Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.804.2017.2.SR
z 23 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 15 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dotyczących inwestycji z zastosowaniem prewspółczynnika bieżącego (wstępnego), obowiązującego w roku dokonywania zakupów – jest prawidłowe,
• obowiązku dokonania po zakończonym roku obrotowym korekty podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących inwestycji na podstawie danych rzeczywistych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dotyczących inwestycji z zastosowaniem prewspółczynnika bieżącego, obowiązującego w roku dokonywania zakupów oraz obowiązku dokonania po zakończonym roku podatkowym korekty podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących inwestycji na podstawie danych rzeczywistych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 15 stycznia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 4 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.804.2017.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 11 stycznia 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Centrum Kultury i Sztuki … jest samorządową instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę .., nr 3 poz. 4. Centrum Kultury i Sztuki posiada osobowość prawną, a jej organizatorem jest Gmina.

Centrum Kultury i Sztuki …(dalej CKiS) została utworzona do realizacji zadań własnych Gminy w zakresie organizowania i prowadzenia działalności kulturalnej. CKiS otrzymuje od Gminy dotację podmiotową na pokrycie części wydatków bieżących.

Zakres działań CKiS w szczególności obejmuje:

• organizację imprez artystycznych i rozrywkowych o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym;
• organizację przedstawień teatralnych, koncertów, projekcji filmów;
• inicjowanie i pomoc zespołowym formom twórczości i uczestnictwa w kulturze;
• edukację kulturalną;
• działalność instruktażowo-metodyczną;
• organizowanie wystaw artystycznych, wernisaży, przeglądów i innych przedsięwzięć w zakresie popularyzacji dorobku kulturalnego;
• inspirowanie i promowanie działalności artystycznej i innych form twórczości;
• prezentację sylwetek oraz dorobku twórców kultury, sztuki i nauki;
• popularyzowanie i promowanie Gminy w sferze kultury;
• gromadzenie, udostępnianie i opracowanie zasobów informacyjnych dotyczących wydarzeń artystycznych i kulturalnych;
• działalność wydawniczą i reklamową;
• prowadzenie zajęć i warsztatów artystycznych oraz kół zainteresowań;
• prowadzenie i organizowanie działalności orkiestry, zespołów muzycznych, tanecznych i folklorystycznych;
• współorganizowanie krajowej i zagranicznej wymiany kulturalnej.
  
  

W celu pomnożenia środków finansowych na działalność kulturalną Centrum Kultury może:

• realizować odpłatne imprezy zlecone;
• prowadzić impresariat artystyczny;
• wykonywać usługi w zakresie informacji, szkolenia, reklamy;
• prowadzić działalność poligraficzną i wydawniczą;
• wynajem pomieszczeń i sprzętu, prowadzić działalność handlową w zakresie dzieł sztuki, publikacji, wydawnictw, filmów, nagrań, itp.;
• prowadzić inne działania gospodarcze zgodnie z zasadami określonymi w odpowiednich przepisach.
  
  

CKiS jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny i składa samodzielnie miesięczne deklaracje VAT, w których rozlicza m.in. podatek należny od obrotu ze sprzedaży realizowanej przez CKiS oraz podatek naliczony od zakupów związanych z działalnością gospodarczą, a także działalnością mieszaną (wykorzystywanych przez CKiS zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością). Podatek naliczony związany z zakupami przy działalności mieszanej rozliczany jest przez prewspółczynnik, w związku z tym, że nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie danych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika. Przy wyborze metody służącej do obliczenia prewspółczynnika starano się wybrać taką, ażeby zakres wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany był za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć.

W celu ustalenia wysokości prewspółczynnika przyjęto metodę obrotową tj. metodę wykorzystującą roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza.

Wysokość prewspółczynnika (proporcja bieżąca – wstępna) została ustalona według następującego schematu, na bazie danych za zeszły rok podatkowy proporcję stosuje się do odliczeń dokonywanych w trakcie całego roku bieżącego:

1. Dotacja podmiotowa
2. Dotacje celowe na zadania z zakresu działalności statutowej
3. Przychody własne ze sprzedaży z wył. środków trwałych i WNiP
4. Pozostałe przychody z wyłączeniem odsetek i odszkodowań

Ogółem przychody 1+2+3+4

Przychody własne 3+4

Wartość prewspółczynnika = 3+4/1+2+3+4

1. Sprzedaż zwolniona za poprzedni rok
2. Sprzedaż opodatkowana za poprzedni rok
3. Sprzedaż ogółem za poprzedni rok 5+6
   
   

Wskaźnik proporcji = 6 / 7 x 100%

Wysokość podatku naliczonego od zakupów podlegająca odliczeniu rozliczana jest dwuetapowo Wysokość podatku naliczonego przemnażana jest najpierw przez prewspółczynnik, a następnie przez wskaźnik proporcji. Po zakończonym roku obrotowym dokonuje się rocznej korekty prewspółczynnika, na podstawie danych za bieżący rok obrotowy.

CKiS złożyło wniosek o dofinansowanie inwestycji pod nazwą „…”. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku inwestycja zostałaby sfinansowana z dotacji celowej z Gminy oraz częściowo ze środków unijnych udzielonych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020.

W ramach ww. inwestycji budynek zostałby rozbudowany o część o dwóch kondygnacjach nadziemnych i dwóch podziemnych. W części podziemnej znajdowałaby się m.in. przestrzeń wystawiennicza (galeria). W części nadziemnej znajdowałyby się m.in. sale warsztatowe, informacja turystyczna, pomieszczenia pomocnicze.

Zadania w ramach projektu:

1. Część dobudowywana – elementy konstrukcyjne
2. Część istniejąca – roboty i materiały budowlane
3. Instalacje – ogrzewanie, wentylacje, wo-kan, elektryczna
4. Wyposażenie zmodernizowanego i rozbudowanego budynku
5. Nadzór budowlany
   
   

Wszystkie ponoszone wydatki zwiększałyby wartość początkową środka trwałego – budynku. Budynek zmodernizowany i rozbudowany służyłby zarówno do działalności zwolnionej, jak i mieszanej i gospodarczej.

Centrum Kultury złożyło wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa na dofinansowanie zadania pn. „…”. Wniosek przeszedł pozytywną ocenę formalną. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie posiada wiedzy czy projekt uzyska dofinansowanie. Planowany okres realizacji projektu to 1 października 2018 r. do 31 maja 2020 r., z tym, że faktury zakupowe związane z tą inwestycją pojawią się dopiero w roku 2019 i 2020.

Zmodernizowany i rozbudowany budynek będzie służył do następującej kategorii czynności:

1. opodatkowanych podatkiem VAT – działalność odpłatna Centrum Kultury i Sztuki tj.:
   
   • sprzedaż towarów w Punkcie Informacji Turystycznej i Galerii,
   • wynajem pomieszczeń,
   • działalność kawiarenki i coworkingu,
   • sprzedaż biletów wstępu na odpłatne imprezy organizowane przez Centrum Kultury i Sztuki,
   • organizacja zajęć z edukacji artystycznej,
   • Galeria sztuki współczesnej,
   • marża od sprzedaży komisowej, itp.,
2. zwolnionych od podatku VAT tj.,
   
   • prowadzenie komisu sprzedaży prac regionalnych (art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów u usług)
   
   Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:
   
   1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów;
3. niepodlegających podatkiem VAT – działalność nieodpłatna Centrum Kultury i Sztuki tj.:
   
   • wstęp wolny na wernisaże prac twórców ludowych ze … i okolic w Galerii, na których prezentowane są wystawy prac plastycznych,
   • wydawanie zaproszeń na biletowane imprezy kulturalne,
   • bezpłatne imprezy kulturalne niebiletowane,
   • organizacja zajęć z edukacji artystycznej,
   • prelekcje i odczyty,
   • wydawanie bezpłatnych egzemplarzy dwumiesięcznika informacyjno-kulturalnego miasta i gminy .. „…”. W powyższym dwumiesięczniku zawarte są m.in. informacje o wydarzeniach adresowanych do społeczności o charakterze odpłatnym, mający charakter promocyjny Centrum Kultury i Sztuki i jego działalności. Treści zawarte w … mają m.in. na celu poszerzenie grona odbiorców i pozyskanie odbiorców usług odpłatnych itp.
   
   
   

Zgodnie ze Statutem Centrum Kultury i Sztuki …, zwany dalej w skrócie Centrum Kultury jest samorządową instytucją kultury utworzoną do realizacji zadań własnych Gminy w zakresie organizowania i prowadzenia działalności kulturalnej, oraz działań z zakresu sportu, turystyki i rekreacji.

W celu uatrakcyjnienia i poszerzenia oferty Centrum Kultury i Sztuki planuje się modernizację i rozbudowę siedziby jednostki. Zmodernizowany i rozbudowany budynek będzie służył zarówno do działalności statutowej odpłatnej, która dla potrzeb VAT traktowana jest jako działalność gospodarcza, oraz dla działalności statutowej nieodpłatnej, a także zwolnionej, niezwiązanej z działalnością gospodarczą. Kategorie czynności zostały wymienione powyżej.

Wydatki poniesione w związku z modernizacją i rozbudową ww. budynku będą stanowiły nakłady na ulepszenie budynku (art. 2 ust. 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Wszystkie wymienione powyżej przesłanki zostaną spełnione, budynek zostanie rozbudowany o część o 2 kondygnacjach nadziemnych i 2 podziemnych. Kondygnacje podziemne zostaną częściowo ukryte pod płytą ogólnodostępnego placu.

W części podziemnej zarówno istniejącej jak i projektowanej będzie znajdować się głównie przestrzeń wystawiennicza (galeria) wraz z zapleczem higieniczno-sanitarnym, pomieszczeniami technicznymi jak i gospodarczymi. Część nadziemna w poziomie parteru będzie mieścić: hol połączony z istniejącą sienią (wiatrołapem), sale warsztatowe, informację turystyczną i pomieszczenia pomocnicze. W poziomie piętra będzie znajdować się połączenie komunikacyjne części istniejącej i projektowej, sale warsztatowe, toalety i pomieszczenia socjalne. Poddasze będzie przeznaczone na pomieszczenia administracyjne.

Budynek zostanie wyposażony w dźwig obsługujący wszystkie kondygnacje.

W wyniku realizacji projektu powstaną nowe przestrzenie, z których będzie mogło skorzystać więcej osób.

Nakłady poniesione na modernizację i rozbudowę budynku wyniosą ……. zł (słownie: … złote …).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy CKiS realizując inwestycję będzie mogło odliczać podatek VAT naliczony z faktur zakupowych dotyczących tej inwestycji, z zastosowaniem prewspółczynnika bieżącego (wstępnego)?

Czy po zakończonym roku obrotowym jednostka dokonując wyliczeń prewspółczynnika na podstawie danych rzeczywistych dokonuje również korekty podatku naliczonego od faktur zakupowych dotyczących tej inwestycji?

Inwestycja planowana jest na przestrzeni dwóch lat. Czy w związku z powyższym faktury zakupowe dotyczące tej samej inwestycji, ale w różnych latach będą rozliczane z zastosowaniem dwóch różnych prewspółczynników bieżących (wstępnych) obowiązujących w roku dokonywania zakupów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z zapisami art. 86 ust. 2a i 2b ustawy o VAT w przypadku zakupu towarów i usług:

• wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością,
• których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe

podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie tylko w takiej części, którą można proporcjonalnie przypisać do jego działalności gospodarczej (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych VAT).

W związku, że zakupy ponoszone przy realizacji inwestycji służyłyby modernizacji i rozbudowie budynku, który wykorzystywany byłby zarówno do działalności zwolnionej, mieszanej, jak i gospodarczej, CKiS powinno odliczyć VAT naliczony poprzez prewspółczynnik obowiązujący w roku dokonania zakupów.

Po zakończonym roku obrotowym CKiS powinien dokonać korekty prewspółczynnika na podstawie danych rzeczywistych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dotyczących inwestycji z zastosowaniem prewspółczynnika bieżącego (wstępnego), obowiązującego w roku dokonywania zakupów – jest prawidłowe,
• obowiązku dokonania po zakończonym roku obrotowym korekty podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących inwestycji na podstawie danych rzeczywistych – jest nieprawidłowe.
  
  

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego – art. 86 ust. 22 ustawy.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = Ax100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P – przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy również zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z przedstawionych okoliczności dotyczących sprawy wynika, że Centrum Kultury i Sztuki jest samorządową instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę. CKiS złożyło wniosek o dofinansowanie inwestycji pod nazwą „…”. W ramach ww. inwestycji budynek zostałby rozbudowany o część o dwóch kondygnacjach nadziemnych i dwóch podziemnych. W części podziemnej znajdowałaby się m.in. przestrzeń wystawiennicza (galeria). W części nadziemnej znajdowałyby się m.in. sale warsztatowe, informacja turystyczna, pomieszczenia pomocnicze. Planowany okres realizacji projektu to 1 października 2018 r. do 31 maja 2020 r., z tym, że faktury zakupowe związane z tą inwestycją pojawią się dopiero w roku 2019 i 2020. Wydatki poniesione w związku z modernizacją i rozbudową ww. budynku będą stanowiły nakłady na ulepszenie budynku (art. 2 ust. 14a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług). Nakłady poniesione na modernizację i rozbudowę budynku wyniosą … zł. Zmodernizowany i rozbudowany budynek będzie służył do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy CKiS realizując inwestycję będzie mogło odliczać podatek VAT naliczony z faktur zakupowych dotyczących tej inwestycji, z zastosowaniem prewspółczynnika bieżącego (wstępnego) oraz czy w związku z faktem, że inwestycja planowana jest na przestrzeni dwóch lat faktury zakupowe dotyczące tej samej inwestycji, ale w różnych latach, będą rozliczane z zastosowaniem dwóch różnych prewspółczynników bieżących (wstępnych) obowiązujących w roku dokonywania zakupów.

Jak wskazano na wstępie, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, z którego wynika, że zmodernizowany i rozbudowany w ramach inwestycji budynek będzie służył zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT i zwolnionej od podatku) oraz działalności innej niż gospodarcza (niepodlegającej opodatkowaniu), Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z realizacją ww. inwestycji wyłącznie w zakresie, w jakim te towary i usługi będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności będzie miał obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie będzie możliwe, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności nieopodatkowanych tym podatkiem.

Natomiast w odniesieniu do zakupów towarów i usług, które będą wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (czynności opodatkowane podatkiem VAT i zwolnione od tego podatku) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu), a Wnioskodawca rzeczywiście nie będzie w stanie ich powiązać z konkretnymi kategoriami działalności, zastosowanie znajdą przepisy art. 86 ust. 2a-h ustawy o VAT.

Powołane przypisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają bowiem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Z art. 86 ust. 11 ustawy wynika, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w odniesieniu do zakupów towarów i usług związanych z realizacją ww. inwestycji, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących poczynione zakupy na bieżąco przy zastosowaniu wstępnej proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, tj. obliczonej na podstawie danych za poprzedni rok podatkowy. Odliczenia należy dokonać z uwzględnieniem terminów, o których mowa w art. 86 ust. 10, 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym jeżeli zakupy towarów i usług związanych z realizowaną inwestycją będą dokonywane na przestrzeni dwóch lat, Wnioskodawca powinien na bieżąco odliczać podatek naliczony przy zastosowaniu wstępnej proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy obowiązującej w roku dokonania zakupów udokumentowanych fakturą, tj. obliczonej na podstawie danych za każdy poprzedni rok podatkowy.

Na marginesie należy zaznaczyć, że w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie nabywał towary i usługi związane z realizowaną inwestycją służące w ramach działalności gospodarczej zarówno do czynności opodatkowanych, jak i do czynności zwolnionych od podatku, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zastosowanie znajdzie również proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym CKiS powinno odliczyć VAT naliczony poprzez prewspółczynnik obowiązujący w roku dokonania zakupów związanych z realizacją inwestycji, jest prawidłowe.

W złożonym wniosku Wnioskodawca zwrócił się również o wyjaśnienie czy po zakończonym roku obrotowym jednostka dokonując wyliczeń prewspółczynnika na podstawie danych rzeczywistych dokonuje również korekty podatku naliczonego od faktur zakupowych dotyczących tej inwestycji.

Stosownie do art. 90c ust. 1 ustawy w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a (art. 90c ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 90c ust. 3 ustawy – dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

Z kolei w myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z ust. 2a powołanego artykułu, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do ust. 3 powołanego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 90c ust. 1 ustawy korekty rocznej (rzeczywistej) dokonuje się przy odpowiednim zastosowaniu zasad wynikających z art. 91 ust. 2-9 ustawy.

Należy zauważyć, że powołany powyżej przepis art. 91 ust. 2 ustawy wprowadza szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

Należy wskazać, że wobec braku regulacji, która wprost dotyczyłaby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z nakładami poniesionymi na przebudowę lub modernizację środków trwałych, nakłady na środek trwały należy traktować dla celów podatku VAT tak jak zakup odrębnego środka trwałego.

Tym samym ww. nakłady, które Wnioskodawca będzie ponosił w związku z ww. inwestycją polegającą na modernizacji i rozbudowie budynku, należy traktować jak wydatki na zakup odrębnego środka trwałego. W tej sytuacji korekta dotyczyć będzie zatem nieruchomości, a nie towarów i usług zużytych w celu poniesienia na nią nakładów. W związku z powyższym, Wnioskodawca powinien dokonywać korekty podatku naliczonego związanego z ww. nakładami z uwzględnieniem 10-letniego okresu, licząc od roku, w którym nakłady (traktowane jako odrębny środek trwały) zostaną oddane do użytkowania. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Podkreślić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca będzie ponosił nakłady na modernizację i rozbudowę ww. budynku przez kilka lat, to w poszczególnych latach – tak jak zostało wskazane powyżej – dokonuje odliczania podatku według proporcji obliczonej na podstawie danych za każdy poprzedni rok (tzw. odliczenie wstępne) i nie dokonuje korekty po zakończeniu danego roku. Pierwszą korektę, o której mowa w art. 91 ustawy należy sporządzić dopiero za rok, w którym środek trwały (w rozpatrywanym przypadku nieruchomość) zostanie oddany do użytku. Dokonując obliczeń Wnioskodawca zobowiązany będzie do wyliczenia kwoty przysługującego mu odliczenia na podstawie danych dla zakończonego roku podatkowego, w którym środek trwały zostanie oddany do użytku, w stosunku do całej wartości podatku VAT wynikającej z nakładów poniesionych we wszystkich latach inwestycji, następnie skorygować tę kwotę o wartość już odliczonego wcześniej podatku VAT i podzielić przez dziesięć. W zależności od sytuacji kwota korekty będzie in „+” lub in „– ”. W kolejnych latach korekta będzie dokonywana na tych samych zasadach.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w świetle art. 90c ust. 1 w zw. z art. 91 ust. 2 ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, w związku z realizowaną inwestycją, jednakże nie, jak twierdzi Wnioskodawca, po zakończonym roku obrotowym, tylko dopiero po zakończeniu roku, w którym rozbudowany i zmodernizowany budynek zostanie oddany do użytku.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy ww. zakresie należało uznać je za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Tym samym niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości ustalenia prewspółczynnika w oparciu o metodę obrotową.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.