Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.311.2018.2.AB
z 4 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 23% stawką VAT sprzedaży działek niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 23% stawką VAT sprzedaży działek niezabudowanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 1 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.311.2018.1.AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami (działalność opodatkowana). W grudniu ubiegłego roku Spółka sprzedała jedną z nieruchomości. Przedmiotem sprzedaży była nieruchomość gruntowa w części zabudowana budynkiem handlowo-usługowym wraz z infrastrukturą towarzyszącą (m.in. drogi i place). Własność nieruchomości została przeniesiona na Spółkę z dniem 01.01.2013 w wyniku podziału przez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w trybie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu Spółek Handlowych na mocy uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników spółki dzielonej. Spółka dzielona nabyła grunty w latach 2004-2006 od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zatem bez prawa do odliczenia VAT, a następnie wybudowała na nich budynek handlowo-usługowy z przeznaczeniem na sklep z częściami zamiennymi, akcesoriami i kosmetykami do samochodów. Od wydatków związanych z inwestycją spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Zabudowana część nieruchomości była przed sprzedażą wynajmowana na potrzeby prowadzenia sklepu z częściami zamiennymi, akcesoriami i kosmetykami do samochodów, natomiast działki niezabudowane (X1 X2 i X3), jako że fizycznie znajdują się po drugiej stronie drogi a także fakt, że stanowią niewielką powierzchnię - 0.0548 ha łącznie, nie były przedmiotem najmu. Spółka jedynie dbała o ich utrzymanie. Działki X1, X2 i X3 stanowią pod względem prawnym jedną nieruchomość z terenami zabudowanymi (objęte są jedną księgą wieczystą), ich obecne położenie wynika jedynie z wybudowania przed laty drogi przebiegającej przez teren nieruchomości skutkiem czego niewielka powierzchniowo jej część pozostała po drugiej stronie drogi jako odrębne geodezyjnie działki. Przy sprzedaży, w przypadku części nieruchomości, która była zabudowana, opodatkowanie podatkiem WAT Spółka ustaliła w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 poz. 1221), zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W związku z tym, że dostawa nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia Spółka zrezygnowała z przysługującego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT po wypełnieniu stosownych przesłanek.

Spółka powzięła wątpliwość w zakresie opodatkowania VAT części nieruchomości, którą stanowiły grunty niezabudowane znajdujące się fizycznie po drugiej stronie drogi. Na grunty te składały się trzy działki X1 o pow. 0,0168 ha, X2 o pow. 0.0132 ha i X3 o pow. 0,0248 ha.

Na podstawie informacji z urzędu gminy, zgodnie z otrzymanym zaświadczeniem o położeniu działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego:

działki X1 i X2 leżą w terenie oznaczonym symbolami:

• 11B.ZNn2 - tereny zieleni o szczególnym znaczeniu przyrodniczym i krajobrazowym
• KDZ - tereny dróg publicznych
  
  

Działka X3 leży w terenie oznaczonym symbolami:

• 11B.MRj1 - tereny zabudowy zagrodowej i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej
• 11BZNn2 - tereny zieleni o szczególnym znaczeniu przyrodniczym i krajobrazowym
• KDZ - tereny dróg publicznych.
  
  

Zgodnie z uchwałą o Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), przeznaczenie podstawowe i uzupełniające dla poszczególnych symboli przedstawia się następująco:

11B.ZNn2

1. Przeznaczenie podstawowe - zieleń położona wzdłuż cieków wodnych, tereny łąk i pastwisk, zespoły zadrzewień, a także tereny częściowo użytkowane rolniczo jako pola uprawne, pełniące ważną rolę połączeń w systemie lokalnych korytarzy ekologicznych;
   
2. Przeznaczenie dopuszczalne - ustala się możliwość lokalizacji:
   
   1. ogólnodostępnych urządzeń turystycznych, rekreacyjnych i sportowych (np. małe boiska do gier) wraz z elementami małej architektury
   2. budynków związanych z produkcją rolną jako uzupełnienie zabudowy zagrodowej w istniejących siedliskach
   3. dojść pieszych i dojazdów niewydzieionych
   4. tras turystyki pieszej
   5. tras rowerowych
   6. urządzeń i sieci infrastruktury technicznej
   
   
   

Jednocześnie zabrania się m.in. zabudowy kubaturowej w tym gospodarczej, rolniczej i ogrodniczej, a także parkingów i trwałych ogrodzeń.

11B.MRj1

1. Przeznaczenie podstawowe - funkcja mieszkaniowa wraz z zabudowaniami gospodarczymi i inwentarskimi w gospodarstwach rolnych, hodowlanych lub ogrodniczych oraz funkcja mieszkaniowa jednorodzinna i funkcja gospodarstw agroturystycznych.
   
2. Przeznaczenie dopuszczalne - możliwość lokalizacji:
   
   1. Obiektów usług wbudowanych w budynki mieszkalne lub wolnostojące, wolnostojących obiektów i urządzeń związanych z produkcją, rzemiosłem i handlem,
   3. niewydzieionych w planie dojazdów i zatok postojowych oraz parkingów
   4. tras rowerowych i pieszych,
   5. sieci i urządzeń infrastruktury technicznej,
   6. obiektów intensywnych upraw ogrodniczych (typu szklarnie, pieczarkarnie)
   
   
   

KDZ

1. Przeznaczenie podstawowe - lokalizacja dróg i ulic powiatowych z wyposażeniem dostosowanym do klasy i przeznaczenia drogi (ulicy) w obszarze (jezdnie, chodniki, ścieżki rowerowe, pasy i zatoki postojowe, pasy zieleni, przejścia piesze, przejazdy rowerowe, zatoki przestankowe, zadaszenia przystankowe) wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną (odwodnienie - w tym rowy odwadniające - jako kanały zamknięte lub rowy otwarte, oświetlenie, urządzenia zabezpieczenia, oznakowania i sterowania ruchem oraz służące ograniczeniu uciążliwości komunikacyjnej).
   
2. Dopuszcza się możliwość lokalizacji miejsc postojowych dla samochodów osobowych a także po spełnieniu ustaleń - ciągów pieszych, elementów małej architektury itp.
   
   

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Tak. Działki X1, X2 i X3 wchodziły w skład nabytej przez Wnioskodawcę 1 stycznia 2013 Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa.

Ad.2.

Nie, ani poprzednikowi prawnemu ani też Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu działek X1, X2 oraz X3.

Ad.3.

Nie, żadna z działek (X1, X2 i X3) nie była wykorzystywana przez Spółkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Ad.4.

Poniższy załącznik graficzny do MPZP dla działek o numerach X1 (2693/2), X2 (2688/6) i X3 (2692/2) przedstawia linie rozgraniczające strefy przeznaczenia gruntu. Przeznaczenie poszczególnych obszarów opisane jest w MPZP.

Każda z działek X1, X2, X3 od strony graniczącej z drogą w wąskim pasie znajduje się w strefie oznaczonej symbolem KDZ przeznaczonej pod tereny dróg publicznych, czyli pod rozbudowę drogi. Każda z działek X1, X2, X3 w przeważającym obszarze leży w strefie oznaczonej symbolem 11B.ZNn2 przeznaczonej pod tereny zieleni o szczególnym znaczeniu przyrodniczym i krajobrazowym, a co za tym idzie obowiązuje na tym terenie zakaz zabudowy kubaturowej, dopuszczalne są tu urządzenia turystyczne i sportowe, trasy turystyki, trasy rowerowe, urządzenia infrastruktury technicznej a przeznaczenie podstawowe to zieleń wzdłuż cieków wodnych itd. pełniące rolę połączeń w systemie korytarzy ekologicznych

Tylko jedna z działka X3 (2692/2) leży w wąskim pasie wzdłuż dłuższego boku nieregularnego rombu w strefie oznaczonej 11B.MRj1 z przeznaczeniem na tereny zabudowy zagrodowej i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, jednakże ze względu na minimalną powierzchnię jaką znajduje się w tej strefie niemożliwe jest zabudowanie tej działki zgodnie z przeznaczeniem podstawowym wynikającym z MPZP.

W związku z powyższym na zadane pytanie „czy na działkach X1, X2, X3 linie rozgraniczające oddzielają część działki przeznaczoną pod zabudowę od części nieprzeznaczonej pod zabudowę”, należy stwierdzić, że poszczególny rodzaj zabudowy, wynikający czy to z podstawowego przeznaczenia czy też dopuszczalnego określonego w MZP można prowadzić jedynie w poszczególnych częściach działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca prawidłowo potraktował jako dostawę terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT:

1. sprzedaż gruntów oznaczonych symbolem 11B.MRj1 i KDZ, przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę w ramach przeznaczenia podstawowego,
2. sprzedaż gruntu oznaczonego symbolem 11B.ZNn2, przeznaczonych pod zabudowę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w ramach przeznaczenia dopuszczalnego, a tym samym właściwie zastosował 23% stawkę podatku VAT przy ich sprzedaży?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe grunty niezabudowane (działka X1, X2 i X3) stanowią grunty budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT a ich odpłatna dostawa powinna być opodatkowana stawką 23% podatku VAT.

Odpłatna dostawa gruntu stanowi, co do zasady, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT wprowadza zwolnienie od podatku dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT za tereny budowlane należy uznać grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W niniejszej sprawie w dacie zawarcia umowy sprzedaży, t.j. odpłatnej dostawy gruntu, sprzedawana nieruchomość była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy nr IX/82/07 z 10 października 2007 r.

Dla terenów oznaczonych w MPZP symbolami 11B.MRj1 i KDZ, podstawowe przeznaczenie świadczy o tym, że są to tereny przeznaczone pod zabudowę.

W przypadku terenów oznaczonych symbolem 11 B.ZNn2, podstawowe przeznaczenie wskazuje na tereny zieleni, jednak przeznaczenie dopuszczalne przewiduje możliwość lokalizacji na tych obszarach urządzeń turystycznych, rekreacyjnych, sportowych a także tras rowerowych czy urządzeń i sieci infrastruktury technicznej. Tym samym, w myśl literalnego brzmienia ustawy także te tereny zostały przeznaczone pod zabudowę w MPZP.

Wnioskodawca jest zdania, że skoro ustawa o VAT nie wskazuje na podstawie których kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie, Spółka uważa, że przeznaczenie to należy rozumieć szeroko z uwzględnieniem dopuszczalnego przeznaczenia określonego w MPZP.

Odnosząc użyte w ustawie o VAT sformułowanie „pod zabudowę” do definicji zawartej w art. 3 pkt 6) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zgodnie ze wspomnianą ustawą „obiektem budowlanym” jest:

• budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
• budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.
• obiekt małej architektury;
  
  

Przy czym budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlę stanowi każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 PB przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

• kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
• posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
• użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
  
  

W związku z tym tereny zieleni oznaczone symbolem 11B.ZNn2 dla których MPZP dopuszcza lokalizację obiektów małej architektury, urządzeń budowli, dojść pieszych czy tras rowerowych, należy dla celów podatkowych potraktować jako „teren przeznaczony pod zabudowę”.

Dla pełnej oceny sytuacji faktycznej Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnia, że nieruchomość została sprzedana w celach gospodarczych z zamiarem kontunuowania przez nabywcę prowadzonej na niej dotychczas działalności (najem na potrzeby działalności handlowej). Zatem ekonomicznym sensem tej czynności była dostawa zabudowanej części nieruchomości, a nie nabycie gruntów niezabudowanych o niewielkiej powierzchni. Dla zbywającej nieruchomość spółki również te tereny były zbędne, stąd też warunki transakcji obejmowały całą nieruchomość.

W wyroku z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Trybunał Sprawiedliwości UE, odnosząc się do sytuacji nabycia działki, na której znajdowały się stare budynki przeznaczone do rozbiórki (ich rozbiórka rozpoczęła się jeszcze przed dostawą), stwierdził, że nie można rozdzielać dla celów VAT czynności związanych z rozbiórką budynków i dostawą nieruchomości gruntowej, na której te budynki były posadowione. Ekonomicznym celem transakcji sprzedaży jest bowiem dla nabywcy zakup gruntu pod budowę przyszłej inwestycji, a nie działki zabudowanej bezużytecznymi dla niego budynkami. Jak wskazał TSUE: „W konsekwencji dostawę działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany celem wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórkę rozpoczęto przed tą dostawą oraz rozbiórkę tego budynku, uważać należy, w świetle podatku VAT, za stanowiące transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku, co niezabudowanej działki”.

Mając na względzie, że ustawodawca posłużył się w treści ustawy o VAT pojęciem „terenów przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego” należy przyjąć, iż dla celów kwalifikacji podatkowej gruntu należy uwzględnić różne formy zabudowy a także oba stopnie przeznaczenia terenu, zarówno podstawowe jak i dopuszczalne. Różnicowanie kwalifikacji podatkowej terenów przeznaczonych pod zabudowę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na podstawie kryteriów poza ustawowych, takich jak konkretna forma zabudowy, bądź wyłącznie podstawowe przeznaczenie gruntu, byłoby sprzeczne z prawem. Dlatego Wnioskodawca potraktował jednolicie całą przedmiotową nieruchomość, stanowiącą przedmiot jednej umowy sprzedaży t.j. odpłatnej dostawy gruntów.

Mając na uwadze powyżej opisane okoliczności warunków transakcji, a także fakt, że na działkach niezabudowanych możliwa jest zabudowa w postaci obiektów malej architektury czy urządzeń budowli, sprzedaż tej części nieruchomości nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia wynikających 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a zatem dostawa tych terenów powinna podlegać opodatkowaniu stawką VAT 23% (jednolicie z pozostałą częścią nieruchomości).

Podobne stanowisko wyrażone jest m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 06.05.2011 (IBPP3/443-190/11/IK), gdzie za właściwe uznaje się zastosowanie stawki 23% do dostawy omawianej tam działki, ponieważ „zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się możliwość realizacji elementów małej architektury, urządzeń i budowli, dojść pieszych, ścieżek rowerowych”, co świadczy o tym, że teren ten jest w istocie przeznaczony pod zabudowę.

