Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.290.2018.3.PP
z 28 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2018 r., (data wpływu 29 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 12 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2017 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 lipca 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.290.2018.1.PP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 lipca 2018 r. (data doręczenia 5 lipca 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 12 lipca 2018 r., przesłanym za pośrednictwem platformy ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką 15-letniego syna z pierwszego związku. Od dnia urodzenia do dnia 16 stycznia 2017 r. syn był pod opieką Wnioskodawczyni, na którą poza kilkoma wyjątkami nie otrzymywała przez lata alimentów (nie starała się o ich zasądzenie). Praktycznie Wnioskodawczyni decydowała i sprawowała faktyczną władzę rodzicielską. W grudniu 2016 r. Wnioskodawczyni wspólnie z biologicznym ojcem, zamieszkałym w Anglii, zdecydowali o wyjeździe syna na dalszą naukę do Anglii, co też uczynił w dniu 16 stycznia 2017 r. Od tego momentu Wnioskodawczyni utrzymuje głównie kontakt mailowy z synem, z racji odległości jego pobytu i kształcenia za granicą. Syn Wnioskodawczyni przebywa pod opieką biologicznego ojca. W wyniku ustaleń między Wnioskodawczynią a ojcem Jej syna, nie ponosi Ona kosztów jego utrzymania od tego momentu, ale dalej, o ile jest to możliwe stara się mieć wpływ na jego wychowanie. Władzę rodzicielską dalej zachowują obydwoje rodziców. Wnioskodawczyni i ojciec Jej syna zgodzili się na taki układ dobrowolnie, bez udziału sądu.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 12 lipca 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że w 2017 r. pozostawała w związku małżeńskim, a Jej dochód nie przekroczył kwoty 112 000 zł. Wnioskodawczyni osiągnęła dochody opodatkowane wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stosunku do syna Wnioskodawczyni nie miały zastosowania przepisy art. 30c ww. ustawy. W czasie, kiedy syn przebywał z Wnioskodawczynią, w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 16 stycznia 2017 r., faktycznie wykonywała Ona władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Odnośnie dokonania podziału ulgi pomiędzy Wnioskodawczynią, a ojcem syna, porozumiała się w tej sprawie z jego ojcem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w związku z tym, że wg Wnioskodawczyni w 2017 r. sprawowała władzę rodzicielską, ma prawo do skorzystania z odliczenia ulgi za 2017 r. wg proporcji ustalonych wspólnie z biologicznym ojcem?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, uważa Ona, że w 2017 r. sprawowała faktycznie władzę rodzicielską, więcej niż jeden dzień, w związku z czym w myśl przepisów ma prawo do skorzystania z odliczenia ulgi za 2017 r. wg proporcji ustalonych wspólnie z biologicznym ojcem. Przy interpretacji przepisów, Wnioskodawczyni kierowała się orzeczeniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2018 r., nr 0115-KDIT2-2.4011.393.2017.1.BK, gdzie m.in.: „Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy)” oraz „Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Stosowanie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a cyt. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c powołanej ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Z art. 27f ust. 7 tej ustawy wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Wykonywać pieczę (zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Z przytoczonych regulacji wynika, że kwota omawianej ulgi określona na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom dziecka. Stąd w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, iż podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość odliczenia tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Porozumienie rodziców, co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest matką 15-letniego syna z pierwszego związku. Od dnia urodzenia do dnia 16 stycznia 2017 r. syn był pod opieką Wnioskodawczyni, na którą poza kilkoma wyjątkami nie otrzymywała przez lata alimentów (nie starała się o ich zasądzenie). Praktycznie Wnioskodawczyni decydowała i sprawowała faktyczną władzę rodzicielską. W grudniu 2016 r. Wnioskodawczyni wspólnie z biologicznym ojcem, zamieszkałym za granicą, zdecydowali o wyjeździe do niego syna na dalszą naukę, co też uczynił w dniu 16 stycznia 2017 r. Od tego momentu Wnioskodawczyni utrzymuje głównie kontakt mailowy z synem, z racji odległości jego pobytu i kształcenia za granicą. Syn Wnioskodawczyni przebywa pod opieką biologicznego ojca. W wyniku ustaleń między Wnioskodawczynią a ojcem Jej syna, nie ponosi Ona kosztów jego utrzymania od tego momentu, ale dalej, o ile jest to możliwe stara się mieć wpływ na jego wychowanie, władzę rodzicielską dalej zachowują obydwoje rodziców. Wnioskodawczyni i ojciec Jej syna zgodzili się na taki układ dobrowolnie, bez udziału sądu. Wnioskodawczyni wskazała, że w 2017 r. pozostawała w związku małżeńskim, a Jej dochód nie przekroczył kwoty 112 000 zł. Wnioskodawczyni osiągnęła dochody opodatkowane wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stosunku do syna Wnioskodawczyni nie miały zastosowania przepisy art. 30c ww. ustawy. W czasie, kiedy syn przebywał z Wnioskodawczynią, w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 16 stycznia 2017 r., faktycznie wykonywała Ona władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Odnośnie dokonania podziału ulgi pomiędzy Wnioskodawczynią, a ojcem syna, porozumiała się w tej sprawie z jego ojcem.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Natomiast sposób rozliczenia ulgi w sytuacji gdy oboje rodzice w roku podatkowym wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do dziecka został wskazany w wyżej cytowanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że rodzice mogą dokonać odliczenia w częściach równych lub w dowolniej ustalonej przez siebie proporcji.

W opisie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że władza rodzicielska dalej jest zachowana przez oboje rodziców. W czasie, kiedy syn przebywał z Wnioskodawczynią, w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 16 stycznia 2017 r., faktycznie wykonywała Ona władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Natomiast, kiedy syn Wnioskodawczyni wyjechał na dalszą naukę do Anglii, utrzymuje Ona z nim głównie kontakt mailowy z racji odległości.

Z powyższego wynika, że po dniu 16 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni faktycznie nie wykonuje w stosunku do małoletniego syna władzy rodzicielskiej, tj. nie uczestniczy w wychowaniu syna, nie sprawuje nad nim pieczy, nie troszczy się o rozwój fizyczny i duchowy, nie zabezpiecza potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych, itp.

Zatem, sporadyczne kontakty z dzieckiem nie wypełniają określenia „wykonywanie władzy rodzicielskiej”. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowanie i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że faktyczne wykonywanie przez Wnioskodawczynię władzy rodzicielskiej miało miejsce do dnia 16 stycznia 2017 r. do czasu wyjazdu małoletniego syna na dalszą naukę do Anglii, gdzie od tego momentu przebywał pod opieką biologicznego ojca.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania z ulgi z tytułu wychowania dziecka tylko za miesiąc styczeń 2017 r.

Podkreślić należy, że w sytuacji, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka, nie ma zastosowania zasada wyrażona w art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zdanie drugie, zgodnie z którą przysługującą rodzicom kwotę ulgi na dziecko rodzice dziecka mogą odliczyć w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zatem, porozumienie zawarte z byłym mężem nie może być dowolne, bo w pierwszej kolejności musi być spełniony warunek z art. 27f ust. 1 ww. ustawy – wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.