2018.01.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.559.2017.2.EB
z 5 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2017 r. (data wpływu 23 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy zarządzający jest podatnikiem podatku VAT wykonując postanowienia umowy o zarządzanie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy zarządzający jest podatnikiem podatku VAT wykonując postanowienia umowy o zarządzanie. Wniosek uzupełniono w dniu 3 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z dnia 9 sierpnia 2016 r., poz. 1202, z późn. zm.) członek zarządu spółki, której jedynym udziałowcem jest jednostka samorządu terytorialnego, może świadczyć pracę wyłącznie na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania (art. 5).

W dniu 1 czerwca 2017 r. Zarząd Budynków Miejskich, reprezentowany przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej, działającego na podstawie paragrafu 1 uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki w sprawie zasad kształtowania wynagrodzeń członków Zarządu Spółki, zawarł z Wnioskodawcą umowę o świadczenie usług zarządzania.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, umowa nie została też zawarta w ramach działalności gospodarczej.

Paragraf 2 umowy o świadczenie usług zarządzania określa obowiązki Wnioskodawcy jako Prezesa Zarządu. Zgodnie z nim obowiązki wynikające z umowy Wnioskodawca wykonuje osobiście, w pełnym wymiarze czasu pracy, w godzinach pracy Spółki, z zastrzeżeniem, że jeśli wymaga tego dobro Spółki, praca powinna być wykonywana również poza godzinami czasu pracy obowiązującymi w Spółce.

Swoje obowiązki Wnioskodawca może wykonywać zarówno w siedzibie Spółki, jak i poza nią. Do zadań Wnioskodawcy jako Prezesa Zarządu należy w szczególności:

organizowanie prac Zarządu,
udział w Walnych Zgromadzeniach Wspólników Spółki oraz posiedzeniach Rady Nadzorczej,
realizacja uchwał Walnego Zgromadzenia Wspólników i uchwał Rady Nadzorczej dotyczących zagadnień i problemów będących w sferze działania wszystkich komórek organizacyjnych Spółki,
składanie oświadczeń i podpisywanie dokumentów wymaganych przez przepisy prawa,
sporządzanie i podpisywanie sprawozdań z działalności oraz sprawozdań finansowych, (bilansu, rachunku zysków i strat) za każdy rok urzędowania oraz dopełnianie czynności niezbędnych dla uzyskania absolutorium z wykonywania obowiązków,
poszukiwanie i wprowadzanie metod sprzyjających poprawie wyników finansowych i rozwojowi Spółki,
koordynowanie, inspirowanie i ocena działalności wszystkich komórek organizacyjnych Spółki,
prowadzenie spraw analitycznych i koncepcyjnych,
wykonywanie innych prac, czynności, przedsięwzięć, itp. celowych lub koniecznych dla należytego wywiązywania się z nałożonych obowiązków lub funkcji, którą wykonuje Wnioskodawca.

Paragraf 3 umowy o świadczenie usług zarządzania precyzuje obowiązki Spółki, do których należy:

wypłata wynagrodzenia,
zapewnienie w trakcie trwania umowy niezbędnych do realizacji zobowiązań Prezesa Zarządu wynikających z umowy środków rzeczowych w tym telefonu komórkowego z limitem rozmów wynikającym z umowy zawartej przez Spółkę z operatorem telefonii oraz notebooka (Prezes Zarządu zobowiązany jest do korzystania w sprawach służbowych wyłącznie ze służbowego telefonu i notebooka),
zawarcie umowy na korzystanie z prywatnego samochodu do celów służbowych z limitem 500 kilometrów miesięcznie,
ustalenie w drodze stosownej uchwały przez Radę Nadzorczą Spółki obiektywnych i mierzalnych celów zarządczych na dany rok,
opłacenie kosztów szkoleń związanych z wykonywaniem powierzonych obowiązków,
opłacenie ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego – według powszechnie obowiązujących przepisów prawa,
opłacanie ubezpieczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej od niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków,
wypłata odprawy emerytalnej w razie rozwiązania umowy za jednomiesięcznym wypowiedzeniem przez Prezesa Zarządu w związku z przejściem na emeryturę.

Zgodnie z 4 paragrafem umowy o świadczenie usług zarządzania jako Prezes Zarządu Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną Spółce podczas i przy wykonywaniu umowy na zasadach określonych w przepisach prawa powszechnie obowiązującego, ale Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności kontraktowej w stosunku do osób trzecich.

Za wykonanie przedmiotu umowy, zgodnie z paragrafem 5 umowy o świadczenie usług zarządzania, Wnioskodawca będzie otrzymywał stałe miesięczne wynagrodzenie podstawowe brutto oraz wynagrodzenie zmienne uzależnione od poziomu realizacji Celów Zarządczych, które nie może przekroczyć 50% wynagrodzenia stałego w poprzednim roku obrotowym.

Jako Prezes Zarządu, zgodnie z paragrafem 7 umowy o świadczenie usług zarządzania, Wnioskodawca zobowiązał się do powstrzymywania się w czasie trwania umowy od wszelkiej działalności sprzecznej z interesami Spółki, a w szczególności do:

niepodejmowania zatrudnienia na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego w podmiotach konkurencyjnych dla Spółki,
nieobejmowania funkcji w organach konkurencyjnych dla Spółki, a także doradczych lub powierniczych w tych podmiotach,
nieuczestniczenia w przedsięwzięciach lub podmiotach konkurencyjnych dla Spółki, w szczególności przez wnoszenie wkładów, nabywanie względnie obejmowanie udziałów lub akcji, z wyjątkiem nabywania lub obejmowania w celu lokaty kapitału akcji oferowanych w publicznym obrocie papierami wartościowymi,
niepodejmowania lub nieprowadzenia działalności gospodarczej na własny albo cudzy rachunek, jeżeli jest ona konkurencyjna dla Spółki.

Wniosek uzupełniono w dniu 3 stycznia 2018 r. o następujące informacje:

Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wynagrodzenie, które Wnioskodawca będzie otrzymywał od Spółki za wykonywanie czynności wymienionych we wniosku, będzie stanowiło przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze – art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).
Umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania została zawarta w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z dnia 9 sierpnia 2016 r. poz. 1202, z późn. zmianami).
Część zmienna wynagrodzenia uzależniona jest od poziomu realizacji celów zarządczych. Podstawą wypłaty wynagrodzenia zmiennego będzie ocena realizacji celów zarządczych przez Radę Nadzorczą po zakończeniu badania sprawozdania finansowego i sprawozdania Zarządu z działalności za dany rok obrotowy. Część zmienna wynagrodzenia w spółce nie może przekroczyć 50% wynagrodzenia podstawowego członka organu zarządzającego w poprzednim roku obrotowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykonując postanowienia umowy o zarządzanie zawartej w dniu 1 czerwca 2017 r. z Zarządem Budynków Miejskich – Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako Prezes Zarządu wykonując postanowienia umowy o zarządzanie zawartej w dniu 1 czerwca 2017 r. z Zarządem Budynków Miejskich Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, czynności, które wykonuje w ramach ww. umowy nie można uznać za samodzielną działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT, co wyłącza ich opodatkowanie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody (art. 15 ust. 2). Ustawodawca przewidział pewne wyłączenia od tej zasady. W myśl art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm. – pdof), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Ponieważ z mocy art. 13 pkt 9 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof, do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zalicza się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej (z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7), menedżer nie będzie podatnikiem podatku VAT, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności związany jest ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do:

warunków wykonywania tych czynności,
wynagrodzenia,
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Przesłanki te muszą wystąpić łącznie (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt I FSK 83/15), a dla ich oceny należy ustalić, czy działalność:

wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona;
nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy;
nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 września 2012 r., sygn. akt I FSK 1724/11).

Naczelny Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1645/11 stwierdził, że członek zarządu będący menadżerem w spółce nie jest podatnikiem VAT. Jego działalności – w ocenie Sądu – nie można przypisać spełnieniu warunku samodzielności, który stanowi immanentną cechę działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jako członek zarządu – menadżer działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim. Nie działa on w warunkach ryzyka oraz niepewności, na przykład co do popytu, konkurencji, czy ostatecznego rezultatu własnego przedsiębiorstwa. Nie wykonuje swojej działalności w swoim imieniu i na własny rachunek lecz w imieniu zarządzanej spółki. Sąd w tym wyroku podkreślił, że istotna jest kwestia odpowiedzialności menadżera wobec osób trzecich za działania i czynności, które można mu przypisać w ramach wykonywanych usług dla spółki.

TSUE w wyrokach z dnia 25 lipca 1991 r. w sprawie C-202/90 oraz z dnia 26 marca 1987 r. w sprawie C-235/85 zwrócił również na to uwagę. Trybunał wskazał w nich, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, która nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki prawne, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy.

W kwestii odpowiedzialności wobec osób trzecich, konieczne jest jej wyraźne określenie w umowie zawartej między stronami. Zgodnie z art. 474 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm. – dalej KC), dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania powierza. Powyższy przepis stosuje się również w wypadku, gdy zobowiązanie wykonuje przedstawiciel ustawowy dłużnika. W umowie odpowiedzialność zlecającego, z uwagi na względnie obowiązujący charakter art. 474 KC, powinna zostać wyraźnie wyłączona, „brak zawarcia postanowień tego rodzaju w umowie oznacza, że zastosowanie znajdować będą normy iuris dispositivi kodeksu cywilnego, a w szczególności ogólne przepisy dotyczące zobowiązań umownych” (zob. A. Bartosiewicz, „VAT Komentarz 2017”, Warszawa 2017, s. 274).

W umowie o zarządzanie, która została zawarta w dniu 1 czerwca 2017 r. z Zarządem Budynków Miejskich nie tylko nie wyłączono art. 474 KC, lecz wprost stwierdzono w paragrafie 4, że Prezes Zarządu „Nie ponosi odpowiedzialności kontraktowej w stosunku do osób trzecich”. Wykonując postanowienia ww. umowy, bez względu na pozostałe jej postanowienia w zakresie warunków jej wykonywania oraz wynagrodzenia Zainteresowany, nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Świadcząc usługi zarządzania w oparciu o umowę z Zarządem Budynków Miejskich, Wnioskodawca będzie działał w oparciu o strukturę organizacyjną i zasoby spółki. Korzystając wyłącznie z infrastruktury Spółki i jej organizacji wewnętrznej, otrzymując stałe wynagrodzenie Zainteresowany nie będzie ponosił ryzyka ekonomicznego. Nie ponosi także odpowiedzialności wobec osób trzecich, gdyż zgodnie z umową o zarzadzanie odpowiedzialność jest po stronie Spółki, a nie po stronie zarządzającego, co wyklucza samodzielny charakter działalności Wnioskodawcy. ZBM zawarł dla członków zarządu polisę w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą powstać podczas sprawowania funkcji zarządczych.

Podsumowując Wnioskodawca nie jest i nie może zostać uznany w świetle przepisów ustawy o VAT za podatnika podatku od towarów i usług, gdyż nie został spełniony żaden warunek definiujący działalność Wnioskodawcy jako działalność gospodarczą wykonywaną samodzielnie, o którym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, albo świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w świetle ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r., poz. 60, 528, 648 i 859);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

(uchylony);
przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 15 ust. 3a ustawy, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

wykonywania tych czynności,
wynagrodzenia, oraz
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in., czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w przedstawionym stanie sprawy, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym Wnioskodawca, z tytułu usług wykonywanych na podstawie przedstawionej umowy o zarządzanie Spółką, jest podatnikiem VAT, jako osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Jak wyżej wskazano w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, zdefiniowano pojęcie działalności gospodarczej. Zgodnie z cytowanym art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się m.in. czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy).

Zatem, w przypadku łącznego spełnienia ww. warunków, czynności podejmowanych przez osobę fizyczną nie uznaje się za czynności wykonywane w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. To powoduje, że osoba taka nie działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, a zatem wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Zważywszy na to, że w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie za czynności (usługi) zarządzania świadczone na podstawie umowy zawartej na czas pełnienia funkcji stanowi przychód zaliczony do źródła określonego w art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, który jest wymieniony w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, kwalifikacja tych czynności (usług) zarządzającego (jako wykonywanych przez podatnika) będzie zależeć od spełnienia pozostałych przesłanek określonych w tym przepisie ustawy.

Przepis ten nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą czynności, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby fizyczne (tutaj zarządzający) są związane ze zlecającym wykonanie (tutaj spółka, z którą zawierana jest umowa) tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie i wykonującym zlecane czynności co do:

warunków wykonywania tych czynności (warunek pierwszy) oraz
wynagrodzenia (warunek drugi) oraz
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (warunek trzeci).

