Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4017.1.2017.3.KS
z 18 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.), uzupełnionego pismem z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 września 2017 r., Nr 0114-KDIP3-1.4017.1.2017.1.KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia zobowiązania podatkowego, obowiązku zapłaty podatku oraz rozliczenia transakcji darowizny znaku towarowego do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia zobowiązania podatkowego, obowiązku zapłaty podatku oraz rozliczenia transakcji darowizny znaku towarowego do spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów na terytorium RP. Wnioskodawca wystąpił dnia 16 maja 2016 r. do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z darowizną prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej. We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

„Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą obejmującą m.in.: działalność transportową, spedycyjną, logistyczną oraz deweloperską. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca wykorzystuje znak towarowy. Wnioskodawca zamierza dokonać rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dalej: „EUIPO”). Po dokonaniu rejestracji Znaku, Wnioskodawca, zamierza przekazać przedmiotowy znak towarowy wraz z otrzymanym prawem ochronnym (dalej łącznie: „Znak towarowy” lub „Znak”) w formie darowizny spółce komandytowej (dalej: „Spółka"), w której będzie wspólnikiem.

Prawo ochronne na Znak towarowy nie zostało do chwili obecnej ujęte jako wartość materialna i prawna dla celów podatkowych, bowiem zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o pdof takiemu ujęciu podlegają jedynie wartości niematerialne i prawne nabyte, a nie wytworzone we własnym zakresie. Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej działalności gospodarczej w ramach tej spółki.

Przeniesienie Znaku towarowego na rzecz Spółki umożliwi Wnioskodawcy zwiększenie efektywności zarządzania znakiem towarowym, Spółka będzie bowiem efektywnie zarządzać przedmiotowym Znakiem towarowym (w tym przykładowo może udzielać prawa do użytkowania znaku na podstawie odrębnych umów). Taka czynność umożliwi zatem szersze wykorzystanie znaku, doskonalszą ochronę ekonomiczną oraz skuteczniejszą promocję Znaku, co będzie korzystne dla Wnioskodawcy. Na gruncie tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca chciał ustalić, czy w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku towarowego na rzecz Spółki, w której jest wspólnikiem wobec Wnioskodawcy powstanie jakikolwiek przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wyraził swoje stanowisko, że w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku towarowego na rzecz Spółki, w której jest wspólnikiem wartość darowizny będzie przychodem (w stosunku do posiadanych udziałów w Spółce) jedynie tych wspólników, którym nie przysługiwało prawo do Znaku towarowego, a nie będzie przychodem wspólnika (Wnioskodawcy), który przekazał na podstawie umowy darowizny Znak towarowy Spółce.

W indywidualnej interpretacji z 8 sierpnia 2016 r. Znak: IPPB1/4511-596/16-4/KS (doręczonej 17 sierpnia 2016 r.) Minister Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie.

Wnioskodawca, stosując się do indywidualnej interpretacji z 8 sierpnia 2016 r. i działając w przekonaniu, że zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tej transakcji nie powstanie, po dokonaniu rejestracji znaku towarowego w EUIPO, 30 listopada 2016 r. przeprowadził opisaną w zdarzeniu przyszłym transakcję darowizny Znaku towarowego do spółki komandytowej.

Reasumując, transakcja z 30 listopada 2016 r. w pełni odpowiada opisowi zdarzenia przyszłego przedstawionemu we wniosku o interpretację z 16 maja 2016 r.

W dniu 21 kwietnia 2017 r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2016 r. znak: IPPB1/4511-596/16-4/KS wydał wobec Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: DPP7.8220.1.2017.JQP (doręczoną 5 maja 2017 r.), którą zmienił indywidualną interpretację z 8 sierpnia 2016 r. znak: IPPB1/4511-596/16-4/KS.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej w zmienionej interpretacji uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych darowizny Znaku Towarowego na rzecz spółki komandytowej, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem za nieprawidłowe, stwierdzając, że w związku z transakcją darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku towarowego na rzecz Spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem powstanie przychód (w stosunku do posiadanych udziałów w Spółce) w stosunku do wszystkich wspólników, a nie tylko tych którym nie przysługiwało prawo do Znaku towarowego.

Wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem wyrażonym w interpretacji Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, z dnia 21 kwietnia 2017 r. znak: DPP7.8220.1.2017.JQP i w dniu 19 maja 2017 r. wniósł o usunięcie naruszenia prawa oraz zmianę interpretacji w wyżej wskazanym zakresie. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa Zmiana Interpretacji we wskazanym zakresie narusza przepisy:

• art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o pdof”) w związku z art. 8 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o pdof;
• art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o pdof;
• art. 14e ustawy Ordynacja podatkowa a w konsekwencji naruszenie zasady jednolitości interpretacji podatkowych.
  
  

Pismem z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 września 2017 r., Nr 0114-KDIP3-1.4017.1.2017.1.KS, Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek poprzez doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego, doprecyzował własne stanowisko w sprawie oraz dołączył dowód uiścił opłatę. W uzupełnieniu wniosku poinformował, że we wniosku został przedstawiony jeden stan faktyczny – przeprowadzenie w dniu 30 listopada 2016 r. transakcji przedstawionej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2016 r., IPPB1/4511-596/16-4/KS przez Wnioskodawcę, w sytuacji gdy po tym zdarzeniu Szef Krajowej Informacji Skarbowej zmienił ww. interpretację. Tym samym we wniosku nie zostały przedstawione zdarzenia przyszłe, a jedynie pytania odnoszące się do konsekwencji podatkowych, które mogą mieć miejsce w przyszłości. Podsumowując, przedmiotem wniosku jest stan faktyczny.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że interpretacja z dnia 8 sierpnia 2016 r., została doręczona 17 sierpnia 2016 r.

Interpretacja zmieniająca z dnia 21 kwietnia 2017 r., została doręczona w dniu 5 maja 2017 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z przeprowadzeniem ww. transakcji u Wnioskodawcy powstało zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku wynikającego z powyższej transakcji, czy też będzie zwolniony z obowiązku jego zapłaty?
3. Czy, a jeżeli tak, to w jaki sposób, Wnioskodawca powinien rozliczyć ww. transakcję darowizny Znaku towarowego do spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem w rocznym zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu za 2016 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przeprowadzeniem ww. transakcji w 2016 r. u Wnioskodawcy powstało zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym z uwagi na brzmienie art. 59 § 1 pkt 10 zobowiązanie to wygaśnie wskutek zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m. Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on zwolniony z zapłaty podatku wynikającego z powyższej transakcji, w odniesieniu do darowizny dokonanej przed 31 grudnia 2017 r. Zdaniem Wnioskodawcy, nie miał on obowiązku rozliczenia ww. transakcji darowizny Znaku towarowego w rocznym zeznaniu podatkowym za 2016 r.

Zgodnie z art. 14k § 1 O.p. - zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Z kolei zgodnie z § 3 ww. przepisu - w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.

W związku z powyższym, jeśli Wnioskodawca zastosował się do takiej interpretacji, to korzysta z ochrony prawnej za okres przed uchyleniem w powyższy sposób jej działania. Ochrona polega na tym, że zastosowanie się do takiej interpretacji nie może szkodzić osobie, która się do tej interpretacji zastosowała. Elementem wspólnym tej ochrony z ochroną o zastosowaniu się do interpretacji indywidualnych jest to, że obejmuje ona okres przed uchyleniem działania (obowiązywania) interpretacji oraz taki sam zakres ochrony (zastosowanie się nie może stosującemu się do interpretacji szkodzić).

Stosownie do art. 14m § 1 zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

1. zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz
2. skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej."
   
   

W przedmiotowej sprawie, w okresie działania (obowiązywania) interpretacji należy zauważyć, że Wnioskodawca zachował się zgodnie z nią, ale jej zmiana z 17 kwietnia 2017 r. doręczona 5 maja 2017 r., spowodowała uznanie, że wcześniej, w okresie jej działania, zobowiązanie powinno być wyższe (więc w świetle nowej interpretacji mogłaby wystąpić zaległość).

Zatem w świetle nowej interpretacji zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane. Jednak dzięki przepisowi art. 14m § 1 O.p. Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku stanowiącego różnicę między interpretacją "nową" a interpretacją "starą". Ponieważ postąpił zgodnie z tą ostatnią, przysługuje mu ochrona, która polega na zwolnieniu od zapłaty zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 14m § 2 pkt 1, 2 i 3 O.p., zwolnienie to rozciąga się do końca okresu rozliczeniowego.

Z uwagi na fakt, że podatek dochodowy jest rozliczany rocznie, na podstawie art. 14m § 2 pkt 1 O.p. zwolnienie to dotyczy darowizn, które zostały dokonane w sposób wskazany w Interpretacji do końca 2017 r., z uwagi na fakt, że zmieniona interpretacja została doręczona pełnomocnikowi w 2017 r.

Na wniosek podatnika organ podatkowy ma obowiązek określenia w decyzji wysokości zwolnienia lub nadpłaty, które powstają w wyniku działania tych przepisów.

Przepis art. 14m O.p. zwalnia tylko z obowiązku zapłaty podatku, oznacza to, że jest to zwolnienie z zobowiązania, czyli powinności zapłaty, a nie z obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy istnieje, ale przepisy uchylają powinność zapłaty.

Zwolnienie to jest zwolnieniem z powinności zapłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

W myśl art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Pojęcie podatku zostało zdefiniowane w treści art. 6 tej ustawy jako publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Zgodnie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wskazać należy, że na podstawie art. 14b § 2 Ordynacji, wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z tym należy stwierdzić, że interpretacja indywidualna potwierdza tylko istnienie lub nieistnienie określonych uprawnień i obowiązków ze sfery prawa podatkowego. Nie ma natomiast charakteru aktu stosowania prawa. Jednakże z wydanej interpretacji indywidualnej wynika gwarancja, że zastosowanie się do poglądu w niej wyrażonego, niezależnie od jego prawidłowości, nie może szkodzić stronie. Innymi słowy, czynność organu podatkowego, polegająca jedynie na interpretacji, nie może doprowadzić ani do wykreowania bądź skonkretyzowania obowiązku podatkowego, ani też do jego zniesienia bądź ograniczenia.

Z tych przyczyn, obowiązujące przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, nie nakładają ani na organy podatkowe, ani też na osoby, które otrzymały interpretację indywidualną, obowiązku zachowania się zgodnie z jego treścią. Zatem, podatnik może swobodnie i autonomicznie zadecydować, czy postąpi zgodnie z tą interpretacją, czy też w sposób z nią sprzeczny.

Jednakże z interpretacji indywidualnej wypływa dla wnioskodawcy uprawnienie, którego treść jest gwarancją, że zastosowanie się do stanowiska w niej zawartego nie będzie mu szkodziło i to niezależnie od prawidłowości tego stanowiska. Uprawnienie to aktualizuje się w momencie, gdy podmiot ten zachowa się zgodnie z interpretacją indywidualną. Z kolei dla organu podatkowego wypływa obowiązek powstrzymania się od działania, które mogłoby szkodzić wnioskodawcy. Obowiązek ten również aktualizuje się w chwili, gdy podmiot ten zachowa się zgodnie z interpretacją.

Podstawową funkcją, jaką spełniają indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, jest ich funkcja ochronna. Ochrona podmiotu, który zastosował się do interpretacji zależy od tego, czy interpretacja dotyczyła zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzeń przyszłych.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa - w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania zmienionej interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2017 r., Nr DPP7.8220.1.2017.JQP, w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wystąpił dnia 16 maja 2016 r. do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z darowizną prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej. Wnioskodawca chciał ustalić, czy w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem wobec Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W indywidualnej interpretacji z 8 sierpnia 2016 r. Minister Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie. Wnioskodawca, stosując się do indywidualnej interpretacji z 8 sierpnia 2016 r. i działając w przekonaniu, że zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tej transakcji nie powstanie, 30 listopada 2016 r. przeprowadził opisaną w zdarzeniu przyszłym transakcję darowizny znaku towarowego do spółki komandytowej. Natomiast w dniu 21 kwietnia 2017 r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2016 r. wydał wobec Wnioskodawcy indywidualną interpretację, którą zmienił indywidualną interpretację z 8 sierpnia 2016 r., stwierdzając, że w związku z transakcją darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci znaku towarowego na rzecz Spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem powstanie przychód (w stosunku do posiadanych udziałów w Spółce) w stosunku do wszystkich wspólników, a nie tylko tych którym nie przysługiwało prawo do znaku towarowego.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie, czy w wyniku zmiany interpretacji indywidualnej przez Szef Krajowej Administracji Skarbowej, po stronie Wnioskodawcy powstało zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych, czy będzie zobowiązany do zapłaty podatku lub też zwolniony z obowiązku jego zapłaty, a także w jaki sposób, powinien rozliczyć ww. transakcję w rocznym zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu za 2016 r.

Zgodnie z art. 14k § 1 ustawy z dnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Na mocy art. 14m § 1 tej ustawy, zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

1. zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz
2. skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.
   
   

Zgodnie z art. 14m § 2 Ordynacji podatkowej, zwolnienie, o którym mowa w powyższym przepisie, obejmuje:

1. w przypadku rocznego rozliczenia podatków - okres do końca roku podatkowego, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności;
2. w przypadku kwartalnego rozliczenia podatków - okres do końca kwartału, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności, oraz kwartał następny;
3. w przypadku miesięcznego rozliczenia podatków - okres do końca miesiąca, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności, oraz miesiąc następny.
   
