INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie, ustalenia czy wydatki poniesione przez Spółkę związane z kosztami administracyjnymi oraz kosztami ogólnego zarządu powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów centrali w Polsce (w roku, w którym zostały poniesione) w związku z brakiem przychodów ze źródeł, z których dochód jest zwolniony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (w tym roku podatkowym) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione przez Spółkę związane z kosztami administracyjnymi oraz kosztami ogólnego zarządu powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów centrali w Polsce (w roku, w którym zostały poniesione) w związku z brakiem przychodów ze źródeł, z których dochód jest zwolniony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (w tym roku podatkowym).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka założyła oddział w Finlandii (dalej „Oddział w Finlandii”), będący zakładem w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009 r. (Dz. U. z dnia 11 marca 2010 r.). Oddział jest w fazie implementacji linii produkcyjnej, wobec czego nie wykazuje żadnych przychodów z działalności operacyjnej. Oddział na terenie Finlandii prowadzi obecnie proces inwestycyjny po realizacji którego rozpocznie również produkcję na przekazanych przez Centralę maszynach oraz urządzeniach i zacznie osiągać przychody ze źródła, z którego dochód będzie zwolniony z opodatkowania w myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.). Po utworzeniu Oddziału, a przed rozpoczęciem działalności produkcyjnej, czy innej przynoszącej przychody, Spółka ponosi szereg wydatków związanych z działalnością Oddziału, na przykład wydatki na doradztwo prawne w zakresie wsparcia procesu tworzenia Oddziału, usługi geodezyjne związane z budową fabryki w Finlandii, czy inne usługi związane z budową fabryki to jest koszty bezpośrednio związane z Oddziałem w Finlandii. Spółka ponosi również inne koszty, stanowiące koszty ogólnego zarządu związane z funkcjonowaniem całego przedsiębiorstwa, w pewnej części związane z działalnością Oddziału w Finlandii. Spółka ponosi więc koszty uzyskania przychodów, w tym koszty administracyjne i koszty ogólnego zarządu, których nie jest w stanie przypisać bezpośrednio Oddziałowi w Finlandii lub centrali w Polsce (dalej „Centrala").

Zgodnie z przyjętymi założeniami planuje się w szczególności:

1. Centrala oraz Oddział będą prowadziły działalność produkcyjną. Oddział będzie również prowadził sprzedaż wyrobów Centrali lub innych oddziałów Spółki.
2. Centrala oraz Oddział prowadzi księgi rachunkowe według przepisów właściwych dla miejsca ich siedziby.
3. Oddział jest jednostką samobilansującą wyodrębnioną organizacyjnie, pozbawioną odrębnej od Centrali osobowości prawnej.
4. Centrala oraz Oddział są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi w państwie siedziby.
5. Centrala wyposaża Oddział w aktywa niezbędne do rozpoczęcia prowadzenia działalności.
6. Nadzór i bieżąca organizacja działalności operacyjnej Oddziału prowadzona jest lokalnie przez Oddział, natomiast ogólny zarząd Oddziałem sprawowany jest przez Centralę.
7. Planowanie produkcji i sprzedaży oraz budżetowanie zakupów dla Oddziału odbywa się w Centrali lub w Oddziale.
8. Tworzenie ogólnych zasad polityki finansowej dla Oddziału leży w gestii Centrali.
9. Polityka kadrowa dotycząca Oddziału prowadzona jest pod nadzorem przedstawicieli Centrali.
10. Centrala dokonuje zakupów podstawowych materiałów i towarów i dostarcza je do Oddziału ze swoich magazynów lub bezpośrednio od dostawców.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wyżej wymienione wydatki poniesione przez Spółkę powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów centrali (w Polsce w roku, w którym zostały poniesione) i w związku z brakiem przychodów ze źródeł, z których dochód jest zwolniony na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., (w tym roku podatkowym) zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p....

