Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.202.2018.5.EC
z 23 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wyniku uwzględnienia w całości skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.), z urzędu zmienia interpretację indywidualną z dnia 29 czerwca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.202.2018.2.EC i uznaje, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „Mobilność Plus” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „Mobilność Plus”.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 30 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.202.2018.1.EC, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 30 maja 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 czerwca 2018 r.). W dniu 19 czerwca 2018 r. (nadano w dniu 11 czerwca 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 7 czerwca 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych) i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawczyni od 2012 r. jest pracownikiem naukowym Politechniki …, Wydziału Inżynierii Procesowej Ochrony Środowiska. Wnioskodawczyni jest niesamodzielnym pracownikiem naukowo-dydaktycznym (z tytułem doktora), posiadającym przydzielonego Jej opiekuna naukowego. Wnioskodawczyni została zatrudniona przez swojego Pracodawcę w oparciu o umowę o pracę.

Pracodawca skierował Wnioskodawczynię do ośrodka naukowego w Portugalii, w celu realizacji przez Nią zadania, polegającego na udziale w badaniach naukowych i/lub pracach rozwojowych w latach 2018-2019, prowadzonych w portugalskiej jednostce naukowej.

Decyzją Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego … Wydziałowi Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska Politechniki, której pracownikiem jest Wnioskodawczyni, przyznane zostały środki finansowe na pokrycie pobytu Wnioskodawczyni w zagranicznym ośrodku naukowym w ramach tzw. programu „Mobilność Plus” edycja V, w latach 2018-2019.

Program „Mobilność Plus V”, którego uczestniczką stała się Wnioskodawczyni, jest programem ustanowionym na podstawie Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „Mobilność Plus” (M. P. poz. 254), zmienionego Komunikatem z dnia 20 grudnia 2016 r. o zmianie zasad finansowania programu pod nazwą „Mobilność Plus” (M. P. poz. 1242) Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Celem programu „Mobilność Plus” jest umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych, pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie, przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju.

Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży pomiędzy miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. O przyznanie środków finansowych w ramach programu, mogą ubiegać się jednostki naukowe, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników programu. Wniosek o przyznanie środków finansowych może złożyć jedynie kierownik jednostki naukowej.

Zgodnie z Komunikatem, uczestnikiem programu „Mobilność Plus” może być:

1. młody naukowiec zatrudniony w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania, będący:
   1. pracownikiem naukowym lub naukowo-dydaktycznym w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. -Prawo o szkolnictwie wyższym, albo
   2. pracownikiem naukowym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk, albo
   3. pracownikiem naukowym lub badawczo-technicznym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych;
2. uczestnik studiów doktoranckich.
   
   

W celu sfinansowania wyjazdu Wnioskodawczyni do zagranicznego ośrodka naukowego w Portugalii w latach 2018-2019, zawarte zostały dwie odrębne umowy:

1. umowa pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Wydziałem Inżynierii Procesowej Ochrony Środowiska Politechniki, o finansowanie uczestnictwa w programie „Mobilność Plus”,
2. umowa Politechniki Wydziału Inżynierii Procesowej Ochrony Środowiska z Wnioskodawczynią, w której określone zostały warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie oraz rozliczania przyznanych środków finansowych przez Wnioskodawczynię.
   
   

Umowa zawarta pomiędzy Ministerstwem a Politechniką, nakłada na uczelnię obowiązek rozliczenia się z uzyskanych funduszy, a także wysyłania sprawozdań.

Z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a jej Pracodawcą wynika, że przyznane środki finansowe, które mają być wypłacane w okresie trwania programu, tj. w latach 2018-2019, są przeznaczone na pokrycie kosztów utrzymania i bieżące wydatki związane z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży Wnioskodawczyni i członków jej rodziny (męża oraz córki).

Zawarta umowa dokładnie precyzuje projekt, w ramach którego Wnioskodawczyni ma przeprowadzić badania naukowe oraz prace rozwojowe, podczas swojego pobytu w zagranicznym ośrodku naukowym. Podczas pobytu w Portugalii Wnioskodawczyni zajmuje się badaniami mającymi na celu analizę potencjału wykorzystania promieniowania słonecznego do degradacji ksenobiotyków w ramach projektu pt.: „…”.

Wnioskodawczyni w celu przeprowadzenia badań w jednostce naukowej w Portugalii, korzysta ze sprzętu badawczego wypożyczonego jej przez jednostkę macierzystą. Ponadto, jako pracownikowi Politechniki udostępniono Wnioskodawczyni sprzęt komputerowy wraz oprogramowaniem na licencjach, do których uprawnienia posiada Jej Wydział, dzięki czemu ma możliwość opracowywania wyników badań oraz dokonania niezbędnych obliczeń.

Umowa wskazuje szczegółowo termin rozpoczęcia realizacji zadania i termin końcowy realizacji zadania, obowiązki sprawozdawcze oraz informacyjne Wnioskodawczyni, wobec zatrudniającej Ją polskiej Uczelni.