   

Przepis art. 14l Ordynacji stanowi, że w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku.

Ochrona podmiotu korzystającego z interpretacji ogólnej i ochrona adresata interpretacji indywidualnej ogranicza się wówczas do tego, że nie wszczyna się wobec niego postępowania w sprawach karnych skarbowych, a postępowanie wszczęte umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę (art. 14k § 3 Ordynacji). Na podatniku ciąży jednak obowiązek zapłaty podatku (art. 14l Ordynacji).

W związku z tym należy wskazać, że w art. 14k ustawy Ordynacji podatkowej, wyrażona jest tzw. zasada nieszkodzenia czyli to, że podmiot, który zastosował się do interpretacji, nie może z tego tytułu ponosić negatywnych skutków prawnych. Ustawodawca wprowadził różne kryteria oceny stosowania zasady nieszkodzenia. Skutki prawne zastosowania się do interpretacji zależą bowiem od tego:

1. czy skutki podatkowe zastosowania się do interpretacji miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub doręczeniem interpretacji indywidualnej (art. 14l Ordynacji), czy też po ich opublikowaniu lub doręczeniu (art. 14m Ordynacji);
2. czy stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji zaistniał przed doręczeniem interpretacji indywidualnej lub doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej (art. 14k § 1 Ordynacji), czy też wystąpił po tych zdarzeniach (art. 14m Ordynacji);
3. czy stan faktyczny związany z interpretacją zaistniał przed opublikowaniem interpretacji ogólnej, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej (art. 14k § 2 Ordynacji), czy też wystąpił po jej opublikowaniu (art. 14m Ordynacji).
   
   

Ograniczona zasada nieszkodzenia ma zastosowanie, gdy skutki podatkowe związane ze stanem faktycznym, będącym przedmiotem interpretacji ogólnej lub indywidualnej, miały miejsce:

1. przed jej – odpowiednio – opublikowaniem lub doręczeniem (art. 14l Ordynacji) i
2. gdy podmiot zastosował się do interpretacji ogólnej przed jej zmianą, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu (art. 14k § 2 Ordynacji) lub do interpretacji indywidualnej, przed jej zmianą lub uchyleniem (art. 14k § 1 Ordynacji), a także w przypadku nieuwzględnienia interpretacji w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych przepisów interpretacja indywidualna nie ma jednorodnego charakteru, zważywszy, że może ona dotyczyć stanu faktycznego, który już miał miejsce – tj. zaistniałego stanu faktycznego – albo zdarzenia, które ma dopiero wystąpić – tj. zdarzenia przyszłego. W związku z tym, ustawodawca zróżnicował skutki prawne interpretacji w zależności od tego, czy dotyczą one zdarzeń, które miały miejsce, czy też dopiero planowanych. Tym samym, inny będzie zakres ochrony, gdy zainteresowany czynności będących przedmiotem wniosku już dokonał, a następnie wystąpił o wydanie interpretacji, a inny, gdy już planując określone przedsięwzięcie gospodarcze, wystąpił o interpretację, natomiast jego realizacja nastąpi dopiero po jej doręczeniu.

Jeżeli wnioskodawca wystąpił o wydanie interpretacji co do planowanych przedsięwzięć gospodarczych i przystąpił do ich realizacji w taki sposób, że skutki podatkowe stanu faktycznego, którego dotyczyła interpretacja, nastąpiły dopiero po doręczeniu mu interpretacji – skorzysta z szerokiej ochrony prawnej.

Zastosowanie się do takiej interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli spełnione są dwa warunki wymienione w cyt. powyżej art. 14m § 1 Ordynacji.

Wysokość podatku objętego zwolnieniem organ podatkowy ustala w decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Następuje to na wniosek podatnika, który zastosował się do interpretacji (art. 14m § 3 Ordynacji). Jeżeli natomiast podatnik uiścił podatek w zakresie objętym tym zwolnieniem – organ określa wysokość nadpłaty. Zwolnienie z obowiązku zapłaty, o którym mowa powyżej, powodować będzie wygaśnięcie zobowiązania podatkowego zgodnie z art. 59 § 1 pkt 10 Ordynacji. Jednocześnie przepisy określają precyzyjnie ramy czasowe tego zwolnienia. Zróżnicowano w tym zakresie zasady w zależności od tego, w jakich okresach jest rozliczany podatek (art. 14m § 2 Ordynacji).

Odnośnie sytuacji, gdy interpretacja indywidualna dotyczy zdarzeń przyszłych, których kształt może być determinowany tymi interpretacjami zastosowanie będą miały przepisy art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej, wówczas należy zauważyć, że zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku może być następstwem zastosowania się do interpretacji indywidualnej, które uległy zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono lub nie zostały uwzględnione w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Warunkiem tego zwolnienia jest spełnienie dwóch zasadniczych przesłanek – zobowiązanie podatkowe nie zostało prawidłowo wykonane w efekcie zastosowania się do interpretacji, zaś stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji nie wystąpił jeszcze w momencie doręczenia interpretacji indywidualnej, lecz dopiero po jej doręczeniu. Zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku wystąpi jednak tylko w takim zakresie, w jakim zdarzenie będące przedmiotem interpretacji kształtuje powstanie obowiązku i zobowiązania podatkowego.

Skutkiem procesowym zastosowania się do interpretacji będzie złożenie przez podatnika wniosku o wydanie decyzji, w której organ podatkowy określi lub ustali wysokość zobowiązania podatkowego, w tym podatku objętego zwolnieniem lub jego nadpłaty (art. 14m § 3).

Zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku, oznacza, że nie mogą też być naliczane odsetki za zwłokę ani też nie można wszczynać w sprawie postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego oraz postępowania karnoskarbowego.

W odniesieniu do interpretacji indywidualnych okres ochrony liczy się od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej, do której zastosował się wnioskodawca. Funkcja ochronna i gwarancyjna interpretacji indywidualnej realizuje się z momentem podjęcia przed jej zmianą przez podatnika – w zaufaniu do organu podatkowego, który interpretację wydał – konkretnych działań i zachowań, których cel, kierunek, przedmiot, zdeterminowane są treścią wydanej interpretacji.

Z przywołanych przepisów Ordynacji podatkowej wynika jednoznacznie, że gwarancja wynikająca z zastosowania się do wydanej wobec podatnika interpretacji stanowi jego prawo, gdyż zastosowanie się do interpretacji nie może mu szkodzić. Wskazana ochrona prawna stanowi więc treść tego prawa. Ma przy tym charakter warunkowy, albowiem aktualizuje się, gdy podatnik zastosował się do tejże interpretacji.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca stosując się do wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2016 r., nr IPPB1/4511-596/16-4/KS przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przeprowadził w dniu 30 listopada 2016 r. transakcję darowizny znaku towarowego do spółki komandytowej. Jak wynika z opisu sprawy wydana Wnioskodawcy interpretacja dotyczyła zdarzenia przyszłego zatem uznać należy, że skutki związane z podatkowoprawnym stanem faktycznym, będącym przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2016 r., nr IPPB1/4511-596/16-4/KS, otrzymanej przez Wnioskodawcę w dniu 17 sierpnia 2016 r., miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej.

W związku z tym ochrona, której zakres został określony w art. 14k i art. 14m Ordynacji podatkowej przysługuje Wnioskodawcy od wszystkich zdarzeń związanych z otrzymaną interpretacją, które zaistniały po doręczeniu tej interpretacji.

Zgodnie z art. 14m § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej termin końcowy czasu ochrony zależy od rozliczenia podatku, tj. od tego, czy jest on płatny rocznie, kwartalnie lub miesięcznie. Zgodnie ze wskazanym art. 14m § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej termin czasu ochrony kończy się odpowiednio z końcem roku, kwartału lub miesiąca, w którym m.in. doręczono interpretację indywidualną. W przypadku rozliczeń rocznych – jak to ma miejsce w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych składających zeznanie roczne – okres do końca roku podatkowego, w którym m.in. doręczono zmienioną interpretację indywidualną.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych składając do właściwego urzędu skarbowego zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym. W związku z tym należy stwierdzić, że w omawianym przypadku okres ochronny wydanej interpretacji rozpoczyna się od dnia doręczenia interpretacji i kończy zgodnie z art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej z końcem roku podatkowego, w którym doręczono organowi podatkowemu zmienioną interpretację indywidualną.

A zatem Wnioskodawca korzysta z ochrony wskazanej w art. 14m Ordynacji podatkowej. Oznacza, to że w wyniku przeprowadzonej transakcji w postaci darowizny znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej po stronie Wnioskodawcy powstało zobowiązanie podatkowe. Jednakże z uwagi na treść art. 59 § 1 pkt 10 Ordynacji podatkowej zobowiązanie to wygaśnie wskutek zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m powoływanej ustawy. W rezultacie na Wnioskodawcy nie będzie również ciążył obowiązek rozliczenia dokonanej transakcji darowizny znaku towarowego zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia zobowiązania podatkowego, obowiązku zapłaty podatku oraz rozliczenia transakcji darowizny znaku towarowego do spółki komandytowej należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.