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle wskazanych wyżej okoliczności faktycznych poniesione wydatki Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym zostały poniesione i rozliczyć je na podstawie art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając przedmiotowe wydatki w całości do kosztów uzyskania przychodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Wydatki poniesione przez Spółkę w ostatnim roku podatkowym i latach poprzednich związane były z ogólną działalnością Spółki, w tym w związku z utworzeniem Oddziału w Finlandii. Wydatków tych nie można zatem zaliczyć do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych objętych inwestycją na podstawie art. 16g u.p.d.o.p., gdyż nie mieszczą się one w definicji kosztu wytworzenia lub ceny nabycia poszczególnych środków trwałych. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, należy rozważyć, w którym momencie koszty te powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów są potrącane w tym roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Jednakże w opinii Spółki powyższy przepis może znaleźć zastosowanie jedynie w odniesieniu do kosztów, które można powiązać z konkretnym przychodem, w przypadku bowiem odmiennego rodzaju kosztów, ustalenie momentu potrącenia kosztów na podstawie art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. nie byłoby możliwe. W tym przypadku należy stosować art. 15 ust. 4d, który mówi, iż koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, Spółka zauważa, że kosztami pośrednimi są nie tylko koszty, których nie da się powiązać z konkretnym przychodem, lecz także koszty, które wiążą się jednocześnie z więcej niż jednym przychodem, czy też wiążą się zarówno z przychodem opodatkowanym, jak i zwolnionym z opodatkowania. W związku z powyższym istotne jest -zdaniem podatnika - aby rozważyć czy koszty poniesione przez Spółkę mają charakter kosztów bezpośrednich. Wprawdzie część wydatków Spółka jest w stanie przyporządkować geograficznie do Centrali w Polsce lub Oddziału w Finlandii, nie zmienia to jednak ich charakteru jako kosztów pośrednich.

Nie jest bowiem możliwe powiązanie ich bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu. Nie można ich również przyporządkować do przychodów osiągniętych w konkretnych latach podatkowych. Wydatki te dotyczą działalności Spółki jako pewnej całości, która będzie generowała przychody przez dłuższy okres czasu w przyszłości. W związku z tym, zdaniem Spółki nie jest możliwe przyporządkowanie ich do konkretnych, określonych przychodów do żadnego roku podatkowego tzn. nie można ustalić czy wydatki te służą osiągnięciu przychodów tylko w 2011 r. lub tylko w 2012 r., ani określić proporcji, w jakiej wydatki te związane są z przychodami konkretnych lat. W konsekwencji, zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. koszty te są potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Jak wskazuje Spółka w opisie stanu faktycznego, w rozważanym roku podatkowym osiągnęła dochód jedynie z działalności Centrali w Polsce, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Z projekcji finansowych wynika, że działalność produkcyjna w Oddziale w Finlandii zacznie generować przychody dopiero w kolejnych latach podatkowych. Dochody z Centrali będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych, natomiast dochody z działalności Oddziału będą zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 7 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009 r. (Dz. U. z dnia 11 marca 2010 r., dalej „Umowa z Finlandią") i art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., a Spółka stwierdza, że poniesione w rozważanym roku podatkowym wydatki (inne niż związane bezpośrednio z działalnością Oddziału w Finlandii) służyć będą osiągnięciu zarówno przychodów ze źródeł opodatkowanych, jak i zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednakże z uwagi na pośredni charakter tych kosztów nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie wydatków wyłącznie do działalności zwolnionej lub wyłącznie do działalności opodatkowanej Spółki. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w przedmiotowej sytuacji powinien znaleźć zastosowanie art. 15 ust. 2 i 2a ustawy podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Natomiast art. 15 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania Mając na względzie powyższe uregulowania, koszty uzyskania przychodów roku zakończonego 31 grudnia 2011 r. powinny zostać rozliczone z uwzględnieniem proporcji, w jakiej w roku poniesienia wydatków pozostają przychody zwolnione w stosunku do przychodów opodatkowanych. Z uwagi jednak na fakt, że w ostatnim roku Spółka nie uzyskała żadnych przychodów ze źródeł z których dochód jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3, wynikających z działalności Oddziału w Finlandii, a za tym nie jest w stanie określić struktury przychodów w przyszłości, przedmiotowe wydatki w całości powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w Polsce. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w stanowisku Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, który w postanowieniu z 8 marca 2007r. (sygn. 1472/ROP1/423-1/07/RM) stwierdził, że „skorzystanie z prawa do ulgi w przedmiotowej sytuacji Podatnika (zwolnienia od podatku dochodowego z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej określonej w zezwoleniu) jest uzależnione od osiągnięcia przychodu z działalności w takiej strefie. Skoro (..) takiego przychodu nie ma lub nie potrafi wykazać (...) nie potrafi też wykazać zastosowania proporcji (...) potrzebnej do wyliczenia kosztów związanych z działalnością zwolnioną.” Dalej organ ten wywodzi, że w sytuacji, gdy Podatnik nie potrafi wykazać kosztów o charakterze ogólnym związanych z działalnością zwolnioną to biorąc pod uwagę zasadę powszechności opodatkowania musi uiszczać podatek na zasadach ogólnych - a nie wykazywać podział kosztów ogólnych jak dla działalności zwolnionej gdyż nie ma takiego prawa poprzez niewykazanie przychodów, a w następstwie dochodów z tej działalności (działalność z której dochód podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy)." Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie również w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście z dnia 21 lutego 2006 r. (sygn. akt ZD/423-5/06), które dotyczy podobnego stanu faktycznego. W analizowanej sytuacji wnioskodawca prowadził działalność, z której dochód był zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, a następnie rozszerzył ją o działalność deweloperską z której dochód będzie podlegał opodatkowaniu. W roku podatkowym podatnik nie uzyskał jednak jeszcze żadnych przychodów z działalności opodatkowanej, a jedynie ponosił związane z tą działalnością koszty. Stanowisko wnioskodawcy w kwestii stosowania zasady podziału kosztów pośrednich i ogólnozakładowych, zgodnie z art. 15 ust. 2 UPDOP, od momentu uzyskania przychodów z działalności opodatkowanej zostało uznane za prawidłowe. Organ potwierdził, że „do czasu uzyskania przychodów z działalności deweloperskiej koszty pośrednie i ogólnozakładowe powinny stanowić w całości koszty uzyskania przychodów ze zwolnionych z opodatkowania źródeł przychodów." Mając powyższe na względzie, Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionej sprawie zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poniesione wydatki nie odnoszą się do jednego roku podatkowego, a więc jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami konkretnego roku podatkowego, powinny być potrącone w dacie ich poniesienia. Równocześnie przedmiotowe wydatki, jako związane ze źródłami przychodów, z których generowane są zarówno dochody zwolnione, jak i opodatkowane, powinny być rozliczone zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a-z uwagi na brak przychodów zwolnionych w tym roku podatkowym - w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podlegających opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawy o pdop”), podatnicy, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę lub zarząd, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty Polskie na terytorium innych państw, a w szczególności gdzie dochody podlegają opodatkowaniu, regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, zastosowanie mają przepisy konwencji z dnia 08 czerwca 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205, dalej „konwencja”).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop, wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi. Z kolei z art. 21 ust. 2 lit. a konwencji wynika, iż w Polsce, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Finlandii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu (b) niniejszego ustępu.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka założyła oddział w Finlandii, będący zakładem w rozumieniu art. 5 konwencji. Oddział jest w fazie implementacji linii produkcyjnej, wobec czego nie wykazuje żadnych przychodów z działalności operacyjnej. Po utworzeniu Oddziału, a przed rozpoczęciem działalności produkcyjnej, czy innej przynoszącej przychody, Spółka ponosi szereg wydatków związanych z działalnością Oddziału, m.in. koszty administracyjne i koszty ogólnego zarządu związane z funkcjonowaniem całego przedsiębiorstwa, w pewnej części związane z działalnością Oddziału w Finlandii. Wątpliwość Spółki dotyczy możliwości zaliczenia wydatków związanych z ww. kosztami administracyjnymi i ogólnego zarządu w całości do jej kosztów uzyskania przychodów tj. podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, oraz
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o pdop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Do tej kategorii kosztów należą koszty administracyjne i ogólnego zarządu.

W przypadku, gdy przyporządkowanie poniesionych kosztów do osiągniętych przychodów z poszczególnych źródeł (lub w ramach określonego źródła do opodatkowanych i zwolnionych) nie jest możliwe, zastosowanie znajduje odpowiednio art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o pdop.

Art. 15 ust. 2 ustawy o pdop stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2a ustawy o pdop, zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o pdop stosuje się odpowiednio. Pamiętać jednakże należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. Tylko do takich kosztów uzasadnione jest zastosowanie proporcji, o której mowa w w/w przepisach ustawy o pdop.

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o pdop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o pdop, dodaje ponadto, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 (…).

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż jeżeli w istocie nie jest możliwe przypisanie kosztów wspólnych do jednej z kategorii dochodów (opodatkowanych lub zwolnionych) to koszty uzyskania przychodów dotyczące kosztów administracyjnych i ogólnego zarządu powinny zostać rozliczone z uwzględnieniem proporcji, w jakiej w roku poniesienia wydatków pozostają przychody zwolnione w stosunku do przychodów opodatkowanych. Z uwagi na fakt, że we wskazanym we wniosku roku podatkowym Spółka nie uzyskała żadnych przychodów ze źródeł z których dochód jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop, (wynikających z działalności Oddziału w Finlandii), a za tym nie jest możliwe określenie struktury przychodów opodatkowanych/zwolnionych, przedmiotowe wydatki w całości powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w Polsce.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż przyporządkowanie geograficzne (samo miejsce poniesienia kosztów) nie decyduje jeszcze o przyporządkowaniu kosztów do siedziby czy zakładu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.