Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.597.2017.2.JSZ
z 7 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2017 r. (data wpływu 13 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni – jest prawidłowe,

• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali użytkowych oraz prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni – jest prawidłowe,

• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a także podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 października 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (podatkowa książka przychodów i rozchodów, podatek liniowy) oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2011 r. Wnioskodawczyni pobudowała prywatnie na gruncie będącym jej własnością budynek mieszkalno-usługowy. Po zakończeniu budowy Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą, a wybudowany budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni (grunt na którym posadowiony jest budynek do niniejszej ewidencji wprowadzony nie został). Wartość początkową ustalono w oparciu o faktycznie poniesione nakłady na wybudowanie nieruchomości, udokumentowane fakturami i rachunkami.

Budynek od chwili wybudowania jest wykorzystywany w następujący sposób:

• w części na cele prywatne Wnioskodawczyni
  

• w części na wynajem lokali mieszkalnych (najem w ramach działalności gospodarczej, zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36)
  

• w części na wynajem lokali użytkowych (najem w ramach działalności gospodarczej, opodatkowany podatkiem VAT według stawki podstawowej)
  

• w części do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (działalność handlowa, sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT - brak zwolnienia przedmiotowego lub podmiotowego)
  
  

Ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej przedmiotowej nieruchomości wykorzystywana jest na cele mieszkalne.

Zgodnie z 22 ust. 1 w zw. z art. 22f ust. 4 ustawy o PIT Wnioskodawczyni zalicza do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości.

W części w jakiej przedmiotowy budynek wykorzystywany jest do prowadzenia działalności opodatkowanej (najem lokali użytkowych, powierzchnia użytkowa zajęta pod własną działalność), Wnioskodawczyni odliczyła podatek VAT od wydatków związanych z wybudowaniem nieruchomości. Od momentu wybudowania, oprócz remontów nie były ponoszone nakłady na ulepszenie i modernizację przedmiotowej nieruchomości, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wnioskodawczyni rozważa obecnie sprzedaż opisanej wyżej nieruchomości i w związku z powyższym wnosi o udzielenie odpowiedzi na zadane poniżej pytania.

W piśmie z dnia 20 października 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą od dnia 19 września 2011 r. w następującym zakresie:

• wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z)
  

• sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.52.Z)
  

• sprzedaż detaliczna sprzętu sportowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.64.Z)
  

• sprzedaż detaliczna gier i zabawek prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.65.Z)
  

• sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.71.Z)
  

• sprzedaż detaliczna wyrobów medycznych, włączając ortopedyczne, prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.74.Z)
  

• sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.78.Z)
  

• pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z)
  

• naprawa pozostałych artykułów użytku osobistego i domowego (PKD 95.29.Z).
  
  

Przedmiotowy budynek położony jest na wyodrębnionej geodezyjnie działce nr 181/1. Budynek będący przedmiotem sprzedaży jest trwale związany z gruntem. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych ww. budynek został zakwalifikowany do kategorii budynki mieszkalne (dział 11 PKOB).

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku mieszkalno-usługowego wybudowanego przez Wnioskodawczynię wynosi 938,5 m ². Na cele prywatne Wnioskodawczyni przeznaczone jest 264,4 m² powierzchni użytkowej. Na wynajem lokali mieszkalnych przeznaczone jest 306,6 m² powierzchni użytkowej, natomiast na wynajem lokali użytkowych przeznaczone jest 191,5 m² powierzchni użytkowej. Na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni przeznaczone jest 176 m² powierzchni użytkowej. Ww. budynek jest w części przeznaczony na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Kiedy nastąpiło pierwsze zajęcie/używanie ww. części budynku przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (proszę wskazać miesiąc i rok odrębnie dla każdej ww. części budynku)?” Wnioskodawczyni wskazała, że:

• część mieszkalna (11 mieszkań)
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 1 - od wybudowania wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawczyni
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 2 - 1 września 2013 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 3 - od wybudowania wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawczyni
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 4 - 25 kwietnia 2012 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 5 - 27 sierpnia 2012 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 6 - 15 kwietnia 2013 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 7 - 1 października 2012 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 8 - 1 sierpnia 2013 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 9 - 7 stycznia 2013 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 10 - 24 lipca 2012 r.
    
  • data oddania do użytkowania mieszkania nr 11 - 19 września 2012 r.

• część usługowa (4 lokale)
  • data oddania do użytkowania lokalu nr 1 - 6 września 2011 r.
    
  • data oddania do użytkowania lokalu nr 2 - 21 października 2011 r.
    
  • data oddania do użytkowania lokalu nr 3 - 1 października 2011 r. (od grudnia 2012 r. lokal wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni)
    
  • data oddania do użytkowania lokalu nr 4 - 19 maja 2012 r. (od grudnia 2012 r. lokal wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni)

• część przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej (lokale użytkowe 3 i 4) – data rozpoczęcia prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej w tej części – grudzień 2012 r.
  
  

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „W ramach jakich czynności nastąpiło pierwsze zajęcie/używanie? (odrębnie dla każdej ww. części budynku)?” Wnioskodawczyni wskazała, że:

• część mieszkalna (11 mieszkań)
  • mieszkanie nr 1 - od wybudowania wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawczyni
    
  • mieszkanie nr 2 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT)
    
  • mieszkanie nr 3 - od wybudowania wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawczyni
    
  • mieszkanie nr 4 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT)
    
  • mieszkanie nr 5 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT)
    
  • mieszkanie nr 6 - najem opodatkowany (wynajęła firma na cele związane z jej działalnością gospodarczą - Wnioskodawczyni klasyfikuje to mieszkanie jako wynajem powierzchni użytkowej)
    
  • mieszkanie nr 7 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT)
    
  • mieszkanie nr 8 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT), obecnie najem opodatkowany (Wnioskodawczyni klasyfikuje to mieszkanie jako wynajem powierzchni użytkowej)
    
  • mieszkanie nr 9 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT)
    
  • mieszkanie nr 10 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT)
    
  • mieszkanie nr 11 - najem zwolniony z opodatkowania (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT)

• część usługowa (4 lokale)
  • lokal nr 1 - najem opodatkowany
    
  • lokal nr 2 - najem opodatkowany
    
  • lokal nr 3 - najem opodatkowany; od grudnia 2012 r. lokal zajęty na prowadzenie opodatkowanej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni
    
  • lokal nr 4 - najem opodatkowany; od grudnia 2012 r. lokal zajęty na prowadzenie opodatkowanej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.
  
  

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu „Czy od pierwszego zajęcia/używania przedmiotowej ww. części budynku do momentu jego sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata? (proszę wskazać odrębnie dla każdej ww. części budynku)” Wnioskodawczyni wskazała, że:

• część przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawczyni – od pierwszego zajęcia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
  

• część przeznaczona na wynajem lokali użytkowych - od pierwszego zajęcia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
  

• część przeznaczona na wynajem lokali mieszkalnych - od pierwszego zajęcia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanej w zdarzeniu przyszłym nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż opisanej w zdarzeniu przyszłym nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 w stosunku do części wynajmowanej na cele mieszkaniowe oraz ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w zakresie w jakim nieruchomość była wynajmowana dla celów innych niż mieszkaniowe oraz wykorzystywana do prowadzenia działalności handlowej Wnioskodawczyni. Do dostawy nieruchomości, w części wykorzystywanej na cele prywatne Wnioskodawczyni w ogóle nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Dostawa towarów oraz świadczenie usług mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Budynek opisany w zdarzeniu przyszłym jest od momentu wybudowania w 2011 r. własnością Wnioskodawczyni. Budynek do dnia dzisiejszego służy działalności handlowej, część pomieszczeń jest wynajmowana z przeznaczeniem mieszkaniowym oraz użytkowym, a części nieruchomości przeznaczona jest na cele prywatne Wnioskodawczyni. Dodatkowo oprócz remontów nie były ponoszone nakłady na ulepszenie i modernizację przedmiotowej nieruchomości, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r„ z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku VAT. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006 Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE, do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem. Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego, „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek (budowla) został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku (budowli) - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o VAT, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii opodatkowania VAT dostawy budynków lub ich części w pierwszej kolejności należy określić czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektu.