Wnioskodawczyni wykonuje badania naukowe w trakcie trwania programu dla swojego pracodawcy  Politechniki, a nie prywatnie lub dla zagranicznego ośrodka naukowego (z zagranicznym ośrodkiem naukowym nie wiąże Ją żadna umowa cywilnoprawna). Jej udział w projekcie jest ściśle koordynowany przez opiekuna naukowego, wyznaczonego przez Politechnikę.

Wnioskodawczyni pozostaje w ciągłym i systematycznym kontakcie ze swoim opiekunem oraz z jego pomocą rozwiązuje wszystkie problemy pojawiające się podczas realizacji projektu. Podczas wizyt w Polsce zobowiązana jest do wizyt w …. Politechniki, w celu przeprowadzenia dyskusji, w zakresie uzyskanych przez Nią w trakcie badań wyników. Władze zagranicznej uczelni, w której przebywa Wnioskodawczyni, nie mają żadnego wpływu na harmonogram realizowanych przez Nią prac oraz realizowane zadania. Jej wyjazd do zagranicznego ośrodka naukowego ma ścisły związek z czynnościami wykonywanymi w polskiej uczelni, w której Wnioskodawczyni jest zatrudniona.

Badania procesów fotochemicznych, którymi zajmuje się Wnioskodawczyni podczas pobytu w portugalskim ośrodku naukowym, od ponad 15 lat stanowią główny krąg zainteresowań Katedry Inżynierii Bioprocesowej Politechniki, w której jest zatrudniona.

Prace badawcze realizowane przez Wnioskodawczynię przyczynić się mają do zwiększania dorobku naukowego zatrudniającej ją polskiej jednostki macierzystej  na podstawie zawartej umowy została ona zobowiązana do używania afiliacji jednostki delegującej w pracach powstałych w trakcie wyjazdu (a więc każda publikacja musi być opatrzona afiliacją wydziału zatrudniającego Wnioskodawczynię).

Wnioskodawczyni realizuje prace badawcze zgodnie z misją i zadaniami Politechniki, określonymi przez ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym. Zgodnie z art. 4 ust. 3 tej ustawy, uczelnie, pełniąc misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią integralną część narodowego systemu edukacji i nauki oraz mają w szczególności prawo do prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych oraz określania ich kierunków, a także współpracy z innymi jednostkami akademickimi i naukowymi, w tym zagranicznymi, w realizacji badań naukowych i prac rozwojowych, na podstawie porozumień w celu pozyskiwania funduszy z realizacji badań, w tym z ich komercjalizacji oraz wspierania mobilności naukowców (art. 6 ust. 1 pkt 1-2).

Jednocześnie Wnioskodawczyni podkreśla, że Jej wyjazd zagraniczny nie ogranicza jej działalności naukowej w Polsce. Wnioskodawczyni przebywa na urlopie od zajęć dydaktycznych na uczelni, jednak w dalszym ciągu zobowiązana jest do wypełniania obowiązków pracowniczych - jest formalnym promotorem pomocniczym doktorantek oraz opiekunem naukowym doktorantki.

Zawarta umowa pomiędzy Jednostką a Jej Pracodawcą, określająca warunki finansowania i uczestnictwa w programie, wskazuje, że Uczestnik Programu jest delegowany w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. z zachowaniem stosunku pracy oraz 10% wynagrodzeniem.

Wnioskodawczyni w związku z wyjazdem do zagranicznego ośrodka naukowego, otrzymała od swojego Pracodawcy skierowanie dla pracownika Politechniki, wyjeżdżającego za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych, wydane stosownie do Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób, ustanowionego na podstawie dyspozycji ustawowej wynikającej z przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

Przed wyjazdem Wnioskodawczyni do Portugalii, Jej Pracodawca zgłosił wyjazd do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wyjazd pracownika delegowanego w celu uzyskania druku A1.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że środki finansowe otrzymywane przez Wnioskodawczynię pochodzą z budżetu Państwa z wyodrębnionej części - Nauka. Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „Mobilność Plus”: udział w programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych w części budżetu państwa -Nauka na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki, zwanego dalej „Ministrem”. (pkt I. 4 Komunikatu).

Środki finansowe w ramach Programu „Mobilność Plus” przyznane zostały w drodze konkursu ogłoszonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ogłoszenie o V edycji konkursu „Mobilność Plus” zostało zamieszczone na stronie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego dnia 28 grudnia 2016 r. Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „Mobilność Plus”: środki finansowe w ramach programu są przyznawane w drodze konkursu ogłaszanego przez Ministra. Ogłoszenie o konkursie jest zamieszczane na stronie podmiotowej Ministra w Biuletynie Informacji Publicznej. (pkt III. 1 i III.2).

