Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.107.2018.2.AR
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.), uzupełnionym 1 i 8 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek.

Wniosek uzupełniono 1 sierpnia 2018 r. (data wpływu opłaty) oraz 8 sierpnia 2018 r. (data wpływu pisma).

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa,

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Pana P. G.

przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”). Spółka prowadzi głównie działalność związaną z oprogramowaniem, w tym przede wszystkim działalność polegającą na tworzeniu gier w formie aplikacji mobilnych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w czerwcu 2018 r. zawarł umowę pożyczki ze swoim wspólnikiem, komandytariuszem Spółki, Panem P. G. (dalej kolejno „Umowa” i „Pożyczkobiorca”). Na podstawie Umowy Spółka udzieliła Pożyczkobiorcy pożyczki pieniężnej. W Umowie przewidziano należne Spółce wynagrodzenie za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne Spółce odsetki, do których zapłaty na rzecz Spółki zobowiązany jest Pożyczkobiorca. Zapłata odsetek na rzecz Spółki nastąpi wraz ze spłatą kwoty głównej pożyczki.

Celem udzielenia pożyczki przez Spółkę było czerpanie zysku z działalności gospodarczej, a nie wsparcie finansowe wspólnika, który zobowiązał się zwrócić Spółce kwotę pożyczki wraz z odsetkami. Czynność udzielenia pożyczki wspólnikowi przez Wnioskodawcę jest działaniem, które generuje przychody Spółki. Spółka osiąga korzyść poprzez wykorzystanie majątku (pieniędzy) w celu uzyskania dochodu, co stanowi zyskowny i bezpieczny sposób inwestowania środków finansowych. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Spółka udokumentuje fakturą.

Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek, zarówno na rzecz Pożyczkobiorcy, jak i innych podmiotów. Ewentualne przyszłe pożyczki będą udzielane Pożyczkobiorcy na analogicznych zasadach do pożyczki udzielonej na podstawie Umowy.

Pożyczki udzielane będą w sytuacji posiadania przez Spółkę nadwyżek środków finansowych, a otrzymywane z ich tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek przeznaczane będzie na finansowanie bieżącego funkcjonowania Spółki. W każdym przypadku udzielanie przez Spółkę pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy będzie miało charakter odpłatny, ponieważ z tytułu udzielenia pożyczki Spółce będzie przysługiwało wynagrodzenie w postaci odsetek.

Wszystkie pożyczki, których udzieliła i w przyszłości udzieli Spółka na rzecz Pożyczkobiorcy finansowane są (będą) ze środków Spółki. Wynagrodzenie otrzymywane z tytułu udzielanych pożyczek (odsetki) zaliczane jest (będzie) do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca oraz Pożyczkobiorca określani są w niniejszym wniosku łącznie jako „Zainteresowani”.

Interes prawny uzasadniający złożenie wspólnego wniosku o interpretację indywidualną.

Zainteresowani składają wspólny wniosek o interpretację indywidualną, gdyż są podmiotami uczestniczącymi wspólnie w tym samym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, będącymi przedmiotem niniejszego wniosku. Wnioskodawca zainteresowany jest ustaleniem, czy udzielenie przez niego na rzecz Pożyczkobiorcy pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Pożyczkobiorca zainteresowany jest ustaleniem tej samej kwestii w związku z koniecznością zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w razie uznania, że udzielenie przedmiotowej pożyczki nie jest objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy udzielanie przez Spółkę pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT? Innymi słowy, czy dokonywane przez Spółkę czynności polegające na udzielaniu Pożyczkobiorcy pożyczek są zwolnione od podatku VAT?
2. W przypadku udzielenia przez Organ pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania przez Organ, że pożyczki udzielane przez Spółkę Pożyczkobiorcy zwolnione są od podatku VAT: czy na Pożyczkobiorcy ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”) z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze Spółką?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku udzielenia przez Organ pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania przez Organ, że pożyczki udzielane przez Spółkę Pożyczkobiorcy zwolnione są od podatku VAT, na Pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze Spółką.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej „Ustawa PCC”), nie podlegają PCC czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Jak wynika z przywołanego wyżej art. 2 pkt 4 Ustawy PCC, objęcie czynności udzielenia pożyczki zakresem opodatkowania podatkiem VAT, w tym zwolnienie tej czynności od podatku VAT, skutkuje wyłączeniem umowy pożyczki spod opodatkowania podatkiem PCC.

W konsekwencji, jeżeli Organ uzna, że pożyczka udzielona przez Spółkę jest zwolniona od podatku VAT, zdaniem Zainteresowanych, na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty od tej pożyczki PCC. Przynajmniej jedna ze stron umowy pożyczki (w tym wypadku Spółka) będzie bowiem zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (udzielenia pożyczki).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.172.2017.1.ASz organ stwierdził, że:

„Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca – opisana we wniosku pożyczka – udzielona Wnioskodawcy przez spółkę podlegała uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka zwolniona była z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znalazł zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.”

Analogiczne rozstrzygnięcia znaleźć można m.in. w interpretacjach:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 czerwca 2017 r., Znak: 0111- KDIB4.4014.148.2017.2JKU,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 czerwca 2017 r., Znak: 0114-KDIP3-2.4014.46.2017.1.JG1,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 czerwca 2017 r., Znak: 0111- KDIB4.4014.128.2017.1.MPU.
  
  

Mając na uwadze przedmiot niniejszej interpretacji, tj. podatek od czynności cywilnoprawnych, Organ powyżej przywołał stanowisko Zainteresowanych odnoszące się tylko do podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli do pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Zainteresowanych zajęta na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) – podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.).

Art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Obowiązek ten, jak wynika z treści art. 4 pkt 7 cyt. ustawy – ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – stawka podatku od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego wynosi 2%, z zastrzeżeniem ust. 5.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w czerwcu 2018 r. zawarł umowę pożyczki (Umowa) ze swoim wspólnikiem – Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (Pożyczkobiorca). Na podstawie Umowy Spółka udzieliła Pożyczkobiorcy pożyczki pieniężnej. W Umowie przewidziano należne Spółce wynagrodzenie za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne Spółce odsetki, do których zapłaty na rzecz Spółki zobowiązany jest Pożyczkobiorca. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek, zarówno na rzecz Pożyczkobiorcy, jak i innych podmiotów. Ewentualne przyszłe pożyczki będą udzielane Pożyczkobiorcy na analogicznych zasadach do pożyczki udzielonej na podstawie Umowy.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub czy przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 13 sierpnia 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-2.4012.456.2018.2.AW Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Zainteresowanych, zgodnie z którym „udzielanie przez Spółkę pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie zwolnione jest od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT”.

W związku z powyższym, skoro opisane we wniosku umowy pożyczek będą zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie, umowy te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych a na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek uiszczenia tego podatku.

Zatem stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.