Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.243.2017.2.MD
z 5 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu – 11 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym 18 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania przelewu wierzytelności − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania przelewu wierzytelności.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 30 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.243.2017.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 18 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym. Wierzyciel jest osobą prawną, rezydentem podatkowym Księstwa Liechtenstein. Dłużnik jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym.

Wierzyciel posiada wierzytelność pieniężną w stosunku do Dłużnika z tytułu udzielonej Dłużnikowi pożyczki. Kwota wierzytelności wynosi 15.341.717,78 złotych (piętnaście milionów trzysta czterdzieści jeden tysięcy siedemset siedemnaście złotych siedemdziesiąt osiem groszy) i jest oprocentowana w wysokości 9% w stosunku rocznym. Dłużnik, zgodnie z umową pożyczki, ma spłacić dług bezgotówkowo przelewem na rachunek bankowy Wierzyciela w banku zagranicznym w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii). Wnioskodawca zamierza nabyć w przyszłości od Wierzyciela wierzytelność przysługującą Wierzycielowi w stosunku do Dłużnika na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesja wierzytelności). Umowa przelewu wierzytelności zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Wierzycielem za granicą w Księstwie Liechtenstein, według prawa obowiązującego w Księstwie Liechtenstein. Wnioskodawca, na podstawie umowy przelewu wierzytelności, przejmie od Wierzyciela całą przysługującą Wierzycielowi w stosunku do Dłużnika wierzytelność (kwotę główną wraz z odsetkami), natomiast Wnioskodawca za przejętą wierzytelność zapłaci Wierzycielowi kwotę główną, to jest 15.341.717,78 złotych (piętnaście milionów trzysta czterdzieści jeden tysięcy siedemset siedemnaście złotych siedemdziesiąt osiem groszy). Zapłata tej kwoty zostanie dokonana przez Wnioskodawcę bezgotówkowo – przelewem na rachunek w banku zagranicznym w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii). Ponieważ Wnioskodawca prowadzi interesy za granicą – ze względu właśnie na jego przyszłe cele biznesowe Wnioskodawca, informując pisemnie Dłużnika o przelewie wierzytelności, wskaże Dłużnikowi, iż Dłużnik będzie musiał dokonać na rzecz Wnioskodawcy spłaty całej wierzytelności (kwoty głównej wraz z odsetkami) bezgotówkowo – przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku położonym w Niemczech (bank Wnioskodawcy ma zarząd i siedzibę w Niemczech). Ponieważ zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku położonym w Niemczech prowadzony jest w EURO, a kwota wierzytelności wyrażona jest w złotówkach – Wnioskodawca w wyżej wymienionym piśmie zobowiąże Dłużnika, by dokonał spłaty długu na rzecz Wnioskodawcy na wskazane powyżej zagraniczne konto Wnioskodawcy w banku położonym na terenie Niemiec w EURO po przeliczeniu złotych na EURO według średniego kursu EURO do złotego ustalonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień dokonania przelewu przez Dłużnika środków pieniężnych tytułem spłaty długu na rzecz Wnioskodawcy. Na koniec Wnioskodawca informuje, że żadna ze stron umowy przelewu wierzytelności (cesji wierzytelności) nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług ani też nie będzie z niego zwolniona.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż umowa pożyczki podlega prawu Księstwa Liechtenstein. Prawo Księstwa Liechtenstein nie określa miejsca wykonywania prawa majątkowego wynikającego z umowy pożyczki, pozostawiając tę kwestię do uregulowania przez Pożyczkodawcę i Pożyczkobiorcę w umowie pożyczki. W opisanym zdarzeniu przyszłym, miejscem wykonania prawa majątkowego z umowy pożyczki (wpisanym do umowy) jest R. w Księstwie Liechtenstein, a więc siedziba Wierzyciela, przy czym za spłatę długu przez Dłużnika w tej miejscowości Wierzyciel i Dłużnik uznają także spłatę dokonaną przez Dłużnika bezgotówkowo przelewem na rachunek bankowy w Szwajcarii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jak należy rozumieć pojęcie „miejsca wykonywania praw majątkowych” (wynikających z wierzytelności pieniężnej) w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy zawarcie przez Wnioskodawcę umowy przelewu wierzytelności (cesji wierzytelności) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro:

