Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPBII/1/415-93/14-1/KB
z 7 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1528/15, uchylającym w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 938/14 oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z 28 kwietnia 2014 r. Znak: IBPBII/1/415-93/14/BJ (data wpływu akt do Organu 8 sierpnia 2017 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura 3 lutego 2014 r.), uzupełnionym 10 marca 2014 r., 11 marca 2014 r., 19 marca 2014 r. i 20 marca 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania w całości lub w części członkom Związku kosztów szkolenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania w całości lub w części członkom Związku kosztów szkolenia. Z uwagi na fakt, że wniosek nic spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 27 lutego 2014 r. znak: IBPB II/1/415-93/14/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 10 marca 2014 r. (fax), 11 marca 2014 r. (drogą pocztową), 19 marca 2014 r. (fax) i 20 marca 2014 r. (drogą pocztową).

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 28 kwietnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPBII/1/415-93/14/BJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych finansowania w całości lub w części członkom Związku kosztów szkolenia za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 28 kwietnia 2014 r. znak: IBPBII/1/415-93/14/BJ wniósł pismem z 19 maja 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 18 czerwca 2014 r. znak: IBPBII/1/4152-35/14/BJ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 28 kwietnia 2014 r. znak: IBPBII/1/415-93/14/BJ złożył skargę z 22 lipca 2014 r. (data wpływu – 24 lipca 2014 r.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 11 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 938/14 oddalił skargę.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 938/14, Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną z 17 kwietnia 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 30 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1528/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, z 28 kwietnia 2014 r. Znak: IBPBII/1/415-93/14/BJ.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony dotyczący wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych finansowania w całości lub w części członkom Związku kosztów szkolenia, wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z restrukturyzacją placówek służby zdrowia i zmianą ich organizacji prawnej przez przekształcanie w spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz zgodnie z celami i zasadami działania Związków Zawodowych § 6 pkt f „Pogłębianie wiedzy i szkolenia członków związku”
podjęto uchwałę o podniesieniu kwalifikacji członków związku w zakresie związanym z działalnością i zarządzaniem spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością.

Posiadając wiedzę związaną z powyższym tematem członkowie związku mogą być pełnoprawnymi osobami mającymi wpływ na działalność tych podmiotów.

Wnioskodawca nadmienił, że składki płacone przez członków związków są już opodatkowane przy wynagrodzeniach. Składki opłacane na rzecz związków są z kwoty netto po potrąceniu podatku. Związki zawodowe tylko dysponują nimi i zgodnie ze statutem przeznaczają je między innymi na akcje szkoleniowe w różnych zakresach tematycznych.

W piśmie z 10 marca 2014 r. (data wpływu - 11 marca 2014 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Związki Zawodowe działając zgodnie ze statutem § 6 pkt f „Pogłębianie wiedzy i szkolenia członków związku” organizują różnego rodzaju szkolenia, które mają na celu podnieść kwalifikacje zawodowe swoich członków. Szkolenia te są związane z wykonywaniem zawodu pielęgniarki i położnej, są też takie, które pozwolą zdobyć nową wiedzę i umiejętności dodatkowe. Szkolenia te mają na celu wspomaganie członków związków w trudnej sytuacji na rynku pracy. Szkolenie dodatkowe pomaga również w zrozumieniu działalności przekształcanych placówek zdrowia.

Zarząd Związków Zawodowych zakupił u obcego podmiotu gospodarczego szkolenie w zakresie działalności rad nadzorczych w podmiotach gospodarczych. Po zakończeniu szkolenia uczestnik ma prawo zasiadać w radzie nadzorczej podmiotu gospodarczego - co zatem idzie zdobędzie nową wiedzę, umiejętności oraz nowe źródło finansowania. Szkolenia zawodowe oraz dokształcające z innego zakresu są pokrywane w całości ze środków Związku.

W szkoleniu może brać udział dowolna liczba uczestników. Informacja o naborze na szkolenie jest podawana do wiadomości wszystkich członków Związku.

Zarząd Związków z każdym podpisuje umowę o uczestnictwie w szkoleniu i warunkach finansowania. Ponieważ głównym źródłem dochodu Związków są składki członkowskie przeznaczane na różne cele, koszty szkolenia są pokrywane w części a pozostałość jest finansowana przez zainteresowanego szkoleniem członka związku. O wysokości pokrycia kosztów szkolenia decyduje cena jednostkowa szkolenia, liczba uczestników oraz finanse związków. Dla wszystkich uczestników szkolenia pokrycie kosztów jest jednakowe, nie ma wyjątków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pokrycie kosztów szkolenia dla członków związków uczestniczących w szkoleniu wymaga opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy na Związku Zawodowym jako płatniku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ciąży czy też nie, obowiązek odprowadzania zaliczek z tytułu finansowania szkoleń skierowanych do członków Związków?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pokrycie kosztów szkolenia zgłębiającego wiedzę członków, którzy finansują jego działalność z własnych środków po opodatkowaniu, nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Zajmując stanowisko, Wnioskodawca wskazał, że Związki Zawodowe zamówiły szkolenie dla członków związków, poniosły koszty tego szkolenia, następnie obciążyły na podstawie uzyskanej faktury w całości lub części członków związku za uczestnictwo w szkoleniu. Wpływy za zwrot kosztów szkolenia stanowią przychody organizacji związkowej. Dla osób, które w całości lub części związki pokrywały koszty szkoleń nie wystawiano informacji podatkowej PIT-8 o uzyskanym dochodzie ani nie informowano ich o konieczności wykazania przychodów w rozliczeniu rocznym.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 28 kwietnia 2014 r. Znak: IBPBII/1/415-93/14/BJ – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy dotyczące skutków podatkowych finansowania w całości lub w części członkom Związku kosztów szkolenia za nieprawidłowe.

Wnioskodawca, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 11 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 938/14 oddalił skargę.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 938/14, Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną z 17 kwietnia 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 30 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1528/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, z 28 kwietnia 2014 r. Znak: IBPBII/1/415-93/14/BJ.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, uznał że skarga kasacyjna jest zasadna.

Sąd wskazał, że zarówno Minister Finansów w odnotowanym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wystąpieniu na rozprawie jego pełnomocnika, jak i Sąd pierwszej instancji, na poparcie prezentowanego w tej sprawie stanowiska nawiązali do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał badając zgodność z art. 2 i art. 217 Konstytucji RP przepisów u.p.d.o.f. dotyczących „innych nieodpłatnych świadczeń” - art. 12 w związku z art. 11 ust. 1 oraz w związku z art. 11 ust. 2 - 2b, sformułował szereg wskazań interpretacyjnych (kryteriów), pozwalających uznać unormowania zawierające to, tak niedookreślone pojęcie, za zgodne z ww. przepisami Konstytucji RP. Nie negując doniosłości tego orzeczenia dla wyjaśnienia znaczenia użytego w przepisach podatkowych pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, nie można jednak nie dostrzegać okoliczności, które nie pozwalają przy rozpoznaniu niniejszej sprawy na ograniczenie się jedynie do tych wskazań wynikających z ww. wyroku Trybunału i przyjęcie ich w sposób automatyczny.

Sąd zaznaczył, że po pierwsze, inna była płaszczyzna oceny dokonywanej przez Trybunał Konstytucyjny. Był to wyrok o charakterze interpretacyjnym, w którym Trybunał wskazał takie rozumienie analizowanych przepisów, które zapewnią ich zgodność z Konstytucją RP. Innymi słowy, Trybunał stwierdził konstytucyjność tych przepisów w ich określonym rozumieniu.

Po drugie, jako założenie do swoich rozważań Trybunał przyjął, że chodzi o świadczenie „bez ustalonej za nie zapłaty”, a zatem w rozważaniach Trybunału nie był obecny ten aspekt zagadnienia, który dotyczy ekwiwalentności, co stanowi główną oś sporu w niniejszej sprawie.

Wreszcie po trzecie i najważniejsze, w sprawie, którą analizował Trybunał chodziło o relację pomiędzy pracodawcą a pracownikiem w przedmiocie „innego nieodpłatnego świadczenia”, jako jednego z możliwych składników przychodów ze stosunku pracy, natomiast w rozpoznawanej sprawie chodzi o świadczenie na linii Związek Zawodowy i członkowie tego Związku.

Sąd podkreślił, że w sensie formalnym Związek Zawodowy jako osoba prawna jest odrębnym podmiotem w stosunku do osób fizycznych - członków Związku i zasadniczo zgodzić się też należy z Ministrem Finansów i Sądem pierwszej instancji, iż formalnie rzecz biorąc, w momencie opłacenia składki członkowskiej następuje jej przewłaszczenie na rzecz Związku i staje się ona elementem jego majątku, którym Związek może dysponować.

Nie można jednak tracić z pola widzenia postrzegania Związku Zawodowego jako pewnego rodzaju zbiorowości (korporacji), której najistotniejszym substratem są członkowie tego Związku. Nie organy (władze) Związku i nie jego majątek, lecz właśnie członkowie Związku stanowią o sensie i istocie funkcjonowania i istnienia Związku Zawodowego.

Odzwierciedleniem tej idei są również zapisy zawarte w przepisach prawa. W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1881, z późn. zm.), związek zawodowy jest dobrowolną i samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych.

Stosowne zapisy w tej mierze zawiera również statut Związku Zawodowego określając cele i zadania działania Związku (§ 6).

Istnieje zatem szczególnego rodzaju więź prawna i szczególnego rodzaju relacja pomiędzy Związkiem Zawodowym a tworzącymi go osobami, zupełnie odmienna od relacji pomiędzy pracodawcą a pracownikami, czy też relacjami, jakie zachodzą pomiędzy poszczególnymi osobami.

Sąd zauważył, że okoliczność powyższą, stanowiącą o specyfice tej sprawy, należałoby również wziąć pod uwagę dokonując oceny charakteru świadczeń, jakie mogą występować w relacjach finansowych (materialnych) zachodzących pomiędzy Związkiem Zawodowym a jego członkami - także w kontekście ich możliwego opodatkowania - a więc fiskalnej ingerencji Państwa w stosunkach, jakie zachodzą pomiędzy Związkiem Zawodowym a osobami, które związek ten tworzą. W orzecznictwie sądowym dotyczącym problematyki opodatkowania nieodpłatnych świadczeń, na co zwrócił również uwagę w skardze kasacyjnej pełnomocnik Związku Zawodowego, wskazuje się, że ustawowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia musi być zawsze interpretowane w konkretnym stanie faktycznym i prawnym, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych (zob. wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1714/11).

Sąd wskazał także na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 624/14. W wyroku tym Sąd, po rozpoznaniu skargi wniesionej przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych w Katowicach, uchylił zaskarżoną interpretację Ministra Finansów, nie podzielając stanowiska wyrażonego w tej interpretacji, iż udział w szkoleniach finansowanych przez samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych, stanowi dla uczestników tych szkoleń podlegający opodatkowaniu przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia (skarga kasacyjna Ministra Finansów od tego wyroku została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego również z dnia 30 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1206/15 wydanym w tym samym składzie orzekającym, jak w sprawie niniejszej). Wprawdzie tamta sprawa dotyczyła szkoleń organizowanych dla pielęgniarek i położnych przez ich samorząd zawodowy, niemniej rozważany tam problem i jego uwarunkowania prawne (udział w szkoleniach jak przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia) był w pełni analogiczny, jak w sprawie niniejszej.

Sąd podkreślił że, nie inaczej jest w relacjach, jakie zachodzą pomiędzy Związkiem Zawodowym a tworzącymi go osobami. Również w tym przypadku korelatem obowiązku uiszczania składek przez związkowców, po stronie Związku Zawodowego jest, m.in. organizowanie dla członków Związku różnego rodzaju szkoleń. O obowiązku takim stanowi bezpośrednio statut Związku Zawodowego, który zobowiązuje Związek do umożliwienia jego członkom podnoszenia kwalifikacji zawodowych (§ 6 lit. e), pogłębiania wiedzy i szkolenia członków Związku (§ 6 lit. f) oraz realizowania celów Związku poprzez organizowanie szkoleń i konferencji (§ 7 ust. 6).

Związek Zawodowy organizując określone szkolenie i umożliwiając udział w nim (nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie) członków Związku, z jednej strony spełnia na ich rzecz i w ich interesie określone świadczenie, jednocześnie jednak tym samym wypełnia swój własny statutowy obowiązek.

Sąd zaznaczył, że obowiązek dostarczenia określonego świadczenia na rzecz członków Związku (tu poprzez zorganizowanie szkolenia i umożliwienia udziału w nim członkom Związku) wynika wprost ze statutu Związku, zaś prawidłowe zarządzanie majątkiem Związku wyznacza granice, w jakich w kontekście innych obowiązków statutowych, a także potrzeb szkoleniowych członków Związku, szkolenia mają charakter bezpłatny, a w jakich odpłatny lub częściowo odpłatny.

W konsekwencji Sąd uznał, że składki członkowskie stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji Związku środków finansowych, umożliwiają sfinansowane, m.in. także szkolenia dla członków Związku. Wprawdzie składek tych, pochodzących od konkretnych osób, nie da się już wyodrębnić, przyporządkować i powiązać z konkretnym, zorganizowanym i sfinansowanym ze środków Związku Zawodowego przedsięwzięciem podejmowanym na rzecz członków Związku, w tym przypadku zorganizowaniem szkolenia, nie zmienia to jednak zasadniczej dla sprawy kwestii, że w istocie rzeczy, to uczestnicy szkolenia faktycznie je dla siebie samych sfinansowali, co stanowi o tym, że w sytuacji przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie mamy do czynienia z podlegającym opodatkowaniu przychodem w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ustawy).

Stosownie do treści art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, iż przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Pojęcie „nieodpłatne świadczenie” nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. Korzystając z dotychczasowego orzecznictwa, jak i poglądów doktryny zauważyć jednak należy, że podatkowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem ono wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Ze świadczeniem nieodpłatnym będziemy mieli zatem do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości. Ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informacje według ustalonego wzoru o wysokości przychodów, i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a. urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Związki Zawodowe, działając zgodnie ze statutem (§ 6 pkt f „Pogłębianie wiedzy i szkolenia członków związku”), organizują różnego rodzaju szkolenia, które mają na celu podnieść kwalifikacje zawodowe swoich członków. Szkolenia te są związane z wykonywaniem zawodu pielęgniarki i położnej, są też takie, które pozwolą zdobyć nową wiedzę i umiejętności dodatkowe. Zarząd Związków Zawodowych zakupił u obcego podmiotu gospodarczego szkolenie W zakresie działalności rad nadzorczych w podmiotach gospodarczych. Szkolenia zawodowe oraz dokształcające z innego zakresu są pokrywane w całości ze środków Związku. W szkoleniu może brać udział dowolna liczba uczestników. Zarząd Związków z każdym podpisuje umowę o uczestnictwie w szkoleniu i warunkach finansowania. Ponieważ głównym źródłem dochodu Związków są składki członkowskie przeznaczane na różne cele, koszty szkolenia są pokrywane w części a pozostała część jest finansowana przez zainteresowanego szkoleniem członka związku.

O wysokości pokrycia kosztów szkolenia decyduje cena jednostkowa szkolenia, liczba uczestników oraz finanse związków. Dla wszystkich uczestników szkolenia pokrycie kosztów jest jednakowe, nie ma wyjątków.

W myśl postanowień art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2014 r., poz. 167) związek zawodowy jest dobrowolną i samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych.

Stosownie do art. 13 pkt 10 ww. ustawy statut związku zawodowego określa w szczególności źródła finansowania działalności związku oraz sposób ustanawiania składek członkowskich.

Na mocy przepisu z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz.U. z 2011 r., Nr 174, poz. 1039 ze zm.) ustawodawca nałożył na pielęgniarki i położne obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych.

Korelatem obowiązku uiszczania składek przez związkowców, po stronie Związku Zawodowego jest, m.in. organizowanie dla członków Związku różnego rodzaju szkoleń. O obowiązku takim stanowi bezpośrednio statut Związku Zawodowego, który zobowiązuje Związek do umożliwienia jego członkom podnoszenia kwalifikacji zawodowych (§ 6 lit. e), pogłębiania wiedzy i szkolenia członków Związku (§ 6 lit. f) oraz realizowania celów Związku poprzez organizowanie szkoleń i konferencji (§ 7 ust. 6).

Związek Zawodowy organizując określone szkolenie i umożliwiając udział w nim (nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie) członów Związku, z jednej strony spełnia na ich rzecz i w ich interesie określone świadczenie, jednocześnie jednak tym samym wypełnia swój własny statutowy obowiązek.

Obowiązek dostarczenia określonego świadczenia na rzecz członków Związku, poprzez zorganizowanie szkolenia i umożliwienia udziału w nim członkom Związku wynika wprost ze statutu Związku, zaś prawidłowe zarządzanie majątkiem Związku wyznacza granice, w jakich w kontekście innych obowiązków statutowych, a także potrzeb szkoleniowych członków Związku, szkolenia mają charakter bezpłatny, a w jakich odpłatny lub częściowo odpłatny.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1528/15, stwierdzić należy, że składki członkowskie stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji Związku środków finansowych, umożliwiają sfinansowane, m.in. także szkolenia dla członków Związku. Wprawdzie składek tych, pochodzących od konkretnych osób, nie da się już wyodrębnić, przyporządkować i powiązać z konkretnym, zorganizowanym i sfinansowanym ze środków Związku Zawodowego przedsięwzięciem podejmowanym na rzecz członków Związku, w tym przypadku zorganizowaniem szkolenia, nie zmienia to jednak zasadniczej dla sprawy kwestii, że w istocie rzeczy, to uczestnicy szkolenia faktycznie je dla siebie samych sfinansowali, co stanowi o tym, że w sytuacji przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie mamy do czynienia z podlegającym opodatkowaniu przychodem w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Związek nie ma zatem obowiązku sporządzenia dla uczestników szkolenia informacji podatkowej PIT-8C.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.