Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.498.2018.3.AT
z 3 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 25 września 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości (3 działki) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości (3 działki).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne, od września 2008 roku jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej. W dniu … kwietnia 1999 r., będąc stanu wolnego (obecnie w związku małżeńskim), nabył od … nieruchomość rolną położoną w … (gmina … - brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego), oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr 101. Dnia … listopada 2010 r. uzyskał dla niej decyzję o warunkach zabudowy, polegającą na budowie ośmiu domów mieszkalnych jednorodzinnych, wolnostojących wraz z niezbędną infrastrukturą. Wójt Gminy … dnia … lipca 2011 r. wydał decyzję o podziale działki nr 101 na 9 działek, z czego 6 działek podatnik darował bratankom w 2011 r. (101/1, 101/2, 101/3, 101/4, 101/7, 101/8). Przedmiotem darowizny były niezabudowane działki gruntu nr: 101/1, 101/7, 101/8 – na rzecz jednego z bratanków oraz 101/2, 101/3, 101/4 – na rzecz drugiego z bratanków. Działki te w związku z darowizną zostały odłączone z księgi wieczystej nr …. Pierwotnie podatnik zamierzał wybudować dla siebie dom na działce 101/5, jednakże z powodu braku środków pieniężnych (pieniądze zostały przeznaczone na rozwój i prowadzenie gospodarstwa rolnego), ostatecznie sprzedał działkę 101/5 oraz 101/6. Działka 101/9 zachowała status nieruchomości rolnej – dalej prowadzona jest działalność rolnicza. Działki od momentu nabycia (również po podziale) były wykorzystywane tylko w prowadzonej działalności rolniczej. Zostały uzbrojone w infrastrukturę energetyczną w wyniku elektryfikacji tego obszaru. Dnia … grudnia 2016 r. podatnik uzyskał decyzję o warunkach zabudowy dla działki nr 101/9, polegającą na budowie siedmiu wolnostojących jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami. Dnia … maja 2017 r. Wójt Gminy … wydał decyzję o podziale działki 101/9 na dziewięć działek (101/10, 101/11, 101/12, 101/13, 101/14, 101/15, 101/16, 101/17, 101/18). Na ww. nieruchomościach nie zostały wykonane przyłącza wodne ani kanalizacyjne. Pięć z wspomnianych działek zostało sprzedanych, kolejne trzy działki Wnioskodawca zamierza sprzedać.

Na postawione w wezwaniu do uzupełnienia wniosku pytania udzielono następujących odpowiedzi:

1. W jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał 5 sprzedanych działek oraz 3, które zamierza sprzedać, od momentu ich wydzielenia w drodze podziału (decyzja Wójta Gminy … o podziale działki nr 101/9 z dnia … maja 2017 r.)? W szczególności: czy były one do momentu sprzedaży dzierżawione, wynajmowane, udostępniane w inny (jaki?) sposób odpłatnie, bądź nieodpłatnie?
   „Działki nie były dzierżawione, wynajmowane, udostępniane w inny sposób. Działki te były wykorzystywane w prowadzonej działalności rolniczej, zasiane trawą, która stanowiła pokarm dla bydła”.
   
2. Czy działki te nadal, po wskazanym podziale w 2017 r., wykorzystywano faktycznie w gospodarstwie rolnym aż do czasu sprzedaży i w jaki sposób? W przypadku twierdzącej odpowiedzi należy sprecyzować: na czym polegało wykorzystywanie podzielonych w 2017 r. działek w gospodarstwie rolnym w kontekście okoliczności uzyskania decyzji o warunkach zabudowy w 2016 r., polegającej na budowie 7 jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami?
   „Tak, działki te nadal po podziale w 2017 roku były wykorzystywane tylko w prowadzonej działalności rolniczej. Zasiana na nich trawa była pokarmem dla … sztuk bydła (krowy i cielęta mięsne). W 2016 roku została wydana decyzja o warunkach zabudowy działki nr 101/9 polegającej na budowie siedmiu wolnostojących jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami. Po wydanej decyzji do momentu sprzedaży działek, były one nadal wykorzystywane w działalności rolniczej”.
   
3. Czy decyzja o warunkach zabudowy wydana dla działki 101/9 zachowuje swoją ważność dla 9 działek wydzielonych z przedmiotowej działki?
   „Tak, decyzja o warunkach zabudowy wydana dla działki nr 101/9 zachowuje swoją ważność dla 9 działek wydzielonych z przedmiotowej działki”.
   
4. Na co przeznaczono środki pieniężne ze sprzedaży 5 działek?
   „W związku z tym, iż gospodarstwo rolne nie przynosi oczekiwanych dochodów, środki pieniężne ze sprzedaży 5 działek przeznaczone zostały na potrzeby bieżące pięcioosobowej rodziny”.
   
5. Na co zostaną przeznaczone środki pieniężne z planowanej sprzedaży 3 działek?
   Środki pieniężne ze sprzedaży 3 działek Wnioskodawca planuje przeznaczyć na spłatę zobowiązań i kredytów dotyczących gospodarstwa rolnego oraz spłatę prywatnego kredytu gotówkowego. W związku z prowadzoną działalnością rolniczą (około … ha ziemi) ponoszone są znaczne koszty jej funkcjonowania. Pozostała wartość przeznaczona zostanie na potrzeby bieżące rodziny.
   
6. W jaki sposób 5 sprzedanych działek było oferowanych klientom – ogłoszenia w prasie, Internecie, biura nieruchomości, czy inne działania (proszę wskazać jakie)?
   „5 sprzedanych działek było oferowane klientom tylko za pośrednictwem biura nieruchomości”.
   
7. W jaki sposób 3 działki przeznaczone do sprzedaży będą oferowane klientom – ogłoszenia w prasie, Internecie, biura nieruchomości, czy inne działania (proszę wskazać jakie)?
   „3 działki przeznaczone do sprzedaży będą oferowane tylko za pośrednictwem biura nieruchomości”.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie.

Czy sprzedaż trzech działek, powstałych w wyniku podziału działki 101/9, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału działki nr 101/9 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należą one do majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze sprzedażą nieruchomości stanowiących przedmiot działalności gospodarczej, lecz ze sprzedażą związaną z czynnościami dotyczącymi zwykłego wykonywania prawa własności.

W przypadku sprzedaży gruntu jako budowlanego, należy potraktować tę czynność jako wcześniejsze wycofanie nieruchomości z działalności rolnej i przekazanie na potrzeby własne. Późniejsza sprzedaż jest dokonywana prywatnie przez rolnika, jako sprzedaż majątku osobistego.

Działań podatnika, polegających na uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy oraz uzyskaniu decyzji o podziale nieruchomości nie należy utożsamiać z profesjonalnym charakterem tych czynności, analogicznych do działań podmiotów trudniących się obrotem nieruchomościami zawodowo. Wystąpienie z wnioskiem o podział działek na mniejsze nie decyduje o „zawodowym” charakterze działalności. Liczba transakcji sprzedaży nieruchomości także w tym przypadku nie stanowi, że są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w którym te transakcje występowały, ani wysokość przychodów z nich osiągniętych. Jako czynności osobistych można dokonywać również kilku transakcji zbycia. O zakwalifikowaniu takiej transakcji, jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, decydują czynności obiektywne, które ustala się na podstawie kryteriów charakterystycznych dla wykonywania działalności gospodarczej, a których w analizowanym stanie faktycznym jest brak. W przedmiotowej sprawie podatnik nie spełnia przesłanek, określonych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 (w związku z art. 2 pkt 6 oraz art. 5 ust. 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Pierwotne nabycie nieruchomości nie miało na celu jej dalszej odsprzedaży, lecz spożytkowanie w celach prywatnych. Podatnik nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. W przedmiotowej sprawie nie podjął działań marketingowych, nie wykonał przyłączy wodnych, kanalizacyjnych na działce 101/9 oraz działkach powstałych z jej podziału, a uzbrojenie gruntu w infrastrukturę energetyczną nastąpiło w wyniku elektryfikacji tego obszaru. Aktywność Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym nie będzie miała charakteru ciągłego, lecz incydentalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 pkt 15 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. lokalu mieszkalnego), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Niemniej jednak o tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd – jak zaznaczono powyżej – niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, przy uwzględnieniu orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht) oraz w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) z dnia 15 września 2011 r., prowadzi do wniosku, że Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży trzech działek. Przesłanki prowadzące do tej konkluzji są następujące.

Grunty spełniają definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast w związku ze sprzedażą Wnioskodawca działać będzie w charakterze handlowca. Wprawdzie na ww. nieruchomościach nie zostały wykonane przyłącza wodne ani kanalizacyjne. Zostały one natomiast uzbrojone w infrastrukturę energetyczną w wyniku elektryfikacji tego obszaru. Niemniej jednak przy rozstrzygnięciu sprawy kluczowe są również inne okoliczności. A mianowicie, Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy grunt w sposób zorganizowany i ciągły, któremu nie można przypisać znamion wykorzystywania majątku w celach prywatnych. Zauważyć bowiem należy, że Wnioskodawca wykorzystywał uprzednio grunt w działalności rolniczej, z tytułu której jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jednocześnie znamienne jest, że w dniu … grudnia 2016 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy dla działki nr 101/9, polegającą na budowie siedmiu wolnostojących jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami, zaś w dniu … maja 2017 r. wydano decyzję o podziale działki 101/9 na dziewięć działek (101/10, 101/11, 101/12, 101/13, 101/14, 101/15, 101/16, 101/17, 101/18), z których pięć zostało sprzedanych, a kolejne trzy Wnioskodawca zamierza sprzedać. Wskazane działania w kontekście podejmowanych wcześniej przez Wnioskodawcę czynności, polegających na uzyskaniu dla nabytego w 1999 r. gruntu (działka nr 101), w dniu … listopada 2010 r. decyzji o warunkach zabudowy celem budowy ośmiu domów mieszkalnych jednorodzinnych, wolnostojących wraz z niezbędną infrastrukturą (z których po wydaniu decyzji o podziale działki nr 101 na 9 działek: 6 Wnioskodawca darował bratankom w 2011 r., dwie sprzedał, a trzecią (działka nr 101/9) wykorzystywał w prowadzonym gospodarstwie rolnym), prowadzą do odmiennych wniosków od przyjętych przez Wnioskodawcę. Przede wszystkim bowiem działania Wnioskodawcy nabierają cech zorganizowanych, ciągłych i niewątpliwie wskazują na cele gospodarcze podejmowanych czynności. Działki te (w tym 3 przedmiotowe działki, które mają zostać sprzedane) były/są wykorzystywane do momentu sprzedaży w prowadzonym gospodarstwie rolnym. Oferowano były/będą za pośrednictwem biura nieruchomości. W przypadku planowanej dostawy środki ze sprzedaży zostaną przeznaczone m.in. na spłatę zobowiązań i kredytów dotyczących gospodarstwa rolnego. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że działki objęte planowaną przez Wnioskodawcę sprzedażą praktycznie w całym okresie posiadania nie służyły celom osobistym/prywatnym Wnioskodawcy, niezwiązanym z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Działania Wnioskodawcy zmierzały (w przypadku dokonanej dostawy 5 działek) i zmierzają (w przypadku planowanej dostawy 3 działek) do ich sprzedaży w celu zarobkowym i temu było i jest podporządkowane postępowanie Wnioskodawcy. Ogół tych okoliczności przesądza więc na gruncie niniejszej sprawy o tym, że czynność sprzedaży trzech działek gruntu będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika tego podatku.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, że analiza dokumentów załączonych do wniosku wykracza poza dyspozycję art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, dlatego też nie były one przedmiotem oceny merytorycznej. Organ interpretacyjny dokonał wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.