Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.349.2018.1.AGR
z 6 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 30 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej pracodawca lub oddział) jest jednostką organizacyjną spółki XXX (dalej: Spółka), wyposażoną w przymiot odrębnego od Spółki pracodawcy, dlatego oddział jest płatnikiem podatku dochodowego pracowników świadczących pracę w strukturach oddziału, w tym zastępcy dyrektora oddziału, kierowników, prokurentów oddziałowych, pracowników którym udzielono pełnomocnictwa, innych pracowników. XXX zawarła z ubezpieczycielem umowę „odpowiedzialności cywilnej członków władz spółki” (dalej „polisa OC”). Umowa obejmuje ubezpieczeniem także osoby co do których pracodawcą jest oddział. W ramach umowy ubezpieczenia ochrona ubezpieczeniowa udzielona została grupie wszystkich byłych, obecnych i przyszłych:

1. członkom zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, rady konsultacyjnej, rady dyrektorów, dyrektorom zarządzającym i wszystkim członkom innych porównywalnych organów wykonawczych, doradczych lub nadzorczych określonych w umowie spółki lub statucie zgodnie z prawem właściwym dla danej ubezpieczonej spółki. Ochrona będzie także obejmowała ich całą działalność operacyjną, w tym oświadczenia ustne i pisemne bezpośrednio związane z danym stanowiskiem. Ochroną nie są objęci audytorzy zewnętrzni;
2. osobiście odpowiedzialnym wspólnikom, osobom powołanym do prowadzenia spraw spółki oraz członkom organów nadzorczych i doradczych osobowych spółek prawa handlowego, chyba że roszczenie to dotyczy odpowiedzialności tych osób za zobowiązania spółki lub naruszenia przez wspólników obowiązku lojalności;
3. menadżerom tymczasowym, jeżeli zostali powołani na stanowisko dyrektorów lub członków zarządu;
4. pełnomocnikom o ogólnym zakresie umocowania, prokurentom, osobom pełniącym funkcje nadzorcze oraz osobom upoważnionym do składania podpisów w imieniu ubezpieczonej spółki zgodnie z postanowieniami systemu prawa zwyczajowego (common law);
5. powołanym likwidatorom za wyjątkiem tych, których powołano dla ubezpieczonej spółki ulegającej likwidacji w ramach postępowania upadłościowego;
6. zastępcom osób wymienionych w powyższych punktach niniejszego podpunktu, lecz wyłącznie, kiedy działają w charakterze i zakresie działań wynikającym z zastępowania tych osób;
7. pracownikom,
   • jeżeli, i tak długo jak są odpowiedzialni jak zarządzający przedsiębiorstwem, jego funkcją lub jednostką organizacyjną (menedżerowie), lub
   • jeżeli, jako faktyczni lub nieoficjalni dyrektorzy lub członkowie zarządu, wykonują zadania dyrektorów lub członków zarządu, lub
   • jako „osoby zatwierdzone”, które otrzymały pozwolenie organu nadzorczego na wykonywanie funkcji nadzorczych w interesie spółki ubezpieczonej zgodnie z artykułem 59 brytyjskiej ustawy o usługach i rynkach finansowych z 2000 r. („Financial Services and Markets Act 2000”) lub podobnych postanowień, lub
   • jako osoba powołana, odpowiedzialna za zarządzanie ryzykiem zgodności (Compliance Officer) ubezpieczonej spółki, lub jako specjalni dyrektorzy powołani na mocy postanowień prawa lub standardów biznesowych w celu zapewnienia przestrzegania przepisów i zasad, np. ochrony danych, przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy, bezpieczeństwa i higieny pracy, lub
   • tyle i w takim zakresie, w jakim wniesione zostaną przeciwko nim roszczenia lub wszczęte zostaną przeciwko nim postępowania urzędowe obok innych osób ubezpieczonych w rozumieniu niniejszego paragrafu.
8. osobom odpowiedzialnym za prowadzenie ksiąg rachunkowych; lecz wyłącznie w czasie kiedy i tak długo, jak taka osoba ubezpieczona działa dla i w imieniu i na rzecz ubezpieczonej spółki w ramach funkcji określonych w punktach od a) do h) powyżej;
9. współmałżonkom, konkubentom/partnerom, spadkobiercom, wykonawcom testamentu, reprezentantom prawnym (w przypadku ubezwłasnowolnienia) osób wymienionych powyżej w § 2 ust. 1 punkty a) - h) w związku z popełnionym przez osoby, wskazane we wspomnianych punktach, nieprawidłowym zachowaniem objętym ochroną ubezpieczeniową. Nieprawidłowe zachowanie umowa ubezpieczenia określa rzeczywiście błędne lub za błędne poczytywane działanie lub zaniechanie ubezpieczonej spółki lub osoby ubezpieczonej w związku z ich właściwością lub pełnieniem funkcji. Nieprawidłowe zachowanie oznacza również naruszenie praw pracowniczych. Nieprawidłowe zachowanie w formie zaniechania uważa się za popełnione w ostatnim dniu okresu, w jakim najpóźniej należało spełnić zaniechany obowiązek, by zapobiec powstaniu szkody majątkowej.
   
