Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.403.2018.2.IT
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 14 sierpnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 sierpnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości:

• w części dotyczącej zabudowanej działki gruntu nr 7/1 – jest prawidłowe;
• w części dotyczącej niezabudowanej działki gruntu nr 3/2 – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14 sierpnia 2018 r., złożonym w dniu 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 14 sierpnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym działek gruntu nr 7/1 oraz 3/2 o łącznej powierzchni 0,9589 ha oraz właścicielem znajdującego się na działce gruntu nr 7/1 budynku gospodarczego, stanowiącego odrębną nieruchomość, objętych księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy (dalej jako „Nieruchomość”).

Wnioskodawca posiada obywatelstwo Polskie, jednakże nie posiada w Polsce stałego miejsca zamieszkania. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość została nabyta w latach 90-tych poprzedniego stulecia.

Wnioskodawca od ponad dwóch lat wykorzystuje przedmiotową nieruchomość do celów zarobkowych (najem prywatny), wynajmując ją do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez inne podmioty (wynajem hali, magazynów, parkingów).

Wnioskodawca od momentu nabycia przedmiotowej Nieruchomości nie ponosił jakichkolwiek nakładów, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej budynku.

Wnioskodawca planuje w styczniu 2019 r. sprzedać przedmiotową Nieruchomość.

W odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 7 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca wskazuje, iż działka nr 3/2 jest działką niezabudowaną, zadrzewioną, dla której obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony Uchwałą Rady Miejskiej (Dziennik Urzędowy Województwa z 2013 r.[Data ogłoszenia: 21 czerwca 2013 r.] - dalej jako MPZP.

Działka nr 3/2 ma powierzchnię 760 m² i jest oddzielona od działki 7/1, działką nr 4/2 przez który płynie rzeka.

W MPZP działka jest oznaczona symbolem Bz (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe), zaś jej przeznaczenie zostało oznaczone symbolem 12U.

Zgodnie z § 28 ust. 1 MPZP dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 12U ustala się przeznaczenie:

1. usługi; 2) aktywność gospodarcza; 3) obrona cywilna; 4) policja i służby ochrony; 5) straż pożarna; 6) mieszkania towarzyszące; 7) stacje paliw; 8) terenowe urządzenia sportowe; 9) kryte urządzenia sportowe; 10) wytwarzanie energii cieplnej; 11) zbieranie odpadów, z zastrzeżeniem ust. 2; 12) wody powierzchniowe; 13) infrastruktura drogowa; 14) obiekty infrastruktury technicznej.
   
2. Na terenie, o którym mowa w ust. 1, obowiązują następujące ustalenia dotyczące ukształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu: 1) powierzchnia sprzedaży dla handlu detalicznego małopowierzchniowego B nie może być większa niż 1000 m²; 2) powierzchnia użytkowa obiektu o przeznaczeniu produkcja drobna nie może być większa niż 300 m²; 3) wymiar pionowy budynku lub budowli przekrytej dachem, mierzony od poziomu terenu przy budynku lub budowli do najwyższego punktu pokrycia dachu, nie może być większy niż 16 m; 4) wymiar pionowy budowli nieprzekrytej dachem posadowionej na terenie, mierzony od poziomu terenu przy budowli do jej najwyższego punktu, nie może być większy niż 15 m; 5) udział powierzchni zabudowy w powierzchni działki budowlanej nie może być większy niż 60%; 6) wartość wskaźnika intensywności zabudowy nie może być większa niż 3,0; 7) powierzchnia terenu biologicznie czynnego musi stanowić co najmniej 20% powierzchni działki budowlanej.
   
   

Należy jednak wskazać, iż z uwagi na nieregularny kształt działki: szerokość od ok. 1,80m do ok. 14m (w najszerszym miejscu - środek działki); długość ok. 133m oraz na jej gęste zadrzewienie, faktycznie istnieją duże trudności do realizacji jakiejkolwiek zabudowy na przedmiotowej działce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem sprzedaż Nieruchomości, która była wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej (w postaci najmu prywatnego Nieruchomości) podlega opodatkowaniu VAT.

Jednakże stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W niniejszej sprawie żaden z wyjątków, o których mowa w pkt a i b nie zachodzą.

Ponadto stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W konsekwencji powyższego sprzedaż całej Nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu nr 7/1 oraz nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 3/2 .

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie (pkt 1);
• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);
• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt7).
  
  

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu oraz w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tak więc, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z wniosku wynika, że przeznaczona do sprzedaży Nieruchomości była wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej (w postaci najmu prywatnego Nieruchomości). Zatem Wnioskodawca sprzedając prawo użytkowania wieczystego tejże nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT, zaś transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym działek gruntu nr 7/1 oraz 3/2 oraz właścicielem znajdującego się na działce gruntu nr 7/1 budynku gospodarczego. Wnioskodawca posiada obywatelstwo Polskie, jednakże nie posiada w Polsce stałego miejsca zamieszkania. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość została nabyta w latach 90-tych poprzedniego stulecia. Wnioskodawca od ponad dwóch lat wykorzystuje przedmiotową nieruchomość do celów zarobkowych (najem prywatny), wynajmując ją do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez inne podmioty (wynajem hali, magazynów, parkingów). Wnioskodawca od momentu nabycia przedmiotowej Nieruchomości nie ponosił jakichkolwiek nakładów, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej budynku.

Działka nr 3/2 ma powierzchnię 760 m² i jest oddzielona od działki 7/1, działką nr 4/2 przez który płynie rzeka. Działka nr 3/2 jest działką niezabudowaną, zadrzewioną, dla której obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W MPZP działka jest oznaczona symbolem Bz (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe), zaś jej przeznaczenie zostało oznaczone symbolem 12U.

Wnioskodawca planuje w styczniu 2019 r. sprzedać przedmiotową Nieruchomość.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż Nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do zwolnienia od podatku VAT sprzedaży prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki nr 7/1, należy wskazać, że dostawa budynku położonego na tej działce nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem jak wynika z wniosku Wnioskodawca od ponad dwóch lat wykorzystuje przedmiotową nieruchomość do celów zarobkowych (najem prywatny), wynajmując ją do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez inne podmioty (wynajem hali, magazynów, parkingów). Ponadto, Wnioskodawca od momentu nabycia przedmiotowej Nieruchomości nie ponosił jakichkolwiek nakładów, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej budynku.

Zatem dostawa prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 7/1 będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące możliwość korzystania tej dostawy ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. przepisu, tj. dostawa budynku nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Podobnie jak budynek posadowiony na działce nr 7/1, również grunt będący przedmiotem sprzedaży będzie korzystał ze zwolnienia, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, stosownie do art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 7/1 należało uznać je za prawidłowe.

Odnosząc się do zaś zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 3/2 należy wskazać, że, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 z późn. zm.) (dalej: „Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Z zapisów wyżej cytowanego przepisu wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku w zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego – planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzji o warunkach zabudowy.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w działka nr 3/2 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako teren rekreacyjno-wypoczynkowy przeznaczony na: usługi, aktywność gospodarczą, obronę cywilną, policję i służby ochrony, straż pożarną, mieszkania towarzyszące, stacje paliw, terenowe urządzenia sportowe, kryte urządzenia sportowe, wytwarzanie energii cieplnej, zbieranie odpadów, wody powierzchniowe, infrastrukturę drogową, obiekty infrastruktury technicznej. Dla działki istnieją ustalenia dotyczące ukształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu. W związku z tym, w momencie dostawy działka nr 3/2 stanowić będzie teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 3/2 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy dla dostawy przedmiotowej niezabudowanej działki przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanej sprawie nie będą również spełnione przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem z okoliczności sprawy wynika, że ww. niezabudowana działka nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zatem sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 3/2 nie będzie korzystała ze zwolnienia i zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 3/2 należało uznać je za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.