Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.233.2018.2.SO
z 3 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 29 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2018 r. (data nadania 16 lipca 2018 r., data wpływu 17 lipca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4010.233.2018.1.SO z dnia 6 lipca 2018 r. (data nadania 6 lipca 2018 r., data odbioru 11 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia lub szkolenia pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia lub szkolenia pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) Sp. z o.o. jest spółką z branży informatycznej, liderem w zakresie doradztwa IT. W ramach prowadzonej działalności spółka realizuje kompleksowe usługi informatyczne dotyczące projektów technologicznych, integracyjnych, utrzymaniowych oraz outsourcingu systemów informatycznych. Spółka zatrudnia specjalistów z zakresu IT, począwszy od analityków, poprzez deweloperów, kierowników i koordynatorów projektu, do testerów i administratorów systemów. Innowacyjny charakter świadczonych usług i nieustanny rozwój technik informatycznych, wymaga od pracowników podnoszenia kwalifikacji zawodowych i pogłębiania posiadanej wiedzy.

W wielu przypadkach zakres danego projektu, w którym uczestniczą pracownicy, wymaga od nich specjalistycznej wiedzy związanej z konkretnym oprogramowaniem stosowanym przez klienta lub standardami świadczenia usług w ramach obowiązujących u klienta wewnętrznych procedur (np. bezpieczeństwa i ochrony danych). Dodatkowo od osób na stanowiskach kierowniczych lub menedżerskich wymagana jest ogólna wiedza biznesowa oraz umiejętności z zakresu zarządzania i marketingu, które wykorzystywane są z jednej strony w pozyskiwaniu klientów i kontaktach handlowych, a z drugiej strony służą efektywnej współpracy z klientami Spółki. Również od osób kierujących projektami lub odpowiedzialnych za jego poszczególne obszary wymagane są umiejętności efektywnej komunikacji i zarządzania w celu monitorowania prac, ewaluacji poprawności wykonanych przez członków zespołu zadań jak również skorygowanie ewentualnych pomyłek. Zatem wymagane od pracowników umiejętności dotyczą nie tylko wiedzy technicznej ściśle związanej z wykonywaną przez nich pracą, ale również zdobywania umiejętności z zakresu zarządzania lub marketingu. W celu umożliwienia pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych i zapewnienia jak najwyższych standardów świadczonych usług, Spółka zapewnia pracownikom odpowiednie szkolenia, dwojakiego rodzaju:

1. szkolenia podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe związane bezpośrednio z wykonywanymi przez pracownika obowiązkami, do których należą m.in.:
   • studia podyplomowe z zakresu wiedzy informatycznej, np. z zakresu nowoczesnych metod inżynierii oprogramowania,
   • specjalistyczne kursy, np. związane z obsługą konkretnego oprogramowania, szkolenia cold calling dla rekrutacji, szkolenia sprzedażowe dla sprzedaży;
2. szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej i zawodowej pracownika, wykorzystywane w bieżącej pracy lub pracy która ma zostać pracownikowi powierzona, do których należą między innymi:
   • studia podyplomowe obejmujące swoim programem wiedzę z zakresu zarządzania zespołami, tworzenia biznes planów, marketingu, finansów przedsiębiorstw, np. studia MBA (Master of Business Administration) (szkolenia podnoszące kompetencje i umiejętności miękkie),
   • kursy językowe, jeśli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości języków obcych (np. w kontaktach z klientami).
   
   

Wewnętrzne procedury obowiązujące w firmie przewidują zasady finansowania podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników przez firmę. Zgodnie z procedurą Spółka finansuje dwojakiego rodzaju sposoby podnoszenia kwalifikacji zawodowych:

1. szkolenia krótkie – jedno lub kilkudniowe,
2. szkolenia w postaci Studiów, Studiów podyplomowych, kursów językowych.
   
   
   

Spółka kieruje pracownika na ww. szkolenia na umotywowany wniosek pracownika lub ze swojej inicjatywy i przed podjęciem decyzji prowadzi analizę celowościową odbycia szkolenia (m.in. głównie na podstawie opinii bezpośredniego przełożonego).

Koszty uczestnictwa pracownika w ww. szkoleniach ponoszone są przez Spółkę (opłacane bezpośrednio przez Spółkę lub w formie zwrotu udokumentowanych wydatków poniesionych przez pracownika w związku z odbywanym szkoleniem). Aktualnie, w większości przypadków Spółka zawiera z pracownikiem umowę zobowiązującą pracownika do zwrotu kosztów szkolenia w przypadku jeśli nie ukończy on nauki lub rozwiąże stosunek pracy przed upływem terminu określonego w umowie (dalej „umowy lojalnościowe”) lub posiada formularz podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownika, który zawiera wszystkie niezbędne elementy, wymagane przez Spółkę, w tym uzasadnienie potrzeby podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownika.