   

Ubezpieczenie nie obejmuje zewnętrznych audytorów, zarządcy przymusowego, tymczasowego nadzorcy sądowego, syndyka, zarządcy, nadzorcy sądowego, jak również wszelkich likwidatorów spółki wyznaczonych przez sąd z wyłączeniem likwidatorów wskazanych w punkcie e) powyżej jako objętych ochroną ubezpieczeniową.

Zakres ubezpieczenia jest bardzo szeroki i obejmuje, między innymi roszczenia o odszkodowanie z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku zachowania osoby ubezpieczonej, wypłacone przez płatnika odszkodowanie, roszczenia o odszkodowanie z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania w związku z obrotem papierami wartościowymi ubezpieczonych spółek.

Ochrona obejmuje także kary, grzywny i sankcje nałożone na osobę objętą ochroną ubezpieczeniową z tytułu jej nieprawidłowego zachowania, w tym roszczenia regresowe pracodawcy wobec osób ubezpieczonych o zwrot poniesionych kosztów z tytułu zapłaty kary, grzywny lub sankcji nałożonej na osobę ubezpieczoną, w wyniku nieprawidłowego zachowania osoby ubezpieczonej objętej ochroną ubezpieczeniową, koszty rozpowszechniania oświadczeń zawartych w orzeczeniach sądowych lub urzędowych, które zwalniają osobę ubezpieczoną z odpowiedzialności, bądź oczyszczają ją z zarzutów. Wszystkie rozsądne opłaty, koszty i wydatki ponoszone na akredytowanych psychiatrów, psychologów lub doradców w zakresie psychologii lub psychiatrii wybranych przez osobę ubezpieczoną wedle jej własnego uznania. Odpowiedzialność ubezpieczyciela obejmuje także niektóre roszczenia wynikające z ordynacji podatkowej, w tym odpowiedzialność członków zarządu za zaległości podatkowe spółki oraz dodatkową szkodę majątkową poniesioną rzez spółkę, poza zobowiązaniami publicznoprawnymi z tytułu niezapłacenia lub nieopłacenia w terminie lub nieopłacenia w należnej wysokości zobowiązań publicznoprawnych. Ubezpieczyciel, w ramach umowy, zobowiązał się również zapłacić w ramach ubezpieczenia bezpośrednio do dostawcy takich usług, jakiekolwiek wydatki poniesione przez osobę ubezpieczoną na usługi, z tytułu kształcenia, ubezpieczenia osobowego, korzystania z mediów, zamieszkania.

Składkę ubezpieczeniową dla zakresów ochrony wskazanych w ww. umowie ubezpieczenia uiszcza w całości Spółka, która następnie obciąża oddział częścią składki.

Na polisie OC osoby ubezpieczone nie są wskazane imiennie, w związku z tym spółka nie musi informować ubezpieczyciela o zmianach na stanowiskach objętych ubezpieczeniem (wskazanych w pkt a-i powyżej).

Wysokość składki ubezpieczeniowej nie jest uzależniona od liczby ubezpieczonych. Umowa ubezpieczenia nie określa, jaka część składki przypada na każdą z osób ubezpieczonych, a osoby objęte ubezpieczeniem, w tym osoby co do których płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest pracodawca, nie są wyszczególnione z imienia i nazwiska w umowie lub załącznikach do umowy. Do chwili zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, ubezpieczyciel nie zna danych osobowych osób ubezpieczonych. W trakcie trwania ubezpieczenia zbiór osób objętych ubezpieczeniem ulega zmianie.

