Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.407.2018.2.AT
z 7 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawców przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniach 13 i 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania czynności sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej – jest nieprawidłowe;
• obowiązku rejestracji, wystawienia faktury, złożenia deklaracji i zapłaty podatku według właściwej stawki podatku oraz odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem Gruntu przez Dewelopera – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 13 i 14 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika VAT w związku ze sprzedażą niezabudowanej nieruchomości gruntowej oraz obowiązku rejestracji, wystawienia faktury, złożenia deklaracji i zapłaty podatku według właściwej stawki podatku oraz odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem Gruntu przez Dewelopera.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach złożonych przez:

1. zainteresowanego będącego stroną postępowania, tj. … (dalej jako „Strona”);
2. zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, tj. … (dalej jako „Małżonka”);
3. zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, tj. … (dalej jako „Nabywca” lub „Deweloper”).

przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Strona wraz z Małżonką (dalej jako „Małżonkowie”) są właścicielami na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej m.in. nieruchomości obejmującej w szczególności działkę nr 16/12 położoną w …, objętej księgą wieczystą o numerze ….

Teren stanowiący obecnie m.in. przedmiotową działkę nr 16/12 (zwaną dalej „Gruntem”) został nabyty przez Wnioskodawcę z małżonką w 1991 r. wraz z innymi współwłaścicielami, następnie (również w 1991 r.) została zniesiona współwłasność nieruchomości obejmującej m.in. Grunt.

Dokonano również podziału na mniejsze działki przedmiotowej nieruchomości, wskutek której został wyodrębniony Grunt. Doszło do tego w następujący sposób. W 2000 r. wydano z urzędu decyzję o podziale nieruchomości na wniosek … w celu wydzielenia gruntów pod drogę publiczną – wówczas nastąpił podział nieruchomości na działki o numerach 16/5 (działka pod drogę publiczną) i 16/6 (Działka Strony i Małżonki). Decyzja ta otrzymała rygor natychmiastowej wykonalności.

W 2007 r. wydano z urzędu (w związku z realizacją celu publicznego – drogi dojazdowej wzdłuż trasy …) decyzję o podziale ww. działki o nr 16/6 na działki o numerach 16/10, 16/11, 16/12 (Grunt).

Dwie z ww. działek Strona z Małżonką zbyli na rzecz … w drodze umów zamiany w 2000 r. (dz. Nr 16/5) i 2010 r. (16/10), co było związane ze zmianami w układzie komunikacyjnym terenów otaczających nieruchomość Strony i Małżonki i wytyczaniem terenów pod drogi. Brak zawarcia umów zamiany doprowadziłby prawdopodobnie do wywłaszczenia Strony i Małżonki. Strona i Małżonka nadal są właścicielami nieruchomości uzyskanych w drodze ww. zamian od ….

W 1997 r. Strona z Małżonką uzyskali decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, obejmującą realizację tzw. „bliźniaka”, przeznaczonego do zamieszkania Strony z Małżonką oraz ich dorosłego syna w południowej części działki nr 16/2 (poza terenem obecnego Gruntu – działka stanowiąca Grunt nie była jeszcze wydzielona). Z powodu formalnych problemów z dojazdem do drogi publicznej i problemów z uzbrojeniem terenu Strona z Małżonką wystąpili o przedłużenie terminu ważności decyzji. Następnie w 1999 r. urząd wydał decyzję o odmowie przedłużenia terminu, stąd przedmiotowa budowa „bliźniaka” nie została zrealizowana. W związku z tym dom dla Strony i Małżonki wybudowano w innej części …, i mieszkają w nim do dzisiaj.

W latach 2005-2007 Strona z Małżonką prowadzili z … korespondencję zawierającą m.in. wstępne koncepcje wspólnego z … zagospodarowania terenu obejmującego m.in. obecny Grunt. Rozważany sposób zagospodarowania miał polegać m.in. na wybudowaniu pierwotnie …, zmniejszone następnie do … domów jednorodzinnych na terenie obecnego Gruntu oraz drogi wewnętrznej biegnącej częściowo również po terenie obecnego Gruntu. Przedmiotowe rozważania nie wyszły poza fazę wstępnych koncepcji, nie uzyskano jakichkolwiek decyzji administracyjnych, czy wiążących ustaleń.

W ewidencji gruntów i budynków Grunt posiada oznaczenie R – grunty orne.

