2017.10.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.216.2017.1.AW
z 13 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 29 września 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może wydatki związane z zapłatą składek wynikających z umowy ubezpieczenia grupowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może wydatki związane z zapłatą składek wynikających z umowy ubezpieczenia grupowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z 29 września 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 17 marca 2017 r. Wnioskodawca (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zawarł z Ubezpieczycielem umowę grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie Opieka Medyczna S. Umowa została zawarta na rzecz pracowników Wnioskodawcy, którzy w ramach zawartej polisy mogą przystąpić do ww. umowy składając stosowną deklarację u przedstawiciela ubezpieczyciela. Zgodnie z decyzją Zarządu Spółki ubezpieczeniem mogą zostać objęci wyłącznie pracownicy Spółki. W ramach umowy dostępne są dwa warianty ubezpieczenia: pakiet indywidualny Standard ze składką miesięczną w wysokości 20,00 zł oraz pakiet indywidualny Komfort ze składką miesięczną w wysokości 40,80 zł.

Przedmiotem ubezpieczenia jest zdrowie ubezpieczonego. Zakres ubezpieczenia obejmuje wystąpienie u ubezpieczonego choroby skutkującej potrzebą skorzystania przez ubezpieczonego ze świadczeń zdrowotnych. Ubezpieczenie Opieka Medyczna S daje możliwość skorzystania z porad lekarzy: rodzinnego, internisty, pediatry w maksymalnym czasie oczekiwania – 2 dni roboczych oraz lekarzy 16 innych specjalizacji (ginekologa, chirurga, ortopedy, okulisty, kardiologa, pulmunologa, dermatologa, otolaryngologa, neurologa, urologa, reumatologa, alergologa, gastrologa, diabetologa, nefrologa i endokrynologa) w ciągu maksymalnie 5 dni roboczych. Ubezpieczeni pracownicy Spółki mogą korzystać z usług podmiotów działających na zlecenie ubezpieczyciela, który jest organizatorem realizowanych w placówkach medycznych świadczeń zdrowotnych. Ubezpieczyciel ponosi koszty świadczeń zdrowotnych, które organizowane są dla ubezpieczonych przez świadczeniodawcę, zgodnie z zakresem świadczeń zdrowotnych objętych ubezpieczeniem.

Zgodnie z treścią polisy wyklucza się możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy ubezpieczenia przez okres 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto lub odnowiono umowę ubezpieczenia. Jednocześnie strony umowy zawarły w niej zastrzeżenie, iż umowa ubezpieczenia nie przewiduje wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, tym samym dokonywanie takich wypłat jest wykluczone.

Podejmując decyzję o zawarciu ww. umowy ubezpieczenia grupowego Zarząd Spółki kierował się korzyściami wynikającymi z jej zawarcia, które ujawniają się zarówno po stronie pracodawcy, jak i po stronie pracownika. Zaliczyć do nich można m.in.: zmniejszenie absencji chorobowej kadry poprzez łatwy dostęp do badań diagnostycznych i laboratoryjnych, szybką pomoc lekarską, w dogodnym terminie (co przyczynia się do zmniejszenia dni roboczych opuszczonych przez pracowników z powodu choroby), wzrost lojalności pracowników wobec pracodawcy, która wpływa na wzrost efektywności ich pracy, budowanie wizerunku nowoczesnego i solidnego pracodawcy, który dba o zdrowie swoich pracowników.

Składki na ubezpieczenie dla pracowników, decyzją Zarządu Spółki, finansowane są w całości ze środków obrotowych Spółki. Opłacone składki stanowią dodatkowy element wynagrodzenia pracowniczego, który podlega opodatkowaniu i oskładkowaniu zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w stanie faktycznym opisanym powyżej może wydatki związane z zapłatą składek wynikających z umowy ubezpieczenia grupowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze opisany powyżej stan faktyczny oraz powołane poniżej przepisy, może on wydatki związane z zapłatą składek wynikających z umowy ubezpieczenia grupowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U z 2016 r. poz. 1888, zwanej dalej u.p.d.o.p.).

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W art. 16 ust. 1 pkt 59 u.p.d.o.p. zostało wskazane, że do kosztów uzyskania przychodu nie można zaliczyć wydatków poniesionych w związku z zapłatą składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników. W dalszym brzmieniu tego punktu ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady, doprecyzowując że do umów ubezpieczenia z tytułu których składki poniesione przez pracodawcę mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zalicza się umowy dotyczące ryzyk, o których mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2017 r. poz. 1170), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza: 1) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, 2) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, 3) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, umowa ubezpieczenia opisana w powyższym stanie faktycznym zawiera się w zbiorze określonym mianem umów dotyczących ryzyka grupy 2 działu II wskazanego powyżej załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – czyli umów ubezpieczenia choroby (świadczenia jednorazowe, powtarzające się i kombinowane). W razie wystąpienia choroby, zgodnie z treścią zawartej przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczyciel ponosi bowiem koszty świadczeń zdrowotnych, które organizowane są dla ubezpieczonego przez świadczeniodawcę, zgodnie z wybranym zakresem świadczeń zdrowotnych.

Nadto umowa spełnia wszystkie warunki podmiotowe i przedmiotowe określone w dalszej części pkt 59. Mianowicie uprawnionym z tytułu ubezpieczenia jest pracownik. Z treści umowy zawartej przez Wnioskodawcę z ubezpieczycielem wynika, że brak jest możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy. Nadto w treści umowy zawarte zostało zastrzeżenie, iż umowa ubezpieczenia nie przewiduje wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, tym samym dokonywanie takich wypłat jest wykluczone.

Jednocześnie opisana powyżej umowa ubezpieczenia jest umową, która ze względu na swój charakter ma na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodu w sposób pośredni. Składki wynikające z tej umowy opłacane są przez pracodawcę na rzecz pracownika w celu zmniejszenia absencji chorobowej, zwiększenia efektywności pracowników oraz zmotywowania ich do dalszej sumiennej pracy na rzecz Wnioskodawcy.

Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki ponoszone przez niego w związku z zawartą umową ubezpieczenia grupowego na rzecz pracowników, w stanie faktycznym opisanym powyżej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 59 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej też „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu i zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, a więc bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że 17 marca 2017 r. Wnioskodawca zawarł z Ubezpieczycielem umowę grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie. Umowa została zawarta na rzecz pracowników Wnioskodawcy. Zgodnie z decyzją Zarządu Spółki ubezpieczeniem mogą zostać objęci wyłącznie pracownicy Spółki. Przedmiotem ubezpieczenia jest zdrowie ubezpieczonego. Zakres ubezpieczenia obejmuje wystąpienie u ubezpieczonego choroby skutkującej potrzebą skorzystania przez ubezpieczonego ze świadczeń zdrowotnych. Ubezpieczenie daje możliwość skorzystania z porad lekarzy: rodzinnego, internisty, pediatry w maksymalnym czasie oczekiwania – 2 dni roboczych oraz lekarzy 16 innych specjalizacji w ciągu maksymalnie 5 dni roboczych. Ubezpieczeni pracownicy Spółki mogą korzystać z usług podmiotów działających na zlecenie ubezpieczyciela, który jest organizatorem realizowanych w placówkach medycznych świadczeń zdrowotnych. Ubezpieczyciel ponosi koszty świadczeń zdrowotnych, które organizowane są dla ubezpieczonych przez świadczeniodawcę, zgodnie z zakresem świadczeń zdrowotnych objętych ubezpieczeniem.

Zgodnie z treścią polisy wyklucza się możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy ubezpieczenia przez okres 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto lub odnowiono umowę ubezpieczenia. Jednocześnie umowa ubezpieczenia nie przewiduje wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, tym samym dokonywanie takich wypłat jest wykluczone.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na dofinansowanie grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie na rzecz pracowników Wnioskodawcy, których przedmiotem jest zdrowie ubezpieczonego stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop. Są to bowiem wydatki związane ze świadczeniami zdrowotnymi realizowanymi na rzecz pracowników Spółki i spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin