2018.07.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.304.2018.1.MK
z 23 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawy nieruchomości lokalowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawy nieruchomości lokalowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), która dokonała procesu centralizacji rozliczeń VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi z dniem 1 stycznia 2017 r. W strukturze organizacyjnej Gminy znajduje się m.in. zakład budżetowy pn. Gminny Zakład Komunalny (dalej: GZK) utworzony na podstawie Uchwały Rady Gminy z dnia 14 listopada 2008 r. Zgodnie z dotychczasowym, przeważającym stanowiskiem organów podatkowych - prezentowanym do momentu podjęcia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyroku z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 (dalej: Wyrok TSUE) oraz przez poszerzony skład sędziowski Naczelnego Sądu Administracyjnego uchwały z dnia 26 października 2015 r., sygn. akt I FPS 4/15 (dalej: Uchwała NSA) - gminne jednostki budżetowe oraz zakłady budżetowe były traktowane jako odrębni od tworzących je gmin podatnicy na gruncie VAT. W konsekwencji, Zakład do 31 grudnia 2016 r. był zarejestrowany jako odrębny od Gminy podatnik VAT i dokonywał tym samym odrębnych od Gminy rozliczeń tego podatku. W ramach działalności statutowej Zakład wykonuje zadania własne Gminy o charakterze użyteczności publicznej mające na celu zaspokajanie bieżących potrzeb społeczności lokalnej.

Do zadań tych należą m.in.:

dystrybucja i zaopatrzenie w wodę,

odbiór i odprowadzanie ścieków,

oczyszczanie ścieków,

eksploatacja systemów wodociągowo-kanalizacyjnych,

administrowanie i zarządzanie mieszkaniowym zasobem Gminy,

utrzymanie, konserwacja i remonty mieszkaniowego zasobu Gminy,

administrowanie i zarządzanie nieruchomościami i terenami gminnymi związanymi z mieszkaniowym zasobem Gminy i niezbędnymi do korzystania z tego zasobu,

utrzymanie w należytym stanie porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń budynków komunalnych służących do wspólnego użytku mieszkańców i ich otoczenia,

reprezentowanie interesów Gminy we wspólnotach mieszkaniowych oraz w przypadku podpisywania przez Gminę umów najmu lokali mieszkalnych z osobami trzecimi,

prowadzenie robót remontowo - budowlanych i instalacyjnych.

Na podstawie aktu notarialnego Gmina w dniu 18 grudnia 1997 r. nabyła od Agencji własność nieruchomości oznaczonej nr 40/13 w miejscowości Z., zabudowanej parterowym budynkiem mieszkalnym całkowicie zamieszkałym. W dniu nabycia budynku mieszkalnego przez Gminę zamieszkiwali obecni najemcy.

Administratorem powyższej nieruchomości jest Gminny Zakład Komunalny. W 2005 r. dokonano podziału działki w celu wyodrębnienia działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym wraz z gruntem niezbędnym do korzystania z tego budynku. W wyniku tego podziału powstały 2 działki: działka nr 40/20 zabudowana parterowym budynkiem mieszkalnym - opisanym wyżej oraz niezabudowana działka nr 40/21.

W budynku tym znajdują się 4 samodzielne lokale - stanowiące 100 % nieruchomości. Przez cały okres od 1997 r. i obecnie lokale te są najmowane na podstawie umów najmu zawartych na czas nieokreślony:

Lokal nr 1 o pow. 66,13 m² wraz z pomieszczeniami przynależnymi - dwoma piwnicami o łącznej pow. tych pomieszczeń 16,20 m - Umowa najmu z 1 lutego 2000 r. zmieniona aneksem z 8 stycznia 2018 r.
Lokal nr 2 o pow. 34,30 m² wraz z pomieszczeniem przynależnym - piwnicą o pow. 6,62 m² - Umowa najmu z 30 września 2011 r. zmieniona aneksem z 4 stycznia 2018 r.
Lokal nr 3 o pow. 24,94 m² wraz z pomieszczeniem przynależnym - piwnicą o pow. 6,81 m² - Umowa najmu z 3 sierpnia 1995 r. zmieniona aneksem z 8 stycznia 2018 r.
Lokal nr 4 o pow. 61,98 m² wraz z pomieszczeniami przynależnymi - trzema piwnicami o łącznej pow. tych pomieszczeń 19,32 m² - Umowa najmu z 1 stycznia 1993 r. zmieniona aneksem z 22 grudnia 2017 r.

GZK ponosił koszty remontów i napraw, od których nie odliczał podatku VAT. Koszty remontów i napraw w latach 2009-2018 kształtowały się następująco:

w roku 2009 - 671,00 zł,
w roku 2010 - 1 078,60 zł,
w roku 2011 - 699,37 zł,
w roku 2012- 9 553,00 zł,
w roku 2013 - 11 645,24 zł,
w roku 2014- 7 000,80 zł,
w roku 2015 - 0,00 zł,
w roku 2016- 0,00 zł,
w roku 2017- 2 204,90 zł,
w roku 2018 - 0,00 zł,

razem koszty poniesionych remontów i napraw wyniosły 32 852,91 zł.

W związku z wnioskami najemców, Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na zbycie w trybie bezprzetargowym czterech samodzielnych lokali mieszkalnych położonych w budynku, gmina, na rzecz ich najemców wraz z udziałem w gruncie.

Zostały sporządzone operaty szacunkowe na wszystkie 4 lokale wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej i łączna wartość całej nieruchomości wynosi 466 808 zł, w tym wartość gruntu 82 937 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości lokalowych wraz z udziałami w nieruchomości wspólnej korzysta ze zwolnienia od podatku VAT w myśl art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa samodzielnego lokalu użytkowego będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) - dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W rozumieniu ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem przedmiotowej nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Zwolnienia tego nie można zastosować w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zdaniem Gminy, w przypadku opisanym w stanie faktycznym w odniesieniu do samodzielnego lokalu użytkowego wraz z udziałem w gruncie oraz we współwłasności części wspólnych budynku, możliwe jest zastosowanie zwolnienia z opodatkowania z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Lokal użytkowy będący przedmiotem sprzedaży jest oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu oraz od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży minie co najmniej 2 lata.

W konsekwencji zostaną spełnione obie przesłanki warunkujące zwolnienie, co oznacza, że dostawa nieruchomości (budynków, budowli lub ich części) będzie korzystać ze zwolnienia w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponadto art. 2 pkt 14 ustawy o VAT stanowi o czynnościach „podlegających opodatkowaniu", a nie o czynnościach, które „podlegały opodatkowaniu” w danej sytuacji. Stanowisko takie znajduje uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach przepisów prawa podatkowego. NSA w wyroku z 30 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1545/13 stwierdził, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, spełnia warunek przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. W kwestii wydania obiektu na rzecz „pierwszego nabywcy” lub „użytkownika” NSA stwierdził, iż oznaczenie tej osoby jest niezbędne do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jednocześnie definicję użytkownika będzie spełniał każdy, kto rozpoczął korzystanie z obiektów.

Ponadto NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14, wskazał, że: wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Pierwsze zasiedlenie to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, przekraczającym 30% wartości początkowej nieruchomości.

Jednocześnie Gmina zauważa, iż w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. o.o., TSUE stwierdził: „że art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.”

Oznacza to, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia" ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku, niezależnie od tego czy jest on nowy czy też przebudowany przez jego właściciela, nieprzerwanie przez co najmniej przez dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT.

Zatem „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) - w myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT po jego wybudowaniu - należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym na potrzeby własnej działalności gospodarczej a także oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć również, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, bowiem w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wobec tego w ocenie Gminy, spełnione zostaną oba warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, uzasadniające zastosowanie zwolnienia z podatku VAT transakcji zbycia przedmiotowej nieruchomości. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą jest dłuższy niż dwa lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt, budynki i budowle spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ww. sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia „ulepszenia” wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, w którym wskazał »(…) artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia«.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, która dokonała procesu centralizacji rozliczeń VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi z dniem 1 stycznia 2017 r. W strukturze organizacyjnej Gminy znajduje się m.in. zakład budżetowy pn. Gminny Zakład Komunalny (dalej: GZK).

Na podstawie aktu notarialnego Gmina w dniu 18 grudnia 1997 r. nabyła od Agencji własność nieruchomości oznaczonej nr 40/13 w miejscowości, zabudowanej parterowym budynkiem mieszkalnym całkowicie zamieszkałym. W dniu nabycia budynku mieszkalnego przez Gminę zamieszkiwali obecni najemcy. Administratorem powyższej nieruchomości jest Gminny Zakład Komunalny. W 2005 r. dokonano podziału działki w celu wyodrębnienia działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym wraz z gruntem niezbędnym do korzystania z tego budynku. W wyniku tego podziału powstały 2 działki: działka nr 40/20 zabudowana parterowym budynkiem mieszkalnym - opisanym wyżej oraz niezabudowana działka nr 40/21.

Lokal nr 1 o pow. 66,13 m² wraz z pomieszczeniami przynależnymi - dwoma piwnicami o łącznej pow. tych pomieszczeń 16,20 m - Umowa najmu z 1 lutego 2000 r. zmieniona aneksem z 8 stycznia 2018 r.
Lokal nr 2 o pow. 34,30 m² wraz z pomieszczeniem przynależnym - piwnicą o pow. 6,62 m² - Umowa najmu z 30 września 2011 r. zmieniona aneksem z 4 stycznia 2018 r.
Lokal nr 3 o pow. 24,94 m² wraz z pomieszczeniem przynależnym - piwnicą o pow. 6,81 m² - Umowa najmu z 3 sierpnia 1995 r. zmieniona aneksem z 8 stycznia 2018 r.
Lokal nr 4 o pow. 61,98 m² wraz z pomieszczeniami przynależnymi - trzema piwnicami o łącznej pow. tych pomieszczeń 19,32 m² - Umowa najmu z 1 stycznia 1993 r. zmieniona aneksem z 22 grudnia 2017 r.

Według informacji GZK większość prac remontowych w lokalach, najemcy wykonywali samodzielnie i z własnych środków, m in. instalacja etażowego centralnego ogrzewania, wymiana okien i drzwi oraz częściowa termoizolacja budynku. GZK ponosił koszty remontów i napraw, od których nie odliczał podatku VAT. Koszty remontów i napraw w latach 2009-2018 kształtowały się następująco:1. w roku 2009 - 671,00 zł; w roku 2010 - 1 078,60 zł; w roku 2011 - 699,37 zł; w roku 2012- 9 553,00 zł; w roku 2013 - 11 645,24 zł; w roku 2014- 7 000,80 zł; w roku 2015 - 0,00 zł; w roku 2016- 0,00 zł; w roku 2017- 2 204,90 zł; w roku 2018 - 0,00 zł, razem koszty poniesionych remontów i napraw wyniosły 32 852,91 zł. W związku z wnioskami najemców, Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na zbycie w trybie bezprzetargowym czterech samodzielnych lokali mieszkalnych położonych w budynku, gmina, na rzecz ich najemców wraz z udziałem w gruncie. Zostały sporządzone operaty szacunkowe na wszystkie 4 lokale wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej i łączna wartość całej nieruchomości wynosi 466 808 zł, w tym wartość gruntu 82 937 zł.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż nieruchomości lokalowych wraz z udziałami w nieruchomości wspólnej korzysta ze zwolnienia od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do nieruchomości lokalowych doszło do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili transakcji jej sprzedaży miną co najmniej dwa lata. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabył w dniu 18 grudnia 1997 r. od Agencji własność nieruchomości zabudowanej parterowym budynkiem mieszkalnym. W budynku tym znajdują się 4 samodzielne lokale, stanowiące 100% nieruchomości. Lokale te przez cały okres od 1997 r. i obecnie są wynajmowane na podstawie umów najmu zawartych na czas nieokreślony (tj.: lokal nr 1 o pow. 66,13 m² wraz z pomieszczeniami przynależnymi - dwoma piwnicami o łącznej pow. tych pomieszczeń 16,20 m - umowa najmu z 1 lutego 2000 r. zmieniona aneksem z 8 stycznia 2018 r.; lokal nr 2 o pow. 34,30 m² wraz z pomieszczeniem przynależnym - piwnicą o pow. 6,62 m² - umowa najmu z 30 września 2011 r. zmieniona aneksem z 4 stycznia 2018 r.; lokal nr 3 o pow. 24,94 m² wraz z pomieszczeniem przynależnym - piwnicą o pow. 6,81 m² - umowa najmu z 3 sierpnia 1995 r. zmieniona aneksem z 8 stycznia 2018 r.; lokal nr 4 o pow. 61,98 m² wraz z pomieszczeniami przynależnymi - trzema piwnicami o łącznej pow. tych pomieszczeń 19,32 m² - umowa najmu z 1 stycznia 1993 r. zmieniona aneksem z 22 grudnia 2017 r.). Ponadto, Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. lokali w wysokości co najmniej 30% jego wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które to ulepszenia stanowiły znaczną przebudowę lokali lub zmieniły przeznaczenia tych lokali. Tym samym do transakcji sprzedaży ww. lokali wchodzących w skład nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji, również dostawa działki, na której znajduje się budynek będzie korzystała ze zwolnienia od podatku – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości lokalowych wraz z udziałami w nieruchomości wspólnej będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 8 ustawy.

Jednocześnie, jak wskazano wyżej, ww. zwolnienie jest fakultatywne i przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług dostawca nieruchomości może z niego zrezygnować.

W związku z powyższymi okolicznościami, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin