Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.187.2017.2.SK
z 12 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 września 2017 r. (data wpływu do organu za pośrednictwem platformy e-puap w tym samym dniu), uzupełnionym pismem z 4 grudnia 2017 r. (data wpływu do tut. Organu 8 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie pozapłacowych świadczeń ponoszonych przez Spółkę na rzecz Zarządzającego:

• w części dot. kosztów badań lekarskich – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie pozapłacowych świadczeń ponoszonych przez Spółkę na rzecz Zarządzającego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 22 listopada 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4011.187.2017.1.SK, 0111-KDIB3-1.4017.627.2017.1.ICz, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 4 grudnia 2017 r. (data wpływu do tut. Organu 8 grudnia 2017 r.). W dniu 29 listopada 2017 r. uiszczono stosowną opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (uzupełniony ostatecznie w piśmie z 4 grudnia 2017 r. (data wpływu do tut. Organu 8 grudnia 2017 r.):

Wnioskodawca – Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości X (zwane dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki są usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągów (PKWiU 36.00.Z).

Na mocy zapisów uchwały Rady Nadzorczej Spółki pomiędzy Wnioskodawcą a Panem X, (zwanym dalej: „Zarządzającym”) zawarta została umowa o świadczenie usług zarządzania (określana dalej: jako „Kontrakt menedżerski” lub „Umowa”).

Zarządzający nie posiada statusu przedsiębiorcy, nie wnioskował o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej, ani też nie planuje dokonać takiego zgłoszenia oraz nie zarejestrował się jako podatnik VAT. Działalność Zarządzającego ogranicza się wyłącznie do wykonywania ww. Umowy.

Zakres obowiązków i uprawnień Zarządzającego jako Członka (Prezesa) Zarządu Spółki określają postanowienia Umowy, postanowienia Umowy Spółki, Regulaminu Zarządu, Uchwały organów Spółki i inne wewnętrzne dokumenty Spółki oraz przepisy powszechnie obowiązującego prawa, w tym przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych.

W szczególności zgodnie z Kontraktem menedżerskim:

1. w związku z powołaniem Zarządzającego do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, Spółka powierza Zarządzającemu a Zarządzający zobowiązuje się świadczyć usługi zarządzania na warunkach określonych w Kodeksie spółek handlowych, umowie Spółki, aktach prawa wewnętrznego Spółki, w innych przepisach powszechnie obowiązującego prawa oraz w Umowie, w tym w szczególności Zarządzający zobowiązuje się wykonywać czynności określone w § 4 ust. 3 Umowy,
2. Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia Usług wynikających z umowy osobiście,
3. Zarządzający oświadcza, że posiada wszelkie niezbędne kompetencje do wykonywania Usług na warunkach Umowy i nie istnieją żadne przeszkody prawne i faktyczne uniemożliwiające mu wykonywanie obowiązków.
   
   

Zgodnie z § 2 Kontraktu menedżerskiego ustalono następujące regulacje dotyczące czasu i miejsca wykonywania Umowy:

1. Zarządzający zobowiązuje się do należytego świadczenia usług zarządzania oraz do realizowania wszystkich obowiązków wynikających z Umowy.
   
2. Zarządzający powinien wykonywać obowiązki wynikające z Umowy w siedzibie Spółki oraz w innych miejscach w którym prowadzona jest działalność Spółki.
   
3. Obowiązkiem Zarządzającego jest także odbywanie podróży służbowych związanych z wykonaniem Funkcji.
   
4. Świadczenie usług poza siedzibą Spółki trwające powyżej 3 dni wymaga uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej.
   
5. Zarządzający ma prawo do przerwy w świadczeniu usług w wymiarze 26 dni w danym roku kalendarzowym, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za te dni. Termin przerwy powinien być uzgodniony z Przewodniczącym Rady Nadzorczej. Wynagrodzenie za czas powyższej przerwy przysługuje w pełnej wysokości.
   
6. Nie wykorzystane w danym roku prawo do przerwy może być przeniesione na kolejny rok. W następnym roku, prawo do przerwy z roku minionego przepada w kolejnym roku obrotowym.
   
7. W razie przejścia zarządzającego w roku kalendarzowym na emeryturę bądź rentę, za niewykorzystane prawo do przerwy w świadczeniu usługi Zarządzającemu nie przysługuje prawo do ekwiwalentu.
   
8. Niezdolność Zarządzającego do wykonywania usług na skutek choroby, potwierdzonej odpowiednim zaświadczeniem lekarskim, przez okres do 14 dni w roku kalendarzowym, Zarządzający ma prawo do Wynagrodzenia Stałego w pełnej wysokości.
   
9. Za czas niezdolności do wykonywania usług na skutek choroby lub opieki, potwierdzonej odpowiednim zaświadczeniem lekarskim lub opieki powyżej 14 dni w roku kalendarzowym, Zarządzający ma prawo do stałego wynagrodzenia, pomniejszonego o wysokość zasiłku chorobowego lub opiekuńczego ustalonego według obowiązujących przepisów.
   
10. W razie, gdy niezdolność do wykonywania usług powstała na skutek wypadku w czasie wykonywania usługi powstał w drodze lub w miejscu świadczenia usługi, Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie stałe pomniejszone o wypłacony zasiłek chorobowy.
    
11. Przerwa spowodowana chorobą, opieką lub wypadkiem nie stanowi naruszenia Umowy i nie umniejsza wymiaru dni, o których mowa w § 2 ust. 5.
    
    
    

Zgodnie z § 3 Kontraktu menedżerskiego Zarządzający ma następujące uprawnienia dodatkowe:

1. Zarządzający jest uprawniony do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminem Funduszu.
   
2. W przypadku przejścia na emeryturę lub rentę Zarządzający ma prawo do jednorazowej odprawy pieniężnej.
   
3. W razie śmierci Zarządzającego w okresie trwania Umowy rodzinie Zarządzającego przysługuje odprawa pośmiertna wg. § 93 Kodeksu pracy.
   
   

Obowiązki Zarządzającego są regulowane w § 4, zgodnie z niniejszym punktem umowy w sposób następujący:

1. Zarządzający przy wykonywaniu obowiązków powinien dołożyć należytej staranności wynikającej z zawodowego charakteru swojej działalności zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, Kodeku cywilnego, ustawy o rachunkowości, umowy Spółki, regulaminu Zarządu oraz innymi aktami prawa wewnętrznego Spółki oraz z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.
   
2. Ma współdziałać z organami Spółki na powyższych zasadach, zmierzać do zachowania harmonijnej współpracy i osiągnięcia konsensusu w zgodzie z interesami Spółki.
   
3. Do obowiązków Zarządzającego należy w szczególności:
   
   1. prowadzenie spraw Spółki poprzez efektywne zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, z należytą starannością, uwzględniając zawodowy charakter świadczonych usług zarządzania, a także interesy Spółki;
   2. reprezentowanie Spółki;
   3. przestrzeganie zasad ładu korporacyjnego ustalonego w Spółce przez Zgromadzenie Wspólników;
   4. uzyskanie zgody organów Spółki; przed wykonaniem czynności prawnej, jeżeli zgoda ta jest wymagana przepisami prawa lub umową Spółki;
   5. uczestnictwo w sesjach Rady Miejskiej oraz posiedzeniach Komisji Rady Miejskiej w mieście X, jeśli taką potrzebę zgłosi wspólnik;
   6. opracowywanie strategii rozwoju Spółki;
   7. realizacja celów zarządczych wynikających z uchwał organów Spółki;
   8. dbanie o dobre imię i wizerunek Spółki;
   9. realizacja celów zarządczych wynikających z uchwał organów Spółki;
   10. dobór kadr oraz zarządzanie szkoleniami i rozwojem personelu;
   11. przestrzeganie przepisów prawa pracy oraz wykonywanie czynności z zakresu prawa pracy wobec pracowników Spółki;
   12. nadzór nad ścisłym przestrzeganiem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy;
   13. identyfikacja i usuwanie zauważonych usterek i wad w procesie organizacji i porządku pracy i działalności Spółki;
   14. protokolarne przekazanie przewodniczącemu Rady Nadzorczej lub upoważnionej przez niego osobie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu Umowy spraw Spółki, dokumentów, korespondencji, informacji wraz z nośnikami informacji oraz urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki;
   15. prowadzenie ocen i analiz rynku;
   16. wprowadzenie skutecznego systemu kontroli w Spółce;
   17. bieżąca analiza stosowanych technologii, programów oraz systemów organizacji i zarządzania;
   18. udzielanie Radzie Nadzorczej pełnych i rzetelnych informacji oraz żądanych przez nią dokumentów;
   19. składanie oświadczeń majątkowych;
   20. przestrzeganie innych przepisów bezwzględnie obowiązujących regulujących działalność Spółki lub dotyczących członków zarządu komunalnych osób prawnych.
4. Zarządzający jest zobowiązany także do poddania się wstępnym i okresowym kontrolnym badaniom lekarskim w zakresie wskazanym przez lekarza medycyny pracy oraz odbyć wstępne i okresowe szkolenie BHP według zasad Spółki.
   
   
   
   
   

Do obowiązków Spółki według § 5 Umowy należy:

1. terminowa zapłata wynagrodzenia Zarządzającemu;
2. współdziałanie z Zarządzającym w celu umożliwienia realizacji strategii, planów i celów zarządczych;
3. zapewnienie możliwości korzystania z zasobów ludzkich;
4. zapewnienie zwrotu kosztów używania przez Zarządzającego do jazd lokalnych samochodu osobowego niebędącego własnością Spółki, w ramach limitów określonymi przez uchwałę Rady Nadzorczej;
5. prawo do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki wymienione w § 10;
6. ponoszenie udokumentowanych niezbędnych kosztów do wykonywania Umowy przez Zarządzającego poza siedzibą Spółki;
7. ponoszenie kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. po ich zaakceptowaniu przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej;
8. zwrot udokumentowanych i zaakceptowanych przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej wydatków poniesionych przez Zarządzającego świadczącego usługi.
   
   

Zapisy § 6 Kontraktu menedżerskiego Zapisy § 6 Kontraktu menadżerskiego zobowiązuje Zarządzającego do zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa zarówno w okresie pełnienia funkcji, jak i po jego zakończeniu. Zarządzający, który uzyskał informacje poufne zobowiązuje się do nieujawniania i nieprzekazywania ich osobom trzecim. Zakaz ten obowiązuje w czasie trwania oraz 1 rok od rozwiązania Umowy.

Zakaz podejmowania działalności konkurencyjnej uregulowany jest w § 7 Kontraktu menadżerskiego.

Zgodnie z postanowieniami którego Zarządzający zobowiązany jest powstrzymać się od działalności konkurencyjnej w czasie trwania Umowy. Za działalność konkurencyjną uważa się każdą działalność, która wchodzi nawet pośrednio w zakres profilu działalności Spółki lub utworzonych z jej udziałem podmiotów, jeżeli prowadzenie działalności konkurencyjnej może wpłynąć na poziom sprzedaży, sytuacje rynkową czy wyniki ekonomiczne Spółki lub takich podmiotów.

Zgodnie z § 8 Kontraktu menadżerskiego Zarządzającemu w okresie pełnienia funkcji zakazuje się :

1. należeć do zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego;
2. być zatrudnionym lub wykonywać innych zajęć w spółkach prawa handlowego, które mogłyby wywołać podejrzenie o jego stronniczość lub interesowność;
3. być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółdzielni, z wyjątkiem mieszkaniowych;
4. być członkiem zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą;
5. prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być jej przedstawicielem bądź pełnomocnikiem.
   
   

Zakaz zajmowania stanowisk w organach spółek nie dotyczy Zarządzającego, o ile został zgłoszony do objęcia stanowiska przez Skarb Państwa i inne państwowe osoby prawne na określonych w Umowie warunkach. Pełnienie funkcji w organach spółki handlowej w wymienionych powyżej wypadkach zobowiązuje Zarządzającego do uzyskania uprzedniej zgody Rady Nadzorczej.

Zgodnie z § 9 Kontraktu menadżerskiego Zarządzający ma prawo do wynagrodzenia za pracę, które jest regulowane w następujący sposób:

1. W okresie obowiązywania Umowy Zarządzający będzie ma prawo do wynagrodzenia całkowitego, które składa się z części stałej (wynagrodzenie stałe), stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe oraz części zmiennej (wynagrodzenie zmienne) stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki.
   
2. Wynagrodzenie Stałe wraz z ewentualnym wynagrodzeniem chorobowym lub zasiłkiem ZUS wypłacane jest przez Spółkę z dołu.
   
3. Część zmienna wynagrodzenia uzależniona jest od poziomu realizacji celów zarządczych. Stanowi 30% wynagrodzenia podstawowego Zarządzającego w poprzednim roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości przysługującej części zmiennej wynagrodzenia. W przypadku zawarcia umowy lub jej rozwiązania bądź wygaśnięcia w trakcie trwania miesiąca kalendarzowego część zmienna wynagrodzenia będzie ustalana proporcjonalnie do powyższej kwoty i liczby dni świadczenia usługi w danym miesiącu.
   
4. Cele zarządcze, ich waga oraz kryteria ich realizacji i rozliczania wynikają z uchwał Zgromadzenia Wspólników wraz z uszczegóławiającymi je uchwałami Rady Nadzorczej.
   
5. Część zmienna wynagrodzenia przysługuje pod warunkiem realizacji przez Zarządzającego celów zarządczych m.in. po zatwierdzeniu sprawozdania Zarządu z działalności Spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy i udzieleniu Zarządzającemu absolutorium.
   
6. W przypadku ustania pełnienia Funkcji przez Zarządzającego w trakcie roku, pod warunkiem, że Zarządzający co najmniej 6 miesięcy pełnił swoją Funkcję oraz spełnił powyższe przesłanki, część zmienna wynagrodzenia jest należna proporcjonalnie do długości pełnienia funkcji w danym roku.
   
7. Powyższe dotyczy także przypadku rozwiązania wypowiedzenia Umowy w trakcie roku, pod warunkiem spełnienia określonych tu przesłanek, pod warunkiem pełnienia funkcji powyżej 6 miesięcy.
   
8. Jeżeli Umowa została rozwiązana z przyczyn uzasadniających odmowę wypłaty odprawy, część zmienna wypłaty jest nienależna.
   
9. Gdy Zarządzający nabędzie prawo do części zmiennej wynagrodzenia po zakończeniu obowiązywania Umowy, Spółka jest zobowiązana udzielić Zarządzającemu wszelkiej pomocy w celu ustalenia należnego wynagrodzenia.
   
   
   
   

Postanowienia § 10 Kontraktu menedżerskiego określa urządzenia techniczne oraz zasoby Spółki udostępnione menadżerowi w celu realizacji Umowy:

1. pomieszczenie biurowe wraz z wyposażeniem,
2. korzystanie z innych pomieszczeń, sali konferencyjnej, kuchni i innych pomieszczeń służących ogółowi pracowników,
3. prasy, literatury fachowej,
4. telefonów służbowych - stacjonarnego oraz komórkowego wraz z urządzeniami towarzyszącymi,
5. komputera przenośnego wraz z oprogramowaniem i mobilnym Internetem,
6. Samochód służbowy wyłącznie do celów służbowych,

Świadczenia są w części limitowane; limity dla świadczeń związanych z używaniem telefonu i komputera ustala uchwała Rady Nadzorczej.