Podstawowym warunkiem było zatrudnienie w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania. Jednocześnie podczas oceny wniosku brano pod uwagę dotychczasowe osiągnięcia naukowe Wnioskodawczyni, jako kandydata na uczestnika projektu oraz planowane badania. Zgodnie z Ogłoszeniem o V edycji konkursu „Mobilność Plus” adresatami konkursu są młodzi naukowcy w rozumieniu art. 2 ust. 19 ustawy, i którzy w momencie składania wniosku są:

1. zatrudnionymi w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania:
   1. pracownikami naukowymi lub naukowo-dydaktycznymi w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. 2005 r., Nr 164, poz. 1365, tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1842), albo
   2. pracownikami naukowymi lub badawczo-technicznymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2010 r., Nr 96, poz. 619, tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 572, 1311), albo
   3. pracownikami naukowymi lub badawczo-technicznymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618, tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 371, 1079,1311), albo
2. uczestnikami studiów doktoranckich.
   
   

Podczas oceny złożonego wniosku przyznane zostały punkty w skali od 1-10, przy czym brano pod uwagę kryteria oraz wagi:

1. wartość naukową planowanych badań naukowych lub prac rozwojowych, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na rozwój nauki w danej dziedzinie lub możliwości praktycznego zastosowania ich wyników w kraju (zakres punktacji 0-10, waga 30%, maksymalna liczba punktów 3);
2. dotychczasowe osiągnięcia naukowe kandydata na uczestnika programu (zakres punktacji 0-10, waga 30%, maksymalna liczba punktów 3);
3. rangę naukową zagranicznego ośrodka, w tym dorobek naukowy przedstawiciela tego ośrodka, mającego pełnić funkcję opiekuna wobec kandydata na uczestnika programu, z okresu ostatnich 5 lat przed złożeniem wniosku (zakres punktacji 0-10, waga 30%, maksymalna liczba punktów 3);
4. wpływ uczestnictwa w programie na dalszy rozwój naukowy kandydata na uczestnika programu (zakres punktacji 0-10, waga 10%, maksymalna liczba punktów 1).
   
   

O przyznanie środków finansowych mógł ubiegać się wyłącznie Pracodawca Wnioskodawczyni, tj. Politechnika, jako jednostka naukowa.

Stosownie do Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu program pod nazwą „Mobilność Plus”: o przyznanie środków finansowych w ramach programu mogą ubiegać się jednostki naukowe, o których mowa w art. 2 ust. 9 pkt a-e ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników programu (pkt. II). Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu (pkt. III. 5).

Zgodnie z pkt 5.2. Ogłoszenia o V edycji konkursu „Mobilność Plus”: środki finansowe przyznawane są na podstawie wniosku o przyznanie środków finansowych na uczestnictwo w programie „Mobilność Plus” - V edycja, zwanego dalej „wnioskiem”, sporządzonego według wzoru, stanowiącego załącznik nr 2 do ogłoszenia.

Wniosek został zatem złożony przez jednostkę naukową, której pracownikiem jest Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni we wniosku określana jest, jako „Kandydat na uczestnika projektu”. To Pracodawca Wnioskodawczyni podpisał i złożył wniosek.

Inicjatorem złożenia wniosku był przełożony Wnioskodawczyni Prodziekan ds. Kształcenia, który skierował informację o konkursie do Wnioskodawczyni. Po otrzymaniu informacji o konkursie, Wnioskodawczyni odbyła spotkanie z bezpośrednim przełożonym (kierownikiem swojej jednostki -Katedry), na którym została przekonana do udziału w Programie. Wybór ośrodka naukowego - celu wyjazdu nie był samodzielną decyzją Wnioskodawczyni, gdyż został ustalony z Jej bezpośrednim przełożonym. Program badawczy jest kontynuacją współpracy zapoczątkowanej przez udział w Projekcie bilateralnym Polska/Portugalia w latach 2013-2014, ogłoszonym i finansowanym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Złożony wniosek o przyznanie środków został przygotowany wspólnie (tj. zarówno opis badań jak i plan badawczy był omawiany z bezpośrednim przełożonym) -Wnioskodawczyni musiała przygotować dokumenty dotyczące jej dorobku naukowego, jako potencjalnego kandydata na uczestnika projektu. Wnioskodawcą była jednak jednostka naukowa - pracodawca Wnioskodawczyni.

Wyjazd realizowany jest na podstawie skierowania wystawionego przez Pracodawcę Wnioskodawczyni, wystawianego na podstawie obowiązujących w jednostce naukowej (Pracodawcy) procedur. Wśród podstaw prawnych obowiązujących procedur wymienia się m.in. Kodeks pracy, Prawo o szkolnictwie wyższym. Procedury wyjazdów zagranicznych obowiązujące na Politechnice zostały zebrane i określone w Komunikacie Prorektora ds. Nauki Politechniki z dnia 22 lutego 2017 r.