Strona w 1993 r. zarejestrowała się do ubezpieczeń w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i posiadała status ubezpieczonego w KRUS do 2017 r. (w tym czasie podlegała również innym ubezpieczeniom). Małżonka Strony nie była ubezpieczona w KRUS. Od Gruntu opłacany jest podatek rolny.

W obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (uchwalonym w 2002 r. i zmienionym w 2016 r.) Grunt jest przeznaczony na tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

Nieruchomość stanowiąca Grunt jest niezabudowana.

Innych działek objętych przedmiotową księgą wieczystą o numerze … Strona z Małżonką nie zbywali.

Strona z Małżonką otrzymali bezpośrednią ofertę zakupu działki nr 16/12 od Dewelopera i zamierzają na jego rzecz sprzedać Grunt.

Strona i Małżonka chcieliby uzyskać dodatkowe środki finansowe, mają po … lat i przeszli na emerytury, których wysokość jest dla nich niezadowalająca (są zbliżone do kwot emerytury minimalnej). Strona, ani Małżonka, nie pobierają emerytur z KRUS.

Strona z Małżonką zawarli z Deweloperem umowę przedwstępną sprzedaży, zmienioną kolejnymi aneksami, w której Strona z Małżonką udzielili Deweloperowi prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w celu uzyskania przez niego ostatecznej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę dla terenu obejmującego Grunt i w związku z czym Strona z Małżonką zobowiązali się na wezwanie Dewelopera złożyć wszelkie potrzebne w tym zakresie dodatkowe oświadczenia, a także w razie potrzeby zobowiązali się wydzierżawić mu Grunt na okres do dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży z czynszem dzierżawnym w wysokości … zł miesięcznie.

W 2017 r. Strona wydzierżawiła niewielką ilość Gruntu (wąski pas o szerokości … m, przyległy do pasa drogowego, położony w południowej części Gruntu) przedsiębiorstwu (innemu niż Deweloper), które zwróciło się z prośbą o możliwość korzystania z części Gruntu w związku z wykonywaniem prac budowlanych (kanalizacja deszczowa głęboka) na drodze przyległej do Gruntu od strony południowej. Oprócz czynszu dzierżawnego Strona otrzymała również od tego przedsiębiorstwa kwotę za bezumowne korzystanie z fragmentu Gruntu. Brak udostępnienia części Gruntu utrudniłby wykonanie przedmiotowej kanalizacji deszczowej głębokiej. Te stosunki zostały zakończone w 2017 r.

Strona ani Małżonka nie odliczali podatku od towarów i usług przy zakupie nieruchomości obejmującej Grunt. Wnioskodawca ani jego małżonka nigdy nie byli zarejestrowani jako podatnicy VAT. Nie uzbrajali też Gruntu, nie zbudowali do niego dróg dojazdowych, ani wewnętrznych.

Deweloper jest czynnym podatnikiem VAT.

Pod koniec czerwca 2018 roku, nie mając pewności jaki podatek powinien zostać odprowadzony od sprzedaży Gruntu, Strona wraz z Małżonką zawarli z Deweloperem umowę (aneks) przesuwającą datę sprzedaży o czas niezbędny do uzyskania informacji z Krajowej Informacji Skarbowej. W związku z zawarciem ww. aneksu do umowy przedwstępnej sprzedaży Deweloper podjął szereg czynności mających na celu przygotowanie inwestycji do realizacji, typu uzyskanie stosownych zgód, decyzji, uzgodnień. W tym celu Deweloper potrzebuje posiadać tytuł prawny do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Taki tytuł prawny, zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, stanowi zawarta przez Dewelopera umowa przedwstępna (co wynika również z jej treści). Nie mniej jednak w praktyce dla niektórych instytucji, w szczególności dla gestorów mediów, sama umowa przedwstępna jest niewystarczającym tytułem do wydania uzgodnień, czy zawarcia umowy. I takim przypadkom miał służyć zawarty w umowie przedwstępnej zapis o tym, że „w razie potrzeby” zawarta zostanie przez Strony umowa dzierżawy, do chwili podpisania umowy przyrzeczonej, tj. przenoszącej własność na Dewelopera.

W umowie przedwstępnej Strona, Małżonka i Deweloper nie określili wprost w jakich okolicznościach ma dojść do ewentualnego wydzierżawienia Gruntu. Strony nie wskazały w umowie przedwstępnej katalogu takich sytuacji, jednak zgodnie z jej celem rozumieją przez powyższy zwrot również zobowiązanie właściwego organu do wykazania się przez Dewelopera tytułem prawnym w postaci dzierżawy. Do chwili obecnej taka potrzeba nie zaistniała i umowa dzierżawy nie została zawarta.

Grunt poza okresem udostępnienia w 2017 roku, o którym mowa poniżej, nie był udostępniany w żaden sposób, ani odpłatnie, ani nieodpłatnie innym podmiotom. W wyżej wymienionym okresie udostępniono niewielką jego część (wąski pas o szerokości … m, przyległy do pasa drogowego, położony w południowej części Gruntu) przedsiębiorstwu (innemu niż Deweloper), które zwróciło się z prośbą o możliwość korzystania z części Gruntu w związku z wykonywaniem prac budowlanych (kanalizacja deszczowa głęboka) na drodze przyległej do Gruntu od strony południowej. Jedynym ewentualnym wydzierżawieniem może być to na rzecz Dewelopera. Na opisanych zasadach Grunt jest udostępniony do dysponowania Deweloperowi.

Deweloper zgłosił się do Strony i Małżonki samodzielnie, nie było to wynikiem aktywnych działań Strony i Małżonki. Deweloper od 2007 roku wznosi w sąsiedztwie Gruntu kolejne budynki. Obecnie zbliżył się ze swymi inwestycjami na odległość mniejszą niż … m od Gruntu. Celem dalszej budowy w tym kierunku Deweloper chce nabyć Grunt od Strony i Małżonki.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu do wniosku zadano ostatecznie następujące pytania:

1. Czy zamierzona transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak, to czy będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem zarówno u Strony, jak i Małżonki i w jakich częściach?
2. Jeżeli zamierzona transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to jakie prawa i obowiązki spoczywają na Wnioskodawcy, jego małżonce i Deweloperze w związku z dokonywaniem przedmiotowej transakcji (rejestracja, fakturowanie, stawka i zapłata podatku, odliczenie podatku, deklaracje, terminy, prowadzenie rejestrów VAT sprzedaży i zakupu) i co do jakiej części transakcji (czy Wnioskodawca powinien opodatkować całość transakcji czy tylko połowę - ewentualnie inną część, a drugą połowę - ewentualnie inną część - winna opodatkować Jego Małżonka)?

Pytanie obejmuje – w zakresie Wnioskodawcy i jego małżonki – prawa i obowiązki w zakresie: zarejestrowanie jako czynny podatnik VAT i wyrejestrowanie po dokonaniu czynności, fakturowanie, właściwą stawkę, termin zapłaty podatku, termin złożenia deklaracji i rodzaj deklaracji, prowadzenie rejestrów VAT sprzedaży i zakupu.

W zakresie Dewelopera pytanie dotyczy wyłącznie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług i czy może on odliczyć podatek w całości czy w części.

Zdaniem Wnioskodawców:

Ad. 1.

Przedmiotowa transakcja będzie stanowiła wyprzedaż majątku prywatnego niestanowiącego dostawy, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, a zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Ad. 2.

W uzupełnieniu do wniosku ostatecznie sformułowano na tle pytania 2 następujące stanowisko:

W ocenie Strony i zainteresowanych, w przypadku opodatkowania transakcji podatkiem VAT Strona i Małżonka będą musieli się na co najmniej jeden dzień przed dniem sprzedaży Gruntu na rzecz Dewelopera zarejestrować jako czynni podatnicy VAT na formularzu VAT-R. Będą oni mogli się wyrejestrować na następny dzień po dokonaniu czynności sprzedaży Gruntu na rzecz Dewelopera. Dokonując sprzedaży gruntu Strona wraz z Małżonką będą zobowiązani wystawić faktury na rzecz Dewelopera dokumentujące dokonaną dostawę. Zarówno Strona, jak i Małżonka, będą uprawnieni do wystawienia faktury na ½ całości ceny sprzedaży i na ½ należnego podatku od towarów i usług każde z nich. Właściwą stawką będzie stawka 23%. Następnie Strona i Małżonka będą mieli obowiązek złożyć do 25-go dnia kolejnego miesiąca po miesiącu zarejestrowania się i dokonania sprzedaży Gruntu deklarację VAT-7. Również w terminie do 25-go dnia kolejnego miesiąca będą oni zobowiązani do dokonania płatności na rachunek właściwego miejscowo (według ich miejsc zamieszkania) Urzędu Skarbowego należnego podatku (każde z nich kwotę po ½ podatku VAT należnego z tytułu dostawy Gruntu). Nadto na Stronie i Małżonce będzie spoczywać obowiązek prowadzenia rejestru sprzedaży i zakupu VAT za okres rejestracji jako czynni podatnicy VAT.

Deweloperowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w wystawionych przez Stronę i Małżonkę fakturach VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej;
• prawidłowe w zakresie obowiązku rejestracji, wystawienia faktury, złożenia deklaracji i zapłaty podatku według właściwej stawki podatku oraz odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem Gruntu przez Dewelopera.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. lokalu mieszkalnego), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Niemniej jednak o tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd – jak zaznaczono powyżej – niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza przedstawionego okoliczności sprawy, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, przy uwzględnieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwłaszcza w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) z dnia 15 września 2011 r., prowadzi do wniosku, że Stronę i Małżonkę należy uznać za podatników podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży niezabudowanej działki nr 16/12. Przesłanki prowadzące do tej konkluzji są następujące.

Grunty spełniają definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast w związku ze sprzedażą Strona i Małżonka działać będą w charakterze handlowców.

Wprawdzie nie podejmowano działań związanych ze sprzedażą gruntu i jego uatrakcyjnieniem (Strona i Małżonka w okresie, w którym są właścicielami nieruchomości, nie dokonywali żadnych inwestycji na nieruchomości, które mogłyby podnieść jej wartość lub zwiększyć jej atrakcyjność, względem potencjalnych Kupujących, a Nieruchomość nie została uzbrojona). Niemniej jednak przy rozstrzygnięciu sprawy kluczowe są inne okoliczności. A mianowicie, Strona i Małżonka wykorzystywali przedmiotowy grunt w sposób zorganizowany i ciągły, któremu nie można przypisać znamion wykorzystywania majątku w celach prywatnych. Zauważyć bowiem należy, że Strona i Małżonka co prawda dokonywali incydentalnego udostępniania części Gruntu (dzierżawa) i otrzymali również kwoty z tytułu bezumownego korzystania z części Gruntu (co miało miejsce w 2017 r.), jednak zasadniczo w okresie posiadania Gruntu wykazywali zamiar jego komercyjnego wykorzystania. I tak, w latach 2005-2007 Strona z Małżonką prowadzili z … korespondencję zawierającą m.in. wstępne koncepcje wspólnego z … zagospodarowania terenu obejmującego m.in. obecny Grunt. Rozważany sposób zagospodarowania miał polegać m.in. na wybudowaniu pierwotnie …, zmniejszone następnie do … domów jednorodzinnych na terenie obecnego Gruntu oraz drogi wewnętrznej biegnącej częściowo również po terenie obecnego Gruntu (przedmiotowe rozważania nie wyszły poza fazę wstępnych koncepcji, nie uzyskano jakichkolwiek decyzji administracyjnych, czy wiążących ustaleń). Ponadto z przedwstępnej umowy sprzedaży wiążącej Stronę, Małżonkę i Dewelopera wynika, że poza wolą sprzedaży Gruntu istnieje również równoległy cel, który wprawdzie – jak wskazują okoliczności sprawy – ma służyć zabezpieczeniu realizacji inwestycji przez Dewelopera, jednakże wyczerpuje znamiona komercyjnego wykorzystania tego Gruntu. Strony przedwstępnej umowy przewidują odpłatne udostępnienie Gruntu zanim dojdzie do sprzedaży. Chociaż nie doszło do takiego udostępnienia, to jednakże strony umowy liczą się z tym, że może pojawić się taka konieczność, co w kontekście okoliczności sprawy (Deweloper podejmuje szereg działań mających na celu przygotowanie inwestycji do realizacji, jak uzyskanie stosownych zgód, decyzji, uzgodnień; pojawia się konieczność okazania stosownej umowy udostępniającej Grunt przed niektórymi instytucjami, w szczególności gestorami mediów) staje się wielce prawdopodobne. W związku z powyższym stwierdzić należy, że Grunt jest wykorzystywany przez Stronę i Małżonkę w celach gospodarczych, którym można przypisać znamiona działalności gospodarczej, a nie działania prowadzone w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wykorzystywanie Gruntu przez Stronę i Małżonkę, o którym mowa we wniosku, stanowi w swej istocie – na tle okoliczności sprawy – świadomie podejmowane działania mające na celu gospodarowanie przedmiotowym Gruntem w celach gospodarczych.

Z powyższego wynika, iż zasadniczo w okresie posiadania Gruntu był on przeznaczony do sprzedaży w celach zarobkowych, którym towarzyszyło okazyjne (a zorganizowane od czasu zawarcia umowy przedwstępnej z Deweloperem) udostępnianie za odpłatnością. Ogół tych okoliczności przesądza więc na gruncie niniejszej sprawy o tym, że czynność sprzedaży Gruntu będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a Strona i Małżonka będą działali w charakterze podatników tego podatku. W tej sytuacji będą oni działali jako podatnicy w zakresie, w jakim przysługuje im własność w majątku na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej (½ majątku wspólnego po stronie każdego z małżonków).

W rezultacie stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania 1 uznano za nieprawidłowe.

Powyższe ustalenia rzutują na spoczywające na Stronie i Małżonce obowiązki w zakresie VAT oraz prawa Dewelopera.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Terenami budowlanymi – w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy – są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Jak stanowi art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT, o czym stanowi art. 96 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Według art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży – art. 106g ust. 1 ustawy.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wskazać należy, że unormowania w tym zakresie zawierają przepisy ustawy w Dziale IX „Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe”.

Według art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z aktualnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym w zakresie obowiązku rejestracji, wystawienia faktury, złożenia deklaracji i zapłaty podatku według właściwej stawki podatku oraz odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem Gruntu przez Dewelopera stwierdzić należy, że:

1. W odniesieniu do Strony i Małżonki – działających jako podatnicy w związku z dostawą Gruntu nie zaistnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z uwagi na treść art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy. Również, co istotne w sprawie, nie znajdą zastosowania zwolnienia przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy, albowiem planowana dostawa nie będzie wyczerpywała przesłanek warunkujących takie zwolnienia. Wskazać bowiem należy, że przedmiotowy Grunt nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej, jak również jest to Grunt niezabudowany stanowiący tereny budowlane (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony na tereny zabudowy mieszkalno-usługowej).
   
   W związku z tym będą ciążyły na Stronie i Małżonce (dla każdego z osobna w zakresie w jakim działają jako podatnicy) obowiązki w postaci naliczenia od transakcji podatku należnego według stawki VAT 23%. Ponadto Strona i Małżonka będą zobowiązani do dokonania przed dostawą rejestracji dla celów podatku VAT (i stosownego wyrejestrowania w przypadku ustania okoliczności uzasadniających rejestrację), wystawienia faktury dokumentującej dokonaną sprzedaż, złożenia stosownej deklaracji (VAT-7) oraz zapłaty podatku w terminie do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu dokonania sprzedaży, a także wykazania tej czynności w rejestrze sprzedaży. Tym samym przedmiotowa dostawa winna uwzględniać dyspozycję przepisów art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1, art. 96 ust. 1, ust. 6, art. 99 ust. 1, art. 103 ust. 1, art. 106b ust. 1 pkt 1, art. 106g ust. 1, art. 106i ust. 1, ust. 2 i art. 109 ust. 3 ustawy.
   Podkreślić należy, że ewidencja prowadzona dla celów rozliczenia podatku VAT winna zawierać dane niezbędne zarówno do określenia podatku należnego (dostawa Gruntu), jak również podatku naliczonego (zakupy związane z dostawą Gruntu);
   
2. W odniesieniu do Dewelopera – z okoliczności sprawy nie wynika, aby prowadzona przez Niego inwestycja wykazywała związek z czynnościami zwolnionymi od podatku (np. budowa mieszkań przeznaczonych pod wynajem na cele mieszkalne – art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy). Związek taki oznaczałby bowiem brak przesłanek do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych przez Dewelopera od Strony i Małżonki na okoliczność nabycia Gruntu. Tym samym po stronie Dewelopera – przy przyjętym założeniu, że nie wystąpi powyższa przesłanka wyłączająca prawo do odliczenia – powstanie stosowne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od Strony i Małżonki faktur dokumentujących transakcję. Prawo takie powstanie na zasadach określonych w art. 86 ust. 1, pod warunkiem, że nie wystąpią okoliczności wskazane w art. 88 ustawy.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania 2 uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.