2018.09.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.499.2018.1.OA
z 11 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 11 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania oraz ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego – jest prawidłowe;
zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego oraz zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Szkoła (dalej: Wnioskodawca lub Uczelnia) jest niepubliczną uczelnią wyższą, o profilu biznesowym, działającą od XXXX roku.

Wnioskodawca rozważa następujący projekt:

Uczelnia jest użytkownikiem wieczystym działki gruntu, na którym posadowiony jest budynek,
umowa wieczystego użytkowania została zawarta w maju 2008 r., w tej samej umowie nastąpiła sprzedaż budynku posadowionego na gruncie,
umowa wieczystego użytkowania i sprzedaży była (zgodnie z treścią aktu notarialnego) zwolniona z podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) na podstawie przepisów art. 29 ust. 5 oraz art. 43 ust. 1 p. 2 ustawy o VAT, obowiązujących w roku 2008,
zarówno grunt jak i budynek zostały nabyte do wykorzystania w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, która była działalnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT), ponieważ Wnioskodawca wykonywał usługi w zakresie edukacji,
po nabyciu budynku Wnioskodawca poniósł wydatki na jego ulepszenia, które przekroczyły 30% wartości początkowej budynku, jednak nie miał prawa do odliczenia podatku VAT od tych ulepszeń,
zarówno grunt jak i budynek były faktycznie wykorzystywane od zawarcia ww. umowy do dnia sporządzenia złożonego wniosku wyłącznie dla celów działalności zwolnionej z VAT i w dalszym ciągu przed planowaną transakcją będą wykorzystywane wyłącznie do tej działalności,
aktualnie grunt stanowi jedną działkę,
Uczelnia planuje podział geodezyjny działki w ten sposób, że powstaną 2 działki: jedna zabudowana, druga niezabudowana, obie działki będą w wieczystym użytkowaniu Uczelni,
wyodrębniona działka niezabudowana będzie terenem przeznaczonym pod zabudowę.
Uczelnia planuje wniesienie prawa wieczystego użytkowania wyodrębnionej działki niezabudowanej jako wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego w zamian za udziały w kapitale zakładowym tej spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wniesienie do spółki prawa handlowego wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego, będzie podlegało przepisom ustawy o VAT?
Jeżeli czynność będzie podlegała przepisom ustawy o VAT, czy czynność ta będzie zwolniona z VAT?
Jeżeli czynność nie będzie zwolniona z VAT, jak należy ustalić podstawę opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie do spółki prawa handlowego wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania niezabudowanego gruntu stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7) i podlega przepisom ustawy o VAT, przy czym dla samego faktu podlegania ustawie o VAT nie ma znaczenia, czy grunt jest zabudowany, czy nie.

Uzasadnienie:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Jednocześnie przepis art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Podatnikami VAT są (art. 15. ust. 1 ustawy o VAT) osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Uczelnia świadczy usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym, zatem jako usługodawca jest podatnikiem VAT. Wniesienie do spółki prawa handlowego wkładu niepieniężnego w zamian za obejmowane udziały stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów o VAT, ponieważ następuje przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, a jednocześnie zbycie prawa użytkowania wieczystego zostało zrównane z dostawą towarów. Czynność ta podlega zatem przepisom ustawy o VAT. Jednocześnie analiza powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że dla odpowiedzi na pytanie nr 1 nie ma znaczenia, jakie jest przeznaczenie gruntu i czy jest on zabudowany, czy nie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wniesienie prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki do spółki prawa handlowego jako wkładu niepieniężnego będzie podlegało zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Dla gruntów niezabudowanych stawka podstawowa VAT wynosi 23%. Z tym, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 p. 9 ustawy o VAT). Jeżeli więc przedmiotem dostawy jest działka niezabudowana, przy czym nie jest to działka budowlana lub przeznaczona pod zabudowę, to taka dostawa korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. W przeciwnym wypadku obowiązuje, co do zasady, stawka 23%.

Należy jednak zauważyć, że istnieje zwolnienie podatkowe ustanowione w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby to zwolnienie znalazło zastosowanie konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków:

towary były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,
z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie to dotyczy wszystkich towarów, nie tylko nieruchomości.

Jak podano to w opisie zdarzenia przyszłego

ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu podlegało ustawie o VAT, ale było zwolnione z tego podatku na podstawie szczególnych przepisów ww. ustawy,
Uczelni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami, które służyły wyłącznie jej działalności zwolnionej z opodatkowania,
przed podziałem geodezyjnym, cały grunt oraz budynek Uczelni był i jest wykorzystywany przez Uczelnię wyłącznie do działalności zwolnionej i Uczelnia zamierza w dalszym ciągu, po podziale geodezyjnym (przed ewentualnym wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki) wykorzystywać obie wyodrębnione działki wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku VAT.

Zatem, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, spełniony jest pierwszy warunek omawianego zwolnienia podatkowego, jako że Uczelnia wykorzystywała grunt i budynki wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania VAT.

Pozostaje rozstrzygnąć, czy spełniony jest warunek drugi, czyli czy można uznać, że z tytułu nabycia gruntu, który był zwolniony z VAT, uczelni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzecznictwa, nie można mówić o spełnieniu warunku nie przysługiwania prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nie dokonał odliczenia podatku przy zakupie z tego powodu, ze dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu. Przykładowo dotyczy to sytuacji nabycia nieruchomości od osoby fizycznej, która w ogóle nie była podatnikiem VAT lub nabycia nieruchomości przed rokiem 1993, kiedy nie obowiązywał w Polsce podatek od towarów i usług.

Natomiast w sprawie będącej przedmiotem wniosku mamy do czynienia z odmienną sytuacją. Przy zakupie przez Uczelnię gruntu wraz z budynkami nie wystąpił co prawda podatek VAT, ale transakcja podlegała temu podatkowi, a brak konkretnego zobowiązania podatkowego wynikał z ustawowego zwolnienia przedmiotowego. Zaś jednocześnie Uczelnia generalnie nie miała prawa do odliczenia podatku od towarów i usług na skutek ograniczeń przewidzianych przez ustawę o VAT, ponieważ prowadziła działalność zwolnioną z VAT (usługi w zakresie edukacji).

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli transakcja nabycia podlegała, co do zasady, ustawie o VAT, ale była w oparciu o określony przepis z tego podatku zwolniona, a jednocześnie Uczelnia generalnie nie miała prawa do odliczenia podatku od towarów i usług na skutek prowadzenia działalności zwolnionej z VAT, to przy dalszej dostawie wyodrębnionej działki niezabudowanej dokonywanej przez Uczelnię należy uznać, że warunek nr 2 z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT będzie spełniony.

Czyli, jeżeli pomiędzy podziałem działki a zbyciem prawa do użytkowania wieczystego wyodrębnionej działki niezabudowanej działka ta nie będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej, spełnione są warunki zwolnienia z opodatkowania (na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT) zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wydzielonej działki niezabudowanej, wnoszonego jako wkład niepieniężny do spółki z o.o.

Ad. 3

W sytuacji, gdy sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku wniesienie wkładu niepieniężnego byłoby opodatkowane VAT, podstawą opodatkowania będzie wartość nominalna udziałów obejmowanych w kapitale zakładowym w zamian za wkład niepieniężny. Przy czym od woli stron (spółki i wnoszącego wkład niepieniężny) zależy, czy wartość ta zostanie podwyższona o dopłatę w postaci VAT.

Uzasadnienie:

W sytuacji, gdy wniesienie wkładu niepieniężnego byłoby opodatkowane VAT dla określenia podstawy opodatkowania zastosowanie znajdzie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, stanowiący, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Podstawa opodatkowania nie obejmuje VAT.

Na podstawie powyższego przepisu, orzecznictwa ETS oraz aktualnych stanowisk Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego jest wartość nominalna udziałów wydanych przez spółkę w zamian za wkład niepieniężny. Z istoty aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki) wynika bowiem ekonomiczna wymiana świadczeń pomiędzy wnoszącym wkład niepieniężny i wydającą w jego zamian udziały (zapewniające udział w zyskach) spółką.