Identyfikacja osób ubezpieczonych następuje po zgłoszeniu roszczenia, z chwilą wypłaty świadczenia przez ubezpieczyciela. Wypłata świadczenia przez ubezpieczyciela jest bowiem ostatecznym potwierdzeniem, że osoba pracująca na określonym stanowisku, faktycznie podlegała ubezpieczeniu. Wynika to z tego, że zakres stanowisk pracy objętych ubezpieczeniem (zwłaszcza wskazany w punktach c, d, f, g), nie wskazuje jednoznacznie stanowisk menedżerskich w Spółce/w oddziale, które podlegają temu ubezpieczeniu, a zatem nie wskazuje jednoznacznie osób, które podlegają ubezpieczeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpowiednia część składki na ubezpieczenie wskazane w stanie faktycznym, stanowi przychód pracowników oddziału podlegający opodatkowaniu PIT, a oddział, w związku z objęciem niektórych jego pracowników wymienioną w stanie faktycznym umową ubezpieczenia, zobowiązany jest do odprowadzania zaliczek PIT w odniesieniu do tych pracowników oddziału, liczonych od przychodu odpowiadającego wartości odpowiedniej części składki na wskazane wyżej ubezpieczenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa PIT) opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju przychody z wyjątkiem tych, które podlegają zwolnieniom przedmiotowym na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c, a także jeśli na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o PIT wartość pieniężną świadczeń w naturze z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2 określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępniania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczenia są:

1. usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej - według cen stosowanych według innych odbiorców,
2. usługi zakupione - według cen zakupu,
3. udostępnianie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu,
4. świadczenie przyznawane w innych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępniania.
   
   

Z kolei jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ustawy o PIT jeśli świadczenia są częściowo odpłatne przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością świadczeń ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a art. 11 ustawy o PIT, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, a także spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkie wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłaty i świadczeń, a szczególnie: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za nadgodziny, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 updof wynika, że przychodem podlegającym opodatkowaniu są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie albo zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że ubezpieczenie stanowi świadczenie nieodpłatne, które może stanowić przychód. Jednakże ustalenie przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia wymaga wskazania osoby będącej beneficjentem świadczenia. W rozpatrywanej sytuacji spółka zamierza wykupić dla członków zarządu polisę w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą powstać podczas sprawowania przez nich funkcji zarządczych. Umowa ubezpieczenia przewiduje, że ubezpieczonymi będzie grupa wszystkich: przeszłych, obecnych i przyszłych członków zarządu.

Warunkiem koniecznym do uznania „nieodpłatnego świadczenia” za przychód, jest jego otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika. Z art. 11 ust. 1 ustawy PIT wynika, iż opodatkowaniu może podlegać tylko przychód ze świadczeń nieodpłatnych faktycznie otrzymanych lub postawionych do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym. Ustalenie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia wymaga jednak wskazania osoby będącej beneficjentem tego świadczenia.

Na polisie OC osoby ubezpieczone nie będą wskazane imiennie. Zatem, w przypadku gdy osoby ubezpieczone nie zostały z góry określone w umowie (ewentualnie w załączniku do umowy, aneksie lub innym dokumencie) w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację, jako osób ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej, nie jest możliwe ustalenie przychodu w postaci otrzymania nieodpłatnych świadczeń przez poszczególnych ubezpieczonych. Brak jest bowiem podstaw do przyporządkowania im składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez spółkę.

W tym przypadku świadczenie nieodpłatne stanowi ochrona ubezpieczeniowa na wypadek zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia. W przedmiotowej umowie ubezpieczenia osoby ubezpieczone, jak wspomniano, nie są imiennie wskazane. Ich skład jest zmienny a identyfikacja następowałaby dopiero po zgłoszeniu roszczenia oraz w chwili spełnienia świadczenia przez ubezpieczyciela. W związku z tym, nie można przyjąć, że takie świadczenie jest otrzymywane lub pozostawione do dyspozycji podatnika. Gdyż w momencie zawarcia umowy ubezpieczenia nie jest możliwe wskazanie osób, które otrzymają ochronę w ramach tego ubezpieczenia.

W rezultacie zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej członków zarządu, nie będzie skutkować powstaniem przychodu u tych osób dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego Wnioskodawca uważa, że zapłacona składka ubezpieczeniowa z tytułu powyżej wspomnianego ubezpieczenia nie stanowi przychodu ze stosunku pracy. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochody od osób fizycznych.

Podobne stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Warszawie w piśmie z dnia 30 września 2016 r. IPPB4/4511-918/16-2/MS2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (dalej: oddział) jest jednostką organizacyjną spółki XXX (dalej: Spółka), wyposażoną w przymiot odrębnego od Spółki pracodawcy, dlatego oddział jest płatnikiem podatku dochodowego pracowników świadczących pracę w strukturach oddziału. Spółka zawarła z ubezpieczycielem umowę „odpowiedzialności cywilnej członków władz spółki” (dalej „polisa OC”). Składkę ubezpieczeniową dla zakresów ochrony wskazanych w umowie ubezpieczenia uiszcza w całości Spółka, a następnie obciąża Wnioskodawcę częścią składki. Na polisie OC osoby ubezpieczone nie są wskazane imiennie, w związku z tym spółka nie musi informować ubezpieczyciela o zmianach na stanowiskach objętych ubezpieczeniem. Wysokość składki ubezpieczeniowej nie jest uzależniona od liczby ubezpieczonych. Umowa ubezpieczenia nie określa, jaka część składki przypada na każdą z osób ubezpieczonych, a osoby objęte ubezpieczeniem, w tym osoby co do których płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest pracodawca, nie są wyszczególnione z imienia i nazwiska w umowie lub załącznikach do umowy. Do chwili zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, ubezpieczyciel nie zna danych osobowych osób ubezpieczonych. W trakcie trwania ubezpieczenia zbiór osób objętych ubezpieczeniem ulega zmianie. Identyfikacja osób ubezpieczonych następuje po zgłoszeniu roszczenia, z chwilą wypłaty świadczenia przez ubezpieczyciela. Wypłata świadczenia przez ubezpieczyciela jest bowiem ostatecznym potwierdzeniem, że osoba pracująca na określonym stanowisku, faktycznie podlegała ubezpieczeniu. Zakres stanowisk pracy objętych ubezpieczeniem, nie wskazuje jednoznacznie, stanowisk menedżerskich w Spółce/w oddziale, które podlegają temu ubezpieczeniu, a zetem nie wskazuje jednoznacznie osób, które podlegają ubezpieczeniu. Ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej objętych jest szeroki krąg osób, wśród nich także współmałżonkowie, konkubenci/partnerzy, spadkobiercy osób opisanych we wniosku.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie – zgodnie z § 2 ww. artykułu – roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Zarzut mający wpływ na odpowiedzialność ubezpieczyciela może on podnieść również przeciwko ubezpieczonemu.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. W konsekwencji opłacenie składki przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Świadczenie nieodpłatne stanowi bowiem w tym przypadku ochrona ubezpieczeniowa na wypadek zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia.

Z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednakże, że opodatkowaniu może podlegać tylko przychód ze świadczeń nieodpłatnych faktycznie otrzymanych. W rezultacie ustalenie przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia wymaga nie tylko precyzyjnego ustalenia wartości świadczenia ale również wskazania osoby będącej jego beneficjentem. Natomiast z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że ubezpieczenie wynikające z zawartej umowy obejmuje szeroki krąg osób – zarówno wskazanych we wniosku grup osób zatrudnionych przez Wnioskodawcę (również tych, którzy byli bądź będą w przyszłości zatrudnieni), jak i ich współmałżonków, konkubentów/partnerów, spadkobierców, wykonawców testamentu oraz reprezentantów prawnych.

Zatem w rozpatrywanej sprawie krąg osób objętych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej nie tworzy zbioru zamkniętego, jest nieograniczony.

Ponadto – jak wynika z wniosku – umowa ubezpieczenia nie określa, jaka część składki przypada na każdą z osób ubezpieczonych, a osoby objęte ubezpieczeniem nie są wyszczególnione z imienia i nazwiska w umowie lub załącznikach do umowy. Do chwili zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, ubezpieczyciel nie zna danych osobowych osób ubezpieczonych. Identyfikacja osób ubezpieczonych następuje po zgłoszeniu roszczenia, z chwilą wypłaty świadczenia przez ubezpieczyciela.

Skoro nie ma możliwości określenia przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), nie można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu zawartej umowy ubezpieczeniowej, nie stanowi dla pracowników oddziału przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę pisma organu podatkowego tut. Organ informuje, że zostało one wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.