Wśród podstaw prawnych odbywania wyjazdów zagranicznych pracowników Politechniki wymienia się w komunikacie:

1. ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1842, ze zm.),
2. rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz. U. z 2016 r., poz. 1501),
3. rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 190, poz. 1406),
4. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167),
5. ustawę z dnia 9 października 2015 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2164, ze zm.),
6. Prawo dewizowe z dnia 27 lipca 2002 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 826, ze zm.),
7. ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, ze zm.).
   
   

Zgodnie z zasadami obowiązującymi na Politechnice, stosownie do par. 3 Komunikatu Prorektora, w przypadku wyjazdu zagranicznego krótkoterminowego (do 1 miesiąca) wymaga się tylko podania o zgodę na wyjazd. Natomiast w przypadku wyjazdu długoterminowego (powyżej 1 miesiąca) wymaga się podania o zgodę na wyjazd i skierowania na wyjazd. Procedury te stosowane są w odniesieniu do każdego typu wyjazdu, np. wyjazdu w celach szkoleniowych, reprezentacyjnych, związanych z zatrudnieniem.

Zatem zgodnie z regulacjami panującymi na Politechnice, pracodawca nie wystawia swoim pracownikom dokumentu tj. jak polecenie podróży służbowej. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni zobowiązania była wypełnić podanie o wyjazd za granicę, a następnie otrzymała dokument: „Skierowania dla pracownika Politechniki wyjeżdżającego za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych”, podpisany przez Dziekana Wydziału, Dyrektora Centrum Współpracy Międzynarodowej oraz Specjalistę ds. obciążeń dydaktycznych. Zgodnie z obowiązującym na Politechnice Komunikatem, Dziekan posiada upoważnienie Rektora w zakresie wyrażenia zgody na zagraniczne wyjazdy służbowe. Ponadto Dziekan Wydziału (który posiada pełnomocnictwo Rektora) wyraża zgodę na wyjazd przyznając delegowanemu albo urlop płatny (tu określa w ilu procentach płatny) lub urlop bezpłatny.

Na żadnym etapie przygotowania wniosku do konkursu, jak również po otrzymaniu decyzji Ministra, Pracodawca nie wymagał od Wnioskodawczyni złożenia wniosku wyrażającego chęć i dobrowolną zgodę na udział w Programie „Mobilność Plus”. Na etapie składania wniosku do konkursu, obligatoryjne było podpisanie oświadczeń wygenerowanych w Zintegrowanym Systemie Usług dla Nauki -Obsługa Strumieni Finansowania oraz oświadczenia o akceptacji warunków udziału w programie „Mobilność Plus”.

Jako zgodę na wyjazd Wnioskodawczyni uznano podpisanie się pod skierowaniem dla pracownika Politechniki wyjeżdżającego za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych. Podpisanie powyższych dokumentów nie jest przejawem dobrowolnego wyrażenia zgody na udział w Programie. Odmowa udziału w Programie mogła mieć negatywne konsekwencje na stosunek pracy łączący Wnioskodawczynię z Uczelnią.

Termin rozpoczęcia realizacji zadania, ustalono na dzień 1 stycznia 2018 r., a zakończenia na dzień zakończenia udziału Wnioskodawczyni w Programie, tj. na dzień 31 grudnia 2019 r. W umowie zawartej pomiędzy Pracodawcą a Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego (w par. 5 pkt 2) określono, że do okresu podlegającego finansowaniu, mogą być wliczane okresy uzasadnionych przerw w pobycie w ośrodku zagranicznym nie dłuższe niż 21 dni kalendarzowych na każde 6 miesięcy pobytu, liczone od daty rozpoczęcia udziału w Programie. Do dni przerwy zalicza się m.in. przyjazdy w celach prywatnych, w celach służbowych niezwiązanych z realizowanym w ramach Programu projektem.

We wskazanym okresie trwania projektu tj. od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni świadczy i będzie świadczyć pracę na rzecz swojego Pracodawcy, w Portugalii. Okres ten będzie przerwany kilkukrotnie, ponieważ w okresie tym Wnioskodawczyni odbywać będzie podróże do Polski w celach prywatnych oraz służbowych. Pierwszy przyjazd odbył się w okresie od dnia 23 marca 2018 r. do dnia 4 kwietnia 2018 r., kolejne planowane są na okres od dnia 19 czerwca 2018 r. do dnia 26 czerwca 2018 r. oraz od dnia 11 grudnia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. W 2019 r. planuje się dwa pobyty, po 21 dni w każdym półroczu, pierwszy na czerwiec 2019 r., drugi na grudzień 2019 r.

Podczas przyjazdów do Polski Wnioskodawczyni świadczy pracę w Polsce w miejscu wskazanym w umowie - spotyka się i konsultuje wyniki badań prowadzonych w Portugalii z przełożonymi oraz odbywa konsultacje z doktorantami, których jest opiekunem i promotorem.

