2018.07.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.346.2018.1.MP
z 24 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2018 r. (data wpływu 12 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, usług świadczonych na rzecz Instytucji finansowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, usług świadczonych na rzecz Instytucji finansowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i czynnym podatkiem podatku od towarów i usług (dalej określana jako „ustawa o podatku VAT”).
Wnioskodawca przygotowuje się do rozpoczęcia działalności świadczenia usług pośrednictwa finansowego polegających na oferowaniu i zawieraniu umów o produkty i usługi znajdujących się w ofercie Banków oraz Firm pożyczkowych (dalej określane jako „Banki”, „Firmy pożyczkowe” oraz łącznie jako „Instytucje finansowe”). Usługi oferowane przez Wnioskodawcę na rzecz Instytucji finansowych w zakresie pozyskania Klientów zainteresowanych zawarciem umowy kredytowej będą miały umocowanie w treści właściwych umów zawartych z Instytucjami finansowymi i będą obejmować działania zmierzające w szczególności do skojarzenia dwóch stron transakcji, tj. Instytucji finansowej oraz Klienta. Wnioskodawca będzie działał na rzecz oraz w imieniu Instytucji finansowych podejmując działania w celu stworzenia możliwości dla potencjalnych Klientów Instytucji Finansowych do zawarcia umowy kredytu.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę wykonywane będą z wykorzystaniem zaawansowanego narzędzia informatycznego, zaś usługi pośrednictwa finansowego oferowane będą w sieci Internet. Komunikacja Wnioskodawca - Instytucje finansowe - Klient będzie odbywać się drogą elektroniczną przy wykorzystaniu dedykowanego narzędzia informatycznego dostosowanego do rozwiązań oferowanych przez Instytucje finansowe.

W praktyce proces będzie inicjowany przez Klienta na stronie internetowej lub w aplikacji mobilnej Wnioskodawcy (dalej określany jako „Portal”). Wnioskodawca umożliwi potencjalnym Klientom Instytucji finansowych wykonanie symulacji warunków kredytowych na podstawie parametrów wybranych przez Klienta (kwota kredytu, termin spłaty). Dla wybranej kombinacji Wnioskodawca wyznaczy wysokość raty, całkowitej kwoty do spłaty, terminu spłaty oraz wskaże całkowite koszty kredytu wraz z Rzeczywistą Roczną Stopą Oprocentowania (RRSO). Symulacja będzie realizowana przez mechanizmy informatyczne Portalu Wnioskodawcy na podstawie uśrednionych parametrów kredytów oferowanych za pośrednictwem Wnioskodawcy.

Klient zainteresowany przedstawionymi mu informacjami, po zaakceptowaniu regulaminu Portalu Wnioskodawcy oraz po wypełnieniu wniosku kredytowego kierowany będzie do dalszej części procesu. W przypadku problemów technicznych lub pytań ze strony Klienta Wnioskodawca udostępni asystę swojego pracownika, który będzie wspierać Klienta w rozwiązaniu zaistniałego problemu. Asysta realizowana będzie poprzez chat lub kontakt telefoniczny z Klientem. Na tym etapie procesu Wnioskodawca założy Klientowi indywidualne konto na Portalu oraz wykona jego wstępną weryfikację polegającą na sprawdzeniu informacji o sytuacji majątkowej Klienta w bazach gospodarczych. W przypadku gdy wynik weryfikacji będzie pozytywny, Wnioskodawca przekaże wniosek kredytowy Klienta do wybranych Instytucji finansowych w celu przedstawienia oferty kredytowej. W odpowiedzi na powyższe, Instytucje finansowe na podstawie weryfikacji Klienta przeprowadzanej na podstawie własnych procedur przekażą Wnioskodawcy ofertę kredytową dla Klienta oraz opcjonalnie listę wymaganych przez nie dokumentów (np. potwierdzające zatrudnienie i wysokość dochodów Klienta). Wnioskodawca prezentuje Klientowi oferty kredytowe Instytucji Finansowych na koncie Klienta na Portalu. W przypadku wyrażenia przez Klienta zainteresowania zmianą warunków przedstawionych ofert kredytowych, Wnioskodawca udostępni Klientowi możliwość ich rekalkulacji.

Od tego kroku procesu, w zależności od modelu współpracy z daną Instytucją finansową oraz indywidualnych wymogów stawianych przez nie, proces może być realizowany w kilku wariantach, w których zmianie ulec może kolejność opisanych poniżej czynności lub podmiot (Wnioskodawca lub Instytucja finansowa) przez którego dana czynność będzie wykonywana. Opisy czynności z możliwymi wariantami zostają przedstawione poniżej.

Klient zainteresowany kontynuacją procesu kredytowego dokonuje wyboru oferty kredytowej. Wnioskodawca przekazuje Instytucji finansowej parametry oferty wybranej przez Klienta wraz z dokumentami wymaganymi przez Instytucję finansową ( zaświadczenie potwierdzające zatrudnienie oraz wysokość dochodów Klienta, numer rachunku bankowego Klienta, na który ma nastąpić wypłata środków z umowy kredytowej, inne).

Wnioskodawca lub Instytucja finansowa przeprowadza proces weryfikacji tożsamości Klienta. Weryfikacja przeprowadzana przez Wnioskodawcę wykonywana jest przy użyciu usługi i oprogramowania PayByLink, Klient wykonuje przelew bankowy na kwotę 1 zł i na podstawie danych Klienta uzyskanych z konta bankowego pobierane są dane Klienta, które porównywane są z tymi, które Klient zadeklarował na wniosku kredytowym. W przypadku weryfikacji przeprowadzanej przez Instytucję finansową, Wnioskodawca przekazuje Klientowi link, pod którym przeprowadzana jest weryfikacja tożsamości Klienta zgodnie z wymogami stawianymi przez Instytucję finansową.

Instytucja finansowa przesyła Wnioskodawcy dokumentację kredytową niezbędną do zawarcia umowy, którą ten udostępnia na koncie Klienta na Portalu. W przypadku Banku na dokumentację kredytową składa się komplet dokumentów, w tym umowa kredytowa, zaś w przypadku umowy zawieranej z Firmą pożyczkową dodatkowo pełnomocnictwo Klienta dla Wnioskodawcy do podpisania umowy przez Wnioskodawcę w imieniu Klienta i Firmy pożyczkowej.

Wnioskodawca udostępnia Klientowi dokumentację kredytową w celu umożliwienia zapoznania się z warunkami umowy oraz dokument asysty przedkontraktowej zgodnie z wymogami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.

W odniesieniu do umów kredytowych zawieranych z Bankiem podpisanie umowy przez Klienta odbywa się za pomocą kodu SMS. W odniesieniu do umów zawieranych z Firmą pożyczkową za pomocą kodu SMS Klient potwierdza jedynie zapoznanie się z warunkami umowy, zaś podpisanie umowy następuje na dalszym etapie procesu i jest wykonywane w imieniu Klienta przez Firmę pożyczkową lub Wnioskodawcę, działających na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Klienta. Kod SMS generowany jest z systemu informatycznego Wnioskodawcy lub Instytucji finansowej, który Klient wprowadza i zatwierdza na stronie Portalu Wnioskodawcy. Następnie kod SMS jest weryfikowany w systemie Wnioskodawcy lub w systemie Instytucji finansowej.

W przypadku pozytywnej weryfikacji kodu SMS, gdy weryfikacja została wykonana w systemie Wnioskodawcy, Wnioskodawca zawiadamia Bank o podpisaniu umowy przez Klienta, zaś Firmę pożyczkową o akceptacji umowy i o udzieleniu przez Klienta pełnomocnictwa dla Firmy pożyczkowej lub Wnioskodawcy do podpisania w jego imieniu umowy kredytowej. W przypadku weryfikacji kodu SMS przez Instytucję finansową, zawiadamia ona Wnioskodawcę o pozytywnym zakończeniu weryfikacji i podpisaniu umowy przez Klienta.

Umowy kredytowe zostają podpisane bezpośrednio przez Instytucję finansową lub Wnioskodawcę, działającego na mocy udzielonego pełnomocnictwa do podpisywania umów w imieniu i na rzecz Instytucji finansowej. W przypadku podpisania umowy przez Instytucję finansową, Instytucja finansowa przekazuje umowę kredytową do Wnioskodawcy. W przypadku podpisania umowy przez Wnioskodawcę, zawiadamia on Instytucję finansową o podpisaniu umowy i przekazuje Instytucji finansowej umowę.