Podobnie, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 czerwca 2015 r. (IPPP2/4512-301/15-2/AOg) stwierdzono, że skoro „miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na terenach zieleni urządzonej ZP8 lokalizację obiektów małej architektury związanych z przeznaczeniem podstawowym tereny te należy uznać za przeznaczone pod zabudowę.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać trzy niezabudowane działki X1, X2 i X3. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działki X1 i X2 leżą w terenie oznaczonym symbolami:

• 11B.ZNn2 - tereny zieleni o szczególnym znaczeniu przyrodniczym i krajobrazowym
• KDZ - tereny dróg publicznych

Działka X3 leży w terenie oznaczonym symbolami:

• 11B.MRj1 - tereny zabudowy zagrodowej i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej
• 11BZNn2 - tereny zieleni o szczególnym znaczeniu przyrodniczym i krajobrazowym
• KDZ - tereny dróg publicznych.
  
  

Zgodnie z uchwałą o Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), przeznaczenie podstawowe i uzupełniające dla poszczególnych symboli przedstawia się następująco:

11B.ZNn2

1. Przeznaczenie podstawowe - zieleń położona wzdłuż cieków wodnych, tereny łąk i pastwisk, zespoły zadrzewień, a także tereny częściowo użytkowane rolniczo jako pola uprawne, pełniące ważną rolę połączeń w systemie lokalnych korytarzy ekologicznych;
   
2. Przeznaczenie dopuszczalne - ustala się możliwość lokalizacji:
   
   1. ogólnodostępnych urządzeń turystycznych, rekreacyjnych i sportowych (np. małe boiska do gier) wraz z elementami małej architektury
   2. budynków związanych z produkcją rolną jako uzupełnienie zabudowy zagrodowej w istniejących siedliskach
   3. dojść pieszych i dojazdów niewydzieionych
   4. tras turystyki pieszej
   5. tras rowerowych
   6. urządzeń i sieci infrastruktury technicznej
   
   
   

Jednocześnie zabrania się m.in. zabudowy kubaturowej w tym gospodarczej, rolniczej i ogrodniczej, a także parkingów i trwałych ogrodzeń.

11B.MRj1

1. Przeznaczenie podstawowe - funkcja mieszkaniowa wraz z zabudowaniami gospodarczymi i inwentarskimi w gospodarstwach rolnych, hodowlanych lub ogrodniczych oraz funkcja mieszkaniowa jednorodzinna i funkcja gospodarstw agroturystycznych.
   
2. Przeznaczenie dopuszczalne - możliwość lokalizacji:
   
   1. Obiektów usług wbudowanych w budynki mieszkalne lub wolnostojące, wolnostojących obiektów i urządzeń związanych z produkcją, rzemiosłem i handlem,
   2. niewydzieionych w planie dojazdów i zatok postojowych oraz parkingów
   3. tras rowerowych i pieszych,
   4. sieci i urządzeń infrastruktury technicznej,
   5. obiektów intensywnych upraw ogrodniczych (typu szklarnie, pieczarkarnie)
   
   
   

KDZ

1. Przeznaczenie podstawowe - lokalizacja dróg i ulic powiatowych z wyposażeniem dostosowanym do klasy i przeznaczenia drogi (ulicy) w obszarze (jezdnie, chodniki, ścieżki rowerowe, pasy i zatoki postojowe, pasy zieleni, przejścia piesze, przejazdy rowerowe, zatoki przestankowe, zadaszenia przystankowe) wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną (odwodnienie - w tym rowy odwadniające - jako kanały zamknięte lub rowy otwarte, oświetlenie, urządzenia zabezpieczenia, oznakowania i sterowania ruchem oraz służące ograniczeniu uciążliwości komunikacyjnej).
   
2. Dopuszcza się możliwość lokalizacji miejsc postojowych dla samochodów osobowych a także po spełnieniu ustaleń - ciągów pieszych, elementów małej architektury itp.
   
   

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że sprzedaż opisanych działek niezabudowanych X1, X2 i X3 które, jak wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, znajdują

się w strefie oznaczonej symbolem KDZ przeznaczonej pod tereny dróg publicznych, czyli pod rozbudowę drogi oraz każda z działek X1, X2, X3 dopuszcza zabudowę urządzeniami turystycznymi i sportowymi, trasami turystyki, trasami rowerowymi, urządzeniami infrastruktury technicznej, stanowi zatem grunt przeznaczony pod zabudowę, tym samym stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że przedmiotowe działki X1, X2 i X3 nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT, tak więc dostawa ww. działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż działek niezabudowanych X1, X2 i X3, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, a zatem co do zasady podlega opodatkowaniu wg podstawowej tj. 23% stawki podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.