Jednocześnie podczas wykonywania zadania służbowego polegającego na prowadzeniu badań w zagranicznym ośrodku naukowym w Portugalii na rzecz polskiego Pracodawcy (poza ww. przerwami, podczas których wraca do Polski), Wnioskodawczyni wykonuje także pracę niezwiązaną w realizowanym projektem - w dalszym ciągu zobowiązana jest do wykonywania obowiązków pracowniczych np. jest opiekunem i promotorem doktorantek.

W związku z wyjazdem zagranicznym zmienił się zakres wykonywanych obowiązków przez Wnioskodawczynię, z tego powodu zmienione zostało wynagrodzenie zasadnicze.

Umowa o pracę zawarta przez Wnioskodawczynię i jej Pracodawcę w dniu 24 lutego 2015 r. określa, że „prawa i obowiązki pracownika zawarte są w ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym”.

Zgodnie z art. 111 ww. ustawy: Pracownicy naukowo-dydaktyczni są obowiązani:

1. kształcić i wychowywać studentów, w tym nadzorować opracowywanie przez studentów prac zaliczeniowych, semestralnych, dyplomowych, pod względem merytorycznym i metodycznym;
2. prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe, rozwijać twórczość naukową albo artystyczną;
3. uczestniczyć w pracach organizacyjnych uczelni.
   
   

Pracownicy naukowi mają obowiązki określone w ust. 1 pkt 2 i 3.

W związku z udziałem Wnioskodawczyni w projekcie „Mobilność Plus”, Wnioskodawczyni została zwolniona z obowiązku prowadzenia zajęć dydaktycznych dla studentów. Wnioskodawczyni wykonuje natomiast badania na rzecz swojego Pracodawcy oraz nadzoruje doktorantki, których jest opiekunem i promotorką. Jako Uczestnik Programu, zobowiązana jest do używania afiliacji Pracodawcy w pracach powstałych w trakcie wyjazdu służbowego do Portugalii. Za pracę na rzecz Pracodawcy uznaje się również pisanie publikacji, które to muszą być opatrzone afiliacją Pracodawcy.

Na tej podstawie oraz zgodnie z rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób wydanego na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, Dziekan zasądził redukcję wynagrodzenia zasadniczego do 10% wynagrodzenia. Jednocześnie na podstawie zawartej umowy o finansowanie uczestnictwa w programie zawartej między Wnioskodawczynią a jej Pracodawcą, Wnioskodawczyni przyznane zostały środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i bieżących wydatków związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży.

Zgodnie z par. 4 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób: osobom kierowanym za granicę w celu prowadzenia badań naukowych lub w celach szkoleniowych jednostka kierująca może przyznać świadczenia inne niż stypendium, a na podstawie par. 10 rozporządzenia, jednostka kierująca może zawrzeć z osobą kierowaną za granicę umowę, w której zobowiązuje się do wypłacania na jej rzecz świadczeń wymienionych w § 3-6.

Wnioskodawca otrzymuje każdego miesiąca przelew od Pracodawcy z tytułu „Pobory za miesiąc” w wysokości 10% wynagrodzenia. Dodatkowo w marcu 2018 r. Wnioskodawczyni otrzymała „dodatkowe wynagrodzenie roczne (13-stka) za rok 2017”.

Wnioskodawczyni jest Pracownikiem Politechniki i nie posiada żadnej innej umowy cywilno-prawnej z jakimkolwiek innym podmiotem na terenie Polski oraz z ośrodkiem zagranicznym, w którym przebywa na terenie Portugalii (Uniwersytet w Coimbrze).

Politechnika, jako Pracodawca ponosi odpowiedzialność za świadczenie przez Wnioskodawczynię pracy w okresie udziału Wnioskodawczyni w Programie „Mobilność Plus” oraz kontroluje świadczenie pracy przez Wnioskodawczynię i wypełnianie obowiązków pracowniczych wynikających z umowy o pracę.

Pracodawca Wnioskodawczyni ponosi odpowiedzialność za realizowane zadania w zagranicznym ośrodku naukowym w Portugalii w związku z realizowanymi badaniami  odpowiedzialności nie ponosi w żaden sposób Uniwersytet w Portugalii. W przypadku jakichkolwiek naruszeń i nieprawidłowości wobec Wnioskodawczyni wyciągane będą konsekwencje na gruncie Kodeksu pracy. Umowa zawarta pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Politechniką nakłada na uczelnię obowiązek rozliczenia się z uzyskanych funduszy, a także wysyłania okresowych sprawozdań. Wnioskodawczyni na podstawie zawartej umowy z Pracodawcą o finansowanie pobytu w zagranicznym ośrodku naukowym, zobowiązana została do przygotowywania i przesyłania okresowych raportów w przeprowadzonych badań do swojego Pracodawcy. W sprawozdaniu tym Wnioskodawczyni zamieszcza jedynie opinię przedstawiciela zagranicznego ośrodka (opiekuna) w sprawie realizacji projektu przez uczestnika programu tj. Wnioskodawczynię. Przygotowany przez Wnioskodawczynię raport poddawany jest ocenie Jej Pracodawcy, a nie ocenie zagranicznej jednostki naukowej. Przygotowany raport stanowi podstawę składanego sprawozdania przez Pracodawcę do Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Korzyścią dla ośrodka zagranicznego tj. instytucji goszczącej Wnioskodawczynię w związku z przyjęciem jej i umożliwienia wykonywania prac laboratoryjnych jest korzystanie z jej wiedzy i doświadczania, co przynosi wymierne efekty w postaci publikacji (z opiekunem i/lub współpracownikami) bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów finansowych. Dodatkową korzyścią jest wykazanie, że dany opiekun naukowy współpracuje z zagranicznym ośrodkiem i sprawuje opiekę nad zagranicznym gościem.

Wnioskodawczyni została skierowana do zagranicznego ośrodka naukowego w celu wykonania określonego zadania polegającego na przeprowadzeniu badań naukowych oraz prac rozwojowych. Wnioskodawczyni zajmuje się badaniami mającymi na celu analizę potencjału wykorzystania promieniowania słonecznego do degradacji ksenobiotyków w ramach projektu pt.: „…”. W związku z wyjazdem nie doszło do zmiany umowy o pracę i nie uległo zmianie miejsce świadczenia pracy przez Wnioskodawczynię na rzecz Pracodawcy. Zgodnie z zawartą w dniu 24 lutego 2015 r. umową o pracę Politechnika jest podstawowym miejscem pracy.

Zgodnie z umową (UMOWA Nr…) zawartą między Pracodawcą Wnioskodawczyni (Politechniką) a Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, określającą warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie „Mobilność Plus” oraz rozliczania środków finansowych przyznanych na finansowanie zagranicznego pobytu Wnioskodawczyni, w § 3 ustalono oddzielnie kwoty finansowania na 2018 r. i 2019 r.

Pracodawca w 2018 r. dokonał przelewu świadczeń pieniężnych w związku z uczestnictwem w Programie „Mobilność Plus” na pokrycie kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym oraz kosztów podróży, w następujących transzach:

• dnia 10 stycznia 2018 r. przelew w kwocie 70 131 zł oraz
  

• dnia 10 stycznia 2018 r. przelew w kwocie 91 986 zł.
  
  

W kolejnych latach, przekazywanie środków finansowych odbywać się będzie w sposób następujący:

• do dnia 31 stycznia danego roku Ministerstwo przekaże Jednostce środki finansowe przyznane na dany rok w kwocie stanowiącej wartość finansowania pobytu za pierwszy kwartał oraz środki finansowe stanowiące maksymalnie jedną zryczałtowaną kwotę na podróże w danym roku dla uczestnika Programu i członków jego rodziny (małżonka, niepełnoletnich dzieci),
  

• pozostałe środki finansowe w danym roku Ministerstwo przekaże Jednostce po zatwierdzeniu przez Ministra sprawozdania rocznego za rok poprzedni, na podstawie pozytywnej oceny Zespołu interdyscyplinarnego do spraw programu „Mobilność Plus”, zwanego dalej „Zespołem”.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy środki finansowe otrzymywane przez Wnioskodawczynię na pokrycie kosztów podróży oraz kosztów pobytu w zagranicznym ośrodku naukowym  w części dotyczącej środków przeznaczonych na pokrycie kosztów podróży i kosztów pobytu Wnioskodawczyni (tj. z wyłączeniem środków przeznaczonych na pokrycie kosztów podróży i pobytu członków rodziny Wnioskodawczyni), są zwolnione z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, przysługujących pracownikowi na zasadach wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskiwane środki finansowe stanowią jej przychód ze stosunku pracy, a opisany wyjazd i pobyt Wnioskodawczyni na Uniwersytecie w Portugalii w ramach programu „Mobilność Plus” należy zakwalifikować, jako odbycie podróży służbowej przez pracownika.

Z tego też względu, wypłacane środki finansowe przyznane Wnioskodawczyni na pokrycie kosztów podróży i kosztów jej pobytu w zagranicznym ośrodku - w części dotyczącej środków przeznaczonych na pokrycie kosztów podróży i kosztów pobytu Wnioskodawczyni (tj. z wyłączeniem środków przeznaczonych na pokrycie kosztów podróży i pobytu członków rodziny Wnioskodawczyni) podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) - do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, przysługujących pracownikowi na zasadach wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

W pierwszej kolejności, Wnioskodawczyni pragnie wskazać, że uzyskiwane przez Nią środki finansowe w ramach programu „Mobilność Plus”, przekazywane Jej przez Pracodawcę, stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z przywołanej podstawy prawnej ustawodawca nie wymienia w niej wszystkich kategorii przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych w sposób wyczerpujący, a jedynie wskazuje przykłady przysporzeń stanowiących przychód ze stosunku pracy. Formuła użyta przez ustawodawcę w cytowanym przepisie jest bardzo szeroka i praktycznie pozwala zakwalifikować każde świadczenie otrzymane przez pracownika od pracodawcy, jako świadczenie ze stosunku pracy.