Należy przy tym stwierdzić, że wartość ta może być (w drodze umowy pomiędzy stronami) podwyższona o dopłatę w postaci podatku od towarów i usług. Możliwe są więc dwie sytuacje (zależnie od woli stron):

jeżeli strony w umowie spółki stwierdziły, że w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego wspólnik obejmuje udziały w spółce o określonej wartości, bez jakiejkolwiek wzmianki dotyczącej VAT, podstawę opodatkowania stanowić będzie suma wartości nominalnej udziałów jako całkowite odzwierciedlenie wartości wkładu wnoszonego do spółki;
strony mogą jednak postanowić w umowie, że w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego wspólnik obejmuje udziały w spółce o określonej wartości, którą podwyższa się o wartość podatku VAT należnego wspólnikowi od spółki.

Jak stwierdzono to powyżej takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2017 r. o sygnaturze 0111-KDIB3 -3.4012.114.2017.2.MS Dyrektor KIS stwierdził: „W konsekwencji biorąc powyższe rozważania pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla transakcji wniesienia aportem nieruchomości do Spółki, traktowanego dla potrzeb podatku od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, jest wartość nominalna udziałów wydanych przez Spółkę w zamian za wkład niepieniężny. Zatem w tej sytuacji zastosowanie ma zasada ogólna określona w art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, czyli w niniejszej sprawie zapłatę stanowi wartość nominalna udziałów.

(…) We wniosku nie wskazano, że Wnioskodawca otrzymał jakiekolwiek dopłaty z tytułu wniesienia aportu nieruchomości do spółki (w tym równowartość podatku VAT). Zatem całkowite odzwierciedlenie wartości wkładu wnoszonego do spółki w przypadku braku jakichkolwiek dopłat stanowi „kwotę należną” z tytułu wniesienia tego aportu, obejmującą całość świadczenia należnego Wnioskodawcy od nabywcy (spółki), którą — w celu określenia podstawy opodatkowania - należy pomniejszyć o kwotę występującego dla tej dostawy podatku należnego. Wskazuje to, że suma wartości nominalnej udziałów stanowi kwotę brutto z tytułu wniesienia aportu, to znaczy kwotę zawierającą w sobie podatek. Podatek z tytułu tej czynności należy więc liczyć od sumy wartości udziałów, tj. metodą „w stu””.

Zatem w przypadku braku postanowień o dopłacie VAT, wartość nominalna udziałów objętych w zamian za wkład niepieniężny będzie uznana za kwotę zawierającą w sobie VAT i Uczelnia będzie musiała ten VAT wykazać jako należny do urzędu skarbowego. Czyli, jeżeli wartość nominalna udziałów wyniesie np. 1 000 000 PLN, to VAT należny od Uczelni wyniesie 186 992 PLN (1 000 000/1,23). Ekonomiczny ciężar tego podatku poniesie Uczelnia.

W przypadku, jeżeli strony zawrą umowę, zgodnie z którą spółka dopłaci Uczelni VAT, to przy wartości nominalnej udziałów 1 000 000 PLN VAT wyniesie 230 000 PLN. VAT ten zostanie odprowadzony przez Uczelnię do urzędu skarbowego ale spółka będzie mogła ten VAT odliczyć od swojego VAT-u należnego (o ile prowadzi działalność opodatkowaną). Ekonomicznie, w ramach obu podmiotów rachunek wychodzi na zero.

Należy podkreślić, że liczby podane w powyższych przykładach mają jedynie obrazować mechanizm obliczenia podatku VAT w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego i nie odzwierciedlają w żadnej mierze rzeczywistej wartości tego wkładu w planowanym zdarzeniu przyszłym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

jest prawidłowe – w zakresie opodatkowania oraz ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego;
jest nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z póżn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy transakcja ta jest odpłatna, czy nieodpłatna. Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,
wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,
związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie akcji, udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z powyższego wynika, że wniesienie do spółki prawa handlowego wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego, spełnia powyższe warunki posiadając wspomniany przymiot odpłatności, a zatem stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W konsekwencji, wniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy czynność wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów, aport (dostawa) prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego do spółki prawa handlowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym działki gruntu, na której posadowiony jest budynek. Umowa wieczystego użytkowania została zawarta w maju 2008 r., w tej samej umowie nastąpiła sprzedaż budynku posadowionego na gruncie. Uczelnia planuje podział geodezyjny działki w ten sposób, że powstaną 2 działki: jedna zabudowana, druga niezabudowana, obie działki będą w wieczystym użytkowaniu Uczelni, wyodrębniona działka niezabudowana będzie terenem przeznaczonym pod zabudowę. Wnioskodawca planuje wniesienie prawa wieczystego użytkowania wyodrębnionej działki niezabudowanej jako wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego w zamian za udziały w kapitale zakładowym tej spółki.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa opisanej nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany) to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jednym z warunków zastosowania zwolnienia z podatku VAT jest brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) towarów, będących przedmiotem dostawy.