Zgodnie z § 11 Spółka obejmie m.in. osobę Zarządzającego ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej, która to polisa dotyczy jej organów, tj. Członków Zarządu oraz Rady Nadzorczej Spółki ubezpieczeniem D&O (ubezpieczenie bezimienne).

Czas obowiązywania umowy i wypowiedzenie zostały uregulowane w § 12 umowy; z istotnych zapisów należy wskazać, że:

1. Umowa została zawarta na czas pełnienia przez Zarządzającego Funkcji, do czasu wygaśnięcia mandatu;
2. Umowa może być rozwiązana w każdym czasie w drodze porozumienia Stron;
3. Każda ze stron może wypowiedzieć Umowę z zachowaniem 3 miesięcznego wypowiedzenia;
4. Spółka może rozwiązać Umowę ze skutkiem natychmiastowym w przypadku dopuszczenia się przez Zarządzającego rażącego naruszenia prawa związanego z wykonywaniem Funkcji lub raczącego naruszenia Umowy Spółki, rażącego naruszenia postanowień Umowy lub popełnienia przez Zarządzającego przestępstwa stwierdzonego prawomocnych wyrokiem.
   
   

Odprawa przysługująca Zarządzającemu w określonych sytuacjach została uregulowana w § 13 Kontaktu menedżerskiego, zgodnie z którym w określonych sytuacjach Zarządzającemu przysługuje odprawa w wysokości trzykrotności wynagrodzenia stałego.

Wnioskodawca potwierdza, że wykupiona przez Spółkę została polisa OC typu D&O (Directors & Officers Insurance), dla kadry kierowniczej Spółki, obejmującej swoim zakresem również osobę Zarządzającego, zgodnie z zapisami kontraktu.

Jak już wskazano Zarządzający jest osobą fizyczną, która posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Nie jest zarejestrowany jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w CEIDG (jednoosobowo lub uczestnicząc w spółce). Nie dokonał również rejestracji jako czynny albo zwolniony podatnik podatku od towarów i usług. Obecnie Zarządzający nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016, poz. 710). Zarządzający nie planuje podejmowania innej aktywności zawodowej i gospodarczej niż ta opisana powyżej.

Obecnie Zarządzający zatrudniony jest w Spółce na stanowisku Prezesa Zarządu od 2003 r. na podstawie umowy o pracę - jest pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy. Warunki zatrudnienia na podstawie kontraktu odpowiadają warunkom zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. W tym kontekście należy wskazać, że zgodnie z art. 22 § 11: „zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy”. Zaś zgodnie z § 12: „nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy określonych w § 1”.

Zawarcie przedmiotowego Kontraktu było wynikiem wyłącznie wejścia w życie ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami z 9 czerwca 2016 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz 1202).

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 4 grudnia 2017 r. (data wpływu do tut. Organu 8 grudnia 2017 r.), Wnioskodawca wskazał, że:

Świadczenia pozapłacowe wypłacane lub udzielane w naturze w związku z realizacją umowy (Kontraktu menedżerskiego) obejmują w szczególności:

• pokrywanie przez Spółkę kosztów badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej;
  
• pokrywane przez Spółkę kosztów konferencji oraz szkoleń, w których uczestniczy Zarządzający;
  
• zwrot przez Spółkę kosztów związanych z udziałem w konferencjach i szkoleniach Zarządzającego (diety i inne należności);
  
• pokrywanie przez Spółkę kosztów szkoleń BHP Zarządzającego, udzielane według zasad obowiązujących w Spółce;
  
• świadczenia udzielone w ramach udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki niezbędnych do wykonywania funkcji, w tym m.in. udostępnienie:
  
  1. pomieszczenia biurowego wraz z wyposażeniem,
  2. korzystanie z innych pomieszczeń, sali konferencyjnej, kuchni i innych pomieszczeń służących ogółowi pracowników,
  3. prasy, literatury fachowej,
  4. telefonów służbowych - stacjonarnego i komórkowego wraz z urządzeniami towarzyszącymi,
  5. komputera przenośnego wraz z oprogramowaniem i mobilnym internetem,
  6. samochód służbowy wyłącznie do celów służbowych.
  
  
  

Poza powyższymi Zarządzający może otrzymywać na mocy zapisów kontraktu inne świadczenia, które nie stanowią wynagrodzenia podstawowego (części stałej) lub wynagrodzenia dodatkowego (części zmiennej) za świadczone usługi - te świadczenia uznawane są w ocenie Wnioskodawcy za świadczenia „pozapłacowe”.

Ponadto, w polisie wskazano w szczególności, że jako „osoba ubezpieczona“ rozumiany jest między innymi:

• członek organów Spółki (Zarządu lub Rady Nadzorczej);
• prokurent;
• pracownik;
• prawny współmałżonek członka organów Spółki;
• spadkobierca lub przedstawiciel prawny członka organów Spółki;
• główny księgowy.
  
  

Krąg osób ubezpieczonych może ulegać zmianom w trakcie trwania umowy, gdyż polisa nie obejmuje tylko zarządu, lecz także pracowników spółki, rodziny członków zarządu.

Krąg osób ubezpieczonych może ulegać zmianom w trakcie trwania umowy również we wskazanym zakresie, gdyż polisa nie obejmuje osoby, które były, są lub podczas okresu ubezpieczenia będą pełnić określone funkcje, realizować określone zadania, albo osoby wyznaczone do pełnienia funkcji w organach spółki w przyszłości.

Krąg ubezpieczonych nie jest jednorodny. Stawka ustalona jest w sposób zryczałtowany, w kwocie 2.000 zł za rok, niezależnie od liczby osób korzystających z ochrony ubezpieczeniowej.

Objęcie ochroną ubezpieczeniową następuje automatycznie, bez wyrażania zgody przez ubezpieczonych. Pracownicy objęci ochroną nie muszą mieć nawet wiedzy, że są objęci polisą. Ochrona ubezpieczonych biegnie od chwili rozpoczęcia pełnienia funkcji albo zaistnienia zdarzenia, które powoduje, że dany pracownik zostaje objętych ochroną ubezpieczeniową.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że do innych należności zwracanych Zarządzającemu w związku z podróżami służbowymi będą zaliczane kwoty wydatków pozostających w związku z realizacją podróży służbowych, do których Spółka kwalifikuje m.in. wydatki na parkingi płatne, opłaty za postój w sferach ograniczonego parkowania, myto autostradowe, winiety. Z zasady Zarządzający będzie wykorzystywał pojazd służbowy, o ile będzie to możliwe. Pojazd ten zgodnie z praktyką Wnioskodawcy jest w dyspozycji także innych osób w Spółce, a w niektórych sytuacjach Prezes będzie wykorzystywał pojazd prywatny dla realizacji zadań związanych z wykonywaniem Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy Spółka będzie pełnić rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu świadczeń pozapłacowych wypłacanych lub udzielanych w naturze w związku z realizacją Umowy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)
   
2. Czy świadczenia udzielone w ramach udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki niezbędnych do wykonywania funkcji (w ramach wewnętrznych limitów lub w sposób nielimitowany), stanowi przychód podatkowy Zarządzającego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)
   
3. Czy zwrot przez Spółkę kosztów związanych z podróżami służbowymi (diety i inne należności) będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych (do wysokości przysługującej pracownikom)? Jeżeli w kontrakcie podany jest limit wydatków na ten cel, to czy po przekroczeniu tego limitu wydatki te będą opodatkowane? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)
   
4. Czy przychód z tytułu zwrotu kosztów parkingu, myta za korzystanie z dróg płatnych i innych podobnych świadczeń jest zwolniony z podatku dochodowego, jeżeli wydatki pozostają w związku z realizacją podróży służbowych do miejscowości innych, niż siedziba Wnioskodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 7)
   
5. Czy pokrywane przez Spółkę koszty konferencji oraz szkoleń, w których uczestniczy Zarządzający stanowią przychód podatkowy, korzystający ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 8)
   
6. Czy ubezpieczenie typu D&O zapewnione w kontrakcie stanowi podstawę do opodatkowania? Jeżeli tak, to jaka wartość stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 9)
   
7. Czy pokrywane przez Spółkę koszty szkoleń BHP Zarządzającego, udzielane według zasad obowiązujących w Spółce, stanowią przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 10)
   
8. Czy pokrywanie przez Spółkę kosztów wstępnych i okresowych badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej stanowi dla Zarządzającego świadczenie nieodpłatne, będące przychodem podatkowym nie korzystającym ze zwolnienia od podatku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 11)
   
9. Czy świadczenia udzielane przez Wnioskodawcę Zarządzającemu z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowią przychód podlegający opodatkowaniu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 12)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Spółka jest zobligowana do pełnienia funkcji płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Kontrakt menedżerski jest typem umowy nienazwanej, opartej zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego na umowie zlecenie. W myśl przywołanego przepisu, do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Wszystkie świadczenia pozapłacowe uzyskiwane przez menedżerów zatrudnionych na kontraktach menedżerskich z zasady stanowią przychód podatkowy menedżerów z tego samego źródła, co wypłacane wynagrodzenie. Niektóre spośród udzielanych świadczeń stanowią jednak przychody zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia pozapłacowe nie zostały zdefiniowane w ustawach podatkowych, a sama ich identyfikacja może być problematyczna, szczególnie w przypadku świadczeń nieodpłatnych lub takich, które są jedynie stawiane do dyspozycji menedżera. Zgodnie z wyrokiem WSA w Gliwicach z 17 marca 2015 r., sygn. akt I SA/GI 1003/14 „(...) Bezpodstawny jest zarzut „poszerzenia” katalogu zamkniętego przychodów z działalności wykonywanej osobiście o przychody, których ustawodawca do tego katalogu nie zaliczył. (...) w tym katalogu mieszczą się wszystkie przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie (również gdy zarządzający jest członkiem zarządu), bo tak literalnie stanowi przepis. Jeżeli ustawodawca mówi o przychodach uzyskanych na podstawie umów o zarządzaniu i nie dokonuje żadnych wyłączeń z tego zbioru przychodów, to należy ten zbiór rozumieć jako wszystkie przychody uzyskane na podstawie ww. umów (każdy z przychodów uzyskanych na podstawie ww. umów). Specyfikacja przychodów - należących do tego zbioru - w tym przepisie nie jest konieczna”.

W świetle powyższego rozstrzygnięcia wszelkie świadczenia związane z Umową i udzielane na jej podstawie klasyfikowane są w jednakowy sposób, jako pochodzące z tego samego źródła przychodów.

Z kolei wszystkie umowy zawierane przez osoby fizyczne lub spółki osobowe, których przedmiotem jest zarządzanie przedsiębiorstwem traktowane są na gruncie podatkowym jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o czym przesądza przykładowo uchwała NSA z dnia 24 kwietnia 2010 r., sygn. II FPS 10/09 oraz uchwała 7 sędziów SN z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. III UZP 2/15.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Nie istnieje ścisła zasada, określająca kiedy dane świadczenie nie jest przychodem, a kiedy jest przychodem lub przychodem zwolnionym od podatku.

Zasadniczo jednak należy przyjąć, że wszystkie pozapłacowe świadczenia zarządzającego stanowią przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem świadczeń, co do których istnieje wyraźny przepis stanowiący, że nie jest ono przychodem albo jest świadczeniem zwolnionym od podatku.

W ocenie Wnioskodawcy opodatkowanie świadczeń pozapłacowych i benefitów następuje w sposób tylko zbliżony do opodatkowania świadczeń klasyfikowanych jako pochodzących ze stosunku pracy, a przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować odpowiednio.

Zgodnie z przywołanym powyżej art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem jest zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z umowy, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które na podstawie kontraktu menedżerskiego przysługują takiej osobie i stanowią dla niego definitywne przysporzenie.

Podkreślić w tym kontekście należy, że jeżeli dla Zarządzającego w związku z realizacją Umowy powstaje przychód do opodatkowania, który nie korzysta ze zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zobligowana jest do realizacji obowiązków płatnika i poboru podatku.

Uwzględniając powyższe Spółka przedstawia ponadto stanowisko własne do szczegółowych pytań przedkładanych organowi interpretacyjnemu w zakresie uznania, czy określone świadczenia aktualizują obowiązek poboru podatku przez Wnioskodawcę, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.

Ad.2.

Świadczenia udzielone na udostępnienie biura wraz z wyposażeniem, telefonu stacjonarnego i komórkowego, komputera, tabletu wraz oprogramowaniem, samochodu osobowego do celów służbowych, udostępnienie limitowanego dostępu do infrastruktury teleinformatycznej itd. wykorzystywane do celów służbowych nie powoduje powstania przychodu podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy kluczowe dla określenia ewentualnego powstania przychodu będzie rozróżnienie korzystania z powierzonych Zarządzającemu składników majątku Spółki dla celów służbowych oraz celów prywatnych. Jeżeli powierzone mienie nie będzie wykorzystywane przez Zarządzającego do celów prywatnych należy uznać, iż nie powstanie dla Zarządzającego przychód ze świadczenia nieodpłatnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z Kontraktem, którego zawarcie jest planowane, wskazane świadczenia udzielane będą w celu realizacji usług zarządzania przedsiębiorstwem. Organy podatkowe wskazują, że w takiej sytuacji nie powstaje przychód podatkowy dla menedżera. Przykładowo zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt IPPB2/415-353/13-2/MG: „(...) z uwagi na to, że udostępnione osobie fizycznej zarządzającej kontraktem mienie Spółki w postaci samochodu służbowego, komputera (laptopa), telefony służbowego, powierzchni biurowej w siedzibie Spółki oraz oddziale Spółki znajdującym się w innej miejscowości niż siedziba Spółki w celu wykonania powierzonych zadań oraz wydatki poniesione na eksploatację sprzętu (paliwo, rozmowy telefoniczne), które to mienie nie będzie wykorzystywane do celów prywatnych należy uznać, iż osoba fizyczna nie będzie uzyskiwała z tego tytułu przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoba fizyczna uzyskałaby nieodpłatne świadczenie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu łącznie ze zryczałtowanym wynagrodzeniem za świadczenie usług w sytuacji gdyby korzystała z tych składników majątku dla celów prywatnych, z czym nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie”.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z Kodeksem dobrych praktyk w zakresie stosowania ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami wydanym przez Ministerstwo Skarbu Państwa w listopadzie 2016 r., które to opracowanie stanowi źródło interpretacji prawa - udostępnienie biura, wyposażania technicznego, samochodu i środków łączności oraz pokrycie kosztów eksploatacyjnych nie stanowi wynagrodzenia Zarządzającego. Z uwagi na powyższe wykorzystanie mienia spółki przez Zarządzającego do celów służbowych nie powoduje dla niego powstania przychodu podatkowego, a Wnioskodawca nie musi w tym zakresie realizować obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podejście takie znajduje także poparcie w aktualnych interpretacjach prawa podatkowego np. interpretacji z dnia 23 sierpnia 2017 r. Znak: 0112-KDIL3-1.4011.96.2017.2.KF

Ad.3.

Zwrot przez Spółkę kosztów związanych z realizacją podróży służbowych (diety i inne należności) będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, strony kontraktu menedżerskiego powinny w zawieranej umowie uzgodnić, że wykonawca otrzyma wynagrodzenie oraz zwrot wydatków poniesionych w związku z realizacją umowy, w tym m.in. zwrot kosztów podróży odbytych w celu realizacji umowy. Tak też strony zaplanowały uczynić projektując Umowę.

Do rozliczenia wysokości tych kosztów można stosować takie same zasady, jak w przypadku podróży służbowych pracowników (zatrudnionych w ramach umów o pracę).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy u podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (tj. m.in. do wysokości wynikającej z rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej Dz. U. z 2013 r. poz. 167 ze zm.).

Konsekwentnie przyjąć należy, że jeżeli podróż Zarządzającego związana jest z reprezentowaniem Spółki na zewnątrz w toku branżowych spotkań, konferencji, negocjacji biznesowych, reprezentowania Spółki przed sądami innymi organami, z tytułu których Zarządzający nie uzyskuje nieodpłatnego świadczenia, zwrot wydatków związanych z udziałem w tego rodzaju spotkaniach biznesowych nie stanowi przychodu podatkowego dla tej osoby fizycznej.

W przypadku ustanowienia limitu wydatków na podróże służbowe ewentualna nadwyżka kwoty zwrotu ponad przyznany limit stanowić będzie dla Zarządzającego przychód do opodatkowania.

Wskutek powyższego, w ocenie Wnioskodawcy wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych przez Spółkę na rzecz prawidłowej realizacji podróży służbowych poza siedzibę Spółki, w której uczestniczy Zarządzający (Prezes Zarządu) do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub aktach wykonawczych, wydanych na ich podstawie. Natomiast świadczenia wydawane ponad limity wyznaczone powszechnie obowiązującymi przepisami prawa oraz świadczenia, których przydzielania w związku z podróżą służbową ww. akty nie przewidują, stanowią przychód niekorzystający ze zwolnienia.

Podejście takie znajduje także poparcie w aktualnych interpretacjach prawa podatkowego np. interpretacji z dnia 23 sierpnia 2017 r. Znak: 0112-KDIL3-1.4011.96.2017.2.KF.

Ad.4.

Wnioskodawca uważa, że wartość zwróconych kosztów podróży służbowych obejmująca opłaty za parkingi płatne oraz myto autostradowe stanowi przychód Zarządzającego zwolniony z podatku PIT. Zarządzający jest bowiem traktowany dla potrzeb opodatkowania tego rodzaju świadczeń analogicznie jak pracownik, co wynika w ocenie Wnioskodawcy z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT.

Zgodnie art. 77(5) § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Dalej zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Rozporządzenie), z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

W treści § 4 Rozporządzenia wskazano, że pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. Wydatki te obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Podobne podejście prezentują organy podatkowe np. w interpretacji indywidualnej z 17 października 2016 r., sygn. ITPB2/4511-656/16-1/BK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził: „Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż zwrot pracownikom przebywającym w podróży służbowej dodatkowych kosztów poniesionych przez nich za opłaty parkingowe oraz za przejazd autostradą, stanowić będzie dla tych pracowników przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże podlegającym zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji czego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych”.

Uwzględniając powyższe również kwoty, stanowiące zwrot dodatkowych wydatków ponoszonych w związku z realizacją podróży służbowych stanowią przychód wolny od podatku.

Podejście takie znajduje także poparcie w aktualnych interpretacjach prawa podatkowego np. interpretacji z dnia 24 sierpnia 2017 r. Znak: 0112-KDIL3-1.4011.113.2017.2.KF.

Ad. 5.

Wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych przez Spółkę na rzecz konferencji, w których uczestniczy Zarządzający (Prezes Zarządu) Spółki. Natomiast, wartość szkoleń, studiów podyplomowych i innych tego rodzaju świadczeń dla Zarządzającego finansowanych przez Spółkę będzie stanowić dla Zarządzającego nieodpłatne świadczenie nie korzystające ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z przyjętą linią interpretacyjną organów podatkowych koszty konferencji, sympozjów, spotkań biznesowych, w której uczestniczą członkowie zarządu spółki, pokryte przez spółkę stanowią niejako koszt jej reprezentowania na zewnątrz i nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu dla Zarządzającego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Odmienne skutki podatkowe będzie z kolei rodzić udział Zarządzających w szkoleniach nastawionych na poszerzanie indywidualnej wiedzy i umiejętności menedżera. W tym przypadku przyjmuje się, zgodnie z przykładową interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 grudnia 2013 r., sygn. ITPB2/415-869/13/IB: „(...) Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe poniesienie przez Spółkę - Wnioskodawcę kosztów szkoleń powoduje, iż Menedżer otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe. W konsekwencji należy uznać, że finansowane przez Wnioskodawcę koszty szkolenia Menedżera będą stanowiły nieodpłatne świadczenie, a tym samym podlegający opodatkowaniu przychód Menedżera z działalności wykonywanej osobiście, od którego Wnioskodawca jako płatnik Menedżera obwiązany jest obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych”.

W konsekwencji należy uznać, że finansowane przez Wnioskodawcę koszty szkolenia lub dokształcania Zarządzającego będą stanowiły nieodpłatne świadczenie, a tym samym podlegający opodatkowaniu przychód Zarządzającego z działalności wykonywanej osobiście, od którego Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej z Poznania z 21 kwietnia 2015 r., sygn. akt ILPB1/4511-1-151/15-2/AG).

Nie będą natomiast stanowić nieodpłatnego świadczenia dla Zarządzającego koszty konferencji sympozjów, spotkań branżowych, w których występuje on z ramienia Spółki. Podobne stanowisko prezentuje interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 21 czerwca 2013 r., sygn. IPTPB1/415-167/13-4/DS, zgodnie z którą: „wartość pokrywanych przez Wnioskodawcę kosztów udziału Prezesa Zarządu w konferencji ciepłowniczej, której celem jest debata, wymiana poglądów, możliwość nawiązania współpracy z innymi podmiotami czy osobami z branży ciepłowniczej, skoro związana jest z wykonywaniem przez Prezesa obowiązków na rzecz Spółki i wynika z zapisów umowy menedżerskiej, nie będzie stanowiła dla Prezesa Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zatem, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wykonywania obowiązków płatnika z tego tytułu”.

Podejście takie znajduje także poparcie w aktualnych interpretacjach prawa podatkowego np. interpretacji z dnia 23 sierpnia 2017 r. znak. 0112-KDIL3-1.4011.96.2017.2.KF.

Ad. 6.

Zakup polisy OC typu D&O, wykupionej dla zarządu Spółki nie kreuje przychodu dla Zarządzającego, gdyż nie ma ona charakteru imiennego – tak jak w przypadku Wnioskodawcy - i obejmuje ogólnie określony krąg osób objętych ochroną ubezpieczeniową.

Zakup polis OC typu D&O, wykupionych dla organów spółek kapitałowych w większości przypadków jest uznawane przez organy podatkowe za zdarzenie nie kreujące podatkowego przychodu menedżera. Warunkiem jest, by polisa taka nie miała charakteru imiennego, a obejmuje ogólnie określony krąg osób objętych ochroną ubezpieczeniową, wskazano tak m.in. w wyroku NSA z 3 grudnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 2984/14), w którym orzeczono, iż (...) składka ubezpieczeniowa od odpowiedzialności cywilnej opłacona przez spółkę dla nieskonkretyzowanych osób, z uwagi na funkcje pełnione przez nie w spółce, nie może być uznana za przychód, ponieważ nie jest oznaczona do konkretnej osoby.

Podobnie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 lutego 2016 r., sygn. akt. ITPB2/4511-1088/15/RS oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 sierpnia 2014 r., sygn. akt ITPB2/415-567/14/MU.

Zastrzeżenie w tym zakresie sformułował Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2016 r., sygn. akt ITPB2/4511-396/16/MU wskazał, że: „(...) bezimienny charakter umowy w zasadzie stanowi przeszkodę do uznania omawianego świadczenia za przychód i ustalenia jego wysokości dla konkretnej osoby. Ale jeżeli przesłankę objęcia zwolnieniem spełnia tylko jedna osoba (lub zamknięty krąg osób znanych z imienia i nazwiska) to spółka może wskazać każdą osobę, która jest objęta tym ubezpieczeniem, z także okres, w którym korzystała z ochrony ubezpieczeniowej”.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym polisa nabywana przez spółkę nie obejmuje imiennie określonego kręgu osób, a stanowiska objęte ubezpieczeniem, zatem nie stanowi przychodu dla menadżera, co oznacza, że obowiązki płatnika podatku u Wnioskodawcy się nie aktualizują i Wnioskodawca z tytułu udzielonego świadczenia nie realizuje obowiązków płatnika.

Ad. 7.

Wartość poniesionych kosztów szkolenia BHP należy uznać za przychód zleceniobiorcy zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodem zleceniobiorcy z osobiście wykonywanej przez niego działalności są wszystkie otrzymane od zleceniodawcy świadczenia związane z wykonaniem usług na podstawie umowy zlecenia (art. 13 pkt 8 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 2374 Kodeksu pracy - pracodawca zobowiązany jest zaznajomić pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych prac. Nadto, w myśl art. 304 § 1 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, a także osobom prowadzonym w zakładzie pracy lub miejscu wyznaczonym przez pracodawcę na własny rachunek działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

W świetle powyżej przedstawionych regulacji, Wnioskodawca uważa, że wartość poniesionych kosztów na szkolenia BHP na rzecz Zarządzającego, w celu realizacji ustawowego obowiązku zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy stanowić będzie przychód zleceniobiorcy zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika z powyższego tytułu, w szczególności nie będzie zobowiązany do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 maja 2014 r., sygn. IBPBII/2/415-320/14/ŁCz. W konsekwencji nie zaktualizują się obowiązki płatnika u Wnioskodawcy.

Ad. 8.

Pokrycie przez Spółkę kosztów badań lekarskich Zarządzającego wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej skutkuje powstaniem u Zarządzającego przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy zleceniodawca bezpośrednio opłaca koszty badań lekarskich, jak i przypadków, gdy zwraca zleceniobiorcom poniesione koszty takich badań. Przykładowo zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 września 2013 r., sygn. IBPBII/1/514-629/13/BJ: „(...) w obu ww. przypadkach zleceniobiorca, nabywając możliwość nieodpłatnego wykonania wstępnych badań lekarskich, uzyskuje przysporzenie majątkowe. Pokryte przez spółkę koszty tych badań mają określoną wartość majątkową. Gdyby zleceniobiorca nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od spółki, musiałyby indywidualnie ponieść z tego tytułu wydatek”. Podobnie także interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 lutego 2010 r., sygn. ILPB1/415-1262/09-5/AA oraz w interpretacji z 3 lutego 2011 r., sygn. ILPB2/415-1234/10-2/TR.

Nadto, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych przychody te nie będą także korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, tj. zwolnienia obejmującego świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie.

Jak czytamy w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 27 kwietnia 2011 r., sygn. IBPBII/1/415-71/11/MK: „zwrot przez wnioskodawcę - zleceniodawcę poniesionych przez zleceniobiorcę kosztów niezbędnych badań z zakresu medycyny pracy nie jest zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie zostały spełnione warunki do zwolnienia określone tym przepisem; świadczenia nie są świadczeniami przysługującymi na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, przekazanymi wg zasad przyznawania określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wykonawczych. Zwrot tych kosztów stanowi natomiast przychód zleceniobiorcy z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 tej ustawy, tj. z umów zlecenia i o dzieło”.

W konsekwencji wartość owego nieodpłatnego świadczenia stanowi przychód podatkowy Zarządzającego, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku, a Wnioskodawca zobowiązany jest do realizacji obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad.9.

W ocenie Wnioskodawcy świadczenia na rzecz Zarządzającego, wydawane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowią jego przychód, niekorzystający ze zwolnień od podatku.

W świetle powołanego art. 11 ustawy o PIT oraz zrekonstruowanej na podstawie dotychczasowego rzecznictwa definicji „nieodpłatnego świadczenia” przyjąć należy, że wartość świadczeń z ZFŚS udzielanych prezesowi należy traktować jako nieodpłatne świadczenie ponoszone na rzecz menedżera oraz klasyfikowane jako przychód ze źródła określonego art. 13 pkt 9 ustawy o PIT.

Zarządzający nie ma prawa do zwolnienia z podatku dla świadczeń z ZFŚS na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 PIT, gdyż przepis określa, iż beneficjentem zwolnienia są pracownicy, wolna od podatku jest (...) wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zatem Spółka zobligowana jest traktować wartość udzielanych świadczeń jako przychód z Umowy i pobierać zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych, działając w charakterze płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

W myśl art. 13 pkt 9 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. pkt 7 art. 13), dotyczy sytuacji, gdy zarządzający powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże nie wpływa na zmianę źródła przychodu, są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W konsekwencji przychody uzyskane na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Jednocześnie, na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego źródła ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (...).

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze powyższe, przychodem Zarządzającego będzie zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z Kontraktu menedżerskiego, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które przysługują mu na podstawie tego Kontraktu i stanowią dla niego definitywne przysporzenie. Jednocześnie, jeżeli dla Zarządzającego w związku z realizacją Kontraktu menedżerskiego powstanie przychód do opodatkowania, który nie korzysta ze zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zobligowana będzie do realizacji obowiązków płatnika wynikających z cytowanego wyżej art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika z tytułu zawartego Kontraktu menedżerskiego (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) jest prawidłowe.

W świetle pytania oznaczonego we wniosku nr 5 w przypadku, gdy udostępnienie Zarządzającemu mienia Spółki w postaci udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki (w tym m.in. samochód służbowy) niezbędnych do wykonywania funkcji i tym samym wydatki poniesione na eksploatację tego sprzętu/składnika majątku, będą związane wyłącznie ze świadczeniem przez Zarządzającego usług na podstawie umowy, a zatem mienie to nie będzie przezeń wykorzystywane do celów prywatnych, należy uznać, iż Zarządzający nie będzie uzyskiwał z tego tytułu przychodów z tzw. nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w sytuacji, w której sprzęt/składnik majątku należący do Spółki, a także inne koszty (w tym koszty eksploatacji udostępnionych zasobów) byłyby wykorzystywane (ponoszone) w celach osobistych czy prywatnych Zarządzającego, istniałoby (wyłącznie w zakresie takiego prywatnego czy osobistego wykorzystania) nieodpłatne świadczenie na rzecz Zarządzającego.

W takiej sytuacji miałoby miejsce przysporzenie w jego majątku podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka jako płatnik zobowiązana byłaby pobierać zaliczkę na podatek dochodowy. W rezultacie, w tym przypadku, Spółka jako płatnik miałaby obowiązek doliczenia do przychodów Zarządzającego wartości pieniężnej świadczenia z tytułu wykorzystywania tych składników majątkowych do celów prywatnych w wysokości ustalonej zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy. Jednocześnie, w tej sytuacji, na Wnioskodawcy ciążyłyby obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 i 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym odo osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych udostępnienia Zarządzającemu mienia Spółki w postaci udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym,

w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki, niezbędnych do wykonywania funkcji jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii zwrotu Zarządzającemu przez Spółkę kosztów związanych z podróżami służbowymi (diety i inne należności) oraz zwrotu kosztów parkingu, myta za korzystanie z dróg płatnych i innych podobnych świadczeń (pytania oznaczone we wniosku Nr 6 i 7), należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Spółkę tych kosztów stanowi dla Zarządzającego nieodpłatne świadczenie. Przy czym wartość świadczeń ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Zarządzającego – po spełnieniu określonych warunków – może być jednak zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Powyższe zwolnienie przysługuje do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Odrębnym przepisem, o którym mowa powyżej jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia, określa ono wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

1. na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
2. poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.
   
   

W myśl § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   
   

Zgodnie z § 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

W takim zaś przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r., poz. 21), co za tym idzie – stosuje się w tym zakresie stawki określone w § 2 drugiego z ww. rozporządzeń, tj.:

1. dla samochodu osobowego:
   
   1. o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 – 0,5214 zł,
   2. o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – 0,8358 zł,
2. dla motocykla – 0,2302 zł,
   
3. dla motoroweru – 0,1382 zł.
   
   

Jak stanowi § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. Na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia, wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozdziału 2 ww. rozporządzenia odnoszącego się do podróży krajowych, miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca. W myśl § 7 ust. 1 rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.

Wskazać jednak należy, że aby przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu, korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego treścią przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów, lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zaznaczyć, że w powołanym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. Różnica treści lit. a) i lit. b) w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy związana jest jednak wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666 z późn. zm.). Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej w rozumieniu Kodeksu pracy. Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy. Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Zatem niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, iż podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań.

Dla właściwej definicji pojęcia podróży określającej jej cechy istotne, przydatny może okazać się dorobek orzeczniczy dotyczący podróży służbowej. Warto w tym zakresie przywołać uchwałę 7 Sędziów z 19 listopada 2008 r. sygn. akt II PZP 11/08, w której Sąd Najwyższy wskazał, odwołując się do definicji zawartej w art. 775 § 1 Kodeksu pracy, że „przepis ten odnosi się jedynie do zdarzenia rozumianego jako zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach „stosunku pracy”. Oznacza to, że rozpatrując każdą sprawę należy określić, czy dana osoba znajduje się w podróży i jaki czas ta podróż obejmuje. Przykładowo trudno uznać, że codzienne dojazdy do pracy członka zarządu są podróżą w rozumieniu omawianego przepisu.

Przystępując do oceny skutków podatkowych związanych ze zwrotem Zarządzającemu przez Spółkę kosztów związanych z podróżami służbowymi (diety i inne należności) oraz zwrotu kosztów parkingu, myta za korzystanie z dróg płatnych i innych podobnych świadczeń, należy stwierdzić, że z zacytowanych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest uzyskanie tych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący.

W konsekwencji otrzymywanie powyższych świadczeń korzysta ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitu określonego w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Natomiast ewentualna nadwyżka otrzymywanych przez Zarządzającego świadczeń – ponad określony limit będzie podlegała opodatkowaniu jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 11 ust. 1 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii wskazanej w uzupełnieniu wniosku dot. używania przez Zarządzającego w podróżach służbowych samochodu prywatnego do realizacji zadań wynikających z Umowy oraz zwrotu kosztów podróży wykonywanych tym samochodem, stwierdzić należy, że Zarządzający będzie uzyskiwać przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, w powiązaniu z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury regulującymi maksymalne stawki za 1 km przebiegu, w przypadku używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego. Jeżeli zaś pokrywane lub zwracane przez Spółkę ww. koszty są wyższe od limitów określonych w przedmiotowych rozporządzeniach, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jako przychód, od którego Spółka powinna pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

Natomiast nadmienić należy, że w przypadku używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego w celach służbowych do jazd lokalnych powyższe zwolnienie nie ma zastosowania, gdyż czym innym są jazdy lokalne a czym innym podróże, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Tym samym ewentualny zwrot kosztów z tytułu używania samochodu prywatnego w jazach lokalnych będzie stanowił przychód Zarządzającego podlegający doliczeniu do pozostałych przychodów. Zatem w takiej sytuacji na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek z tego tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Tym samym stwierdzenie Wnioskodawcy, „że jeżeli podróż Zarządzającego związana z reprezentowaniem Spółki na zewnątrz w toku branżowych spotkań i konferencji, z tytułu których Zarządzający nie uzyskuje nieodpłatnego świadczenia, również zwrot wydatków związanych z udziałem w tych spotkaniach nie stanowi przychodu podatkowego dla tej osoby fizycznej” stało się bezprzedmiotowe, skoro Wnioskodawca, co potwierdził Organ, zajął stanowisko, że zwrot przez Spółkę kosztów związanych z udziałem Zarządzającego w konferencjach lub spotkaniach branżowych będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy.

W ramach zawartego Kontraktu menedżerskiego Spółka zobowiązała się również do ponoszenia kosztów konferencji, szkoleń, studiów podyplomowych w których uczestniczy Zarządzający.

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 8 należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszty konferencji, w których uczestniczy Zarządzający, pokryte przez Spółkę stanowią niejako koszt jej reprezentowania na zewnątrz i nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu dla Zarządzającego. Taka sama sytuacja ma również miejsce w przypadku spotkań branżowych.

Odmienne skutki podatkowe rodzić będzie z kolei pokrycie przez Spółkę kosztów szkoleń i studiów podyplomowych Zarządzającego nastawionych na poszerzenie jego wiedzy i umiejętności. Pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów szkoleń spowoduje, że Zarządzający uzyska konkretne przysporzenie majątkowe. Poniesienie tego typu wydatku przez Spółkę pozwoli bowiem Zarządzającemu uniknąć wydatku na ww. szkolenie. Brak poniesienia ww. wydatku przez Wnioskodawcę spowodowałby, że Zarządzający musiałby ponieść ten wydatek samodzielnie. Co więcej, Zarządzający akceptując warunki Kontraktu menedżerskiego, wyraził zgodę na przyjęcie ww. świadczenia, w istocie traktując je jako stanowiący część dochodu – element wynagrodzenia.

Jednocześnie powyższy przychód nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania, w szczególności w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Z przepisu tego wynika bowiem, że wskazane zwolnienie ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy świadczenie zostało przyznane zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę, a zatem osobą otrzymującą to świadczenie winien być pracownik.

Tymczasem Zarządzający będzie wykonywał swoje obowiązki na podstawie Kontraktu menedżerskiego, a jego przychody będą kwalifikowane do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście. W konsekwencji pokrycie przez Spółkę kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych obejmujących koszty szkoleń, studiów podyplomowych spowoduje powstanie po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, od którego Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych pokrycia przez Spółkę kosztów konferencji i szkoleń, w których uczestniczy Zarządzający jest prawidłowe.

Nawiązując do pytania oznaczonego we wniosku nr 9 należy zgodzić się z Wnioskodawcą w kwestii skutków podatkowych zapewnienia Zarządzającemu ubezpieczenia typu D&O.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Natomiast stosownie do zapisu art. 822 ww. ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści powyższych przepisów wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. osobę wykonującą funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady – powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Niemniej jednak w przedstawionym stanie faktycznym – jak wskazano w uzupełnieniu wniosku – umowa ubezpieczenia nie ma charakteru imiennego, składka ubezpieczeniowa od odpowiedzialności cywilnej opłacana jest przez Wnioskodawcę dla nieskonkretyzowanych osób, nie jest oznaczona do konkretnej osoby, krąg podmiotów nie jest jednorodny, polisa nie obejmuje tylko członków zarządu, lecz także pracowników spółki, którzy np. objęci zostaną ochroną ubezpieczeniową, jeżeli osoba uprawniona zgłosi roszczenie związane z naruszeniem praw pracowniczych, krąg osób ubezpieczonych może ulec zmianom w trakcie umowy, składka ustalona jest w sposób zryczałtowany, niezależnie od liczby osób korzystających z ochrony, a objęcie ochroną ubezpieczeniową następuje automatycznie, bez wyrażania zgody przez ubezpieczonych. A zatem nie można stwierdzić, że po stronie Zarządzającego powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie bowiem z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. K 7/13, o powstaniu przychodu z nieodpłatnego świadczenia można mówić jedynie wtedy, gdy istnieje możliwość indywidualnego ustalenia wartości świadczenia przypadającego na każdą z osób (w tym przypadku – na każdego ubezpieczonego).

Powyższy problem był także przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. II FSK 2984/14 NSA wskazał, że „objęcie ochroną ubezpieczeniową osób pełniących w jej strukturze różne funkcje oznacza, że osoby te mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności, co powoduje, iż różne jest też prawdopodobieństwo, czy też możliwość spowodowania przez nie zdarzenia rodzącego obowiązek odszkodowawczy (...). Wobec tego, skoro zakres ich odpowiedzialności jest różny, nie można ustalić przypadającej na poszczególne osoby części składki ubezpieczeniowej, stosując prosty algorytm dzielenia. Udzielona im ochrona nie jest bowiem równa,

w konsekwencji czego nie są równe także przypadające na nie części składki ubezpieczeniowej. Przypomnieć wypada, że w świetle wspomnianego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego,

art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. rozumieć należy w ten sposób, że pojęcie „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości. Skoro nie ma możliwości określenia wysokości przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), zgodzić się należy z sądem pierwszej instancji, że nie może być on uwzględniony w podstawie opodatkowania, a w konsekwencji opodatkowany.”.

Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu zawartej umowy ubezpieczeniowej, nie będzie stanowić dla Zarządzającego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia

i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zapewnienia Zarządzającemu ubezpieczenia typu D&O jest prawidłowe.

Odnosząc się do pytań oznaczonych we wniosku nr 10 i 11 należy zauważyć, że Wnioskodawca pokrywa koszty badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej, jak i koszty szkoleń BHP Zarządzającego.

W myśl art. 304 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666, ze zm.) Kodeks pracy, obowiązki określone w art. 207 § 2 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców niebędących pracodawcami, organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż stosunek pracy, prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą.

Przepisy art. 207 § 2 Kodeksu pracy zobowiązują pracodawcę do ochrony zdrowia i życia pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Powyższe przepisy, nie rozstrzygają w jaki sposób powinny być realizowane obowiązki zawarte w art. 207 § 2 Kodeksu pracy przez przedsiębiorców niebędących pracodawcami. Sposób realizacji tego obowiązku ustala przedsiębiorca nie będący pracodawcą (organizujący pracę) biorąc pod uwagę charakter pracy i związane z jej wykonywaniem zagrożenia. Ma on obowiązek zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy osobom wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy.

Z przepisów art. 207 § 2 Kodeksu pracy, nie wynika obowiązek skierowania osoby fizycznej na badania lekarskie, czy też szkolenia z zakresu BHP. Przedsiębiorca niebędący pracodawcą może jednak uznać, że aby zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy tym osobom konieczne jest np. skierowanie ich na właściwe badania lekarskie, czy szkolenia BHP. Wówczas osoby te w myśl art. 304 § 1 Kodeksu pracy, obowiązane są wykonać polecenie przedsiębiorcy i poddać się badaniom lekarskim, czy szkoleniom BHP.

W myśl art. 304¹ Kodeksu pracy, obowiązki o których mowa w art. 211, w zakresie określonym przez pracodawcę lub inny podmiot organizujący pracę, ciążą również na osobach fizycznych wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę lub inny podmiot organizujący pracę, a także na osobach prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą, w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę lub inny podmiot organizujący pracę.

Zgodnie z art. 211 Kodeks pracy, przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany:

1. znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym;
2. wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych;
3. dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy;
4. stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem;
5. poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich;
6. niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie;
7. współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.
   
   

Zatem w świetle powyższego stwierdzić należy, że na Spółce w stosunku do Zarządzającego świadczącego usługi na podstawie kontraktu menedżerskiego, nie ciąży obowiązek kierowania go na badania profilaktyczne, czy też szkolenia z zakresu BHP. Celowość ich wykonania może jednak wynikać z okoliczności sprawy, kiedy to warunki, w jakich ma być wykonywana praca wymagają przeprowadzenia takich badań, czy szkoleń. Wówczas zapewnienie Zarządzającemu badań lekarskich, czy szkoleń BHP, w przypadku gdy Zarządzający poddał się im we własnym zakresie, należy uznać za realizację celu określonego w art. 304 § 1 Kodeksu pracy, obowiązku zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy dla osób świadczących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy.

Tym samym, otrzymane przez Zarządzającego – w wyniku realizacji ustawowego obowiązku zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy – świadczenie rzeczowe w postaci pokrycia kosztów badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej oraz pokrycia kosztów szkolenia z zakresu BHP, nie rodzi po stronie Zarządzającego przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika z powyższych tytułów.

W świetle powyższego stanowisko Spółki, że wartość pokrytych przez Spółkę kosztów badań lekarskich stanowi dla Zarządzającego przychód z działalności wykonywanej osobiście, określony w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka zobowiązana będzie pobrać zaliczkę na podatek dochodowy uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do stanowiska Spółki zgodnie z którym wartość poniesionych kosztów szkoleń BHP stanowi dla Zarządzającego przychód zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tut. Organ zauważa, że skutek podatkowy powyższego twierdzenia skutkuje tym, że na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika, jednakże z powodów innych niż twierdzi Wnioskodawca, bowiem jak wskazano powyżej pokrywanie kosztów szkoleń z zakresu BHP nie rodzi po stronie Zarządzającego powstania przychodu podatkowego. Wobec powyższego, tut. Organ odstąpił od uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe, uznając że finalny skutek podatkowy będzie zgodny ze wskazanym przez tut. Organ.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych pokrycia przez Spółkę kosztów szkoleń BHP Zarządzającego uznano za prawidłowe.

Nawiązując do pytania oznaczonego we wniosku nr 12, dotyczącego kwestii udzielania przez Spółkę Zarządzającemu świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że po stronie Zarządzającego powstanie przychód nie korzystający ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie natomiast z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powyższego przepisu, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych, jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, a zatem powyższy przepis nie ma zastosowania do Zarządzającego świadczącego usługi na podstawie kontraktu menedżerskiego.

Mając na uwadze powyższe, przychodem Zarządzającego będzie zatem wartość świadczeń wypłaconych przez Spółkę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, które przysługują mu na podstawie tego Kontraktu i stanowią dla niego definitywne przysporzenie.

W konsekwencji powyższego Spółka zobligowana będzie do realizacji obowiązków płatnika wynikających z cytowanego wyżej art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych wypłaty na rzecz Zarządzającego świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że nie są one wiążące dla Organu. Interpretacje indywidualne dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organ interpretacyjny mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Ponadto wyjaśnić należy, ze funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same albo zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania, w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną, indywidualną lub objaśnienie podatkowe jeżeli stwierdzi ich nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak wynika z powołanego unormowania, przesłanką dla rozważenia zmiany interpretacji indywidualnej (tj. w istocie zmiany stanowiska w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego) jest w szczególności ugruntowanie się linii orzeczniczej sądów, w której prezentowany jest odrębny niż zawarty w tym rozstrzygnięciu pogląd dotyczący interpretacji określonego przepisu lub przepisów prawa podatkowego.

Wskazać również należy na generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do wydania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych rozstrzygnięć, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 848/07). Podobnie stwierdził WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 18 listopada 2008 r. (sygn. akt I SA/Łd 907/08).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.