Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.285.2018.4.JP
z 7 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 12 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez Spółkę Majątkową do Spółki Operacyjnej wkładu niepieniężnego w postaci prawa do nieodpłatnego używania nabytego uprzednio znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku towarowego słowo-graficznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez Spółkę Majątkową do Spółki Operacyjnej wkładu niepieniężnego w postaci prawa do nieodpłatnego używania nabytego uprzednio znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku towarowego słowo-graficznego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 czerwca 2018 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.285.2018.3.JP, 0111-KDIB2-2.4014.48.2018.3.PB.

We wniosku, uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą polskim rezydentem podatkowym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest doradztwo gospodarcze w zakresie działalności firm centralnych i holdingów z wyłączeniem holdingów finansowych.

Wnioskodawca zamierza przeprowadzić rozszerzenie zakresu prowadzenia, reorganizację i restrukturyzację swojej działalności. Przedsięwzięcia gospodarcze mają być od tej pory prowadzone w formie spółek kapitałowych, w których Wnioskodawca będzie komandytariuszem.

Planowane działania będą polegały najpierw na utworzeniu dwóch spółek komandytowych. Działalność pierwszej z nich („Spółka Majątkowa”) ma polegać na zarządzaniu nieruchomościami wynajmie/dzierżawie będących jej własnością nabytych przez nią środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Działalność drugiej („Spółka Operacyjna”) ma mieć charakter produkcyjno-sprzedażowy.

Celem Wnioskodawcy będzie następnie doprowadzenie do sytuacji, w której charakter działań podejmowanych przez nowo założone spółki będzie odrębny (spółki wyspecjalizują się w prowadzonej przez siebie działalności). Jednocześnie jednak, dla maksymalnej efektywności prowadzonych przez siebie działań Spółka Operacyjna będzie mogła wykorzystywać znak towarowy i znak słowno-graficzny Spółki Majątkowej.

Aby zrealizować koncepcję Wnioskodawcy, Spółka Majątkowa wniesie do Spółki Operacyjnej na 5 lat w postaci aportu prawo do nieodpłatnego używania nabytego uprzednio znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego, którego będzie właścicielem („Transakcja”). Przeniesienie praw nastąpi nieodpłatnie w ramach wkładu pieniężnego do Spółki Operacyjnej. W wyniku realizacji Transakcji znak pozostałby dalej własnością Spółki Majątkowej, niemniej Spółka Operacyjna będzie miała prawo do korzystania z niego przy prowadzeniu swojej działalności.

Strony zastrzegą, że prawo to, zgodnie z treścią umowy przenoszącej tytułem aportu prawa do używania znaku towarowego oraz do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego („Umowa”) będzie przysługiwało Spółce Operacyjnej od momentu rejestracji zmian dokonanych w rejestrze przedsiębiorców KRS pozostających w związku ze zmianą umowy Spółki Operacyjnej w wyniku przystąpienie Spółki Majątkowej do Spółki Operacyjnej.

Pismem z 29 czerwca 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy wskazując, że zakłada że wymieniona we Wniosku „Spółka Majątkowa” zostanie zarejestrowana pod firmą „… NIERUCHOMOŚCI” natomiast wymieniona we Wniosku „Spółka Operacyjna” pod firmą „… SPRZEDAŻ”. Obie te spółki w zamierzeniu mają być spółkami komandytowymi nie zaś spółkami z o.o. jak wskazano w Wezwaniu. Adres obu tych spółek, przynajmniej w początkowej fazie ich funkcjonowania, będzie następujący: … .

Planowane jest, że Spółka Majątkowa będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotem transakcji będzie, uregulowane przepisami (art. 49 w zw. z art. 103) Kodeksu Spółek Handlowych, wniesienie przez Spółkę Majątkową do Spółki Operacyjnej wkładu niepieniężnego w postaci prawa do nieodpłatnego używania nabytego uprzednio znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego.

Spółka Majątkowa otrzyma od Spółki Operacyjnej ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej. Spółka Majątkowa nie otrzyma zatem zapłaty w szczególności w formie przysporzenia majątkowego ponieważ opisane powyżej prawo do nieodpłatnego używania nie jest definitywne.

Spółka Majątkowa nie otrzyma z tytułu aportu udziałów.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytania, sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 29 czerwca 2018 r. (w zakresie podatku od towarów i usług):

1. Czy Transakcja będzie podlegała podatkiem VAT?
2. Czy w przypadku jeżeli Transakcja podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT (oprócz podlegania opodatkowaniu PCC) kiedy powstaje obowiązek podatkowy po stronie spółki Majątkowej?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy doprecyzowane ostatecznie w piśmie z dnia 29 czerwca 2018 r. (w zakresie podatku od towarów i usług):

1. Transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT ponieważ będzie czynnością nieodpłatną
2. W przypadku w którym Transakcja podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, obowiązek podatkowy po stronie Spółki Majątkowej powstanie w momencie rejestracji zmian dokonanych w rejestrze przedsiębiorców KRS, pozostających w związku ze zmianą umowy Spółki Operacyjnej w wyniku przystąpienia Spółki Majątkowej do Spółki Operacyjnej.
   
