INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2011r. (data wpływu 10 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2011r. (data wpływu 16 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT szkoleń przewodników turystycznych (miejskich) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT szkoleń przewodników turystycznych (miejskich).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2011r. (data wpływu 16 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 sierpnia 2011r. znak: IBPP1/443-772/11/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

1. Wnioskodawca działając na podstawie decyzji wydanej przez Wojewodę z dnia 25 października 2001r. na podstawie art. 24 ust. 1, 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek korzysta ze stałego upoważnienia do szkolenia przewodników turystycznych miejskich po K.
2. Wnioskodawca w ramach wymienionego wyżej upoważnienia prowadzi szkolenia przewodników turystycznych miejskich po K. (PKWiU: 85.59.13.2 - Usługi w zakresie edukacji, doskonalenia zawodowego, gdzie indziej nie sklasyfikowane).
3. Na podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 marca 1999r. (Dz. U. Nr 31 z dnia 14 kwietnia 1999r.) par. 8, par. 9, par 10 ust. 1 Marszałkowie, zgodnie ze swoją właściwością, powołują komisje egzaminacyjne dla przewodników turystycznych oraz dla pilotów wycieczek.
4. Oferta szkoleń skierowana jest do młodzieży i osób dorosłych chcących skorzystać z takiej formy kształcenia zawodowego, uczestnicy kursów nie są członkami stowarzyszenia.
5. Uczestnictwo w szkoleniach jest odpłatne, koszty szkoleń pokrywa Wnioskodawca z własnych środków.
6. Zgodnie z ustawą o usługach turystycznych w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, ukończenie kursu przewodników po Krakowie jest warunkiem koniecznym do przystąpienia do egzaminu na licencję przewodnika miejskiego w Urzędzie Marszałkowskim.
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 sierpnia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

1. Wnioskodawca nie jest objęty systemem oświaty na zasadach ustawy o systemie oświaty.
2. Szkolenia zawodowe są świadczone przez Wnioskodawcę na zasadach określonych w ustawie o usługach turystycznych z dnia 29 sierpnia 1997r. (Dz. U. Nr 133, poz. 884) tekst jednolity z dnia 21 marca 2001r. (Dz. U. Nr 55, poz. 578) tekst jednolity z dnia 7 października 2004r. (Dz. U. Nr 223, poz. 2268) („Ustawa o Usługach Turystycznych") a konkretnie na podstawie art. 22 punkt 5) w związku z art. 24.
3. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu ustawy o systemie oświaty.
4. Szkolenie prowadzone przez Wnioskodawcę ma na celu uzyskanie bądź uaktualnienie przez uczestników wiedzy do celów zawodowych.
5. Wnioskodawcy nie jest wiadomo czy uczestnicy są kierowani przez pracodawców, gdyż nie prowadzi w tym zakresie ewidencji.
6. Szkolenia nie są finansowane środków ze środków publicznoprawnych w całości bądź w co najmniej 70%.
7. Szkolenia finansowane są w całości ze środków własnych uczestników, Wnioskodawca nie posiada wiedzy czy są finansowane przez pracodawców uczestników (ad. punkt 6), Wnioskodawca nie pokrywa opłaty za szkolenie uczestników.
8. Wnioskodawca nie zawiera umowy z uczestnikami szkolenia, przedmiotem szkolenia są wykłady i zajęcia praktyczne zgodnie z programem zawartym w Rozporządzeniu Ministra Sportu i Turystyki w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek z dnia 4 marca 2011r. (Dz U. Nr 60, poz. 302).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie zapisów art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług taka forma szkoleń może być uznana za kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe i czy w związku z tym korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT w roku 2011...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu z dnia 10 sierpnia 2011r.), stosownie do art. 43 punkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty świadczące usługi szkolenia zawodowego na podstawie odrębnych przepisów podlegają zwolnieniu od obowiązku płacenia podatku od przychodów otrzymanych w związku z tą działalnością. Z uwagi na fakt, iż mimo tego, że szkolenie w celu uzyskania prawa wykonywania zawodu przewodnika nie jest objęte systemem oświaty to stosując odesłanie ustawowe do przepisów odrębnych należy stwierdzić, że szkolenie wykonywane przez Wnioskodawcę mieści się w ramach szkolenia zawodowego. Równocześnie zgodnie z brzmieniem ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od tego podatku „usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26: a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub c) finansowane w całości ze środków publicznych - oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. W literaturze podnosi się, że „sam zakres przedmiotowy omawianego zwolnienia jest zgodny z zakresem przewidzianym przez przepisy wspólnotowe. Stosownie bowiem do art. 132 ust. 1 pkt i Dyrektywy VAT zwolnieniu podlega kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Wydaje się, że również komercyjne szkolenia prowadzone przez różne przedsiębiorstwa, np. szkolenia w zakresie podatków, z punktu widzenia przedmiotowego korzystać mogą ze zwolnienia na podstawie Dyrektywy jako kształcenie zawodowe." (tak w „VAT 2010. Komentarz" Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, Rok wydania: 2010, Wydawnictwo: C. H. Beck, Wydanie: 2).

Szkolenia prowadzone są w celu umożliwienia osobom fizycznym wykonywania zawodu przewodnika. Zgodnie z art. 3 punkt 7a) Ustawy o Usługach Turystycznych, przewodnik turystyczny to osoba zawodowo oprowadzająca turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach, udzielająca o nich fachowej informacji oraz sprawująca nad turystami lub odwiedzającymi opiekę w zakresie wynikającym z umowy. Przewodnik został zatem zaliczony przez ustawodawcę jako zawód. Kolejno zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o Usługach Turystycznych przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która posiada uprawnienia określone ustawą. Warunki i tryb przeprowadzania szkolenia w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego zawiera Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek z dnia 4 marca 2011 r. (Dz. U. Nr 60, poz. 302). Zgodnie z § 3 ust. 3 tego rozporządzenia ukończenie podstawowego szkolenia ogólnego dla kandydatów na przewodników turystycznych jest podstawą dopuszczenia do podstawowego szkolenia specjalistycznego dla wszystkich rodzajów uprawnień przewodnika turystycznego. Dalej na podstawie § 22 ust. 1. do egzaminu dopuszcza się osoby, które najpóźniej w terminie 14 dni przed egzaminem przedstawiły w urzędzie marszałkowskim dowód wniesienia opłaty egzaminacyjnej oraz odpowiednio: 1) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia teoretycznego i praktycznego wymaganego dla nabycia danego rodzaju uprawnień wystawione przez jednostkę organizacyjną lub osobę uprawnioną do szkolenia kandydatów na przewodników turystycznych lub pilotów wycieczek. Art. 24 ust. 1 Ustawy o Usługach Turystycznych reguluje przeprowadzanie szkolenia, o którym mowa w art. 22 pkt 5. Szkolenie prowadzić mogą zarówno osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne, które uzyskają wpis do rejestru organizatorów szkoleń dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, prowadzonego przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby fizycznej lub siedzibę jednostki organizacyjnej wnioskującej o wpis do rejestru organizatorów szkoleń, a w wypadku osób fizycznych posiadających miejsce zamieszkania lub jednostek organizacyjnych posiadających siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, prowadzonego przez marszałka województwa wybranego przez wnioskodawcę. Wpis do rejestru organizatorów szkoleń może dotyczyć zgłoszenia przeprowadzenia jednego szkolenia lub szkolenia na stałe (Wnioskodawca został wpisany do rejestru organizatorów szkoleń dnia 25 października 2001r. decyzją Wojewody - stałe upoważnienie).

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z Ustawą o Usługach Turystycznych wraz z rozporządzeniem, do wykonywania zawodu przewodnika konieczne jest uzyskanie uprawnień. Uprawnienia z kolei nadaje się m. in. po odbyciu właściwego szkolenia oraz po otrzymaniu pozytywnej oceny z egzaminu zawodowego. Warunkiem koniecznym przystąpienia do egzaminu jest odbycie szkolenia przeprowadzonego przez uprawnione podmioty (a contrario art. 22a Ustawy o Usługach Turystycznych). Bezsprzecznie, aby uzyskać uprawnienie do wykonywania zawodu przewodnika konieczne jest odbycie szkolenia, a zatem szkolenie prowadzone przez Wnioskodawcę na zasadach określonych w Ustawie o Usługach Turystycznych oraz aktach wykonawczych w celu umożliwienia wykonywania zawodu przewodnika jest szkoleniem zawodowym i jako takie zostało zaliczone przez ustawodawcę do działalności podlegającej zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Podsumowując zgodnie z art. 3 punkt 7a) oraz art. 22 punkt 5) w związku z art. 24 Ustawy o Usługach Turystycznych w związku z art. art. 43 punkt 29) ustawy o podatku od towarów i usług, szkolenie prowadzone przez Wnioskodawcę jako szkolenie zawodowe prowadzone w formie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r., zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Wnioskodawca stwierdził bowiem, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), a ponadto z opisu przedstawionego we wniosku nie wynika, żeby Wnioskodawca był podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy o VAT.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Wnioskodawca nie posiada akredytacji jak również szkolenia te nie są finansowane ze środków publicznych w całości lub w co najmniej 70 %.

Analizując powyższe okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c ustawy o VAT warunkujące prowadzenie usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego poprzez posiadanie akredytacji niezbędnej do przeprowadzania tego typu szkoleń lub ich finansowanie ze środków publicznych.

Ponadto Wnioskodawca w opisie sprawy przedstawił, iż przedmiotowe szkolenia są świadczone na zasadach określonych w art. 22 pkt 5 w związku z art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych (t.j. z 2004r. Dz. U. Nr 223, poz. 2268 ze zm.) zgodnie z programem zawartym w rozporządzeniu Ministra Sportu i Turystyki z dnia 4 marca 2011r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek (Dz. U. Nr 60, poz. 302).

Art. 3 pkt 7a ww. ustawy o usługach turystycznych określił, iż za przewodnika turystycznego należy rozumieć osobę zawodowo oprowadzającą turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach, udzielającą o nich fachowej informacji oraz sprawującą nad turystami lub odwiedzającymi opiekę w zakresie wynikającym z umowy.

W myśl art. 22 pkt 5 tej ustawy uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na pilota wycieczek, z zastrzeżeniem art. 22a.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2 ww. ustawy szkolenie, o którym mowa w art. 22 pkt 5, mogą prowadzić osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne, które uzyskają wpis do rejestru organizatorów szkoleń dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, zwanego dalej "rejestrem organizatorów szkoleń", prowadzonego przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby fizycznej lub siedzibę jednostki organizacyjnej wnioskującej o wpis do rejestru organizatorów szkoleń, a w wypadku osób fizycznych posiadających miejsce zamieszkania lub jednostek organizacyjnych posiadających siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, prowadzonego przez marszałka województwa wybranego przez wnioskodawcę.

Wpis do rejestru organizatorów szkoleń może dotyczyć zgłoszenia przeprowadzenia jednego szkolenia lub szkolenia na stałe.

Z kolei art. 21 ust. 4 tej ustawy stanowi, iż Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, może określić wykaz miast, w których wykonywanie zadań przewodnika turystycznego wymaga posiadania uprawnień przewodnika miejskiego, uwzględniając szczególne walory turystyczne tych miast.

Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 4 marca 2011r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek (Dz. U. Nr 60, poz. 302) określiło programy szkolenia kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek stanowiące załącznik nr 1 Program podstawowego szkolenia ogólnego dla kandydatów na przewodników turystycznych oraz załącznik nr 6 Program podstawowego szkolenia specjalistycznego dla kandydatów na przewodników miejskich do niniejszego rozporządzenia.

W świetle ww. przepisów formy i zasady przedmiotowych szkoleń dla przewodników miejskich, które niewątpliwie są kształceniem zawodowym, zostały określone w ww. rozporządzeniu w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek.

Tym samym przedmiotowe szkolenia dla przewodników miejskich mogą korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. pkt 29 lit a ww. ustawy, gdyż zostały spełnione dwa warunki niezbędne do skorzystania z tego zwolnienia. Są to bowiem szkolenia zawodowe, których formy i zasady wynikają z odrębnych przepisów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.