Kolejnym warunkiem zastosowania zwolnienia z podatku VAT jest konieczność wykorzystywania towarów, będących przedmiotem dostawy przez podatnika, wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Oznacza to, że towary te muszą zostać wykorzystane choć jeden raz na cele takiej działalności. W konsekwencji z tego zwolnienia nie może skorzystać dostawa towarów „handlowych” oraz takich towarów, które nigdy nie zostały wykorzystane, choć zostały zakupione w takim celu. Warunek wykorzystania wyłącznie na cele działalności zwolnionej oznacza, że od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie takiej działalności, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że:

„Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, iż przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, iż nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że – podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym – nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji (…) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)”.

W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145, str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy – przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.

TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca wziął w użytkowanie wieczyste opisaną we wniosku działkę wraz z posadowionym budynkiem. Transakcja ta była zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz z art. 29 ust. 5 ustawy, obowiązujących w 2008 r.

Podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie uwzględniając wyżej powołane orzeczenie TSUE nie został spełniony warunek dotyczący braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Wskazać należy, że przy nabyciu nie został naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu, zatem nie jest spełniony warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, że z tytułu nabycia nieruchomości (budynek oraz prawo użytkowania wieczystego) nie przysługiwało Wnioskodawcy dokonującemu dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Warunek braku prawa do odliczenia podatku naliczonego należy odczytywać jako odnoszący się do przypadku, gdy dana czynność była opodatkowana, ale wynikający z tej czynności podatek naliczony nie podlegał odliczeniu.

Mając na uwadze powyższe w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie zostanie spełniony jeden z warunków przedstawionych w tym przepisie.

Ponieważ przepisy o podatku od towarów i usług nie przewidują dla ww. czynności opodatkowania obniżonymi stawkami podatku VAT, aport w postaci prawa wieczystego użytkowania niezabudowanego gruntu do spółki prawa handlowego będzie podlegał opodatkowaniu według stawki podstawowej, tj. 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci prawa użytkowania wieczystego do spółki prawa handlowego.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Wskazać należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 29 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1830, z późn. zm.) stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

W przypadku wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki, nie powstanie kwota należna (cena) w zamian za przedmiot wkładu. Ekwiwalentem dla wnoszącego będzie w tym przypadku wartość udziałów otrzymanych w zamian za ten wkład.

Z charakteru prawnego wniesienia wkładu do spółki handlowej wynika pewna dwoistość świadczeń dokonywanych w ramach takiej operacji. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi), w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały lub akcje), które posiadają określoną wartość.

Za odpłatnym charakterem powyższych czynności przemawia ekwiwalentność świadczeń, w ramach wniesienia wkładu (aportu), zwłaszcza z uwagi na istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonaniem wkładu składników majątkowych a uzyskaniem przez wspólników lub udziałowców udziału kapitałowego bądź akcji w spółce. Ponadto, istnieje możliwość określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu, co na podstawie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pozwala na uznanie danej „transakcji” za mającą charakter odpłatny. Pogląd ten został sformułowany na gruncie orzeczeń 230/87 (Naturally Yours Cosmetics Ltd) oraz C-33/93 (Empire Stores Ltd).

Z istoty aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego) wynika ekonomiczna wymiana świadczeń pomiędzy wnoszącym wkład niepieniężny i wydającą w jego zamian udziały (zapewniające udział w zyskach) spółką.

Zatem każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania mających wpływ na jej wielkość.

W związku z powyższym, należy zastosować zasadę ogólną ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Przy czym, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT.

Zatem, w przypadku gdy Wnioskodawca w zamian za wniesiony wkład niepieniężny w postaci prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu otrzyma udziały w spółce prawa handlowego o określonej wartości nominalnej to podstawą opodatkowania dla tej czynności będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy, tj. spółki prawa handlowego, z tytułu dokonania aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT, przy czym zapłatę będzie stanowić, wartość nominalna obejmowanych udziałów w zamian za wniesiony wkład niepieniężny.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Tut. organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin