Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.473.2017.2.BJ
z 5 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości (lokal mieszkalny znajdujący się w budynku mieszkalnym wraz z budynkami (pomieszczeniami przynależnymi) gospodarczymi posadowionymi na działce nr 169/3 i 169/5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości (lokal mieszkalny znajdujący się w budynku mieszkalnym wraz z budynkami (pomieszczeniami przynależnymi) gospodarczymi posadowionymi na działce nr 169/3 i 169/5).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z Decyzją Wojewody X nr X z dnia 07.01.2003r. prawo własności zabudowanej działki nr 169 w X, gminie X (będącej w faktycznym władaniu Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa X w X) stało się z mocy prawa mieniem Województwa X zgodnie z art. 49 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa z dnia 5 czerwca 1998r., zgodnie z którym Wojewoda z urzędu przekazał Województwu X ww. mienie Skarbu Państwa służące realizacji zadań województwa. Z uzasadnienia decyzji wynika, iż stosownie do przepisu art. 25 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną - z dniem 1 stycznia 1999 r. samorząd województwa przejmuje mające siedzibę na obszarze województwa, państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - zarządy melioracji i urządzeń wodnych.

Wójt Gminy X Decyzją nr X z dnia 26 września 2003 r. zatwierdził projekt podziału działki nr 169, w wyniku którego powstały działki nr 169/1, 169/2, 169/3 i 169/4.

Następnie Wójt Gminy X Decyzją nr X z dnia 24 listopada 2015 r. zatwierdził projekt podziału działki nr 169/4, w wyniku którego powstały działki nr 169/5, 169/6.

W związku z zainteresowaniem najemcy nabyciem (i złożonym podaniem w tym zakresie) znajdującego się w budynku mieszkalnym w X wynajmowanego przez najemcę (umowa na czas nieokreślony) lokalu mieszkalnego (jeden lokal w budynku) wraz z budynkami (pomieszczeniami przynależnymi) gospodarczymi tj.:

- działka nr 169/5 o pow. 1737m² zabudowana:



• budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym (jeden lokal mieszkalny) o pow. użytkowej 107,15m², na który składa się:
  
  
  
  1. kondygnacja: kuchnia, łazienka, kotłownia garderoba, wiatrołap, przedpokój z klatką schodową, pokój nr 1 - łączna powierzchnia użytkowa 60,74m²
  2. kondygnacja: pokój nr 2, pokój nr 3, łazienka, przedpokój - łączna powierzchnia użytkowa 46,41m².
     
     
     
• budynkiem gospodarczym (pomieszczeniem przynależnym) o powierzchni użytkowej 51 m²
• budynkiem gospodarczym (pomieszczeniem przynależnym) o powierzchni użytkowej 15,62 m²
  
  - działka nr 169/3 o pow. 233 m² zabudowana:
  
  
  
• budynkiem gospodarczym (pomieszczeniem przynależnym) o powierzchni użytkowej 60,27 m² (własność Województwa X, KW Nr X, obręb ... X) planuje się sprzedać w trybie bezprzetargowym ww. nieruchomość na rzecz najemcy.
  

Pierwsza umowa najmu przedmiotowego lokalu: 12 grudnia 2000 r. - umowa zawarta przez aktualnego najemcę.

Zgodnie z operatem szacunkowym z dnia 12 października 2016 r. (aneksowanym) urządzenia budowlane związane z budynkami: utwardzenie betonowe, ogrodzenie z siatki stalowej, uzbrojenie służące doprowadzeniu energii elektrycznej, wody i odprowadzania ścieków. Na przedmiotowej nieruchomości znajdują się następujące rodzaje uzbrojenia terenu: elektroenergetyczne, wodne, telekomunikacyjne, kanalizacji lokalnej (szambo). Z analizy mapy zasadniczej i przepisów dotyczących stanu prawnego urządzeń infrastruktury technicznej wynika, że ww. uzbrojenie wodne, kanalizacyjne i kable energetyczne prowadzące do budynku mieszkalnego do budynków gospodarczych stanowi własność właściciela gruntu tj. Województwa X (zarazem gestora tego urządzenia), natomiast pozostałe uzbrojenie: napowietrzne linie sieci elektroenergetycznej stanowią własność X S.A. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru zainwestowania wsi X:

• działka nr 169/5 położona jest częściowo na terenie zabudowy mieszkaniowej, zabudowy zagrodowej oraz częściowo na terenie dróg dojazdowych.
• działka nr 169/3 położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej, zabudowy zagrodowej.

Z pisma nr … Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w X z dnia 6 marca 2014 r. wynika, iż „obecnie po wykonaniu na własny koszt prac remontowo - zabezpieczających przez najemcę lokalu (...) stan techniczny i funkcjonalny ww. budynków można określić jako średni (...)” - informacja ta dotyczy ww. budynku mieszkalnego i pomieszczeń gospodarczych (wcześniej zlokalizowanych na działce 169/3 i 169/4).

Ponadto Województwu przy przekazywaniu z mocy prawa nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz (jak wynika z informacji pisemnej uzyskanej od Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa X w X doręczonej do tut. urzędu w dniu 19 czerwca 2017r.) nie poniesiono żadnych nakładów finansowych na ww. budynki i budowle, których wartość przekroczyła 30% wartości początkowej, a wszelkie wydatki poniesione na rzecz tych nieruchomości były wydatkami remontowymi, miały charakter odtworzeniowy i nie służyło od nich prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynki i budowle lub ich części nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie, ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 28 września 2017 r.:

Czy sprzedaż nieruchomości: działek 169/3 i 169/5 - wskazanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, czy też podlegać będzie zwolnieniu z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług „(Dz. U. z 2016r. poz.710 t.j.)”?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Województwo jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 486), mieniem województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Czynność przeniesienia praw do rozporządzania towarami jak właściciel przy spełnieniu określonych warunków może być z opodatkowania zwolniona. Zasadą jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług dostaw towarów jak i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju, niemniej jednak ustawodawca przewidział pewne wyjątki. Ustawa VAT przewiduje zwolnienie z opodatkowania dostawy (czyli m.in. sprzedaż) budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolnieniu z podatku VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którą pierwsze zasiedlenie, to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku stwierdził, że „definicja” pierwszego zasiedlenia (zajęcia) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe Województwo stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na to, że do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie wydania nieruchomości do użytkowania najemcy w związku z czym, planowana sprzedaż będzie dokonywana po pierwszym zasiedleniu, zaś okres który upłynął pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą będzie dłuższy niż 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Według art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z treści wniosku wynika, że nieruchomość mająca być przedmiotem dostawy jest wynajmowana (pierwsza umowa najmu 12 grudnia 2000 r.). Ponadto nie poniesiono żadnych nakładów finansowych na przedmiotowe budynki i budowle, których wartość przekroczyła 30% wartości początkowej.

Analiza informacji zawartych w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – pozwala na stwierdzenie, że miało już miejsce pierwsze zasiedlenie opisanej nieruchomości, od którego upłynęły 2 lata. A zatem – w przypadku planowanej przez Województwo (zarejestrowany podatnik VAT) sprzedaży opisanej nieruchomości – zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Skutkiem powyższego dostawa gruntu, na którym posadowione są opisane wyżej budynki, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, co wynika z art. 29a ust. 8 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Podkreślić należy, że interpretacji udzielono przy założeniu, że opisane we wniosku obiekty w momencie ich dostawy stanowić będą budynki lub budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.