2018.07.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.277.2018.2.IT
z 9 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu 27 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstwa Indywidualna (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „Podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstwa Indywidualna (…)”. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych, a dokładnie indywidualnej praktyki stomatologicznej pod nazwą „A”. Przedmiot głównej działalności podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

Wnioskodawca podpisał umowę o przyznaniu pomocy w ramach Umowy o dofinansowanie projektu pt.: „Podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstwa Indywidualna (…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 – Działanie „Wzmocnienie konkurencyjności przedsiębiorstw”. W ramach Umowy została przyznana pomoc w ramach zaliczki i refundacji na realizację projektu, w wyniku której zakupiono:

Fotel stomatologiczny – 7 sztuk;
Tomograf komputerowy – 1 sztuka;
Radiografia cyfrowa – 1 sztuka;
Aparat RTG – 1 sztuka;
Lupa stomatologiczna – 1 komplet;
Mikroskop – 1 sztuka;
System protetyczny – 1 sztuka;
Komputer – 8 sztuk;
Aparat do zdjęć (…).

Ze względu na prowadzoną działalność medyczną i brak możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego od podatku należnego, który to wystąpił w koszcie ww. inwestycji (zakup sprzętu i aparatury medycznej oraz sprzętu komputerowego), Wnioskodawca uwzględnił we wniosku wartość brutto zakupów (czyli łącznie z podatkiem VAT).

W ramach otrzymanej pomocy cały podatek naliczony VAT został zakwalifikowany jako koszt (wydatek kwalifikowany) ze względu na przepis art. 86 oraz art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, który nie daje możliwości odzyskania (odliczenia) podatku naliczonego od towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje również sprzedaży opodatkowanej (objętej zgodnie z art. 43 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawką 23%) polegającej na wybielaniu zębów, jednak wysokość tej sprzedaży w odniesieniu do całkowitego obrotu rocznego (określona zgodnie z art. 90 ust 2-8 ustawy o podatku od towarów i usług) nie przekracza 2%. Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi w całości lub części, o których mowa w art. 90 ust. 1 ustawy, a przy obliczonej na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy proporcji, która:

za 2015 r. wyniosła 1,065% – Wnioskodawca przyjął (zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy), iż proporcja ta wynosi 0%,
za 2016 r. wyniosła 1,032% – Wnioskodawca przyjął (zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy), iż proporcja ta wynosi 0%,
za 2017 r. wyniosła 1,355% – Wnioskodawca przyjął (zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy), iż proporcja ta wynosi 0%,
za 2018 r. (styczeń-marzec) wyniosła 1,123% – Wnioskodawca przyjął (zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy), iż proporcja ta wynosi 0%.

W związku z powyższym podpisując umowę z dnia 29 września 2016 r. o dofinansowanie projektu pt.: „Podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstwa Indywidualna (…)” w ramach Osi Projektowej 1 „Innowacyjna Gospodarka”, Działania 1.5 „Wzmocnienie konkurencyjności kluczowych obszarów gospodarki regionu” Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, złożył oświadczenie następującej treści:

„Oświadczam, że Wnioskodawca nie ma prawej i faktycznej możliwości odzyskania podatku VAT na podstawie art. 306a § 1, § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja Podatkowa (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) w związku z art. 96 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), którego wysokość została określona w wydatkach kwalifikowanych projektu, nie są obecnie mu znane żadne przesłanki, które mogą spowodować, że w przyszłości będzie mieć prawną możliwość odzyskania podatku VAT w przedmiotowym projekcie, dofinansowanym w ramach WRPO 2014 +. Jednocześnie Wnioskodawca zobowiązuje się do zwrotu zrefundowanego w ramach projektu podatku VAT, jeżeli zaistnieją przesłanki umożliwiające odzyskanie tego podatku przez Wnioskodawcę lub inny podmiot”.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca jednoznacznie potwierdził, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) Wnioskodawcy przysługuje lub przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w zakresie, w jakim zakupione towary były i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych?
Czy ze względu na prowadzoną działalność medyczną (zwolnienie z podatku VAT) Wnioskodawca nie ma i nie miał możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego od podatku należnego, który wystąpił w koszcie dokonanej inwestycji (zakupy sprzętu i aparatury medycznej oraz sprzętu komputerowego) i w związku z tym w projekcie należycie uwzględnił wartość brutto zaplanowanych zakupów (czyli łącznie z podatkiem VAT)?
Czy Wnioskodawca nie miał i nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione z tytułu realizacji projektu, a tym samym, z tego tytułu nie będzie przysługiwało, ani nie przysługuje mu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

PYTANIE 1:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Z kolei zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy. Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. I tak na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 ustawy, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W związku z powyższym na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) Wnioskodawcy nie przysługuje ani nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w zakresie, w jakim zakupione towary były i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, bowiem Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT.

PYTANIE 2:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych, a dokładnie indywidualnej praktyki stomatologicznej, podlegających zwolnieniu od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług). Dodatkowo świadczy usługi wybielania zębów, jednakże przychód uzyskany z tego tytułu nie przekracza 2% przychodu rocznego.

W sytuacji gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy, który ma na celu określenie wartość podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakim nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartość niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W związku z powyższym w myśl art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jeśli proporcja sprzedaży nie przekracza 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja wynosi 0%, a zatem nie dokonuje on obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on i nie miał możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego od podatku należnego, który wystąpił w koszcie dokonanej inwestycji, bowiem jego udział świadczenia usług wybielania zębów, tj. usług objętych podatkiem VAT, nie przekroczył 2% przychodu rocznego. W związku z powyższym w projekcie należycie uwzględnił wartość brutto zaplanowanych zakupów.

PYTANIE 3:

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

W związku z powyższym na podstawie art. 87 ust. 2-6 ustawy Wnioskodawcy nie przysługuje ani nie przysługiwało prawo do zwrotu podatku VAT, bowiem Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nie miał ani nie ma możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia, m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych

w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełniał ani nie spełnia tych warunków, nie miał on zatem ani nadal nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia. Zawarta zatem w oświadczeniu informacja o tym, iż Wnioskodawca nie ma prawnej i faktycznej możliwości odzyskania podatku VAT z tytułu zakupionego sprzętu i oprogramowania jest prawidłowa.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy nie miał on ani nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn.: „Podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstwa Indywidualna (…)”. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do obniżenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT. Z powyższych względów, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma i nie będzie miał możliwości zwrotu podatku VAT, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją ww. projektu. Tym samym Wnioskodawca nie ma i nie będzie miał możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania, w powyższym zakresie, zwrotu na podstawie przepisów zawartych w § 8 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług, gdyż nie spełnia warunków, o których mowa w zawartych tam regulacjach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony. Prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych – indywidualnej praktyki stomatologicznej. Przedmiot głównej działalności podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy).

Wnioskodawca podpisał umowę o przyznaniu pomocy w ramach umowy o dofinansowanie projektu pt.: „Podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstwa Indywidualna (…)”, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020. – Działanie „Wzmocnienie konkurencyjności przedsiębiorstw”. W ramach Umowy została przyznana pomoc w ramach zaliczki i refundacji na realizację projektu, w wyniku której zakupiono:

Fotel stomatologiczny – 7 sztuk;
Tomograf komputerowy – 1 sztuka;
Radiografia cyfrowa – 1 sztuka;
Aparat RTG – 1 sztuka;
Lupa stomatologiczna – 1 komplet;
Mikroskop – 1 sztuka;
System protetyczny – 1 sztuka;
Komputer – 8 sztuk;
Aparat do zdjęć (…).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego lub jego zwrotu z tytułu zakupu ww. towarów.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku z tytułu dokonanych wydatków na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ponieważ jak wynika z art. 88 ust. 4 ustawy, prawa tego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni natomiast jak wskazał jednoznacznie Wnioskodawca, jest on zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

W związku z brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawca nie ma także prawa do zwrotu tego podatku na podstawie powołanego art. 87 ust. 1 ustawy.

Należy także stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 90 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ponieważ Wnioskodawca (będąc zarejestrowany jak podatnik VAT zwolniony) nie wykonuje czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do odliczenia podatku.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzi, że skoro Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, to nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz zwrotu podatku z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, pomimo częściowo innego uzasadnienia.

Tutejszy organ wskazuje także, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości dotyczących możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocy bezzwrotnej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin