Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.228.2018.1.MST
z 2 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w myśl art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, prawo do odliczenia z tytułu ulgi B+R przysługuje Wnioskodawcy jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez niego uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie posiadanych Zezwoleń – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w myśl art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, prawo do odliczenia z tytułu ulgi B+R przysługuje Wnioskodawcy jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez niego uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie posiadanych Zezwoleń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w branży motoryzacyjnej, produkując części samochodowe na rynek pierwszego montażu, tzw. Original Equipment (OE), a także na rynek części zamiennych, tzw. Aftermarket (AM).

Spółka należy do międzynarodowej grupy T (dalej: „Grupa T”), w której spółką matką jest działająca od 1940 r. spółka T z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Grupa T działa w segmencie producentów systemów dla przemysłu motoryzacyjnego i jest wiodącym projektantem, wytwórcą i dystrybutorem podzespołów poprawiających komfort jazdy (układy kontroli trakcji) oraz systemów kontroli i ograniczania emisji spalin.

Zakład produkcyjny, w którym Spółka wytwarza komponenty samochodowe – amortyzatory i ich elementy położony jest w Polsce. W związku z działalnością ww. zakładu produkcyjnego, Wnioskodawca korzysta obecnie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie dwóch zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”):

1. Zezwolenie nr (…) z 3 października 2013 r. (dalej: „Zezwolenie I”), którego zakres przedmiotowy obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego (dalej: „PKWiU”):
   
   • Sekcja C, Dział 29, Grupa 29.3 – Części i akcesoria do pojazdów;
   • Sekcja C, Dział 25, Grupa 25.9 – Pozostałe gotowe wyroby metalowe;
   • Sekcja M, Dział 72, Grupa 72.1 – Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych;
   • Sekcja J, Dział 62, Grupa 62.0, Klasa 62.02 – Usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki
   oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem ww. działalności gospodarczej, sklasyfikowanych w następującej pozycji PKWiU:
   
   • Sekcja E, Dział 38, Grupa 38.1, Klasa 38.11, Kategoria 38.11.5 – Odpady inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu.
2. Zezwolenie nr (…) z 9 stycznia 2018 r. (dalej: „Zezwolenie II”), którego zakres przedmiotowy obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU:
   
   • Sekcja C, Dział 29, Grupa 29.3 – Części i akcesoria do pojazdów silnikowych;
   • Sekcja C, Dział 25, Grupa 25.9 – Pozostałe gotowe wyroby metalowe;
   • Sekcja M, Dział 72, Grupa 72.1 – Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych
   oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem ww. działalności gospodarczej, sklasyfikowanych w następującej pozycji PKWiU:
   
   • Sekcja E, Dział 38, Grupa 38.1, Klasa 38.11, Kategoria 38.11.5 – Odpady inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu.
   
   
   

Poza podstawową działalnością produkcyjną w zakresie wytwarzania amortyzatorów samochodowych i ich komponentów, takich jak np. elementy łożyskujące, uszczelniające, Wnioskodawca, w ramach zespołu inżynieryjno-projektowego, realizuje prace badawczo- rozwojowe dotyczące opracowywania i rozwoju produktów i rozwiązań technologicznych. Prace te dotyczą przykładowo rozwoju systemów łożyskująco-uszczelniających amortyzatorów czy badania i poszukiwania rozwiązań dla nowych systemów uszczelniających wysokiego ciśnienia do stosowania w amortyzatorach sterowanych elektronicznie. Opracowane produkty są następnie wdrażane do produkcji – wytwarzane w ramach tego zakresu działalności stanowią nowość w ofercie Grupy. Prace są prowadzone przez Spółkę z własnej inicjatywy, w porozumieniu z innymi zespołami inżynieryjno-projektowymi funkcjonującymi w Grupie T.

W związku z nieustannym rozwojem swojej działalności, z uwzględnieniem wzrostu zakresu oraz zaawansowania realizowanych prac B+R, Spółka jest zainteresowana skorzystaniem z ulgi w podatku CIT z tytułu prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej (dalej: „ulga B+R”).

Na skutek zmiany treści ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”), od 1 stycznia 2018 r., podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, a jednocześnie prowadzący działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, mają prawo do dokonania odpisu od podstawy opodatkowania z tytułu ulgi B+R, co zostało dopuszczone zgodnie z nowym brzmieniem art. 18d ust. 6.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca zamierza prowadzić dwie – odrębne – kalkulacje wyniku podatkowego. Jedna z nich prowadzona będzie dla celów obliczenia dochodu zwolnionego na podstawie art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm., dalej: „Ustawa o SSE”) w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, natomiast druga dotyczyć będzie jedynie tych przychodów i kosztów działalności badawczo-rozwojowej, które nie zostaną uwzględnione w kalkulacji dochodu zwolnionego z CIT na podstawie Zezwolenia I lub Zezwolenia II. Konsekwencją takiego działania będzie jednak przypisanie tych przychodów i kosztów do działalności opodatkowanej, nieobjętej korzyściami związanymi z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej. W rozumieniu Wnioskodawcy, jest to jedyna możliwość, aby móc skorzystać z prawa wynikającego z art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, w postaci ulgi B+R.

Wnioskodawca zaznacza, że:

• zamierza prowadzić i rozwijać opisaną powyżej działalność badawczo-rozwojową również w przyszłości, a jej koszty kalkulować do wyniku podatkowego z działalności opodatkowanej,
• stanowisko Wnioskodawcy, a tym samym zadane w niniejszym wniosku pytanie, nie odnosi się do kwalifikacji przedstawionej działalności jako działalności badawczo- rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy o CIT.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym uważa, że w myśl art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, prawo do odliczenia z tytułu ulgi B+R przysługuje mu jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez niego uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie posiadanych Zezwoleń?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę treść art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym, w odniesieniu do części kosztów, Spółka zamierza skorzystać z uprawnień z niego wynikających, tj. dokonać odliczenia kosztów kwalifikowanych działalności B+R. Jednocześnie, Spółka stosując zasadę związku kosztów z przychodami planuje, wraz z powyższymi kosztami, alokować odpowiadające im przychody do działalności opodatkowanej. W ocenie Wnioskodawcy, jest to jedyna możliwość skorzystania przez niego z prawa do odliczenia kosztów kwalifikowanych z tytułu ulgi B+R, w związku z przyjętym przez ustawodawcę brzmieniem art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, tj. zezwoleniem podatnikowi na rozliczenie kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B+R jedynie w odniesieniu do tych kosztów, które nie są przez niego uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE. W efekcie, koszty i przychody, które byłyby przez Wnioskodawcę uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego, nie będą stanowiły elementu składowego kosztów kwalifikowanych ulgi B+R.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że prawo do odliczenia z tytułu ulgi B+R przysługuje jej jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez nią uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie posiadanych Zezwoleń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W dniu 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2017 r., poz. 2201) zmieniająca m.in. art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, ustanawiając jego następujące brzmienie: „Podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.”

Na podstawie i w zgodzie z nowym art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, Spółka zamierza skorzystać z uprawnień z niego wynikających, tj. odliczać odpowiednie koszty kwalifikowane, jako koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Jednocześnie, Spółka planuje, wraz z powyższymi kosztami, zaliczać także do wyniku podatkowego osiąganego na działalności opodatkowanej, odpowiadające im przychody, traktując to jako naturalną konsekwencję zaliczania do niego związanych z nimi kosztów. Zdaniem Wnioskodawcy, analogiczne traktowanie przychodów i kosztów wynika z panującej na gruncie Ustawy o CIT, zasady ich łączności. Tym samym, Spółka, chcąc skorzystać z ulgi B+R, będzie uprawniona do uwzględnienia w jej podstawie tylko tych kosztów, których nie zaliczy do kosztów strefowych (uwzględnionych w dochodzie zwolnionym z opodatkowania CIT). Na skutek brzmienia art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, niemożliwym jest w rozumieniu Wnioskodawcy jednoczesne korzystanie z ulgi B+R i zwolnienia z CIT na podstawie zezwolenia strefowego w odniesieniu do tych samych kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, literalne brzmienie art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, wskazuje wprost na konieczność wydzielenia kosztów kwalifikowanych ulgi B+R z kosztów działalności objętej zwolnieniem z CIT, co ma w intencji ustawodawcy umożliwić korzystanie z ulgi B+R podatnikom prowadzącym działalność na terenie SSE.

Za powyższą interpretacją przemawia uzasadnienie do wspomnianej nowelizacji, w którym można przeczytać: „dotychczas podatnicy, którzy prowadzili choćby niewielką część działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nie mogli korzystać z ulgi B+R. Kwestie te były zgłaszane przez partnerów społecznych w toku prac nad Białą księgą innowacji. Wychodząc naprzeciw tym postulatom, proponuje się, aby prawo do ulgi (odliczenia kosztów) przysługiwało w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie stanowią kosztów prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.”

Podkreślić warto także, że w pierwotnych założeniach projektowanej zmiany (projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej z dnia 9 maja 2017 r ), ust. 6 sformułowany został w sposób mniej jednoznacznie wskazujący na prawidłowe postępowanie w przypadku korzystania przez podatnika prowadzącego działalność na podstawie zezwolenia strefowego z ulgi B+R, a brzmiał on w sposób następujący: „Podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie stanowią kosztów prowadzenia działalności objętej tym zezwoleniem”. W związku z tym, przyjęcie ostatecznie przepisu art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, w brzmieniu obecnym, stanowi wyraz chęci ustawodawcy umożliwienia podatnikom korzystania z ulgi B+R właśnie do tych wszystkich kosztów kwalifikowanych, które nie będą uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego. Stanowi to przejaw woli legislatora przyświecającej całości regulacji, tj. poprawie warunków prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej.

Dodatkowo, zgodnie z odniesieniem się do uwag zgłoszonych w konsultacjach publicznych przez autora nowelizacji umożliwiającej korzystanie z ulgi B+R przez przedsiębiorców strefowych – Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, celem art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, jest zapobieżenie sytuacji, w której dochodziłoby do podwójnego korzystania z preferencji podatkowej (dokument MNiSW z dnia 4 lipca 2017 r.). Wnioskodawca podkreśla, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym taka sytuacja nie wystąpi – Spółka planuje zastosować ulgę jedynie w odniesieniu do kosztów, które nie będą uwzględnione w kalkulacji dochodu zwolnionego na podstawie zezwolenia.

Jak więc wynika z powyższego, celem wprowadzonej nowelizacji była m.in. poprawa warunków działalności podmiotów gospodarczych funkcjonujących w specjalnych strefach ekonomicznych tak, aby umożliwić im korzystanie z ulgi B+R, dotychczas niedostępnej. Jednocześnie, celem art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, jest zapobieżenie sytuacji, w której dochodziłoby do podwójnego korzystania z preferencji podatkowej. Z tego powodu, Wnioskodawca, postrzegając to jako jedyną możliwość skorzystania z praw wynikających z art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT, ma zamiar wcześniej wymienione przychody i koszty, kalkulować do wyniku podatkowego działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione stanowisko – zgodnie z którym prawo do odliczenia z tytułu ulgi B+R przysługuje mu jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez niego uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie posiadanych Zezwoleń, zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 6 Ustawy o CIT jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz.U. z 2017 r., poz. 2201) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”), zostały wprowadzone zmiany, które odnoszą się do tzw. ulgi badawczo-rozwojowej.

Ustawą z dnia 9 listopada 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej, od 1 stycznia 2018 r. zmieniono brzmienie przepisów art. 18d updop.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 updop.

Za koszty kwalifikowane uznaje się:

1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

3) ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2016 r., poz. 2045, z późn. zm.), a także nabycie od takiej jednostki wyników prowadzonych przez nią badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;

4) odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4;

4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4;

5) koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:

1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   
2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   
3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   
4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
   
   
   

Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (art. 18d ust. 3 updop).

W art. 18d ust. 5 updop ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Zgodnie z art. 18 d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Z kolei, stosownie do art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku, tj. na podstawie nowego brzmienia art. 18d ust. 6 updop w odniesieniu do kosztów.

Zauważyć bowiem należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a–16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 updop są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.)

Z powyższego przepisu wynika zatem, że podatnik prowadzący działalność gospodarczą zobowiązany jest prowadzić ewidencje rachunkowe zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. W sytuacji, gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej korzysta w części ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, to winien prowadzić księgi rachunkowe w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie kosztów uzyskania przychodów do działalności opodatkowanej i nieopodatkowanej (tj. niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych albo zwolnionych z tego podatku). To przyporządkowanie winno nastąpić na podstawie właściwie sporządzonych dokumentów i prowadzonych ksiąg podatkowych.

Natomiast, podatnik zamierzający skorzystać z ulgi B+R zobowiązany jest wyodrębnić w prowadzonych przez niego księgach podatkowych, koszty działalności badawczo-rozwojowej. Obowiązek ten wynika z art. 9 ust. 1b updop.

Zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Wnioskodawca, jako podatnik uprawniony do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, w zakresie dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, powinien przyporządkowywać rzeczywiste koszty do działalności opodatkowanej oraz do działalności zwolnionej. Tym samym, Wnioskodawca nie ma możliwości wyłączenia części kosztów strefowych, które były częściowo w nich uwzględniane tylko w tym celu, aby skorzystać z prawa wynikającego z art. 18d ust. 6 updop. Należy zauważyć, że zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 6 updop, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia. Zatem, Wnioskodawca powinien przyporządkować koszty według tego, czy rzeczywiście dotyczą działalności zwolnionej czy opodatkowanej. Prawo do odliczenia kosztów na podstawie ww. przepisu przysługuje wyłącznie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie stanowią kosztów prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a nie kosztów które stanowiły koszty kwalifikowane w ramach „zwolnienia strefowego” i zostały sztucznie wyłączone z tych kosztów wyłącznie dla celów skorzystania z odliczenia w ramach art. 18d ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazać należy, że stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia uprawnienia Wnioskodawcy do skorzystania z ulgi B+R jedynie w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej, których nie będzie uwzględniał w kalkulacji dochodu zwolnionego. Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego stanowiska, która odnosiła się do przychodów podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.