We wniosku o dofinansowanie nauki pracownicy przedstawiają motywacje, jakie kierują wyborem przez nich danych studiów lub szkolenia oraz wskazują na korzyści, jakie przyniosą zdobyte przez nich umiejętności dla wykonywania przez nich pracy. Istotnym czynnikiem motywacyjnym dla pracowników (oraz decyzyjnym dla Spółki) są również możliwości uzyskania przez pracownika awansu, w wyniku odbytej nauki. We wnioskach o dofinansowanie podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownicy uzasadniają konieczność podnoszenia kwalifikacji, np. w następujący sposób: „umiejętności nabyte na studiach menedżerskich pozwolą mi lepiej wykonywać prace koordynatora projektów, a w przyszłości zostać profesjonalnym Project Managerem” (z wniosku o dofinansowanie studiów podyplomowych „Szkoła Menedżerów”). Pracownicy zgłaszający zapotrzebowanie na odbycie studiów bezpośrednio związanych z tematyką inżynierii informatycznej wskazują na poszerzenie wiedzy „w zakresie cyklu życia oprogramowania od inżynierii wymagań, analizy i projektowania przez administrowanie i budowę aplikacji, po zapewnianie jakości oprogramowania (...) a także w zakresie zarządzania projektem” (z wniosku pracownika zatrudnionego na stanowisku Testera o dofinansowanie studiów w zakresie inżynierii oprogramowania). Z przedstawionych przykładów wynika, że Spółka dofinansowuje studia lub kursy doszkalające, które zapewnią pracownikom podniesienie kwalifikacji zawodowych i umożliwią pracownikowi dalszy rozwój zawodowy (np. uzyskanie awansu). W odniesieniu do kursów językowych Spółka widzi potrzebę, aby pracownicy, którzy w swojej pracy wykorzystują języki obce w komunikacji wewnętrznej z osobami zarządzającymi Spółką (główny udziałowiec Spółki jest spółką prawa francuskiego) lub w kontaktach z klientem. Ukończenie kursu zapewnia, zdaniem Spółki, podniesienie wiedzy pracownika w zakresie języków obcych.

Spółka uzyskała Interpretację indywidualną, wydaną w 8 grudnia 2010 roku, o sygnaturze IPPB5/423-624/10/AM, potwierdzającą możliwość zaliczenia kosztów wszystkich wyżej wskazanych szkoleń pracowników do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

W stosunku do stanu faktycznego, opisanego we wniosku o wydanie wyżej wskazanej interpretacji indywidualnej Spółka planuje wprowadzić zmiany, tj. Spółka zamierza odstąpić od zawierania umów lojalnościowych z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe, jeśli pracownik, po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, nie będzie zobowiązany do pozostawania w zatrudnieniu. Planowana zmiana wynika z coraz większych problemów z pozyskaniem wysoko wykwalifikowanych pracowników na rynku pracy, zwłaszcza w środowisku IT, gdzie nowe technologie wyrastają jak grzyby po deszczu i utrzymanie konkurencyjnej pozycji rynkowej Spółki uzależnione jest od kwalifikacji zatrudnionych pracowników. Szacuje się, że w samej Polsce brakuje około 50 tys. specjalistów w branży IT, a pracownicy są coraz mniej skłonni do zobowiązywania się do pozostawania w zatrudnieniu.

Spółka wyraża zgodę na odbycie przez pracownika szkolenia na umotywowany wniosek pracownika lub z inicjatywy Spółki, czym wypełnia dyspozycję w art. 103(1) § 1 Kodeksu Pracy.

Zgodnie z brzmieniem art. 103(4) § 3 Kodeksu Pracy, nie ma obowiązku zawarcia umowy, określającej wzajemne prawa i obowiązki stron, jeżeli pracodawca nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. W konsekwencji, tylko w przypadku jeśli Spółka zdecyduje się finansować pracownikowi naukę, wyłącznie pod warunkiem, że pracownik zobowiąże się do pozostania w zatrudnieniu, zostanie zawarta pomiędzy Spółką a pracownikiem umowa określająca wzajemne prawa i obowiązki stron. Ponadto, Spółka każdorazowo będzie oceniała zasadność podnoszenia kwalifikacji zawodowych poprzez wypełnienie Formularza Podnoszenia Kwalifikacji Zawodowych lub w formie opinii mailowej przełożonego pracownika.

