Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.554.2017.2.KW
z 6 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w przypadku nabywania usługi naprawy gwarancyjnej od podmiotu trzeciego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w przypadku nabywania usługi naprawy gwarancyjnej od podmiotu trzeciego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 października 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

… Wytwórnia Dźwigów Osobowych … S. A. (dalej: Wnioskodawca) jest producentem urządzeń dźwigowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dostawa i montaż dźwigów osobowych i towarowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wskazany w umowie jako Podwykonawca zawarł z Wykonawcą umowę na wykonanie robót podwykonawczych. W umowie jako opis zakresu robót wskazano dostawę i montaż dźwigów osobowych oraz dokonanie własnym kosztem i staraniem niezbędnych odbiorów i rejestracji urządzeń przy udziale inwestora w niezbędnym zakresie zgodnie z przedmiotem robót oraz dokumentacją projektową. W zamian za wykonanie powyższych usług Wnioskodawca otrzyma od Wykonawcy stosowne wynagrodzenie.

W ramach przedmiotowej umowy, Wnioskodawca udziela Wykonawcy gwarancji na okres 3 lat od odbioru końcowego robót głównych przez Inwestora. Umowa wskazuje, że Podwykonawca zapewni, że użyte przez niego materiały i urządzenia będą posiadały gwarancję wytwórcy lub dostawcy ważną co najmniej w terminie 3 lat licząc od daty odbioru końcowego robót głównych przez Inwestora.

W przypadku, gdy w okresie gwarancji zajdzie konieczność dokonania naprawy gwarancyjnej, Wnioskodawca dokona naprawy zlecając jej wykonanie podmiotowi trzeciemu. Innymi słowy, Wnioskodawca nie dokonuje naprawy we własnym zakresie, ale zleca jej wykonanie podwykonawcy. Osoba trzecia jest czynnym podatnikiem VAT.

Osoba trzecia jako podwykonawca fakturuje Wnioskodawcę za wyświadczoną odpłatnie usługę, natomiast usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy ma charakter nieodpłatny. Świadczone w ramach umowy usługi naprawy gwarancyjnej nie są przedmiotem odrębnego fakturowania przez Wnioskodawcę.

Wykonawca zobowiązany jest do świadczenia usług budowlanych na rzecz Inwestora w ramach zawartego kontraktu. Czynności wykonywane przez podmiot trzeci na rzecz Wnioskodawcy oraz przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy w ramach gwarancji klasyfikowane są do grupowania 43.29.19.0 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 roku (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), jako „Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Zgodnie z opisem grupowania przedstawionym na stronie internetowej Głównego Urzędu Statystycznego „grupowanie to obejmuje specjalistyczne roboty związane z instalowaniem dźwigów towarowych i wind osobowych, schodów ruchomych i ruchomych chodników, włączając naprawy i konserwację (...).”

W związku z ustawą z dnia 1 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej: Nowelizacja), Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób od 1 stycznia 2017 roku winna być rozliczona transakcja pomiędzy Wnioskodawcą i podmiotem trzecim, gdzie wyświadczone przez podmiot trzeci usługi przekazywane są następnie nieodpłatnie w związku ze zobowiązaniem umownym do świadczenia usług naprawy w ramach gwarancji.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Na pytanie tut. Organu: „Jaka jest klasyfikacja statystyczna (pełny siedmiocyfrowy symbol) czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy w ramach "umowy na wykonanie robót podwykonawczych", zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676) stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r.?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy klasyfikowane są zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU 2008 r.) w grupowaniu 43.29.19.0 – pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane.”
2. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy w ramach zawartej umowy należą do usług wymienionych w załączniku nr 14 ustawy o VAT – poz. 29.
3. Wnioskodawca nie ma dostępu do umów zawieranych pomiędzy Wykonawcą a Inwestorem. Umowy zawierane między tymi podmiotami objęte są tajemnicą handlową, z związku z tym ich treść nie jest znana Wnioskodawcy. W konsekwencji Wnioskodawca nie może wskazać jakie usługi budowlane świadczone są przez Wykonawcę na rzecz Inwestora. Dodatkowo z Umowy na wykonanie robót podwykonawczych wynika, że Wnioskodawca (podwykonawca) nie jest związany Umową Główną (rozumianą jako umowa łącząca Inwestora i Wykonawcę).Zdaniem Wnioskodawcy okoliczność, o którą pyta Organ jest nieistotna dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy pozostają w ścisłym związku z usługami świadczonymi przez Wykonawcę na rzecz Inwestora.
4. Wnioskodawca nie ma dostępu do umów zawieranych pomiędzy Wykonawcą a Inwestorem. Umowy zawierane między tymi podmiotami objęte są tajemnicą handlową, z związku z tym ich treść nie jest znana Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie może zatem wskazać jakie czynności wykonywane są przez Wykonawcę na rzecz Inwestora, a tym samym nie jest władny dokonać klasyfikacji statystycznej tych czynności.
5. Usługi gwarancyjne wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy oraz przez podmiot trzeci na rzecz Wnioskodawcy mieszczą się w poz. 29 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca nabywając w opisanym stanie faktycznym od osoby trzeciej usługę sklasyfikowaną pod PKWIU 43.29.19.00, tj. usługę naprawy gwarancyjnej, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, będzie obowiązany do opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji, w ramach tzw. mechanizmu „odwrotnego obciążenia”?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z powyżej opisanym stanem faktycznym w ramach zawartej umowy o świadczenie usług budowlanych w zamian za wykonanie przedmiotu umowy oraz wywiązywanie się z zobowiązań gwarancyjnych Wnioskodawca uzyskuje od Wykonawcy stosowne wynagrodzenie.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca wykonując swoje zobowiązanie do dokonania naprawy w ramach udzielonej Wykonawcy gwarancji będzie korzystał z usług podmiotu trzeciego i zakres świadczonych usług będzie zawierał się w klasyfikacji PKWiU 43.29.19.0, wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, to osoba trzecia nie jest obowiązana do rozliczenia podatku VAT w ramach przedmiotowej transakcji. W konsekwencji osoba trzecia (dalszy podwykonawca) powinna wystawić fakturę VAT dokumentującą świadczone usługi bez wykazanego VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie”. Wnioskodawca będzie natomiast obowiązany do opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji, w ramach tzw. mechanizmu „odwrotnego obciążenia”.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, podatnikami VAT zobowiązanymi do rozliczenia podatku będą podmioty nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednocześnie, wprowadzono zastrzeżenie (art. 17 ust. 1h ustawy o VAT), iż w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem należy uznać, że mechanizm odwrotnego obciążenia nie będzie miał zastosowania dla wszystkich transakcji, których przedmiotem są usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, ale ograniczony będzie wyłącznie do usług świadczonych przez podwykonawców.

Kluczowe dla prawidłowego opodatkowania świadczonych usług przewidzianych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT jest zatem właściwe określenie statusu usługodawcy, jak i usługobiorcy.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

W przedmiotowym stanie faktycznym, umowa nie określa żadnego z podmiotów wprost głównym wykonawcą. W związku z tym należy przyjąć, że Wnioskodawca działając na rzecz Wykonawcy inwestycji posiada status podwykonawcy. Natomiast osoba trzecia dokonująca faktycznych napraw, posiada status kolejnego (drugiego) podwykonawcy.

W związku z powyższym, w przedmiotowym schemacie – Inwestor, Wykonawca, pierwszy Podwykonawca (Wnioskodawca), drugi Podwykonawca (osoba trzecia) – na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek rozliczenia VAT w ramach mechanizmu tzw. „odwrotnego obciążenia” z tytułu nabytej usługi naprawy windy.

Podsumowując, w związku z faktem, iż:

• osoba trzecia świadczy usługi naprawy sklasyfikowane pod numerem PKWiU 43.29.19.0,
  

• usługi sklasyfikowane pod numerem 43.29.19.0 PKWiU wymienione zostały w załączniku nr 14 do ustawy o VAT,
  

• osoba trzecia ma w przedmiotowym stanie status podwykonawcy,
  

to transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a osobą trzecią będzie podlegała opodatkowaniu na zasadach wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, tj. z punktu widzenia Wnioskodawcy będzie on obowiązany do opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji, w ramach tzw. mechanizmu „odwrotnego obciążenia”.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone przez Ministra Rozwoju i Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 3 lipca 2017 r. – najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi w zakresie odwróconego obciążenia podatkiem VAT transakcji dotyczących świadczenia usług budowlanych.

W odpowiedzi na pytanie nr 2 o treści: „Czy przedsiębiorca (podatnik VAT czynny), który przy realizacji inwestycji był generalnym wykonawcą, a który obecnie – po zakończeniu inwestycji i odbiorze robót przez inwestora – świadczy usługi budowlane (wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) w okresie gwarancyjnym przewidzianym umową pomiędzy inwestorem a generalnym wykonawcą za pośrednictwem podmiotów trzecich (podatników VAT czynnych), jest podatnikiem, obowiązanym do rozliczenia podatku VAT przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego obciążenia?”. Minister udzielił następującej odpowiedzi: „Przepisy ustawy o VAT nie różnicują zasad opodatkowania w zależności od tego, czy usługi budowlane są realizowane w trakcie fazy wykonawczej inwestycji, czy też w okresie gwarancji (jednocześnie opodatkowaniu podatkiem podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług). W przypadku wykonywania robót budowlanych z tytułu udzielonych przez głównego wykonawcę inwestorowi gwarancji przez podmioty, którym generalny wykonawca zleca ich wykonanie – jak w opisanej sytuacji – znajdzie zastosowanie mechanizm reverse charge. Podmioty, którym generalny wykonawca zlecił odpłatnie wykonanie określonych robót budowlanych występują w charakterze podwykonawców, do rozliczenia zatem podatku od tych transakcji zobowiązany jest generalny wykonawca. Jednocześnie jeżeli w związku z udzielonymi przez głównego wykonawcę inwestorowi gwarancjami główny wykonawca nie pobiera od inwestora wynagrodzenia z tytułu wykonanych prac nie podlegają one w ogóle opodatkowaniu (w przypadku odpłatności rozliczane byłyby na zasadach ogólnych – na tym etapie zatem mechanizm reverse charge nie będzie miał zastosowania)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie zastosowania bądź niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Zainteresowanego klasyfikacji dla nabywanych i sprzedawanych usług.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, wydane rozstrzygnięcie traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2017 r. przepisu art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) bezpośrednio na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) a inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi, zawierającą podatek VAT. W takim przypadku mechanizm odwróconego obciążenia nie ma zastosowania.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słowniku języka polskiego, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU,
  

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
  

• sprzedaż u usługodawcy nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
  

• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług.
  
  

Ponadto należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie różnicują zasad opodatkowania podatkiem VAT w zależności od tego, czy usługi budowlane są realizowane w trakcie fazy wykonawczej inwestycji, czy też w okresie istnienia rękojmi lub gwarancji.

Podkreślić należy, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie pozostające w bezpośrednim związku ze świadczoną usługą. Z danego bowiem stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy i obowiązujące przepisy prawa należy wskazać, że czynności realizowane na rzecz Wnioskodawcy przez osobę trzecią, polegające na naprawie gwarancyjnej, stanowią odpłatne świadczenie usług, które – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym w celu udzielenia odpowiedzi na wątpliwości Zainteresowanego zbadać należy, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca jako Podwykonawca zawarł z Wykonawcą umowę na wykonanie usług budowlanych wymienionych w poz. 29 załącznika do ustawy. Dodatkowo w ramach ww. umowy Zainteresowany zobowiązany jest w okresie obowiązywania gwarancji – jeśli zajdzie taka konieczność – do dokonywania nieodpłatnie napraw gwarancyjnych przedmiotowych dźwigów osobowych. Jednakże Wnioskodawca nie dokonuje naprawy we własnym zakresie, lecz zleca jej wykonanie osobie trzeciej, która w okolicznościach niniejszej sprawy występuje w roli podwykonawcy. Ponadto świadczona przez osobę trzecią na rzecz Zainteresowanego usługa naprawy gwarancyjnej – sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 43.29.19.0 – znajduje się pod poz. 29 załącznika nr 14 do ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności sprawy oraz przedstawione przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro podmiot trzeci świadczy usługę naprawy gwarancyjnej wymienioną – jak wskazano we wniosku – w grupowaniu PKWiU 43.29.19.0 pod poz. 29 załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca na rzecz Wnioskodawcy, to w analizowanej sprawie spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

W konsekwencji nabywana przez Zainteresowanego usługa naprawy gwarancyjnej od osoby trzeciej podlega opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia. Zatem do rozliczenia podatku z tytułu przedmiotowej usługi zobowiązany jest usługobiorca – Wnioskodawca.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.