   

Ad. 1

Wkład wspólnika do spółki komandytowej może polegać na wniesieniu do spółki prawa do nieodpłatnego używania rzeczy lub praw w tym znaku towarowego oraz utworu znaku towarowego słowno-graficznego. Jeżeli prawa mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie ponieważ w tej sytuacji nie następuje przejście własności rzeczy na drugą stronę stosunku prawnego, niemniej druga strona zyskuje uprawnienie do używania przedmiotu wkładu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), („Ustawa o VAT”) - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Należy zaznaczyć, że w omawianej sytuacji nie będziemy mieli do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług ponieważ w zamiarze Wnioskodawcy przeniesienie do Spółki Operacyjnej prawa do nieodpłatnego używania znaku towarowego oraz do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego będzie na mocy umowy regulującej to przeniesienie nieodpłatne.

W przedmiotowej sytuacji nie mamy też do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług na cele osobiste podatnika lub jego w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz jakimikolwiek innym nieodpłatnym świadczeniem usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”, które jest traktowane jako czynność odpłatna i w konsekwencji opodatkowana.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zatem stwierdzić że zmiana umowy spółki spowodowana wniesieniem do Spółki Operacyjnej prawa do nieodpłatnego używania znaku towarowego oraz do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego podlegać będzie wyłącznie opodatkowaniu PCC jako zmiana umowy spółki i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2 (uzasadnienie doprecyzowane pismem z 29 czerwca 2018 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku jeśli organ podatkowy uzna że opisana powyżej Transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółka Majątkowa zobowiązana byłaby do wystawienia faktury i zapłaty VAT. W takim jednak wypadku, zdaniem Wnioskodawcy, moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku oddania do nieodpłatnego używania prawa do korzystania ze znaku towarowego oraz do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego powstanie z chwilą rejestracji zmian dokonanych w rejestrze przedsiębiorców KRS pozostających w związku ze zmianą umowy Spółki Operacyjnej w wyniku przystąpienia Spółki Majątkowej do Spółki Operacyjnej.

W przypadku uznania przez organ podatkowy, że Transakcja opodatkowana jest podatkiem VAT, należy uznać, że wniesienie takiego prawa do Spółki Operacyjnej powinno zostać potraktowane jako świadczenie usług (odpłatne).

Nie może być bowiem uznane za dostawę towarów, albowiem nie następuje definitywne przeniesienie tych praw, a co za tym idzie, przeniesienie władztwa ekonomicznego do tych praw. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a Ustawy o VAT obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą wykonania usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy w planowanej sytuacji dokonanie czynności nastąpi w momencie, gdy Spółka Operacyjna będzie miała możliwość korzystania ze znaku towarowego oraz do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego. Zgodnie z postanowieniami planowanej umowy, dokonanie czynności/ świadczenie usługi zostanie zakończone w momencie rejestracji zmian dokonanych w rejestrze przedsiębiorców KRS, które pozostają w związku ze zmianą umowy Spółki Operacyjnej w wyniku przystąpienia do niej Spółki Majątkowej. Wtedy to, z chwilą, gdy Spółka Operacyjna ma faktyczną możność dysponowania wniesionymi prawami można mówić o spełnieniu świadczenia. Do momentu rejestracji zmian w KRS Spółka Operacyjna takich możliwości mieć nie będzie gdyż nie otrzyma ich wcześniej od Spółki Majątkowej a co za tym idzie nie będzie mogła czynić z nich użytku.

Należy również zwrócić uwagę, że dodatkowym argumentem przemawiającym za powyżej przedstawioną tezą są pojawiające się w piśmiennictwie się stanowiska, że postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu usługi za wykonaną mogą pełnić funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości co do interpretacji przepisów. W analizowanej sytuacji Spółka Operacyjna zdaniem Wnioskodawcy nie będzie miała faktycznej możliwości korzystania z praw do korzystania ze znaku towarowego oraz do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego, które zostaną jej udzielone przed rejestracją zmiany umowy Spółki Operacyjnej odzwierciedlającej przystąpienie do niej Wnioskodawcy.

W oparciu o przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy

R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

W konsekwencji, gdy przedmiotem aportu jest świadczenie usług w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych na rzecz otrzymującego aport, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniesienie aportem praw do wartości niematerialnych i prawnych, które w świetle ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług, do spółki prawa handlowego lub cywilnego w rozumieniu powołanego art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

Należy wskazać, że istota spółki komandytowej uregulowana jest w Tytule II Dziale III ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 z późn. zm.).

Na mocy art. 50 § 1 K.s.h. udział kapitałowy odpowiada wartości wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki.

Zgodnie z art. 102 K.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Jak stanowi art. 105 pkt 4 K.s.h. umowa spółki komandytowej powinna zawierać oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika oraz ich wartość.

W świetle art. 107 § 1 K.s.h., jeżeli wkładem komandytariusza do spółki jest w całości lub w części świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aport), jego wartość, jak również osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie niepieniężne.

W myśl art. 108 § 1 K.s.h., jeżeli umowa nie stanowi inaczej, wkład komandytariusza może być wniesiony w wartości niższej niż suma komandytowa.

Z istoty aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki) wynika ekonomiczna wymiana świadczeń pomiędzy wnoszącym wkład niepieniężny i wydającą w jego zamian udziały (zapewniające udział w zyskach) spółką. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi), w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (np. udziały lub akcje), które posiadają określoną wartość.

Analiza przedstawionych zdarzeń przyszłych oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że planowana czynność wniesienia przez Spółkę Majątkową (spółkę komandytową) do Spółki Operacyjnej (spółki komandytowej) wkładu niepieniężnego w postaci prawa do nieodpłatnego używania nabytego uprzednio znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego będzie stanowić nieodpłatne świadczenie usług, które nie podlega opodatkowaniu z uwagi na brak zapłaty w szczególności w formie przysporzenia majątkowego oraz nieotrzymanie z tytułu aportu udziałów. Brak przysporzenia majątkowego nie świadczy o tym, że wniesienie prawa do nieodpłatnego używania znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku słowno-graficznego jest świadczeniem darmym – nieodpłatnym, bowiem Wnioskodawca wskazał, że Spółka Majątkowa otrzyma od Spółki Operacyjnej ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej. Podkreślić trzeba, że Spółka Majątkowa w zamian za przekazane ww. prawa uzyska wymierną korzyść w postaci ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej, wśród których można wyróżnić prawa do udziału w zyskach i stratach spółki. Natomiast Spółka Operacyjna otrzyma zamiennie prawo do używania znaku towarowego oraz prawo do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego. Tym samym należy przyjąć, że w zamian za przekazane aportem prawa do używania znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku towarowego słowno-graficznego, Spółka Majątkowa otrzyma świadczenie wzajemne w postaci ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej, co czyni czynność wniesienia aportem opisanych we wniosku praw odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Otrzymanie przez Spółkę Majątkową świadczenie w postaci ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej powoduje, że w sprawie nie ma zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Bez wpływu na opodatkowanie aportu pozostaje, że ww. prawa będą wniesione na okres 5 lat.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że wniesienie do Spółki Operacyjnej na okres 5 lat wkładu w postaci prawa do używania znaku towarowego oraz prawa do korzystania z utworu znaku towarowego słowo-graficznego w zamian za ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej – stanowi odpłatne świadczenia usług, które dokonane przez Spółkę Majątkową, będącą czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącą działalność gospodarczą, będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego po stronie Spółki Majątkowej.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przepis art. 19a ust. 3 ustawy stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Podkreślić należy, że ustawa, jak również akty wykonawcze do niej, nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi będącej przedmiotem wniosku.

Mając powyższe na uwadze, obowiązek podatkowy z tytułu wykonania przedmiotowej usługi powstaje na zasadach ogólnych.

W art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie ustalenia momentu wykonania usługi w odniesieniu do „usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli takiej usługi, która jest wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 19a ust. 3 ustawy jest konsekwencją skorzystania przez ustawodawcę krajowego z możliwości jaką daje art. 64 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie mogą postanowić, że w niektórych przypadkach, innych niż określone w akapicie pierwszym i drugim, dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż jeden rok.

Przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym – charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

Wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod. red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

W powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać każdą usługę odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypłynąć obowiązki ciągłe lub okresowe.

W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne w określonym momencie (czasie). Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, ponieważ jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony czas. Pod pojęciem usługi „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Mając na uwadze, że dla prawa do korzystania ze znaku towarowego i znaku towarowego słowno-graficznego nie przewidziano szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, to dla opisanej czynności obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – powstanie z chwilą wykonania usługi, przez co w analizowanym przypadku należy rozumieć moment zawarcia umowy, na podstawie której do Spółki Operacyjnej zostanie przeniesione prawo do używania znaku towarowego oraz prawo do korzystania ze znaku towarowego utworu słowno-graficznego.

Podsumowując, obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia prawa do korzystania ze znaku towarowego i znaku towarowego słowno-graficznego powstanie w momencie wykonania usługi, tj. w momencie zawarcia umowy, na podstawie której do Spółki Operacyjnej zostanie przeniesione ww. prawo albo wskazanej w tej umowie daty przekazania (wydania) prawa do korzystania ze znaku towarowego i znaku towarowego słowno-graficznego.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.