Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.170.2017.2.PM
z 5 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2017 r. (data wpływu do Organu – 19 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 1 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku. Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 14 lipca 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.170.2017.1.PM wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 1 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 31 stycznia 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła z ówczesnym mężem (małżeństwo rozwiązane przez rozwód) umowę, na mocy której ustanowili w swym małżeństwie rozdzielność majątkową od dnia zawarcia ww. umowy. W skład majątku wspólnego małżonków wchodziło m.in. prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem (odrębna własność budynku).

W dniu 30 marca 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem ugodę przed Sądem Rejonowym w Z., w ramach, której oświadczyli, że posiadają równe udziały w majątku wspólnym i dokonali częściowego podziału majątku wspólnego. Ponadto, w ugodzie strony postanowiły, że spłata kredytu zaciągniętego wspólnie w trakcie małżeństwa obciążać będzie męża Wnioskodawczyni.

Majątek w postaci ww. użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem pozostał niepodzielony, tj. strony w ww. ugodzie postanowiły, że ten składnik majątku pozostawiają we współwłasności w częściach po 1/2. W kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni spłaciła ze środków pochodzących z jej majątku osobistego ww. kredyt, do którego spłaty zobowiązał się mąż Wnioskodawczyni, a za który odpowiadała z nim solidarnie.

Wnioskodawczyni i jej były mąż chcą obecnie dokonać dalszego podziału majątku wspólnego (tj. w części dotychczas niepodzielonej) w ten sposób, że częściowo podzielą wchodzące w skład majątku wspólnego prawo użytkowania wieczystego w drodze umowy. Na mocy planowanej umowy o podziale majątku wspólnego Wnioskodawczyni przypaść ma udział w wysokości 9/10 w prawie użytkowania wieczystego i własności budynku, zaś mężowi Wnioskodawczyni przypaść ma udział w wysokości 1/10, bez wzajemnych spłat lub dopłat. Na skutek powyższej czynności Wnioskodawczyni i jej mąż dokonają rozliczenia długu, tj. kredytu, spłaconego przez Wnioskodawczynię w okresie między ustaniem współwłasności a dokonaniem podziału majątku wspólnego. Wysokość spłaconego kredytu, do którego w ugodzie z 30 marca 2011 r. zobowiązał się mąż Wnioskodawczyni, odpowiada rynkowej wartości udziału w wysokości 4/10 w przedmiotowym prawie użytkowania wieczystego nieruchomości i własności budynku położnego na tej nieruchomości.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Organu 1 sierpnia 2017 r. wynika, że:

• Wnioskodawczyni i jej były mąż planują dokonać dalszego podziału majątku w drodze podziału majątku dorobkowego małżonków. Z uwagi na fakt, iż ten składnik majątku (prawo wieczystego użytkowania gruntu i własność budynku) wchodził w skład majątku wspólnego, właściwą podstawą prawną podziału obecnie (tj. po ustaniu wspólności majątkowej) są przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
  
• Ugoda sądowa z 30 marca 2011 r., którą Wnioskodawczyni i jej mąż dokonali częściowego zniesienia współwłasności majątku wspólnego została zawarta przed rozwodem.
  W treści ugody sądowej strony postanowiły, że dokonują zgodnie podziału i znoszą częściowo współwłasność majątku wspólnego, a także, iż pozostawiają we współwłasności w częściach po ½ dla każdego prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności budynku. Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, a także w wyniku ustania małżeństwa – między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa i przekształca się z mocy prawa z chwilą ustanowienia rozdzielności majątkowej we współwłasność w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.
  Bezpośrednim skutkiem wyroku rozwodowego, jak również umowy ustanawiającej rozdzielność majątkową, jest wynikająca z art. 42 i art. 43 § 1 ww. Kodeksu przemiana sytuacji prawnej przedmiotów objętych dotychczas bezudziałową wspólnością majątkową, polegającą na tym, że przedmioty te stają się współwłasnością rozwiedzionych małżonków w równych częściach ułamkowych (vide: wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z 21 czerwca 2001 r., III CZP 16/2001 OSNC 2002/1, poz. 4).
  Na podstawie art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego, w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, możliwy jest umowny podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności małżeńskiej. Taki podział dokonywany jest przez zawarcie stosownej umowy.
  W pierwszej kolejności należy wskazać, że przepisy Kodeksu cywilnego oraz Kodeksu postępowania cywilnego, poza dopuszczeniem samej możliwości dokonania umownego podziału majątku wspólnego, w żaden sposób nie regulują tej kwestii. Tym samym ten sposób podziału majątku wspólnego został pozostawiony autonomii małżonków (byłych małżonków), którzy mogą – z zastrzeżeniem ograniczeń ustawowych – uregulować likwidację istniejącej między nimi współwłasności w sposób dowolny. Swoboda dyspozycji stron może być wyłączona lub ograniczona tylko przez wyraźny przepis prawa zakazujący określonego sposobu zniesienia współwłasności (np. w przypadku podziału nieruchomości) lub nakazujący zastosowanie wskazanego. Nie ulega wątpliwości, że strony mogą dokonać umownego podziału ich majątku wspólnego w sposób im odpowiadający.
  Wyróżnia się 3 sposoby podziału majątku wspólnego:
  
  1. podział fizyczny rzeczy wchodzących w skład tego majątku,
     
  2. przyznanie rzeczy jednemu z małżonków z obowiązkiem odpowiedniej spłaty drugiego małżonka,
     
  3. sprzedaż rzeczy.
  Z uwagi na fakt, iż z chwilą ustania wspólności majątkowej istniejąca pomiędzy małżonkami współwłasność łączna, obejmująca cały ich majątek wspólny, z mocy samego prawa zamienia się we współwłasność ułamkową, oświadczenie woli o pozostawieniu prawa użytkowania wieczystego i własności budynku we współwłasności w częściach po ½ nie wywołało żadnego skutku, gdyż stan współwłasności tego składnika majątku powstał w dniu zawarcia umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej, tj. w dniu 31 stycznia 2011 r. Zatem oświadczenia woli stron zawarte w treści ugody należy rozumieć w ten sposób, że strony postanowiły nie obejmować podziałem tego składnika majątku. Nadto strony nie dokonały w żaden sposób podziału tego składnika majątku (nie doszło w jakimkolwiek zakresie do likwidacji współwłasności powstałej po zawarciu umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej), zatem w ocenie Wnioskodawczym jego podział nadal będzie podlegał przepisom o podziale majątku wspólnego małżonków.
  
• Wnioskodawczyni i jej były mąż planują podział w proporcji 9/10 i 1/10 w oparciu o przepisy o podziale majątku wspólnego.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy umowa o podziale majątku wspólnego małżonków, na mocy której jednej ze stron umowy przypadnie udział w wysokości 9/10 w prawie użytkowania wieczystego i własności budynku wzniesionego na nieruchomości, a drugiej stronie udział w wysokości 1/10, przy jednoczesnym rozliczeniu w drodze tej czynności długu, który powstał w trakcie trwania wspólności ustawowej, a który został spłacony przez jedną ze stron z własnych środków, podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, umowa o podziale majątku wspólnego małżonków, na mocy której jednej ze stron umowy przypadnie udział w wysokości 9/10 w prawie użytkowania wieczystego i własności budynku wzniesionego na nieruchomości, a drugiej stronie udział w wysokości 1/10, przy jednoczesnym rozliczeniu w drodze tej czynności długu, który powstał w trakcie trwania wspólności ustawowej, a który został spłacony przez jedną ze stron z własnych środków, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Podział majątku wspólnego małżonków wykazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w Kodeksie cywilnym i nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponieważ podział majątku między małżonkami nie został wymieniony jako czynność podlegająca opodatkowaniu, nie będzie miał znaczenia fakt, że przy podziale majątku wystąpi spłata pieniężna.

Według art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku wspólnego, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku, w tym więc także przepis zawarty w art. 1035 Kodeksu cywilnego który stanowi, że do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Na podstawie art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego możliwy jest umowny podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności małżeńskiej. Taki podział dokonywany jest przez zawarcie stosownej umowy. Zgodnie z treścią art. 1038 § 2 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego umowny podział majątku wspólnego może dotyczyć całego majątku bądź zostać ograniczony jedynie do jego części, podczas gdy sądowy dział spadku powinien obejmować cały majątek, a jedynie z ważnych powodów może być ograniczony jedynie do części majątku. Przepisy prawa prywatnego nie zabraniają dokonywania częściowego podziału jednego ze składników dzielonego majątku w drodze umowy, tj. podziału, na skutek którego jedna ze stron pozostanie nadal w pewnej części współwłaścicielem lub współużytkownikiem wieczystym. Za powyższym przemawia również zasada swobody umów określona w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. W związku z powyższym taka umowa nie będzie dotknięta sankcją nieważności.

W zakresie rozliczenia spłaty kredytu do chwili podziału majątku warto wskazać na pogląd wyrażany w tej kwestii przez Sąd Najwyższy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 11 marca 2010 r., IV CSK 429/09), a mianowicie że: „jeżeli wnioskodawca po ustaniu wspólności majątkowej, a przed podziałem majątku wspólnego, spłacił z własnych środków dług, który powstał w trakcie trwania wspólności ustawowej i był długiem wspólnym małżonków, albo jednego z nich, ale w związku z majątkiem wspólnym, to taki dług, zgodnie z art. 686 k.p.c. w związku z art. 567 § 3 k.p.c., powinien zostać rozliczony w ramach podziału majątku wspólnego”.

W opinii Wnioskodawczyni wyżej wskazane rozliczenie jest również dopuszczalne w przypadku podziału majątku wspólnego w drodze umowy. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawczyni opisana (planowana) czynność cywilnoprawna stanowić będzie podział majątku wspólnego małżonków, która nie została wymieniona jako czynność podlegająca opodatkowaniu. Jednocześnie umowie o wskazanej treści brak jest cech, które pozwalałyby uznać ją za umowę sprzedaży lub umowę o zniesienie współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przepisy ustawy o umowie o dziale spadku oraz umowie o zniesieniu współwłasności – stosuje się odpowiednio do:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej lub wspólnego prawa majątkowego albo ich części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność – w części spłat lub dopłat,
2. odpłatnego wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.
   
   

Należy wskazać, iż art. 1 ust. 1 i 2, określający zakres przedmiotowy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawiera enumeratywny katalog czynności, których dokonanie powodować będzie konieczność zapłaty podatku. Tym samym, jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeżeli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione. Jednakże należy zaznaczyć, że o zakwalifikowaniu danej umowy do umów podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje nazwa, ale treść umowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni zawarła z ówczesnym mężem (małżeństwo rozwiązane przez rozwód) umowę, na mocy której ustanowili w swym małżeństwie rozdzielność majątkową od dnia zawarcia ww. umowy. W skład majątku wspólnego małżonków wchodziło m.in. prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem (odrębna własność budynku). W dniu 30 marca 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem ugodę przed sądem rejonowym, w ramach której oświadczyli, że posiadają równe udziały w majątku wspólnym i dokonali częściowego podziału majątku wspólnego. W ugodzie strony postanowiły, że spłata kredytu zaciągniętego wspólnie w trakcie małżeństwa obciążać będzie męża Wnioskodawczyni. Majątek w postaci ww. użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem pozostał niepodzielony, tj. strony w ww. ugodzie postanowiły, że ten składnik majątku pozostawiają we współwłasności w częściach po 1/2. W kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni spłaciła ze środków pochodzących z jej majątku osobistego ww. kredyt, do którego spłaty zobowiązał się mąż Wnioskodawczyni, a za który odpowiadała z nim solidarnie. Wnioskodawczyni i jej były mąż chcą obecnie dokonać dalszego podziału majątku wspólnego (tj. w części dotychczas niepodzielonej) w ten sposób, że częściowo podzielą wchodzące w skład majątku wspólnego prawo użytkowania wieczystego w drodze umowy. Na mocy planowanej umowy o podziale majątku wspólnego Wnioskodawczyni przypaść ma udział w wysokości 9/10 w prawie użytkowania wieczystego i własności budynku, zaś mężowi Wnioskodawczyni przypaść ma udział w wysokości 1/10, bez wzajemnych spłat lub dopłat. Na skutek powyższej czynności Wnioskodawczyni i jej mąż dokonają rozliczenia długu, tj. kredytu, spłaconego przez Wnioskodawczynię w okresie między ustaniem współwłasności a dokonaniem podziału majątku wspólnego. Wnioskodawczyni i jej były mąż planują dokonać dalszego podziału majątku w drodze podziału majątku dorobkowego małżonków. Z uwagi na fakt, iż ten składnik majątku wchodził w skład majątku wspólnego, właściwą podstawą prawną podziału obecnie (tj. po ustaniu wspólności majątkowej) są przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zgodnie z przepisem art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawową charakteryzują dwie podstawowe cechy: jest to wspólność dorobku i wspólność o charakterze łącznym. Z powyższego przepisu wynika również, że wspólność majątkowa małżeńska oparta jest na małżeństwie, jako stosunku prawnym osobistym.

W myśl art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Stosownie do art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Ponadto, jak wynika z art. 45 § 1 ww. Kodeksu, każdy z małżonków może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny.

Na podstawie art. 46 cyt. Kodeksu, w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

W myśl art. 47 § 1 i § 2 przedmiotowej ustawy małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Zgodnie natomiast z postanowieniem art. 50¹ tejże ustawy w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3.

Tak więc, z chwilą ustania wspólności majątkowej małżeńskiej powstaje majątek, w którym udziały osób współuprawnionych określone są ułamkiem. Podobnie jak przy współwłasności ułamkowej mają one charakter udziałów idealnych. Sytuacja współuprawnionych nie jest już regulowana przepisami prawa rodzinnego (z wyjątkiem art. 43 i 45 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), ale prawa spadkowego i prawa rzeczowego (art. 1035 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 199 i n. Kodeksu cywilnego i art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Problematyka podziału majątku wspólnego objętego wcześniej wspólnością małżeńską nie została więc unormowana w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Znajdują do niej – jak wynika z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – odpowiednie zastosowanie art. 1037-1046 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Podział majątku objętego wcześniej wspólnością majątkową małżeńską może więc nastąpić w drodze umowy lub w postępowaniu przed sądem (art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W następstwie ustania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalnym jest podział majątku małżeńskiego objętego dotychczas ww. wspólnością. Podział majątku małżeńskiego jest instytucją prawa rodzinnego, a nabycie w ramach jego rzeczy i praw majątkowych nie zostało wymienione w enumeratywnym katalogu zawartym w przepisie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jako podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Należy podkreślić, że podział taki wykazuje cechy odrębne od umowy zniesienia współwłasności uregulowanego w Kodeksie cywilnym i w konsekwencji nie należy go utożsamiać ze zniesieniem współwłasności w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przepisie art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zostały wymienione umowy dotyczące podziału majątku dorobkowego małżonków (podziału współwłasności majątkowej małżeńskiej), jako podlegające temu podatkowi. W rezultacie, zawarcie na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przez Wnioskodawczynię z byłym małżonkiem umowy o podziale prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem (w związku z dalszym podziałem majątku dorobkowego małżonków) w proporcji: 9/10 udziałów Wnioskodawczyni przy 1/10 udziałów dla byłego męża, nie spowoduje u Wnioskodawczyni wystąpienia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Takiego opodatkowania nie spowoduje również, dokonane na podstawie ww. przepisów rozliczenie długu między byłymi małżonkami, tj. kredytu spłaconego przez Wnioskodawczynię w okresie między ustaniem współwłasności a dokonaniem podziału majątku wspólnego. Oznacza to, że z tytułu zawarcia planowanej umowy – jeśli istotnie jest ona dokonywana celem podziału majątku dorobkowego – Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, że w przedmiotowej interpretacji Organ nie przesądza, czy będący przedmiotem wniosku podział majątku dokonany zostanie jeszcze jako podział majątku dorobkowego małżonków, czy też jako ich majątku wspólnego (współwłasności). W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii konieczne jest przeprowadzenie postępowania dowodowego, do przeprowadzenia którego Organ – w ramach nadanych mu uprawnień – nie jest upoważniony. Zaznaczyć bowiem należy, iż Organ dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ nie posiada zatem kompetencji do tego, aby rozstrzygać na gruncie aktów prawnych innych niż podatkowe (takich jak np. Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Kodeks cywilny), jakim tytułem została/zostanie dokonana dana czynność. Organ interpretacyjny nie przeprowadza też w sprawach dotyczących wydawania interpretacji postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku (i jego uzupełnienia) – czyli stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W stosunku do tych okoliczności (stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) wyraża następnie swoje stanowisko, które musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawczynię. Aby jednak mógł tego dokonać stan faktyczny/zdarzenie przyszłe musi być tak opisane, aby nie było wątpliwości jaka czynność i w jakich okolicznościach miała (będzie miała) miejsce. Dokonując rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie, Organ oparł się więc na zawartym przez Wnioskodawczynię opisie zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawczyni przedstawiła, iż opisany podział dokonywany jest jako podział majątku dorobkowego małżonków.

Organ zaznacza, iż funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.