Wnioskodawca udostępnia umowę Klientowi na koncie na Portalu oraz dodatkowo przesyła na wskazany przez Klienta adres poczty elektronicznej.

Instytucja finansowa dokonuje aktywacji umowy kredytowej stawiając środki tytułu zawartej umowy kredytowej do dyspozycji Klienta. Instytucja finansowa przed postawieniem środków do dyspozycji Klienta może przeprowadzić dodatkową weryfikację manualną Klienta, zgodnie ze swoimi wewnętrznymi procedurami.

Wnioskodawca zawiadamia Klienta poprzez Portal oraz pocztę elektroniczną o uruchomieniu środków umowy kredytowej.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, iż w celu ograniczenia prób potencjalnych wyłudzeń kredytów dzięki funkcjonalności systemu informatycznego będzie stosować narzędzia pozwalające na monitorowanie zachowań Klienta. W przypadku powzięcia informacji o próbie wyłudzenia kredytu, Wnioskodawca przerywa proces kredytowy. Wnioskodawca zatem poprzez własne zaplecze techniczne będzie aktywnie włączony w przekazywanie treści oraz propozycji potencjalnym Klientom, jak również w działania antywyłudzeniowe.

W przedstawionym modelu Wnioskodawca będzie wykonywać czynności pośrednictwa finansowego polegające na zaprezentowaniu oferty Instytucji finansowych potencjalnym Klientom oraz przekazywaniu drogą elektroniczną wniosków kredytowych i przekazywaniu tą samą drogą decyzji Instytucji finansowych dotyczących udzielenia kredytów, jak również przesyłaniu dokumentów wymaganych do zawarcia umowy kredytowej. Jednocześnie Wnioskodawca będzie wykonywać weryfikację tożsamości Klienta oraz poprawności danych Klienta dla celów zawarcia umowy kredytowej.

Podsumowując, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą zmierzały do tego aby uczynić wszystko aby dwie strony transakcji tj. Instytucja finansowa oraz Klient zawarły umowę kredytową. Wnioskodawca nie będzie mieć własnego interesu w realizacji umowy kredytowej pomiędzy Instytucją finansową a Klientem, ani wpływu na jej treść. Opisane powyżej czynności będą wykonywane z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi informatycznych, przy czym świadczone przez Wnioskodawcę usługi obejmować będą aktywne działania umożliwiające Klientom zapoznanie się z ofertą Instytucji finansowych i zawarcie umowy kredytowej.

Z tytułu wyżej opisanych usług Wnioskodawcy należne będzie od Instytucji Finansowych wynagrodzenie w formie prowizji za doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Instytucją finansową a Klientem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Instytucji finansowych korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy opisane we wniosku usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Instytucji finansowych korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W opinii Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług pośrednictwa. W tym zakresie można posiłkować definicją językową tego pojęcia. Wg Słownika Języka Polskiego PWN przez pośrednictwo rozumie się „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakiś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwienie kontaktu uczestnikom rynku pracy”.

Ponadto przy interpretacji pojęcia pośrednictwa należy mieć na uwadze przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 TSUE Volker Ludwig Trybunał wyraził opinię, że czynności zwolnione z opodatkowania na mocy art. 13 VI Dyrektywy powinno się definiować, biorąc pod uwagę charakter świadczonych usług, nie zaś osobę je świadczącą lub odbiorcę. Przepis ten nie odnosi się bowiem w ogóle do tych ostatnich podmiotów. Stąd wykonane przez pośrednika usługi powinny przede wszystkim tworzyć odrębną całość i w konsekwencji spełniać podstawowe funkcje usługi pośrednictwa. Trybunał przytoczył również własną definicję działalności pośrednictwa: „(...) Pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy”. Z powołanego wyżej orzeczenia TSUE wynika, że istotą pośrednictwa w zakresie usług finansowych jest kojarzenie kontrahentów transakcji finansowych przez podmiot trzeci, który nie musi być stroną o świadczenie usług finansowych (kredytu, pożyczki). Pośrednik może zarówno sam zawierać umowę z klientem, jak też ograniczać się do nakłaniania ich do zawarcia tych umów z innym podmiotem. Działania pośrednika powinny być skierowane jednak zawsze na doprowadzenie do zawarcia umowy, a liczba i wartość zawartych umów powinna mieć wpływ na wysokość jego wynagrodzenia.

Odnosząc powyższe uwagi do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w wyniku działań podejmowanych przez Wnioskodawcę dochodzi do skojarzenia Klienta z Bankiem/Firmą pożyczkową, przekazywania wymaganych informacji i danych niezbędnych do zawarcia umowy kredytowej, a w konsekwencji dzięki aktywności Wnioskodawcy dochodzi do samego zawarcia umowy między Klientem a Bankiem/Firmą pożyczkową.

Można zatem stwierdzić, że celem działania Wnioskodawcy jest dążenie do zawarcia umów kredytowych o jak najwyższej wartości, gdyż mają one wpływ na wysokość należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia.

W kontekście świadczenia usług pośrednictwa przy wykorzystaniu serwisów internetowych warto podkreślić, że w wyroku TSUE w sprawie C-2/95 SDC, zostało zaakcentowane, że przepisy Dyrektywy VAT nie ograniczają możliwości zastosowania zwolnienia z VAT do czynności związanej z udzielaniem kredytów i pośrednictwem kredytowym „całkowicie lub częściowo wykonanym za pomocą środków elektronicznych lub techniką manualną”.

Czynności wykonywane z wykorzystaniem internetowych platform transakcyjnych mogą nosić cechy typowe dla usług pośrednictwa. We wspomnianym już wyroku TSUE C-453/05 Volker Ludwig Trybunał podkreślił, że podstawą kwalifikacji danej czynności do grupy usług finansowych zwolnionych z VAT ma być charakter świadczeń wykonujących je podmiotów i należy uznać, że nie tracą swojego charakteru w zależności od metod, mechanizmów czy środków za pomocą których są świadczone.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywane przez niego czynności nie mają charakteru czynności wyłącznie w zakresie udostępnienia informacji stronom transakcji finansowej. W szczególności, usługi Wnioskodawcy nie powinny zostać uznane za usługi promocji, czy też usługi marketingowe. Nie polegają one bowiem tylko na promowaniu możliwości skorzystania z oferty kredytowej Banku/Firmy pożyczkowej, ale obejmują czynności umożliwiające klientowi zapoznanie się z ofertą tych instytucji, wypełnienie w systemie wniosku kredytowego, weryfikację danych w nim zawartych, przekazanie danych do Banku/Firmy pożyczkowej, a także, w przypadku zawarcia umowy kredytowej do podpisania umowy kredytowej.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez niego usługi nie ograniczają się również do świadczenia usług hostingowych, tj. do udostępniania miejsca na stronie internetowej. Wnioskodawca nie tylko oddaje przestrzeń na stronie internetowej, ale również zapewnia narzędzia stwarzające możliwość zapoznania się z ofertą Banku, pobrania i wypełnienia wniosku kredytowego, a w rezultacie tego zawarcie umowy i nabycie produktu. Poza samym przekazywaniem informacji Wnioskodawca tworzy bądź nabywa narzędzia, a następnie udostępnia je w celu nawiązania kontaktu i zawarcia umowy.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jego usługi świadczone przez Internet podlegają zwolnieniu z VAT znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Pogląd taki został wyrażony w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 922/12 oraz I FSK 923/12.

W powołanych orzeczeniach NSA potwierdził możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w sytuacji, gdy na podstawie umowy podatnik zobowiązuje się do pozyskania za pośrednictwem strony internetowej klientów dla instytucji finansowych, jeśli na tej stronie zamieszczone są informacje o oferowanych produktach finansowych oraz za jej pośrednictwem klient może wypełnić wniosek o nabycie takiego produktu i zawarcie umowy z instytucją finansową.

Stanowisko zgodne z przedstawionym w ww. orzeczeniach zostało wyrażone również w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 listopada 2013 r. sygn. IPPP1/443-845/13-2/AP, w której organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika, iż podatnik prowadzący portal internetowy zawierający narzędzia umożliwiające użytkownikowi zawieranie umów z instytucjami finansowymi, to wynagrodzenie dla właściciela portalu za świadczone usługi stanowi wynagrodzenie za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek, zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz.1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych przepisów ustawy wynika, że usługą jest każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy więc rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca przygotowuje się do rozpoczęcia działalności świadczenia usług pośrednictwa finansowego polegających na oferowaniu i zawieraniu umów o produkty i usługi znajdujących się w ofercie Banków oraz Firm pożyczkowych (dalej określane jako „Banki”, „Firmy pożyczkowe” oraz łącznie jako „Instytucje finansowe”). Wnioskodawca będzie działał na rzecz oraz w imieniu Instytucji finansowych podejmując działania w celu stworzenia możliwości dla potencjalnych Klientów Instytucji Finansowych do zawarcia umowy kredytu.

Wnioskodawca udostępnia umowę Klientowi na koncie na Portalu oraz dodatkowo przesyła wskazany przez Klienta adres poczty elektronicznej.

Wnioskodawca zawiadamia Klienta poprzez Portal oraz pocztę elektroniczną o uruchomieniu środków umowy kredytowej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dla opisanych usług świadczonych na rzecz Instytucji finansowych, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Trzeba też zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „pośrednictwa” w świadczeniu usług finansowych. Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo rozumie się „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy”.

Pośrednictwo obejmuje zatem czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie „w imieniu” oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, należy odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził: „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy tym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

W powołanych wyżej orzeczeniach TSUE wskazał zatem przykładowe elementy wchodzące w skład usługi „pośrednictwa”. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
celem jest dążenie do zawarcia umowy, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy,
usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Ponadto, treść cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Omawiane zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do
określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza TSUE w wyroku w sprawie C-2/95, w którym orzekł, że „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca będzie wykonywać czynności pośrednictwa finansowego polegające na zaprezentowaniu oferty Instytucji finansowych potencjalnym Klientom oraz przekazywaniu drogą elektroniczną wniosków kredytowych i przekazywaniu tą samą drogą decyzji Instytucji finansowych dotyczących udzielenia kredytów, jak również przesyłaniu dokumentów wymaganych do zawarcia umowy kredytowej. Jednocześnie Wnioskodawca będzie wykonywać weryfikację tożsamości Klienta oraz poprawności danych Klienta dla celów zawarcia umowy kredytowej.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania, to nie tylko czynność udostępniania przestrzeni na stronie internetowej, ale również stworzenie instytucjom finansowym możliwości przedstawienia ich oferty, możliwość jej przeglądania i zapoznania się przez osoby zainteresowane oraz możliwość uzyskania kontaktu, otrzymania wniosku i zawarcia umowy na zakup danego produktu.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mają wyłącznie charakteru czynności faktycznych związanych z umową. Nie jest to pasywne udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej. Spółka wychodzi poza czynności udostępniania na stronie internetowej informacji o produktach finansowych. Celem świadczonych usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy. Skoro bowiem Klient po zapoznaniu się z przedstawioną przez Wnioskodawcę ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu. Takim działaniem Wnioskodawca spełnia wynikający z powołanych wyżej orzeczeń TSUE warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Opisane powyżej czynności będą wykonywane z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi informatycznych, przy czym świadczone przez Wnioskodawcę usługi obejmować będą aktywne działania umożliwiające Klientom zapoznanie się z ofertą Instytucji finansowych i zawarcie umowy kredytowej.

Oceniając powyższe okoliczności sprawy na tle powołanych regulacji prawnych należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wskazane usługi stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, w szczególności:

są świadczone za wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie to w części uzależnione jest od liczby zawartych umów;
z punktu widzenia nabywcy usług finansowych, usługi pośrednictwa finansowego stanowią element usługi finansowej;
celem świadczenia usług jest dążenie do zawarcia umowy kredytowej przez strony transakcji finansowej , przy czym pośrednik (Wnioskodawca) nie ma żadnego interesu co do treści tej umowy ;
usługi pośrednictwa finansowego nie mają wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową, tj. nie polegają jedynie na udostępnianiu informacji stronom transakcji finansowej, lecz na aktywnych działaniach Pośrednika zmierzających do zawarcia umów kredytowych (począwszy od pozyskiwania osób zainteresowanych zawarciem umowy pożyczki, prezentowania oferty potencjalnym klientom, weryfikowania danych, a skończywszy na przedstawieniu oferty dostosowanej do konkretnych potrzeb danego klienta, przyjmowaniu wniosków , podpisania umów).

Zatem, świadczenie Wnioskodawcy polegające na wykonywaniu czynności zmierzających do zawarcia umowy między podmiotem oferującym produkt finansowy a klientem korzysta ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako usługa pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek, o których mowa w tym przepisie.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin