Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.346.2017.1.BS
z 17 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 17 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania metody określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania metody określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Instytut („Wnioskodawca”) posiada siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („podatek VAT”). Wnioskodawca posiada status „instytutu badawczego” w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 371 ze zm.), („ustawa o instytutach badawczych”).

Wnioskodawca w ramach swojej podstawowej działalności prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie budownictwa i dziedzinach pokrewnych, ukierunkowane na wdrożenie i zastosowanie tych prac w praktyce. Wnioskodawca prowadzi działalność naukową i techniczną w dziedzinie budownictwa i w dziedzinach pokrewnych, zarówno w kraju jak i za granicą. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 28 kwietnia 2017 r. wydał – na wniosek Wnioskodawcy – interpretację indywidualną nr 1462-IPPP1.4512.115.2017.1.MK, zgodnie z którą jest on zobowiązany do rozliczania podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT (za pomocą tzw. prewspółczynnika) z uwagi fakt, że wydatki na nabycie towarów i usług ponoszone przez Instytut wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej – przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza – rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich.

Konieczność obliczania tzw. prewspółczynnika w przypadku Wnioskodawcy wynika z faktu, że Wnioskodawca otrzymuje dotację statutową, z której środki są wykorzystywane zarówno na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy (opodatkowanej podatkiem VAT według stawki podstawowej), jak i na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT).

Tabela poniżej przedstawia wykorzystanie dotacji statutowej w 2016 r.

Tabela poniżej przedstawia plan wykorzystania dotacji statutowej w 2017 roku – wstępny przydział środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w celu obliczenia tzw. prewspółczynnika zgodnie ze wzorem określonym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r.: do litery A we wzorze należy również zaliczyć dotacje wykorzystywane na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT (na badania naukowe i rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań), podczas gdy litera B ze wzoru będzie obejmowała dotację statutową w zakresie wykorzystywanym na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (utrzymanie biblioteki, młodych naukowców oraz doktoraty)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku w celu obliczenia tzw. prewspółczynnika zgodnie ze wzorem określonym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r.: do litery A we wzorze należy również zaliczyć dotacje wykorzystywane na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT (na badania naukowe i rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań), podczas gdy litera B ze wzoru będzie obejmowała dotację statutową w zakresie wykorzystywanym na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (utrzymanie biblioteki, młodych naukowców oraz doktoraty).

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT „w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, (...), gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w [ art. 86] ust. 2 [ustawy o VAT], oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć”. Art. 86 ust. 22 ustawy o VAT stanowi, iż „minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego”.

Zgodnie z § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. „w przypadku instytutu badawczego, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = ------------

A + B

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej instytutu badawczego,

B – środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez instytut badawczy w danym roku, w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze – przeznaczone przez ten instytut w danym roku na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że litera A we wzorze obejmuje roczny obrót z działalności gospodarczej, oznacza to, iż do litery A we wzorze należy zaliczyć również dotacje wykorzystywane na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności opodatkowanej (na badania naukowe i rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań).

Z kolei, zdaniem Wnioskodawcy, litera B we wzorze obejmuje środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez instytut badawczy w danym roku, w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze – przeznaczone przez ten instytut w danym roku na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że do litery B należy zaliczyć dotację w części wykorzystywanej na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (utrzymanie biblioteki, młodych naukowców oraz doktoraty).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

• nabycia towarów i usług,
• dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
  
  

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Minister Finansów skorzystał z delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy. Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem.

W rozporządzeniu tym ustawodawca sprecyzował sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej (sposób określenia proporcji) m.in. dla instytutów badawczych.

Zgodnie z § 7 ww. rozporządzenia, w przypadku instytutu badawczego, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:
instytutów badawczych.

A x 100

X = ------------

A + B

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej instytutu badawczego,

B – środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez instytut badawczy w danym roku, w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze – przeznaczone przez ten instytut w danym roku na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

Jednocześnie w § 8 rozporządzania ustawodawca wskazał, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

Należy również wskazać, że w myśl § 2 pkt 4 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie – rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   
   • odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
     
   • odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
     
   • eksportu towarów,
     
   • wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług – posiada status instytutu badawczego w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych.

Wnioskodawca w ramach swojej podstawowej działalności prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie budownictwa i dziedzinach pokrewnych, ukierunkowane na wdrożenie i zastosowanie tych prac w praktyce. Wnioskodawca prowadzi działalność naukową i techniczną w dziedzinie budownictwa i w dziedzinach pokrewnych, zarówno w kraju jak i za granicą. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z).

Wnioskodawca posiada interpretację indywidualną, zgodnie z którą jest on zobowiązany do rozliczania podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT (za pomocą tzw. prewspółczynnika) z uwagi fakt, że wydatki na nabycie towarów i usług ponoszone przez Instytut wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej – przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza – rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich.

Konieczność obliczania tzw. prewspółczynnika w przypadku Wnioskodawcy wynika z faktu, że Wnioskodawca otrzymuje dotację statutową, z której środki są wykorzystywane zarówno na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy (opodatkowanej podatkiem VAT według stawki podstawowej), jak i na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT). Wnioskodawca przedstawił (w tabelach) wykorzystanie dotacji statutowej w 2016 r. oraz plan wykorzystania dotacji statutowej w 2017 roku – wstępny przydział środków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w celu obliczenia tzw. prewspółczynnika zgodnie ze wzorem określonym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r.: do litery A we wzorze należy również zaliczyć dotacje wykorzystywane na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT (na badania naukowe i rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań), podczas gdy litera B ze wzoru będzie obejmowała dotację statutową w zakresie wykorzystywanym na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (utrzymanie biblioteki, młodych naukowców oraz doktoraty).

Zauważyć należy, że zgodnie z powołanym powyżej § 7 rozporządzenia, w przypadku instytutu badawczego, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = ------------

A + B

gdzie symbole A oznacza roczny obrót z działalności gospodarczej instytutu badawczego, natomiast symbol B – środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez instytut badawczy w danym roku, w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze – przeznaczone przez ten instytut w danym roku na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych.

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy, poza przesłanką określoną w pkt 2, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć, jeżeli zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.

W związku z tym, odnosząc się do kwalifikowania środków finansowych do poszczególnych symboli wzoru, należy wskazać, że nieprawidłowe jest przyjęcie pod symbolem A wzoru, dotacji wykorzystywanych na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT (co do których Wnioskodawca przewiduje w przyszłości komercjalizację wyników ich prac). Do proporcji będą zatem wliczane dopiero „przychody” ze sprzedaży tych wyników prac jako uzyskane w ramach działalności gospodarczej (będą wliczane do obrotu z działalności gospodarczej – symbol A w liczniku i w mianowniku proporcji). Jeśli w chwili obecnej takie przychody nie występują nie „pojawią się” ani w liczniku ani w mianowniku proporcji.

W przypadku przyjęcia metody obrotowo-przychodowej, we wskaźniku proporcji za dany rok należy w liczniku ujmować wyłącznie obrót z działalności gospodarczej. Ani w liczniku ani w mianowniku wskaźnika za dany rok nie powinny być ujmowane środki wydatkowane w danym roku na badania i prace rozwojowe, w stosunku do których planowane jest osiągnięcie obrotu dopiero w latach następnych.

W omawianym przypadku obrót z działalności gospodarczej wystąpi dopiero przy komercjalizacji – sprzedaży wyników prac badawczych i rozwojowych.

Projekty takie powinny zostać ujęte w liczniku wskaźnika (i mianowniku) dopiero gdy nastąpi sprzedaż ich wyników. W przeciwnym wypadku doszłoby do zdublowania wpływu tych środków na wskaźnik poprzez ujęcie we wskaźniku za poszczególne lata wydatków ponoszonych na te projekty, a następnie w roku sprzedaży wyników badań – ujęcie w liczniku wskaźnika również obrotu ze sprzedaży (i mianowniku). Sytuacja taka nie może mieć miejsca, gdyż prowadziłaby do zawyżenia kwoty podatku podlegającej odliczeniu.

Zatem w celu wyliczenia proporcji wg ww. wzoru, Wnioskodawca powinien do symbolu A przyjąć roczny obrót, w rozumieniu § 2 pkt 4 rozporządzenia.

Odnosząc się natomiast do pozostałych środków objętych symbolem B w mianowniku powyższego wzoru, należy zauważyć, że symbol ten będzie obejmował dotację statutową w zakresie wykorzystywanym na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy, jednakże – co wymaga podkreślenia – do wysokości poniesionych kosztów przez Instytut w danym roku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano w całości za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.