Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.413.2018.2.MMA
z 19 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późń. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 sierpnia 2018 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 12 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej działki o nr 108/2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej działki o nr 108/2. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 sierpnia 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.413.2018.1.MMA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym. W jednej ze spraw egzekucyjnych prowadzona jest egzekucja z nieruchomości posiadającej założoną księgę wieczystą w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego. Przedmiot egzekucji stanowi nieruchomość gruntową - działkę geodezyjną o numerze ewidencyjnym 108/2 o pow. 0,8200 ha zabudowaną budynkiem produkcyjno- magazynowym o pow. użytkowej 2782 m². Obiekt wyposażony w instalację energii elektrycznej, wodociągową, kanalizacyjną, wentylacyjną, telefoniczną, centralnego ogrzewania przeznaczony do działalności gospodarczej. Budynek wyposażony jest w rampy załadunkowo-rozładunkowe. Teren utwardzony jest kostką brukową. Dojazd drogą wojewódzką. Nieruchomość została oszacowana zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez biegłego w dniu 17 czerwca 2011 r. na kwotę: 2.462.000,00 zł NETTO. Nieruchomość stanowi własność dłużnika A. Zgodnie z zapisami księgi wieczystej spółka - dłużnik nabyła nieruchomość w dniu 21 marca 2008 r. Na podstawie umowy najmu z dnia 23 kwietnia 2009 r. która była wielokrotnie aneksowana i zmieniana nastąpiło wydanie najemcy P. Sp. z o.o. Nieruchomość ta znajduje się w posiadaniu zależnym spółki P. Sp. z o.o. Obecnie obowiązująca umowa została zawarta w dniu 1 marca 2018 r. i zastępuje umowę z dnia 9 maja 2016 r. Od września 2017 r. najemca nie dokonuje płatności podatku od towarów i usług VAT jak podaje z uwagi na wykreślenie dłużnika A. Sp. z o.o. z rejestru płatników VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że dłużnik od momentu powstania budynku nie ponosił nakładów na ulepszenie nieruchomości. Budynek oddano do użytku w stanie pierwotnym. Na podstawie umowy najmu z dnia 23 kwietnia 2009 r. która była wielokrotnie aneksowana i zmieniana nastąpiło wydanie najemcy P. Sp. z o.o. Nieruchomość ta znajduje się w nieprzerwanym posiadaniu zależnym spółki P. Sp. z o.o. która wykorzystuje budynek w celach magazynowych i produkcyjnych. Na nieruchomość nie były dokonywane przez dłużnika nakłady mogące stanowić przebudowę.

W ocenie komornika teren utwardzony kostką brukową wokół budynku stanowi budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Dłużnik nie wykorzystywał obiektu w postaci utwardzonego terenu na własne potrzeby. Obiekt ten był przedmiotem najmu przez najemcę P. Sp. z o.o. wraz z budynkiem w tym samym okresie tj. nieprzerwanie od dnia 23 kwietnia 2009 r. do chwili obecnej. Dłużnik od momentu powstania budynku nie ponosił nakładów na ulepszenie nieruchomości. Dłużnik od momentu wybudowania budynku nie dokonywał w nim ulepszeń. Budynek oddano do użytku w stanie pierwotnym. Na podstawie umowy najmu z dnia 23 kwietnia 2009 r. która była wielokrotnie aneksowana i zmieniana nastąpiło wydanie najemcy P. Sp. z o.o. Nieruchomość ta znajduje się w nieprzerwanym posiadaniu zależnym spółki P. Sp. z o.o. która wykorzystuje budynek w celach magazynowych i produkcyjnych. Na nieruchomość nie były dokonywane przez dłużnika nakłady mogące stanowić przebudowę.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy planowana sprzedaż Nieruchomości będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy

Obecnie ma dojść do sprzedaży licytacyjnej w postępowaniu egzekucyjnym wskazanej nieruchomości na podstawie art. 953 kpe w związku z art. 983 Kodeksu postępowania cywilnego.

Zdaniem komornika sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu z obowiązku uiszczenia podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na upływ czasu jaki miał miejsce od wydania nieruchomości pierwszemu użytkownikowi, który nie jest jej właścicielem. Taka więc sprzedaż nastąpi w cenie stanowiącej nie mniej niż 2/3 ceny oszacowania tj. minimum 1.641.333,33 zł (jeden milion sześćset czterdzieści jeden tysięcy trzysta trzydzieści trzy złote trzydzieści trzy grosze).

Od ceny sprzedaży nie zostanie odprowadzony podatek VAT, zaś nabywcę nieruchomości obciąży obowiązek odprowadzenia podatku od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek ten powstanie z chwila uprawomocnienia się postanowienia Sądu o przysądzeniu własności.

Nieruchomość zostanie sprzedana bez uwzględnienia w cenie podatku od towarów i usług z uwagi na zwolnienie ustawowe z art. 43 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty oraz budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Natomiast zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy podnieść, że planowana dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego prawa własności gruntu wraz z prawem własności budynku oraz budowli, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy). Jak wynika z treści wniosku nieruchomość była wykorzystywana przez dłużnika na potrzeby działalności gospodarczej (najem długoterminowy), opodatkowanej VAT. Z kolei, jak już wcześniej stwierdzono, najem (w tym najem nieruchomości) – odpowiada wskazanemu w art. 15 ust. 2 ustawy rodzajowi działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wobec tego, skoro przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, to z tytułu transakcji sprzedaży tej nieruchomości, dłużnik będą występować w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynność ta będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Według art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiot egzekucji stanowi nieruchomość gruntową - działka geodezyjna o numerze ewidencyjnym 108/2 zabudowana budynkiem produkcyjno- magazynowym. Obiekt wyposażony w instalację energii elektrycznej, wodociągową, kanalizacyjną, wentylacyjną, telefoniczną, centralnego ogrzewania przeznaczony do działalności gospodarczej. Budynek wyposażony jest w rampy załadunkowo-rozładunkowe Teren utwardzony kostką brukową. Dojazd drogą wojewódzką. Nieruchomość stanowi własność dłużnika A. Sp. z o.o. Zgodnie z zapisami księgi wieczystej spółka - dłużnik nabyła nieruchomość w dniu 21 marca 2008 r. Na podstawie umowy najmu z dnia 23 kwietnia 2009 r. która była wielokrotnie aneksowana i zmieniana nastąpiło wydanie najemcy P. Sp. z o.o. Nieruchomość ta znajduje się w posiadaniu zależnym spółki P. Sp. z o.o. Obecnie obowiązująca umowa została zawarta w dniu 1 marca 2018 r. i zastępuje umowę z dnia 9 maja 2016 r. Od września 2017 r. najemca nie dokonuje płatności podatku od towarów i usług VAT jak podaje z uwagi na wykreślenie dłużnika A. Sp. z o.o. z rejestru płatników VAT. Dłużnik od momentu powstania budynku nie ponosił nakładów na ulepszenie nieruchomości. Budynek oddano do użytku w stanie pierwotnym. Na podstawie umowy najmu z dnia 23 kwietnia 2009 r. która była wielokrotnie aneksowana i zmieniana nastąpiło wydanie najemcy P. Sp. z o.o. Nieruchomość ta znajduje się w nieprzerwanym posiadaniu zależnym spółki P. Sp. z o.o. która wykorzystuje budynek w celach magazynowych i produkcyjnych. Na nieruchomość nie były dokonywane przez dłużnika nakłady mogące stanowić przebudowę. Teren utwardzony kostką brukową wokół budynku stanowi budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Dłużnik nie wykorzystywał obiektu w postaci utwardzonego terenu na własne potrzeby. Obiekt ten był przedmiotem najmu przez najemcę P. Sp. z o.o. wraz z budynkiem w tym samym okresie tj. nieprzerwanie od dnia 23 kwietnia 2009 r. do chwili obecnej. Dłużnik od momentu powstania budynku nie ponosił nakładów na ulepszenie nieruchomości.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy planowana sprzedaż Nieruchomości będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa budynku, budowli lub ich części spełniających określone w przepisie warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz opisane we wniosku zdarzenie, należy stwierdzić, że sprzedaż opisanego we wniosku budynku produkcyjno-magazynowego i budowli (terenu utwardzanego kostką brukową) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W związku z wynajmem ww. obiektów dostawa budynku i budowli znajdujących się na opisanej nieruchomości odbędzie się po pierwszym zasiedleniu. Ponadto od daty tego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto z opisu sprawy wynika, że dłużnik oraz najemca nie ponosili nakładów na ulepszenie budynku i budowli posadowionych na Nieruchomości.

A zatem biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że do dostawy budynku produkcyjno-magazynowego oraz budowli (terenu utwardzanego kostką brukową) posadowionych na działce nr 108/2 zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku VAT zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minął już okres przekraczający ponad dwa lata.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie miało więc zastosowanie również dla dostawy prawa własności gruntu, na którym budynek ten oraz budowla są posadowione ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem sprzedaż prawa własności działki gruntowej o numerze 108/2, na której posadowiony jest budynek produkcyjno-magazynowy oraz budowla podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.