• Wierzyciel ma siedzibę za granicą,
• Wierzyciel w umowie pożyczki wskazał Dłużnikowi, jako miejsce spełnienia świadczenia (miejsce spłaty długu) swój zagraniczny rachunek bankowy Wierzyciela w banku w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii), gdzie zapłata ma nastąpić w formie bezgotówkowej – przelewem,
• zapłata przez Wnioskodawcę za wierzytelność nabytą od Wierzyciela nastąpi w formie bezgotówkowej – przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Wierzyciela w banku w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii), wskazany w treści umowy przelewu wierzytelności (umowy cesji),
• spłata długu przez Dłużnika na rzecz Wnioskodawcy nastąpi bezgotówkowo – przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku położonym w Niemczech (bank Wnioskodawcy ma zarząd i siedzibę w Niemczech), co wynikać będzie z pisemnego zawiadomienia, jakie Wnioskodawca prześle do Dłużnika,

to przedstawione w zdarzeniu przyszłym zawarcie przez Wnioskodawcę umowy przelewu wierzytelności (cesji wierzytelności) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Wierzytelność jest przysługującym wierzycielowi podmiotowym prawem do żądania od dłużnika spełnienia określonego świadczenia, wynikającego z łączącego strony stosunku prawnego. Wierzytelności wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych, stanowią prawa majątkowe. Zarówno ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, jak i inne ustawy podatkowe, nie definiują pojęcia „miejsca wykonywania prawa majątkowego”. W konsekwencji, w ramach wykładni systemowej zewnętrznej, należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Podobnie jak ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, również przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują „miejsca wykonywania prawa majątkowego”. W przypadku jednak zobowiązań, których przedmiotem jest świadczenie, Kodeks cywilny zawiera regulacje odnoszące się do miejsca spełnienia świadczenia. W myśl art. 454 § 1 ww. Kodeksu, jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Art. 454 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi z kolei, że jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa.

W świetle wyżej wymienionych przepisów Kodeksu cywilnego, miejsce spełnienia świadczenia powinno być oznaczone w treści stosunku prawnego, kreującego obowiązek spełnienia danego świadczenia, lub powinno wynikać z właściwości zobowiązania. W przypadku, gdy miejsce świadczenia nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w braku zdefiniowania w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych pojęcia „miejsca wykonywania praw majątkowych”, w przypadku wierzytelności należy przyjąć, że jest to pojęcie tożsame z pojęciem „miejsca spełnienia świadczenia” w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów Kodeksu cywilnego. W przypadku, gdy w treści stosunku prawnego zostało oznaczone miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej (np. poprzez określenie rachunku bankowego, na który powinno zostać spełnione) lub miejsce to wynika z właściwości zobowiązania, miejsce to należy uznać za miejsce wykonywania praw majątkowych wynikających z wierzytelności, o którym mowa w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeśli zaś miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, miejscem wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych będzie miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Powyższe konkluzje Wnioskodawcy znajdują potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych dotyczących czynności cywilnoprawnych, których opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych uzależnione było od miejsca wykonywania prawa majątkowego. W wyrokach tych sądy administracyjne wskazały na art. 454 Kodeksu cywilnego jako rozstrzygający o miejscu położenia prawa majątkowego w przypadku świadczeń pieniężnych.

Zgodnie z uzasadnieniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 stycznia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1525/09), który został podtrzymany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 listopada 2011 r. (sygn. akt II FSK 850/10): „(...) umowa pożyczki pieniędzy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli prawo majątkowe, które jest jej przedmiotem, wykonywane jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W takim przypadku dla oceny zaistnienia obowiązku podatkowego konieczne jest bowiem zastosowanie art. 1 ust. 4 punkt 1 in fine ustawy – przedmiotem umowy pożyczki pieniędzy jest prawo majątkowe. (...)”

Zgodnie z art. 454 § 1 zdanie 2 Kodeksu cywilnego, miejscem wykonania świadczenia pieniężnego, w braku innych postanowień umownych, jest miejsce zamieszkania (siedziby) wierzyciela. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego:

• Wierzyciel ma siedzibę za granicą,
• Wierzyciel w umowie pożyczki wskazał Dłużnikowi, jako miejsce spełnienia świadczenia (miejsce spłaty długu), swój zagraniczny rachunek bankowy w banku w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii), gdzie zapłata ma nastąpić w formie bezgotówkowej – przelewu,
• zapłata przez Wnioskodawcę za wierzytelność nabytą od Wierzyciela nastąpi w formie bezgotówkowej – przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Wierzyciela w banku w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii), wskazany w treści umowy przelewu wierzytelności (umowy cesji),
• wreszcie, spłata długu przez Dłużnika na rzecz Wnioskodawcy nastąpi bezgotówkowo – przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku położonym w Niemczech (bank Wnioskodawcy ma zarząd i siedzibę w Niemczech), co wynikać będzie z pisemnego zawiadomienia, jakie Wnioskodawca prześle do Dłużnika.
  
  

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby stosowania art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustalając miejsce wykonania prawa majątkowego, jakim jest wierzytelność o spłatę pożyczki wraz z odsetkami odnosić się należy do wynikających z Kodeksu cywilnego zasad ustalenia miejsca spełnienia świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione w zdarzeniu przyszłym zawarcie przez Wnioskodawcę umowy przelewu wierzytelności (cesji wierzytelności) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca powołał brzmienie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazując, że w celu ustalenia, czy przedstawiona w zdarzeniu przyszłym umowa przelewu wierzytelności (cesji wierzytelności) na rzecz Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, należy w pierwszej kolejności określić, czy jej przedmiotem będą prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też prawa majątkowe wykonywane za granicą. Jak już zostało wcześniej wskazane, w opinii Wnioskodawcy, w braku zdefiniowania w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych pojęcia „miejsca wykonywania praw majątkowych”, należy przyjąć, że w przypadku, gdy w treści stosunku prawnego zostało oznaczone miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej (np. poprzez określenie rachunku bankowego, na który powinno zostać spełnione) lub miejsce to wynika z właściwości zobowiązania, miejsce to należy uznać za miejsce wykonywania praw majątkowych wynikających z wierzytelności, o którym mowa w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeśli zaś miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, w opinii Wnioskodawcy miejscem wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych będzie miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nabędzie w drodze cesji wierzytelność, co do której (na moment jej nabycia przez Wnioskodawcę) miejsce spełnienia świadczenia będzie określone na mocy umowy między Wierzycielem a Dłużnikiem – będzie nim zagraniczny rachunek bankowy Wierzyciela, a spełnienie świadczenia ma nastąpić w formie bezgotówkowej – przelewem bankowym. W świetle powyższego, jako że świadczenie pieniężne wynikające ze zbywanej wierzytelności, ma być spełnione przez Dłużnika na rachunek bankowy prowadzony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zdaniem Wnioskodawcy prawa majątkowe wynikające z tejże wierzytelności są prawami wykonywanymi poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Co więcej – także po zawarciu przez Wnioskodawcę i Wierzyciela umowy przelewu wierzytelności (cesji wierzytelności) spłata długu przez Dłużnika nastąpi poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, bo na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku położonym w Niemczech (bank Wnioskodawcy ma zarząd i siedzibę w Niemczech) i to w formie bezgotówkowej – przelewem bankowym. Konsekwentnie więc należy uznać, że przedmiotem cesji wierzytelności będą prawa majątkowe wykonywane za granicą.

W związku z tym, że przedmiotem umowy cesji będą prawa majątkowe wykonywane za granicą, należy ocenić czy zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zostały spełnione pozostałe przesłanki, od których uzależnione jest opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych tej umowy, tj. czy nabywca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Użycie koniunkcji pomiędzy warunkami powyższego przepisu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych skutkuje tym, że powinny być one spełnione łącznie. Nabywca wierzytelności, którym będzie Wnioskodawca, będzie mieć siedzibę w Polsce. Jednak umowa obejmująca cesję wierzytelności przez Wierzyciela na rzecz Wnioskodawcy zostanie zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W konsekwencji należy uznać, że czynność cywilnoprawna dokonana będzie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W rezultacie, cesja wierzytelności nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – co prawda nabywca wierzytelności (Wnioskodawca) będzie mieć siedzibę w Polsce, jednak czynność cywilnoprawna (cesja wierzytelności) dotycząca prawa majątkowego wykonywanego za granicą będzie dokonana poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca wskazuje również, że zarówno zapłata za nabytą wierzytelność, jak i spłata długu, nastąpią w formie bezgotówkowej – przelewem na rachunki w bankach zagranicznych odpowiednio Wierzyciela i Wnioskodawcy, co do których to czynności Wierzyciel i Wnioskodawca umówili się z Dłużnikiem. W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że w obrocie bezgotówkowym miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego jest miejsce, w którym znajduje się rachunek bankowy wierzyciela. Takie stanowisko zajął między innymi Sąd Najwyższy w wyroku z 8 listopada 1989 r., w sprawie o sygnaturze III CRN 345/89, czy też w uchwale z 14 lutego 2002 r., w sprawie o sygnaturze III CZP 81/01. Powyższa zasada znajduje zastosowanie w każdym przypadku, gdy strony stosunku zobowiązaniowego postanowią, że świadczenie pieniężne ma zostać spełnione w drodze bezgotówkowej, to jest w formie przelewu bankowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oaz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte m.in. w art. 1 ust. 4 ww. ustawy.

Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań, prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Z treści art. 510 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) wynika, że czynnością stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności.

Podkreślić należy, że umowa cesji jako niewymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w tym przepisie w szczególności umowy sprzedaży uregulowanej w przepisach Kodeksu cywilnego.

Z kolei, jeśli umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Stosownie do art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jeżeli prawa majątkowe będące jej przedmiotem są wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie została zawarta umowa i gdzie mają miejsca zamieszkania strony umowy. Umowa sprzedaży podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych również wtedy, gdy prawo majątkowe będące przedmiotem umowy sprzedaży wykonywane jest za granicą pod warunkiem, że kupujący ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wierzyciel posiada wierzytelność pieniężną w stosunku do Dłużnika z tytułu udzielonej Dłużnikowi pożyczki. Kwota wierzytelności wynosi 15.341.717,78 złotych i jest oprocentowana w wysokości 9% w stosunku rocznym. Dłużnik, zgodnie z umową pożyczki, ma spłacić dług bezgotówkowo przelewem na rachunek bankowy Wierzyciela w banku zagranicznym w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii). Wnioskodawca zamierza nabyć w przyszłości od Wierzyciela wierzytelność przysługującą Wierzycielowi w stosunku do Dłużnika na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesja wierzytelności). Umowa przelewu wierzytelności zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Wierzycielem za granicą w Księstwie Liechtenstein, według prawa obowiązującego w Księstwie Liechtenstein. Wnioskodawca, na podstawie umowy przelewu wierzytelności, przejmie od Wierzyciela całą przysługującą Wierzycielowi w stosunku do Dłużnika wierzytelność (kwotę główną wraz z odsetkami), natomiast Wnioskodawca za przejętą wierzytelność zapłaci Wierzycielowi kwotę główną. Zapłata tej kwoty zostanie dokonana przez Wnioskodawcę bezgotówkowo – przelewem na rachunek w banku zagranicznym w Szwajcarii (bank ma zarząd i siedzibę w Szwajcarii). Ponieważ Wnioskodawca prowadzi interesy zagranicą – ze względu właśnie na jego przyszłe cele biznesowe Wnioskodawca, informując pisemnie Dłużnika o przelewie wierzytelności, wskaże Dłużnikowi, iż Dłużnik będzie musiał dokonać na rzecz Wnioskodawcy spłaty całej wierzytelności (kwoty głównej wraz z odsetkami) bezgotówkowo – przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Wnioskodawcy w banku położonym w Niemczech (bank Wnioskodawcy ma zarząd i siedzibę w Niemczech). Wnioskodawca informuje, że żadna ze stron umowy przelewu wierzytelności (cesji wierzytelności) nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług ani też nie będzie z niego zwolniona. Wnioskodawca wskazał, iż umowa pożyczki podlega prawu Księstwa Liechtenstein. Prawo Księstwa Liechtenstein nie określa miejsca wykonywania prawa majątkowego wynikającego z umowy pożyczki, pozostawiając tę kwestię do uregulowania przez Pożyczkodawcę i Pożyczkobiorcę w umowie pożyczki. W opisanym zdarzeniu przyszłym, miejscem wykonania prawa majątkowego z umowy pożyczki (wpisanym do umowy) jest R. w Księstwie Liechtenstein, a więc siedziba Wierzyciela, przy czym za spłatę długu przez Dłużnika w tej miejscowości Wierzyciel i Dłużnik uznają także spłatę dokonaną przez Dłużnika bezgotówkowo przelewem na rachunek bankowy w Szwajcarii.

W kontekście powołanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego istotnym jest określenie miejsca wykonywania prawa majątkowego.

W przypadku sprzedaży wierzytelności, jako miejsce wykonania prawa majątkowego przyjąć należy miejsce określone w umowie, z której wynika nabywana wierzytelność lub ustalić je zgodnie z prawem, któremu ona podlega.

Z treści wniosku wynika, że umowa, z której wynika nabywana wierzytelność podlega prawu obowiązującemu w Księstwie Liechtenstein. Prawo to – jak wskazał Wnioskodawca – nie określa miejsca wykonywania prawa majątkowego wynikającego z umowy pożyczki, pozostawiając tę kwestię do uregulowania przez Pożyczkodawcę i Pożyczkobiorcę w umowie pożyczki. W opisanym zdarzeniu przyszłym, miejscem wykonania prawa majątkowego z umowy pożyczki (wpisanym do umowy) jest R. w Księstwie Liechtenstein, a więc siedziba Wierzyciela, przy czym za spłatę długu przez Dłużnika w tej miejscowości Wierzyciel i Dłużnik uznają także spłatę dokonaną przez Dłużnika bezgotówkowo przelewem na rachunek bankowy w Szwajcarii.

Skoro zatem jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, prawo majątkowe będące przedmiotem umowy cesji (tj. Wierzytelność) jest wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz z uwagi na fakt, że umowa cesji wierzytelności będzie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to należy stwierdzić, że opisana we wniosku umowa przelewu wierzytelności nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu cesji wierzytelności dokonanej – jak wynika z opisu zdarzenia – w formie umowy sprzedaży.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.