Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.164.2018.2.ŚS
z 4 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), uzupełnionym 29 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego, o którym mowa we wniosku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego, o którym mowa we wniosku. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.164.2018.1.ŚS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka”). Spółka jest operatorem hotelu.

Klienci chcący korzystać z usług hotelowych oferowanych przez Spółkę zasadniczo z wyprzedzeniem planują pobyt i dokonują rezerwacji pokoi hotelowych w określonym terminie. Gdyby klient rezerwował pokój, a następnie krótko przed przyjazdem zrezygnował z rezerwacji, a Spółka nie znalazłaby innego klienta chcącego w tym terminie skorzystać z usługi hotelowej, to Spółka poniosłaby stratę finansową. W celu uniknięcia takiej straty, Spółka pobiera od klientów dokonujących rezerwacji przedpłaty. Drugim celem wprowadzenia opłat jest to aby klienci w sposób odpowiedzialny dokonywali rezerwacji oraz aby ograniczyć spotykaną na rynku praktykę polegającą na rezerwowaniu wielu miejsc hotelowych bez korzystania z usługi hotelowej co powoduje blokowanie działalności hotelu. Zasadniczo przedpłata wpłacana jest w dwóch ratach. Pierwsza wpłata wynosi 50% przewidywanego kosztu usługi. W terminie co najmniej miesiąca przed datą wskazaną w rezerwacji klient zobowiązany do dokonania kolejnej przedpłaty wynoszącej 50% przewidywanego kosztu usługi. Spółka po otrzymaniu przedpłat wystawia fakturę VAT zaliczkową w stosunku do klientów będących podatnikami VAT. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że wskazane powyżej terminy oraz kwoty wpłat mogą ulegać zmianie w zależności od szczegółowych ustaleń z klientem.

Przedpłaty dotyczą konkretnych usług wykonywanych w konkretnych terminach, to jest usług hotelowych oraz usług z nimi związanymi wykonywanymi w terminie szczegółowo wskazanym w warunkach rezerwacji na rzecz konkretnego podmiotu. Zatem Spółka jest w stanie jednoznacznie powiązać otrzymywane przedpłaty z konkretnymi usługami wykonywanymi przez nią.

Zgodnie z warunkami rezerwacji w pierwszym okresie po dokonaniu przedpłaty klient ma prawo anulować bez ponoszenia konsekwencji finansowych 50% z zamówionych noclegów oraz 50% z innych zamówionych usług. W kolejnym okresie - bliższym daty zarezerwowanego noclegu - klient ma prawo anulować bez ponoszenia konsekwencji finansowych 30% z zamówionych noclegów oraz 30% z innych zamówionych usług. W kolejnym okresie klient ma prawo bezkosztowo anulować odpowiednio 10% z zamówionych noclegów oraz innych zamówionych usług. W ostatnim okresie, bezpośrednio przed zarezerwowanym terminie, klient, zgodnie z warunkami rezerwacji nie ma prawa do bezkosztowego anulowania rezerwacji. Wskazane powyżej wskaźniki procentowe mogą ulegać zmianie w zależności od szczegółowych ustaleń z klientem.

Możliwość zatrzymania części lub całości przedpłat w sposób opisany powyżej wynika z wiążącego prawnie dokumentu o nazwie „Warunki współpracy oraz dokonania rezerwacji”. Jak wskazała już Spółka, możliwość zatrzymania przez nią przedpłat wynika z zamiaru ograniczenia strat finansowych związanych z nieuzasadnioną rezygnacją przez klientów z zarezerwowanych usług poprzez skłonienie klientów do rozważnego dokonywania rezerwacji.

Z perspektywy Spółki kluczowe jest utrzymanie dobrych relacji z klientami. Znaczna część klientów to bowiem klienci biznesowi regularnie korzystający z usług hotelowych (klienci powracający). Ponadto poziom ocen wystawianych przez klientów na portalach społecznościowych bezpośrednio przekłada się na ilość rezerwacji i poziom przychodów Spółki. W rezultacie, w praktyce Spółka nie dąży do zatrzymywania przedpłat. Zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce, w celu utrzymania dobrych relacji z klientami w przypadku anulowania przez nich rezerwacji z wyprzedzeniem, ale przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi hotelowej zazwyczaj proponuje się im wykonanie usługi w innym terminie i zaliczenie przedpłaty na poczet tej usługi, bądź Spółka stara się odsprzedać zarezerwowane a nie wykorzystane przez klienta pokoje i obciąża go tylko za te pokoje, których nie udało się odsprzedać. W ten sposób dochodzi do zmiany umowy o świadczenie usługi hotelowej w ten sposób że zmieniany jest termin jej świadczenia. Natomiast w uzasadnionych przypadkach losowych jak choroba lub siła wyższa Spółka odstępuje od zatrzymania przedpłat i je zwraca. Każdy przypadek rozpatrywany jest indywidualnie i musi być uzasadniony w formie pisemnej przez klienta. Ewentualnie w uzasadnionych przypadkach i braku możliwości odsprzedania zarezerwowanego pokoju oraz braku możliwości wykorzystania usługi przez klienta w innym terminie, pobiera się część kwoty przedpłaconej, jako opłata za niewykorzystaną rezerwację, a pozostała część zostaje zwrócona klientowi. W bardzo wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach, Spółka decyduje o zwrocie całości przedpłaty za niewykorzystaną rezerwację.

Końcowo Spółka wskazała, że jej pytania dotyczą jedynie przedpłat dotyczących usług wykonywanych w przyszłych okresach sprawozdawczych. Spółka wpłaca zaliczki w formie uproszczonej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. W którym momencie Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?
2. Czy jeżeli Spółka rozpoznałaby przychód w momencie otrzymania przedpłaty lub innym momencie poprzedzającym wykonanie usługi, to kwota rozpoznanego przychodu pomniejsza przychód rozpoznany w momencie wykonania usługi?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, powinna ona rozpoznać przychód podatkowy w momencie wykonania usługi lub w momencie ostatecznego zatrzymania kwoty przedpłaty w przypadku anulowania rezerwacji przez klienta. Spółka nie powinna rozpoznawać przychodu w momencie otrzymania przedpłaty.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodami są otrzymane pieniądze. Przepis ten nie wskazuje natomiast, w którym momencie należy rozpoznać przychód.

Przedpłaty, które otrzymuje Spółka związane są z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Kwestię daty powstania przychodów z działalności gospodarczej reguluje art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z przywołanego przepisu wynika, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności - w przypadku Spółki byłby to dzień ostatecznego wykonania usługi hotelowej.

Niemniej w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, wprowadza odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w najnowszych interpretacjach podatkowych.

Jak wskazują organy podatkowe - przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 27 czerwca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.68.2017.3.EN wskazał, że „użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie „pobrane wpłaty lub zarachowane należności”, odnosi się do pobranych przedpłat i zaliczek na poczet dostaw towarów i usług, których wykonanie jest odroczone w czasie i dopiero po realizacji łączącej strony umowy wystąpi przychód podatkowy rzutujący na podstawę opodatkowania. Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego. Należy jednak podkreślić, że ww. zaliczki (przedpłaty) nie mogą być anonimowe. Ich dokumentowanie i ewidencja powinna być prowadzona w sposób przejrzysty, pozwalający na przyporządkowanie pobranych wpłat do danej usługi bądź do danego towaru i konkretnego nabywcy. Z faktury lub umowy powinno jednoznacznie wynikać, które pobrane wpłaty lub zarachowane należności są zaliczkami (przedpłatami). Nie wszystkie bowiem wpłaty będą zaliczkami i przedpłatami niestanowiącymi przychodów podatkowych. Do przychodów nie zalicza się tylko tych zaliczek i przedpłat, które można przyporządkować do dostawy konkretnego towaru, czy też konkretnej usługi, która zostanie wykonana w określonym terminie realizacji.”

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 8 grudnia 2016 r. Znak: 3063-ILPB2.4510.126.2016.2.KS wskazał, że „w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 powołanej ustawy, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że otrzymanie zaliczki nie kreuje przychodu po stronie otrzymującego wpłatę, jeżeli dotyczy dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Ponadto, żeby można było uznać określone wpłaty za przychody przyszłych okresów w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy, to również z umowy czy faktury powinno wynikać, że określona kwota stanowi wpłatę na wykonanie konkretnej dostawy towarów czy usług, które zostaną wykonane w następnym (późniejszym) okresie sprawozdawczym”.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że otrzymywane przez niego przedpłaty stanowią wpłaty na poczet konkretnej usługi, która ma zostać wykonana w konkretnie wskazanej w rezerwacji dacie. Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie powiązać otrzymywane przedpłaty z konkretnymi usługami wykonywanymi przez niego. W rezultacie, należy uznać otrzymane przez Spółkę przedpłaty za zaliczki na poczet konkretnych usług. W konsekwencji, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, Spółka powinna rozpoznać przychód w momencie wykonania usługi lub w momencie zatrzymania kwoty przedpłaty w przypadku anulowania rezerwacji przez klienta.

Zdaniem Spółki, nie ma przy tym znaczenia okoliczność, iż Spółka otrzymuje jako zaliczkę do 100% kwoty przewidywanego wynagrodzenia. Zaliczkować można bowiem całą należną kwotę. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, nie wprowadza w tym zakresie ograniczeń co do wysokości dokonywanej zaliczki. Pogląd taki znajduje również potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 października 2017 r. Znak: 0113-KDIPT2- 1.4011.267.2017.2.KO, która dotyczy wprawdzie ustawy o PIT, ale analogicznej regulacji dotyczącej zaliczek, a w której stwierdzono, że „wpłaty (zarówno częściowe, jak i całkowite) otrzymane przed wykonaniem usługi, stanowią przedpłaty (zaliczki) na poczet usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W konsekwencji, co do zasady, ich otrzymanie (...) nie powoduje uzyskania przychodu podatkowego. Zatem, przychód podatkowy powinien być rozpoznany przez Wnioskodawczynię w dacie najwcześniejszego z powstałych zdarzeń”.

Reasumując, Spółka powinna rozpoznać przychód w momencie wykonania usługi lub w momencie zatrzymania kwoty przedpłaty w przypadku anulowania rezerwacji przez klienta.

Ad.2

Zdaniem Spółki, jak już wskazano w stanowisku do pytania 1, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy w momencie wykonania usługi lub w momencie ostatecznego zatrzymania kwoty przedpłaty w przypadku anulowania rezerwacji przez klienta. Niemniej z ostrożności, gdyby Organ uznał stanowisko Spółki w zakresie pytania 1 za nieprawidłowe i uznał, że przychód należy rozpoznać w innym momencie, w szczególności w momencie otrzymania przedpłaty, Spółka zadała pytanie 2, to jest „Czy jeżeli Spółka rozpoznałaby przychód w momencie otrzymania przedpłaty lub innym momencie poprzedzającym wykonanie usługi, to kwota rozpoznanego przychodu pomniejsza przychód rozpoznany w momencie wykonania usługi?” Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Spółka rozpoznałaby przychód w momencie otrzymania przedpłaty lub innym momencie poprzedzającym wykonanie usługi, to kwota rozpoznanego przychodu pomniejsza przychód rozpoznany w momencie wykonania usługi.

Zdaniem Spółki, ta sama czynność, to jest wykonanie jednej usługi hotelowej lub usług z nią związanych, nie może powodować powstania przychodu dwa razy, to jest przykładowo w momencie otrzymania przedpłaty, a następnie w momencie wykonania usługi.

Należy zauważyć, że konkretny przychód może mieć tylko jedną datę powstania, to jest ten sam przychód nie może powstawać więcej razy. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepis ten wskazuje różne zdarzenia, z którymi wiąże powstanie dochodu, a mianowicie:

1. wydanie rzeczy,
2. zbycie prawa majątkowego,
3. wykonanie usługi,
4. częściowe wykonanie usługi,
5. wystawienie faktury,
6. uregulowanie należności,

a mimo, to jednoznacznie z jego treści wynika, że przychód może powstać tylko raz - a mianowicie w momencie, w którym wystąpi najwcześniejsze ze wskazanych zdarzeń. W konsekwencji, przykładowo jeżeli Spółka otrzymałaby jako przedpłaty 100% ceny i rozpoznawałaby przychód w momencie otrzymywania przedpłat, to nie byłaby już obowiązana do rozpoznania przychodu w momencie wykonania usługi.

Niemniej jak już Spółka wskazała na wstępie, Spółka przedstawia stanowisko w tym zakresie z ostrożności, bowiem jej zdaniem przychód powstanie w momencie wykonania usługi w związku z tym, że otrzymane przedpłaty należy traktować jako zaliczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.), nie zawiera legalnej definicji przychodu, a jedynie precyzuje – poprzez przykładowe wyliczenie – rodzaje podlegających opodatkowaniu tym podatkiem przysporzeń majątkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 cyt. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje Wnioskodawcy uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ww. ustawy uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a–3g tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a cyt. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W świetle ww. przepisu o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność to przychód powstaje w tym dniu.

Wyżej powołany przepis art. 12 ust. 3a ww. ustawy, wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Ustawodawca przewidział jednocześnie sytuacje, gdy przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego.

Należy jednak podkreślić, że ww. zaliczki (przedpłaty) nie mogą być anonimowe. Ich dokumentowanie i ewidencja powinna być prowadzona w sposób przejrzysty, pozwalający na przyporządkowanie pobranych wpłat do danej usługi bądź do danego towaru i konkretnego nabywcy. Z faktury lub umowy powinno jednoznacznie wynikać, które pobrane wpłaty lub zarachowane należności są zaliczkami (przedpłatami). Nie wszystkie bowiem wpłaty będą zaliczkami i przedpłatami niestanowiącymi przychodów podatkowych. Do przychodów nie zalicza się tylko tych zaliczek i przedpłat, które można przyporządkować do dostawy konkretnego towaru, czy też konkretnej usługi, która zostanie wykonana w określonym terminie realizacji. Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie „zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych”, wskazuje, iż chodzi o takie dostawy towarów lub usług, co do których w momencie pobrania wpłaty nie ma wątpliwości, że zostaną faktycznie wykonane.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest operatorem hotelu. Klienci chcący korzystać z usług hotelowych oferowanych przez Spółkę zasadniczo z wyprzedzeniem planują pobyt i dokonują rezerwacji pokoi hotelowych w określonym terminie. Gdyby klient rezerwował pokój, a następnie krótko przed przyjazdem zrezygnował z rezerwacji, a Spółka nie znalazłaby innego klienta chcącego w tym terminie skorzystać z usługi hotelowej, to Spółka poniosłaby stratę finansową. W celu uniknięcia takiej straty, Spółka pobiera od klientów dokonujących rezerwacji przedpłaty. Drugim celem wprowadzenia opłat jest to aby klienci w sposób odpowiedzialny dokonywali rezerwacji oraz aby ograniczyć spotykaną na rynku praktykę polegającą na rezerwowaniu wielu miejsc hotelowych bez korzystania z usługi hotelowej co powoduje blokowanie działalności hotelu. Zasadniczo przedpłata wpłacana jest w dwóch ratach. Pierwsza wpłata wynosi 50% przewidywanego kosztu usługi. W terminie co najmniej miesiąca przed datą wskazaną w rezerwacji klient zobowiązany do dokonania kolejnej przedpłaty wynoszącej 50% przewidywanego kosztu usługi. Spółka po otrzymaniu przedpłat wystawia fakturę VAT zaliczkową w stosunku do klientów będących podatnikami VAT. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że wskazane powyżej terminy oraz kwoty wpłat mogą ulegać zmianie w zależności od szczegółowych ustaleń z klientem. Przedpłaty dotyczą konkretnych usług wykonywanych w konkretnych terminach, to jest usług hotelowych oraz usług z nimi związanymi wykonywanymi w terminie szczegółowo wskazanym w warunkach rezerwacji na rzecz konkretnego podmiotu. Zatem Spółka jest w stanie jednoznacznie powiązać otrzymywane przedpłaty z konkretnymi usługami wykonywanymi przez nią. Zgodnie z warunkami rezerwacji w pierwszym okresie po dokonaniu przedpłaty klient ma prawo anulować bez ponoszenia konsekwencji finansowych 50% z zamówionych noclegów oraz 50% z innych zamówionych usług. W kolejnym okresie - bliższym daty zarezerwowanego noclegu - klient ma prawo anulować bez ponoszenia konsekwencji finansowych 30% z zamówionych noclegów oraz 30% z innych zamówionych usług. W kolejnym okresie klient ma prawo bez kosztowo anulować odpowiednio 10% z zamówionych noclegów oraz innych zamówionych usług. W ostatnim okresie, bezpośrednio przed zarezerwowanym terminie, klient, zgodnie z warunkami rezerwacji nie ma prawa do bez kosztowego anulowania rezerwacji. Wskazane powyżej wskaźniki procentowe mogą ulegać zmianie w zależności od szczegółowych ustaleń z klientem.

Możliwość zatrzymania części lub całości przedpłat w sposób opisany powyżej wynika z wiążącego prawnie dokumentu o nazwie „Warunki współpracy oraz dokonania rezerwacji”. Zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce, w celu utrzymania dobrych relacji z klientami w przypadku anulowania przez nich rezerwacji z wyprzedzeniem, ale przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi hotelowej zazwyczaj proponuje się im wykonanie usługi w innym terminie i zaliczenie przedpłaty na poczet tej usługi, bądź Spółka stara się odsprzedać zarezerwowane a nie wykorzystane przez klienta pokoje i obciąża go tylko za te pokoje, których nie udało się odsprzedać. W ten sposób dochodzi do zmiany umowy o świadczenie usługi hotelowej w ten sposób że zmieniany jest termin jej świadczenia. Natomiast w uzasadnionych przypadkach losowych jak choroba lub siła wyższa Spółka odstępuje od zatrzymania przedpłat i je zwraca. Każdy przypadek rozpatrywany jest indywidualnie i musi być uzasadniony w formie pisemnej przez klienta. Ewentualnie w uzasadnionych przypadkach i braku możliwości odsprzedania zarezerwowanego pokoju oraz braku możliwości wykorzystania usługi przez klienta w innym terminie, pobiera się część kwoty przedpłaconej, jako opłata za niewykorzystaną rezerwację, a pozostała część zostaje zwrócona klientowi. W bardzo wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach, Spółka decyduje o zwrocie całości przedpłaty za niewykorzystaną rezerwację.

Końcowo Spółka wskazała, że jej pytania dotyczą jedynie przedpłat dotyczących usług wykonywanych w przyszłych okresach sprawozdawczych. Spółka wpłaca zaliczki w formie uproszczonej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro otrzymane przez Spółkę środki pieniężne nie są ostateczną zapłatą za wykonaną usługę, a stanowią zaliczkę (przedpłatę) częściową, jak i 100% (pod warunkiem, że strony przewidziały w postanowieniach zawartej umowy jakiekolwiek warunki zwrotu należności czy też jej zmniejszenia oraz znajduje to odzwierciedlenie w treści dokumentacji (zaliczka nie ma charakteru definitywnego), uiszczoną na poczet usługi, która ma być wykonana w następnym okresie sprawozdawczym, to przychód podatkowy powstanie w momencie wykonania usługi.

W sytuacji anulowania rezerwacji po dokonaniu wpłaty należności, jeśli usługa hotelowa nie będzie już wykonywana na rzecz rezerwującego, otrzymana wpłata stanie się przychodem w dniu dokonania rezygnacji przez osobę rezerwującą usługę hotelową.

Z kolei, wpłata za rezerwację mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe wpłata na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W takim przypadku całkowita wpłata (niemająca charakteru zaliczki) będzie przychodem podatkowym w dacie uregulowania należności.

Jednocześnie w tym miejscu należy zaznaczyć, że gdyby zaistniała sytuacja, że zostanie wystawiona przez Spółkę faktura końcowa (dokumentująca sprzedaż usługi, a nie pobranie zaliczki) przed wykonaniem usługi hotelowej, momentem uzyskania przychodu będzie dzień zdarzenia, którego zaistnienie nastąpi najwcześniej, tj. dzień uregulowania należności bądź wystawienia faktury.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ wskazuje, że w związku z uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

Jednocześnie zauważyć należy, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne, nie przeczą tezom prezentowanym w niniejszym rozstrzygnięciu. Z uwagi jednak na fakt, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o jej wydanie wystąpiły, nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem ww. wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.