Powyższe oznacza, że jeżeli analiza umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy zarządzającym a spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy warunki to nie można uznać zarządzającego za podatnika VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT.

Warunek pierwszy – warunki wykonywania czynności.

Należy uznać, że co do zasady w istotę typowej umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest zarządzanie spółką przez osobę fizyczną (zobowiązaną do osobistego świadczenia), wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej tej spółki (osoba taka zarządza tą infrastrukturą, personelem, całą organizacją i jednocześnie korzysta z niej w tym celu). Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 30 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1479/13 – za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą „(...) nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona (...)”. Można wręcz mówić o pewnym zintegrowaniu zarządzającego ze spółką, co oznacza spełnienie tego warunku. Przyjęcie zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202, z późn. zm) – dalej: „ustawa o wynagradzaniu” – stosownych rozwiązań dotyczących zapewnienia zarządzającemu w zakresie niezbędnym do wykonywania usług zarządzania urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi dysponuje spółka (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowych kart płatniczych i kredytowych itp.) dodatkowo potwierdza charakter (przemawiający za brakiem samodzielności w rozumieniu VAT) takiego stosunku prawnego.

W tym kontekście należy zauważyć, że wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zarządzanej spółki powoduje, że zarządzający nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie – warunek drugi). Uznaniu, że ten warunek jest spełniony nie stoi na przeszkodzie to, że w ramach przedmiotowej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) zarządzający dysponuje szerokim zakresem swobody w organizacji swojej pracy, wyznaczaniu celów itd.

Warunek drugi – wynagrodzenie.

Zakładając, że umowa przewiduje, że zarządzający korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji, czy umowa cywilnoprawna przewiduje dla zarządzającego stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez zarządzającego. Jednocześnie rozpatrywany warunek będzie spełniony także, jeżeli wynagrodzenie oprócz stałego elementu będzie zawierać element zmienny (np. wypłacany pod warunkiem i/lub w wysokości określonej realizacją wyznaczonych celów zarządczych, które mogą dotyczyć w szczególności kondycji finansowej spółki, jej pozycji rynkowej, realizacji określonej inwestycji, strategii itd.) pod warunkiem jednak, że element stały będzie stanowił istotną wielkość i/lub część całkowitego wynagrodzenia. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o wynagradzaniu, wynagrodzenie całkowite członka organu zarządzającego składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe, określonej kwotowo, oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy spółki, przy czym zgodnie z ust. 5 część zmienna nie może przekraczać 50%, a m.in. w spółkach publicznych 100% wynagrodzenia podstawowego zarządzającego w poprzednim roku obrotowym. Należy uznać, że takie ukształtowanie wynagrodzenia spełnia badany warunek. Podobnie przykładowo ustalenie w umowie dla zarządzającego stałego wynagrodzenia miesięcznego w wielkości adekwatnej do pozycji spółki, zakresu zadań itd. oraz rocznej premii stanowiącej określony procent wypracowanego w danym roku zysku spełni badany warunek.

Dla uznania spełnienia badanego warunku nie ma znaczenia okoliczność, że w umowie przewiduje się przykładowo (proporcjonalne) zmniejszenie wynagrodzenia z racji czasowego braku wykonywania czynności przez zarządzającego (wskutek własnej decyzji, choroby, zawieszenia w wykonywaniu funkcji itp.). Podobnie nie ma znaczenia ewentualna okoliczność, że na podstawie umowy należne zarządzającemu wynagrodzenie obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie praw własności egzemplarza lub nośnika utworu i projektu wynalazczego oraz autorskich praw majątkowych do utworu, udzielenie wszelkich zezwoleń i upoważnień oraz korzystanie przez spółkę z projektów wynalazczych, w tym wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, projektów racjonalizatorskich, know-how, baz danych stworzonych przez zarządzającego itp. – jeżeli w wyniku wykonywania umowy zarządzający stworzy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.). Ustalenie w umowie dla zarządzającego m.in. wynagrodzenia z niniejszego tytułu nie stoi na przeszkodzie spełnieniu badanego warunku.

Warunek trzeci – odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich.

Warunek będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (zarządzającego), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony, gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności.

Bez znaczenia pozostaje w tym kontekście odpowiedzialność zarządzającego wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, w tym w szczególności odpowiedzialność członków zarządu wynikająca z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Przykładowo, jeżeli dana umowa przewiduje, że zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa – przy czym, odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu, określonej przepisami prawa (w szczególności na mocy K.s.h) – niniejszy warunek nie będzie spełniony.

Należy zauważyć, że jak wskazał NSA w wyroku z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1014/15 „Ponoszenie ryzyka ekonomicznego nie może być utożsamiane z odpowiedzialnością menadżera za szkody wobec Spółki. Są to odrębne kwestie. Porównywanie nieograniczonej odpowiedzialności menadżera wobec Spółki ze stosunkiem pracowniczym nie wpływa na ocenę stanowiska Sądu, gdyż Sąd nie postawił tezy, że strony łączyła umowa o pracę. Stosunek ten Sąd oceniał pod kątem art. 15 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, to znaczy czy była to samodzielnie wykonywana działalność gospodarcza. Odpowiedzialność menadżera za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, nie wobec Spółki i, co tu już zostało podniesione, jej źródłem na być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. W tym zakresie słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że nie została ona uregulowana w kontrakcie, a zatem nie można jej domniemywać”.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że jeżeli umowa cywilnoprawna (stosunek prawny) przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich (za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on – z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu – na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. K.s.h.) wskazany warunek nie jest spełniony.

Odpowiednio jeżeli dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można jej domniemywać), należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.

Podsumowując, jeżeli analiza danej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy zarządzającym a spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy przedstawione powyżej warunki to zarządzającego nie można uznać za podatnika VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji, w treści opisu stanu faktycznego wskazano m.in.: że w dniu 1 czerwca 2017 r. Zarząd Budynków Miejskich, reprezentowany przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej, działającego na podstawie paragrafu 1 uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki w sprawie zasad kształtowania wynagrodzeń członków Zarządu Spółki, zawarł z Wnioskodawcą umowę o świadczenie usług zarządzania. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, umowa nie została też zawarta w ramach działalności gospodarczej. Paragraf 2 umowy o świadczenie usług zarzadzania określa obowiązki jako Prezesa Zarządu. Zgodnie z nim obowiązki wynikające z umowy Zainteresowany wykonuje osobiście, w pełnym wymiarze czasu pracy, w godzinach pracy Spółki, z zastrzeżeniem, że jeśli wymaga tego dobro Spółki, praca powinna być wykonywana również poza godzinami czasu pracy obowiązującymi w Spółce.

Swoje obowiązki Wnioskodawca może wykonywać zarówno w siedzibie Spółki, jak i poza nią. Do zadań Wnioskodawcy jako Prezesa Zarządu należy w szczególności:

organizowanie prac Zarządu,
udział w Walnych Zgromadzeniach Wspólników Spółki oraz posiedzeniach Rady Nadzorczej,
realizacja uchwał Walnego Zgromadzenia Wspólników i uchwał Rady Nadzorczej dotyczących zagadnień i problemów będących w sferze działania wszystkich komórek organizacyjnych Spółki,
składanie oświadczeń i podpisywanie dokumentów wymaganych przez przepisy prawa,
sporządzanie i podpisywanie sprawozdań z działalności oraz sprawozdań finansowych, (bilansu, rachunku zysków i strat) za każdy rok urzędowania oraz dopełnianie czynności niezbędnych dla uzyskania absolutorium z wykonywania obowiązków,
poszukiwanie i wprowadzanie metod sprzyjających poprawie wyników finansowych i rozwojowi Spółki,
koordynowanie, inspirowanie i ocena działalności wszystkich komórek organizacyjnych Spółki,
prowadzenie spraw analitycznych i koncepcyjnych,
wykonywanie innych prac, czynności, przedsięwzięć itp. celowych lub koniecznych dla należytego wywiązywania się z nałożonych obowiązków lub funkcji, którą wykonuje Zainteresowany.

Paragraf 3 umowy o świadczenie usług zarządzania precyzuje obowiązki Spółki, do których należy:

wypłata wynagrodzenia,
zapewnienie w trakcie trwania umowy niezbędnych do realizacji zobowiązań Prezesa Zarządu wynikających z umowy środków rzeczowych, w tym telefonu komórkowego z limitem rozmów wynikającym z umowy zawartej przez Spółkę z operatorem telefonii oraz notebooka (Prezes Zarządu zobowiązany jest do korzystania w sprawach służbowych wyłącznie ze służbowego telefonu i notebooka),
zawarcie umowy na korzystanie z prywatnego samochodu do celów służbowych z limitem 500 kilometrów miesięcznie,
ustalenie w drodze stosownej uchwały przez Radę Nadzorczą Spółki obiektywnych i mierzalnych celów zarządczych na dany rok,
opłacenie kosztów szkoleń związanych z wykonywaniem powierzonych obowiązków,
opłacenie ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego – według powszechnie obowiązujących przepisów prawa,
opłacanie ubezpieczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej od niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków,
wypłata odprawy emerytalnej w razie rozwiązania umowy za jednomiesięcznym wypowiedzeniem przez Prezesa Zarządu w związku z przejściem na emeryturę.

Zgodnie z 4 paragrafem umowy o świadczenie usług zarządzania jako Prezes Zarządu Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną Spółce podczas i przy wykonywaniu umowy na zasadach określonych w przepisach prawa powszechnie obowiązującego, ale nie ponosi odpowiedzialności kontraktowej w stosunku do osób trzecich.

niepodejmowania zatrudnienia na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego w podmiotach konkurencyjnych dla Spółki,
nieobejmowania funkcji w organach konkurencyjnych dla Spółki, a także doradczych lub powierniczych w tych podmiotach,
nieuczestniczenia w przedsięwzięciach lub podmiotach konkurencyjnych dla Spółki, w szczególności przez wnoszenie wkładów, nabywanie względnie obejmowanie udziałów lub akcji, z wyjątkiem nabywania lub obejmowania w celu lokaty kapitału akcji oferowanych w publicznym obrocie papierami wartościowymi,
niepodejmowania lub nieprowadzenia działalności gospodarczej na własny albo cudzy rachunek, jeżeli jest ona konkurencyjna dla Spółki.

Zgodnie z paragrafem 9 umowy o świadczenie usług zarządzania Wnioskodawcy przysługuje prawo do płatnej przerwy w wymiarze 26 dni roboczych w roku kalendarzowym, niezależnie od sobót oraz dni ustawowo wolnych od pracy. Wnioskodawca ma prawo do wynagrodzenia chorobowego w wysokości 100% wynagrodzenia podstawowego do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego oraz prawo do zasiłku chorobowego w razie choroby potwierdzonej stosownym zaświadczeniem lekarskim na warunkach powszechnie obowiązujących. Przerwy w wykonywaniu swoich obowiązków Zainteresowany ustala z Przewodniczącym Rady Nadzorczej. Wynagrodzenie, które Wnioskodawca będzie otrzymywał od Spółki za wykonywanie czynności wymienionych we wniosku, będzie stanowiło przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze – art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa o świadczenie usług w zakresie zarzadzania została zawarta w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Część zmienna wynagrodzenia uzależniona jest od poziomu realizacji celów zarządczych. Podstawą wypłaty wynagrodzenia zmiennego będzie ocena realizacji celów zarządczych przez Radę Nadzorczą po zakończeniu badania sprawozdania finansowego i sprawozdania Zarządu z działalności za dany rok obrotowy. Część zmienna wynagrodzenia w spółce nie może przekroczyć 50% wynagrodzenia podstawowego członka organu zarządzającego w poprzednim roku obrotowym.

Jak również wskazano we wniosku i jego uzupełnieniu, Zainteresowany zgodnie z 4 paragrafem umowy o świadczenie usług zarządzania jako Prezes Zarządu Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną Spółce podczas i przy wykonywaniu umowy na zasadach określonych w przepisach prawa powszechnie obowiązującego, ale nie ponosi odpowiedzialności kontraktowej w stosunku do osób trzecich.

Tym samym, z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca związany jest ze Zleceniodawcą (Spółką) prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie i wykonującym zlecane czynności co do:

warunków wykonywania tych czynności oraz
wynagrodzenia oraz
odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem wypełnione są wszystkie trzy warunki – niepozwalające uznać Wnioskodawcy (Zarządzającego) za podatnika VAT.

W rezultacie, biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, powołane przepisy prawa oraz powyższą analizę, stwierdzić należy, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym Wnioskodawca, wykonując postanowienia umowy o zarządzanie zawartej w dniu 1 czerwca 2017 r. z Zarządem Budynków Miejskich nie jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin