Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-2.4511.370.2016.11.MKA
z 16 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 18 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 467/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 29 czerwca 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 7 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację nr 3063-ILPB1-2.4511.370.2016.2.MKA, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni, że przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości może obniżyć o koszty nabycia nieruchomości w 1993 r. do majątku wspólnego sfinansowane z majątku osobistego Zainteresowanej, gdyż wydatek ten stanowił koszt nabycia przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego. Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z 7 lutego 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.370.2016.2.MKA wniosła pismem z 2 marca 2017 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z 17 marca 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.370.2016.3 stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 7 lutego 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.370.2016.2.MKA złożył skargę z 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 18 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 467/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 7 lutego 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.370.2016.2.MKA.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 18 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 467/17, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z 10 listopada 2017 r. nr 0110.KWR2.4021.73.2017.2.AM do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Dnia 20 marca 2018 r. pismem nr 0110-KWR2.4021.44.2018.1.AM – zważywszy na zmianę stanowiska w powyższej sprawie – wniesiono o cofnięcie przedmiotowej skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2018 r. sygn. akt II FSK 266/18 umorzył postępowanie kasacyjne.

Dnia 29 czerwca 2018 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 czerwca 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 467/17 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała dwa lokale mieszkalne. Pierwszy lokal Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny, po 1/2 udziału wspólnie z córką w 2012 r. Wnioskodawczyni wraz z córką sprzedała ten lokal w 2013 r. za kwotę 360 000 zł (tj. po 180 000 zł dla każdej współwłaścicielki).

Drugi lokal mieszkalny Zainteresowana kupiła w 1993 r. wraz z mężem. Pomiędzy Wnioskodawczynią a mężem istniała wspólnota majątkowa, lecz pieniądze za zakup tego lokalu pochodziły z majątku odrębnego Wnioskodawczyni (sprzedaż mieszkania panieńskiego i spadek po ojcu). Sprzedaż tego mieszkania nastąpiła w 2013 r. za kwotę 620 tys. zł.

W 2006 r. Wnioskodawczyni rozwiodła się. Podział majątku wspólnego nastąpił w 2012 r. Przy podziale sąd ustalił, że udziały wynoszą po 1/2 Biegły sądowy wycenił mieszkanie na kwotę 698 000 z czego 579 336 uznał jako poniesioną przez Zainteresowaną z majątku osobistego.

Wskazany lokal sąd przyznał Wnioskodawczyni na wyłączną własność i nakazał spłatę byłego męża kwotą 72 332 zł.

Zgodnie z art. 567 § 1 kodeksu postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1822) wydatki i nakłady na rzecz majątku wspólnego podlega zwrotowi.

Dopiero pozostała kwota (119 664 zł) stanowi zatem kwotę do opodatkowania po podziale udziałów 1/2. Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup mieszkania (318 617,64 zł), w którym Zainteresowana obecnie mieszka. Lokal ten został zakupiony w grudniu 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od kwoty sprzedaży Wnioskodawczyni może odjąć kwotę majątku osobistego i dopiero pozostałą kwotę traktować jako majątek wspólny podlegający podziałowi i opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty poniesione na zakup mieszkania w 1993 r. z majątku osobistego Zainteresowanej powinny być odliczone w całości. Kwota majątku osobistego Wnioskodawczyni nie może stanowić przychodu przy naliczaniu podatku od sprzedaży nieruchomości. Udział po 1/2 w majątku wspólnym (dorobkowym) stanowi różnica pomiędzy wartością nieruchomości z wyceny biegłego sądowego a kwotą zwrotu na majątek osobisty Zainteresowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 467/17.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest ono źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z opisu wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 2013 r. sprzedała dwa lokale mieszkalne. Pierwszy nabyty w drodze darowizny w 2012 r. – w lokalu tym Zainteresowana posiadała 1/2 udziału. Drugi lokal nabyty w 1993 r. do wspólności majątkowej małżeńskiej oraz w wyniku podziału majątku wspólnego w 2012 r. Po ustaniu małżeństwa w związku z podziałem majątku wspólnego i przekazaniem nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni na wyłączną własność Zainteresowana została zobowiązana do spłaty byłego małżonka kwotą 72 332,00 zł.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej do wspólności majątkowej małżeńskiej oraz w wyniku podziału majątku wspólnego, kluczowe jest ustalenie, czy podział majątku wspólnego, w wyniku którego Wnioskodawczyni nabyła prawo do całej nieruchomości stanowi jej nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do lokalu wchodzącego w skład wspólności majątkowej małżeńskiej nabytego w wyniku podziału majątku wspólnego należy zauważyć, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu – małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Zatem, jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

W wyroku z dnia 18 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 467/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu powołał treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, zgodnie z którą: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyżej cytowanym wyroku zauważył, że: Wprawdzie przytoczona teza odnosi się do przypadku zmian własnościowych wywołanych dziedziczeniem, jednakże istota wspomnianego rozstrzygnięcia pozwala przyjąć, że jego założenia mają generalny charakter, pozwalający analogiczne rozumowanie przeprowadzić w każdym wypadku, w którym to prawo przypadające ostatecznie jednemu z pośród byłych małżonków nabyte było jeszcze w czasie trwania ustroju wspólności ustawowej (tj. do niepodzielnego, wspólnego majątku obojga małżonków) (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26.07.2017 r., sygn. akt I SA/Gl 266/17.

Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odwołał się do definicji pojęcia nabycie określonej przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu przytoczonej uchwały: „należy opowiedzieć się za takim rozumieniem pojęcia „nabycie” użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., które obejmować będzie pierwotne nabycie nieruchomości w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Przemawiają za tym zarówno dyrektywy wykładni językowej, celowościowej jak i systemowej”.

Jednocześnie Sąd orzekający w niniejszej sprawie stwierdził, że: Wskazując na bezudziałowy charakter wspólności majątkowej małżeńskiej Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że w ustroju tego rodzaju nie sposób wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, wobec czego przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości i nie można tym samym liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)—c) u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej wskutek śmierci jednego z małżonków.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu: W świetle poglądów wyrażonych w uchwale, uzasadnione jest, by w analogiczny sposób traktować każdy inny przypadek ustania ustroju wspólności małżeńskiej (rozwód, separacja, umowa majątkowa). Hipotezą przepisów podatkowych (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.) objęte jest bowiem „nabycie”, a zatem za kwestię o drugorzędnym znaczeniu z punktu widzenia zastosowania tego przepisu uznać należy samą podstawę przekształcenia wspólności majątkowej małżeńskiej (łącznej) we współwłasność w częściach ułamkowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wywnioskował, że dla powstania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw wchodzących w skład byłej małżeńskiej wspólności majątkowej każdorazowo istotne znaczenie będzie miało jedynie to, czy zbycie tych nieruchomości lub praw, dokonane po ustaniu wspólności majątkowej, nastąpiło przed upływem pięciu lat od ich nabycia (wybudowania) do majątku wspólnego, czy też po tej dacie.

Dokonując więc oceny skutków prawnych przedstawionych przez Wnioskodawczynię czynności należy uznać, że odpłatne zbycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego nabytego w 1993 r. do majątku wspólnego, nie stanowi źródła przychodu, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, zbycie przez Wnioskodawczynię tej nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W związku z faktem, że odpłatne zbycie tego lokalu nie spowoduje powstania przychodu, za nieprawidłowy należy uznać wskazany przez Wnioskodawczynię sposób ustalenia dochodu ze sprzedaży omawianej nieruchomości, zgodnie z którym koszty poniesione na zakup mieszkania w 1993 r. z majątku osobistego Zainteresowanej powinny zostać odliczone w całości.

Jednocześnie wskazać należy, że zbycie w 2013 r. 1/2 udziału w nieruchomości nabytej w 2012 r. na podstawie umowy darowizny będzie stanowiło źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawczyni poniosła tego rodzaju koszty, to koszty te dotyczyły całej nieruchomości, w której Zainteresowana posiadła udział w wysokości 1/2. Wobec powyższego koszty mogą zostać odliczone do wysokości udziału jaki posiadała Zainteresowana w przedmiotowej nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, w myśl którego za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Reasumując należy stwierdzić, że sprzedaż w 2013 r. lokalu mieszkalnego - nabytego do wspólności majątkowej małżeńskiej - nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca 1993 r., w którym nastąpiło nabycie przedmiotowego lokalu. W konsekwencji, kwota uzyskana z tego tytułu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego. Tym samym wskazany przez Wnioskodawczynię sposób ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości jest nieprawidłowy. Skoro bowiem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie stanowi źródła przychodu to nieprawidłowym jest ustalanie dochodu poprzez określenie kwoty, która winna stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Natomiast odpłatne zbycie w 2013 r. udziału w nieruchomości nabytego w drodze darowizny w 2012 r. podlega opodatkowaniu. Opodatkowanie nastąpi na podstawie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.