2018.07.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.145.2018.4.MK
z 13 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2018 r. (data wpływu 29 maja 2018 r.) oraz z dnia 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 29 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2018 r. oraz z dnia 25 czerwca 2018 r. ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca w czerwcu 2016 r. sprzedał nieruchomość (grunt) za kwotę Y zł. Pozyskane w wyniku tej sprzedaży środki finansowe Wnioskodawca postanowił przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe w przeciągu dwóch lat od końca roku w którym nastąpiło odpłatne zbycie i skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca planuje zawrzeć przed upływem 31 grudnia 2018 roku umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości lub umowę deweloperską, na podstawie której dokona zakupu mieszkania. Brak możliwości zawarcia w tym terminie umowy definitywnie przenoszącej własność wynika z faktu, że mieszkanie nie jest jeszcze wybudowane i wyodrębnione, a zatem nie może stanowić przedmiotu własności w rozumieniu prawa cywilnego. Wnioskodawca zamierza wpłacić deweloperowi całą kwotę należną z tytułu zakupu mieszkania wraz z zawarciem umowy przedwstępnej lub deweloperskiej.

Definitywne przeniesienie własności mieszkania nastąpi po 31 grudnia 2018 r., tj. po upływie 2 lat od końca roku, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości. Zakupione mieszkanie będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę na jego cele mieszkaniowe. Wnioskodawca posiada również inną nieruchomość, którą także będzie wykorzystywał na swoje cele mieszkalne. Zawarcie umowy przenoszącej własność mieszkania planowane jest na przełomie 2019 i 2020 roku, przy czym termin ten zależy od daty ukończenia inwestycji i nie zależy od Wnioskodawcy, co oznacza, że zawarcie umowy może nastąpić zarówno w 2019 albo w 2020 roku.

Sprzedaż nieruchomości, z której przychód został wydatkowany na nabycie mieszkania nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca posiada obecnie jedną nieruchomość w której może realizować cele mieszkaniowe - dom w X. Obecnie Wnioskodawca zamieszkuje w jedynej nieruchomości, którą posiada - domu w X. Własne cele mieszkaniowe realizowane są poprzez zapewnienie sobie w tym mieszkaniu „dachu nad głową”, tj. zamieszkiwanie w lokalu przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać obie nieruchomości do zapewnienia sobie „dachu nad głową”, tj. realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Realizacja potrzeb mieszkaniowych w dwóch mieszkaniach odbywać się będzie poprzez zamieszkiwanie w jednej bądź drugiej nieruchomości w zależności od bieżących potrzeb i uznania wnioskodawcy, a więc przykładowo przebywając część tygodnia w jednym, a część tygodnia w drugim mieszkaniu. Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać żadnego lokalu w ten sposób, aby przebywać w nim jedynie kilka dni w roku (np. podczas wakacji). Obecnie Wnioskodawca nie zamierza wynajmować lokalu mieszkalnego, który nabędzie od dewelopera.

Sprzedana w czerwcu 2016 r. nieruchomość za kwotę Y nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Nieruchomość została nabyta na podstawie uchwały w sprawie dokonania podziału majątku spółki z dnia 29 grudnia 2011 r. (jest to też data wejścia w życie uchwały) podjętej przez wspólników spółki jawnej, do których należał również Wnioskodawca.

Zgodnie z uchwałą, w związku z rozwiązaniem spółki nieruchomość do niej należąca została podzielona pomiędzy dotychczasowych wspólników w sposób odzwierciedlający ich dotychczasowy udział w zyskach i stratach spółki jawnej; w związku z tym Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości w udziale 33/100 części.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zawarcie umowy deweloperskiej w opisanym stanie faktycznym uprawnia do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy zawarcie umowy przedwstępnej w opisanym stanie faktycznym uprawnia do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ograniczone z racji posiadanie przez Wnioskodawcę innej nieruchomości?

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy zawarcie umowy deweloperskiej w opisanym stanie faktycznym uprawnia do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT, zwolnione z opodatkowania są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z ust. 25 ustawy PIT, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z ust. 28 ustawy, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Ponieważ zbycie nieruchomości miało miejsce w czerwcu 2016 r., aby skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT, przeznaczenie przychodu ze zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe powinno nastąpić w terminie do 31 grudnia 2018 r.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższy wymóg zostanie spełniony w przypadku zawarcia umowy deweloperskiej przed 31 grudnia 2018 r. oraz definitywnego przeniesienia własności mieszkania po tym terminie. Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. II FSK 3510/17. Sąd zwrócił uwagę na cel ustawodawcy, jaki przyświecał ustanowieniu zwolnienia na własne cele mieszkaniowe - zachęcenie podatników do nabywania lub budowania własnych nieruchomości. W momencie zawarcia umowy deweloperskiej jest już wskazany konkretny lokal, w konkretnej lokalizacji, a przede wszystkim jest zobowiązanie do przeniesienia własności tego lokalu. Natomiast sam proces budowlany deweloperski a proces budowlany własny różni się tylko tym, że deweloper buduje mieszkania na własnym gruncie dla kogoś. Nie można różnicować statusu podatników korzystających z usług deweloperów, a podatników budujących samodzielnie lokale. Pomimo braku tytułu własności to podatnik ponosi wydatki na własne cele mieszkaniowe, ponieważ inwestuje w lokal, który na pewno stanie się jego własnością.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy analogiczna sytuacja jak w stanowisku do pytania nr 1, ma miejsce w przypadku umowy przedwstępnej, jeśli podatnik wpłaci całość należności za mieszkanie przed upływem dwuletniego terminu, jeżeli zachowana będzie forma aktu notarialnego warunkująca możliwość domagania się zawarcia umowy przyrzeczonej. Różnica między umową przedwstępna a deweloperską sprowadza się do słabszej ochrony nabywcy przed ewentualną upadłością dewelopera. Różnice pomiędzy obiema konstrukcjami prawnymi nie są istotne z punktu widzenia celu, dla którego ustanowiono zwolnienie na własne cele mieszkaniowe.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest ograniczone poprzez posiadanie przez Wnioskodawcę innej nieruchomości, również wykorzystywanej na cele mieszkalne. Powoływane wyżej przepisy ustawy PIT nie wprowadzają ograniczenia co do ilości lokali, które może posiadać podatnik aby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia.

Potwierdzają to również organy podatkowe; m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 stycznia 2014 r., znak IPPB1/415-1218/13-2/ES stwierdził, że „ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe można realizować wyłącznie poprzez zakup jednego mieszkania. Zatem nie ma podstaw do ograniczenia stosowania ww. zwolnienia poprzez uwzględnienie tylko tych wydatków, które poniesione zostaną na nabycie jednego lokalu mieszkalnego”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 stycznia 2018 r., znak 0115-KDIT2-2.4011.381.2017.1.BK, stwierdzono, że nie stoi na przeszkodzie skorzystaniu ze zwolnienia posiadanie przez Wnioskodawczynię w swoim majątku prywatnym domu oraz w majątku wspólnym z mężem mieszkania. Dopuszczalne jest także przejściowy niekomercyjny najem zakupionego lokalu.

Podobnie wyrok NSA z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3126/14, gdzie stwierdzono, że „czasowe, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami wynajęcie zakupionych lokali mieszkalnych samo w sobie nie może przesądzać o tym, że podatnik nie będzie realizował w tych mieszkaniach własnych celów mieszkaniowych. Ustawodawca nie zastrzegł w treści analizowanych przepisów, że własny cel mieszkaniowy w zakupionym lokalu ma być realizowany nieprzerwanie od daty jego nabycia.” W wyroku tym potwierdzono, że czasowe, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami wynajęcie zakupionych lokali nie może przesądzać o tym, że podatnik nie będzie realizował tam własnych celów mieszkaniowych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomość na podstawie uchwały w sprawie dokonania podziału majątku spółki z dnia 29 grudnia 2011 r. (jest to też data wejścia w życie uchwały) podjętej przez wspólników spółki jawnej, do których należał również Wnioskodawca. Zgodnie z uchwałą, w związku z rozwiązaniem spółki, nieruchomość do niej należąca została podzielona pomiędzy dotychczasowych wspólników w sposób odzwierciedlający ich dotychczasowy udział w zyskach i stratach spółki jawnej; w związku z tym Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości w udziale 33/100 części.

W czerwcu 2016 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość (grunt) za kwotę 199.000 zł. Sprzedana w czerwcu 2016 r. nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Pozyskane w wyniku tej sprzedaży środki finansowe Wnioskodawca postanowił przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe w przeciągu dwóch lat od końca roku w którym nastąpiło odpłatne zbycie i skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy spółki jawnej bowiem spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z tą zasadą dochody z udziału w spółce jawnej opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziałów. Udział wspólnika występującego ze spółki w zysku odpowiada wartości majątku wspólnego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, przy uwzględnieniu proporcji, w jakiej wspólnik występujący ze spółki uczestniczył w zyskach spółki.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku - zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca dokonał podziału przysporzeń majątkowych uzyskiwanych przez podatników na różne źródła przychodów. Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),
odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, o ile nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 8).

Przepisy powołanej ustawy wskazują na poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że pozarolnicza działalność gospodarcza, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest odrębnym od pozostałych źródłem przychodów.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług - art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Analizując zagadnienie likwidacji spółki osobowej (w rozpatrywanym przypadku spółki jawnej), należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2011 r., mocą ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478), wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulacje prawne (art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b i art. 14 ust. 2 pkt 17 mające na celu sprecyzowanie sposobu opodatkowania wspólników w przypadku zakończenia działalności spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z treścią art.. 14 ust. 2 pkt 17 ww. ustawy, przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Uregulowanie to znajduje dopełnienie w art. 14 ust. 3 pkt 12 cyt. ustawy, w myśl którego do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia określonych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i składników, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej.

Natomiast przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to nastąpi przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja ww. działalności do dnia ich odpłatnego zbycia, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 24 ust. 3d ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia innych niż środki pieniężne składników majątku otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji jest różnica między przychodem uzyskanym z ich odpłatnego zbycia a wydatkami poniesionymi na ich nabycie lub wytworzenie, niezaliczonymi w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika lub spółkę; przepisy art. 22 ust. 8a stosuje się odpowiednio.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przepisy powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują na poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł. Zbycie udziału w nieruchomości (czerwiec 2016 r.) otrzymanej przez Wnioskodawcę w wyniku rozwiązania spółki jawnej (grudzień 2011 r.) nastąpiło przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja tej spółki i po stronie Wnioskodawcy powstał przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany z przedmiotowej sprzedaży podlega opodatkowaniu zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania działalności gospodarczej.

Należy więc wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl natomiast art. 30e ust. 1 ww. ustawy – do którego odsyła cytowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z kolei odpowiednio do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Uwzględniając powyższe należy więc stwierdzić, że – jak uprzednio wywiedziono – odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości w czerwcu 2016 r. nie jest źródłem przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) lecz stanowi przychód z działalności gospodarczej. Uzyskany z tego tytułu dochód nie może zatem podlegać ewentualnemu zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja utraci swoją aktualność.

Jednocześnie organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin