Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.146.2017.1.AMN
z 27 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych przedawnienia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika oraz w zakresie skutków podatkowych przedawnienia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej jest jednostką budżetową Gminy Miejskiej.

Na podstawie stosownych upoważnień realizuje m.in. zadania w oparciu o przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

W związku z powyższym Ośrodek wydaje decyzje administracyjne o przyznaniu świadczeń oraz decyzje o ustaleniu i zwrocie świadczeń nienależnie pobranych jak również w przypadku uzasadnionych okoliczności, decyzje o umorzeniu nienależnie pobranych świadczeń i umorzeniu należności dłużników alimentacyjnych.

Nienależnie pobrane świadczenia rodzinne, nienależnie pobrane świadczenia wychowawcze, nienależnie pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego i zaliczki alimentacyjnej podlegają zwrotowi na podstawie prawomocnych decyzji administracyjnych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Odsetki naliczane są obligatoryjnie na podstawie art. 30 ust. 2b ustawy o świadczeniach rodzinnych, art. 23 ust. 1a ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, art. 25 ust. 3 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci.

Natomiast w przypadku świadczeń z pomocy społecznej odsetek nie pobiera się z uwagi na brak przepisu prawa materialnego dającego tytuł do naliczania odsetek.

Na podstawie art. 30 ust. 9 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z odsetkami w całości lub w części odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny. Analogiczne rozwiązanie wprowadza art. 23 ust. 8, art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, art. 25 ust. 10 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci oraz art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej.

Natomiast na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeniach rodzinnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia, w którym decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranych świadczeń stała się ostateczna. Analogicznie przedawnieniu ulegają nienależnie pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego (art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów), nienależnie pobrane świadczenia wychowawcze (art. 25 ust. 4 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci) oraz nienależnie pobrane świadczenia z pomocy społecznej (art. 104 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej). Z uwagi na przedawnienie organ nie dochodzi od dłużnika nienależnie pobranego świadczenia, gdyż w postępowaniu administracyjnym organ z urzędu winien uwzględnić zarzut przedawnienia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są także otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe oraz świadczenia wychowawcze. Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku umorzenia nienależnie pobranych świadczeń w wysokości należności głównej i należnych odsetek na podstawie wydanych przez MOPS decyzji administracyjnych ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 8 i pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w przypadku takim powstaje obowiązek wystawienia PIT-8C w kwocie należności głównej i odsetek?
2. Czy w przypadku przedawnienia nienależnie pobranych świadczeń na mocy obowiązujących przepisów u osób zobowiązanych z dniem przedawnienia powstaje obowiązek podatkowy obejmujący zarówno należność główną jak i należne odsetki naliczone od dnia przedawnienia i czy w przypadku takim powstaje obowiązek wystawiania PIT-8C w kwocie należności głównej i odsetek?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W przypadku umorzenia nienależnie pobranych świadczeń na podstawie decyzji administracyjnych wydanych po przeprowadzeniu stosownego postępowania administracyjnego w oparciu o przepisy prawa materialnego, w wysokości należności głównej jak i odsetek, ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 8 i pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ wydaje decyzję, na mocy której umarza dochodzone świadczenie. Umorzenie dotyczy zarówno należnych kwot głównych jak i odsetek, naliczonych obligatoryjnie na mocy przepisów prawa materialnego. Przedmiotowymi decyzjami organ w istocie zwalnia z długu dłużnika. Zwolnienie to skutkuje po stronie dłużnika otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia stanowiącego jego przychód. Z uwagi na fakt, iż decyzje wydawane są w trybie ustawy o świadczeniach rodzinnych, ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci oraz ustawy o pomocy społecznej, do umorzeń tych winien mieć zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 8 i pkt 79, a zatem świadczenia te winny być wolne od podatku w zakresie zarówno kwoty głównej jak i odsetek, w konsekwencji czego organ nie wystawia druków PIT-8C.

Ad. 2.

W przypadku przedawnienia nienależnie pobranych świadczeń, u osób zobowiązanych, z dniem przedawnienia nie dochodzi do zwolnienia z długu. Organ nie może jedynie skutecznie dochodzić należności w zakresie kwoty głównej oraz odsetek. Należy zatem uznać, że mimo przedawnienia, zobowiązanie nadal istnieje i dłużnik ma obowiązek wykonać ciążące na nim zobowiązanie, natomiast organ nie może jedynie dochodzić przymusowego jego wykonania. Z uwagi na fakt, iż dłużnik mimo przedawnienia może to zobowiązanie wypełnić, jego korzyść majątkowa nie ma jeszcze charakteru trwałego w momencie przedawnienia.

W sytuacji gdyby dany dłużnik zwrócił się do MOPS o przyznanie świadczeń na kolejny okres zasiłkowy, zgodnie z przepisami, (art. 30 ust. 6 ustawy o świadczeniach rodzinnych, art. 23 ust. 5 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, art. 25 ust. 7 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, art. 104 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej) nienależnie pobrane świadczenie może zostać potrącone z bieżących świadczeń mimo przedawnienia lub spełnić dług dobrowolnie.

Zdaniem Wnioskodawcy samo przedawnienie nie wywołuje zmiany charakteru należności na świadczenie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ nie jest także zobowiązany do wystawiania informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych przedawnienia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.
  
  

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W pkt 9 tego przepisu wymieniono jako źródło przychodu „inne źródła”.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zawarte w powyższym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż do tej kategorii przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia uzyskane przez podatnika, a nie tylko te szczegółowo w nim wymienione. Tym samym, do przychodów z innych źródeł należy zakwalifikować każde przysporzenie majątkowe, które ma wymierną korzyść finansową i które nie mieści się w ściśle określonych kategoriach przychodów wymienionych w pkt 1-8 art. 10 ust. 1 przywołanej ustawy.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Natomiast z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 79 tej ustawy wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Stosownie do art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1511, z późn. zm.) osoba, która pobrała nienależnie świadczenia rodzinne, jest obowiązana do ich zwrotu.

W myśl art. 30 ust. 2b ww. ustawy, od kwot nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3 i 5, naliczane są odsetki ustawowe za opóźnienie.

Przepis art. 30 ust. 3 cytowanej ustawy stanowi, że należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia, w którym decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranych świadczeń stała się ostateczna.

Na podstawie art. 30 ust. 9 powołanej ustawy, organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016 r., poz. 195, z późn. zm.), osoba, która pobrała nienależnie świadczenie wychowawcze, jest obowiązana do jego zwrotu.

W myśl art. 25 ust. 3 ww. ustawy, od kwot nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1-3 i 5, naliczane są odsetki ustawowe za opóźnienie.

Przepis art. 25 ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że należności z tytułu nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia, w którym decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego stała się ostateczna.

Stosownie do treści art. 25 ust. 10 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego, może umorzyć kwoty nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2017 r., poz. 489, z późn. zm.), osoba która pobrała nienależnie świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu.

Stosownie do art. 23 ust. 1a ww. ustawy, od kwot nienależnie pobranego świadczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 7 lit. a, b, d i f, naliczane są odsetki ustawowe za opóźnienie.

Przepis art. 23 ust. 2 cytowanej ustawy stanowi, że należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia, w którym decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranych świadczeń stała się ostateczna.

Na podstawie art. 23 ust. 8 powołanej ustawy, organ właściwy wierzyciela, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń wraz z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

Natomiast zgodnie z treścią art. 98 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 930, z późn. zm.), świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 104 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że w przypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie, z tytułu opłat określonych w ustawie oraz z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ, który wydał decyzję w sprawie zwrotu należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej, może odstąpić od żądania takiego zwrotu, umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty.

Zgodnie art. 104 ust. 5 cytowanej ustawy, należności, o których mowa w ust. 1, ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia, w którym decyzja ustalająca te należności stała się ostateczna.

Uregulowanie w wyżej wskazanych przepisach kwestii dotyczących umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń świadczy o tym, że umorzenie takie jest również rodzajem świadczenia, o których mowa w tych ustawach.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca  realizując m.in. zadania w oparciu o przepisy ustawy o pomocy społecznej, ustawy o świadczeniach rodzinnych, ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci wydaje decyzje administracyjne o przyznaniu świadczeń oraz decyzje o ustaleniu i zwrocie świadczeń nienależnie pobranych, jak również w przypadku uzasadnionych okoliczności decyzje o umorzeniu nienależnie pobranych świadczeń i umorzeniu należności dłużników alimentacyjnych. Nienależnie pobrane świadczenia rodzinne, świadczenia wychowawcze, świadczenia z funduszu alimentacyjnego i zaliczki alimentacyjnej, podlegają zwrotowi na podstawie prawomocnych decyzji administracyjnych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Natomiast w przypadku świadczeń z pomocy społecznej odsetek nie pobiera się z uwagi na brak przepisu prawa materialnego dającego tytuł do naliczania odsetek.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że świadczenia polegające na umorzeniu kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, świadczeń wychowawczych i świadczeń dotyczących pomocy osobom uprawnionym do alimentów wraz z odsetkami podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast świadczenia polegające na umorzeniu kwoty nienależnie pobranego świadczenia z zakresu pomocy społecznej podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przypadku umorzenia na podstawie wydanych przez Wnioskodawcę decyzji administracyjnych nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, świadczeń wychowawczych, świadczeń z pomocy osobom uprawnionym do alimentów w wysokości należności głównej i należnych odsetek oraz świadczeń z pomocy społecznej, osoby które otrzymały świadczenia uzyskują przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże zwolniony z opodatkowania odpowiednio na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 i pkt 79 ww. ustawy. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii skutków podatkowych przedawnienia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika tut. organ wskazuje, że gdy dochodzi do przedawnienia zobowiązania w postaci nienależnie pobranych świadczeń, świadczeniobiorca – w dacie przedawnienia – osiąga przychód zaliczany do innych źródeł, w wysokości przedawnionego zobowiązania (składającego się z należności głównej oraz odsetek umownych wymagalnych na dzień przedawnienia). W sytuacji bowiem, gdy występuje niemożność przymusowego wyegzekwowania zobowiązania i braku jego faktycznego wykonania, dłużnik uzyskuje pewną korzyść majątkową, przejawiającą się w tym, że nie musi realnie wykonać zobowiązania. Zasadnicze znaczenie ma bowiem, że w następstwie przedawnienia dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia (ustaje obowiązek spełnienia świadczenia). Skutki finansowe przedawnienia zobowiązania są takie same jak przy jego umorzeniu – osoby osiągają realne przysporzenie majątkowe.

Osiągnięty w tej sposób przychód z tytułu przedawnienia nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego, świadczenia wychowawczego, świadczenia z pomocy osobom uprawnionym do alimentów, wraz z odsetkami, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód z tytułu przedawnienia nienależnie pobranego świadczenia z pomocy społecznej, podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

Tut. Organ zgadza się zatem z Wnioskodawcą, że nie ciąży na nim z tego tytułu obowiązek wystawienia informacji PIT-8C, jednakże brak tego obowiązku wynika z innych przyczyn niż wskazane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych przedawnienia nienależnie pobranych świadczeń i związanych z tym obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.