W orzecznictwie podkreśla się, że przesłankami warunkującymi możliwość zakwalifikowania danego świadczenia jako świadczenia ze stosunku pracy jest przede wszystkim związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy oraz okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy również osoba niezwiązana z pracodawcą. Nie ma przy tym znaczenia z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników.

Zatem, środki finansowe przekazywane Wnioskodawczyni przez jej Pracodawcę, w związku z Jej uczestnictwem w Programie, stanowią bez wątpienia przychód ze stosunku pracy.

Ponadto Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w odniesieniu do uzyskiwanych przez Nią środków od Pracodawcy, celem pokrycia kosztów wyjazdu i pobytu na zagranicznej uczelni w celu prowadzenia badań naukowych, znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl powołanego wyżej przepisu wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z powołanego przepisu wynika, że w przypadku pracownika w kontekście ustalenia, czy znajdzie zastosowanie zwolnienie, kluczowe jest zdefiniowanie podróży służbowej. Pomocny w tym zakresie jest art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy, stanowiący, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Wynika z tego, że immanentną cechą podróży służbowej jest fakt, że jest odbywana:

• poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy,
  

• na polecenie pracodawcy,
  

• w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania i
  

• w określonym czasie.
  
  

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni została skierowana (na podstawie wystawionego Skierowania dla pracownika Politechniki wyjeżdżającego w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych) przez swojego Pracodawcę do udziału w projekcie badawczym do zagranicznego ośrodka naukowego, mieszczącego się w Portugalii. Udział w projekcie badawczym został w umowie określony jako „zadanie”. Umowa zawarta pomiędzy Pracodawcą a Wnioskodawczynią określa okres, na jaki została skierowana Wnioskodawczyni, tj. od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. oraz zawiera opis badań, które ma przeprowadzić Wnioskodawczyni podczas zagranicznego wyjazdu. Wnioskodawczyni realizuje badania pod nadzorem swojego opiekuna naukowego przydzielonego Jej przez Jej polską jednostkę macierzystą. W umowie określone zostały obowiązki sprawozdawcze i informacyjne Wnioskodawczyni względem Politechniki, których wykonanie zapewni pracodawcy kontrolę realizacji zadania przez Wnioskodawczynię.

W ocenie Wnioskodawczyni, Jej wyjazd i uczestnictwo w V edycji programu „Mobilność Plus” należy uznać za odbycie przez pracownika podróży służbowej. Wnioskodawczyni została bowiem wyznaczona do udziału w programie przez swojego Pracodawcę, ma wykonywać określone w umowie zadania (udział w programie badawczym), przez określony czas, poza miejscem zamieszkania. O służbowym charakterze podróży odbytej przez Wnioskodawczynię świadczy ponadto fakt, że wykonywanie zadań polegających na uczestniczeniu i prowadzeniu badań naukowych wpisuje się w zakres działalności instytucji naukowych, w tym o charakterze uniwersyteckim, które to zadania realizowane są przez pracowników naukowych uczelni.

Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r.  Prawo o szkolnictwie wyższym zadaniem uczelni jest między innymi prowadzenie badań naukowych i rozwojowych oraz świadczenie usług badawczych. Obowiązki uczelni z kolei przekładają się na obowiązki pracowników naukowych, którzy w ramach wykonywanych zadań służbowych prowadzą także badania naukowe, co również miało miejsce w tej sprawie. Nie ulega wątpliwości, że wyjazd odbywany przez Wnioskodawczynię w ramach stosunku pracy łączącego Ją z Politechniką, realizowany jest na polecenie Jej Pracodawcy, a nie w celach prywatnych.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że otrzymywane środki finansowe, przekazywane Jej przez Pracodawcę, w związku z Jej uczestnictwem w Programie „Mobilność Plus”, mogą korzystać ze zwolnienia z podatku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tym zastrzeżeniem, że ze zwolnienia mogą korzystać środki finansowe w części przypadającej na pokrycie kosztów podróży i pobytu Wnioskodawczyni (tj. z wyłączeniem środków przeznaczonych na pokrycie kosztów podróży i pobytu członków Jej rodziny). Ponadto zwolnienie z podatku ograniczone jest do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, przysługujących pracownikowi na zasadach wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. Można w tym zakresie wskazać:

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 października 2016 r., sygn. II FSK 2514/14: „(...) W tej kolejności wypada odpowiedzieć na pytanie, czy wypłacane wnioskodawcy środki związane są z podróżą służbową, do której nawiązuje art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) u.p.d.o.f. Ponieważ przepis ten nie zawiera definicji podróży służbowej, Sąd pierwszej instancji zasadnie odwołał się do art. 77(5) § 1 Kodeksu pracy. Podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest odbywana (1) poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy (2) na polecenie pracodawcy, (3) w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania. Wszystkie te cechy wystąpić muszą łącznie. W rozpatrywanej sprawie, na co zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji, skarżący został wyznaczony do udziału w programie przez swojego pracodawcę (miał wykonywać określone przez niego zadanie, tj. uczestniczyć w programie badawczym) przez określony czas poza miejscem stałego zatrudnienia. Pozostawał związany stosunkiem pracy tylko z tym pracodawcą. Wskazane wyżej warunki, na jakich skierowano skarżącego do prac badawczych na uniwersytecie w G., odpowiadają wymogom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa, (por. też wyrok z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt II FSK 309/11). Niezasadnie zatem organ zarzuca Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) u.p.d.o.f. Podkreślić przy tym należy, że zwolnieniu podlega świadczenie mieszczące się w ustawowo określonych limitach. Nadto jest to świadczenie otrzymywane przez danego uczestnika programu (pracownika) a nie jego rodzinę, i tylko w kontekście jego sytuacji prawnej powinno być rozważane spełnienie warunków zwolnienia podatkowego.(...)”,
  

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1892/15: „(...) W konkretnym przypadku rozpoznawanej sprawy skarżąca została wyznaczona do udziału w programie przez swojego pracodawcę (miała wykonywać określone przez niego zadanie, tj. uczestniczyć w programie badawczym) przez określony czas poza miejscem stałego zatrudnienia. Pozostawała związana stosunkiem pracy tylko z tym pracodawcą. Wskazane wyżej warunki, na jakich skierowano skarżącą do prac badawczych w I., odpowiadają wymogom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa. Przyjęciu tej tezy nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że na część pobytu za granicą skarżącej udzielono urlopu szkoleniowego (por. wyroki NSA: z dnia 8 września 2016 r., II FSK 3073/14; z dnia 12 października 2012 r., II FSK 309/11), zasadnie zatem skarżąca zarzuciła Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a u.p.d.o.f.(...).”
  
  

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w dniu 29 czerwca 2018 r. interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT2-2.4011.202.2018.2.EC, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Interpretację doręczono w dniu 4 lipca 2018 r.

W dniu 1 sierpnia 2018 r. (data nadania 26 lipca 2018 r.) do tutejszego Organu wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w związku z wydaną interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 29 czerwca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.202.2018.2.EC, złożona na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302).

W złożonej skardze wydanej interpretacji indywidualnej zarzucono:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.
   1. przepisów ustawy o zasadach finansowania nauki poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że podstawa prawna utworzenia Programu „Mobilność Plus”, tj. przepisy ustawy o finansowaniu nauki, uniemożliwia uznanie wyjazdu pracownika naukowego do zagranicznego ośrodka w celu realizacji badań w ramach Programu „Mobilność Plus” za odbycie podróży służbowej,
   2. przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że wyłącznie te przepisy regulują kwestie podróży służbowej pracownika naukowego i przesłanki jej odbywania,
   3. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy poprzez ich błędną i dowolną wykładnię, polegającą na uznaniu, że wyjazd do zagranicznego ośrodka naukowego przez Skarżącą w celu realizacji badań naukowych, odbywany w ramach programu „Mobilność Plus” nie jest tożsamy z odbyciem podróży służbowej pracownika, a w konsekwencji otrzymane przez Skarżącą środki finansowe od Jej Pracodawcy nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym,
   II. naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy, tj.:
   1. przepisu art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej poprzez brak jednoznacznego uzasadnienia prawnego wyjaśniającego dlaczego art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien mieć zastosowania w sprawie oraz z jakich względów stanowisko Skarżącej, wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji, nie zasługuje na uwzględnienie,
   2. art. 14a § 1 w zw. z art. 14e § 1 i 2 Ordynacji podatkowej poprzez pominięcie podczas wykładni przepisów prawa podatkowego utrwalonego orzecznictwa sądów administracyjnych, dowolność w wydaniu interpretacji podatkowej, a tym samym zaniechanie dążenia przez organ do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe,
   3. naruszenie zasad ogólnych postępowania administracyjnego wyrażonych w art. 121 i 124 ustawy Ordynacja podatkowa.
   
   
   

W wyniku ponownej analizy sprawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu zmienić interpretację indywidualną w wyniku uwzględnienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302).

W myśl art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. W przypadku skargi na decyzję, uwzględniając skargę w całości, organ uchyla zaskarżoną decyzję i wydaje nową decyzję. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

W świetle powyższego, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w wyniku uwzględnienia w całości skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.), stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu „Mobilność Plus”, należało uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie – stosownie do art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – stwierdza się, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca działanie organu bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.