepisów w zakresie statystyki publicznej, potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 14 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 936/13.

Przywołany wyrok WSA w Bydgoszczy dotyczył wprawdzie Wnioskodawcy, jednakże wydany został w innym stanie prawnym. Jak stwierdził Sąd: „Istotą sporu jest okres, od którego można stosować zwolnienia od podatku akcyzowego (…). Pierwszorzędne znaczenie w sprawie ma ustalenie prawidłowej wykładni przepisu art. 31a ust. 10 u.p.a. [wykładni przepisu definiującego zakład energochłonny w ustawie o podatku akcyzowym] w zakresie jakim określa on sposób wyliczenia proporcji zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej”. Następnie WSA przytoczył stanowisko Wnioskodawcy, który wniósł skargę: „Zdaniem strony skarżącej wartość produkcji sprzedanej liczona jest do sprzedaży tylko ciepła dostarczanego w ramach usług komunalnych indywidualnym odbiorcom, będącymi mieszkańcami gminy lub obiektom użyteczności publicznej. Tym samym do wyliczenia współczynnika podanego w ustawie do wartości produkcji sprzedanej pomija pozostałą sprzedaż dokonywaną przez spółkę taką jak: sprzedaż wody, sprzedaż usług usuwania nieczystości i inną w stosunku do zakupu wyrobów węglowych.”

W konsekwencji Sąd stwierdził, że: „Zgodzić się należy z organem, że do ustalenia wartości produkcji sprzedanej stosuje się przepisy z zakresu statystyki publicznej i w tym zakresie stanowisko wnioskodawcy w świetle przedstawionego przez niego stanu faktycznego i treści powołanego przepisu jest nieprawidłowe (…)”.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, wraz z uzupełnieniem i własnego stanowiska, stwierdzić należy, że Spółka błędnie określiła udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej w wysokości 14,84%. Zakres podmiotowy w odniesieniu do produkcji sprzedanej przemysłu, określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016 (Dz.U. z 2015 r., poz. 1304, ze zm.), obejmuje m.in. dostawy wody, gospodarowania ściekami i odpadami, a więc usługi komunalne, które świadczy Spółka. Natomiast zakres przedmiotowy produkcji sprzedanej przemysłu, zawarty w ww. rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 lipca 2015 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2016, wskazuje, że wartość produkcji sprzedanej oblicza się jako przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług. Jak wynika z treści wniosku i przesłanych uzupełnień, Wnioskodawca określając udział zakupu wyrobów węglowych w produkcji sprzedanej dla roku 2016, uwzględnił produkcję ciepła i pominął wartość usług komunalnych oraz innych własnych wyrobów, robót i usług. Zatem w sytuacji, gdy Spółka nie uwzględniła całości przychodów ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług, nie można przyjąć, że udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej został obliczony prawidłowo i wynosił dla roku 2016 nie mniej niż 10%. Potwierdziła to Spółka w uzupełnieniu z dnia 7 listopada 2017 r., udzielając odpowiedzi na pytanie organu jaki jest udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Spółki (liczonej jako przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług, bez podatku od towarów i usług, pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu) w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Wnioskodawca stwierdził, że udział ten wynosi 4,53%. W konsekwencji organ nie może się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że Spółka jest zakładem energochłonnym w myśl definicji zawartej w art. 31b ust. 7 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że Wnioskodawca, powołując się na wyrok WSA w Bydgoszczy z 14 stycznia 2014 r., w celu uzasadnienia własnego stanowiska, w sposób nieuprawniony przyjął, że Sąd zgodził się z przedstawioną przez Spółkę metodą liczenia wartości produkcji sprzedanej. Bowiem WSA jednoznacznie stwierdził, że w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy było nieprawidłowe i należało zastosować przepisy z zakresu statystyki publicznej.

Reasumując należy stwierdzić, że nie wypełniając definicji zakładu energochłonnego, zawartej w art. 31b ust. 7 ustawy, pomimo obowiązku uzyskiwania i przedstawiania do umorzenia Prezesowi URE świadectw efektywności energetycznej, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych, zużywanych do celów opałowych, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy. Możliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy wymaga bowiem łącznego spełnienia dwóch przesłanek, tj. wypełnienia definicji zakładu energochłonnego oraz wprowadzenia w życie systemu prowadzącego do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.