Pismem z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) Wnioskodawca wskazał przedmiot wniosku oraz doprecyzował zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem wniosku są dwa stany przyszłe. Wnioskodawca posiada już interpretację odnoszącą się do szkoleń pracowników zarówno związanych bezpośrednio z wykonywanym zawodem, jak i podnoszących wiedzę ogólną pracowników. Planowana zmiana stanu faktycznego, tj. objęty wnioskiem stan przyszły, dotyczy zamiaru odstąpienia od zawierania umów lojalnościowych z pracownikami.

Wnioskodawca nie posiada ani Rady Nadzorczej, ani Komisji Rewizyjnej. Jeden ze wspólników Wnioskodawcy jest równocześnie Prezesem Zarządu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie może wykluczyć, że w związku z pełnioną w zarządzie funkcją Prezes zarządu będzie uczestniczył na koszt Wnioskodawcy w krótkich szkoleniach, bezpośrednio związanych z pełnioną przez niego na podstawie powołania funkcją, takich jak np. szkolenie z zakresu RODO czy szkolenie dla kierowników ochrony informacji niejawnych. Wnioskodawca nie planuje ponosić żadnych kosztów podnoszących wiedzę ogólną Prezesa Zarządu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych koszty studiów lub szkoleń wymienionych w punkcie 1 w opisie stanu przyszłego stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów niezależnie od tego, czy Pracodawca zawarł z pracownikiem umowę lojalnościową?
2. Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych koszty studiów lub kursów wymienionych w punkcie 2 w opisie stanu przyszłego stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów niezależnie od tego, czy pracodawca zawarł z pracownikiem umowę lojalnościową?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy zarówno szkolenia zawodowe jak i szkolenia podnoszące wiedzę ogólną pracowników są kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia „podnoszenie kwalifikacji zawodowych”, odsyłając do odrębnych przepisów, które regulują sprawy związane z kształceniem zawodowym, w szczególności przepisy Kodeksu Pracy. W przypadku, jeśli przepisy podatkowe nie zawierają autonomicznej definicji użytego w nich terminu, w celu nadania treści temu terminowi należy odwołać się do definicji zawartej w odrębnych przepisach, w tym przypadku Kodeksu Pracy.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 103(1) § 1 Kodeksu Pracy „przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą”. Z przepisów tych wynika, że podnoszenie kwalifikacji dotyczy procesu kształcenia, po zakończeniu którego można uznać, że pracownik podniósł swoje kwalifikacje zawodowe i w konsekwencji spełnił oczekiwane wymagania kwalifikacyjne.

Na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, warunkiem zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na podnoszenie kwalifikacji pracowników jest to, by wydatki spełniały przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („updop”) i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 updop, który stanowi zamknięty katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

W ocenie Spółki, wydatki na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników opisane w punkcie 1 i 2 stanu przyszłego spełniają zawarty w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunek zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1. Jak zostało przedstawione w opisie stanu przyszłego, Spółka finansuje pracownikom podnoszenie kwalifikacji, które są przez nich wykorzystywane w wykonywanej przez nich pracy lub umożliwią pracownikowi awans i rozwój kariery zawodowej, zwiększając równocześnie zdolność spółki do osiągania przychodów poprzez podniesienie jej konkurencyjności na rynku. Podkreślenia wymaga również fakt, że innowacyjny charakter świadczonych usług i nieustanny rozwój technik informatycznych, wymaga od pracowników podnoszenia kwalifikacji zawodowych i pogłębiania posiadanej wiedzy.

Dodatkowo pracownikom, którzy są odpowiedzialni za zarządzanie działem firmy lub poszczególnymi projektami, zapewnia się możliwość odbycia szkoleń lub studiów z zakresu wiedzy ogólnej biznesowej, prawnej, itp. (opisane w punkcie 2 stanu przyszłego). W szczególności Spółka decyduje się finansować pracownikom studia MBA, które umożliwiają im pogłębienie wiedzy m.in. z zakresu zarządzania, marketingu, finansów i bankowości, prawa gospodarczego i handlowego. Spółka podejmuje decyzję o finansowaniu tego rodzaju studiów, bowiem umiejętności pozyskane przez pracowników umożliwiają im sprawne zarządzanie przedsiębiorstwem lub poszczególnymi projektami realizowanymi przez Spółkę oraz efektywną komunikację z klientami, która zapewnia trwałą współpracę z kontrahentem lub pozyskanie nowych klientów. Podobne przesłanki decydują o finansowaniu pracownikom kursów językowych. Wielu spośród klientów Spółki to podmioty z kapitałem zagranicznym. Pracownicy często w swojej pracy kontaktują się z osobami zarządzającymi Spółką (udziałowcem Spółki jest spółka z Francji) oraz przedstawicielami kontrahentów, które są osobami nie znającymi języka polskiego oraz mają do czynienia z korespondencją w języku obcym.

Kluczowym czynnikiem w prowadzonej przez spółkę działalności są pracownicy posiadający wysoko specjalistyczne kwalifikacje, a wykonywana przez nich praca stanowi źródło przychodów Spółki. Pracownicy są podstawowym „zasobem” Spółki i świadczone przez tych pracowników usługi informatyczne stanowią źródło jej przychodów podlegających opodatkowaniu. Żaden przepis ani prawa podatkowego ani prawa pracy nie zobowiązuje Spółki do zawierania umów lojalnościowych, jeżeli po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownik nie będzie zobowiązany do pozostania w zatrudnieniu.

Żaden przepis prawa nie zobowiązuje Spółki do zawierania umów lojalnościowych z pracownikami. Zatem, w ocenie Spółki, istnienie lub brak umowy lojalnościowej pozostaje bez wpływu dla kwalifikacji wydatków na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosunkowo jednolite stanowisko w tym zakresie prezentują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, uznając, że wydatki ponoszone na pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów dla pracodawcy (podatnika). Organy podatkowe, w wydawanych interpretacjach, podkreślają, że decydującym dla zakwalifikowania do kosztów wydatków na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników jest wykazanie związku tych wydatków z prowadzoną działalnością.

Jak przedstawiono w opisie stanu przyszłego, Spółka każdorazowo dokonuje analizy zasadności wysłania pracownika na dodatkowy kurs lub studia (na podstawie wniosku pracownika o dofinansowanie nauki). Wszelkie kursy lub studia związane z dokształcaniem pracownika są zatem oceniane pod kątem ich przydatności z wykonywaną przez daną osobę pracą. Konsekwentnie, studia MBA są na przykład finansowane osobom, które pracują na stanowiskach menadżerskich lub kierowniczych, natomiast studia z zakresu inżynierii oprogramowania są finansowane osobom pracującym np. na stanowisku testera oprogramowania. Spółka każdorazowo posiada odpowiednią dokumentację, z której wynika program danego kursu lub studiów i jest możliwy do wykazania związek zakresu szkolenia z wykonywanymi przez pracownika obowiązkami.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników opisane w p. 1 i 2 stanu przyszłego, sfinansowane ze środków obrotowych Spółki będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od tego czy z Pracownikiem zostanie zawarta umowa zobowiązująca pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz
  

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  
  

Co do zasady, podatnik ma więc możliwość ujęcia w kosztach uzyskania przychodów każdego wydatku, który spełnia następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Z wniosku wynika, że Spółka, w celu umożliwienia pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych i zapewnienia jak najwyższych standardów świadczonych usług, zapewnia pracownikom odpowiednie szkolenia. Są to szkolenia podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe oraz szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej i zawodowej pracownika.

Spółka finansuje szkolenia krótkie (jedno- lub kilkudniowe) lub też szkolenia w postaci studiów, studiów podyplomowych czy kursów językowych.

Spółka zamierza odstąpić od zawierania umów lojalnościowych z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe, jeśli pracownik, po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, nie będzie zobowiązany do pozostawania w zatrudnieniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów szkoleń, studiów i kursów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego.

Nawiązując do definicji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz omówienia znaczenia tego przepisu, należy stwierdzić, że kosztami podatkowymi mogą być również tzw. „koszty pracownicze”. Wydatki ponoszone na rzecz pracowników co do zasady stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli tylko spełniają wymóg art. 15 ust. 1 updop. Koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Stosownie do art. 17 i art. 94 pkt 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z art. 103¹ § ww. ustawy przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Art. 103⁴ § 1 Kodeksu pracy stanowi, że pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowę zawiera się na piśmie. Zgodnie z art. 1034 § 3 nie ma jednak obowiązku zawarcia umowy, o której mowa w § 1, jeżeli pracodawca nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Wskazane regulacje prawne oznaczają, że pracodawca powinien sprzyjać rozwojowi zawodowemu pracowników i nie ma przy tym obowiązku zawierania umowy obligującej pracownika do pozostania w zatrudnieniu. Dodatkowo, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują wyłączeń przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków pracodawcy związanych z kształceniem pracowników.

Wnioskodawca twierdzi, że zarówno szkolenia zawodowe, jak i szkolenia podnoszące wiedzę ogólną pracowników są kosztami uzyskania przychodu. Zgodnie z argumentacją przedstawioną przez Wnioskodawcę, Spółka finansuje pracownikom podnoszenie kwalifikacji, które są przez nich wykorzystywane w wykonywanej przez nich pracy lub umożliwią pracownikowi awans i rozwój kariery zawodowej, zwiększając równocześnie zdolność Spółki do osiągania przychodów poprzez podniesienie jej konkurencyjności na rynku. Innowacyjny charakter świadczonych usług i nieustanny rozwój technik informatycznych wymaga od pracowników podnoszenia kwalifikacji zawodowych i pogłębiania posiadanej wiedzy. Umiejętności pozyskane przez pracowników poprzez studia w zakresie MBA, zdaniem Wnioskodawcy, umożliwiają im sprawne zarządzanie przedsiębiorstwem lub poszczególnymi projektami realizowanymi przez Spółkę oraz efektywną komunikację z klientami, która zapewnia trwałą współpracę z kontrahentem lub pozyskanie nowych klientów. Kursy językowe mają natomiast, zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, ułatwić kontakt z osobami zarządzającymi Spółką oraz przedstawicielami kontrahentów, które są osobami nieznającymi języka polskiego. Pracownicy mają ponadto do czynienia z korespondencją w języku obcym, ponadto wielu spośród klientów Spółki to podmioty z kapitałem zagranicznym.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na szkolenia oraz studia dla pracowników opisane w zdarzeniu przyszłym związane będą z zadaniami wykonywanymi przez tych pracowników na rzecz Spółki. Ponadto należy wskazać, że nie ma obowiązku zawierania tzw. umowy lojalnościowej. Przepisy Kodeksu pracy dopuszczają dowolność w tym zakresie.

W związku z powyższym, wydatki te mogą zostać przez Spółkę uznane za koszty uzyskania przychodów.

Spółka w uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wskazała, że nie posiada komisji rewizyjnej oraz rady nadzorczej. Możliwe jest, że Prezes Zarządu, będący jednocześnie wspólnikiem Spółki, będzie uczestniczył na koszt Wnioskodawcy w krótkich szkoleniach, bezpośrednio związanych z pełniona przez niego na podstawie powołania funkcją, np. szkolenie z zakresu RODO czy szkolenie dla kierowników ochrony informacji niejawnych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 updop, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników (art. 16 ust. 1 pkt 38 updop). W dyspozycji ww. przepisu mieszczą się sytuacje, gdy spółka kapitałowa wykonuje świadczenie na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego. Nie znajdzie on natomiast zastosowania w przypadku, gdy świadczenia na rzecz udziałowca dotyczą lub są związane z pełnieniem funkcji w organie zarządzającym. Odpowiada im wówczas wykonywanie przez tę osobę fizyczną określonych czynności na rzecz Spółki, co wyklucza możliwość uznania tych świadczeń za mające charakter jednostronny.

Należy zwrócić także uwagę na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 38a updop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.) zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Oznacza to, że zarząd jest organem wykonawczym spółki, nie zaś jednym z organów stanowiących, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38a updop.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wyłączenie z kosztów zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 38a updop nie będzie miało w niniejszej sprawie zastosowania, ponieważ Wnioskodawca, wobec braku rady nadzorczej i komisji rewizyjnej, nie będzie ponosił wydatków na rzecz osób wchodzących w skład tych organów. Zarząd spółki nie jest natomiast organem stanowiącym spółki kapitałowej.

Nie będzie miało zastosowania także wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów w związku z art. 16 ust. 1 pkt 38 updop, ponieważ wydatki spółki związane z edukacją Prezesa Zarządu będącego wspólnikiem spółki nie są świadczeniem jednostronnym. Wnioskodawca wskazał bowiem, że szkolenia prezesa zarządu będą bezpośrednio związane z pełnioną przez niego funkcją w spółce. Wnioskodawca nie zamierza ponosić kosztów na podnoszenie wiedzy ogólnej Prezesa Zarządu.

Podsumowując, stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na studia lub szkolenia dla pracowników oraz na krótkie szkolenia dla Prezesa Zarządu, będącego jednocześnie wspólnikiem spółki, spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów. W sytuacji wydatków na rzecz szkoleń Prezesa Zarządu nie znajdują zastosowania wyłączenia z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a updop.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zarówno szkolenia zawodowe, jak i szkolenia podnoszące wiedzę ogólną pracowników są kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.