Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.264.2018.2.BK
z 31 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2018 r. (data wpływu do Organu 29 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 6 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. w stosunku do odsetek, które będzie ponosić od dnia 1 stycznia 2018 r. w związku z:

- zaciągnięciem krótkoterminowych pożyczek w systemie Cash Poola w ramach udostępnionej linii kredytowej, dot. umowy pożyczki obowiązującej od:

• 30 grudnia 2017 r. (Umowa 2) w stosunku do kwot tej pożyczki pobranych:
  
  • 30 i 31 grudnia 2017 r. – jest nieprawidłowe,
  • 1 i 2 stycznia 2018 r. – jest prawidłowe,
• 2 stycznia 2018 r. (Umowa 3) – jest prawidłowe,

- pożyczką, którą Spółka planuje zawrzeć w kwietniu 2018 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w stosunku do odsetek, które Spółka będzie ponosić od dnia 1 stycznia 2018 r.

w związku z zaciągnięciem krótkoterminowych pożyczek w systemie Cash Poola w ramach udostępnionej jej linii kredytowej, a także w stosunku do odsetek od Pożyczki, którą Spółka planuje zawrzeć w kwietniu 2018 r. Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 15c ustawy
o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 sierpnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.264.2018.1.BK, 0111-KDIB1-1.4010.306.2018.1.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 6 sierpnia 2018 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka sp. z o.o.) prowadzi w Polsce działalność w zakresie produkcji tektury falistej i opakowań i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka wchodzi w skład GmbH z siedzibą w Austrii, strategicznego holdingu należącego do grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). A GmbH pełni w ramach Grupy m.in. funkcje skarbowe, kontrolingu i rachunkowości (poprzez B GmbH).

W Grupie, w celu polepszenia płynności finansowej spółek wchodzących do Grupy w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, funkcjonuje metoda zarządzania finansami w formie Cash Poola. W ramach Grupy C GmbH z siedzibą w Austrii zawarł umowę Cash Poola z bankiem austriackim. Dodatkowo w związku z Cash Poolem w Grupie obowiązują wytyczne z dnia 1 marca 2015 r. (ang. „Cash Pool Guidelines”, dalej: „Wytyczne”), wydane przez C GmbH, które określają cele i strukturę zarządzania finansami Grupy w ramach Cash Poola oraz ustanawiają regulacje wiążące dla wszystkich członków Grupy. C GmbH dla celów Cash Poola pełni funkcję posiadacza rachunku głównego (ang. „Master account holder”). Rolą C GmbH jest ustalenie dopuszczalnych sald zadłużenia na rachunkach bankowych poszczególnych uczestników Cash Poola, w tym również w drodze zawieranych umów określanych jako „umowy linii kredytowej”. Cash Pool działa na zasadzie tzw. zerowania salda na rachunku (ang. „zerobalancing cash pooling”), polegającej na codziennym, automatycznym zerowaniu sald na rachunkach uczestników Cash Poola będącym rezultatem fizycznego transferu środków pomiędzy tymi rachunkami. Wszelkie deficyty (tj. salda ujemne) na rachunkach uczestników Cash Poola są pokrywane z rachunku głównego. Na początku następnego dnia dokonywane są transakcje odwrotne, a środki są zwracane na rachunki uczestników. Lokalne rachunki bankowe uczestników Cash Poola zazwyczaj pokazują codzienne saldo zbliżone do zera, natomiast saldo ujemne jest pokazywane na wewnętrznych rachunkach rozliczeniowych C GmbH. C GmbH otwiera (w swoich księgach rachunkowych) dla każdego uczestnika Cash Poola oprocentowany rachunek rozliczeniowy denominowany w określonej walucie (np. EUR, PLN itd.). Analogicznie, każdy uczestnik Cash Poola otwiera rachunek rozliczeniowy w swoich księgach rachunkowych. W przypadku uczestnictwa w Cash Pool w ramach linii kredytowej, marża C GmbH dla oprocentowania odsetek jest notyfikowana z góry uczestnikowi Cash Poola przez C GmbH.

W rezultacie od strony technicznej Cash Pool polega na tym, że uczestnik Cash Poola mający deficyt na swoim rachunku rozliczeniowym na koniec każdego dnia pozyskuje środki finansowe od pozostałych uczestników Cash Poola, które pokrywają jego niedobory finansowe, a następnie każdego kolejnego dnia środki są zwracane na rachunki rozliczeniowe uczestników. W praktyce oznacza to, że uczestnik Cash Poola posiadający niedobory finansowe zaciąga krótkoterminowe (jednodniowe) pożyczki od pozostałych uczestników.

Wnioskodawca jest uczestnikiem Cash Poola. Obecnie Wnioskodawca jest w trakcie budowy kolejnego zakładu produkcyjnego (dalej: „Inwestycja”). Szacowany koszt Inwestycji to 63 mln EUR. Spółka pozyskuje środki finansowe na realizację Inwestycji jako uczestnik Cash Poola:

1. Spółka w dniu 30 grudnia 2016 r. zawarła z C GmbH, w ramach Cash Poola, umowę linii kredytowej (ang. „Credit Line Agreement”, dalej: „Umowa 1”). Na podstawie Umowy 1 C GmbH zobowiązał się zapewnić Spółce jako pożyczkobiorcy dostęp do linii kredytowej o wartości 25 mln EUR. W rezultacie Spółka na podstawie Umowy 1 jest uprawniona do zadłużania się w ramach udostępnionej jej linii kredytowej do wskazanego limitu. Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 1 w dniu 31 grudnia 2016 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 30 grudnia 2017 r. Strony ustaliły, że pożyczka zostanie oprocentowana średniomiesięcznie na poziomie 1M EURIBOR lub 1M WIBOR powiększony o marżę (w wysokości ogłoszonej przez C GmbH jako pożyczkodawcę, która w dacie zawarcia Umowy 1 wynosiła 1%), odsetki będą płatne miesięcznie na koniec miesiąca. Strony ustaliły, że odsetki będą kalkulowane poprzez podział faktycznej liczby dni w okresie odsetkowym przez 360 (co stanowi jedną z najpopularniejszych konwencji naliczania odsetek). Umowa 1 została zawarta pod prawem austriackim;
2. w dniu 20 grudnia 2017 r. Spółka zawarła z C GmbH, w ramach Cash Poola, kolejną umowę linii kredytowej (ang. „Credit Line Agreement”, dalej: „Umowa 2”). Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 2 w dniu 30 grudnia 2017 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 2 stycznia 2018 r. Wszystkie pozostałe warunki Umowy 2 zostały ustalone w sposób jednakowy do treści Umowy 1.
3. Jednocześnie w dniu 20 grudnia 2017 r. Spółka zawarta z C GmbH, w ramach Cash Poola, nową umowę linii kredytowej (ang. „Credit Linę Agreement”, dalej: „Umowa 3”). Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 3 w dniu 2 stycznia 2018 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 30 czerwca 2018 r. Na podstawie Umowy 3 C GmbH jako pożyczkodawca zobowiązał się zapewnić Spółce jako pożyczkobiorcy dostęp do podwyższonej linii kredytowej o wartości 50 mln EUR. Pozostałe warunki Umowy 3 zostały ustalone w sposób jednakowy do treści Umowy 1 oraz Umowy 2.
   
   

Zawarcie ww. umów nie skutkowało przelewem kwot udostępnionych Spółce w ramach linii kredytowej na rachunek Spółki, a jedynie pozwala na bieżące pokrywanie jej niedoborów finansowych powstających na rachunku bankowym Spółki prowadzonym dla celów Cash Poola na koniec każdego dnia.

Dodatkowo w dniu 9 maja 2018 r. Spółka dokonała podwyższenia kapitałów własnych o 85.075.500 PLN, a następnie w drugiej połowie 2018 r. Spółka planuje zaciągnąć standardową (już nie w ramach umowy linii kredytowej) długoterminową pożyczkę wewnątrzgrupową (od podmiotu powiązanego) w wysokości 30 mln EUR (dalej: „Pożyczka”). Spółka rozważa możliwość faktycznego otrzymania ww. pożyczki po jej zaciągnięciu w drugiej połowie 2018 r. (co spowoduje, że jednocześnie z podpisaniem umowy standardowej długoterminowej pożyczki limit kredytowy udzielony Spółce w ramach Umowy 3 zostanie zredukowany do poziomu 15 mln EUR) lub ewentualnie możliwość uwzględnienia udzielonej kwoty pożyczki w bieżącym saldzie ujemnym na rachunku bankowym prowadzonym dla celów Cash Poola (poprzez zmniejszenie bieżącego salda ujemnego).

Spółka nie uzyskuje żadnych przychodów o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o CIT. Zrealizowanie przedstawionego planu finansowania Inwestycji w 2018 r. spowoduje, że łączne wydatki Spółki na finansowanie dłużne nie powinny przekroczyć odpowiednio w 2018 r. oraz w kolejnych latach podatkowych łącznej kwoty 3 mln zł. W rezultacie również nadwyżka kosztów finansowania dłużnego w Spółce w rozumieniu art. 15c ust. 3 ustawy o CIT nie powinna przekroczyć tej kwoty.

Łączny poziom kapitałów oraz poziom zadłużenia Spółki względem podmiotów powiązanych wyniósł na dzień 31 grudnia 2017 r. kwotę 199.361.625,33 zł (z uwzględnieniem wartości zaciągniętej pożyczki wewnątrzgrupowej na podstawie umowy Cash Pool, która w 2017 r. miała limit do poziomu 25 mln EUR oraz z uwzględnieniem krótkoterminowych zobowiązań wobec podmiotów powiązanych). Jednocześnie łączna wartość kapitałów własnych Spółki na dzień 1 grudnia 2017 r. wyniosła kwotę 69.700.552,13 zł. Rok podatkowy Spółki jest równy 12 miesiącom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w stosunku do odsetek, które Spółka będzie ponosić od dnia 1 stycznia 2018 r. w związku z zaciągnięciem krótkoterminowych pożyczek w systemie Cash Poola w ramach udostępnionej jej linii kredytowej, a także w stosunku do odsetek od Pożyczki, którą Spółka planuje zawrzeć w kwietniu 2018 r. Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 15c ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r.?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do odsetek, które Spółka będzie ponosić od dnia 1 stycznia 2018 r. w związku z zaciągnięciem krótkoterminowych pożyczek w systemie Cash Poola w ramach udostępnionej jej linii kredytowej, a także w stosunku do odsetek od Pożyczki, którą Spółka planuje zawrzeć w kwietniu 2018 r. Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 15c ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r.

Stosownie do art. 15 ustawy nowelizującej, ustawa ta, w tym nowy przepis art. 15c ustawy o CIT, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ustawy nowelizującej do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Z treści przywołanych przepisów wynika wprost, że w stosunku do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej, zastosowanie znajdą już nowe regulacje art. 15c ustawy o CIT. Jednocześnie przywołane przepisy oznaczają brak możliwości stosowania przepisów art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. w stosunku do odsetek od takich kredytów (pożyczek).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w dniu 20 grudnia 2017 r. Spółka zawarła z C GmbH, w ramach Cash Poola, umowę linii kredytowej - tj. Umowę 2. Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 2 w dniu 30 grudnia 2017 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 2 stycznia 2018 r. Na podstawie Umowy 2 C GmbH zobowiązał się zapewnić Spółce jako pożyczkobiorcy dostęp do linii kredytowej o wartości 25 mln EUR. Jednocześnie w tym samym dniu Spółka zawarta z C GmbH. w ramach Cash Poola, nową umowę linii kredytowej, tj. Umowę 3. Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 3 w dniu 2 stycznia 2018 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 30 czerwca 2018 r. Na podstawie Umowy 3 C GmbH jako pożyczkodawca zobowiązał się zapewnić Spółce jako pożyczkobiorcy dostęp do podwyższonej linii kredytowej o wartości 50 mln EUR.

Powyższe oznacza, że od dnia 1 stycznia 2018 r. Spółka ponosi oraz będzie ponosić odsetki od krótkoterminowych pożyczek w systemie Cash Poola w ramach linii kredytowej udostępnionej jej odpowiednio na podstawie Umowy 2 oraz Umowy 3, a także (prawdopodobnie) będzie ponosić odsetki od Pożyczki. Bez względu na datę rozpoczęcia obowiązywania Umowy 2 oraz Umowy 3 w praktyce ponoszenie odsetek od krótkoterminowych pożyczek w systemie Cash Poola w ramach linii kredytowej udostępnionej Wnioskodawcy na podstawie każdej z tych umów polega na tym, że Spółka jako uczestnik Cash Poola posiadający niedobory finansowe zaciąga każdego dnia krótkoterminowe (jednodniowe) pożyczki od pozostałych uczestników. Natomiast w każdym kolejnym dniu przekazane jej środki są zwracane na rachunki rozliczeniowe pozostałych uczestników.

Ponieważ Cash Pool stosowany w Grupie oparty jest na metodzie tzw. zerobalancing polegającej na codziennym, automatycznym zerowaniu sald na rachunkach uczestników Cash Poola będącym rezultatem fizycznego transferu środków pomiędzy tymi rachunkami, nie ulega wątpliwości że od dnia 1 stycznia 2018 r. każda krótkoterminowa pożyczka udzielona Spółce w systemie Cash Poola w ramach linii kredytowej (udostępnionej zarówno na podstawie Umowy 2 jak i Umowy 3) została lub będzie przekazana Wnioskodawcy w pełnej kwocie po dniu 1 stycznia 2018 r. będącym dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej. W żadnym natomiast wypadku data rozpoczęcia obowiązywania Umowy 2 oraz Umowy 3 nie oznacza daty faktycznego przekazania Spółce którejkolwiek krótkoterminowej pożyczki.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie, że odsetki ponoszone przez Spółkę od dnia 1 stycznia 2018 r. od krótkoterminowych pożyczek zaciągniętych w systemie Cash Pool w ramach linii kredytowej udostępnionej odpowiednio na podstawie Umowy 2 oraz Umowy 3 zostaną objęte zakresem stosowania art. 15c ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. Jednocześnie Spółka nie będzie miała możliwości zastosowania w stosunku do odsetek od tych pożyczek przepisów art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. Analogiczny wniosek dotyczy odsetek od Pożyczki, którą Spółka planuje dopiero zawrzeć w drugiej połowie 2018 r. i która zostanie przekazana Spółce dopiero w tym czasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej „ustawa nowelizująca”) nastąpiła nowelizacja przepisów dotyczących kosztów finansowania dłużnego. Przesłanką dokonania tych zmian była konieczność dostosowania tej regulacji do wymogów dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (zwanej dalej: „dyrektywą ATAD”).

W ramach implementacji dyrektywy, dokonano modyfikacji przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji (thin cap), tj. przepisów przeciwdziałających nadmiernemu finansowaniu podatników długiem, co skutkuje erozją bazy podatkowej w państwie siedziby spółki.

Na mocy ww. ustawy nowelizującej od dnia 1 stycznia 2018 r. zmianie uległy regulacje zawarte w art. 15c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: updop) (art. 2 pkt 16 ustawy nowelizującej), zaś przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop zostały uchylone (art. 2 pkt 19 lit. a tiret dwunaste ustawy zmieniającej). Ponadto ustawą zmieniającą zostały uchylone także ust. 7b, 7g i 7h.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. z tym że przepisy:

• art. 21 ust. 1 pkt 90b, art. 25 ust. 4 oraz art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. c, ust. 7a pkt 8 i 14 oraz ust. 7c i 7e ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
• art. 11 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
• stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.
  
  

Ponadto art. 4 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2018 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2017 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 2.

Art. 7 ustawy nowelizującej precyzuje, że do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Jednocześnie podatnicy, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2018 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2017 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do końca 2017 r.

Z tego też względu, o prawidłowości zastosowania przepisów regulujących kwestię tzw. finansowania dłużnego w odpowiednim brzmieniu nie decyduje moment zawarcia umowy pożyczki, kredytu, czy też linii kredytowej, lecz moment faktycznego przekazania środków finansowych pożyczkobiorcy. W przypadku tzw. linii kredytowej momentem faktycznego przekazania będzie pobranie kwoty pożyczki w ramach linii kredytowej.

Z treści przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca jest uczestnikiem systemu Cash Poola, w związku z czym pozyskuje środki finansowe na realizację prowadzonych inwestycji. Jak wskazuje Wnioskodawca Cash Pool działa na zasadzie tzw. zerowania salda na rachunku (ang. „zerobalancing cash pooling”), polegającej na codziennym, automatycznym zerowaniu sald na rachunkach uczestników Cash Poola będącym rezultatem fizycznego transferu środków pomiędzy tymi rachunkami. Wszelkie deficyty (tj. salda ujemne) na rachunkach uczestników Cash Poola są pokrywane z rachunku głównego. Na początku następnego dnia dokonywane są transakcje odwrotne, a środki są zwracane na rachunki uczestników. Lokalne rachunki bankowe uczestników Cash Poola zazwyczaj pokazują codzienne saldo zbliżone do zera, natomiast saldo ujemne jest pokazywane na wewnętrznych rachunkach rozliczeniowych C GmbH. C GmbH otwiera (w swoich księgach rachunkowych) dla każdego uczestnika Cash Poola oprocentowany rachunek rozliczeniowy denominowany w określonej walucie (np. EUR, PLN itd.). Analogicznie, każdy uczestnik Cash Poola otwiera rachunek rozliczeniowy w swoich księgach rachunkowych. W przypadku uczestnictwa w Cash Pool w ramach linii kredytowej, marża C GmbH dla oprocentowania odsetek jest notyfikowana z góry uczestnikowi Cash Poola przez C GmbH. W rezultacie od strony technicznej Cash Pool polega na tym, że uczestnik Cash Poola mający deficyt na swoim rachunku rozliczeniowym na koniec każdego dnia pozyskuje środki finansowe od pozostałych uczestników Cash Poola, które pokrywają jego niedobory finansowe, a następnie każdego kolejnego dnia środki są zwracane na rachunki rozliczeniowe uczestników. W praktyce oznacza to, że uczestnik Cash Poola posiadający niedobory finansowe zaciąga krótkoterminowe (jednodniowe) pożyczki od pozostałych uczestników.

W dniu 30 grudnia 2016 r. Spółka zawarła z C GmbH, w ramach Cash Poola, umowę linii kredytowej (Umowa 1), na podstawie której C GmbH zobowiązał się zapewnić Spółce jako pożyczkobiorcy dostęp do linii kredytowej o wartości 25 mln EUR. W rezultacie Spółka na podstawie Umowy 1 jest uprawniona do zadłużania się w ramach udostępnionej jej linii kredytowej do wskazanego limitu. Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 1 w dniu 31 grudnia 2016 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 30 grudnia 2017 r. Strony ustaliły, że pożyczka zostanie oprocentowana średniomiesięcznie na poziomie 1M EURIBOR lub 1M WIBOR powiększony o marżę (w wysokości ogłoszonej przez C GmbH jako pożyczkodawcę, która w dacie zawarcia Umowy 1 wynosiła 1%). Co istotne odsetki od tej pożyczki będą płatne miesięcznie na koniec miesiąca. W dniu 20 grudnia 2017 r. Spółka zawarła w ramach Cash Poola kolejną umowę linii kredytowej (dalej: „Umowa 2”). Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 2 w dniu 30 grudnia 2017 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 2 stycznia 2018 r. Wszystkie pozostałe warunki Umowy 2 zostały ustalone w sposób jednakowy do treści Umowy 1. Jednocześnie w dniu 20 grudnia 2017 r. Spółka zawarta z C GmbH, w ramach Cash Poola, nową umowę linii kredytowej (Umowa 3”). Strony przewidziały rozpoczęcie obowiązywania Umowy 3 w dniu 2 stycznia 2018 r., a wygaśnięcie jej obowiązywania w dniu 30 czerwca 2018 r. Na podstawie Umowy 3 C GmbH jako pożyczkodawca zobowiązał się zapewnić Spółce jako pożyczkobiorcy dostęp do podwyższonej linii kredytowej o wartości 50 mln EUR. Pozostałe warunki Umowy 3 zostały ustalone w sposób jednakowy do treści Umowy 1 oraz Umowy 2. Zawarcie ww. umów nie skutkowało przelewem kwot udostępnionych Spółce w ramach linii kredytowej na rachunek Spółki, a jedynie pozwala na bieżące pokrywanie jej niedoborów finansowych powstających na rachunku bankowym Spółki prowadzonym dla celów Cash Poola na koniec każdego dnia. W drugiej połowie 2018 r. Spółka planuje zaciągnąć standardową (już nie w ramach umowy linii kredytowej) długoterminową pożyczkę wewnątrzgrupową (od podmiotu powiązanego) w wysokości 30 mln EUR (dalej: „Pożyczka”). Spółka rozważa możliwość faktycznego otrzymania ww. pożyczki po jej zaciągnięciu w drugiej połowie 2018 r. (co spowoduje, że jednocześnie z podpisaniem umowy standardowej długoterminowej pożyczki limit kredytowy udzielony Spółce w ramach Umowy 3 zostanie zredukowany do poziomu 15 mln EUR) lub ewentualnie możliwość uwzględnienia udzielonej kwoty pożyczki w bieżącym saldzie ujemnym na rachunku bankowym prowadzonym dla celów Cash Poola (poprzez zmniejszenie bieżącego salda ujemnego). Przy czym rok podatkowy Spółki jest równy 12 miesiącom.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że w stosunku do części umowy linii kredytowej zawartej 20 grudnia 2018 r. (Umowa 2) nie znajdzie zastosowania przepis art. 15c updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. Z wniosku wynika bowiem, że 20 grudnia 2017 r. Spółka zawarła z C Gmbh w ramach Cash Poola kolejną umowę linii kredytowej (Umowa 2). Umowa obowiązuje od 30 grudnia 2017 r. do 2 stycznia 2018 r. Zawarcie tej umowy pozwala na bieżące pokrywanie jej niedoborów finansowych powstających na rachunku bankowym Spółki prowadzonym dla celów Cash Poola na koniec każdego dnia. Uczestnik Cash Poola mający deficyt na swoim rachunku rozliczeniowym na koniec każdego dnia pozyskuje środki finansowe od pozostałych uczestników Cash Poola, które pokrywają jego niedobory finansowe, a następnie każdego kolejnego dnia środki są zwracane na rachunki rozliczeniowe uczestników.

Skoro zatem jak wynika z wniosku Wnioskodawca zawarł w ramach Cash Poola umowę linii kredytowej (Umowa 2), która obowiązuje od 30 grudnia 2017 r. do 2 stycznia 2018 r., i jako uczestnik Cash Poola na koniec każdego dnia pozyskuje środki finansowe od uczestników Cash Poola (czyli od C Gmbh), które pokrywają jego niedobory finansowe, to oznacza, że Wnioskodawca pobrał kwoty tej pożyczki już na koniec dnia 30 i 31 grudnia 2017 r., a także na koniec dnia 1 i 2 stycznia 2018 r. Tym samym faktyczne przekazanie kwot pożyczki nastąpiło 30 i 31 grudnia 2017 r., a także 1 i 2 stycznia 2018 r. Zatem do odsetek należnych C GmbH od tej umowy pożyczki (tj. Umowy 2), której kwoty zostały przekazane 30 i 31 grudnia 2017 r., a więc przed 1 stycznia 2018 r. zastosowanie znajdą przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. Natomiast do odsetek od pożyczki dot. Umowy 2, której kwoty zostały przekazane 1 i 2 stycznia 2018 r. oraz od pożyczki krótkoterminowej udostępnionej Wnioskodawcy po dniu 31 grudnia 2018 r. (środków, z których faktycznie po tym dniu Wnioskodawca skorzystał, tj. do Umowy 3), jak również do odsetek od Pożyczki, która zostanie Wnioskodawcy udzielona w 2018 r. zastosowanie znajdą przepisy art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. w stosunku do odsetek, które będzie ponosić od dnia 1 stycznia 2018 r. w związku z:

- zaciągnięciem krótkoterminowych pożyczek w systemie Cash Poola w ramach udostępnionej linii kredytowej, dot. umowy pożyczki obowiązującej od:

• 30 grudnia 2017 r. (Umowa 2) w stosunku do kwot tej pożyczki pobranych:
  
  • 30 i 31 grudnia 2017 r. – jest nieprawidłowe,
  • 1 i 2 stycznia 2018 r. – jest prawidłowe,
• 2 stycznia 2018 r. (Umowa 3) – jest prawidłowe,

- pożyczką, którą Spółka planuje zawrzeć w kwietniu 2018 r. – jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

– t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.