Z okoliczności sprawy wynika, że nieruchomość należąca do Wnioskodawczyni od momentu wybudowania - czyli od 2011 r., nie były ulepszana. Przez cały ten czas wykorzystywana była w części do działalności gospodarczej oraz w części na potrzeby prywatne.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Bowiem dostawa ww. nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata, ponadto w tym czasie w nieruchomości nie dokonano ulepszeń wyższych niż 30% jego wartości początkowej. Natomiast część budynku wykorzystywana przez Wnioskodawczynię na potrzeby prywatne w ogóle pozostaje poza zakresem ustawy o VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem VAT. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, iż jej zdaniem w przypadku sprzedaży wybudowanego przez nią budynku, poszczególne jego części będą zwolnione z opodatkowania VAT w następujący sposób:

• część przeznaczona na cele prywatne Wnioskodawczyni – poza zakresem ustawy o VAT
  

• część wynajmowana na cele mieszkaniowe – art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT
  

• część wynajmowana na cele inne niż mieszkaniowe – art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT
  

• część przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej – art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni – jest prawidłowe,

• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali użytkowych oraz prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni – jest prawidłowe,

• zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Jak wynika z art. 43 ust. 11 ustawy, ww. oświadczenie musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków albo budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z okoliczności sprawy wynika, że w 2011 r. Wnioskodawczyni pobudowała prywatnie na gruncie będącym jej własnością budynek mieszkalno-usługowy. Budynek od chwili wybudowania jest wykorzystywany w następujący sposób:

• w części na cele prywatne Wnioskodawczyni (na cele mieszkaniowe),
  

• w części na wynajem lokali mieszkalnych,
  

• w części na wynajem lokali użytkowych,
  

• w części do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.
  
  

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa odnosząc się do części przedmiotowego budynku przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni należy stwierdzić, że Zainteresowana dokonując dostawy budynku w ww. części przeznaczonej na cele mieszkaniowe będzie dokonywała przedmiotowej dostawy w zakresie zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym Zainteresowana w ramach dostawy budynku w części przeznaczonej na własne cele mieszkaniowe nie będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem sprzedaż budynku w ww. części przeznaczonej na własne cele mieszkaniowe nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na własne cele mieszkaniowe należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pozostałych części przedmiotowego budynku należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie podatnikiem – w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy – z tytułu dostawy ww. budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części przeznaczonej na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i dostawa ta nastąpi w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowego budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części przeznaczonej na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy.

Przy czym analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w stosunku do budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części przeznaczonej na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, miało miejsce pierwsze zasiedlenie. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy, ww. części budynku po wybudowaniu zostały oddane w najem. Od pierwszego zajęcia do momentu sprzedaży upływnie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Zainteresowana wskazała, że od momentu wybudowania, oprócz remontów nie były ponoszone nakłady na ulepszenie i modernizację przedmiotowej nieruchomości, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej tego obiektu.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż w okolicznościach niniejszej sprawy zostaną spełnione przesłanki określone do zastosowania zwolnienia od podatku dla planowanej przez Wnioskodawczynię dostawy przedmiotowego budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części przeznaczonej na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji powyższego, przedmiotowa dostawa budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części przeznaczonej na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony transakcji nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Odnosząc się z kolei do dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek należy wskazać, że skoro dostawa przedmiotowego budynku w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych oraz części przeznaczonej na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Zainteresowanej podlega zwolnieniu od podatku VAT, to dostawa gruntu przyporządkowanego do części mieszkaniowej Wnioskodawczyni nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, natomiast dostawa gruntu przyporządkowanego do pozostałej części przedmiotowego budynku podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, o ile strony transakcji nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Tym samym oceniając stanowisko Zainteresowanej w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali użytkowych oraz prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na wynajem lokali mieszkalnych należało uznać za nieprawidłowe, bowiem Zainteresowana jakkolwiek wywodzi prawidłowy skutek prawny w postaci zwolnienia od podatku planowanej dostawy tej części budynku, to jednak w oparciu o inną podstawę prawną niż wskazał tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Końcowo należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.